1. Meldunek radarowy
Dmin (CPA- Closes Point of Approach)- odległość najmniejszego minięcia, T_Dmin (TCPA- Time of CPA)- czas osiągnięcia Dmin, Kurs rzeczywisty (Course), Prędkość rzeczywista (Speed), Aspekt (Aspect)
2.Strefa cienia, jak powstaje, rysunek

Powstawanie sektorów półcienia i cienia radarowego (wymiary przeszkody mniejsze od szerokości anten

3.Horyzont radarowy

-Widnokrąg radarowy dla obiektów wysokich

-Wpływ refrakcji na wielkość widnokręgu radarowego

4.Złudny ruch względny
-trudno jest na podstawie ruchu względnego obserwowanego obiektu określić jego parametry rzeczywiste,

- trudno jest na podstawie zmian ruchu względnego obserwowanego obiektu określić rzeczywisty manewr obiektu (nowe parametry ruchu rzeczywistego).
5. Jak się rysuje nakresy w ruchu rzeczywistym i względnym
Podczas sporządzania nakresu radarowego muszą być spełnione następujące warunki: -sporządzając nakres zakładamy, że statek własny i obiekt nie zmieniają swoich parametrów ruchu (w ten sposób ruch względny obiektu jest ustalony), -w nakresie nie wykorzystujemy wartości kursu i prędkości względem dna.
1. Określenie czasu obserwacji

Podczas sporządzania nakresu stosujemy następujące czasy obserwacji:

• 3 min (1/20 godziny)

• 6 min (1/10 godziny)

• 12 min (1/5 godziny)

2. Dobór zakresu nakresu

• Zakres nakresu dobieramy tak, aby skala trójkąta nakresowego (bądź trójkątów nakresowych) była możliwie jak największa

3. Stosowanie odpowiednich oznaczeń graficznych

• Stosując odpowiednie oznaczenia graficzne zwiększamy czytelność nakresu

• i zmniejszamy ryzyko popełnienia błędów (szczególnie błędów grubych). Proponowane oznaczenia graficzne, które należy stosować podczas sporządzania nakresów:

4. Wykreślenie nakresu (I etap)

• nanoszenie pozycji obiektu i wykreślenie wektora prędkości statku własnego

W ustalonych momentach obserwacji dokonujemy pomiarów radarowych na obserwowany obiekt (namiar rzeczywisty i odległość), a następnie nanosimy trzy pozycje obiektu na nakres. Po naniesieniu pierwszej pozycji należy wykreślić wektor prędkości statku własnego, wprowadzić go grotem do pierwszej pozycji i wykreślić węzeł.

Elementy nakresu związane z ruchem względnym obiektu

• wykreślenie wektora i kursu względnego K_r (linia przechodząca przez trzy pozycje),

• wykreślenie D_min (odcinek prostopadły do kursu względnego wychodzący ze środka nakresu)

• Elementy nakresu związane z ruchem rzeczywistym obiektu

• wykreślenie wektora i kursu rzeczywistego K_o (linia wychodząca z węzła i przechodzące przez ostatnią naniesioną pozycję),

• na końcu wektora rzeczywistego należy wykreślić symbol statku obserwowanego

5. Sporządzenie meldunku radarowego (II etap)

Na podstawie wykonanego nakresu należy sporządzić meldunek radarowy w następującej kolejności:

• określenie D_min (odległość największego zbliżenia),

• określenie T_Dmin (czas do osiągnięcia odległości największego zbliżenia)

• określenie kursu rzeczywistego obserwowanego obiektu

• określenie prędkości rzeczywistej obserwowanego obiektu

6. Określenie ASPEKTU

Aspekt możemy pomierzyć wykorzystując skalę kątową trójkąta nawigacyjnego lub obliczyć. W drugiej metodzie należy obliczyć kontrnamiar (NR_K) ostatniego namiaru na obiekt (NR₃), a następnie obliczyć różnicę pomiędzy kontrnamiarem a kursem obserwowanego obiektu (Ko). Obliczony kąt jest aspektem (podajemy go w systemie połówkowym, od 0 do 180^o).

6.Rodzaje żeglugi
1. przybrzeżna

Za nawigację radarową w żegludze przybrzeżnej uważa się nawigację w odległości od lądu mniejszej niż 10 - 20 Mm (w zależności od wysokości umieszczenia anteny radarowej). Ten typ nawigacji radarowej charakteryzuje się tym, że pozycje statku mogą zostać określone na podstawie obserwacji radarowej ech pochodzących od obiektów znajdujących się w pobliżu statku.

2. dalekiego zasięgu

Nawigacja na dużych odległościach od lądu odbywa się w odległościach większych od 1,5-2 odległości widnokręgu radarowego. Na ekranie radaru można obserwować z reguły pojedyncze echa nie przypominające kształtu linii brzegowej zaznaczonej na mapie nawigacyjnej. Podstawowy problem polega na prawidłowej identyfikacji ech widocznych na ekranie radaru.

3. Pilotażowa

Za nawigację w żegludze pilotażowej uważa się nawigację na akwenach ograniczonych oraz oznakowanych torach wodnych. Jest ona prowadzona w oparciu o usytuowanie statku w stosunku do znaków nawigacyjnych, a nie w oparciu o zbyt czasochłonne w tym przypadku określanie pozycji na mapie. Charakterystyczne dla tego typu nawigacji jest to, że wszystkie obiekty niezbędne do prowadzenia statku są wykrywane przez radar, jednak ich bliskość może powodować zamazywanie obrazu radarowego i powstawanie szeregu zakłóceń.

7.Linie równoległe- do czego służą
Technika linii równoległych polega na wykorzystaniu ruchu ech od obiektów stałych w zobrazowaniu ruchu względnego po liniach prostych, równoległych do kursu statku własnego. Technika kontroli pozycji może być stosowana poprzez naniesienie linii na rzutniku refleksyjnym, przesunięciu kreski namiarowej, użyciu specjalnych elektronicznych linii nawigacyjnych lub względnych mapek radarowych.
Korzystając z techniki linii równoległych można: -kontrolować pozycję statku, -planować punkty zwrotu, -mijać się z obiektami w ustalonej bezpiecznej odległości (zachowanie odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa)

---