HISTOLOGIA - PRELEKCJA: UKŁAD ODDECHOWY
Układ oddechowy składa się z:
Górnych dróg oddechowych:
jama nosowa
gardło
krtań
Dolnych dróg oddechowych:
Tchawica
Oskrzela
Oskrzeliki
Pęcherzyki płucne
Części przewodzącej: jama nosowa, jama nosowo-gardłowa, krtań, tchawica, oskrzela, oskrzeliki, oskrzeliki końcowe;
Części oddechowej: oskrzeliki oddechowe, przewody oddechowe, woreczki oddechowe i pęcherzyki płucne;
Rozwój układu oddechowego
Około 3 tygodnia życia płodowego na powierzchni brzusznej przedniego odcinka jelita pierwotnego pojawia się (endodermalny) zawiązek układu oddechowego.
Zawiązek ten powiększa się, tworząc skierowana doogonowo cewę endodermalną.
Z górnego odcinka tej cewy powstanie krtań;
Ze środkowego - tchawica;
Z dolnego po jej silnym rozgałęzieniu pączki płucne (oskrzela, oskrzeliki, pęcherzyki płucne).
Z mezodermy otaczającej drzewo oskrzelowo- oskrzelikowe powstają:
chrząstki
miocyty gładkie
naczynia krwionośne i limfatyczne
podporowa tkanka łączna
Zaburzenia rozwojowe
ślepo kończąca się tchawica
brak płuc
przetoka tchawiczo- przełykowa
zaburzenia podziału drzewa oskrzelowego (w efekcie różna liczba płatów płucnych)
dodatkowe płaty utkania płucnego (odchodzące od tchawicy lub przełyku)
wrodzone cysty płuc.
Stadia rozwoju płuc
Stadium rzekomogruczołowe
5-17 tydzień
płuca przypominają utkanie gruczołowe
pod koniec 17 tygodnia zasadnicze struktury płuca są wykształcone, za wyjątkiem części, w której występuje wymiana gazowa;
płód urodzony w tym okresie nie przeżywa;
Stadium kanalikowe
16-25 tydzień
dojrzewają oskrzeliki i oskrzela, poszerza się ich światło;
płód urodzony przeżywa tylko w środowisku inkubatora;
Stadium woreczków końcowych
od 24 tygodnia aż do porodu
płuco zatraca kanalikowy wygląd, powstaje dużo woreczków końcowych wysłanych pneumocytami typu I, pomiędzy którymi powstają pneumocyty typu II, produkujące surfaktant
intensywny rozrost sieci naczyń włosowatych
dziecko urodzone w tym stadium przeżywa nawet bez zastosowania specjalistycznej aparatury;
Stadium pęcherzykowe
od późnego okresu płodowego do ok. 8 roku życia
końcowym odcinkiem dróg oddechowych w życiu prenatalnym jest woreczek końcowy. Natomiast po porodzie, z chwilą pierwszego wdechu, woreczki rozprężają się i przekształcają w pęcherzyki płucne.
Czynność układu oddechowego
Wymiana gazowa (CO2 wytworzony w tkankach↑ - O2 atmosferyczny ↓);
Regulacja pH organizmu;
Klimatyzacja wdychanego powietrza (oczyszczanie, ogrzanie, nawilżanie);
Regulacja temperatury;
Udział w regulacji gospodarki wodnej, przemiany mineralnej;
Udział w obronie immunologicznej ustroju;
Udział w czynności hormonalnej ustroju;
Komórki APUD - hormony polipeptydowe;
Komórki śródbłonka - angiotensyna I → angiotensyna II;
Zmniejszenie napięć ścian naczyń tętniczych;
Unieczynnianie serotoniny, PGF1, bradykininy, noradrenaliny;
Produkcja prostacykliny (przemiana kwasu arachidonowego);
Zapobiega agregacji płytek;
Przewodzenie powietrza.
1982 r. Nagroda Nobla dla sir Roberta Vane'a za odkrycie prostacykliny.
Błona śluzowa dróg oddechowych
Jeden z ważniejszych elementów budowy przewodów oddechowych;
Wyściela przewody oddechowy;
Stwarza warunki nieswoistej odporności;
Wychwytuje i usuwa zanieczyszczenia z powietrza;
Bierze udział w unieszkodliwianiu antygenów.
Błona śluzowa składa się z : nabłonka, błony podstawnej, łącznotkankowej błony śluzowej właściwej.
Nabłonek dróg oddechowych - budowa:
Jest to nabłonek wielorzędowy migawkowy
Wyściela całe drogi oddechowe z wyjątkiem: błony węchowej, oskrzelików.
Komórki urzęsione
najliczniejsze
rozszerzone w okolicy jądra komórkowego
większość organelli zgrupowana w regionie ponadjądrowym
rzęski przesuwają ku krtani zanieczyszczony śluz.
Komórki z migawkami są najliczniejsze. Na ich wolnej powierzchni występuje ok. 250 migawek, a pomiędzy nimi leżą liczne mikrokosmki.
Migawki wykonują skoordynowany, jednoczesny i jednokierunkowy ruch (tzw. "ruch łanu zboża"), który przemieszcza wydzielinę w kierunku gardła.
Na powierzchni migawek znajduje się wydzielina śluzowa wydalana przez komórki kubkowe, a między migawkami wydzielina surowicza wydzielana przez same komórki rzęskowe i gruczoły surowicze.
W przebiegu nieżytu górnych dróg oddechowych w fazie tzw. „kaszlu suchego” gęsta wydzielina śluzowa wchodzi pomiędzy migawki unieruchamiając je.
Komórki kubkowe
Drugie co do liczebności;
Jednokomórkowe gruczoły wydalające śluz pokrywający powierzchnie wewnętrzną dog oddechowych;
Maja kształt kielicha;
Część przypodstawna zawiera szorstka siateczkę śródplazmatyczną;
Nad jadrem silnie wykształcony aparat Golgiego;
W przyszczytowej części cytoplazmy duże ziarna wydzielnicze.
Komórki podstawne (niezróżnicowane)
Maja kształt piramidy
Wysokość do 1/3 nabłonka
Mogą się przekształcać w inne typy komórek( zwłaszcza urzęsione i kubkowe)
Stanowią pulę regeneracyjna nabłonka (funkcja tych komórek).
Komórki szczoteczkowe
Na wolnej powierzchni posiadają długie mikrokosmki
Na dolnym biegunie zakończenia nerwowe typu aferentnego;
Pełnią funkcję chemoreceptoryczną.
Komórki ziarniste (endokrynowe)
Należą do układu APUD
Zawierają pęcherzyki wydzielnicze
Produkują hormony peptydowe
Liczne w życiu płodowym i wczesnym dzieciństwie;
Biorą udział w regulacji przepływu powietrza przez zmianę średnicy przewodów oddechowych.
Jama nosowa
Zajmuje przestrzeń miedzy nozdrzami przednimi a nozdrzami tylnymi;
Łączą się z jamą nosowo - gardłową;
Odpowiada za wstępne oczyszczanie, ogrzanie i nawilgocenie wdychanego powietrza;
Wyróżnia się 3 odcinki (przedsionek nosa, okolica oddechowa, okolica węchowa).
Budowa
Dzieli ją przegroda, której trzon stanowi chrząstka szklista;
Każda część ma dośrodkową gładką ścianę i boczną zawierającą trzy małżowiny nosowe (górną, środkową i dolną);
Powierzchnia wysłana jest błoną śluzową (jak całe drogi oddechowe);
Przedsionek nosa
Stanowi pierwsze 1,5 cm jamy nosowej;
Jest wysłany skórą;
Zawiera włosy nozdrzy, gruczoły łojowe i potowe;
Jest wysłany w początkowym odcinku nabłonkiem wielowarstwowym płaskim rogowaciejącym;
Włosy stanowią filtr powietrza a łój i pot zatrzymują zanieczyszczenia;
Przy przejściu w jamę nosową właściwą nabłonek staje się cieńszy, a przydatki zanikają.
Błona śluzowa okolicy oddechowej
Zajmuje powierzchnię około 160 cm2 od przedsionka nosa do nozdrzy tylnych w dolnej i środkowej części;
Wysłana jest nabłonkiem wielorzędowej migawkowym z komórkami kubkowymi (klasyczny nabłonek dróg oddechowych);
Zbudowana jest z tkanki łącznej luźnej bardzo dobrze unaczynionej, co pomaga w ogrzewaniu powietrza.
Unaczynienie błony śluzowej
Od tętnic klinowo-podniebiennych odchodzą tętnice łukowate;
W pobliżu nabłonka powstaje bogata sieć tętniczek, naczyń włosowatych i anastomoz;
W naczyniach występuje przeciwprądowy przepływ krwi (od tylnej ku przedniej części jamy nosowej) w stosunku do przepływu powietrza.
Błona śluzowa okolicy węchowej
Ma powierzchnię ok. 6 cm;
Spełnia funkcje receptoryczne;
Zawiera liczne gruczoły pęcherzykowo-cewkowe wydzielające śluz i płyn surowiczy;
W ten sposób spłukuje powierzchnie okolicy węchowej, usuwając substancje zapachowe już odebrane
Wyścieła ją nabłonek węchowy;
Jest to nabłonek wielorzędowy (II rodzaj nabłonka wyścielającego drogi oddechowe). Posiada trzy rodzaje komórek: węchowe (komórki nerwowe, posiadają 6-8 wypustek); podporowe (posiadają mikrokosmki); podstawne (pula regeneracyjna).
Człowiek rozróżnia 10000 różnych rodzajów woni.
Nabłonek składa się z :
Komórek węchowych
10 mln w okolicy węchowej;
na wolnej powierzchni komórki występuje 6-8 długich, nieruchomych rzęsek stanowiących struktury receptorowe;
Rzęski komórek składają się z 9+1 pary mikrotubul w górnej części, a w dolnej z 11 par mikrotubul.
Komórek podporowych - posiadają liczne mikrokosmki na wolnej powierzchni
Komórek podstawnych - posiadają zdolność dzielenia się i różnicowania w komórki nerwowe węchowe
Jama nosowa - budowa mikroskopowa i czynność
Błona śluzowa
nabłonek (naskórek, dróg oddechowych i węchowy)
tkanka łączna właściwa wiotka
sieć żylna tworząca ciało jamiste
gruczoły cewkowo- pęcherzykowe (u noworodków występują też surowicze)
Żyły blaszki właściwej
- żyły blaszki właściwej błony śluzowej, środkowej i dolnej części okolicy oddechowej maja grube ściany,
- tworzą system jam - sploty puste
- wypełniają się krwią.
Zatoki przynosowe
Są przestrzeniami kości czołowej, sitowej, klinowej i szczęki;
Łączą się z jamą nosową za pośrednictwem wąskich kanałów;
Wyścieła je nabłonek wielorzędowy urzęsiony (nabłonek dróg oddechowych);
Blaszka właściwa zespolona z okostną zawiera nieliczne gruczoły śluzowo-surowicze;
Wydzielina gruczołów przedostaje się dzięki ruchowi rzęsek przez drobne kanaliki do jamy nosowej; przy zbyt dużej ilości wydzieliny nie przedostaje się ona do jamy nosowej, co skutkuje zapaleniem zatok.
Jama gardła
wysłana błoną śluzową
pokryta w większości wielorzędowym nabłonkiem oddechowym, również występuje nabłonek wielowarstwowy płaski nierogowaciejący
nabłonek zawiera liczne limfocyty (główne cytotoksyczne i NK)
występują włókna sprężyste i kolagenowe
w miejscach pokrytych nabłonkiem wielorzędowym występują gruczoły śluzowo-surowicze,
w miejscach pokrytych nabłonkiem wielowarstwowym płaskim - gruczoły śluzowe,
w części oddechowej znajdują się skupiska tkanki limfoidalnej pokryte nabłonkiem i są to migdałek gardłowy i dwa migdałki trąbkowe;
na zewnątrz od błony śluzowej znajdują się mięśnie szkieletowe podniebienno- gardłowe pokryte błoną łącznotkankową.
Krtań
Łączy jamę gardłową z tchawicą
Stanowi przewód dwubocznie symetryczny
W górnej części krtani znajduje się nagłośnia.
Błona śluzowa krtani
górną powierzchnię wyściela nabłonek wielowarstwowy płaski, a dolną wielorzędowy urzęsiony;
blaszka właściwa zrasta się z ochrzęstną i zawiera gruczoły śluzowo- surowicze.
Struny głosowe - wolne brzegi fałdów głosowych
Mięśnie głosowe
powodują wytwarzanie dźwięków w czasie przepływania powietrza między fałdami głosowymi.
Leżą równolegle do więzadeł głosowych
Są to mięśnie szkieletowe
Narząd fonacji
dźwięk jest modulowany przez podniebienie miękkie, zęby, język, wargi.
Jest odpowiedzialny za powstanie dźwięku i jego wysokość w następstwie przepływu powietrza…
Budowa nagłośni
Szkielet Składa się z chrząstki sprężystej;
Niewielka ilość tkanki włóknistej i szklistej;
W nagłośni gruczoły śluzowo-surowicze mogą leżeć dość głęboko, nawet w powierzchniowej warstwie chrząstki;
Narząd głosowy
Poniżej nagłośni błona śluzowa wytwarza dwie pary fałdów głosowych: fałdy przedsionkowe (pokryte są nabłonkiem wielorzędowym urzęsionym; występują w nim gruczoły śluzowo- surowicze) oraz fałdy głosowe (pokrywa je wielowarstwowy nabłonek płaski). W blaszce właściwej błony śluzowej znajdują się włókna sprężyste, które tworzą więzadło głosowe.
Tchawica
Jest usytuowana między podstawna krtani i rozdwojeniem
Szkielet tchawicy tworzy od 16 do 20 podków z chrząstki szklistej, połączonych między sobą tkanka łączną włóknistą;
Między końcami chrząstek znajduje się poprzeczne i podłużne mięśnie gładkie;
Ściana tchawicy zbudowana jest z błony śluzowej, błony podśluzowej i przydanki.
Błona śluzowa tchawicy
Pokryta jest nabłonkiem wielorzędowym urzęsionym (klasyczny nabłonek);
Blaszka właściwa jest zbudowana z tkanki łącznej właściwej, zawierającej dużo włókien sprężystych;
W blaszce właściwej znajduje się wiele limfocytów rozproszonych (niekiedy grudki limfatyczne).
Występują również liczne komórki plazmatyczne.
Błona podśluzowa tchawicy
W części bliższej światłu posiada luźna budowę i liczne gruczoły tchawicze (śluzowe z nielicznymi komórkami surowiczymi);
Wydzielina ich tworzy cienką warstwę na powierzchni nabłonka;
W części bliższej od światła oskrzela znajdują się gruczoły, a w części dalszej - chrząstka szklista.
Przydanka
Tkanka łączna zawierająca skupiska komórek tłuszczowych; łączy tchawicę z sąsiadującymi tkankami i narządami.
Drzewo oskrzelowe
Tchawica dzieli się na dwa główne oskrzela - lewe i prawe;
Każde z nich wnika do płuca;
Każde oskrzele główne dzieli się na trzy oskrzela płatowe prawego płuca i dwa lewego płuca;
Oskrzela płatowe rozdzielają się na oskrzela segmentowe. Prawe płuco ma 10 segmentów i tyle samo oskrzeli, a płuco lewe po 8 segmentów i oskrzeli.
Budowa oskrzela
Wyścieła je błona śluzowa pokryta nabłonkiem dróg oddechowych;
W nabłonku komórki endokrynowe tworze ciałka nerwowo-nabłonkowe;
Ciałka te znajdują się głównie w rozwidleniach oskrzeli i składają się z 10-80 komórek zawierających pęcherzyki wydzielnicze;
Komórki te są chemoreceptorami, wydzielają peptydy i katecholaminy;
Występują u liczne limfocyty rozproszone, grudki limfatyczne i kryptokępki, co tworzy tkankę limfatyczną oskrzeli (BALT);
Limfocyty rozproszone stanowią głównie limfocyty T cytotoksyczne i NK;
Grudki limfatyczne zawierają limfocyty B i limfocyty Tαβ;
Kryptokępki zawierają limfocyty T γσ
Błona śluzowa oskrzeli
Wraz ze zmniejszającym się światłem oskrzeli chrząstki występują w coraz większych odległościach od siebie;
Oprócz chrząstek występują gruczoły śluzowe z nielicznymi komórkami surowiczymi.
W blaszce właściwej błony śluzowej występują rozproszone włókna sprężyste
Pod blaszką właściwą warstwa miocytów gładkich (błona Reisessena)
Oskrzeliki
Średnica ich jest mniejsza niż 1 mm;
Każdy zaopatruje w powietrze płacik płuca;
W płaciku płuca każdy oskrzelik rozgałęzia się na 5-7 oskrzelików końcowych;
Nie posiadają chrząstki i gruczołów.
Oskrzeliki początkowe
są wysłane nabłonkiem jednowarstwowym walcowatym urzęsionym, a w końcowej fazie - sześciennym urzęsionym, w którym znajdują się swoiste komórki oskrzelikowe (Clara)
występują komórki Clara;
zawierają liczne pęcherzyki wydzielnicze z glikozaminoglikanami i białkami;
posiadają dobrze rozwiniętą szorstką i gładką siateczkę śródplazmatyczną.
Oskrzeliki końcowe
Transportują powietrze bezpośrednio do części oddechowej;
Maja bardzo liczne komórki Clara;
Oskrzelik końcowy wraz z odgałęzieniami tworzy gronko płucne;
stanowią końcowy etap części przewodzącej;
rozgałęziają się na oskrzeliki oddechowe, które wyścielone są nabłonkiem sześciennym urzęsionym. Traci on jednak rzęski w końcowym odcinku. Następnie oskrzeliki przechodzą w przewody oddechowe.
Oskrzeliki oddechowe
Są wysłane nabłonkiem jednowarstwowym sześciennym urzęsionym
Przewody oddechowe
wyścielone nabłonkiem oddechowym płaskim, pod którym znajdują się pęczki miocytów gładkich;
z nich powietrze uchodzi do woreczków pęcherzykowych otoczonych kilkoma pęcherzykami płucnymi
Pęcherzyki płucne
Jest to główna masa płuca i jego miąższu;
W obu płucach jest ich ok. 300 milionów;
Całkowita powierzchnia wymiany gazowej wynosi do 100 m2;
Średnica pęcherzyka wynosi ok. 300 um;
Poprzez otwory w ścianie utrzymuje łączność z sąsiednimi pęcherzykami;
Sąsiadujące pęcherzyki mają wspólną ścianę - przegroda międzypęcherzykowa.
Przegroda miedzypęcherzykowa
Składa się z nabłonka oddechowego i nielicznych elementów tkanki łącznej właściwej wraz z włosowatymi naczyniami krwionośnymi.
„Nabłonek oddechowy”
Pęcherzyki płucne wysłane są nabłonkiem jednowarstwowym płaskim, w skład którego wchodzą:
Pneumocyty typu I
Pneumocyty typu II
Pneumocyty typu III
Makrofagi płucne (pęcherzykowe).
Pneumocyty typu I
Są to płaskie komórki (grubość cytoplazmy nie przekracza 0,2 um);
Jedynie część okołojądrowa jest grubsza;
Cytoplazma składa się tylko z wewnętrznej i zewnętrznej błony komórkowej, cytosolu i niewielkiej liczby pęcherzyków transcytarnych;
Wchodzą w skład ściany, przez którą dyfundują gazy - w skład bariery krew-powietrze.
Zajmują 90% powierzchni pęhcerzyków.
Pneumocyty typu II
Są rozrzucone wśród pneumocytów typu I i często występują w grupach;
Maja kształt sześcienny;
Posiadają szorstka siateczkę śródplazmatyczną, aparat Golgiego i liczne mitochondria;
Zawierają liczne pęcherzyki wypełnione blaszkami lipidów, złożonymi z fosfolipidów (dipalmitynian fosfatydylocholiny).
Ok. 60% komórek w tym nabłonku produkuje surfaktant.
Surfaktant
Surfaktant płucny występuje w trzech odmiennych morfologicznie postaciach:
Jako ciałko lamelarne, które znajduje się wewnątrz ziarnistości pneumocytow typu II;
W postaci mieliny tubularnej, siateczkowatej, kratkopodobnej struktury obecnej w hypofazie błony wyściółkowej;
Jako powierzchniowo czynna błonka (w interakcji powietrze-płyn) - stanowi czynnościowy surfaktant.
podlega stałemu odnawianiu, 10-30% jest usuwane w czasie godziny;
czas półtrwania surfaktantu w pęcherzykach płucnych to ok. 1-5 godz.
90% lipidów (fosfatydylocholina, cholesterol, sfingomielina])
10% białka (białka krwi, Ig, proteiny surfaktantowe);
Funkcje surfaktantu:
obniża napięcie powierzchniowe na granicy faz powietrze- krew;
zapobiega sklejaniu się pęcherzyków płucnych;
zmniejsza ilość energii potrzebną do powiększania się pęcherzyków płucnych podczas wdechu;
ułatwia dyfuzję gazów przez barierę powietrze- płyn;
działa bakteriobójczo.
Pneumocyty III typu
zawierają chemoreceptory
w ich pobliżu znajdują się zakończenia włókien nerwowych;
Makrofagi
płucne - fagocyty pęcherzykowe pochodzące ze szpiku;
śródmiąższowe - występują w przegrodach międzypęcherzykowych;
pęcherzykowe - występują wewnątrz nabłonka płucnego lub na jego powierzchni.
Zrąb pęcherzyków
tkanka łączna właściwa - podtrzymuje naczynia włosowate stykające się z pneumocytami I typu
fibroblasty
miofibroblasty
komórki tuczne
makrofagi
włókna sprężyste i kolagenowe
podtrzymuje on liczne włosowate naczynia krwionośne, stykające się z pneumocytami typu I;
Bariera krew- powietrze
surfaktant --->wypustka cytoplazmatyczna pneumocyta I typu --->połączenie błony podstawnej nabłonka oddechowego i śródbłonka --->wypustka cytoplazmatyczna komórki śródbłonka --->błona erytrocytu
Wymiana gazowa
powierzchnia wymiany do 100 m2
łączna grubość bariery krew-powietrze ok 0,2-0,5 µm
wymiana O2, CO2 między krwią a powietrzem pęcherzykowym
Opłucna
Jest błoną surowiczą;
Składa się z blaszki tkanki łącznej właściwej oraz nabłonka surowiczego;
Wyściela jamę opłucnej (opłucna ścienna);
Pokrywa oba płuca (opłucna trzewna);
Nabłonek surowiczy jest nabłonkiem jednowarstwowym płaskim;
W blaszce tkanki łącznej znajdują się włókna kolagenowe i sprężyste
<--- Błona mięśniowa gładka
<--- Włókna sprężyste