Politechnika Wrocławska™ we Wrocławiu |
||
Paweł Proń |
Wydział Elektroniki |
kierunek: EiT |
data wykonania ćwiczenia: 98-05-12 |
Grupa: I |
rok akademicki: 97/98 |
Temat ćwiczenia: Pomiar parametrów sygnałów napięciowych metodą próbkowania i cyfrowego przetwarzania sygnału. |
Cel ćwiczenia.
Poznanie pojęć związanych z metodą próbkowania i kwantowania sygnału napięciowego. Poznanie środków technicznych stosowanych w tej metodzie oraz źródeł i charakteru błędów, występujących w pomiarach parametrów sygnałów.
2. Wykaz użytych przyrządów.
Woltomierz V543
Generator G-432
Karta przetwornika A/C
program komputerowy AS v. 3.40.
Wyznaczanie estymatorów wartości średniej i wartości skutecznej badanego sygnału bez składowej stałej.
- estymator wartości średniej
- estymator wartości skutecznej
warunki początkowe
UAC =1,726 [V] - wartość skuteczna (napięcie wzorcowe)
UDC = 0 [V] - składowa stała (napięcie wzorcowe)
n = 500 - ilość próbek
pomiary przeprowadzono dla sygnału sinusoidalnego
okno czasowe Tw ustawiono na 1,5 okresu T badanego sygnału
Uwaga: wartości UAC, UDC odczytane z woltomierza V - 543
tabela wyników pomiarów
zmniejszając okno czasowe co 10 próbek, zanotowano wartości estymatorów
Lp. |
n |
SRD [V] |
SKT [V] |
1. |
500 |
-0,4117 |
1,691 |
2. |
490 |
-0,4549 |
1,691 |
3. |
480 |
-0,4914 |
1,698 |
4. |
470 |
-0,5179 |
1,712 |
5. |
460 |
-0,5367 |
1,729 |
6. |
450 |
-0,5452 |
1,748 |
7. |
440 |
-0,5424 |
1,765 |
8. |
430 |
-0,529 |
1,777 |
9. |
420 |
-0,2443 |
1,782 |
10. |
410 |
-0,4696 |
1,778 |
11. |
400 |
-0,4263 |
1,776 |
12. |
390 |
-0,3756 |
1,747 |
13. |
380 |
-0,32 |
1,723 |
14. |
370 |
-0,2623 |
1,699 |
15. |
360 |
-0,2054 |
1,678 |
16. |
350 |
-0,1519 |
1,655 |
17. |
340 |
-0,1045 |
1,662 |
18. |
330 |
-0,0657 |
1,67 |
19. |
320 |
-0,0383 |
1,687 |
20. |
310 |
-0,0247 |
1,712 |
21. |
300 |
-0,0264 |
1,74 |
22. |
290 |
-0,0450 |
1,767 |
23. |
280 |
-0,0820 |
1,789 |
24. |
270 |
-0,1377 |
1,801 |
25. |
260 |
-0,2123 |
1,801 |
26. |
250 |
-0,305 |
1,787 |
27. |
240 |
-0,4141 |
1,762 |
28. |
230 |
-0,5363 |
1,729 |
29. |
220 |
-0,6697 |
1,692 |
30. |
210 |
-0,812 |
1,657 |
31. |
200 |
-0,9584 |
1,63 |
32. |
190 |
-1,104 |
1,62 |
33. |
180 |
-1,245 |
1,63 |
34. |
170 |
-1,375 |
1,66 |
35. |
160 |
-1,492 |
1,706 |
36. |
150 |
-1,591 |
1,762 |
37. |
140 |
-1,.669 |
1,819 |
38. |
130 |
-1,72 |
1,866 |
39. |
120 |
-1,744 |
1,897 |
40. |
110 |
-1,736 |
1,903 |
41. |
100 |
-1,697 |
1,879 |
42. |
90 |
-1,624 |
1,818 |
43. |
80 |
-1,518 |
1,719 |
44. |
70 |
-1,381 |
1,582 |
45. |
60 |
-1,217 |
1,41 |
46. |
50 |
-1,032 |
1,211 |
47. |
40 |
-0,8241 |
0,9807 |
48. |
30 |
-0,6013 |
0,7315 |
49. |
20 |
-0,3625 |
0,4604 |
50. |
10 |
-0,1167 |
0,1814 |
51. |
1 |
-0,1123 |
0,1123 |
wykres SRD = f (n)
wykres SKT = f (n)
Wyznaczanie estymatorów wartości średniej i wartości skutecznej badanego sygnału ze składową stałą.
warunki początkowe
UAC = 1,699 [V] - wartość skuteczna (napięcie wzorcowe)
UDC = 1,169 [V] - składowa stała (napięcie wzorcowe)
n = 500 - ilość próbek
pomiary przeprowadzono dla sygnału sinusoidalnego
okno czasowe Tw ustawiono na 1,5 okresu T badanego sygnału
tabela wyników pomiarów
Lp. |
n |
SRD [V] |
SKT [V] |
1. |
500 |
1,532 |
2,248 |
2. |
490 |
1,528 |
2,257 |
3. |
480 |
1,514 |
2,258 |
4 |
470 |
1,49 |
2,249 |
5. |
460 |
1,457 |
2,23 |
6. |
450 |
1,416 |
2,2 |
7. |
440 |
1,369 |
2,162 |
8. |
430 |
1,317 |
2,117 |
9. |
420 |
1,263 |
2,07 |
10. |
410 |
1,209 |
2,022 |
11. |
400 |
1,137 |
1,98 |
12. |
390 |
1,11 |
1,947 |
13. |
380 |
1,07 |
1,926 |
14. |
370 |
1,04 |
1,919 |
15. |
360 |
1,022 |
1,925 |
16. |
350 |
1,017 |
1,941 |
17. |
340 |
1,026 |
1,966 |
18. |
330 |
1,05 |
1,955 |
19. |
320 |
1,089 |
2,025 |
20. |
310 |
1,143 |
2,055 |
21. |
300 |
1,21 |
2,089 |
22. |
290 |
1,289 |
2,109 |
23. |
280 |
1,378 |
2,134 |
24. |
270 |
1,474 |
2,161 |
25. |
260 |
1,572 |
2,192 |
26. |
250 |
1,671 |
2,228 |
27. |
240 |
1,765 |
2,271 |
28. |
230 |
1,852 |
2,319 |
29. |
220 |
1,928 |
2,37 |
30. |
210 |
1,99 |
2,422 |
31. |
200 |
2,033 |
2,469 |
32. |
190 |
2,056 |
2,506 |
33. |
180 |
2,035 |
2,528 |
34. |
170 |
2,029 |
2,529 |
35. |
160 |
1,974 |
2,504 |
36. |
150 |
1,892 |
2,449 |
37. |
140 |
1,781 |
2,362 |
38. |
130 |
1,644 |
2,244 |
39. |
120 |
1,482 |
2,092 |
40. |
110 |
1,296 |
1,911 |
41. |
100 |
1,091 |
1,701 |
42. |
90 |
0,8712 |
1,472 |
43. |
80 |
0,6418 |
1,233 |
44. |
70 |
0,4079 |
0,9967 |
45. |
60 |
0,174 |
0,7804 |
46. |
50 |
-0,0562 |
0,6124 |
47. |
40 |
-0,2779 |
0,54 |
48. |
30 |
-0,4862 |
0,5853 |
49. |
20 |
-0,6765 |
0,708 |
50. |
10 |
-0,856 |
0,8627 |
51. |
1 |
-0,9741 |
0,9741 |
wykres SRD = f (n)
wykres SKT = f (n)
Wnioski
Pomiar estymatorów wartości średniej i skutecznej sygnału cyfrowego polega na zawężaniu okna czasowego poprzez zmniejszanie liczby próbek n, kolejno co 10 i porównaniu ich wartości (estymatorów), z wartościami sygnału analogowego zmierzonymi woltomierzem V-543, które traktowane są jako wzorcowe.
Przy pomiarze sygnału bez składowej stałej - estymator wartości średniej niezależnie do ilości próbek (okna czasowego Tw) przyjmował wartości ujemne, gdyż badany sygnał zawierał dwie połówki ujemne i jedną dodatnią. Dla liczby próbek n = 310, wartość estymatora była najbliższa wartości wzorcowej, składowej stałej (UDC = 0 V). Prawdopodobnie dla n =310 próbek okno czasowe Tw jest równe okresowi T badanego sygnału. Natomiast estymator wartości skutecznej nie reagował na zależność Tw = nT, gdzie n - liczba naturalna. Jego wartości oscylowały w pobliżu wzorcowej i były jej najbliższe dla n = 500 próbek. Stąd wniosek, że estymator wartości skutecznej bez składowej stałej mierzony jest tym poprawniej im większa jest liczba próbek n.
Przy pomiarze sygnału ze składową stałą, zarówno wykres estymatora wartości średniej jak i skutecznej, został przesunięty do góry o wartość składowej stałej. Ponadto obydwa estymatory zachowują się podobnie i są najbliższe wartości wzorcowej dla liczby próbek n równej około 350, co prawdopodobnie odpowiada pełnemu okresowi T badanego sygnału.
Przy badaniu wpływu składowej stałej na położenie histogramu okazało się, że :
dla UDC = 0 - położenie symetryczne względem zera
dla UDC > 0 - przesunięty w prawo
dla UDC < 0 - przesunięty w lewo
Dla poszczególnych kształtów histogram zachowywał się tak samo. Na podstawie tych wyników można stwierdzić, że wartość estymatorów będzie najbliższa wzorcowej w miejscu gdzie gęstość rozkładu amplitud będzie największa, co można zauważyć na wykresach.
Przy zmianie amplitudy badanego sygnału histogram się zmieniał następująco: ze wzrostem amplitudy histogram się zwężał i zwężał gdy amplituda malała.
Histogram nie reagował na zmianę częstotliwości.
Instytut Metrologii - Politechnika Wrocławska © 1998
- 6 -