pielęgnowanie pacjentki ze schorzeniem ginekologicznym (1), Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologiczne


Profesjonalne pielęgnowanie to samodzielna działalność pielęgniarki i położnej. W działaniach zawodowych położna (pielęgniarka) spostrzega podmiot swojej opieki w ujęciu holistycznym zarówno w zdrowiu, jak i chorobie. Pielęgnowanie zdrowia w pełnym tego słowa znaczeniu to realizacja najbardziej fundamentalnej aktywności człowieka, bez której niemożliwe byłoby utrzymanie życia i zachowanie zdrowia, zdrowia zarówno osoby bliskiej, jak i osoby nieznanej.

Celem pielęgnowania jest pomaganie, wspieranie, asystowanie człowiekowi (grupie) przy rozwiązywaniu problemów dotyczących jego zdrowia i życia, kształtowania zdolności do samoopieki i samopielęgnacji w zdrowiu, stanach zagrożenia , chorobie i niepełnosprawności, w stopniu możliwie najwyższym, jaki jest osiągalny w indywidualnej sytuacji pacjenta, a jeśli to niemożliwe - pomoc i zapewnienie warunków godnego umierania i śmierci.

Zastosowanie tej metody wymaga od położnej umiejętności w zakresie:

potrzeb zdrowotnych,

oraz ich korygowanie,

Opieka pielęgniarska (w przypadku położnej - opieka położnicza) to szeroki zakres świadczeń zdrowotnych realizowanych w bezpośrednim kontakcie z pacjentem.

Opieka pielęgniarska odnosi się najczęściej do:

Pacjentka, kierowana do szpitala z powodu schorzenia ginekologicznego celem leczenia diagnostycznego lub operacyjnego, powinna zostać poinformowana przez lekarza o:

W postępowaniu potwierdzającym rozpoznanie niektórych schorzeń ginekologicznych podstawą jest wynik badania histopatologicznego. W zależności od wstępnego rozpoznania materiał pobierany jest z kanału szyjki i jamy macicy, a także z tarczy części pochwowej szyjki macicy (np. przy dysplazji czy nadżerce), czy też płyn np. z torbieli jajnika.

Po uzyskaniu wyniku histopatologicznego (potwierdzającego rozpoznanie) pacjentka powinna skontaktować się z lekarzem prowadzącym ( np. w poradni K) w celu podjęcia przez niego decyzji o dalszym postępowaniu leczniczym.

Pacjentka może być kierowana np. na zabieg elektrokonizacji szyjki macicy, czy punkcji torbieli jajnika. W przypadku występowania przerostu śluzówki (endometrium ) leczenie jej może wymagać włączenia leków hormonalnych regulujących występujące dolegliwości. Dopiero w przypadku braku poprawy po leczeniu pacjentka może być kierowana na operację (do szpitala).

W przypadku potwierdzenia w badaniu histopatologicznym wstępnego rozpoznania jakim była choroba nowotworowa (np. rak szyjki macicy) decyzję o dalszym postępowaniu leczniczym podejmuje się podczas badania ginekologicznego zestawionego (badanie przez pochwę, przez odbytnicę i we wziernikach) - badanie wykonywane jest w szpitalu przez specjalistów IIO. Wskazane jest, aby dla komfortu psychicznego pacjentki oraz możliwości dokładnego przeprowadzenia wyżej wymienionych badań, były one wykonywane w znieczuleniu ogólnym.

Zadaniem położnej pracującej w poradni dla kobiet jest czynne uczestnictwo w przygotowaniu pacjentki do pobytu w szpitalu. Informacje przez nią przekazywane winny dotyczyć:

pantofli...),

gdyż zabiegi diagnostyczne mające na celu potwierdzenie raka szyjki macicy,

wykonywane są w krótkotrwałym znieczuleniu dożylnym,

pacjentka powinna zażyć zlecone przez lekarza internistę leki.

W zaistniałej sytuacji pacjentka winna uzyskać także wsparcie psychiczne. Bardzo duże znaczenie ma bezpośrednie okazywanie pacjentce ciepła, życzliwości, serdeczności i troski. Wzmacnianie nadziei i dodawanie otuchy może przyjmować różne formy. W każdym przypadku ważne jest, by słowa nie brzmiały pusto i nieszczerze. Obok wzmacniania nadziei i pocieszenia, także wzmacnianie samooceny pacjenta i jego wiary w siebie i swoje otoczenie daje poważny efekt wspierający.

PRZYJĘCIE PACJENTKI DO SZPITALA.

Zgłoszenie się do szpitala pacjentki ze schorzeniem ginekologicznym wytycza zakres dalszych badań diagnostycznych i konsultacyjnych, prowadzących do ustalenia ostatecznego rozpoznania klinicznego. Przybycie do szpitala na pewno stanowi dla pacjentki przeżycie o ujemnym ładunku psychicznym. Niepewność co do istoty choroby i jej skutków, oderwanie od utartego trybu życia, obcość i nieznajomość otoczenia może powodować, że chora wpada w stan przygnębienia i depresji. Prawidłowa atmosfera i świadoma reakcja położnej na stan psychiczny pacjentki w dużej mierze łagodzi działanie wszystkich tych ujemnych bodźców.

Zadaniem położnej pracującej w Ginekologicznej Izbie Przyjęć jest:

W dokumentacji szpitalnej (księga przyjęć) położna odnotowuje dane dotyczące stanu społecznego pacjentki (nazwisko i imię, datę urodzenia, pesel, adres, wykształcenie, ubezpieczenie) oraz dane związane ze zgłoszeniem się do szpitala (czy pacjentka zgłosiła się sama, czy też posiadała skierowanie od lekarza oraz jakie było wstępne rozpoznanie lekarskie). Po podjęciu decyzji lekarza o hospitalizacji konieczne jest także zaznaczenie oddziału na jaki pacjentka została skierowana.

Z dokumentacji pacjentki zakładanej w izbie przyjęć należy wymienić: historię choroby, kartę gorączkową oraz indywidualną kartę zleceń lekarskich, a także kartę statystyczną leczenia szpitalnego. W historii choroby położna odnotowuje dane dotyczące wywiadu położniczo - ginekologicznego, wywiadu chorobowego ogólnego oraz informacje związane z wcześniejszym postępowaniem diagnostycznym lub leczniczym.

Wywiad położniczo - ginekologiczny uwzględnia:

W rozmowie z pacjentką położna powinna uzyskać także informacje dotyczące występowania w rodzinie gruźlicy, cukrzycy, chorób psychicznych czy chorób nowotworowych (u kogo były i jakiego narządu dotyczyły).

Wywiad chorobowy ogólny związany jest z występowaniem chorób układu oddechowego, krążenia, endokrynologicznego, pokarmowego, moczowego, kostno-stawowego, czy nerwowego, których występowanie może mieć wpływ na możliwość znieczulenia ogólnego pacjentki do zabiegu diagnostycznego. Odnotowując występowanie chorób współistniejących położna nie może zapomnieć o wypisaniu leków przyjmowanych przez pacjentkę, z zaznaczeniem ilości oraz dawek. Podczas zbierania wywiadu nie można pominąć informacji dotyczących wcześniejszych pobytów pacjentki w szpitalu (kiedy i z jakiego powodu oraz na jakim oddziale) oraz przebytych zabiegów operacyjnych (rok oraz jaki był zakres operacji). Jeżeli pacjentka posiada wypisy z wcześniejszej hospitalizacji, a także wyniki badań wykonanych w ostatnim miesiącu, należy dołączyć je do historii choroby. Po założeniu i wypełnieniu koniecznej dokumentacji pacjentka jest kierowana na oddział ginekologii, gdzie opiekę nad nią przejmuje położna odcinkowa.

Standardy praktyki pielęgniarskiej ukazują relacje pomiędzy ogólnymi zasadami postępowania a normami jakości opieki. Określają i wyznaczają racjonalny sposób postępowania pielęgniarskiego (położniczego), uważany za obowiązujący, zabezpieczając przed świadczeniem usług nieprofesjonalnych i na niskim poziomie. W opiece zdrowotnej standard to pewien model uznanych profesjonalnych działań leczniczych, pielęgnacyjnych, rehabilitacyjnych, diagnostycznych lub organizacyjnych, służących do oceny jakości świadczeń.

STANDARD POSTĘPOWANIA PIELĘGNACYJNEGO

Zabiegi diagnostyczne w ginekologii.

GRUPA OPIEKI:

Każda hospitalizowana w oddziale pacjentka z rozpoznaniem raka szyjki macicy przygotowywana do zabiegu diagnostycznego (pobranie wycinków z tarczy części pochwowej, wyłyżeczkowanie kanału szyjki macicy, badanie ginekologiczne zestawione).

OŚWIADCZENIE STANDARDOWE

Pacjentka będzie miała zapewnioną profesjonalną i kompleksową opiekę, będzie czuła się bezpieczna oraz będzie miała możliwość uzyskania wyczerpujących informacji dotyczących leczenia, jak i postępowania

KRYTERIA STRUKTURY

1. Położna posiada wiedzę i umiejętności dotyczące:

- czynników ryzyka, przyczyn, objawów, metod rozpoznawania, sposobów diagnozowania oraz schemat leczenia raka szyjki macicy,

- rodzajów oraz technik przeprowadzania zabiegów diagnostycznych,

- przygotowania pacjentki do zabiegu diagnostycznego,

- postępowania pielęgnacyjnego z pacjentką po zabiegu.

2. Położne mają możliwości pogłębiania wiedzy i doskonalenia umiejętności zawodowych.

3. Oddział:

- posiada gabinet zabiegowy wyposażony w sprzęt umożliwiający przeprowadzanie zabiegów diagnostycznych (fotel ginekologiczny, lampy bezcieniowe, zestaw do wyłyżeczkowania kanału i jamy macicy, konchotom, wzierniki Cusco, pensety...),

- ma przygotowaną salę „wybudzeń” dla pacjentek po zabiegach diagnostycznych wykonywanych w krótkotrwałym znieczuleniu ogólnym, korzysta z zaplecza diagnostycznego, laboratorium, banku krwi. Ma możliwość zlecenia wykonania badań histopatologicznych pobranego w trakcie zabiegu materiału tkankowego.

4. Organizacja pracy w oddziale:

- obsada położnych jest odpowiednia do zapotrzebowania na opiekę,

- pracę zespołu koordynuje położna specjalistka,

- metodą pracy położnych jest proces pielęgnowania,

- podejmowane działania i obserwacje położna odnotowuje w dokumentacji (indywidualnej karcie gorączkowej, indywidualnej karcie pielęgnowania, historii procesu pielęgnowania).

KRYTERIA PROCESU

Położna:

1. Przyjmuje pacjentkę na oddział, uzupełnia zebrany w izbie przyjęć wywiad, analizuje dokumentację, stawia diagnozę pielęgniarską - ginekologiczną.

2. Zapoznaje pacjentkę z topografią oddziału (gabinet zabiegowy, gabinet lekarski, dyżurka położnych, sala „wybudzeń”, toaleta), z członkami zespołu terapeutycznego oraz podaje nazwisko lekarza prowadzącego pacjentkę oraz swoje (obowiązują identyfikatory), zapoznaje pacjentkę z jej prawami i obowiązkami oraz regulaminem oddziału.

3. Ustala hierarchię podejmowanych działań w celu przygotowania pacjentki do zabiegu diagnostycznego. Wyjaśnia pacjentce czynności związane z przygotowaniem się jej do zabiegu diagnostycznego (oddanie moczu, rozebranie się, położenie się na fotelu ginekologicznym, przygotowanie pola operacyjnego).

4. Z zachowaniem wszelkich zasad aseptyki i postępowania pielęgnacyjnego zakłada pacjentce wkłucie do żyły, aby umożliwić podanie leków dożylnych (do krótkotrwałego znieczulenia ogólnego) przed zabiegiem.

5. Przygotowuje gabinet zabiegowy do zabiegu diagnostycznego:

- fotel ginekologiczny,

- zestaw narzędzi (do wyłyżeczkowania, do pobrania wycinków z tarczy części pochwowej, do badania zestawionego),

- bieliznę, rękawice jałowe, materiał opatrunkowy (gaziki, lignina),

- pojemniki do materiału tkankowego pobranego w czasie zabiegu z odpowiednio przygotowanymi na przylepcach opisami (nazwisko i imię pacjentki, miejsce pobrania tkanki, nazwa oddziału, data pobrania),

- potrzebną dla zespołu lekarskiego dokumentację pacjentki (historię choroby, skierowanie). Jeżeli pacjentka jest przyjęta do badania zestawionego konieczne jest przygotowanie wyników badań histopatologicznych na podstawie, których postawiono rozpoznanie raka szyjki macicy.

6. Przygotowuje salę „wybudzeń” dla pacjentki po zabiegu diagnostycznym:

- łóżko lub wózek, na którym pacjentka będzie przewieziona z gabinetu zabiegowego,

- uzupełnia leki, sprzęt medyczny i opatrunkowy na wózku reanimacyjnym, (może istnieć konieczność jego użycia),

- przygotowuje leki p/bólowe, sprzęt medyczny (rękawiczki, strzykawki, igły, miska nerkowata) i opatrunkowy (gaziki, lignina) na podręcznej tacy pielęgnacyjnej.

7. Wprowadza pacjentkę do gabinetu zabiegowego, kiedy pojawi się lekarz anestezjolog, aby podać pacjentce leki do krótkotrwałego znieczulenia koniecznego przy zabiegu diagnostycznym.

8. Pomaga pacjentce przygotować się do zabiegu (rozebrać się, ułożyć się na fotelu ginekologicznym), jest obecna podczas zabiegu (asystuje lekarzowi wykonującemu zabieg lub badanie zestawione, zabezpiecza materiał tkankowy pobrany w czasie zabiegu), po zabiegu z pomocą personelu pomocniczego przewozi pacjentkę do sali „wybudzeń”.

9. Prowadzi ciągły nadzór nad pacjentką do momentu jej całkowitego wybudzenia się (koniec działania leków znieczulających). Zapewnia jej poczucie bezpieczeństwa i komfort. Wyjaśnia wówczas na czym polega pionizacja i pomaga w niej, służy pomocą w czynnościach pielęgnacyjnych (ubieranie się, jedzenie, picie, przejście do toalety), po wnikliwej obserwacji pacjentki (jej zachowania, mowy, sposobu chodzenia) informuje, że po rozmowie z lekarzem będzie mogła zostać wypisana z oddziału.

10.Umożliwia kontakt pacjentki z lekarzem prowadzącym, który udziela informacji związanych z dalszym postępowaniem leczniczym (oczekiwanie na wynik histopatologiczny potwierdzający rozpoznanie raka szyjki macicy, po nim badanie ginekologiczne zestawione bądź zgłoszenie się do Centrum Onkologii celem ustalenia terminu brachyterapii (przed operacją) w przypadku zakwalifikowania pacjentki do zabiegu operacyjnego).

11.Prowadzi edukację pacjentki i jej rodziny.

12.Dokumentuje podjęte wobec pacjentki działania.

13.Wpływa życzliwą, pełną zrozumienia i szacunku postawą, poprzez cierpliwe informowanie, wysłuchiwanie, wyjaśnianie, czy doradzanie na minimalizowanie napięcia emocjonalnego i lęku związanego z zabiegiem i hospitalizacją pacjentki.

KRYTERIUM WYNIKU

Działania położnej wg standardu zapewniają pacjentce ciągłą, profesjonalną opiekę i nadzór wykluczający powikłania podczas hospitalizacji. Pacjentka uzyskuje wyczerpujące informacje dotyczące leczenia (w zakresie możliwości położnej), jak i postępowania diagnostycznego.

ROLA POŁOŻNEJ W PRZYJĘCIU PACJENTKI W ODDZIAŁ.

Położna:

Pielęgnowanie w ginekologii jest kompleksowym rozwiązaniem problemów dotyczących zdrowia chorej i polegającym na: zbieraniu informacji, rozpoznawaniu, zaplanowaniu, przeprowadzeniu i ocenie działalności położniczej wraz z umiejętnością sporządzania dokumentacji poczynionych obserwacji. Różnicowanie działań pielęgniarskich (położniczych) w poszczególnych okresach wiąże się z koniecznością zastosowania różnych metod rozpoznawania problemów opiekuńczo - pielęgnacyjnych, planowania oraz realizacji działań pielęgnacyjnych.

Cały pobyt pacjentki w szpitalu od momentu przyjęcia do wypisu dzieli się na okresy:

I - przedoperacyjny, obejmujący obserwację i ustalenie rozpoznania oraz przygotowanie do zabiegu operacyjnego,

II - zabieg operacyjny,

III - pooperacyjny, zawierający okres intensywnego leczenia i pielęgnacji oraz okres rehabilitacji

Przygotowanie chorej do zabiegu operacyjnego dzielimy na:

- dalsze (od przyjęcia do szpitala do dnia poprzedzającego operację),

- bliższe (na dzień przed zabiegiem do momentu zawiezienia pacjentki na blok operacyjny).

Na przygotowanie zarówno dalsze, jak i bliższe składają się czynności, zabiegi, badania, które można określić jako: przygotowanie psychiczne i fizyczne, postępowanie diagnostyczne, oraz przygotowanie farmakologiczne i dietetyczne.

PRZYGOTOWANIE PSYCHICZNE

Pacjentka przybywająca na oddział wie, że czeka ją operacja, której zazwyczaj się boi, odczuwa niepokój przed:

Reakcje pacjentek na swoja chorobę, konieczność hospitalizacji oraz zabiegu operacyjnego są różne i zależą od właściwości osobowości oraz od sposobu zachowania się pacjentek w sytuacjach trudnych. Częstą reakcją jest lęk, ma on charakter subiektywny i jest zlokalizowany w sferze procesów emocjonalno - motywacyjnych. Intensywność przeżyć lękowych jest odmienna u różnych osób, najwięcej obaw chorej wiąże się z bólem, utratą swobody, znacznym pogorszeniem stanu zdrowia, wynikiem operacji z powodu choroby nowotworowej, zagrożeniem życia, czy koniecznością dalszego leczenia onkologicznego.

Położna ma możliwość stworzenia atmosfery bezpieczeństwa i akceptacji proponowanego leczenia i pielęgnacji, może pomóc chorej opanować obawy i lęk, poprzez tworzenie atmosfery zaufania, indywidualne rozmowy, udzielanie informacji zgodnie z oczekiwaniem pacjentki (w ramach kompetencji zawodowych).

Wszystkie działania i czynności wykonywane przez położną w spokojny i rzeczowy sposób, a połączone z wiedzą i umiejętnościami technicznymi, kulturą, taktem, życzliwością, cierpliwością, uprzejmością, umiejętnością słuchania, czy wyrozumiałością, powinny ułatwić (pomóc) położnej uspokoić pacjentkę, dodać jej otuchy, wiary w siebie, zapewnić warunki jak najmniej stresujące, a umożliwiające pełną współpracę z pacjentką przy wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych przygotowujących ją do zabiegu operacyjnego.

Przy wykonywaniu wszystkich czynności przy pacjentce nie może położna zapomnieć o wyjaśnieniu związanych z zabiegiem problemów (nie znanych chorej), a często budzącej w niej lęk zagrożenia życia, informowaniu o zakresie podejmowanych czynności terapeutycznych, rozładowywaniu napięcia nerwowego gestem, miłym słowem, szczerym zainteresowaniem, obecnością przy chorej w sytuacjach trudnych (badanie ginekologiczne, urografia).

W problematyce przygotowania psychicznego do operacji ginekologicznych należy wspomnieć o jeszcze jednym ważnym zagadnieniu. Wiele pacjentek poddawanych tej operacji traktuje ją jako okaleczającą je pod względem kobiecości (usuwany jest cały narząd rodny wraz z jajnikami) uważają, że może ona wpłynąć na ich życie nie tylko rodzinne, samopoczucie związane z brakiem hormonów produkowanych przez jajniki, ale niestety krępują się ujawniać swoje obawy i nie mają odwagi zadawać pytań dotyczących tego tematu (nie tylko położnej, ale i lekarzowi). W takim przypadku istnieje konieczność skontaktowania pacjentki i jej rodziny z psychoterapeutą.

W postępowaniu psychicznym nie można pominąć także stanów lękowych, zdenerwowania objawiających się problemami ze snem (bezsennością). Czynności pielęgnacyjne położnej (wywietrzenie sali, zapewnienie ciszy i spokoju) powinny zapewnić pacjentce prawidłowy wypoczynek nocny, ale niezbędne jest przy tym wyjaśnienie przyczyn bezsenności (np. ból). W przypadku braku poprawy, należy problem zgłosić lekarzowi, który zleci podanie pacjentce leków uspokajających lub nasennych.

Przygotowanie psychiczne do zabiegu operacyjnego ma na celu pozyskanie chorej do współdziałania z całym zespołem leczącym i pielęgnującym, odgrywa decydującą rolę w walce o szybkie wyzdrowienie chorej.

PRZYGOTOWANIE DIAGNOSTYCZNE

Postępowanie diagnostyczne polega na przeprowadzeniu wszystkich badań koniecznych do określenia stanu ogólnego oraz zmian patologicznych w danym narządzie czy układzie. Obejmuje ono: badania podstawowe oraz specjalistyczne. Badania podstawowe wykonuje się u wszystkich chorych przygotowywanych do operacji, wyniki tych badań określają sprawność funkcjonowania organizmu.

Po przyjęciu na oddział każda pacjentka już w pierwszym dniu pobytu ma pobraną krew na badania podstawowe (jeżeli jest na czczo, inaczej badania wykonywane są następnego dnia).

Badania laboratoryjne wykonywane na oddziale ginekologii przed zabiegiem operacyjnym to:

Z dodatkowych badań specjalistycznych wykonywanych u pacjentek przed zabiegiem operacyjnym należy wymienić:

Na wymienione badania położna wypisuje skierowanie, uzgadnia terminy ich wykonania oraz odnotowuje je w karcie gorączkowej pacjentki oraz książce zleceń.

Zadaniem położnej podczas wykonywania badań jest:

Do przygotowania diagnostycznego do operacji zaliczamy także badanie ginekologiczne. Ma ono na celu weryfikację rozpoznania lekarskiego, ustalenie stopnia zaawansowania choroby np. nowotworowej.

Zadaniem położnej jest odpowiednie przygotowanie pacjentki, jej dokumentacji oraz gabinetu zabiegowego do przeprowadzenia badania.

W badaniu tym lekarz posługuje się wzrokiem, badaniem we wziernikach, badaniem dwuręcznym. Wzrokiem oceniamy:

We wzierniku możemy stwierdzić:

Badanie dwuręczne pozwala ocenić:

Przed badaniem ginekologicznym pacjentka powinna oddać mocz i stolec, ponieważ wypełniony pęcherz moczowy stanowi przeszkodę w dokładnej ocenie narządów płciowych, a wypełnione jelita, szczególnie zbitymi masami kału, utrudniają badanie i niekiedy są źródłem błędu.

PRZYGOTOWANIE FARMAKOLOGICZNE.

Leczenia operacyjnego wymagają często chorzy ze współistniejącymi chorobami (niewydolność krążenia, choroba wieńcowa, przebyty zawał serca, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, choroby tarczycy i inne), co znacznie zwiększa ryzyko operacji. W takich przypadkach ocenę stanu fizycznego chorej kończy konsultacja internistyczna. Na podstawie analizy wyników badań, zebranego wywiadu i badania fizykalnego lekarz internista wystawia pisemną opinię co do możliwości przeprowadzenia operacji ze względu na stan ogólny pacjentki.

Do zadań położnej należy:

Jeżeli istnieje konieczność z powodu choroby pacjentki (np. cukrzyca), odmiennego przygotowania do operacji, np.: kroplówki (5% - 10 % Glukoza) z insuliną podłączane w porze posiłków, dodatkowe godziny pobierania poziomu cukru we krwi, położna musi dokładnie odnotować i wykonać wszystkie zalecenia.

PRZYGOTOWANIE FIZYCZNE.

Przygotowanie bliższe rozpoczyna się w momencie rozpisania pacjentki na planie operacyjnym na dzień następny do zabiegu operacyjnego z nią związanych.

Zadaniem położnej w przygotowaniu pacjentki do operacji jest:

nie powinna zapomnieć o zapewnieniu chorej opieki psychologicznej tj.: porozmawianiu z pacjentką, uspokojeniu jej, wyjaśnieniu wątpliwości, czy znalezieniu słów pocieszenia,

W dniu operacji położna, która będzie opiekowała się pacjentką, powinna rano upewnić się, czy od dnia poprzedniego nie wystąpiły czynniki będące przeciwwskazaniem do znieczulenia i zabiegu operacyjnego. Jeżeli nie ma żadnych niepokojących objawów (kaszel, chrypa, gorączka...) pacjentkę można przygotowywać do operacji. Wówczas wykonuje się:

Przez cały czas związany z przygotowywaniem pacjentki do operacji położna okazuje chorej zainteresowanie i życzliwość, dba o zapewnienie pacjentce spokoju, rozprasza ostatnie wątpliwości, przekonuje o celowości operacji, wszystkie czynności wykonuje fachowo, sprawnie, starając się nie sprawiać pacjentce dodatkowego bólu.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rak szyjki macicy, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologi
Pacjent z Chorobą Alzheimera- postępowanie pielęgniarskie, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok,
Postępowanie pielęgniarki w okresie okołooperacyjnym (4), Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok,
Zakażenia, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologiczne
Zabiegi- łyżeczkowanie, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo ginek
Postępowanie pielęgniarki w okresie okołooperacyjnym (2), Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok,
Słownictwo - rozpoznania, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo gin
ROZPOZNANIA ŁACIŃSKIE, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo gineko
Komunikacja z pacjentem, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Opieka paliatywna
Postępowanie pielęgniarki w okresie okołooperacyjnym (1), Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok,
OBJAWY występujące w ginekologii, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniar
Krwawienia, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologiczne
Cytologia, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologiczne
Zmiany położenia i zaburzenia statyki narządów płciowych, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok,
Postępowanie wobec pacjenta z obrzękiem limfatycznym, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Opi
Postępowanie objawowe wobec pacjenta z guzem mózgu, Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok, Opieka

więcej podobnych podstron