WCZESNE I ŚREDNIE DZIECIŃSTWO
Wiek niemowlęcy
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta
Uczenie się chodzenia
Uczenie się przyjmowania pokarmów stałych
Uczenie się mówienia
Uczenie się kontrolowania własnego ciała
Uczenie się różnic związanych z płcią i wstydu.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów
Dojrzewanie funkcji sensorycznych i motorycznych
Inteligencja sensoryczno-motoryczna
Rozwój emocjonalny w powiązaniu z komunikacją dziecko - opiekun
Społeczne przywiązanie.
Osiągnięcia rozwojowe
Pionizacja ciała, zdolność do samodzielnego przemieszczania się
Zdolność do dowolnego chwytania
Myślenie sensoryczno-motoryczne
Intencjonalność działania
Zrozumienie stałości przedmiotu
Odkrycie własnej odrębności fizycznej
Zdolność rozumienia słów, początki mowy właściwej
Zainteresowanie ludźmi, aktywne nawiązywanie kontaktu
Zróżnicowanie reakcji emocjonalnych, pierwsze emocje poznawcze, uczucia społeczne.
Ukształtowanie bezpiecznego przywiązania:
Znaczenie jakości relacji z matką
Cechy temperamentu dziecka
Zasoby i osobowość matki.
Przywiązanie ambiwalentne
brak stałości, spójności, przewidywalności reakcji na sygnały dziecka
niska dostępność psychologiczna
słabe zaangażowanie w interakcje
ignorowanie sygnałów i pozostawianie ich bez reakcji
słaba skuteczność w uspokajaniu dziecka.
Przywiązanie unikające:
arbitralność reakcji
słaba zdolność przyjmowania perspektywy dziecka
nadmierna kontrola reakcji dziecka
zahamowana ekspresja emocji
unikanie kontaktu cielesnego
ignorowanie lub odtrącanie dziecka, gdy wyraża swoje emocje.
Dezorganizacja przywiązania:
otwarte wyrażanie wrogości wobec dziecka
zadawanie fizycznego bólu
celowe wywoływanie krzywdy i cierpienia
wywoływanie strachu u dziecka
otwarte okazywanie strachu w kontakcie dzieckiem
nietypowe zachowania wywołujące niepokój i dezorientację.
Wiek poniemowlęcy
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta:
Osiąganie stabilności fizjologicznej
Formowanie się prostych pojęć dotyczących rzeczywistości społecznej i fizycznej
Uczenie się emocjonalnego odnoszenia się do ludzi
Uczenie się odróżniania dobra i zła oraz rozwijanie sumienia.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów
Rozwój lokomocji (doskonalenie podstawowych umiejętności motorycznych)
Fantazja, tworzenie i zabawa
Rozwój języka (symboliczna funkcja języka)
Samokontrola (kontrola własnych emocji i kontrola otoczenia).
Osiągnięcia rozwojowe:
Umiejętność swobodnego poruszania się w przestrzeni
Zdolność koordynacji wzrokowo-ruchowej
Opanowanie funkcji społecznej przedmiotu
Elementarna samodzielność w zaspokajaniu potrzeb
Pełna interioryzacja myślenia
Odkrycie własnej odrębności psychicznej
Opanowanie podstaw języka
Zainteresowanie rówieśnikami
Reagowanie emocjami na bodźce słowne, uczucia społeczne.
Rozwijanie mechanizmów samoregulacji:
odraczanie gratyfikacji
hamowanie zachowań impulsywnych
zorganizowane działanie w sytuacji zadaniowej.
Przejawy kryzysu trzeciego roku życia według L. Wygotskiego
Podstawowe:
negatywizm
upór
krnąbrność
samowola.
Drugorzędne:
bunt
deprecjacja
despotyzm/zazdrość.
Nadmiar kontroli ze strony dorosłych:
Częste ocenianie dziecka
Zawstydzanie dziecka w obecności innych
Porównywanie dziecka z innymi
Konsekwencje:
Zahamowanie aktywności dziecka
Ostentacyjne łamanie reguł
Nadmierna samokontrola
Zachowania na pokaz.
Niedostatek lub brak kontroli:
Duża łagodność, niskie wymagania
Niekonsekwencja postępowania dorosłych
Niejasne zasady i reguły przedstawiane dziecku
Konsekwencje:
Brak tolerancji silnych emocji
Doświadczanie uczucia lęku i bezradności
Utrudnione uczenie się społecznie dobrych zachowań.
Średnie dzieciństwo
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta
Opanowanie sprawności fizycznych koniecznych do różnych zabaw i gier;
Budowanie całościowej postawy wobec samego siebie, wytwarzanie zdrowych postaw wobec własnego organizmu;
Uczenie się obcowania z rówieśnikami
Uczenie się właściwych ról męskich i kobiecych.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów
Identyfikacja z płcią
Odkrycie zasady stałości, umiejętności klasyfikacji i kombinatoryki
Wczesny rozwój moralny
Zabawa grupowa.
Osiągnięcia rozwojowe
Koordynacja drobnych mięśni ręki;
Analiza i synteza spostrzeżeniowa;
Wyodrębnianie się czynności poznawczych od działań praktycznych;
Początek dowolności procesów poznawczych;
Zdolność do podejmowania zadań;
Wiek pytań;
Pojawienie się myślenia pojęciowego, przyswojenie pojęcia liczby;
Początki samokontroli emocjonalnej;
Zdolność do współdziałania;
Standardy stanu idealnego, przyswajanie reguł postępowania.
Zagrożenia procesu uspołecznienia
Poziom gotowości do samokontroli
Jakość sytuacji wychowawczej (środowisko domowe i pozadomowe).
Znaczenie stylów wychowania:
Autorytarny
Permisywny
Niedbały
Autorytatywny.
PÓŹNE DZIECIŃSTWO I ADOLESCENCJA
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta
Uczenie się odpowiedniej roli płciowej
Kształtowanie podstawowych umiejętności czytania, pisania i liczenia
Przyswajanie pojęć niezbędnych w codziennym życiu
Rozwijanie się sumienia, moralności, skali wartości
Osiąganie niezależności osobistej
Kształtowanie postaw wobec grup społecznych i instytucji.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów:
Kooperacja społeczna
Samoocena
Nabywanie sprawności szkolnych
Zabawa zespołowa.
Osiągnięcia rozwojowe:
Rozwój dowolności procesów poznawczych i działania
Kontrolowanie reakcji emocjonalnych
Pełna odwracalność operacji umysłowych, operacje klasyfikowania i szeregowania
Zdolność do decentracji poznawczej i interpersonalnej
Operowanie pojęciami abstrakcyjnymi
Rozwój pamięci logicznej
Opanowanie mowy pisanej, wzrost świadomości językowej
Liczenie się z opinią grupy
Wzbogacanie samooceny, kształtowanie „ja idealnego”.
Zmiana trybu uczenia się
Uczenie się według programu wewnętrznego (uczenie się spontaniczne)
Uczenie się według programu zewnętrznego (uczenie się reaktywne)
Czynniki warunkujące jakość procesu uczenia się i nauczania:
Czynniki podmiotowe - uwarunkowania wewnętrzne
Czynniki środowiskowe - warunki fizyczne środowiska uczenia się
Czynniki środowiskowe - warunki społeczne środowiska uczenia się.
Warunki fizyczne uczenia się
Wielkość szkoły
Liczebność klasy
Przestrzeń
Warunki poznawcze uczenia się
Zgodność z indywidualnym stylem uczenia się.
Przyczyny niepowodzeń szkolnych tkwiące w dziecku:
stan zdrowia i ogólna sprawność fizyczna dziecka
zróżnicowany poziom rozwoju dzieci, ich uzdolnień i zainteresowań
zakłócenie dynamiki procesów nerwowych
zakłócenia procesu lateralizacji.
Przyczyny niepowodzeń szkolnych tkwiące w rodzinie:
Sytuacja ekonomiczna rodziny i warunki jej życia
Zróżnicowanie kulturowe rodziny
Dysfunkcjonalność lub dezorganizacja rodziny jako środowiska wychowawczego.
Przyczyny niepowodzeń szkolnych tkwiące w szkole:
Organizacyjne
Dydaktyczne.
Skutki niepowodzeń szkolnych:
Pierwotne (powstawanie braków w wiedzy, nieopanowanie podstawowych umiejętności szkolnych, drugoroczność)
Wtórne (spadek samooceny, niższa pozycja w klasie szkolnej, zachowania opozycyjno-buntownicze).
Adolescencja
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta:
Osiąganie nowych i bardziej dojrzałych związków z rówieśnikami obojga płci
Opanowywanie społecznej roli związanej z płcią
Akceptowanie swojej fizyczności,
Osiąganie emocjonalnej niezależności od rodziców
Wybór i przygotowywanie się do zawodu
Przygotowywanie się do małżeństwa i życia rodzinnego
Rozwijanie sprawności intelektualnych i pojęć niezbędnych dla kompetencji obywatelskich
Osiąganie społecznie odpowiedzialnego zachowania
Nabycie zbioru wartości oraz systemu etycznego.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów
Dojrzewanie fizyczne
Operacje formalne
Kontrola emocjonalna
Uczestniczenie w grupach rówieśniczych
Związki heteroseksualne
Autonomia w stosunku do rodziców
Tożsamość dotycząca roli seksualnej
Uwewnętrzniona moralność
Początki tożsamości zawodowej.
Osiągnięcia rozwojowe:
Ukierunkowanie poznania na sferę możliwości
Systematyzacja i uniwersalizacja operacji umysłowych
Posługiwanie się zwartym systemem pojęć
Krytycyzm myślenia
Pojmowanie relatywności prawd
Rozumienie umowności społecznie przyjętych ustaleń
Uniezależnianie się od autorytetów
Wzbogacenie wiedzy psychologicznej
Osiągnięcie pełnej samoświadomości
Autonomia moralna
Indywidualizacja zachowania.
Kryzys adolescencji
specyficzny przełom w dotychczasowej linii rozwoju psychicznego, polegający na zmianach formalnych i treściowych obejmujących wartości, które powinny pozwolić na lepsze określenie siebie jako jednostki i swojego życia jako jedynego i niepowtarzalnego.
Przebieg kryzysu
Faza I: Napięcia w sferze somy (dojrzałość seksualna), psyche (wzrost samoświadomości)
i polis (zmiana charakteru relacji społecznych w kierunku uniezależnienia).
Faza II: poszukiwanie sposobu redukcji napięcia poprzez znoszenie niezgodności przy jednoczesnym dążeniu do zachowania poczucia ciągłości własnego Ja.
Faza III: przeorganizowanie osobowości (zdobycie nowych kompetencji, opanowanie nowych sposobów działania, radzenie sobie).
Czynniki warunkujące przebieg procesu adaptacji:
Biologiczne
Społeczno-kulturowe
Osobowościowe
Sytuacyjne.
Znaczenie rodziny - typy relacji:
Prawidłowe relacje - komunikowanie się w odpowiednim dystansie
Zbyt mały dystans - relacja symbiotyczna lub nadmiernie korygująca
Zbyt duży dystans - agresywny kontakt, ucieczka od kontaktu, ignorowanie dziecka
Tożsamość negatywna - zaakceptowanie i integracja tych identyfikacji, które były przedstawiane jako niepożądane lub niebezpieczne; przeciwstawienie się dominującym wzorom i wartościom.
DOROSŁOŚĆ
Wczesna dorosłość
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta
Wybór partnera życiowego
Uczenie się życia z partnerem
Start w rolach rodzinnych
Opieka nad dziećmi
Zarządzanie domem
Start w karierze zawodowej
Wzięcie na siebie odpowiedzialności obywatelskiej
Znalezienie odpowiedniej grupy towarzyskiej.
Obszary rozwoju wg B.M. i P.R. Newmanów
Małżeństwo
- gotowość do małżeństwa
- wybór partnera życiowego
Urodzenie dzieci
Praca
- opanowanie umiejętności
- orientacja w wymaganiach i czynnikach ryzyka
Styl życia
- kształtowanie i koordynacja stylu życia rodzinnego, prowadzenia domu, kariery zawodowej, równowagi między pracą i wypoczynkiem.
I etap wczesnej dorosłości - wchodzenie w dorosłość
Wskaźniki :
Obiektywne
Subiektywne
Przebieg procesu:
Jednocześnie
Sekwencyjnie.
Indywidualne czynniki sprzyjające przedłużaniu wchodzenia w dorosłość:
Przedłużanie i specjalizacja edukacji
Mieszkanie z rodzicami, zależność finansowa od rodziców
Status ekonomiczny rodziny pochodzenia
Łączenie edukacji z rolami zawodowymi i rodzinnymi.
II etap wczesnej dorosłości - odnajdywanie własnego sposobu pełnienia ról
Znaczenie stereotypów płciowych
Stereotypy związane z rolą zawodową
Stereotypy związane z rolą rodzinną.
III etap wczesnej dorosłości - ustabilizowanie swojego miejsca w świecie dorosłych
Bilansowanie dokonań
Średnia dorosłość
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta
osiąganie dorosłej obywatelskiej i społecznej odpowiedzialności
towarzyszenie dorastającym dzieciom w stawaniu się szczęśliwymi i dpowiedzialnymi dorosłymi
ustalenie i utrzymywanie odpowiedniego ekonomicznego standardu życia
rozwijanie się dorosłych form spędzania czasu wolnego
traktowanie małżonka jako osoby
ustalenie jasnej przynależności do grupy wiekowej
akceptowanie zmian fizycznych
przystosowanie się do starzejących się rodziców.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów
prowadzenie domu
zmiany funkcji rodzicielskiej związane z wiekiem dzieci
zarządzanie karierą zawodową.
Kryzys połowy życia - intensywne i subiektywnie trudne przemiany osobowości, które dotyczą koncepcji siebie, świata i wartości oraz zadań życiowych
Czynniki prowadzące do wystąpienia kryzysu środka życia
Okres środka życia
Wzrost refleksyjności
Zmiana perspektywy czasowej
Zmiany fizyczne organizmu
Zmiany w relacjach z rodzicami
Zmiany w relacjach z dziećmi
Kult młodości obecny w kulturze.
Symptomy kryzysu:
poczucie nieszczęścia
utrata poczucia bezpieczeństwa
depresja
niezdecydowanie
niepokój, lęk przed śmiercią
konflikt między oczekiwaną i realną wizją siebie
narastająca nerwowość, irytacja wobec przeszkód
rozproszenie
poczucie zatracania własnej indywidualności
obsesja śmierci, choroby, starości.
Późna dorosłość
Zadania rozwojowe według R.J. Havighursta
Przystosowanie się do słabnących sił fizycznych i pogarszającego się zdrowia
Przystosowanie się do emerytury i niższych dochodów
Przystosowanie się do śmierci partnera
Ustalenie się wyraźnej przynależności do swojej grupy wiekowej
Ustanowienie satysfakcjonującego standardu życia.
Obszary rozwoju według B.M. i P.R. Newmanów
Radzenie sobie z fizycznymi zmianami organizmu
Ukierunkowanie energii na nowe role (dziadka/babci, emeryta, wdowca/wdowy)
Akceptacja własnego życia
Kształtowanie się i krystalizowanie poglądu dotyczącego śmierci.
Czynniki równoważące rozwój w późnej dorosłości:
Przejście na emeryturę
Spojrzenie na własne życie w perspektywie całościowej
Wiązanie bagażu
Utrata zdrowia i sprawności fizycznej
Utrata sprawności poznawczej
Zawężenie sieci kontaktów społecznych.
Integralność - skłonność umysłu do doświadczania ładu, harmonii, i sensu w odniesieniu do świata, ludzi oraz własnego przeszłego i teraźniejszego życia, doświadczanie wyzwolenia ze stanu zależności od doraźnych emocji, pragnień, ambicji - odkrycie nowego wymiaru życia
Rozpacz - niemożność pogodzenia się z faktem, że kończy się egzystencja na tym jednym przeżytym już życiu.
Osiągnięcia rozwojowe dorosłości:
Integracja osobowości
Zdolność rozumowania postformalnego
Rozwój wiedzy ekspertalnej
Mądrość pragmatyczna i transcendentna.