Zagadnienia z anatomii.- fizjoterapia- 2008
Kręgi kręgosłupa, liczba kręgów w odcinkach, wyrostki…
Pojęcie otworu górnego i dolnego klatki piersiowej.
Jakie kości posiadają wyrostek rylcowaty.
Odcinki kręgosłupa w kontekście ruchomości.
Otwory w czaszce: owalny, okrągły. Gdzie są, w jakim dole czaszki, jakie łączą przestrzenie.
Na jakich kościach są bruzdy nerwu promieniowego i nerwu łokciowego.
Jakie kości ograniczają otwór zasłonowy.
Gdzie uchodzi zatoka czołowa (do czego uchodzi).
Co tworzy tzw. „wyniosłość łokciową nadgarstka”.
Który odcinek kręgosłupa tworzy kifozę a który lordozę.
Z jaką kością związana jest szyjka anatomiczna.
Jakie pary tworzą żebra prawdziwe.
Z jakich kości składa się miednica.
Wymień kości obręczy kończyny górnej.
Która część przepony jest najsilniejsza. Czy przepona podczas skurczu się unosi czy opada.
Mięsień skroniowy. Gdzie się przyczepia i czy jest najsilniejszy.
Mięsień sutkowo-obojczykowo-mostkowy. Na jakie strony działa. Czy jest m. wdechowym czy wydechowym. Przyczepy.
Mięsień pośladkowy wielki. Przyczepy. Działanie.
Mięsień krawiecki.
Mięsień piszczelowy przedni.
Mięsień dwugłowy ramienia.
Mięsień piersiowy większy.
Liczba płatów płuca prawego, lewego.
Różnice między oskrzelem głównym prawym i lewym.
Jakie naczynia dochodzą do prawego przedsionka serca.
Zastawka mitralna, ile m płatków i gdzie jest.
Z jakiej przestrzeni pobiera się płyn mózgowo - rdzeniowy u osoby dorosłej.
Jak inaczej nazywa się tarcza nerwu wzrokowego (plamki).
Kolejne odcinki jelita grubego.
Co składa się na tyłomózgowie.
Płyn mózgowo - rdzeniowy, gdzie krąży, między jakimi komorami.
Gdzie są ośrodki ruchowe w korze mózgu.
Impulsy czuciowe ze skóry twarzy zbierane są za pomocą nerwu czaszkowego…
Ręka „błogosławiąca” to efekt porażenia nerwu…
Narządem układu dokrewnego zlokalizowanym w okolicach podwzgórza jest…
1.Kręgi kręgosłupa, liczba kręgów w odcinkach, wyrostki…
Kręgosłup- 33-34 kręgi
a). 7 kręgów szyjnych ( C1-C7 )
b). 12 kręgów piersiowych ( T1-T12 )
c). 5 kręgów lędźwiowych ( L1-L5 )
d). 5 kręgów krzyżowych ( S )
e). 3-5 kręgów guzicznych ( CO )
Wyrostki:
- wyrostek stawowy dolny - łączy się z wyrostkiem górnym kręgu znajdującego się niżej
- wyrostek kolczysty- skierowany do dołu, jak to ma miejsce w kręgach piersiowych
- wyrostek poprzeczny- nie ma otworów w wyrostkach poprzecznych w przeciwieństwie do wyrostków poprzecznych kręgów szyjnych
- wyrostek stawowy górny- tylne granice są zaznaczone przez wyrostek stawowy skierowany ku górze, miejsce przyczepu mięśni
2.Pojęcie otworu górnego i dolnego klatki piersiowejStworzone z powyższych kości rusztowanie kostne ograniczają następujące struktury:
- otwór górny klatki piersiowej (łac. apertura thoracis superior) - górny brzeg rękojeści mostka, symetrycznie I żebra i od tyłu pierwszy kręg piersiowy.
- otwór dolny klatki piersiowej (łac. apertura thoracis inferior) ograniczony jest przez następujące struktury: - wyrostek mieczykowaty mostka
- chrząstki żeber VII - X zlane w łuk żebrowy (łac. arcus costalis)
- dolne brzegi żeber XII (żebra wolne)
- XII kręg piersiowy
3.Jakie kości posiadają wyrostek rylcowaty
Wyrostek rylcowaty (processus styloideus) - wyrostek kości skroniowej, położony po jej dolnej stronie do przodu i do dołu od części bębenkowej wspomnianej kości.
- wyrostek rylcowaty kości łokciowej
- wyrostek rylcowaty kości skroniowej
- wyrostek rylcowaty kości promieniowej
4.Odcinki kręgosłupa w kontekście ruchomości
5.Otwory w czaszce: owalny, okrągły. Gdzie są, w jakim dole czaszki, jakie łączą przestrzenie.
Otwór owalny (łac. foramen ovale) , podstawa czaszki — mały otwór w środkowym dole czaszki położony wewnątrz kości klinowej. Otwór położony jest w skrzydle większym kości klinowej nieco do tyłu i do boku od otworu okrągłego. ( po jednym otworze z obu stron)
Otwór okrągły (łac. foramen rotundum) — otwór w środkowym dole podstawy czaszki znajdujący się wewnątrz kości klinowej. Otwór okrągły znajduje się u nasady skrzydła większego kości klinowej. Jest on umiejscowiony jest do tyłu od przyśrodkowego brzegu szczeliny oczodołowej górnej. Łączy on środkowy dół czaszki z dołem skrzydłowo-podniebiennym. Wewnątrz niego przebiega nerw szczękowy.
6.Na jakich kościach są bruzdy nerwu promieniowego i nerwu łokciowego.
Trzon kości ramiennej, na tylnej powierzchni ma skośnie przebiegającą płytką bruzdę nerwu promieniowego (łac. sulcus nervi radialis). Pod nadkłykciem przyśrodkowym leży bruzda nerwu łokciowego (łac. sulcus nervi ulnaris).
7.Jakie kości ograniczają otwór zasłonowy
Kość łonowa - Gałąź panewkowa (ramus acetabularis) i gałąź spojeniowa (ramus symphysicus) od przyśrodka ograniczają otwór zasłonowy (foramen obturatorium).
Kość kulszowa- przedni brzeg ogranicza otwór zasłonowy.
8.Gdzie uchodzi zatoka czołowa (do czego uchodzi).
Zatoka czołowa (łac. sinus frontalis) - powietrzne przestrzenie w kościach czaszki należące do zatok przynosowych.
Położone są nad oczodołami, w kości czołowej i mogą przyjmować różnorodne kształty. Od całkowitego braku zatoki po jednej stronie do rozległych, wielokomorowych (sprzyja to powikłaniom zapalnym). Zatoka przez przewód nosowo-czołowy uchodzi do lejka rozworu półksiężycowatego. W ten sposób następuje odpływ wydzieliny gromadzącej się w zatoce, np.podczas zapalenia. Przeciętna pojemność zatoki czołowej to 5-7 ml.
9.Co tworzy tzw. „wyniosłość łokciową nadgarstka”.
Po stronie łokciowej: k. grochowata i haczyk k. haczykowatej tworzą wyniosłość łokciową nadgarstka (eminentia carpi ulnaris),
10.Który odcinek kręgosłupa tworzy kifozę a który lordozę
Kifoza (łac. z gr. kyphosis) - łukowate wygięcie kręgosłupa w stronę grzbietową. U człowieka fizjologiczna kifoza występuje w odcinku piersiowym i krzyżowym kręgosłupa.
Kifoza patologiczna może powstać w wyniku gruźlicy, krzywicy, złamania, zapaleń, nowotworów i innych czynników. Kifoza patologiczna może powodować zmiany na dużym obszarze kręgów, które są zazwyczaj późną pozostałością dystrofii wzrostowej chrzęstnych płytek granicznych, pokrywających od góry i od dołu trzony kręgów. Takie zmiany występują często w wieku 16-24 lat (bywają odstępstwa) i prowadzą do tzw. bolesnej kifozy młodzieńczej, czyli choroby Scheuermanna.
Lordoza (z gr. lordós zgięty) - łukowate wygięcie kręgosłupa w stronę brzuszną. U człowieka fizjologiczna lordoza występuje w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa. W niektórych schorzeniach np. w porażeniach mięśni i zniekształceniach kręgów, zwichnięciach stawów biodrowych dochodzi do nadmiernego wygięcia kręgosłupa ku przodowi zwanego lordozą patologiczną.
11.Z jaką kością związana jest szyjka anatomiczna.
Szyjka anatomiczna (łac. collum anatomicum) kości ramiennej.
12.Jakie pary tworzą żebra prawdziwe.
Żebra prawdziwe (costae verae), będące pierwszymi siedmioma żebrami licząc od góry, tj. żebrami I-VII. Połączone są one bezpośrednio z mostkiem własną chrząstką - chrząstką żebrową (cartilago costalis)
13.Z jakich kości składa się miednica.
Miednica zbudowana jest z trzech kości: biodrowej, kulszowej i łonowej.
14.Wymień kości obręczy kończyny górnej
Kości obręczy barkowej - łączą kość ramienną centralną częścią szkieletu. Stanowią również punkt przyczepu dla mięśni poruszających kończyną górną. Obręcz barkowa zbudowana jest z łopatki, która łączy mięśnie pomiędzy centralną częścią szkieletu a ramieniem i obojczykiem.
Obojczyk - stanowi długa, cienka kość, utrzymująca bark w określonym położeniu względem tułowia.
-powierzchnia stawowa barkowa i mostkowa, kresa czworoboczna, otwór odżywczy, trzon, koniec mostkowy i barkowy, guzek stożkowaty.
Łopatka - jest płaską kością w kształcie trójkąta. Jej powierzchnie stanowią miejsce przyczepu licznych mięśni barkowych.
-kąt górny, dolny i boczny, brzeg górny i przyśrodkowy, wcięcie łopatki, wyrostek kruczy i barkowy, grzebień, dół podgrzebieniowy i nadgrzebieniowy.
15.Która część przepony jest najsilniejsza. Czy przepona podczas skurczu się unosi czy opada
Skurcz włókien mięśniowych powoduje obniżenie przepony i zmniejszenia ciśnienia w jamie klatki piersiowej co umożliwia wdech.
Część mięśniową w zależności od miejsca przyczepu dzieli się na część:
- żebrową - największą, która przymocowuje się do żeber (od siódmego do dwunastego);
- część lędźwiową (pod kręgową) - najmocniejszą - tworzy ona dwie odnogi oraz parzyste więzadła łukowate boczne i przyśrodkowe, przyczepiające się do kręgów lędźwiowych i dwóch ostatnich żeber;
- część mostkową - najmniejszą, która rozpoczyna się na nasadzie wyrostka mieczykowatego mostka.
16.Mięsień skroniowy. Gdzie się przyczepia i czy jest najsilniejszyMięsień skroniowy (musculus temporalis) - parzysty mięsień żucia, najsilniejszy w grupie mięśni żwaczowych.
Przyczep początkowy stanowi powierzchnia dołu skroniowego, poniżej kresy skroniowej dolnej, ku dołowi sięgając do poziomu grzebienia podskroniowego. Część włókien przyczepia się na powięzi skroniowej. Koniec mięśnia jest obustronnie przyczepiony do wyrostka dziobiastego żuchwy.
Mięsień ten unosi żuchwę i przyciska do siebie zęby szczęki i żuchwy - najsilniejsze działanie mają włókna biegnące pionowo. Włókna mięśnia biegnące ku tyłowi dodatkowo cofają wysuniętą do przodu żuchwę.
17.Mięsień sutkowo-obojczykowo-mostkowy. Na jakie strony działa. Czy jest m. wdechowym czy wydechowym. Przyczepy.
Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (łac. musculus sternocleidomastoideus), mięsień wdechowy - jeden z powierzchownych mięśni szyi. Jest to silny mięsień, dobrze widoczny u żywego człowieka - zarysowuje się on bardzo wyraźnie na szyi przy obrocie głowy w prawo lub w lewo. W praktyce klinicznej często określany skrótem MOS (akronim od Mostkowo-Obojczykowo-Sutkowych).
Jego nazwa wywodzi się od przyczepów - początek mięśnia tworzą dwie głowy przyczepiające się do mostka, obojczyka. Z kolei koniec mięśnia leży na powierzchni wyrostka sutkowatego kości skroniowej. Do tyłu od mięśnia przebiega ścięgno pośrednie mięśnia łopatkowo gnykowego.
Mięsień działając samodzielnie obraca głowę w stronę przeciwległą i unosi twarz ku górze, oba mięśnie działając wspólnie unoszą ku górze twarz (jak przy spojrzeniu na obiekt nad głową). Może też pełnić rolę pomocniczego mięśnia wdechowego (unosząc mostek).
18.Mięsień pośladkowy wielki. Przyczepy. Działanie
Mięsień pośladkowy wielki (łac. musculus gluteus maximus; gloutos - pośladek) - duży, mający 3-4 cm grubości mięsień, z długą, wachlarzowatą linią przyczepu. Zbudowany jest z silnych pasm mięśniowych, zaznaczających się wyraźnie szczególnie na powierzchni zewnętrznej. Powierzchnia zewnętrzna m. gluteus maximus jest podłożem dla skóry, do której przylega poprzez powięź, oraz grubej warstwy podściółki tłuszczowej pośladków[1].
Przyczepy
części powierzchni pośrodkowej talerza kości biodrowej, leżącej do tyłu od kresy pośladkowej tylnej,
bocznego brzegu kości krzyżowej i guzicznej,
Przebieg włókien m. gluteus maximus jest niemal niemal równoległy i skośny ku dołowi oraz do boku[1]:
włókna górnej części szeroką blaszką ścięgnistą przechodzą nad powierzchnią boczną krętarza większego kości udowej, kończąc się w głębokiej warstwie pasma biodrowo-piszczelowego powięzi szerokiej uda przykrytej przez jego pasma powierzchniowe,
włókna dolnej części przyczepiają się grubym płaskim ścięgnem do guzowatości pośladkowej kości udowej.
Czynność
Jest najsilniejszym prostownikiem stawu biodrowego, oprócz tego silnie skręca udo na zewnątrz. Przez swój przyczep udowy przywodzi udo, a dzięki przyczepowi powięziowemu odwodzi je. Działając na powięź szeroką uda prostuje kolano. Najważniejszą funkcją m. pośladkowego wielkiego jest utrzymywanie pionowej postawy ciała przy współpracy z mięśniami grupy przedniej. Działając obustronnie kontroluje statykę górnej części ciała, chroni tułów przed upadkiem do przodu oraz przesuwa miednicę do przodu (np. podczas wiosłowania)[1]. Mięsień ten jest najczęstszym miejscem wykonywania zastrzyków domięśniowych.
19.Mięsień krawiecki
Mięsień krawiecki - (m. sartorius) mięsień kończyny dolnej, najdłuższy mięsień ciała ludzkiego który zgina, odwodzi, obraca na zewnątrz udo, zgina staw kolanowy. Przyczep początkowy znajduje sie na kolcu biodrowym przednim górnym. Przyczep końcowy znajduje sie nieznacznie poniżej i przyśrodkowo od guzowatości piszczeli. Ma kształt długiej, wąskiej taśmy przebiegającej wzdłuż (po przekątnej) przedniej części uda.
20.Mięsień piszczelowy przedni
Mięsień piszczelowy przedni - mięsień podudzia rozciągający się wzdłuż kości piszczelowej. Przyczep początkowy: kłykieć boczny kości piszczelowej i górna połowa lub dwie trzecie powierzchni bocznej kości piszczelowej, przyczep końcowy: kość łódkowata stopy i pierwsza kość śródstopia, funkcja: prostuje i odwraca stopę, unerwienie: nerw strzałkowy głęboki.
Jest w przedniej części podudzia.
21.Mięsień dwugłowy ramienia
Mięsień dwugłowy ramienia (łac. musculus biceps brachii) - podłużny, wrzecionowaty mięsień rozpięty między łopatką a kością promieniową, należący do grupy mięśni przednich ramienia.
Budowa
Zazwyczaj składa się z dwóch głów - głowy długiej (łac. caput longum) oraz głowy krótkiej (łac. caput breve). Głowy często są jednak "zduplikowane" i powszechne są przypadki osób z czterema, bądź nawet sześcioma głowami bicepsa (Osoba z większą ilością głów wolniej się męczy, lecz ich liczba nie wpływa na siłę mięśnia.) Przyczep ścięgnisty głowy długiej znajduje się na obrąbku stawowym i guzku nadpanewkowym łopatki. Głowa krótka rozpoczyna się przyczepem ścięgnistym położonym na wyrostku kruczym łopatki. Ku dołowi obie głowy mięśnia dwugłowego ramienia łączą się we wspólny brzusiec. W części dystalnej, powyżej stawu łokciowego mięsień wytwarza dwa łącznotkankowe ścięgna: powierzchowne, płaskie - rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (łac. aponeurosis musculi bicipitis brachii) przechodzące w powięź przedramienia oraz właściwe ścięgno (łac. tendo musculi bicipitis brachii) przyczepione do guzowatości kości promieniowej.
Funkcja
Mięsień dwugłowy ramienia działa na dwa stawy: staw ramienny i staw łokciowy. W stawie ramiennym mięsień podnosi ramię do przodu. Dodatkowo głowa długa odwodzi ramię i obraca do wewnątrz, a głowa krótka przywodzi ramię. W stawie łokciowym mięsień dwugłowy ramienia jest zginaczem oraz najsilniejszym mięśniem odpowiedzialnym za odwracanie przedramienia i ręki (dokonuje supinacji dłoni i przedramienia).
W pozycji supinacji widoczne są najlepiej wyniosłości kuliste przedniej części mięśni, zwane potocznie bicepsami. Podczas skurczu rozcięgno mięśnia dwugłowego napina powięź przedramienia, co zwiększa siłę skurczu.
22.Mięsień piersiowy większy
Mięsień piersiowy większy (łac. Musculus pectoralis maior) - należący do grupy powierzchownych mięśni klatki piersiowej duży szeroki mięsień, kształtu trójkątnego. Jego powierzchnię przednią pokrywa blaszka powierzchowna powięzi piersiowej oddzielająca mięsień od podskórnej warstwy tkanki tłuszczowej, a u kobiet od gruczołu piersiowego. Tylna powierzchnia mięśnia piersiowego większego pokryta jest przez powięź piersiową głęboką.
Budowa
Przyśrodkowa część mięśnia piersiowego większego posiada trzy przyczepy. Część górna inaczej obojczykowa (łac. pars clavicularis) przyczepia się do przyśrodkowego fragmentu obojczyka. Oddzielona jest ona od części mostkowo-żebrowej bruzdą międzypiersiową (łac. sulcus interpectoralis). Część środkowa inaczej mostkowo-żebrowa (łac. pars sternocostalis) przyczepia się na powierzchni przedniej mostka oraz do chrząstek żeber I-VI. Część dolna inaczej brzuszna (łac. pars abdominalis) przyczepia się do blaszki przedniej pochewki mięśnia prostego brzucha. Część boczna mięśnia przechodzi we wspólne ścięgno przyczepione do grzebienia guzka większego kości ramiennej. Dolna część mięśnia piersiowego większego tworzy fałd pachowy przedni (łac. plica axillaris anterior).
Funkcja
Skurcz całego mięśnia przesuwa łopatkę do przodu, opuszcza i przyciąga ramię przemieszczając je lekko ku przodowi i dokonując jego rotacji do wewnątrz. Mięsień piersiowy większy jest też pomocniczym mięśniem oddechowym.
23.Liczba płatów płuca prawego, lewego
Prawe- 3 ( płat górny ,środkowy, dolny ), Lewe- 2( płat górny i dolny )
24.Różnice między oskrzelem głównym prawym i lewym
Różnice między oskrzelem głównym prawym i lewym : Przebieg oskrzela głównego prawego
jest bardziej stromy (jest prawie przedłużeniem tchawicy); odchodzi pod kątem 20º - 45º; dł.
wynosi 1,5 - 2,5 cm; ma większą średnicę. Oskrzele główne lewe odchodzi pod kątem 30º -
55º; ma 4 - 5 cm długości i mniejszą średnicę. Również liczba chrząstek oskrzelowych po
lewej stronie jest większa po lewej stronie niż po prawej. Po prawej stronie oskrzele główne
po krótkim przebiegu oddaje oskrzele nadtętnicze (bronchus eparterialis). Pozostałe dwa
oskrzela do płata środkowego i dolnego płuca prawego noszą nazwę oskrzeli podtętniczych
(bronchi hyparteriales).
25.Jakie naczynia dochodzą do prawego przedsionka serca
Prawy przedsionek serca otrzymuje krew żylną z żył głównej i dolnej. Stąd krew tłoczona jest do prawej komory.
26.Zastawka mitralna, ile ma płatków i gdzie jest
Serce- lewa komora- zastawka dwudzielna ( dwa płaty )
27.Z jakiej przestrzeni pobiera się płyn mózgowo - rdzeniowy u osoby dorosłej
Płyn mózgowo-rdzeniowy (łac. liquor cerebrospinalis) - przejrzysta, bezbarwna ciecz, która wypełnia przestrzeń podpajęczynówkową, układ komorowy i kanał rdzenia kręgowego.
Ilość płynu mózgowo-rdzeniowego w układzie komorowym i przestrzeni podpajęczynówkowej wynosi ok. 135 ml. Jest nieustannie wytwarzany w splotach naczyniówkowych i wyściółce układu komorowego mózgu w ilości ok. 550 ml na dobę, wobec czego podlega czterokrotnej wymianie w ciągu 24 godzin.
Badania płynu są bardzo istotne w diagnozowaniu wielu chorób układu nerwowego. W tym celu wykonuje się najczęściej nakłucie lędźwiowe ( punkcja ), rzadziej wykonywane - nakłucie podpotyliczne
28.Jak inaczej nazywa się tarcza nerwu wzrokowego (plamki).
- inaczej plamka ślepa
Tarcza nerwu wzrokowego, odcinek wewnątrzgałkowy nerwu wzrokowego tworzący w dnie oka okrągłe lub owalne pole, jaśniejsze od otoczenia. Zbudowana jest z włókien nerwowych, wypustek komórek zwojowych siatkówki zbiegających się w jednym miejscu, dającym początek nerwowi wzrokowemu.
29.Kolejne odcinki jelita grubego
Jelito dzieli się na:
jelito ślepe (cecum),
okrężnicę (wstępującą, poprzeczną i zstępującą) (colon),
esicę (sigmoideum), - okrężnica esowata
odbytnicę, czyli (jelito proste) (rectum).
Jelito grube uchodzi na zewnątrz pojedynczym otworem (odbyt).
30.Co składa się na tyłomózgowie
Tyłomózgowie (łac. metencephalon) - ostatni z trzech pierwotnych pęcherzyków mózgowych, rozwojowa część mózgowia. W okresie 5. tygodnia rozwoju zarodkowego ulega podziałowi na tyłomózgowie wtórne (zamózgowie), z którego powstają móżdżek i most oraz rdzeniomózgowie, z którego powstaje rdzeń przedłużony. Tyłomózgowie wtórne składa się z: półkuli móżdżku(prawa)i mostu.
31.Płyn mózgowo - rdzeniowy, gdzie krąży, między jakimi komorami
Płyn mózgowo-rdzeniowy (łac. liquor cerebrospinalis) - przejrzysta, bezbarwna ciecz, która wypełnia przestrzeń podpajęczynówkową, układ komorowy i kanał rdzenia kręgowego.
Wymiana i krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego przebiega w następującej kolejności:
struktury układu komorowego
komory boczne
otwory międzykomorowe (Monro)
komora trzecia
komora czwarta
otwory komory czwartej: pośrodkowy (Magendiego) i 2 boczne (Luschki).
Dalej płyn przepływa głównie do zbiornika móżdżkowo-rdzeniowego przestrzeni podpajęczynówkowej i w niewielkiej ilości do kanału środkowego rdzenia kręgowego. Ostatnim etapem jest jego wchłonięcie w układzie żylnym mózgowia, głównie przez ziarnistości pajęczynówki.
Wyróżnia się:
dwie komory boczne (ventriculi laterales)
komorę III (ventriculus tertius)
komorę IV (ventriculus quartus).
32.Gdzie są ośrodki ruchowe w korze mózgu
W tylnej części płata czołowego znajdują się ośrodki ruchowe (tzw. kora ruchowa lub kora somatoruchowa). Odpowiada za bardzo precyzyjne ruchy. Prawa półkula mózgu kontroluje lewą stronę ciała, natomiast lewa półkula prawą stronę ciała.
33.Impulsy czuciowe ze skóry twarzy zbierane są za pomocą nerwu czaszkowego
Nerwy czaszkowe (łac. nervi craniales) - 12 par nerwów, które wychodzą i/lub wchodzą bezpośrednio do mózgowia, w zależności od tego czy są to nerwy ruchowe, czuciowe, czy mieszane. Jądra początkowe tych nerwów znajdują się bezpośrednio w mózgu.
Nerw błędny składa się z:
włókna czuciowe
włókna ruchowe - jądra ruchowe poszczególnych nerwów pnia mózgu
włókna przywspółczulne - jądra przywspółczulne pnia mózgu
włókna współczulne - pnie współczulne.
34.Ręka „błogosławiąca” to efekt porażenia nerwu
Objawy uszkodzenia:
Niemożność zaciśnięcia ręki w pięść,
Upośledzenie nawracania przedramienia,
Ręka błogosławiąca, lub salutująca.
Nerw łokciowy
Pochodzi z pęczka przyśrodkowego
Na ramieniu początkowo biegnie z n. pośrodkowy
Przebiega w bruździe n. łokciowego na tylnej powierzchni nadkłykcia przyśrodkowego k. ramiennej
Na przedramieniu biegnie wzdłuż m. zginacza łokciowego nadgarstka z tętnicą łokciową
Na poziomie nadgarstka oddaje gałąź grzbietową
Dzieli się na gałęzie końcowe
Zakres unerwienia:
- m. zginacz łokciowy nadgarstka,
- część łokciowa m. zginacza głębokiego palców,
- większość mm. ręki,
- częściowo skóra na powierzchni dłoniowej i grzbietowej reki (patrz rysunek
35.Narządem układu dokrewnego zlokalizowanym w okolicach podwzgórza jest…