1.Społeczny rodowód administracji
Punktem wyjścia jest grupowy charakter funkcjonowania ludzi, społeczeństwa, które tworzy struktury. Podstawową strukturą jest państwo, a ludzie mają potrzeby i trzeba to jakoś rozwiązać. Społeczny charakter polega na tym, że te potrzeby załatwiane są przez narzędzia struktur państwowych - część potrzeb ludzie załatwiają wspólnie, dlatego stworzyli struktury, czyli administrację.
Administracja to część systemu społecznego.
Istnieje teoria podziału na administrację publiczną i prywatną. Wg tego ujęcia do zadań administracji prywatnej należy np. zakup materiałów biurowych. Współczesna administracja publiczna realizuje zaś coraz więcej zadań, które niegdyś samodzielnie realizowało społeczeństwo. Możliwości samosterowania w społeczeństwie uległy także zmniejszeniu w związku z pogłębiającą się jego komplikacją. Luźniejsze stają się także społeczne struktury (dla przykładu rodzina), co powoduje konieczność przejęcia przez administrację nowych zadań np. opieki nad osobami starszymi.
Z drugiej strony obecnie istnieje tendencja do powstawania różnorodnych organizacji prywatnych przejmujących zadania publiczne min. zadania socjalne (Związki Zawodowe).
2. Jakie są relacje między pojęciem administracji państwowej i administracji publicznej?
Administracja publiczna stanowi zespolenie różnych administracji działających w zakresie spraw publicznych przede wszystkim zaś a. państwowej i a. samorządowej. Administracja publiczna jest desygnatem na określenie struktur, działań i kadr tych rodzajów administracji.
Administracja państwowa dział zawsze w imieniu i na rachunek państwa. Zawsze na charakter polityczny, działa na podstawie i w granicach wyznaczanych przez prawo. W teorii powinna działać w interesie publicznymi w ramach przyznanej prawem kompetencji. Ma charakter bezosobowy i władczy oparty na zasadzie kierownictwa i podporządkowania. Musi działać w sposób ciągły i stabilny.
3. W jaki sposób definiowane jest pojęcie administracji publicznej? Scharakteryzuj sposoby i podaj przykłady.
Administracja jest definiowana w sensie funkcjonalnym (pod kątem organizowania wytwarzania świadczeń) np. realizacja świadczeń oświatowych, kulturalnych, zdrowotnych itd.
Administracja to proces podejmowania decyzji.
Administracja jest definiowana w sensie instytucjonalnym (najszersze pole analiz prowadzonych na gruncie nauki społecznej)
Do definiowania administracji konieczne jest wykorzystanie ustaleń innych nauk społecznych zwłaszcza teorii organizacji i zarządzania, nauk politycznych, psychologii i socjologii.
Administracja jest definiowana z punktu widzenia społecznego jako instytucja zajmująca się przygotowywania decyzji, współdziałaniu w podejmowaniu decyzji politycznych oraz podejmowaniem decyzji zewnętrznych oraz wewnętrznych.
W znaczeniu nauki administracji - administracja to instytucja powołana do podejmowania decyzji, z drugiej działalność decyzyjna instytucji administracyjnych.
Administracja ma dwie strony: jest zarówno działaniem jak i strukturą.
Jedlinek definiuje ją następująco Administracja publiczna to działalność państwowa, która nie jest ani ustawodawstwem ani wymiarem sprawiedliwości( definicja negatywna)- podkreślona zostaje odrębność wykonawstwa
Administrację publiczną w ujęciu przedmiotowo - podmiotowym - administracja publiczna to: zespół działań, czynności i przedsięwzięć organizatorskich i wykonawczych prowadzonych na rzecz realizacji interesu publicznego przez różne podmioty, organy i instytucje na podstawie ustawy i w określonych prawem formach.
4. Jaka jest pozycja administracji publicznej na tle zasady trójpodziału władzy w państwie współczesnym?
Zgodnie z definicją Jedlinka administracja to działalność państwa, która nie jest ani ustawodawstwem ani wymiarem sprawiedliwości. Takie ujęcie wskazuje miejsce usytuowania a.p. w państwie współczesnym razem z odrębną władzą wykonawczą. A.p w praktyczny sposób odpowiada za wykonywanie ustaw i pomaga władzy wykonawczej w rządzeniu, przez co ponosi odpowiedzialność za stan spraw publicznych.
Art. 146 ust.3 (polska Konstytucja) - Rada Ministrów kieruje całą administracją rządową
5. Jakie powiązania występują pomiędzy a.p. a państwem?
Administracja publiczna funkcjonuje w obrębie różnych społeczności zorganizowanych w państwo, z jego instytucjami i obowiązującym systemem prawnych regulacji. Instytucje a.p. zawsze funkcjonują w danym systemie społecznym i politycznym i podlegają uregulowaniom konstytucyjnym właściwym systemowi.
Organy oraz instytucje administracji państwowej cechuje to, że są częścią składową organizacji obdarzonej atrybutem suwerenności na danym terytorium. Wynika z tego nadrzędność państwowej administracji publicznej i możliwość nadzorowania przez nią administracji samorządowej.
6. Jakie elementy składają się na strukturę administracji publicznej?
Przede wszystkim chodzi o czynnik personalny w administracji (ilość osób - urzędnicy). Nie są nimi obywatele załatwiający swoje sprawy poprzez administrację.
W drugiej kolejności o cele administracji (określane przez normy prawne, wytyczne polityków, programy rządowe, zasady etyczne, tradycja).
Do realizacji celów niezbędne są odpowiednie środki. Środki dzielimy na rzeczowe (np. budynki), pieniądze, przestrzeń oraz czas.
Zasady działania administracji - podległość w administracji, zasady przekazywania informacji, udostępnienie informacji na zewnątrz.
Wszystkie elementy znajdują się w uporządkowanej zależności.
Trwałość i ciągłość działania, niezależnie od płynności personelu.
W administracji statyczne struktury organizacyjne zbudowane są z reguły o zasadę hierarchicznego podporządkowania (naczelnemu kierownictwu podporządkowane są inne części organizacji), informacja przekazywana jest od dołu do góry.
Struktura hierarchiczna: ma charakter stopniowy, ogniwa wyższej rangi mają prawo lub obowiązek wydawać polecenia, kontrola i obowiązek informacji przełożonych, uprawnienia dyscyplinarne i służbowe, informacyjny bez prawa udzielania wytycznych, prawo wydawania ostrzeżeń i nagan, możliwość przesuwania kompetencji do góry i do dołu.
Poza hierarchią istnieją również kolegialne formy kierowania administracją (głosowanie, zazwyczaj większościowe). Aparat pomocniczy zazwyczaj zorganizowany już hierarchicznie.
Poza tym funkcjonują też zespoły (mają prawo do formułowania wniosków, ale nie podejmowania decyzji).
ALBO
Administracja centralna:
Organy rządowej administracji wykonawczej(RM, Kancelaria RM, Ministrowie)
Centralne organy administracji państwowej( zwierzchnikiem RM, Premier, minister - to Główne inspektoraty i agencje)
Publiczna rządowa administracja terenowa (1.wojewoda i urząd wojewódzki, 2.administracja zespolona działająca na zlecenie wojewody lub z inicjatywy własnej gdy tak stanowi ustawa - państwowa Straż Pożarna, Kuratoria Oświaty, Inspekcja Handlowa, Nadzoru Budowlanego, ochrony środowiska 3.wojewódzka administracja niezespolona - Izby skarbowe, dowódcy okręgów wojskowych, dyrektorzy izb skarbowych)
Samorząd administracji terenowej
Na szczeblu województwa to samorząd wojewódzki czyli sejmik wojewódzki (organ uchwałodawczy), Marszałek i Zarząd Województwa(wykonawstwo)
Na szczeblu powiatu to Rada Powiatu (uchwałodawstwo), Zarząd Powiatu ze starostą na czele(wykonawstwo)
Na szczeblu gminy to Rada Gminy(uchwałodawstwo), Zarząd Gminy(miasta)i wójt/burmistrz/prezydent
Autonomiczne struktury administracji centralnej to kancelaria sejmu/senatu/prezydenta
7. Jakie podstawowe funkcje realizuje administracja publiczna w państwie współczesnym?
1. Policyjne (porządkowe) - zabezpieczenie porządku
2. Reglamentacyjne - udostępnianie i wykorzystanie dóbr
3. Świadczące- związane z wykonywaniem usług publicznych
- świadczenia materialne
- świadczenia niematerialne
4. Związane z wykonywaniem uprawnień właścicielskich i zarządzaniem majątkiem wspólnym.
5. Funkcja planistyczna, programowania rozwoju.
Klasyczna szkoła zarządzania wyróżnia natomiast
przewidywanie
organizowania
koordynowanie
rozkazodawstwo
kontrolowanie
8. Jakie są kryteria wartościowania i porównywania systemów administracji publicznej?
Istnieją dwa klasyczne modele administracji:
w państwach niedemokratycznych (państwa policyjne)
demokratyczne państwo prawa
Kryteria według których wyodrębnia się te modele to
pole swobody
pole kontroli
pola odpowiedzialności - charakter działań między władzą a jej obsługą
Administracja w państwie niedemokratycznym cechuje się:
jest instrumentem sprawowania i umacniania władzy panującego
luźne ramy i instrumenty działań administracji
prawo nie obowiązuje dwustronnie bez kontroli powszechności i równości
brak kontroli zewnętrznej
Administracja w państwie demokratycznym cechuje się:
działanie na podstawie i w granicach prawa
legalność w sferze treści-formy-procedury
wykonawczy charakter podział i równowaga władz
kontrola zewnętrzna/sądowa
odpowiedzialność prawna organów i osób za działania w ramach administracji publicznej
odpowiedzialność państwa za szkody wyrządzone przez jego funkcjonariuszy
powszechny charakter norm prawa
struktura organizacji jest pochodną zadań jakie mają wykonać
udział strony w postępowaniu w granicach konstytucyjnie gwarantowanych
Pytanie nr 9: Jakie są podstawowe cechy administracji publicznej w modelu niedemokratycznym?
W modelu niedemokratycznym administracja publiczna jest instrumentem sprawowania i umacniania władzy politycznej panującego. Przykładem będzie tu absolutyzm klasyczny. Otóż osobliwością państwa absolutnego była skłonność do posługiwania się organami administracji publicznej. Niosło to za sobą destrukcyjne i dewiacyjne zachowania, np. sprzedawalność urzędów. Utrzymanie na stanowisku zależało od opłacania corocznych taks. Do tego dochodzi korupcja urzędnicza, występująca na szeroką skalę. Ramy i instrumenty działania administracji są luźno oraz swobodnie sformułowane co pozwala na falandyzację prawa. Prawo odnośnie administracji( i nie tylko) nie pochodzi z parlamentów. Dodatkowo nie obowiązuje dwustronnie, co oznacza, że organy administracji nie są związane prawem w takim samym stopniu, co obywatele. Brak jest jasno sprecyzowanych reguł dla administracji. Nie można też wskazać na istnienie kontroli zewnętrznej wobec poczynań administracji. Obywatele są ograniczeniu w dochodzeniu swoich praw, a także żądania zadośćuczynienia w przypadku negatywnych działań administracyjnych. Administracja przybiera charakteru bicza na obywateli. Pole kontroli przybiera charakter polityczny, a nie prawny. Odpowiedzialność samych funkcjonariuszy jak i administracji jako całości jest znikoma.
Pytanie nr 10: Jakie są podstawowe cechy administracji publicznej w modelu demokratycznym?
Administracja publiczna w modelu demokratycznym jest przede wszystkim związana prawem. Działa na podstawie i w granicach prawa. Sprowadza się to do reguły: co nie jest zakazane jest dozwolone i legalne( odnośnie obywateli). Natomiast administracja musi działać tylko i wyłącznie w granicach i na podstawie przyjętego prawa. Administracja przybiera wykonawczy charakter. Legalność działania widoczna jest w 3 sferach :
Treści
Formy
Działania
Wszystko musi być zalegalizowane i nic nie może być naruszone. W modelu demokratycznym występuje podział i równowaga między władzą: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Administracja podlega kontroli zewnętrznej, sądowej i wewnętrznej. Odpowiedzialność prawna organów i osób za działania w ramach administracji publicznej może się sprowadzać do żądania odszkodowania za nielegalne zaniechania oraz nielegalną aktywność. Funkcjonariusze podlegają odpowiedzialności karnej za nadużycia kompetencji, korupcję, oświadczenie nieprawdy w dokumencie urzędowym, naruszenie informacji tajemnicy. Występuje powszechny charakter norm prawnych. Prawo obowiązuje w obie strony. Struktura organizacji związana jest z zadaniami, a kontrola dotyczy nie tylko efektów ale i procedur. Zadania administracji są traktowane jako obowiązki, a udział stron w postępowaniu odbywa się w granicach konstytucyjnie zagwarantowanych. W modelu demokratycznym administracja działa w interesie publicznym, ma charakter bezosobowy. Obowiązuje porządek hierarchiczny( wewnątrz struktur oraz między strukturami), a kadry są zawodowe. Administracja kształtuje przestrzeń życiową obywateli. Administracja publiczna jest zorganizowana, sformalizowana, zachowuje ciągłość, jest koordynowana, a także celowa.
Pytanie nr 11: Jakiego rodzaju podmioty instytucjonalne funkcjonują w administracji publicznej?
ORGAN PAŃSTWOWY - działa w imieniu i na rachunek państwa. Działa w zakresie przyznanych mu kompetencji i zadań. Ma określoną formę organizacyjną wynikającą z prawa(np. KRRiTV, Rada Gminy). Nigdy nie ma przymiotu osobowości prawnej, jest to część aparatu państwowego. Ma możliwość stosowania środków - organy państwowe akty prawne i mogą stosować przymus państwowy.
W grupie organów administracji publicznej wyróżniamy:
wg zasięgu działania
organy centralne - właściwość jego i zasięg jest na terenie całego kraju
organy terytorialne - zasięg ograniczony
wg zadań
decydujące - mogą rozstrzygać sprawy w drodze czynności prawnych; np. mogą wydawać akty normatywne o charakterze wykonawczym
pomocnicze - mogą występować z inicjatywą, dawać opinię, kontrolować
wg struktury organizacyjnej
monokratyczne - organ stanowi jedna osoba(w Polsce jest ich przewaga)
kolegialny - organ stanowi więcej niż 1 osoba. Organ ten działa skutecznie prawnie, gdy wolę wyrażają wszyscy(lub quorum) członków
wg składu
o składzie zawodowym
o składzie społecznym - gdy decyzje są bardzo trudne do podjęcia lub gdy do podjęcia decyzji potrzebni są specjaliści, fachowcy( np. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa)
Zakres działania to wskazówka jakimi sprawami dany organ ma się zajmować. Określa się to zwykle przy tworzeniu organu, ale można go rozszerzyć lub uszczuplić.
Kompetencje muszą być, aby organ mógł się poruszać w zakresie działania. Są to obowiązki lub uprawnienia. Kompetencje ustalają zakres działania organów, bo wiele organów ma podobny zakres działania - np. rolnictwo. Kompetencje określają co w ramach rolnictwa może robić organ.
Właściwość organu to kompetencje i zakres działania. Są 3 rodzaje właściwości:
właściwość rzeczowa dotyczy przydzielonych organowi kategorii spraw - np. z zakresu budownictwa wykonuje zadania organ.
Właściwość miejscowa(terytorialna) - określa obszar kraju na jakim dany organ może realizować swoją właściwość rzeczową(np. wojewoda mazowiecki)
Właściwość funkcjonalna(instancyjna) określa, którego stopnia jest organ właściwy do załatwienia sprawy
Przenoszenie właściwości może się odbywać tylko na podstawie ustawy. Gdy przenoszenie właściwości odbywa się na podstawie porozumień to nazywamy to funkcjami zleconymi.
ORGANY SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO.
Samorząd oznacza udział społeczeństwa. Elementy samorządu:
istnienie grupy społecznej, stanowiącej substrat instytucji - np. mieszkańcy gminy, załoga przedsiębiorstwa państwowego, osoby o danym zawodzie
grupa społeczna jest wyodrębniona po to aby wykonywać administrację publiczną(poprzez przepisy prawne)
sposób działania; grupa społeczna rządzi się sama w ramach określonych przez prawo
Są dwa rodzaje samorządów: 1) terytorialny - fakt zamieszkiwania na danym terytorium; 2) personalny - wykonywanie podobnych lub tych samych czynności w życiu społecznym
ZAKŁAD PUBLICZNY
to jednostka organizacyjna (ani organ samorządowy ani państwowy). Jest uprawniony do nawiązywania stosunków administracyjno-prawnych. Realizuje zadania publiczne i korzysta z władztwa zakładowego(upoważnienie zakładu do abstrakcyjnych i konkretnych regulacji prawnych). Są to szkoły, przedszkola, biblioteki, muzea, więzienia. Są powołane do wykonywania szczególnych dziedzin życia społecznego. Mogą być tworzone w różny sposób:
w drodze ustawy - np. szkoły wyższe
w drodze aktów administracji rządowej
w drodze aktów administracji samorządowej
przez osoby fizyczne za pozwoleniem organu administracji publicznej.
Osoby korzystające z zakładów to destynariusze(uczniowie, chorzy...) Dostęp do zakładów tych powinien być jednakowy dla wszystkich. Korzystanie z zakładów ma charakter czasowy i odbywa się przejściowo
FUNDACJE - to instytucja prawna założona do realizacji celów użytecznych społecznych jak opieka społeczna, ochrona środowiska. Musi być ktoś, kto jest fundatorem, aby założyć fundację. Zaczyna ona funkcjonować po zarejestrowaniu w sądzie rejestrowym.
PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE - np. zaopatrywanie ludności w energię(kiedyś)
Podmioty administracji państwowej:
Podmioty administracji rządowej to:
Rada ministrów z premierem
Premier
Ministrowie
Rada Ministrów koordynuje, ustala politykę administracyjną. Ministrowie zajmują się działami administracji(jest ich 28). Ustawa z 97 roku (Dz.U. 99 Nr 82)
Inne podmioty(terytorialne)
Resort administracyjny - to dział lub kilka działów administracji rządowej kierowany przez ministra. Na czele jest minister, ministerstwo(zespół urzędników pomagających ministrowi), jednostki organizacyjne nazywane centralnymi urzędami(np. Komenda Główna Policji, straży granicznej...), organy terenowe (adm. niezespolona) np. izby skarbowe, i inne(szkoły wyższe, instytuty badawcze)
Administracja terytorialna :
Wojewoda - podstawowy organ
Szefowie zespolonych służb i inspekcji
Organy administracji niezespolonej(adm. skarbowa)
Organy samorządu terytorialnego( administracja zlecona przez administrację rządową)
Pytanie nr 12: Na czym polega podział na organy i urzędy w administracji publicznej?
Organ administracji publicznej - według obowiązującego Kodeksu postępowania administracyjnego jest to organ administracji rządowej, samorządowej, inny organ państwowy lub inny podmiot - jeżeli na podstawie przepisów prawa jest upoważniony do załatwiania indywidualnych spraw w drodze decyzji administracyjnej. Upoważnienie może wynikać, prócz powszechnie obowiązujących aktów normatywnych, także z porozumień pomiędzy tymi podmiotami, dopuszczalnych przez prawo (np. w związku jednostek samorządu terytorialnego). Inaczej organ administracji publicznej to człowiek lub grupa ludzi działająca w strukturze organizacyjnej państwa lub samorządu terytorialnego powołany w celu realizacji norm prawa administracyjnego w sposób właściwy temu prawu i w granicach kompetencji.
Urząd- część aparatu administracyjnego mającą wyodrębniony rzeczowy zakres działania, który wyraźnie odgranicza go od innych części tego aparatu. Jest to więc urząd wyodrębniony rzeczowo i organizacyjnie częścią aparatu administracji publicznej. W postaci odrębnych urzędów zorganizowana jest administracja rządowa, natomiast administracja samorządowa najczęściej przybiera kształt jednolitego urzędu( urząd gminnego, starostwa, marszałkostwa). Odrębność czy też wydzielanie urzędu z całości aparatu administracyjnego przejawia się w następujących sferach:
W nazwie, która odróżnia urząd od innych części aparatu administracyjnego
Przyznaniu w sposób ustawowy rzeczowego zakresu działania
Wyodrębnieniu w urzędzie funkcji wewnętrznego kierowania
Każdy urząd wykonuje trzy podstawowe funkcje:
Załatwianie spraw objętych rzeczowym zakresem działania urzędu( funkcja zewnętrzna)
Funkcja kierownicza(wewnętrzna)
Funkcja pomocnicza( intendenturalna)
Pytanie nr 13: Co charakteryzuje pozycję podmiotu instytucjonalnego w systemie administracji?
Pozycję podmiotu w systemie charakteryzuje:
Pozycja ustrojowa
Zakres działań i zadań
Kompetencje
Struktura i organizacja wewnętrzna
Infrastruktura materialna
Mechanizmy decyzyjne
Rodzaje, zakres i mechanizmy kontroli
Rodzaje, zakres i mechanizmy decyzyjne
Niech ktoś sprawdzi dla pewności w notatkach z zajęć czy poniższe też do tego należy uwzglęnić!!!!!!! W książkach nie ma napisane o tym zagadnieniu za bardzo...
Sposób kreacji: z urodzenia, wyboru, mianowania, powołania, umowy o pracę
Sposób ujęcia kompetencji:
Właściwość terytorialna: ogólnokrajowa, regionalna
Właściwość rzeczowa: charakter ogólny( RM, PRM, Wojewoda); charakter działowy( branżowo lub funkcjonalnie); charakter jednostkowy( pełnomocnicy rządu)
Właściwość instancyjna: pierwsza instancja, druga instancja
Organy: kolegialne jednoosobowe.
Rozłożenie zadań i kompetencji w układzie pionowym: rozwiązania scentralizowane, zdekoncentrowane, zdecentralizowane
Według kryterium zespolenia: administracja zespolona i niezespolona.
PODZIAŁ według kryterium pozycji w systemie:
Decyzyjne
Doradcze
Pomocnicze
lub
Sztabowe( KPRM)
Liniowe(ministerstwo, agencja)
Pytanie nr 15: Jakiego rodzaju decyzje podejmowane są w administracji publicznej?
Decyzja to forma działania administracji prywatnej, jak również publicznej. Decyzja w administracji publicznej w przeciwieństwie do administracji prywatnej( gospodarczej) nie jest skierowana na bezpośrednie zaspokojenie potrzeb materialnych oraz nie zmierza do osiągnięcia efektu komercyjnego
Według książki Ernesta Knosala
Jest kilka klasyfikacji decyzji:
ze względu na przedmiot i treść: przedmiot-decyzje w zakresie oświaty, opieki zdrowotnej, gospodarki wodnej, komunalnej; treść- zezwalające, nakazujące, zakazujące
decyzje wewnętrzne i zewnętrzne: wewnętrzne- decyzje kształtujące struktury organizacyjne oraz procedury działania, dysponowanie środkami budżetowymi; zewnętrzne- służą bezpośredniej realizacji nałożonych na administrację zadań, np. plany, które wyznaczają zadania, struktury i środki
decyzje programujące, zaprogramowane oraz kontrolne- programujące i zaprogramowane- są to ustawy, przepisy powszechnie obowiązujące, plany. Do nich dochodzą decyzje mające wykonać zadanie określone w tych aktach- służą realizacji programu. Kontrolne- podejmowane w celu oceny prawidłowości pozostałych dwóch rodzajów decyzji.
Decyzje racjonalne i nieracjonalne: proces, w którym poszczególne działania są logicznie uzasadnione. Proces decyzyjny powinien zmierzać do zobiektywizowania decyzji poprzez wyeliminowanie czynników subiektywnych. Decyzje nieracjonalne są pozbawione tego procesu.
Decyzje programowalne i nieporgramowalne: programowalne- mają charakter rutynowy i powtarzalny, nie występuje konieczność rozpatrywania „od nowa”. Podejmowane wielokrotnie. Nieprogramowalne- dotyczą spraw nowych, dla których nie istnieje ustalony schemat postępowania przy ich podejmowaniu oraz nie są znane ich następstwa.
Według Rydlewskiego:
Kryterium formalne: charakter normatywny, pozanormatywny
Kryterium czasowe: sprawozdania i rozliczenia, dotyczące czasu bieżącego- programy i plany
Kryterium zasięgu: jednostkowe, branżowe, charakter ogólny
Kryterium usytuowania w zasięgu: strategiczne, szczegółowe, mające formę projektu, rozstrzygnięcia wykonawcze, kontrolne, weryfikujące, kierownicze, realizacyjne.
Pytanie nr 16: Jakie kryteria oceny stosuje się w odniesieniu do działań decyzyjnych administracji publicznej?
Decyzje w administracji publicznej podlegają wielokryterialnej ocenie. Kryterium te mogą się odnosić co do:
Legalności- czy decyzja została podjęta zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi, przez organ do tego przewidziany
Skuteczności- czy decyzja osiągnęła zamierzony skutek
Efektywności- czy decyzja osiągnęła zamierzone efekty
Przejrzystości- czy decyzja jest przejrzysta i czytelna
Spełnienia przyjętych standardów- standardy UE, OECD
Jakości działań traktowanych jako usługa: terminowość, dostępność, etc.
Decyzje podejmowane mają wiele wymiarów i taka jest też ich ocena: wymiar społeczny, polityczny, ekonomiczny, prakseologiczny.
jakie są kierunki zmian w systemach administracji publicznej państw współczesnych?
Zmiany w relacjach między polityką a administracją (wydzielanie stanowisk politycznych, służba cywilna)
zasada pomocniczości (wycofanie się administracji z obszarów, w których nie jest niezbędna)
wdrożenie zasady prymatu zespolenia terytorialnego nad układem podziałów branżowych ( decentralizacja decyzji, zadań i środków, ograniczenie rozmiarów administracji niezespolonej)
zmniejszenie uznawalności w decyzjach (prawna reglamentacja w tym zakresie)
zwiększenie przejrzystości działań i dostępu do administracji publicznej (ustawowe gwarancje w tym zakresie), lobbing
zastępowanie więzów hierarchicznych (zarówno wewnątrz poszczególnych struktur instytucjonalnych jak i między nimi) przez różnego rodzaju horyzontalne powiązania sieciowe
odchodzenie w cenach i w systemach zarządzania od kryteriów ilościowych na rzecz jakościowych
wykorzystywanie możliwości i zarazem unikanie niebezpieczeństw wiążących się z rewolucją informatyczną (e-administracja)
wmontowanie w proces podejmowania istotnych decyzji mechanizmów z obszaru dialogu społecznego (m.in. mechanizm komisji trójstronnej)
skorzystanie w ramach wypełnienia zadań administracji publicznej z możliwości organizacji pozarządowych (tzw. trzeci sektor) oraz potencjału tkwiącego w tzw. partnerstwie obywatelskim
tworzenie dodatkowych gwarancji zachowania niezbędnego poziomu etycznego kadr administracji
jakie są kierunki zmian w polskim systemie administracji publicznej? (odpowiedź jest co najmniej dziwna, ale tak było w jego skrypcie, który nam ostatnio wyświetlał)
W Polsce kierunki zmian w administracji uwarunkowane są przede wszystkim poprzez:
przełom polityczny 1989
wdrażanie zasady demokratycznego państwa prawnego
przywrócenie trójpodziału władzy
Są to:
uczestnictwo samorządu terytorialnego w sprawowaniu władzy wykonawczej
podział i równowaga władzy wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej
kształtowanie się administracji
legitymizowanej w płaszczyźnie programowej
odpowiedzialność za swoje działania (dotyczy zarówno działania państwa jak i jego urzędników)
podlegającej kontroli (w zakresie treści, formy, procedury działania)
(myślę, że niektóre zagadnienia z punktu 25 również można tu wpisać)
jaki jest zakres ujęcia spraw administracji w Konstytucji RP z 1997r.?
Mówi o administracji pośrednio, poprzez:
trójpodział władzy (sfera zasad ustrojowych)
sfera praw (obowiązki dla administracji) i wolności obywatelskich (blokady dla administracji)
mówi o administracji bezpośrednio, poprzez:
opis organizacji i budowę organów (choć nie jest to dokładnie opisane, gdyż w trakcie tworzenia konstytucji następowały reformy podziału terytorialnego)
prawo budżetowe
prawo dot. administracji w zakresie źródeł prawa (np. prawo miejscowe)
artykuł o służbie cywilnej
zadania i sposób powoływania służb
jakie są funkcje, skład i zasady powoływania i dymisjonowania RM w Polsce?
Funkcje
Rada Ministrów prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej.
do Rady Ministrów należą sprawy polityki państwa nie zastrzeżone dla innych organów państwowych i samorządu terytorialnego.
Rada Ministrów kieruje administracją rządową.
W zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach Rada Ministrów w szczególności:
1) zapewnia wykonanie ustaw,
2) wydaje rozporządzenia,
3) koordynuje i kontroluje prace organów administracji rządowej,
4) chroni interesy Skarbu Państwa,
5) uchwala projekt budżetu państwa,
6) kieruje wykonaniem budżetu państwa oraz uchwala zamknięcie rachunków państwowych i sprawozdanie z wykonania budżetu,
7) zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny,
8) zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa,
9) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi,
10) zawiera umowy międzynarodowe wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i wypowiada inne umowy międzynarodowe,
11) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju oraz określa corocznie liczbę obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej,
12) określa organizację i tryb swojej pracy.
Skład:
Rada Ministrów, czyli polski rząd, składa się z szefów ministerstw i instytucji centralnych.
Ustawa o działach administracji publicznej daje Premierowi, który stoi na czele Rady Ministrów, duże możliwości kształtowania jej składu osobowego.
Premier może tworzyć, łączyć lub likwidować resorty oraz zmieniać zakres ich kompetencji, a także składać do Prezydenta RP wnioski o poszerzenie Rady Ministrów o tzw. ministrów bez teki, koordynatorów części prac Rady Ministrów, np. reformy systemu oświaty czy reformy zdrowia. Do Rady Ministrów mogą być powoływani również przewodniczący określonych w ustawach komitetów, np. Komitetu Integracji Europejskiej. Skład Rady Ministrów proponuje Premier i przekazuje stosowny wniosek do Prezydenta RP, który powołuje Radę Ministrów i odbiera od niej przysięgę na wierność Konstytucji i innym prawom Rzeczypospolitej Polskiej. Obecnie Rada Ministrów składa się z Premiera i 18 ministrów:
Prezydent obligatoryjnie przyjmuje dymisję Rady Ministrów:
Natomiast fakultatywnie Prezydent może wyrazić zgodę na dymisję Rady Ministrów w sytuacji, gdy jej przyczyną jest wyłącznie rezygnacja Prezesa Rady Ministrów (art. 162 ust. 2 pkt 3 Konstytucji). Sytuacja odmowy przyjęcia dymisji w takiej sytuacji miała miejsce 6 maja 2005 kiedy prezydent Kwaśniewski nie przyjął dymisji drugiego rządu Marka Belki. Prezydent Rzeczypospolitej, przyjmując dymisję Rady Ministrów, powierza jej dalsze pełnienie obowiązków do czasu powołania nowej Rady Ministrów. Przyjęcie dymisji Rady Ministrów jak i odmowa jej przyjęcia następuje postanowieniem Prezydenta RP publikowanym w Monitorze Polskim a wchodzącym w życie z chwilą podpisania.
Pod koniec lat 90. XX w. przeprowadzono reformę administracyjno-samorządową kraju. Reforma administracyjna Polski weszła w życie 1 stycznia 1999 i wprowadziła 3-stopniową strukturę podziału terytorialnego. Oprócz województw rządowo-samorządowych i istniejących od 1990 roku gmin wprowadzono także powiaty. Reforma miała na celu budowę samorządności, usprawnienie działań władz w terenie i przybliżenie ich do obywatela. Zmniejszono liczbę województw z 49 do 16. Większość miast, które straciły prawa miast wojewódzkich, weszły do grupy powiatów grodzkich, czyli miast na prawach powiatu.
30. jakie organy administracji działają na szczeblu województwa w Polsce i jakie są między nimi relacje?
Na obszarze województwa działają równolegle 2 organy o kompetencjach ogólnych- ograny samorządu województwa (sejmik, zarząd, marszałek) i organ administarcji rządowej (wojewoda).Takie rozwiązanie stanowie naturalne zarzewie konfliktów. Po pierwsze, ze względu na to, że trudno prezcyzyjnie rozgraniczyć zadania i kompetencje między tymi organami, tym bardziej, że są to organy o kompetencji ogólnej. Drugi powód to naturalne dążenie tych organów do poszerzenia zakresu swojej władzy , a w tym także podniesienie swojego prestiżu. Po trzecie, wojewoda jest organem nadzoru wobec organów samorządu wojewódzkiego. Spory mogą występować więc na dwóch płaszczyznach- płaszczyźnie nadzorczej oraz płaszczyźnie wynikającej ze wspólnego wykonywania zadań wojewódzkiej administracji publicznej. Województwa samorządowe komplikują obraz administracji publicznej. 31. jakie organy administracji działają na szczeblu powiatu w Polsce i jakie są między nimi relacje?
32. jakie organy administracji działają na szczeblu gminy w Polsce i jakie są między nimi relacje?
|
34. Na czym polega decentralizacja w administracji publicznej? Scharakteryzuj istotę i podaj przykłady.
Decentralizacja - jest to taki sposób organizacji aparatu administracyjnego, w którym organy niższego szczebla nie są hierarchicznie podporządkowane organom wyższego stopnia. Decentralizacja zakłada dużą samodzielność organów niższego stopnia; przejawia się to w: wyposażeniu organów niższego stopnia we własne określone prawem kompetencje, brakiem możliwości wiążącego wpływu na organy niższego stopnia czy też zapewnienie samodzielności finansowej; przykłady: Portugalia, Hiszpania, Wielka Brytania, Włochy; określone zadania przekazane zostały samorządowi terytorialnemu (zakładom publicznym) jako zadania własne, wolne od ingerencji w formie poleceń czy wytycznych. Zazwyczaj prowadzi do:
zwiększenia zakresu partycypacji administrowanych, ewentualnie ich przedstawicieli
większego zadowolenia wynikającego z samorealizacji
Podczas gdy w systemie scentralizowanym organy niżej usytuowane w hierarchii spełniają jedynie funkcje pomocnicze, organizacja zdecentralizowana posiada inne cechy:
zbliżenie decydenta do załatwianej sprawy - tyczy się szczególnie decentralizacji terytorialnej
łatwiejsze sterowanie procesem decyzyjnym, wynikające z faktu istnienia mniej skomplikowanej struktury
większa transparencja
mniejsze obciążenie wynikające z pionowego przepływu informacji
wzmocnienie potencjału innowacyjnego
pozwala uniknąć wielu nieporozumień na linii obywatel - urząd
Decentralizacja posiada też swoje wady, które powodują konieczność centralizacji pewnych kompetencji.
35. Na czym polega dekoncentracja w administracji publicznej? Scharakteryzuj istotę i podaj przykłady.
Dekoncentracja to zjawisko rozpraszania kompetencji na organy niższego stopnia. Dekoncentracja rzeczowa występuje w przypadku rozkładania kompetencji jednego organu na kilka organów tego samego stopnia (dekoncentracja pozioma). Dekoncentracja terytorialna polega na przenoszeniu kompetencji organu wyższego stopnia na podlegle mu organy terenowe (dekoncentracja pionowa). Rozróżnienie na decentralizację i dekoncentrację jest konsekwencją prawniczego ujęcia problematyki. Dekoncentracja polega na przekazaniu kompetencji (zadań) w dół, a więc organom niższym, przy zachowaniu przez organy nadrzędne prawa wydawania poleceń służbowych i udzielania wytycznych. Przykłady - Francja, Czechy.
36. Na czym polega dewolucja w administracji publicznej? Scharakteryzuj istotę i podaj przykłady.
Dewolucja - przekazywanie z góry na dół różnej transzy uprawnień bliźiaczych. następuje wtedy, gdy jednostki samorządu terytorialnego będące na tym samym poziomie mają różny status. Delegowanie takich uprawnień może być uzasadnione potrzebą działań odśrodkowych, przyczynami politycznymi, uwarunkowaniami geograficznymi bądź historycznymi. Przykłady: Finlandia, Portugalia (Azory i Madery), Włochy (5 jednostek ma charakter autonomiczny - specjalny), Wielka Brytania (Szkocja i Walia); zamorskie departamenty Francji, ze względu na odległość od metropolii i wynikające z tego problemy w zarządzaniu, również mają większe uprawnienia niż departamenty krajowe.
Dewolucja może również oznaczać przejęcie sprawy do załatwienia lub określonego zadania do wykonania przez organ wyższego stopnia od organ niższego stopnia. Częściowo Portugalia i Wielka Brytania - ustrój Zjednoczonego Królestwa przechodzi w ostatnich latach poważne przeobrażenia. Ich elementem jest reforma dewolucyjna, w której wyniku przyznano istotne kompetencje organom utworzonym w Szkocji, Walii i Irlandii Północnej. W Szkocji powołano Parlament, którego działalność jest przejawem głębszych przeobrażeń dewolucyjnych niż w Walii i Irlandii Północnej. Powołanie pierwszego od trzech stuleci szkockiego parlamentu było możliwe dzięki polityce brytyjskiego premiera Tony'ego Blaira, który realizując swe obietnice przedwyborcze znacznie złagodził politykę w stosunku do części składowych Wielkiej Brytanii.
38. Na czym polega specyfika regulacji stosunków pracy w administracji współczesnych państw?
Praca w sektorze publicznym w dużej mierze odbiega od tej w sektorze prywatnym. Podstawową przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, iż sektor publiczny realizuje podstawowe funkcje państwa, interes publiczny - jest służebną w stosunku do obywatela. Inne istotne cechy sektora publicznego, rzutujące na specyfikę pracy w administracji to:
-odmienność kryteriów sukcesu - nie są nimi kryteria finansowe
-podmiotowość polityczna obywateli - nie jest on wyłącznie konsumentem
-realizowanie zarządzania publicznego w ścisłych ramach prawa - zgodnie z zasadą demokratycznego państwa prawa.
Również zakres obowiązków jest inny. W przypadku sektora prywatnego obowiązkiem pracownika jest sumienna i staranne wykonywanie swojej pracy. W przypadku sektora publicznego należy do tego jeszcze dodać przestrzeganie konstytucji, chronienie interesów państwa, racjonalne gospodarowanie środkami publicznymi, etc.
Specyfika ta polega również na zbiorowym stosunku pracy - pierwotnie państwo z jednej strony zapewniało stabilność zatrudnienia, z drugiej strony kształtuje warunki zatrudnienia za pomocą prawa administracyjnego - scentralizowane, jednostronne mechanizmy określania warunków płacy, ograniczone (lub brak) uprawnienia do zrzeszania się w związki zawodowe, prawo do strajków, stosunkowo niższe wynagrodzenie niż na stanowisku równorzędnym w sektorze prywatnym, co powodowane jest kosztem ponoszonym przez państwo. Płaca, choć nie jest jedynym czynnikiem motywującym, musi być na wystarczającym poziomie (pokusa przed korupcją, polityczny nadzór, zainteresowanie mediów). Choć obecnie mamy do czynienia z dryfowaniem w polityce kadrowej w kierunku sektora prywatnego (techniki zarządzania personelem), to poszczególne państwa przyjmują różne modele. Jest to uwarunkowane m.in. pozycją partii socjaldemokratycznych w danym państwie, liczebnością i zakresem wpływów związków zawodowych pracowników sektora publicznego, tradycjami dialogu społecznego - Europejska Karta Społeczna zakłada dowolność państwa w tej materii.
Przykłady:
-Wlk. Brytania - uzależnianie podwyżek od wyników pracy, a nie od długości stażu, na politykę płacową ma wpływ sytuacja budżetu oraz wzrost kosztów utrzymania
-Niemcy - sytuacja pracowników wyższego rzędu uzależniona jest od parlamentu, niższego rzędu - tryb negocjacyjny; prawo do zrzeszania się, brak prawa do strajków, płaca uzależniona jest od poziomu formalnego wykształcenia, doświadczenia
-Francja - scentralizowane negocjacje ze związkami zawodowymi prowadzone przez premiera; mają prawo zrzeszenia się i strajku; wyznacznikiem płac jest przejście procedury konkursowej i formalne klasyfikacje.
39. Jakie są podstawowe zasady regulacji stosunków pracy polityków w administracji? Nie ma możliwości rozdziału polityki od administracji, stanowi ona bowiem ważną część systemu politycznego, zwłaszcza rozumianego w sposób systemowo-funkcjonalny. Nie można też mówić o formule podporządkowania administracji woli polityków - zarówno tę wyrażaną w sposób normatywny (poprzez przepisy prawa), jak i w sposób konkretny (polecenia polityka jako przełożonego). Tu należy wskazać na trzy modele współdziałania polityk-urzędnik: 1) minister rzadko podejmuje decyzje bez zasięgnięcia opinii urzędnika; 2) staranne wschłuchiwanie się w opinie i wnioski urzędników; 3) konkurencja i konfrontacja. Przykładowe modele:
USA - Model Amerykański oznacza profesjonalizację służby cywilnej, ale po każdych wyborach obowiązuje „system łupów”.Silne związki administracji ze sferą polityki; nikła izolacja kadry administracyjnej wynika min. z jej przepływu do sektora prywatnego i powrotu do pracy publicznej. Wytwarza się grupy tzw. „generalistów” - osoby zasiadające na najwyższych stanowiskach w administracji, bliski kontakt z polityką - posiadają ogólną wiedzę o administrowaniu; powinni zaś wykazać się wiedzą z zakresu procesów politycznych, społecznych i gospodarczych.
WIELKA BRYTANIA - daleka izolacja administracji od polityki. Słabość jednostek administracyjnych o charakterze czysto politycznym. Nawet na stanowisko wiceministra premier lub minister nominuje osobę na wniosek kolegium wyższych urzędników resortu. Osoby spoza aparatu urzędniczego mają specyficzny status prawny tzw. urzędnicy czasowi, kontakty z urzędnikami innych ministerstw tylko za zgodą szefów poszczególnych urzędów. Doradcy polityczni nieliczni; nie są uznawani za część administracji publicznej.
FRANCJA - We Francji mamy do czynienia ze stałą administracją, zaś zmiennymi gabinetami i osobami piastującymi funkcje ministrów.
Nie ma tak silnej izolacji polityki i administracji jak w Wielkiej Brytanii - pojawia się funkcja „gabinetu” (urzędnicy czysto polityczni). O ile u nas premier, wicepremierzy, ministrowie i członkowie Rady Ministrów rekrutują ich ze swoich najbliższych współpracowników, we Francji są to zawodowi urzędnicy oddelegowani na pewien okres czasu na stanowiska polityczne tzw. Polityzacja administracji.
Istnieją nieliczne, najważniejsze stanowiska zarezerwowane do wyłącznej decyzji premiera lub ministra np. Sekretarz Generalny Rządu, Sekretarz Generalny Ministerstwa, Dyrektor Generalny itd. Dość podobny system obowiązuje w Niemczech.
POLSKA - wraz z dymisją Rady Ministrów rezygnację muszą złożyć: sekretarze i podsekretarze stanu, wojewodowie i wice-wojewodowie. Premier ma 3 miesiące na rozważenie tych dymisji (może ich odwołać później w zwykły sposób). Ta regulacja pokazuje jednak istnienie stanowisk czysto politycznych w administracji. Urzędnik ma własne kompetencje - realizuje ściśle mu przypisane zadania, za realizację których jest odpowiedzialny przed polityczną kontrolą. Tym niemniej urzędnik musi się odciąć od interesów partyjnych i musi przestrzegać reguł państwa prawa.
Pytanie opracowałam na podstawie referetu Michała Prószyńskiego. Nie dam sobie ręki uciąć czy na pewno odpowiada na pytanie postawione przez profesora - nic innego na ten temat nie znalazłam, więc myślę, że chodzi o to.
40. Co to jest służba cywilna w administracji publicznej i jakie są jej podstawowe modele?
Służba cywilna - urzędnicy służący państwu w zawodowy sposób, z wyłączeniem osób zatrudnionych na stanowiskach politycznych, służb zmilitaryzowanych i sądownictwa; w większości współczesnych państw oznacza pracowników administracji państwowej, rekrutowanych w drodze specjalistycznych egzaminów, awansowanych na podstawie kompetencji i starszeństwa.
W poszczególnych państwach istnieje zróżnicowany model normatywny służby cywilnej:
jako instytucja konstytucyjna uregulowana w odpowiednich zapisach ustawy zasadniczej, np. Polska
państwa, gdzie ustawy zasadnicze formułują jedynie ogólne zasady funkcjonowania administracji i dostępu do służby cywilnej, np. Hiszpania
konstytucje w ogóle nie wspominające o sprawach służby cywilnej, a jedynie w ramach praw apolitycznych konstatują równy dostęp do służby publicznej, np. Francja
Model służby cywilnej: ogół rozwiązań prawnych i organizacyjnych, odnoszących się do podstawowych składowych systemu zarządzania personelem: rekrutacji, typu zatrudnienia, awansu, szkolenia, wynagrodzenia. W krajach Europy Zachodniej występują dwa podstawowe modele (szerzej powinny być omówione w punkcie następnym, który do mnie już nie należy):
system kariery - zakłada stopniową, dożywotnią karierę urzędniczą, gdzie kandydaci do służby cywilnej poddani są ostrym egzaminom w momencie wejścia do służby - egzaminy te nie są na konkretne stanowiska; wynagrodzenie nie jest uzależnione od sprawności na danym stanowisku pracy; status urzędników reguluje w tym systemie prawo publiczne - zatrudnieni przez państwo, a nie przez konkretny urząd; np. Belgia, Niemcy, Hiszpania
system stanowisk - uznanie konkretnych kompetencji, nie zaś dyplomu, na praktycznie wszystkie poziomy hierarchii bez wymaganego wieloletniego stażu na poszczególnych szczeblach kariery; rekrutacja na zasadach podobnych do sektora prywatnego; nie przewiduje dożywotniego zatrudnienia, acz zwolnienie wymaga dokładnego uzasadnienia, np. Szwecja, Wielka Brytania
Obecnie widoczna jest tendencja do łączenia najlepszych elementów obu modeli, np. zaostrzenie kryteriów oceny pracy urzędnika i poddawaniu go okresowym sprawdzianom, zwiększenie mobilności pracowników.
40. Co to jest służba cywilna w administracji publicznej i jakie są jej podstawowe modele służby cywilnej?
Są to pracownicy administracji państwowej, rekrutowani w drodze specjalistycznych egzaminów i awansowani na podstawie kompetencji i starszeństwa.
Termin „służba cywilna” po raz pierwszy został użyty przez brytyjską administrację kolonialną w Indiach w XIX wieku, a rozpowszechnił po 1854 r., kiedy to po raz pierwszy przeprowadzono konkursowy nabór do administracji państwowej w UK.
Podstawowymi modelami służby cywilnej jest model awansowy(kariery) i pozycyjny(stanowisk).
41. Co jest charakterystyczne dla modelu awansowego(kariery) służby cywilnej w administracji?
SYSTEM KARIERY(AWANSOWY) zakłada stopniową karierę urzędniczą- od podstaw administracyjnej hierarchii po jej szczyt. Istnieje tu dożywotnie zatrudnienie. System z reguły określa rodzaj wymaganego doświadczenia, uznaje przy tym znaczną rolę doświadczeń z sektora publicznego. Status urzędników reguluje prawo publiczne- są oni zatrudniani przez państwo, nie konkretny urząd. Kandydaci są poddawani ostrym egzaminom w momencie wejścia do służby, nie są to jednak egzaminy na konkretne stanowiska. Płaca nie uzależniona jest od sprawności na stanowisku pracy, istnieją specjalnie regulacje płacowe i emerytalne.
Przykłady państw: Belgia, Niemcy, Grecja, Hiszpania, Irlandia, Luksemburg, Austria, Portugalia.
42. Co jest charakterystyczne dla systemu pozycyjnego(stanowisk) służby cywilnej w administracji?
SYSTEM POZYCYJNY(STSNOWISK) charakteryzuje się uznaniem konkretnych kompetencji, nie zaś dyplomów, rekrutacja na wszystkie poziomy stanowisk, bez wymaganego wieloletniego stażu na poszczególnych szczeblach kariery. Procedury rekrutacji przypominają te z sektora prywatnego. Uznaje się staż pracy także z sektora prywatnego, co skutkuje również metodami ustalania świadczeń pracowniczych. Nie przewiduję się dożywotniego zatrudnienia urzędników, ale ich zwolnienie wymaga dokładnego uzasadnienia: Dania, Włochy, Holandia, Finlandia, Szwecja, Wielka Brytania.
Dygresja ;) - > dziś mamy tendencję do łączenia najlepszych elementów z obu modeli, co skutkuje zaostrzeniem się kryteriów oceny pracy urzędnika (poddawania go okresowym sprawdzianom), znoszeniu sztywnych reguł rozwiązań płacowych oraz zwiększeniem mobilności zatrudnienia.
Polska- modle mieszany z przewaga modelu pozycyjnego.
SYSTEM KARIERY SYSTEM STANOWISK
rekrutacja jedynie na szczeble niższe |
rekrutacja na wszystkie szczeble |
wymagane konkretne wykształcenie i dyplomy |
wymagane konkretne umiejętności |
okres przygotowawczy dla nowozatrudnionych |
brak |
sformalizowane procedury rekrutacji |
brak sformalizowanych struktur rekrutacji, stosowanie zasad właściwych dla sektora prywatnego |
nie uznawanie stażu poza sektorem publicznym |
uznawanie… |
gwarancja stałego zatrudnienia |
brak |
ustawowy system wynagrodzeń |
wynagrodzenia indywidualne |
określone zasady wzrostu wynagrodzenia |
wzrost wynagrodzenia zależny od wyników pracy |
system starszeństwa (seniority) - wysokość wynagrodzenia uzależniona od wieku i stażu pracy |
wynagrodzenie niezależne od wieku i stażu pracy |
regulacje prawne dot. systemu negocjacji i warunków pracy |
wspólne zasady negocjacji dla sektora publicznego i prywatnego |
46. Jakiego rodzaju działania kontrolne są podejmowane w stosunku do administracji publicznej?
1. Tradycyjne formy kontroli(jak jest a jak być powinno)
2. Nowoczesne formy kontroli(jw. + kontrola ocenna czyli ->ewalucyjna opierająca się na wartościowaniu, której celem jest doskonalenie\ skorygowanie realizowanego programu)
1. Kontrola wstępna (ex ante) zaleta- umożliwia wykrywanie błędów w trakcie toczącego się postępowiania
2. Kontrola następcza (ex post) zaleta- nie powoduje zacierania odpowiedzialności
kryterium: stosunek organu wobec jednostki:
1. Kontrola wewnętrzna
a) Kontrola funkcjonalna - to kontrola związana z funkcją, stanowiskiem kierowniczym w jednostce, do której obowiązków należą czynności kontrolne, np. główny księgowy jednostki ma szerokie obowiązki kontrolne.
b) Kontrola instytucjonalna - to kontrola prowadzona przez specjalne, wyodrębnione organy kontroli, np. w urzędach wojewódzkich- wydziały kontroli, w ministerstwach- departamenty
a) międzyresortowa, wykonywana przez specjalistyczne jednostki instytucjonalnej kontroli zawodowej i niektóre instytucje specjalnie do tego powołane,
b) wewnątrzresortowa, wykonywana przez upoważnionych pracowników, wszystkich kierowników i głównego księgowego.
2. Kontrola zewnętrzna( sprawowana przez podmioty znajdujące się poza strukturą organizacyjną administracji publicznej)
a) Kontrola państwowa, którą sprawują organy i instytucje państwowe: Sejm RP, Prezydent RP, Trybunał Konstytucyjny, Trybunał Stanu, NIK, Rzecznik Praw Obywatelskich, Państwowa Inspekcja Pracy, Generalny Inspektor Danych osobowych, sądy powszechne i administracyjne.
b) Kontrola niepaństwowa, którą sprawują organy nie należące do administracji rządowej.
47. Jakie kryteria stosowane są w działaniach kontrolnych podejmowanych wobec administracji?
Generalnym kryterium kontroli jest porównywanie stanu faktycznego, z tym co powinno być(powinnością). Najważniejszymi kryteriami kontroli są:
Legalność- zgodność działań lub decyzji z prawem
Gospodarność- badanie to oznacza, czy jednostka działa zgodnie z zasadą racjonalnego
gospodarowania tzn., czy osiąga optymalne wyniki, efekty przy najniższych kosztach, nakładach, środkach majątkowych, zyski, ozn. również skuteczność i wydajność.
Ponadto kontrolujący bada, czy nie było strat, zbędnych kosztów, marnotrawstwa. Jednocześnie musi ocenić, czy podjęte decyzje gospodarcze nie przekroczyły granic określonego ryzyka.
Rzetelność- oznacza, uczciwość, terminowość, dyscyplinę wykonania, sumienność, prawdomówność, słowność oraz zgodność dokumentów, ewidencji i sprawozdań ze stanem faktycznym.
Celowość- oznacza, czy jednostka działa zgodnie z wyznaczonym celem, zadaniami określonymi w statucie, regulaminie, bądź aktach normatywnych. Oznacza zbadanie, czy jednostka realizuje wyznaczone jej działania oraz czy osiąga zaplanowane efekty, wyniki.
Przejrzystość- oznacza odpowiednio dostępne procedury, regulaminy, przepisy, które są jawne i dostępne do wiadomości publicznej. Z przejrzystością łączy się konstytucyjny obowiązek informowania obywateli o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne.
Jawność- łączy się ona z przejrzystością i oznacza podawanie do wiadomości publicznej różnego rodzaju sprawozdań finansowych, bilansów z działalności jednostek, itp..
48. Jakiego rodzaju odpowiedzialność występuje w przypadku pracowników administracji publicznej?
I. Odpowiedzialność za działania legalne:
Odpowiedzialność majątkowa polegająca na wyrównywaniu strat majątkowych, ale tylko w sytuacjach, w których działanie prowadzące do straty ma specjalną postać prawną, ocenianą według prawa publicznego.
II. Odpowiedzialność za działania nielegalne:
Odpowiedzialność polityczna: wobec naczelnych organów adm. państwowej, sformułowana w Konstytucji; jedyna forma- odwołanie ze stanowiska, inne formy mają jedynie charakter towarzyszący (formy odp. dyscyplinarnej lub partyjnej)
Odpowiedzialność majątkowa (oparta na regulacja KC i Kodeksu Pracy): Nowelizacja art. 417 KC zaostrzyła rygor odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej. Odpowiedzialność ponosi Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna, wykonująca władzę publiczną na mocy prawa. W wypadku zlecenia zadań jednostce samorządu terytorialnego lub innej osobie prawnej za wyrządzoną szkodę solidarną odpowiedzialność ponosi wykonawca zadań oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego, albo Skarb Państwa.
Odpowiedzialność karna: za przestępstwa karne związane z wykonywaniem kompetencji w sferze administracji publicznej, w tym głównie za przestępstwo przyjęcia korzyści majątkowej.
Odpowiedzialność w sprawach wykroczenia
Odpowiedzialność służbowa, porządkowa i dyscyplinarna
Odpowiedzialność konstytucyjna: przed Trybunałem Stanu opowiadają organy władzy państwowej: Prezydent, Prezes RM, członkowie RM, prezes NIK-u, prezes NBP, Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych, osoby którym Prezes RM powierzył kierownictwo ministerstwem, członkowie KRR i TV.
49. Jakiego rodzaju gwarancje mają obywatele we współczesnych państwach w relacji z administracją?
Zamknięty system źródeł prawa
Zasada trójpodziału
Zasada legalizmu: organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa
Formalizm procedury administracyjnej
Dostęp do informacji publicznej: gwarancje zapisane w ustawach, wgląd do dokumentów urzędowych, prawo sprostowania nieprawdziwych informacji, prawo obserwowania pracy organów stanowiących samorządu terytorialnego
Zakaz ujawniania danych osobowych
50. Jakie instrumenty wpływu na administrację mają obywatele we współczesnych państwach?
Prawo składania wniosków i petycji
Obywatel= wyborca (możliwość kreowania organów administracji)
Każdy ma dostęp do pracy w administracji (po spełnieniu określonych kryteriów)
Demokracja bezpośrednia- > współkreowanie rozwiązań normatywnych: obywatelska inicjatywa ustawodawcza i referendum
Postępowanie przed sądem administracyjnym: prawo do przedstawiciela prawnego, aktywna pozycja w procesie, dwuinstancyjność, prawo wyłączenia osób postronnych, wyrok na piśmie
Wniesienie skargi konstytucyjnej do TK, gdy przepis na podstawie którego wydano wyrok w mojej sprawie narusza przepis konstytucji
Możliwość odwołania się do sądu międzynarodowego