ODKRYCIE RUIN STAROŻYTNYCH ŚWIĄTYNI W POBLIŻU WYSP BIMINI

W

czasie kiedy oddawaliśmy do druku ostatni numer w środkach maso­wego przekazu pojawiło się szereg informacji na temat odkrycia ruin sta­rożytnych kamiennych świątyń u wy­brzeży Wysp Bimini na Bahamach. Z kłębiącymi się w naszych głowach myślami o Atlantydzie śledziliśmy wiadomości udostępniane nam przez Aarona Du Vala, prezesa Towarzyst­wa Egiptologicznego mieszczącego się w Muzeum Nauki w Miami, które opracowuje doniesienia na ten temat. Towarzystwo przekazuje sukcesy­wnie mediom wszystko, co nadaje się do publikacji na ten temat (pierwsze doniesienie opublikowano 21 czerw­ca, a ostatnie 2 sierpnia). Poniżej przedstawimy najważniejsze doniesie­nia i obiecujemy zamieszczanie dal­szych wiadomości na ten temat w miarę ich otrzymywania. Na prośbę Aarona Du Vala nie podajemy szcze-

gółów umożliwiających bezpośredni kontakt z nim, z uwagi na niezliczone prośby kierowane pod adresem towa­rzystwa i muzeum o dalsze informac­je, a także ze względu na konieczność ochrony przed ciekawskimi miejsca, w którym dokonano odkrycia.

RUINY STARSZE NIŻ 12 000 LAT

Miami, Floryda - związane z Mu­zeum Nauki w Miami Towarzystwo Egiptologiczne ma zaszczyt powiado­mić o dokonaniu doniosłego odkrycia archeologicznego wskazującego na is­tnienie bardzo rozwiniętej cywilizacji, która zbudowała w pobliżu Bimini świątynię mającą ponad 12000 lat.

W wyniku wstępnych badań ustalo­no, że budowla ta, choć mniejsza, wydaje się być konstrukcyjnie bardziej zaawansowania od Wielkiej Piramidy w Gizie w Egipcie. Po zmierzeniu pokrywających tę budowlę kamien­nych bloków okazało się, że cechują je takie same unikalne kąty, jakie znajdu­jemy w wielkiej Wielkiej Piramidzie.

Znajdują się tam rysunki przedsta­wiające orbity planet i, co jest jeszcze bardziej intrygujące, drogi gwiazd, oraz ściany pokryte metalem i umieszczone

w formie mozaiki kolorowe kamienne bloki - czerwone, białe, czarne i inne. Ich pozostałe cechy charakterys­tyczne są bardzo zbliżone lub niemal identyczne z tymi, jakie posiadają me­galityczne budowle występujące w Pe­ru, na półwyspie Jukatan i w innych części Meksyku, a także w Irlandii i Skandynawii.

SYSTEM KALKUIACYJNO-KALENDARZOWY

Miami, Floryda - badania enigma­tycznych, starożytnych, liczących po­nad 12000 lat świątyń odnalezionych w pobliżu Bimini dopiero rozpoczęto. Już teraz jednak zaczynają się wyłaniać interesujące cechy tajemniczego ludu, którego dziełem są te megalityczne budowle. Wydaje się, że magicznymi liczbami związanymi z tymi ruinami są pięć i dziewięć. Te same liczby mały wielkie znaczenie u starożytnych Egip­cjan i ludów środkowoamerykańskich.

Istnieją dowody na to, że używano tam systemu obliczeniowego oparte­go na wzorze szachownicy. Przykłady tego systemu znaleziono na szczycie Wielkiej Piramidy. Był on również przez długi czas stosowany przez sta-

Widok z góry podwodnej drogi lub ściany odkrytej w pobliżu wysp Bimini, która jak należy przypuszczać stanowi część tego samego kompleksu monumentalnych budowli co wspomniana w powyższym artykule świątynia.

Gigantyczna budowla w kształcie piramidy odkryta w pobliżu wysp Bimini za pomocą sanaru służącego do poszukiwania ławic ryb (wysokość 141 m, długość boku podstawy 156 m).

rożytne ludy środkowoamerykańskie. Tego samego typu szachownice wy­stępują na kamiennych nadprożach w świątyniach zbudowanych przez Celtów iberyjskiego pochodzenia. Niektórzy astronomowie twierdzą, że wzór ten służył również jako swego rodzaju regulator kalendarza, przy pomocy którego mierzono kierunki wschodu i zachodu słońca w czasie przesilenia letniego i zimowego oraz równonocy wiosennej i jesiennej.

Chociaż ściany tej tajemniczej świątyni z Bimini są ozdobione mapa­mi sfer niebieskich, prawie w ogóle nie ma na nich jakichkolwiek innych znaków, jakie znaleziono na przykład w piramidach w Gizie. Wiele spośród nielicznych piktogramów, które się tam znajdują, do złudzenia przypomi­na te, które znaleziono w słynnej jas­kini Altamira, zwanej też „Kaplicą Sykstyńską Prehistorii", której ściany pokryte są szeroko znanymi już dzi­siaj rysunkami bizonów.

RYSUNKI NASKALNE I MAPY NIEBA

Miami, Floryda - niedawno odkryto ruiny starożytnych świątyń, które zosta­ły zbudowane w pobliżu wysp Bimini ponad 12 000 lat temu. To ich wstępne datowanie przeprowadzono na podsta­wie powszechnie akceptowanych do­wodów geologicznych związanych z miejscem, w którym je wzniesiono.

Są to ruiny megalityczne i chociaż znajdują się na zachodniej półkuli, do złudzenia przypominają budowle sta­rożytnego Egiptu. Tak zwane „rysun­ki naskalne" znalezione w Asuanie i w Wielkiej Piramidzie są niemal identyczne z tymi, jakie odkryto na

kamiennych blokach, z których zbu­dowano świątynię z Bimini.

Główną różnicę między znalezis­kami egipskimi a tymi z Bimini stano­wią umieszczone na tych ostatnich liczne mapy nieba przedstawiające różne ciała niebieskie wraz z ich traje­ktoriami. Wygląda na to, że najwięk­szym zainteresowaniem tej tajemni­czej, starożytnej cywilizacji, która stworzyła te mapy, cieszyły się planety Saturn i Jowisz, przy czym najstarsze przekazy dotyczą Saturna.

Ruiny przyciągnęły uwagę między­narodowej społeczności archeologów, która planuje przeprowadzenie szero­ko zakrojonych prac badawczych.

Odkrywcy tych starożytnych ruin, którzy pragną zachować na razie ano­nimowość, ochrzcili je mianem „ka-

miennych bloków Scotta" od nazwis­ka profesora, dzięki którego wskazó­wkom to odkrycie stało się możliwe.

Media nadal będą informowane o postępie prac, lecz dokładna lokali­zacja ruin nie zostanie ujawniona, do­póki właściwe urzędy i muzea nie roztoczą nad nimi należytej ochrony.

Informacje na temat kamiennych bloków Scotta są obecnie opracowy­wane przez Towarzystwo Egiptologi-czne mieszczące sie w Muzeum Nauki w Miami na Florydzie.

HERMETYCZNIE ZAMKNIĘTE POJEMNIKI

Miami, Floryda - odnaleziona w pobliżu wysp Bimini starożytna świą­tynia została zbudowana przez niezna­ną nam, bardzo zaawansowaną cywili­zację, która przeżywała prawdopodob­nie okres rozkwitu, w czasie gdy reszta świata tkwiła w epoce kamiennej.

Jedną z wyjątkowych cech tych starożytnych świątyń jest to, że być

może będzie możliwość dokładnego

określenia wieku kamieni użytych do ich budowy w przeciwieństwie do in­nych budowli megalitycznych rozrzu­conych na całym świecie.

Jak utrzymują geolodzy, teren, na którym je zbudowano, znajduje sie pod wodą od 12000 lat. Między nie­którymi kamiennymi blokami świąty­ni odkryto także lawę, której próbki mogą pomóc naukowcom określić dokładny wiek znalezisk.

Płetwonurek sprawdzający miejsce połączenia dwóch bloków kamiennych w kompleksie podwodnych budowli w pobliżu wysp Bimini.

Antyczność kamiennych bloków rzuca się w oczy od pierwszego spo­jrzenia. W niektórych z nich znajdują się puste przestrzenie, na których wewnętrznych ścianach narosły tak rozległe formy krystaliczne, że obe­cnie wyglądają one jak wnętrza skał

Płetwonurkowie fotografujący potężne bloki kamienne znajdujące się na dnie oceanu w po­bliżu wysp Bimini.

wypełnianych przez geody. W wielu przypadkach zaprawa, które spajała kiedyś kamienne bloki, uległa całkowi­tej krystalizacji. Jeszcze bardziej wymo­wne jest to, że niektóre z tych masyw­nych granitowych bloków uległy w ciągu minionych wieków tak dalekiemu meta-morfizmowi, że przestały być granitem.

Lecz najbardziej interesującym ze wszystkich znalezisk jest, jak się wydaje, materia organiczna, którą znaleziono w hermetycznie zamkniętym pojemni­ku razem z żelaznymi przedmiotami. Wkrótce po otwarciu pojemnika będą­ce w doskonałym stanie żelazne przed­mioty zaczęły rdzewieć, co wskazuje, że przez tysiące lat do jego wnętrza nie dostawało się powietrze. Materia orga­niczna była w stanie nienaruszonym i może okazać się bardzo pomocna w określeniu wieku znaleziska. Jak nam wiadomo, istnieje cały szereg innych hermetycznie zamkniętych pojemni­ków, które nie zostały jeszcze otwarte.

Jak stare są kamienne bloki Scot­ta? Czy to megalityczne siedlisko po-

zwoli dokładnie oKreslić ich wiek?

Czy ludzie potrafili obrabiać żelazo przed nastaniem Epoki Żelaza? Być może już wkrótce poznamy odpo­wiedź na te pytania. ■

Przełożył Jerzy Ftorczykotóski

(Źródło: Aaron Du Val, przewodniczący Towarzystwa Egiptologicznego z siedzibą w Muzeum Nauki w Miami na Florydzie; artykuły prasowe opublikowane między 21 czerwca a 2 sierpnia 1997 roku).

ATIANTYDZKIE PRZEKAZY ZNALEZIONE NA KAMIENNYCH BLOKACH SCOTTA ODKRYTYCH

W POBLIŻU WYSP BIMINI

W

odpowiedzi na liczne prośby o dalsze informacje na temat znajdujących się pod wodą ruin świą­tyni znalezionych w pobliżu wysp Bi-mini przytaczamy poniżej niedawną wypowiedź Aarona Du Vala, przewo­dniczącego Towarzystwa Egiptologi­cznego z Miami na Florydzie.

Mamy prawdziwie niezwykłą wiado­mość do zakomunikowania światu! Dla wielu może się ona okazać pewną niespodzianką, dla innych nawet wiel­ką. Wielu ona ucieszy, część przerazi, a innych zasmuci. Nie bacząc na za­wiść, strach i narastające domysły, ma­my przyjemność zakomunikować w imieniu i za zgodą odkrywców, że kamienne bloki Scotta nie są jedynie pozostałością po jakimś starożytnym, nieznanym, megalitycznym społeczeńs­twie, które żyło dawno temu w rejonie wysp Bimini, ale częścią Alantydy - tej samej, o której pisał Platon.

Tak, to prawda! Co więcej, bada­cze, którzy dokonali tych odkryć, mogą obecnie to udowodnić! Odkryli tam starożytne kalendarze, mapy, gliniane przedmioty etc. Ale największym ich znaleziskiem są starożytne przekazy, na które tam natrafili!

I tym razem, jak twierdzą badacze, wiedza profesora Scotta, którego imie­niem nazwano wspomniane kamienne bloki, pozwoliła im wstępnie zlokalizo­wać owe przekazy; przekazy, które jak się oczekuje, znacznie poszerzą naszą wiedzę na temat zarania dziejów ludz­kości. Tak więc wcześniejsze przypusz­czenia, że te ruiny mogą doprowadzić do reinterpretacji dziejów naszej cywili­zacji, przestały być już tylko domysłem.

Ludzie często pytają: „Co takiego sprawia, że ci badacze są przekonani, że to, co znaleźli, jest rzeczywiście At­lantydą Platona?''Ich odpowiedź na to pytanie brzmi: „Obecnie dużo mówi się o możliwości odnalezienia starożytnych zapisów, głównie w rejonie Gizy, ale wszyscy zdają się zapominać o starożyt­nych drzekazach z Sais".

Badacze ci twierdzą, że zidentyfiko­wali zaginione dawno temu tablice chronologiczne używane przez kapła­nów z Sais, którzy w VI wieku przed naszą erą udzielali informacji Solono­wi Jak wiadomo, ich istnienie zostało potwierdzone po śmierci Platona, lecz z czasem o nich zapomniano. Badacze oświadczyli, że zlokalizowali je i od­czytali, i że ich treść pokrywa się z tym, co podają inskrypcje na kamiennych blokach Scotta! Oba przekazy oddzie­lone od siebie oceanem opowiadają to samo, dzięki czemu historia mówiąca o zagładzie atlantydzkiego imperium opowiedziana przez kapłanów z Sais,

a następnie przez Solona i Platona może być obecnie potwierdzona przez niezależne źródło.

Kamienne bloki Scotta odkryto trzy i pół roku temu i ich odkrywcy mieli nadzieję szerzej poinformować o nich opinię publiczną w lecie ubiegłego roku, ale odniesione przez nich obrażenia, choroby oraz obawa przed zdradą po­krzyżowały ich pierwotne zamierzenia. Obecnie po wielu miesiącach zwłoki, wszystko zaczyna układać się pomyśl­nie i odkrywcy mają nadzieję ujawnić niedługo swoją tożsamość. Ich wstępne plany przewidują, że kolejna ich próba udostępnienia informacji na temat tego znaleziska opinii publicznej podjęta zo­stanie tego lata lub tej jesieni. To, że nie ujawnili się do tej pory, wynika z faktu, że nie chcą, aby ktokolwiek ingerował i przeszkadzał im w badaniach.

Te dwa zestawy inskrypcji są wciąż intensywnie badane i analizowane, w związku z czym nie przewiduje się jak na razie ujawniania żadnych dodatko­wych informacji na ich temat. Mogę

powiedzieć jedynie, ie m m nnasoto*

wane fascynujące zdjęcia, opisy, rysun­ki i nagrania wideo i że trwają prace nad dalszymi materiałami. Nasze to­warzystwo ma nadzieję wziąć udział w ujawnieniu tych szokujących z histo­rycznego punktu widzenia informacji społeczeństwu.

Tak więc mamy już dowód, choć oczywiście zdajemy sobie sprawę, że istnienie Atlantydy jest wciąż w pew­nych kręgach kwestią sporną. Wydaje się, że większość «autorytetów», z który­mi się do tej pory kontaktowano, była wyraźnie przerażona taką możliwością. Wkrótce niektóre z nich mogą znaleźć się w bardzo niezręcznej sytuacji.

Jednym z powodów, dla których Towarzystwo Egiptologiczne zostało włączone do tego fascynującego przed­sięwzięcia, jest to, iż osobiście podzie­lam odczucia odkrywców, że te bezcen­ne informacje powinny całkowicie omi­nąć pełen pogardy i wątpliwości „u-

stalony porządek'⁹... dopóki wszystkie te dowody nie będą gotowe na rzeź!

---