6 Temperatura topnienia, WŁÓKIENNICTWO, Sprawozdania ATH, Przędzalnictwo


Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej

Wydział Nauk o Materiałach i Środowisku

Rok II semestr III

Ćwiczenie 6

Temat: Temperatura topnienia

Hiniuial


  1. Wstęp teoretyczny:

Temperatura topnienia jest wartością, którą możemy wyznaczyć dla polimerów krystalicznych i częściowo krystalicznych. Topnienie polimerów związane jest z zmniejszeniem stopnia krystaliczności w pewnym zakresie temperatur charakterystycznym dla rodzaju polimeru. Temperaturą topnienia nazywa się wartość temperatury, w której całkowicie zanika faza krystaliczna. Ma ona duże znaczenie przy identyfikacji i przetwórstwie polimerów. Na wartość temperatury topnienia wpływa między innymi budowa łańcucha cząsteczki.

Przyrządem służącym do analizy chemicznej jest tzw. mikroskop Boetius'a. Na aparat ten skład się blok grzejny z otworem rozszerzającym się ku dołowi, w którym umieszczony jest kondensator z odpowiednio dostosowaną szczeliną, zapewniający odpowiednie pole widzenia. Blok grzejny połączony jest z mikroskopem optyczny. Przy bloku grzejnym znajduje się również stolik pomocniczy, a w płaszczyźnie płytki grzejnej znajduje się oprawka termometru. Urządzenie zawiera dwa termometry, z podziałką co 1˚C. Urządzenie zawiera również pokrywę szklaną, mającą zapobiec ucieczce temperatury.

  1. Metoda dokonywania pomiarów:

Zastosowana przez nas metoda polegała na stopniowym ogrzewaniu próbki na szkiełku pomiarowym umieszczonym na bloku grzejnym i zanotowaniu temperatury początku i końca topnienie próbki. Temperatury te zanotowaliśmy w tabeli:

Próbka 1

Próbka 2

Temperatura początku topnienia (Ttp)

145˚C

143˚C

Temperatura końca topnienia (Ttk)

164˚C

163˚C

Metoda ta nazywana jest metodą bezpośrednią i w porównaniu z metodą statyczną jest szybsza, lecz mniej dokładna.

Aby dokonać pomiaru odnotowanych w powyższej tabeli pomiarów temperatury, przygotowaną wcześniej substancję w ilości około 0.1 mg umieściliśmy na szkiełku przedmiotowym. Nakryliśmy próbkę szkiełkiem nakrywkowym, po czym dociskając i delikatnie poruszając szkiełkiem rozprowadziliśmy próbkę po powierzchni szkiełka. Preparat umieściliśmy na stoliku bocznym i włączyliśmy ustawioną odpowiednio opornicę. Gdy temperatura bloku była około 50˚C niższa od przewidywanej temperatury topnienia, umieściliśmy na nim badaną próbkę. W czasie gdy pierwsza osoba obserwowała zachowanie próbki i odnotowywała temperaturę, druga przygotowywała następną próbkę w ten sam sposób, co poprzednią. Po pewnym czasie krańce widocznych pod mikroskopem walcowatych fragmentów polimeru w badanej próbce zaczęły się zaokrąglać. Ten moment uznaliśmy za początek topnienia polimeru. Za koniec topnienia przyjęliśmy czas, w którym cała próbka ma postać jednolitą. Po odnotowaniu temperatury, umieściliśmy na stoliku drugą z próbek z którą postąpiliśmy w ten sam co uprzednio sposób.

0x01 graphic

Rys. 1: Zachowanie się polimeru w czasie ogrzewania

  1. Obliczenia

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic