Odwołania do komórek i zakresów — informacje

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Odwołanie identyfikuje komórkę lub zakres komórek w arkuszu i instruuje program Microsoft Excel, gdzie szukać wartości lub danych, które mają być użyte w formule. Korzystając w odwołań, można używać w jednej formule danych znajdujących się w różnych częściach arkusza lub używać wartości z jednej komórki w wielu formułach. Można też odwoływać się do komórek w innych arkuszach tego samego skoroszytu i do innych skoroszytów. Odwołania do komórek w innych skoroszytach są zwane łączami.

Domyślnie program Excel używa stylu odwołań A1, w którym odwołania do kolumn wyraża się za pomocą liter (od A do IV, dla wszystkich 256 kolumn), a do wierszy za pomocą liczb (od 1 do 65536). Te litery i numery są zwane nagłówkami wierszy i kolumn. Aby odwołać się do komórki, należy wprowadzić literę kolumny, po której następuje numer wiersza. Na przykład odwołanie B2 to odwołanie do komórki na przecięciu kolumny B i wiersza 2.

Aby odwołać się do	Użyj
Komórki w kolumnie A i w wierszu 10	A10
Zakresu komórek w kolumnie A i w wierszach od 10 do 20	A10:A20
Zakresu komórek w wierszu 15 i w kolumnach od B do E	B15:E15
Wszystkich komórek w wierszu 5	5:5
Wszystkich komórek w wierszach od 5 do 10	5:10
Wszystkich komórek w kolumnie H	H:H
Wszystkich komórek w kolumnach od H do J	H:J
Zakresu komórek w kolumnach od A do E i w wierszach od 10 do 20	A10:E20

Odwołanie do innego skoroszytu      W następującym przykładzie funkcja arkusza ŚREDNIA oblicza wartość średnią dla zakresu B1:B10 w arkuszu o nazwie Marketing w tym samym skoroszycie.

Łącze do innego arkusza w tym samym skoroszycie

Należy zauważyć, że nazwa arkusza i wykrzyknik (!) poprzedzają odwołanie do zakresu.

Odwołania względne      Odwołanie względne do komórki w formule, takie jak A1, ma za podstawę względne pozycje komórki zawierającej formułę i komórki, do której następuje odwołanie. Gdy zmienia się pozycja komórki zawierającej formułę, zmienia się też odwołanie. Gdy formuła jest kopiowana w wierszach lub kolumnach, odwołanie automatycznie zostaje dopasowane. Domyślnie nowe formuły używają odwołań względnych. Na przykład odwołanie względne po skopiowaniu z komórki B2 do komórki B3 automatycznie zmieni się z =A1 na =A2.

Kopiowana formuła z odwołaniem względnym

Odwołania bezwzględne      Odwołanie bezwzględne w formule, takie jak $A$1, zawsze odwołuje się do komórki w określonej lokalizacji. Gdy zmienia się pozycja komórki zawierającej formułę, odwołanie bezwzględne pozostaje niezmienione. Gdy formuła jest kopiowana w wierszach lub kolumnach, odwołanie bezwzględne nie zostanie dopasowane. Domyślnie nowe formuły używają odwołań względnych, zatem w odwołania bezwzględne musi je zmieniać użytkownik. Na przykład po skopiowaniu odwołania bezwzględnego z komórki B2 do komórki B3 pozostanie ono to samo w obu komórkach =$A$1.

Kopiowana formuła z odwołaniem bezwzględnym

Odwołania mieszane      Odwołanie mieszane ma albo bezwzględne odwołanie do kolumny i względne do wiersza, albo bezwzględne do wiersza i względne do kolumny. Bezwzględne odwołanie do kolumny przybiera postać $A1, $B1 i tak dalej. Bezwzględne odwołanie do wiersza przybiera postać A$1, B$1 i tak dalej. Gdy zmieni się pozycja komórki zawierającej formułę, zmieni się odwołanie względne, zaś odwołanie bezwzględne nie zmieni się. Gdy formuła zostanie skopiowana w wierszach lub w kolumnach, odwołanie względne zostanie automatycznie dopasowane, zaś odwołanie bezwzględne nie zostanie dopasowane. Na przykład po skopiowaniu odwołania mieszanego z komórki A2 do komórki B3 to odwołanie to zostanie dopasowane z =A$1 na =B$1.

Kopiowana formuła z adresem mieszanym

Aby analizować dane w tej samej komórce lub zakresie komórek w wielu arkuszach w tym samym skoroszycie, należy użyć odwołania 3-W. Odwołanie 3-W zawiera odwołanie do komórki lub zakresu poprzedzone nazwami zakresu arkusza. Program Microsoft Excel użyje wszelkich arkuszy przechowywanych między nazwami: początkową i końcową odwołania. Na przykład formuła =SUMA(Arkusz2:Arkusz13!B5) dodaje wszystkie wartości zawarte w komórce B5 we wszystkich arkuszach między Arkuszem 2 i Arkuszem 13 włącznie.

• Odwołań 3-W można użyć w celu odwoływania się do komórek w innych arkuszach, do definiowania nazw, a także do tworzenia formuł za pomocą następujących funkcji: SUMA, ŚREDNIA, ŚREDNIA.A, ILE.LICZB, ILE.NIEPUSTYCH, MAX, MAX.A, MIN, MIN.A, ILOCZYN, ODCH.STANDARDOWE, ODCH.STANDARDOWE.A, ODCH.STANDARD.POPUL, ODCH.STANDARD.POPUL.A, WARIANCJA, WARIANCJA.A, WARIANCJA.POPUL oraz WARIANCJA.POPUL.A.

• Odwołania 3-W nie mogą być używane w formułach tablicowych (formuła tablicowa: Formuła, która przeprowadza wiele obliczeń na jednym lub wielu zestawach wartości, a następnie zwraca jeden lub wiele wyników. Formuły tablicowe są ujęte w nawias klamrowy { }, a wprowadza się je przez naciśnięcie klawiszy CTRL+SHIFT+ENTER.).

• Odwołania 3-W nie mogą być używane z operatorem (operator: Znak lub symbol, który określa typ obliczenia, jakie ma być przeprowadzane w wyrażeniu. Wyróżnia się operatory matematyczne, porównania, logiczne i odwołania.) przecięcia (pojedyncza spacja) ani w formułach, w których zastosowano przecięcie domniemane (przecięcie niejawne: Odwołanie do zakresu komórek zamiast do pojedynczej komórki, które jest obliczane w taki sam sposób, jak odwołanie do pojedynczej komórki. Jeśli komórka C10 zawiera formułę =B5:B15*5, program Excel mnoży wartość w komórce B10 przez 5, ponieważ komórki B10 i C10 są w tym samym wierszu.).

Jak zmieniają się odwołania 3-W w przypadku przenoszenia, kopiowania, wstawiania lub usuwania arkuszy

W poniższych przykładach wyjaśniono, co się dzieje w przypadku przenoszenia, kopiowania, wstawiania lub usuwania arkuszy objętych odwołaniem 3-W. W przykładach używana jest formuła =SUMA(Arkusz2:Arkusz6!A2:A5) w celu sumowania komórek od A2 do A5 w arkuszach roboczych od 2 do 6.

Wstawianie lub kopiowanie      Jeśli w skoroszycie między arkuszami Arkusz2 i Arkusz6 (punkty końcowe w tym przykładzie) są wstawiane lub kopiowane arkusze, program Microsoft Excel obejmuje obliczeniami wszystkie wartości ze znajdujących się w dodanych arkuszach komórek od A2 do A5.

Usuwanie      Jeśli w skoroszycie między arkuszami Arkusz2 i Arkusz6 zostaną usunięte arkusze, program Microsoft Excel usunie ich wartości z obliczeń.

Przenoszenie      Jeśli arkusze znajdujące się między arkuszami Arkusz2 i Arkusz6 zostaną przeniesione do lokalizacji poza objętym odwołaniem zakresem arkuszy, program Microsoft Excel usunie z obliczeń wartości pochodzące z tych arkuszy.

Przenoszenie punktu końcowego      Jeśli arkusze Arkusz2 lub Arkusz6 zostaną przeniesione do innej lokalizacji w tym samym skoroszycie, program Microsoft Excel koryguje obliczenia stosownie do nowego zawartego między nimi zakresu arkuszy.

Usuwanie punktu końcowego      Jeśli arkusze Arkusz2 lub Arkusz6 zostaną usunięte, program Microsoft Excel koryguje obliczenia stosownie do zawartego między nimi zakresu arkuszy.

Można również używać stylu odwołania, w którym zarówno wiersze, jak i kolumny w arkuszu są numerowane. Styl odwołania W1K1 jest przydatny do obliczania pozycji w wierszach i w kolumnach w makrach (makro: Akcja lub zestaw akcji, którego można użyć do automatyzacji zadań. Makra są rejestrowane w języku programowania Visual Basic for Applications.). W stylu W1K1 program Microsoft Excel wskazuje lokalizację komórki za pomocą litery „W”, po której następuje numer wiersza oraz litery „K”, po której następuje numer kolumny.

Odwołanie	Znaczenie
W[-2]K	Odwołanie względne (odwołanie względne: W formule jest to adres komórki oparty na względnym położeniu komórki, która zawiera formułę, i komórki, do której następuje odwołanie. Jeśli formuła zostanie skopiowana, odwołanie jest automatycznie dostosowywane. Odwołanie względne ma postać A1.) do komórki dwa wiersze wyżej w tej samej kolumnie
W[2]K[2]	Odwołanie względne do komórki dwa wiersze niżej i dwie kolumny w prawo
W2K2	Odwołanie bezwzględne (bezwzględne odwołanie do komórki: W formule jest to dokładny adres komórki, niezależny od położenia komórki, która zawiera formułę. Bezwzględne odwołanie do komórki ma postać $A$1.) do komórki w drugim wierszu i drugiej kolumnie
W[-1]	Odwołanie względne do całego wiersza powyżej aktywnej komórki
W	Odwołanie bezwzględne do bieżącego wiersza

Podczas rejestrowania makra program Microsoft Excel rejestruje niektóre polecenia za pomocą stylu odwołań W1K1. Na przykład, gdy rejestrowane jest polecenie takie jak kliknięcie przycisku Autosumowanie w celu wstawienia formuły sumującej zakres komórek, program Microsoft Excel zarejestruje formułę w stylu odwołań W1K1, a nie w stylu odwołań A1.

Aby włączyć lub wyłączyć styl odwołania W1K1

1. Kliknij polecenie Opcje w menu Narzędzia, a następnie kliknij kartę Ogólne.

2. W obszarze Ustawienia zaznacz lub wyczyść pole wyboru Styl odwołania W1K1.

Nazywanie komórek w więcej niż jednym arkuszu

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Jest ono również nazywane odwołaniem 3-W (odwołanie 3-W: Odwołanie do zakresu obejmującego dwa lub większą liczbę arkuszy w skoroszycie.).

1. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Definiuj.

2. W polu Nazwy w skoroszycie wpisz nazwę.

3. Jeśli pole Odnosi się do zawiera odniesienie, wybierz znak (=) i odniesienie, a następnie naciśnij klawisz BACKSPACE.

4. W polu Odnosi się do wpisz znak = (równa się).

5. Kliknij kartę pierwszego arkusza, którego ma dotyczyć odniesienie.

6. Trzymając naciśnięty klawisz SHIFT, kliknij kartę ostatniego arkusza, którego ma dotyczyć odniesienie.

7. Zaznacz komórkę lub zakres komórek, których ma dotyczyć odniesienie.

Odwołanie do tej samej komórki lub zakresu w wielu arkuszach

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Odwołanie do tej samej komórki lub zakresu (zakres: Dwie lub większa liczba komórek w arkuszu. Komórki w zakresie mogą być przylegające lub nieprzylegające.) w wielu arkuszach nosi nazwę odwołania 3-W (odwołanie 3-W: Odwołanie do zakresu obejmującego dwa lub większą liczbę arkuszy w skoroszycie.).

1. Kliknij komórkę, w której chcesz wprowadzić funkcję.

2. Wpisz = (znak równości), wprowadź nazwę funkcji, a następnie wpisz nawias otwierający.

SUMA — dodaje liczby 

ŚREDNIA — oblicza średnią (średnią arytmetyczną) liczb

ŚREDNIA.A — oblicza średnią (średnią arytmetyczną) liczb; uwzględnia tekst i wartości logiczne

ILE.LICZB — zwraca liczbę komórek zawierających liczby

ILE.NIEPUSTYCH — zwraca liczbę komórek niepustych

MAX — znajduje największą wartość w zbiorze wartości

MAX.A — znajduje największą wartość w zbiorze wartości, łącznie z tekstem i wartościami logicznymi

MIN — znajduje najmniejszą wartość w zbiorze wartości

MIN.A — znajduje najmniejszą wartość w zbiorze wartości, łącznie z tekstem i wartościami logicznymi

ILOCZYN — mnoży liczby

ODCH.STANDARDOWE — oblicza odchylenie standardowe na podstawie próby

ODCH.STANDARDOWE.A — oblicza odchylenie standardowe na podstawie próby, łącznie z tekstem i wartościami logicznymi

ODCH.STANDARD.POPUL — oblicza odchylenie standardowe całej populacji

ODCH.STANDARD.POPUL.A — oblicza odchylenie standardowe całej populacji; obejmuje tekst i wartości logiczne

WARIANCJA — szacuje wariancję na podstawie próby

WARIANCJA.A — szacuje wariancję na podstawie próby; uwzględnia tekst i wartości logiczne

WARIANCJA.POPUL — oblicza wariancję dla całej populacji

WARIANCJA.A — oblicza wariancję dla całej populacji; uwzględnia tekst i wartości logiczne

3. Kliknij kartę pierwszego arkusza, do którego ma być utworzone odwołanie.

4. Trzymając naciśnięty klawisz SHIFT, kliknij kartę ostatniego arkusza, do którego ma być utworzone odwołanie.

5. Zaznacz komórkę lub zakres komórek, do którego ma być utworzone odwołanie.

6. Uzupełnij formułę, a następnie naciśnij klawisz ENTER.

Przełączanie między odwołaniami względnymi, bezwzględnymi i mieszanymi

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. Zaznacz komórkę zawierającą formułę.

2. Na pasku formuły (pasek formuły: Pasek u góry okna programu Excel, który służy do wprowadzania i edytowania wartości i formuł w komórkach i na wykresach. Wyświetlana jest w nim wartość stała lub formuła przechowywana w komórce aktywnej.)
   zaznacz odwołanie, które ma być zmienione.

3. Naciskaj klawisz F4, aby przełączać się między kombinacjami. Kolumna „Zmienia się na” odzwierciedla sposób, w jaki typ odwołania będzie aktualizowany, gdy formuła zawierająca odwołanie zostanie skopiowana o dwie komórki niżej i o dwie komórki w prawo.

Kopiowana formuła

Odwołanie (opis)	Zmienia się na
$A$1 (bezwzględne (bezwzględne odwołanie do komórki: W formule jest to dokładny adres komórki, niezależny od położenia komórki, która zawiera formułę. Bezwzględne odwołanie do komórki ma postać $A$1.) odwołanie do kolumny i bezwzględne do wiersza)	$A$1
A$1 (względne (odwołanie względne: W formule jest to adres komórki oparty na względnym położeniu komórki, która zawiera formułę, i komórki, do której następuje odwołanie. Jeśli formuła zostanie skopiowana, odwołanie jest automatycznie dostosowywane. Odwołanie względne ma postać A1.) odwołanie do kolumny i bezwzględne do wiersza)	C$1
$A1 (bezwzględne odwołanie do kolumny i względne do wiersza)	$A3
A1 (względne odwołanie do kolumny i względne do wiersza)	C3

Nazywanie komórek w skoroszycie

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Można używać etykiet kolumn i wierszy w arkuszu, aby odwoływać się do komórek w tych kolumnach i wierszach. Można również tworzyć opisowe nazwy (nazwa: Wyraz lub ciąg, który reprezentuje komórkę, zakres komórek, formułę lub wartość stałą. Używając nazw, łatwiej jest zrozumieć odwołania; na przykład odwołanie Produkty jest bardziej zrozumiałe niż Sprzedaż!C20:C30.) reprezentujące komórki, zakresy komórek, formuły lub wartości stałe (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst „Zarobki kwartalne” są stałymi. Wyrażenie i wartość będąca wynikiem wyrażenia nie są stałymi.). Etykiet można używać w formułach odwołujących się do danych w tym samym arkuszu; aby określić zakres w innym arkuszu, należy użyć nazwy.

Można również tworzyć nazwy 3-W, które reprezentują tę samą komórkę lub zakres komórek w wielu skoroszytach.

Tę opcję trzeba ustawić przy utworzeniu skoroszytu, w przeciwnym razie konieczne będzie ponowne wprowadzenie formuł używających etykiet.

1. Kliknij polecenie Opcje w menu Narzędzia, a następnie kliknij kartę Przeliczanie.

2. W obszarze Opcje skoroszytu zaznacz pole wyboru Zaakceptuj etykiety w formułach.

3. Aby wprowadzić ponownie formułę, w której używano etykiety przed ustawieniem tej opcji, zaznacz komórkę zawierającą formułę, naciśnij klawisz F2, a następnie naciśnij klawisz ENTER.

Uwaga  Aby ta opcja obowiązywała domyślnie we wszystkich nowych skoroszytach, utwórz nowy skoroszyt, wykonaj powyższą procedurę i zapisz ustawienie w szablonie zeszyt.xlt.

1. Zdecyduj, jakiego typ szablonu jest potrzebny:

Szablon skoroszytu

Utwórz skoroszyt zawierający arkusze, domyślny tekst (np. nagłówki stron oraz etykiety kolumn i wierszy), formuły, makra (makro: Akcja lub zestaw akcji, którego można użyć do automatyzacji zadań. Makra są rejestrowane w języku programowania Visual Basic for Applications.), style (styl: Kombinacja cech formatowania, takich jak czcionka, rozmiar czcionki i wcięcie, która ma nazwę i jest przechowywana jako zestaw. Gdy użytkownik zastosuje styl, jednocześnie stosowane są wszystkie instrukcje formatowania zawarte w tym stylu.) i inne elementy formatowania, które chcesz umieścić w nowych skoroszytach opartych na szablonie.

Szablon arkusza

Utwórz skoroszyt zawierający jeden arkusz. W arkuszu wprowadź formatowanie, style (styl: Kombinacja cech formatowania, takich jak czcionka, rozmiar czcionki i wcięcie, która ma nazwę i jest przechowywana jako zestaw. Gdy użytkownik zastosuje styl, jednocześnie stosowane są wszystkie instrukcje formatowania zawarte w tym stylu.), tekst i inne informacje, które mają się pojawiać na wszystkich nowych arkuszach tego samego typu.

2. Aby wyświetlić obraz na pierwszej stronie szablonu, w polu Podgląd okna dialogowego Szablony (Szablony ogólne, okienko zadań Nowy skoroszyt) kliknij polecenie Właściwości w menu Plik, kliknij kartę Podsumowanie, a następnie zaznacz pole wyboru Zapisz obraz podglądu.

3. W menu Plik kliknij polecenie Zapisz jako.

4. W polu Zapisz jako typ kliknij nazwę Szablon.

5. W polu Zapisz w wybierz folder, w którym chcesz przechować szablon.

• Aby utworzyć domyślny szablon skoroszytu (szablon skoroszytu domyślnego: Szablon Skoroszyt.xlt, który użytkownik tworzy, aby zmienić format domyślny nowych skoroszytów. Program Excel używa tego szablonu do utworzenia pustego skoroszytu podczas uruchamiania programu Excel lub utworzenia nowego skoroszytu, dla którego nie określono szablonu.) lub domyślny szablon arkusza (szablon skoroszytu domyślnego: Szablon Skoroszyt.xlt, który użytkownik tworzy, aby zmienić format domyślny nowych skoroszytów. Program Excel używa tego szablonu do utworzenia pustego skoroszytu podczas uruchamiania programu Excel lub utworzenia nowego skoroszytu, dla którego nie określono szablonu.), wybierz folder XLStart lub inny folder startowy (alternatywny folder startowy: Folder dodatkowy (w stosunku do folderu XLStart), zawierający skoroszyty lub inne pliki, które mają być otwierane automatycznie podczas uruchamiania programu Excel, i szablony, które mają być dostępne przy tworzeniu nowych skoroszytów.). Folder XLStart to zwykle folder

C:\Program Files\Microsoft Office\Office11\XLStart

• Aby utworzyć niestandardowy szablon skoroszytu lub arkusza, wybierz folder Szablony, którym jest zazwyczaj folder

C:\Dokumenty i ustawienia\nazwa_użytkownika\Dane aplikacji\Microsoft\Szablony

6. Wprowadź nazwę szablonu w polu Nazwa pliku. Wykonaj jedną z następujących czynności:

Szablon skoroszytu

• Wpisz Zeszyt, aby utworzyć domyślny szablon skoroszytu.

Aby utworzyć niestandardowy szablon skoroszytu, wpisz dowolną prawidłową nazwę pliku.

Szablon arkusza

• Wpisz Arkusz, aby utworzyć domyślny szablon arkusza.

Aby utworzyć niestandardowy szablon arkusza, wpisz dowolną prawidłową nazwę pliku.

7. Kliknij przycisk Zapisz, a następnie kliknij polecenie Zamknij w menu Plik.

1. Zaznacz komórkę, zakres komórek albo zaznaczenia niesąsiadujące (zaznaczenie nieprzylegające: Zaznaczenie dwóch lub większej liczby komórek albo zakresów, które nie sąsiadują ze sobą. Rysując takie zaznaczenie na wykresie, należy się upewnić, że połączone wybory tworzą prostokąt.), które chcesz nazwać.

2. Kliknij pole Nazwa na lewym skraju paska formuły (pasek formuły: Pasek u góry okna programu Excel, który służy do wprowadzania i edytowania wartości i formuł w komórkach i na wykresach. Wyświetlana jest w nim wartość stała lub formuła przechowywana w komórce aktywnej.)
   .

  Pole nazwy

3. Wpisz nazwę dla komórek.

4. Naciśnij klawisz ENTER

Uwaga  Nie można nadać nazwy komórce podczas zmieniania jej zawartości.

1. Zaznacz zakres, któremu chcesz nadać nazwę, z etykietami wierszy lub kolumn włącznie.

2. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Utwórz.

3. W polu Utwórz nazwy w określ lokalizację zawierającą etykiety, zaznaczając pola wyboru Górny wiersz, Lewa kolumna, Dolny wiersz lub Prawa kolumna.

Uwaga  Nazwa utworzona za pomocą tej procedury odwołuje się tylko do komórek zawierających wartości i nie obejmuje istniejących etykiet wierszy i kolumn.

Określanie etykiet      Przy zaznaczaniu komórek w zakresach oznaczonych etykietami w celu utworzenia formuł, program Microsoft Excel może wstawiać etykiety w miejsce odwołań do komórek w formułach. Użycie etykiet może ułatwić zrozumienie konstrukcji formuły. Można użyć okna dialogowego Zakresy etykiet (menu Wstaw, podmenu Nazwa, polecenie Etykieta) do określenia zakresów arkusza zawierających etykiety wierszy lub kolumn.

Jest ono również nazywane odwołaniem 3-W (odwołanie 3-W: Odwołanie do zakresu obejmującego dwa lub większą liczbę arkuszy w skoroszycie.).

1. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Definiuj.

2. W polu Nazwy w skoroszycie wpisz nazwę.

3. Jeśli pole Odnosi się do zawiera odniesienie, wybierz znak (=) i odniesienie, a następnie naciśnij klawisz BACKSPACE.

4. W polu Odnosi się do wpisz znak = (równa się).

5. Kliknij kartę pierwszego arkusza, którego ma dotyczyć odniesienie.

6. Trzymając naciśnięty klawisz SHIFT, kliknij kartę ostatniego arkusza, którego ma dotyczyć odniesienie.

7. Zaznacz komórkę lub zakres komórek, których ma dotyczyć odniesienie.

Formuły i stałe tablicowe — informacje

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Formuła tablicowa może wykonać wiele obliczeń, a następnie zwrócić albo jeden wynik, albo wiele wyników. Formuły tablicowe działają na dwóch lub więcej zbiorach wartości, znanych jako argumenty tablicowe. Każdy argument tablicowy musi mieć tę samą liczbę wierszy i kolumn. Można utworzyć formuły tablicowe w ten sam sposób, co inne formuły i naciskając klawisze CTRL+SHIFT+ENTER, aby wprowadzić formułę.

Zamiast odwołań można użyć stałych tablicowych, aby nie wprowadzać każdej wartości stałej w oddzielnej komórce w arkuszu.

Niektóre z wbudowanych funkcji to formuły tablicowe i trzeba je wprowadzić jako tablice, aby uzyskać prawidłowe wyniki.

Aby obliczyć jeden wynik      Ten typ formuły tablicowej może uprościć model arkusza, zamieniając wiele różnych formuł na jedną formułę tablicową.

Na przykład poniższa formuła oblicza wartość łączną tablicy cen akcji i udziałów, bez używania wierszy komórek w celu obliczenia i wyświetlenia poszczególnych wartości każdej akcji.

Formuła tablicowa dająca pojedynczy wynik

Po wprowadzeniu formuły ={SUMA(B2:D2*B3:D3)} jako formuły tablicowej pomnożone zostaną Udział i Cena każdej akcji, a następnie zostaną dodane do siebie wyniki tych obliczeń.

Aby obliczyć wiele wyników      Niektóre funkcje arkusza zwracają tablice wartości albo wymagają tablicy wartości jako argumentu. Aby obliczyć wiele wyników za pomocą formuły tablicowej, trzeba wprowadzić tablicę w zakresie komórek, który ma tę samą liczbę wierszy i kolumn, co argumenty tablicowe.

Na przykład, mając serię trzech wyników sprzedaży (kolumna B) dla serii trzech miesięcy (kolumna A), funkcja REGLINW określa wartości trendu prostoliniowego wyników sprzedaży. Aby wyświetlone zostały wszystkie wyniki formuły, formuła jest wprowadzana w trzech komórkach w kolumnie C (C1:C3).

Formuła tablicowa dająca wiele wyników

Po wprowadzeniu formuły =REGLINW(B1:B3;A1:A3) jako formuły tablicowej daje ona w wyniku trzy oddzielne wyniki (22196, 17079, i 11962) na podstawie trzech wyników sprzedaży i trzech miesięcy.

W zwykłej formule można wprowadzić odwołanie do komórki zawierającej wartość albo samą wartość, zwaną również stałą (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst „Zarobki kwartalne” są stałymi. Wyrażenie i wartość będąca wynikiem wyrażenia nie są stałymi.). Podobnie, w formule tablicowej można wprowadzić odwołanie do tablicy albo wprowadzić tablicę wartości zawartych w komórkach, zwaną również stałą tablicową. Formuły tablicowe akceptują stałe w taki sam sposób, co formuły nietablicowe, ale użytkownik musi wprowadzać stałe tablicowe w określonym formacie.

Stałe tablicowe mogą zawierać liczby, tekst, wartości logiczne takie jak PRAWDA albo FAŁSZ, albo wartości błędu, takie jak #N/D!. W tej samej stałej tablicowej mogą znajdować się różne typy wartości — na przykład {1;3;4\PRAWDA;FAŁSZ;PRAWDA}. Liczby w stałej tablicowej mogą być liczbami całkowitymi, ułamkami dziesiętnymi, lub liczbami w formacie naukowym. Tekst musi być ujęty w znaki cudzysłowu podwójnego — na przykład „Czwartek”.

Stałe tablicowe nie mogą zawierać odwołań do komórek, kolumn ani wierszy o nierównych długościach, formuł ani specjalnych znaków $ (dolar), nawiasów ani znaków % (procent).

Format stałych tablicowych

Stałe tablicowe są ujmowane w nawiasy klamrowe ( { } ).

Wartości w różnych kolumnach należy rozdzielać średnikami (;). Na przykład, aby przedstawić wartości 10, 20, 30 i 40, należy wprowadzić je w postaci {10;20;30;40}. Ta stała tablicowa jest znana jako tablica 1-na-4 i jest odpowiednikiem odwołania 1-wiersz-na-4-kolumny.

Wartości w różnych wierszach należy rozdzielać znakami kreski ułamkowej odwróconej (\). Na przykład, aby przedstawić wartości 10, 20, 30 i 40 z jednego wiersza oraz 50, 60, 70 i 80 z wiersza niżej, należy wprowadzić stałą tablicową 2-na-4: {10;20;30;40\50;60;70;80}.

Tworzenie formuły tablicowej

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Po wprowadzeniu formuły tablicowej (formuła tablicowa: Formuła, która przeprowadza wiele obliczeń na jednym lub wielu zestawach wartości, a następnie zwraca jeden lub wiele wyników. Formuły tablicowe są ujęte w nawias klamrowy { }, a wprowadza się je przez naciśnięcie klawiszy CTRL+SHIFT+ENTER.), program Microsoft Excel automatycznie wstawia formułę pomiędzy nawiasami klamrowymi { }.

Można użyć formuły tablicowej do wykonania wielu obliczeń w celu wygenerowania jednego wyniku. Ten typ formuły tablicowej może uprościć model arkusza, zamieniając wiele różnych formuł na jedną formułę tablicową.

1. Kliknij komórkę, w której chcesz wprowadzić formułę tablicową.

2. Wpisz formułę tablicową.

Na przykład poniższa formuła oblicza wartość łączną tablicy cen akcji i udziałów, bez używania wierszy komórek w celu obliczenia i wyświetlenia poszczególnych wartości każdej akcji.

Formuła tablicowa dająca pojedynczy wynik

Po wprowadzeniu formuły ={SUMA(B2:D2*B3:D3)} jako formuły tablicowej pomnożone zostaną Udział i Cena każdej akcji, a następnie zostaną dodane do siebie wyniki tych obliczeń.

3. Naciśnij klawisze CTRL+SHIFT+ENTER.

Niektóre funkcje arkusza zwracają tablice wartości albo wymagają tablicy wartości jako argumentu. Aby obliczyć wiele wyników za pomocą formuły tablicowej, trzeba wprowadzić tablicę w zakresie komórek, który ma tę samą liczbę wierszy i kolumn, co argumenty tablicowe.

1. Zaznacz zakres komórek, w którym chcesz wprowadzić formułę tablicową.

2. Wpisz formułę tablicową.

Na przykład, mając serię trzech wyników sprzedaży (kolumna B) dla serii trzech miesięcy (kolumna A), funkcja REGLINW określa wartości trendu prostoliniowego wyników sprzedaży. Aby wyświetlone zostały wszystkie wyniki formuły, formuła jest wprowadzana w trzech komórkach w kolumnie C (C1:C3).

Formuła tablicowa dająca wiele wyników

Po wprowadzeniu formuły =REGLINW(B1:B3;A1:A3) jako formuły tablicowej daje ona w wyniku trzy oddzielne rezultaty (22196, 17079, i 11962) na podstawie trzech wyników sprzedaży i trzech miesięcy.

3. Naciśnij klawisze CTRL+SHIFT+ENTER.

Edytowanie formuły tablicowej

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. Kliknij komórkę zawierającą formułę tablicową (formuła tablicowa: Formuła, która przeprowadza wiele obliczeń na jednym lub wielu zestawach wartości, a następnie zwraca jeden lub wiele wyników. Formuły tablicowe są ujęte w nawias klamrowy { }, a wprowadza się je przez naciśnięcie klawiszy CTRL+SHIFT+ENTER.).

2. Kliknij na pasku formuły (pasek formuły: Pasek u góry okna programu Excel, który służy do wprowadzania i edytowania wartości i formuł w komórkach i na wykresach. Wyświetlana jest w nim wartość stała lub formuła przechowywana w komórce aktywnej.)
   . Gdy pasek formuły jest aktywny, nawiasy klamrowe ( { } ) nie są wyświetlane w formule.

3. Edytuj formułę tablicową.

4. Naciśnij klawisze CTRL+SHIFT+ENTER.

Zaznaczanie zakresu komórek zawierającego formułę tablicową

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. Kliknij komórkę w obrębie formuły tablicowej (formuła tablicowa: Formuła, która przeprowadza wiele obliczeń na jednym lub wielu zestawach wartości, a następnie zwraca jeden lub wiele wyników. Formuły tablicowe są ujęte w nawias klamrowy { }, a wprowadza się je przez naciśnięcie klawiszy CTRL+SHIFT+ENTER.).

2. W menu Edycja kliknij polecenie Przejdź do.

3. Kliknij przycisk Specjalnie.

4. Kliknij przycisk Bieżąca tablica.

Etykiety i nazwy w formułach — informacje

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

Można używać etykiet kolumn i wierszy w arkuszu, aby odwoływać się do komórek w tych kolumnach i wierszach. Można również tworzyć opisowe nazwy (nazwa: Wyraz lub ciąg, który reprezentuje komórkę, zakres komórek, formułę lub wartość stałą. Używając nazw, łatwiej jest zrozumieć odwołania; na przykład odwołanie Produkty jest bardziej zrozumiałe niż Sprzedaż!C20:C30.) reprezentujące komórki, zakresy komórek, formuły lub wartości stałe (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst „Zarobki kwartalne” są stałymi. Wyrażenie i wartość będąca wynikiem wyrażenia nie są stałymi.). Etykiet można używać w formułach odwołujących się do danych w tym samym arkuszu; aby określić zakres w innym arkuszu, należy użyć nazwy.

Zdefiniowana nazwa w formule ułatwia zrozumienie, do czego służy ta formuła. Na przykład formuła =SUMA(SprzedażWPierwszymKwartale) może być łatwiejsza do rozpoznania niż formuła =SUMA(Sprzedaż!C20:C30).

Jeśli na przykład nazwa ProjektowanaSprzedaż odwołuje się do zakresu A20:A30 w pierwszym arkuszu w skoroszycie, to nazwy ProjektowanaSprzedaż można użyć w dowolnym innym arkuszu w tym samym skoroszycie, aby odwołać się do zakresu komórek A20:A30 zlokalizowanego w pierwszym arkuszu roboczym.

Nazw można użyć również do przedstawiania formuł lub wartości nie zmieniających się (stałych). Na przykład można użyć nazwy PodatekSprzedaży do reprezentowania kwoty podatku od sprzedaży (takiego jak 6,2 procent) stosowanego w transakcjach sprzedaży.

Można również utworzyć łącze do zdefiniowanej nazwy w innym arkuszu albo zdefiniować nazwę odwołującą się do komórek w innym arkuszu. Na przykład, formuła =SUMA(Sprzedaż.xls!ProjektowanaSprzedaż) odwołuje się do zakresu o nazwie ProjektowanaSprzedaż w skoroszycie o nazwie Sprzedaż.

Uwaga  W nazwach domyślnie są używane bezwzględne odwołania do komórek (bezwzględne odwołanie do komórki: W formule jest to dokładny adres komórki, niezależny od położenia komórki, która zawiera formułę. Bezwzględne odwołanie do komórki ma postać $A$1.).

Zasady dotyczące nazw

Które znaki są dozwolone?   Pierwszym znakiem nazwy musi być litera lub znak podkreślenia. Pozostałe znaki w nazwie mogą być literami, cyframi, kropkami i znakami podkreślenia.

Czy nazwy mogą być odwołaniami do komórek?   Nazwy nie mogą być takie same jak odwołanie do komórki, takie jak Z$100 lub W1K1.

Czy można użyć więcej niż jednego słowa?   Tak, ale spację są niedozwolone. Znaki podkreślenia i kropki mogą być używane jako separatory słów — na przykład Pierwszy.Kwartał albo Podatek_od_sprzedaży.

Ilu znaków można użyć?   Nazwa może zawierać maksimum 255 znaków.

Uwaga  Jeśli nazwa zdefiniowana dla zakresu zawiera więcej niż 253 znaki, to nazwy tej nie można wybrać w polu Nazwa.

Czy w nazwach uwzględniana jest wielkość liter?   Nazwy mogą zawierać litery wielkie i małe. Program Microsoft Excel nie rozróżnia wielkich i małych znaków w nazwach. Jeśli na przykład została utworzona nazwa Sprzedaż, a następnie utworzona inna nazwa, SPRZEDAŻ, w tym samym skoroszycie, to druga nazwa zastąpi pierwszą nazwę.

Tworząc formułę, która odwołuje się do danych w arkuszu, można użyć etykiet wierszy i kolumn w tym arkuszu, aby odwołać się do danych. Na przykład, aby obliczyć sumę kolumny Produkt, należy użyć formuły =SUMA(Produkt).

Korzystanie z etykiety

Albo, w razie potrzeby odwołania się do wartości Produkt 3 dla oddziału Wschód (to jest, wartości 110,00), można użyć formuły =Produkt 3 Wschód. Spacja w formule pomiędzy argumentami „Produkt 3" i „Wschód " to operator (operator: Znak lub symbol, który określa typ obliczenia, jakie ma być przeprowadzane w wyrażeniu. Wyróżnia się operatory matematyczne, porównania, logiczne i odwołania.) przecięcia. Operator ten określa, że program Microsoft Excel ma wyszukać i zwrócić wartość komórki znajdującej się na przecięciu wiersza o etykiecie Wschód i kolumny o etykiecie Produkt 3.

Uwaga  Domyślnie program Microsoft Excel nie rozpoznaje etykiet w formułach. Aby użyć etykiet w formułach, kliknij polecenie Opcje w menu Narzędzia, a następnie kliknij kartę Przeliczanie. W obszarze Opcje skoroszytu zaznacz pole wyboru Zaakceptuj etykiety w formułach.

Nałożone etykiety      Gdy w arkuszu używane są etykiety kolumn i wierszy, można użyć tych etykiet do tworzenia formuł odwołujących się do danych w arkuszu. Jeśli arkusz zawiera nałożone etykiety kolumn — w których po etykiecie w jednej komórce następuje jedna lub więcej etykiet poniżej niej — można użyć tych etykiet w formułach do odwoływania się do danych w arkuszu. Jeśli na przykład etykieta Zachód znajduje się w komórce E5, a etykieta Prognozowane znajduje się w komórce E6, to formuła =SUMA(Zachód Prognozowane) zwraca sumę wartości w kolumnie Zachód Prognozowane.

Kolejność nałożonych etykiet      Odwołanie do informacji za pomocą nałożonych etykiet to odwołanie do informacji w takiej kolejności, w jakiej wyświetlane są, od góry do dołu, etykiety. Jeśli etykieta Zachód jest w komórce F5, a etykieta Rzeczywiste w komórce F6, to można odwołać się do rzeczywistych wartości dla oddziału Zachód, używając w formule etykiet Zachód Rzeczywiste. Na przykład, aby obliczyć średnią wartość rzeczywistych wartości dla oddziału Zachód, należy użyć formuły =ŚREDNIA(Zachód Rzeczywiste).

Używanie dat jako etykiet      Jeśli zakres opatrywany jest etykietą za pomocą okna dialogowego Zakresy etykiet i zakres zawiera rok lub datę jako etykietę, to program Microsoft Excel definiuje datę jako etykietę, ujmując etykietę w apostrofy, gdy etykieta zostanie wpisana w formule. Przyjmijmy na przykład, że arkusz roboczy zawiera etykiety 2007 i 2008 i że te etykiety zostały określone za pomocą okna dialogowego Zakresy etykiet. Po wpisaniu przez użytkownika formuły =SUMA(2008), program Microsoft Excel automatycznie zaktualizuje formułę do postaci =SUMA('2008').

Zmienianie odwołań do komórek w formułach na nazwy

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. Wykonaj jedną z następujących czynności: 

• Zaznacz zakres komórek zawierający formuły, w których chcesz zamienić odwołania na nazwy.

• Zaznacz pojedynczą komórkę, aby zmienić odwołania do nazw we wszystkich formułach w arkuszu.

W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Zastosuj.

W polu Zastosuj nazwy kliknij jedną lub więcej nazw.

Zmienianie lub usuwanie zdefiniowanej nazwy

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Definiuj.

2. Na liście Nazwy w skoroszycie kliknij nazwę, którą chcesz zmienić.

3. Wykonaj jedną z następujących czynności:

• Zmień nazwę

1. Wpisz nową nazwę odwołania, a następnie kliknij przycisk Dodaj.

2. Kliknij oryginalną nazwę, a następnie kliknij przycisk Usuń.

2. Zmień komórkę, formułę lub stałą reprezentowaną przez nazwę

Zmień ją w polu Odnosi się do.

• Usuń nazwę

Kliknij przycisk Usuń.

Tworzenie nazwy reprezentującej formułę lub stałą

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Definiuj.

2. W polu Nazwy w skoroszycie wprowadź nazwę formuły.

3. W polu Odnosi się do wpisz = (znak równości), a po nim formułę lub wartość stałą (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst „Zarobki kwartalne” są stałymi. Wyrażenie i wartość będąca wynikiem wyrażenia nie są stałymi.).

Określanie, do którego obiektu odwołuje się nazwa

Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003

 

1. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Definiuj.

2. Na liście Nazwy w skoroszycie kliknij nazwę, odwołanie do której chcesz sprawdzić.

W polu Odwołuje się do wyświetlane jest odwołanie, formuła lub stała (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst „Zarobki kwartalne” są stałymi. Wyrażenie i wartość będąca wynikiem wyrażenia nie są stałymi.) reprezentowana przez nazwę.

Można również utworzyć listę nazw dostępnych w skoroszycie. Zlokalizuj obszar z dwiema pustymi kolumnami w arkuszu (lista będzie zawierać dwie kolumny — jedną dla nazwy i jedną dla opisu nazwy). Zaznacz komórkę, która będzie znajdować się w lewym górnym rogu listy. W menu Wstaw wskaż polecenie Nazwa, a następnie kliknij polecenie Wklej. W oknie dialogowym Wklejanie nazwy kliknij przycisk Wklej łącze.

---