Unia Europejska

Przygotowała: Ewa Dziąbek

• Symbole Unii Europejskiej

Flaga

Projekt flagi zaproponowany przez Zgromadzenie Doradcze Rady Europy został przyjęty przez Komitet Ministrów Rady Europy w 1955r. Zwycięski projekt został opracowany przez Paula Levy'ego, pełniącego w latach 50. funkcję dyrektora ds. informacji w Radzie Europy. W roku 1986 Rada Europejska uznała, że flaga ta stanie się również oficjalnym emblematem Wspólnot Europejskich i w przyszłości Unii Europejskiej.

Opis symboliczny flagi: na lazurowym (blue sky) tle znajduje się dwanaście złotych gwiazd tworzących okrąg, co symbolizuje jedność mieszkańców Unii Europejskiej. Liczba dwanaście jest niezmienna i nie oznacza liczby członków UE. Jest to liczba, która już od czasów starożytnych symbolizuje perfekcję oraz całość.

Hymn

Hymnem Unii Europejskiej jest finałowy moment IX Symfonii Ludwiga van Beethovena, czyli Oda do Radości. Został on uznany za hymn w 1972 r. Komitet Ministrów Rady Europy a jako hymn Unii Europejskiej funkcjonuje od 1986 r. Herbert von Krajan, jeden z największych kompozytorów XX wieku przystał na propozycję Rady Europy opracowania trzech aranżacji Ody do Radości: na solowy fortepian, instrumenty dęte oraz orkiestrę symfoniczną. Cztery kraje unijne ufundowały Orchestre d'Harmonie des Jeunes de l'Union Européenne w 1988 r. w celu promocji nowych zadań unijnych. Co roku około siedemdziesięciu najbardziej utalentowanych muzyków instrumentów dętych w ramach tej orkiestry odbywa tournee po wszystkich krajach Unii Europejskiej.

• Motto Unii Europejskiej to
  “Zjednoczona w różnorodności”

Przesłanie tego hasła jest takie, że poprzez UE Europejczycy są zjednoczeni w wysiłkach na rzecz pokoju i dobrobytu oraz że mnogość kultur, tradycji i języków w Europie jest jej ważnym atutem.

• DZIEŃ UNII EUROPEJSKIEJ

9 maja 1950 r. minister spraw zagranicznych Francji Robert Schuman wraz ze swoim współpracownikiem Jeanem Monnetem zaprezentował program stworzenia wspólnej polityki Francji i RFN dotyczącej koordynacji produkcji węgla i stali (tzw. plan Schumana). Plan połączenia podstawowych gałęzi przemysłu Francji i RFN przyczynił się do powstania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, co z kolei zapoczątkowało integrację europejską. Na pamiątkę tego wydarzenia, które doprowadziło do tego, czym jest dzisiaj Unia Europejska postanowiono uznać dzień 9 maja za Dzień Europy w systemie państw Unii Europejskiej. Zadaniem tego święta jest popularyzacja idei jedności europejskiej na różnych imprezach i festiwalach towarzyszących temu świętu.

Należy pamiętać, że Dniem Europy jest też 5 maja. Obchodzony jest przez kraje tworzące Radę Europy, czyli również i Polskę. 5 maja 1949 r. powstała Rada Europy i aby uczcić ten dzień Komitet Ministrów Rady Europy w 1964 r. uznał dzień 5 maja za Dzień Europy w systemie państw Rady Europy.

• Waluta Unii Europejskiej - euro

Traktat o Unii Europejskiej (Traktat z Maastricht) określił realizację Unii Gospodarczej i Walutowej poprzez wprowadzenie wspólnej waluty w krajach zakwalifikowanych do UGiW. Początkowo wprowadzono nazwę ECU (European Currency Unit) jako okreslenie nowej europejskiej waluty. Była to jednostka rozrachunkowa stosowana w obrocie między państwami członkowskimi. Jej wartość była określana przez kursy narodowych walut Unii Europejskiej ważone ich udziałem w koszyku.

Pierwszego stycznia 2002 roku do obiegu wprowadzono walutę Unii Europejskiej - euro. Nie jest ona uzależniona od koszyka, a jej wartość nie jest zależna od walut wykazujących się największą stabilnością.

Szefowie rządów i państw w grudniu 1995 r. przyjęli zgodnie nazwę euro. Jest krótka i ma taką samą pisownię we wszystkich językach UE, co uważa się za zaletę.

Jedno euro składa się ze 100 centów.

Symbolem unijnej waluty - euro - jest grecka litera epsilon przecięta dwiema równoległymi liniami. Z jednej strony znak ten przypomina o antycznych korzeniach cywilizacji europejskiej, z drugiej nawiązuje do podobnie przekreślonych znaków przyjętych dla głównych walut świata - Ł, $, Ą, czyli funta sterlinga, dolara amerykańskiego i japońskiego jena.

CZYM JEST UNIA EUROPEJSKA?

Pojęcie Unii Europejskiej jest trudne do zdefiniowania. Jest to organizacja tworzona na bazie Wspólnot Europejskich - in statu nascendi (w fazie poczęcia) - nie ma podmiotowości w prawie międzynarodowym, prawa legacji i własnego budżetu; jest związkiem państw funkcjonujących na podłożu Wspólnot. UE nie może we własnym imieniu wydawać żadnych norm prawnych, zawierać żadnych traktatów, zatrudniać personelu, wnosić pozwów i być pozwaną. W imieniu UE działają rządy państw członkowskich. Można ją rozumieć jako ponadinstytucjonalny i ponadnarodowy mechanizm integracyjny. Jest rozwinięciem dotychczasowej integracji europejskiej o nowe polityczne i gospodarcze płaszczyzny współpracy.

Powstała na mocy Traktatu o Unii Europejskiej podpisanego 7 lutego 1992 r. wprowadzonego w życie 1 listopada 1993 r., czyli tzw. Traktatu z Maastricht.

Obejmuje ona swoim zasięgiem dotychczasowe 3 Wspólnoty:

• Wspólnotę Europejską ( zwana dotąd Europejską Wspólnotą Gospodarczą) - WE (ten skrót bywa mylący ponieważ dotyczy też Wspólnot Europejskich, czyli trzech Wspólnot razem-ot, taki biurokratyczny bałagan:-)

• Europejską Wspólnotę Energii Atomowej - EURATOM,

• Europejską Wspólnotę Węgla i Stali - EWWiS (kończy w tym roku swą 50-letnią działalność. Jej zadania przejmie Wspólnota Europejska).

...oraz

• Unię Gospodarczą i Walutową - I filar (razem z 3 Wspólnotami)

• Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa - II filar

• Współpraca Policyjna i Sądowa w Sprawach Karnych- III filar (Traktat z Amsterdamu zmienił nazwę tego filaru) - kiedyś nazywało się go Polityką Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych.

O zadaniach realizowanych przez Unię Europejską w ramach tzw. filarów mówi Traktat o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej oraz Traktat o Unii Europejskiej. Obszary kompetencyjne obejmują:

I FILAR [ 3 Wspólnoty oraz Unia Gospodarcza i Walutowa ]

• rynek wewnętrzny, czyli swobodny przepływ towarów, osób, usług, kapitału i wierzytelności,

• unię celną,

• wspólną politykę handlową,

• wspólną politykę w dziedzinach rolnictwa i rybołówstwa,

• wspólną politykę w dziedzinie transportu i energii,

• koordynację państwowych polityk zatrudnienia,

• europejski fundusz społeczny,

• wspólną politykę w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego,

• ochronę niezakłóconej konkurencji,

• wspieranie rozwoju naukowego i technologicznego,

• ochronę zdrowia,

• ochronę konsumentów,

• obronę cywilną,

• turystykę i transport.

II FILAR [ Wspólna polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa ]

• ochronę wspólnych wartości, podstawowych interesów, niezależności i integralności Unii zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,

• umacnianie bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich,

• utrzymanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa międzynarodowego,

• popieranie współpracy międzynarodowej,

• rozwijanie i umacnianie demokracji oraz rządów prawa, jak również poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności.

III FILAR [ Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych ]

• zapewnienie obywatelom Unii wysokiego poziomu ochrony w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości,

• zapobieganie rasizmowi i ksenofobii oraz walkę z tymi zjawiskami,

• zapobieganie przestępczości zorganizowanej lub innej i walkę z tym zjawiskiem, a w szczególności z terroryzmem, handlem ludźmi i przestępstwami przeciwko dzieciom, handlem narkotykami, handlem bronią, korupcją i nadużyciami,

• ściślejszą współpracę między siłami policji, władzami celnymi i innymi władzami w państwach członkowskich, bezpośrednio i za pośrednictwem Europejskiego Urzędu Policji (EUROPOL-u),

• ściślejszą współpracę między władzami sądowymi i innymi właściwymi władzami państw członkowskich,

• zbliżanie norm prawa karnego państw członkowskich.

PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE:

Austria

Belgia

Cypr

Czechy

Dania

Estonia

Finlandia

Francja

Grecja

Hiszpania

Holandia

Irlandia

Litwa

Luksemburg

Łotwa

Malta

Niemcy

Polska

Portugalia

Słowacja

Słowenia

Szwecja

Węgry

Wielka Brytania

Włochy

Polska przystąpiła do Unii Europejskiej

1 maja 2004 r.

HISTORIA UNII EUROPEJSKIEJ

Próby zjednoczenia Europy zwykle dokonywały się z użyciem siły. Ta obecna próba jest wyjątkiem. Projekt zjednoczonej Europy miał przeciwdziałać antagonizmom, niestabilności i wojnom.

Na początku był to projekt polityczny. W latach 50-tych i 60-tych chciano stworzyć Stany Zjednoczone Europy, gdzie ludzie mogliby się czuć bezpiecznie i gdzie kultywowano by prawa człowieka, wartości humanistyczne, europejskie, demokratyczne.

Ciekawostką jest, że szybki rozwój gospodarczy i konkurencja z Ameryką- były drugorzędne. Kiedy jednak próbowano budować unię polityczną wprost, nigdy nic z tego nie wychodziło. Rozbieżność narodowych interesów działała paraliżująco. Udawało się za to wtedy, gdy apelowano do konkretnych interesów, wymiernych rzeczy, poczynając od Wspólnoty Węgla i Stali. Ujął to zresztą w swoistą doktrynę już u samych początków jeden z wielkich ojców wspólnoty europejskiej Jean Monnet. Przewidział, że Europa będzie się jednoczyła poprzez kryzysy, tworzone konieczności, małymi krokami. Proces integracji technicznej, ekonomicznej - uważał - wymusi stopniowy postęp integracji politycznej.

Tak właśnie dokonywał się proces integracji europejskiej - od traktatu rzymskiego z 1957 roku, który był początkiem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, poprzez kolejne etapy, aż po Maastricht.

Unia Europejska jest niezwykłym osiągnięciem. To wynik procesu dobrowolnej integracji politycznej i gospodarczej pomiędzy państwami narodowymi Europy. Zaczynała działalność od sześciu państw. Teraz jest ich piętnaście, wkrótce będzie liczyć 20,albo nawet 25 krajów. Co więcej, integracja europejska stworzyła instytucje takie jak w każdym innym wielopoziomowym systemie politycznym. Trzeba sobie zdać sprawę, że najważniejsze pytania to nie te dotyczące historii integracji, czy jej głównych punktów zwrotnych. Ale jak UE działa dzisiaj.

Można traktować UE jako wyjątkowy eksperyment. Aczkolwiek pytania, które zadajemy sobie na temat funkcjonowania Unii mają kształt tych samych pytań, jakie zadalibyśmy w kwestii każdego demokratycznego systemu politycznego, pamiętając jednak, że UE to system polityczny, ale nie państwo.

HISTORIA UNII EUROPEJSKIEJ -

OJCOWIE EUROPY

• Konrad Adenauer - pierwszy kanclerz Niemiec po wojnie, współtwórca idei zjednoczonej Europy.

• Jacques Lucien Delors - przewodniczący Komisji Europejskiej w latach 1985-1995. Wzmocnił jej rolę i był jednym z twórców ścisłej integracji Europy.

• Helmut Kohl - kanclerz Niemiec w latach 1982-98, jest uważany za ojca zjednoczenia Niemiec w 1991 r.

• Robert Schuman - współtwórca idei powowłania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Minister spraw zagranicznych Francji w latach 1948-1952.

• Winston Churchill - premier Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej. Sugerował powołanie Stanów Zjednoczonych Europy.

• Alcide de Gasperi - premier Włoch w latach 1945-53, współautor i realizator koncepcji integracji europejskiej, współinicjator utworzenia w 1949 r. Rady Europy i Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

• Francois Mitterrand - prezydent Francji w latach 1981 -1995, zwolennik ścisłej integracji europejskiej.

• Paul Henri Spaak - premier Belgii, przewodniczący Zgromadzenia EWWiS, Sekretarz Generalny NATO, współtwórca Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

• Etiene Davignon - belgijski polityk i finansista, członek zarządów wielu międzynarodowych koncernów, odegrał ważną rolę w umocnieniu pozycji Komisji Europejskiej.

• Charles de Gaulle - prezydent Francji w latach 1959-69, francuski bohater narodowy, zwolennik Europy ojczyzn i ograniczania roli Stanów Zjednoczonych na kontynencie.

• Jean Monnet - jeden z "Ojców Założycieli" zjednoczonej Europy, współautor koncepcji powołania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, pierwszy przewodniczący jej organu wykonawczego - Wysokiej Władzy.

• Cele Unii Europejskiej:

Według podpisanego w 1992 roku Traktatu o Unii Europejskiej podstawowymi celami Unii są:

• promowanie ekonomicznego i społecznego postępu poprzez zacieśnianie współpracy gospodarczej i likwidowanie barier w obrocie handlowym między państwami członkowskimi,

• wzmacnianie obrazu Unii jako jednego ciała politycznego mówiącego jednym głosem na arenie międzynarodowej poprzez prowadzenie wspólnej polityki zagranicznej,

• dążenie do stworzenia obywatelstwa europejskiego i poczucia przynależności do jednej wspólnoty u zwykłych obywateli poprzez zapewnienie jednakowych norm prawnych i pełnej swobody przepływu ludzi w obrębie Unii,

• rozwijanie obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwego traktowania, którym ma być UE poprzez wprowadzanie wspólnych norm prawnych, socjalnych i stałą poprawę poziomu życia państw uboższych.

• ujednolicenie struktury gospodarczej krajów członkowskich, wyrównanie rozwoju gospodarczego regionów.

• powiększenie standardów życia

• INSTYTUCJE UNII EUROPEJSKIEJ

Parlament Europejski: Głos obywateli

jest wybierany co pięć lat przez obywateli UE w celu reprezentowania ich interesów.

Obecny skład zgromadzenia, wybrany w czerwcu 2004 r., liczy 785 członków ze wszystkich 27 krajów Unii. Blisko jedna trzecia z nich to kobiety.

Głównym zadaniem Parlamentu jest uchwalanie prawa europejskiego na podstawie wniosków Komisji Europejskiej. Parlament spełnia to zadanie wspólnie z Radą Unii Europejskiej. Parlament i Rada są również wspólnie odpowiedzialne za zatwierdzanie rocznego budżetu UE w wysokości 115 miliardów €.

Parlament ma prawo do odwołania Komisji Europejskiej.

Posłowie nie zasiadają w Parlamencie Europejskim według kraju ich pochodzenia, lecz według przynależności do jednej z ośmiu ogólnoeuropejskich grup politycznych. Największe grupy polityczne w obecnej kadencji to centroprawicowa Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci), Socjaliści, Liberałowie i Partia Zielonych. Posłowie reprezentują różnorodne poglądy na temat integracji europejskiej, od zdecydowanego poparcia dla federalizmu do jawnego eurosceptycyzmu.

Główne posiedzenia Parlamentu odbywają się w Strasburgu, pozostałe w Brukseli. Podobnie jak inne instytucje UE, Parlament pracuje we wszystkich 23 językach urzędowych UE.

Parlament wybiera Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, który zajmuje się badaniem skarg obywateli dotyczących niewłaściwego zarządzania w instytucjach UE (ombudsman.europa.eu).

Rada Unii Europejskiej: Głos państw członkowskich

dawniej Rada Ministrów - jest głównym organem decyzyjnym UE. Wraz z Parlamentem jest odpowiedzialna za uchwalanie aktów prawa europejskiego. Odpowiada również za politykę zagraniczną, bezpieczeństwa i obrony UE oraz podejmuje najważniejsze decyzje w zakresie sprawiedliwości i wolności.

Rada składa się z ministrów rządów wszystkich państw UE. W jej posiedzeniach uczestniczą ministrowie odpowiedzialni za zagadnienia stanowiące temat danego spotkania: odpowiednio ministrowie spraw zagranicznych, ministrowie gospodarki i finansów, ministrowie rolnictwa itd.

Każde państwo ma w Radzie odpowiednią liczbę głosów. Liczba ta zasadniczo odzwierciedla liczbę ludności danego kraju, jednak jest ona ustalana na korzyść mniejszych krajów. Większość decyzji podejmuje się większością głosów, choć decyzje w drażliwych kwestiach w dziedzinach takich jak podatki, azyl i imigracja czy też wspólna polityka zagraniczna, wymagają jednomyślności.

Maksymalnie cztery razy w roku spotykają się też prezydenci i/lub premierzy państw członkowskich jako Rada Europejska. Podczas takich spotkań „na szczycie” ustanawiane są ogólne wytyczne polityki UE.

Komisja Europejska: Strażnik wspólnych interesów

reprezentuje i chroni wspólne interesy całej Europy. Jest ona niezależna od rządów państw członkowskich.

Komisja przygotowuje wnioski dotyczące nowych aktów prawa europejskiego, które następnie przedkłada do zatwierdzenia Parlamentowi i Radzie. Zarządza też na co dzień wdrażaniem polityk UE i wydatkowaniem funduszy unijnych. Komisja czuwa również nad przestrzeganiem postanowień traktatów i prawa europejskiego. W uzasadnionych przypadkach może wnieść sprawę przeciwko łamiącym te prawa do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Komisja składa się z 27 członków - po jednym z każdego państwa członkowskiego. Wspomaga ich około 23 000 urzędników, z których większość pracuje w Brukseli.

Wyboru przewodniczącego Komisji dokonują rządy państw UE, a następnie jest on zatwierdzany przez Parlament Europejski. Pozostali komisarze są wybierani przez rządy poszczególnych państw w porozumieniu z desygnowanym na przewodniczącego Komisji. Ich nominacja musi również zostać zatwierdzona przez Parlament. Komisarz nie reprezentuje rządu swojego kraju. Jest natomiast odpowiedzialny za konkretny obszar polityki Unii.

Przewodniczący i członkowie Komisji są powoływani na okres pięciu lat, zbiegający się z kadencją Parlamentu Europejskiego.

Trybunał Sprawiedliwości: Praworządność

Zadaniem Trybunału Sprawiedliwości jest zapewnianie jednolitej wykładni i stosowania prawa europejskiego we wszystkich państwach UE, dzięki czemu wszystkich obowiązują takie same zasady. Trybunał zapewnia na przykład, aby sądy krajowe nie wydawały rozbieżnych wyroków w podobnych sprawach. Trybunał dba także o to, aby państwa UE i jej instytucje działały zgodnie z prawem. Siedzibą Trybunału jest Luksemburg. W skład Trybunału wchodzi jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego.

Trybunał Obrachunkowy: Jakość za rozsądną cenę

kontroluje, czy fundusze UE, pochodzące od podatników, są wydawane zgodnie z prawem, w sposób gospodarny i zgodnie z ich przeznaczeniem. Siedzibą Trybunału jest Luksemburg. Trybunał ma prawo do kontrolowania każdej organizacji, instytucji lub firmy, która dysponuje środkami unijnymi.

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny:
Głos społeczeństwa obywatelskiego

344 członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego reprezentuje szeroki zakres interesów społecznych: od pracodawców po związkowców, od konsumentów po ekologów. Komitet pełni funkcję doradczą i jego opinia jest wymagana w przypadku decyzji UE w dziedzinie zatrudnienia, wydatków socjalnych, kształcenia zawodowego itp.

Komitet Regionów: Perspektywa lokalna

jest konsultowany w przypadku decyzji UE mających bezpośrednie skutki na poziomie lokalnym i regionalnym w obszarach takich jak transport, ochrona zdrowia, zatrudnienie czy edukacja. Jego 344 członków to najczęściej działacze samorządów regionalnych lub burmistrzowie miast.

Europejski Bank Centralny: Stabilna waluta

Europejski Bank Centralny z siedzibą we Frankfurcie odpowiada za zarządzanie wspólną walutą euro, przede wszystkim poprzez ustalanie wysokości stóp procentowych. Bank koncentruje się na zapewnianiu stabilności cen w celu uniknięcia szkodliwego wpływu inflacji na gospodarkę europejską. Bank podejmuje decyzje niezależnie od rządów i innych instytucji.

Europejski Bank Inwestycyjny: Pomocna dłoń

Bank udziela pożyczek na projekty o charakterze europejskim, zwłaszcza w regionach mniej zamożnych. Finansuje on projekty infrastrukturalne takie jak sieci kolejowe i drogowe, lotniska czy programy ochrony środowiska. Udziela również kredytów na inwestycje niewielkich firm (MŚP). Bank pożycza także pieniądze krajom kandydującym i krajom rozwijającym się. Jego siedzibą jest Luksemburg. Ponieważ jego udziałowcami są rządy państw UE, Bank ma możliwość zdobywania kapitału i udzielania kredytów na atrakcyjnych warunkach. Margot Wallström Wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej, Komisarz ds. stosunków instytucjonalnych i strategii komunikowania:

„Europa buduje drogi, mosty i linie kolejowe, aby zbliżyć do siebie ludzi. Teraz musimy wzmocnić kontakty między ludźmi.”

• TRAKTATY UNII EUROPEJSKIEJ

Unia Europejska opiera się na zasadach praworządności. Oznacza to, że podstawą wszystkich jej działań są traktaty, przyjęte dobrowolnie i demokratycznie przez wszystkie państwa członkowskie. Traktaty podpisane w przeszłości są zmieniane i aktualizowane tak, aby odzwierciedlały zmiany zachodzące w społeczeństwie.

Traktat lizboński

Traktat z Lizbony podpisano 13 grudnia 2007 roku. Zanim wejdzie w życie, będzie musiał zostać ratyfikowany przez wszystkie 27 państw członkowskich, co powinno nastąpić przed kolejnymi wyborami do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 2009 roku. Główne cele traktatu to: uczynienie UE bardziej demokratyczną, spełnienie oczekiwań mieszkańców Europy w zakresie wysokich standardów dotyczących odpowiedzialności, otwartości, przejrzystości i udziału obywateli oraz uczynienie UE bardziej wydajną i skuteczną w radzeniu sobie z globalnymi wyzwaniami takimi jak zmiany klimatu, bezpieczeństwo i zrównoważony rozwój.

Podpisanie Traktatu z Lizbony nastąpiło po dyskusji w sprawie konstytucji. „Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy” został przyjęty przez głowy państw i rządów podczas brukselskiego szczytu Rady Europejskiej w dniach 17-18 czerwca 2004 roku i podpisany w Rzymie 29 października 2004 roku, lecz nigdy nie został ratyfikowany.

Traktat z Nicei

podpisany 26 lutego 2001 r., wszedł w życie 1 lutego 2003 r. Dotyczył głównie reform instytucjonalnych umożliwiających skuteczne funkcjonowanie Unii po rozszerzeniu do 25 państw członkowskich w 2004 r. oraz do 27 państw członkowskich w 2007 r. Traktat z Nicei, Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską zostały ujęte w wersji skonsolidowanej.

Traktat z Amsterdamu

podpisany 2 października 1997 r., wszedł w życie 1 maja 1999 r. Wprowadził zmiany oraz nową numerację artykułów do Traktatów WE i UE. Załączone są do niego skonsolidowane wersje Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Traktat z Amsterdamu zmienił numerację artykułów Traktatu o Unii Europejskiej zastępując litery od A do S liczbami.

Traktat o Unii Europejskiej

Traktat o Unii Europejskiej

podpisany 7 lutego 1992 r. w Maastricht, wszedł w życie 1 listopada 1993 r. Traktat z Maastricht zmienił nazwę Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej na Wspólnotę Europejską. Wprowadził również nowe formy współpracy pomiędzy rządami państw członkowskich, np. w zakresie obrony oraz w obszarze „sprawiedliwości i spraw wewnętrznych”. Poprzez włączenie współpracy międzyrządowej do istniejącego „wspólnotowego” systemu, Traktat z Maastricht stworzył nową strukturę składającą się z trzech filarów o charakterze politycznym i gospodarczym. Ta właśnie struktura stanowi Unię Europejską (UE).

Jednolity Akt Europejski (JAE)

podpisany w Luksemburgu i Hadze, wszedł w życie 1 lipca 1987 r. Ustanowił niezbędne dostosowania w celu realizacji rynku wewnętrznego.

Traktat Fuzyjny

Traktat Fuzyjny

podpisany 8 kwietnia 1965 r. w Brukseli, wszedł w życie 1 lipca 1967 r. Ustanowił jedną Komisję i jedną Radę dla ówczesnych trzech Wspólnot Europejskich.

Traktat Rzymski

Traktat Rzymski

ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG), podpisany 25 marca 1957 r., wszedł w życie 1 stycznia 1958 r. Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Euratom) został podpisany w tym samym czasie. Oba Traktaty znane są pod wspólną nazwą Traktaty Rzymskie.

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS), podpisany 18 kwietnia 1951 r. w Paryżu, wszedł w życie 23 lipca 1952 r. i wygasł 23 lipca 2002 r.

Ponadto traktaty stanowiące podstawę Unii Europejskiej zostały wielokrotnie zmienione, w szczególności przy okazji przystąpienia nowych państw członkowskich w 1973 r. (Dania, Irlandia, Wielka Brytania), 1981 r. (Grecja), 1986 r. (Hiszpania, Portugalia), 1995 r. (Austria, Finlandia, Szwecja), 2004 r. (Republika Czeska, Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia i Węgry) i 2007 r. (Bułgaria i Rumunia).

W oparciu o Traktaty instytucje UE mogą przyjmować akty prawne, które są następnie wdrażane przez państwa członkowskie. Pełne wersje aktów prawnych UE można znaleźć na portalu prawnym Unii Europejskiej Eur-Lex. Autentyczne są jedynie teksty opublikowane w Dzienniku Urzędowym (EUR-Lex).

PREZYDENCJA RADY UNII EUROPEJSKIEJ

Przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej zwane Prezydencją trwa 6 miesięcy (od 1 stycznia do 30 czerwca i od 1 lipca do 31 grudnia). Pełnią ją rotacyjnie państwa członkowskie Unii Europejskiej. Państwo przewodniczące Radzie Unii Europejskiej pełni również funkcję przewodniczącego Rady Europejskiej.

Prezydencja ma zadanie m.in.: kierowanie sprawami bieżącymi Rady UE, wyznaczanie kierunków polityki UE, pełnienie funkcji mediatora w rokowaniach, a także reprezentowanie UE w stosunkach zewnętrznych.

Państwo członkowskie obejmujące urząd prezydencji w Radzie przedstawia program działań który z założenia ma zostać zrealizowany w czasie trwania ich kadencji W związku z tym iż w czasie pełnienia prezydencji nie wszystkie sprawy udaje się zakończyć, powstała nieformalna instytucja, TROJKA, której zadaniem jest zachowanie ciągłości prac w Radzie Unii Europejskiej. W jej skład wchodzą: przewodniczący Rady UE która zakończyła swoją sześciomiesięczną kadencję, przewodniczący sprawujący kierownictwo w danym czasie oraz przewodniczący przyszłej prezydencji.

Prezydencja pozostaje również w ścisłych kontaktach z innymi instytucjami Wspólnot Europejskich: Komisją Europejską oraz Parlamentem Europejskim.

1

---