Funkcje nerek: utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej, utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej, rola dokrewna. Nerki leżą w przestrzeni zaotrzewnej (nerki nie leżą w brzuchu) pomiędzy 12 kręgie piersiowym, a 2 lędźwiowym. Nerka ma kształt fasoli. Nefron - jednostka anatomiczna nerki - jest ich 2-2,5 mln. Składa się z dwóch zasadniczych części: ciałko nerkowe (kłębuszek nerkowy + torebka) oraz kanalika nerkowego. Kłębuszek nefronu zbudowany jest z torebki Bowmana oraz pętli naczyniowej. W kanaliku nefronu dochodzi do wytworzenia moczu ostatecznego (co następuje przez proces resorpcji i sekrecji - wchłaniania wody i jonów soli). Kanalik nerkowy dzieli się na 3 charakterystyczne odcinki. Kanalik kręty I rzędu (kanalik proksymalny) - dochodzi w nim do resorpcji zwrotnej obowiązkowej (obligatoryjnej) oraz sekrecji kanalikowej. Do krwi powraca woda, jony (np. Na⁺, K⁺, Ca²⁺, Mg²⁺, Cl^-), oraz związki organiczne (glukoza, kwasy organiczne, aminokwasy), natomiast do światła kanalika wydzielane są niektóre substancje (np. kwas moczowy). Pętla nefronu (pętla Henlego) - składa się z ramienia zstępującego i wstępującego (które w odróżnieniu od kanalika bliższego i dalszego znajdują się w części rdzeniowej nerki). Nabłonek ramienia zstępującego jest przepuszczalny dla wody, natomiast wstępujący dla jonów soli (czynnie resorbuje jony i biernie mocznik). W tej części nefronu dochodzi do zagęszczenia moczu (im pętla dłuższa tym mocz bardziej zagęszczony), ponieważ organizm nie chce tracić wody. Mechanizm ten jest nazywany wzmacniaczem przeciwprądowym. Kanalik kręty II rzędu (kanalik dystalny) - ostania część nefronu, w której dochodzi do resorpcji zwrotnej nadobowiązkowej (fakultatywnej), w czego wyniku powstaje mocz ostateczny (około 1,5 litra na dobę). Kanalik dystalny uchodzi do większego kanału zbiorczego. Ten dostarcza mocz do miedniczki nerkowej. Nieprawidłowe parametry mocznika, kreatyniny, potasu mogą oznaczać uszkodzenie nerki. Mikcja - medyczne określenie aktu oddawania moczu, polegające na świadomym (kontrola kory mózgu) wydaleniu zebranego w pęcherzu moczowym moczu przez cewkę moczową na zewnątrz. Cewka męska ma około 25 cm. Prostata to gruczoł poniżej cewki moczowej. Z wiekiem prostata przerasta i następują zaburzenia w oddawaniu moczu. Krew przechodzi przez nerkę -> filtracja -> woda i elektrolity zostają zatrzymane utrzymując przy tym stałe PH i równowagę fosforo-wapniową -> moczowód (ma budowę trójwarstwową) -> pęcherz moczowy (może pomieścić kilka litrów moczu; również jest trójwarstwowy; jest doskonale unerwiony) -> cewka moczowa.

Źeński układ płciowy składa się z narządów płciowych wewnętrznych (jajowody, jajniki, macica, pochwa) i zewnętrznych (wzgórek łonowy, wargi sromowe większe i mniejsze,
przedsionek pochwy, błona dziewicza, ujście pochwy, łechtaczka, wędzidełko łechtaczki, napletek łechtaczki, gruczoły przedsionkowe większe i mniejsze, gruczoły przycewkowe, ujście zewnętrzne cewki moczowej, opuszki przedsionka, spoidło przednie i tylne warg sromowych, wędzidełko warg sromowych). Jajniki leżą wewnątrz jamy otrzewnej przy bocznych ścianach miednicy na tylnej powierzchni wiązadeł szerokich macicy, do których przywiązane są za pomocą krótkich krezek. Górne bieguny jajników objęte są przez jajowody. Jajniki służą podwójnemu celowi - wytwarzaniu komórek jajowych oraz wydzielaniu żeńskich hormonów płciowych, estrogenów, progesteronu, relaksyny i androgenów. Pochwa - odcinek żeńskich dróg rodnych. Jest przewodem mięśniowo-błoniastym, silnie rozciągliwym i elastycznym, długości 5 cm do 14 cm (zazwyczaj 6 cm do 8 cm), stanowiącym połączenie między macicą a przedsionkiem pochwy, będącym częścią sromu. Najwęższa w swojej dolnej części stopniowo się rozszerza. W części środkowej ma około 2 cm do 3 cm szerokości. Pochwa stanowi miejsce wprowadzenia nasienia, obejmując prącie w czasie kopulacji oraz drogę, którą wydostaje się płód podczas porodu, a także drogę odpływu krwi menstruacyjnej. W czasie rozwoju płodowego powstaje z połączenia części dystalnych przewodów przyśródnerczowych (przewodów Müllera).

Męski układ płciowy składa się z narządów płciowych wewnętrznych (jądro, najądrze, nasieniowód, cewka moczowa męska, gruczoły pęcherzykowo-nasienne, przewód wytryskowy, gruczoł krokowy, gruczoły opuszkowo-cewkowe) i zewnętrznych (moszna, prącie). Spermatogeneza - to proces powstawania i dojrzewania plemników, który odbywa się w jądrach - gonadach męskich. Jądra są składnikiem dwóch układów: rozrodczego (jako gonady) oraz endokrynnego (jako gruczoły dokrewne). Funkcje jąder, to: produkcja plemników oraz produkcja męskich hormonów płciowych (m.in. testosteronu). Obie funkcje jąder, spermotwórcza i endokrynna znajdują się pod kontrolą hormonów produkowanych przez przedni płat przysadki: lutropiny (LH) i folikulotropiny (FSH). Najądrze znajduje się w mosznie i przylega do jądra od góry, tyłu oraz boku. Składa się z kanalików, których zadaniem jest odprowadzanie z jądra i magazynowanie nasienia. Najądrze składa się z głowy, trzonu i ogona. Głowę stanowią płaciki (albo stożki najądrza) i przewodziki odprowadzające, natomiast trzon i ogon (który jest uważany za główny magazyn nasienia) zbudowane są z poskręcanego przewodu najądrza, który opuszczając ogon, przechodzi w nasieniowód. Oprócz magazynowania plemników najądrze również produkuje wydzielinę o kwaśnym odczynie, która powoduje dojrzewanie plemników i ich unieruchomienie. Narząd ten zaopatrywany jest w krew przez tętnicę jądrową. Gruczoł krokowy, stercz (prostata) - nieparzysty narząd mięśniowo-gruczołowy. Jest częścią składową męskiego układu płciowego. Składa się z dwóch płatów: lewego i prawego, połączonych węziną. Niestale występuje płat środkowy. Kształt prostaty jest porównywany do kształtu kasztana jadalnego (spłaszczony stożek). Gruczoł sterczowy jest otoczony mocną torebką z mięśni gładkich, kurczą się one podczas wytrysku. Wydzielina prostaty to mętna, biaława ciecz o zasadowym odczynie i charakterystycznym zapachu (to ona nadaje zapach spermie), w niej zawieszone są plemniki.

---