1.Propozycje periodyzacji literatury krajowej i emigracyjnej w XX wieku, Kulturoznawstwo


  1. Propozycje periodyzacji literatury krajowej i emigracyjnej w XX wieku.

2. Przyczyny i literackie objawy dekadentyzmu modernistycznego

3. Symbolizm w literaturze Młodej Polski

4. Nowatorstwo „Pałuby” K. Irzykowskiego

5. Problematyka i kompozycja „Próchna” W. Berenta

6. Cezura 1932

7. Grupy literackie dwudziestolecia międzywojennego (składy osobowe, czasopisma, czas istnienie, programy literackie i ich realizacje, spory literackie)


  1. katastrofiści inaczej oceniają to co się wokół nich dzieje

  2. katastrofizm (wg Szpakowskiej): głosi aktualną lub mającą nadejść niebawem katastrofę wartości najważniejszych dla danej kultury

  3. nie jest to wynalazek międzywojnia

  4. przyczyny polityczne i społeczne

    1. pierwsza Wojna Światowa pochłonęła wiele ofiar

    2. była to pierwsza wojna totalna

    3. skłoniła do zastanawiania się nad ludzką skłonnością do samozagłady (nauka wykorzystywana do niszczenia)

    4. bierze się pod uwagę także Rewolucję Bolszewicką (masowość, utrata zainteresowania metafizyką i przewartościowanie systemu moralnego)

    5. w Europie rodzą się totalitaryzmy (temat podejmowany przez różnych literatów i naukowców)

  5. przyczyny gospodarcze

    1. rok 1929 to okres światowego kryzysu

    2. spowodował upadek, biedotę i wiele samobójstw

    3. kondycja młodej polskiej inteligencji na początku lat trzydziestych

      1. nie identyfikują się z Polską niepodległą

      2. kończą szkoły, które są w pełni wolne

      3. pojawiają się przed nimi perspektywy (wolna Polska będzie się odradzać)

      4. autentyczne, poważnie prowadzone wychowania patriotyczne

      5. dotyka ich kryzys gospodarczy

      6. na stanowiskach okopuje się starsze pokolenie

    4. Verbuni”: pismo personalistów związanych z zakładem dla ociemniałych w Laskach (jest to periodyk katolicki)

      1. tekst Wyki „Perspektywy młodości” wydrukowany po znajmości (mocno pesymistyczny)

      2. dokonuje się wielka likwidacja ideałów

      3. młodzież nie może się realizować życiowo i twórczo

      4. młodzież dostrzega postępującą likwidację ideałów

  6. przyczyny naukowo - ideologiczne

    1. człowiek czuje się zagrożony z zewnątrz

    2. nauki ścisłe: odkrycie promieniowania; podważenie trwałości materii

    3. nauki humanistyczne: wystąpienia psychoanalityków (np. Freud)

    4. w zależności od naszego stosunku do wynalazku tak będziemy go odbierać

    5. rozwija się technika (u katastrofistów człowiek jest ubezwłasnowolniony względem techniki)

    6. popularność katastrofizmu wzmagały teksty katastroficzne (ideologowie katastrofizmu międzywojennego)

    7. Oswald Spangler „Zmierzch zachodu” (1918/1922 rok)

      1. tak organizował sposób przekazu, aby zastraszyć przeciwnika

      2. mechanizm opisał na wszystkich kulturach

      3. wyrósł z kręgu modernistycznego (odwołania do Schopenhauer; cykl cywilizacji)

      4. każda z opisywanych kultur przechodziął takie same losy (rozwiająca kultura staje się cywilizacją [kostnieje])

      5. symptomy przerostu cywilizacyjnego

        1. powastanie wielkich miast (wysysają ludzi z prowincji, przeco staje się ona pustynią kulturową; miasto to nie lud to masa)

        2. traci się równomierny rozwój życia ludzkiego

        3. miasto punkt: pasożyt pożerający rzeczywistość

        4. nowe miasta wydają człowieka nietwórzczego

        5. areligijny człowiek jest podatny na zagładę i manipulację

    8. Mikołaj Bierdiajew „Nowe średniowiecze”

      1. nie traktuje epoki jako ciemnej i nie rozwiającej się

      2. noc jest ciekawsza (bardziej ontologiczna)

      3. stara kultura odchodzi w mękach, rodzi się nowa (miał na myśli komunizm)

      4. epoka która trzeba pozytywnie rozpatrywać (średniowiecze było uporządkowane i hierarchiczne; człowiek w Opatrzności odnajdował punkt odniesienia)

      5. źle się dzieje już w renesansie (poddaje się w wątpliowość hierarchię na której opiera się zło)

    9. Miguel de Punamino „Agonia chrześcijaństwa” (1924 rok)

      1. agonia jak zmaganie się, walka

      2. powraca zagadnienie systemów religijnych i podejście do człowieka

      3. nowopowstające systemy odcinają się od religijnych systemów

    10. Jose Ortega y Gasset „Bunt mas” (1930 rok)

      1. rozprawa o tym jaki jest nowy świat

      2. nowy człowiek to człowiek masowy (nie dotycz człowieka ze sfery robotniczo chłopskiej)

      3. brak moralności w Europie (człowiek dąży do tego by żyć bez podporządkowania się jakiejkolwiek moralności)

      4. człowiek nauki jest prototypem człowieka masowego

      5. sama nauka tworzy współczesnych barbarzyńców

      6. dla człowieka masowego etyka zawiera się w zdaniu „inni też tak robią”

      7. brakuje mu odpowiedzialności za swoje czyny

    11. Marian Zdziechowski „Europa, Rosja, Azja” (1923 rok) oraz „W obliczu końca” (1937 rok)

      1. przed 1920 rokiem czuł ogromne zagrożenie ze wschodu

      2. zło to deprecjonujący jednostkę ludzką bolszewizm

    12. Florian Znaniecki „Upadek cywilizacji zachodniej” (1922 rok)

      1. socjologiczne studium komunizmu

      2. używa terminu bolszewizm

      3. nowy ustrój określa mianem ocholkracji (rządy motłochu)

      4. znakomita charakterystyka ustorju socjalistycznego

      5. rządy motłochu objawiają się niszczeniem arystokracji ducha

      6. prowadzi do zniszczenia kultury

      7. brak zgody na indywidualistyczne podejście do podmiotu

      8. do prostackich zachowań używa się dzieł wcześniejszych

    13. katastrofizm znalazł swoje odbicie w eseistyce (patrz zagadnienie nr 10)

KATASTOFIZM U WITKACEGO

    1. kwintesencję swojego myślenia zawarał pismach dyskursuwnych

    2. kluczowa była dla niego Tajemnica Istnienia

      1. pojedynczy człowiek stanowi odrębnośc, a jednocześnie tworzy całość istnienia

      2. poszczególne jednostki zatracają umiejętność filozofii

      3. do tej pory do samorozwoju prowadziły trzy drogi:

        1. filozofia

        2. religia

        3. sztuka

        4. za pomocą tych dziedzin człowiek mógł się zbliżyć do Tajemnicy Istnienia; mógł przeżyć wstrząs metafizyczny (patrz „Teoria Czystej Formy”)

      4. katastrofą będzie brak możliwości przeżycia metaficznego oraz zuniformizowanie ludzi

    3. Pożegnania jesieni” oraz „Nienasycenie” ukazują społeczności chylące się ku upadkowi

      1. oczekiwał rewolucji (nowe siły zniszczą stary świat)

      2. w literaturze notorycznie powaraca do tematu rewolucji i ustanowienia nowego porządku

      3. ciągle powraca do własnych rozważań

      4. wkroczenie Sowietów do Polski było ucieleśnieniem jego wizji

  1. KATASTOFIZM W POEZJI

    1. szczególne poezja drugiej Awangardy

    2. dwa ośrodki: Lublin oraz Wilno

    3. awangarda lubelska

      1. Józef Czechowicz

        1. twórczość: „Kamień” (1927 rok); „Dzień jak co dzień” (1930 rok); „Nic więcej” (1936 rok); „Nuta człowiecza” (1939 rok)

        2. nie chodziło mu o to, aby robić rebusy

        3. nie używa znaków interpunkcyjnych; nie używa dużych liter; nie rymuje; nie używa tradycyjnych zwrotek

        4. jego poezję cechuje nieśpiewna muzyczność

        5. rytmiczność bierze się z powtarzania pewnych motywów i świadomego rozplanowania wiersza

        6. wizyjność; posługuje się obrazem

        7. dzięki kontrastowaniu obrazów tworzy efekt niepokoju (kontrast sielskie - przerażające)

        8. doskonale godzi:

          1. sielskość: z niedostaniego dzieciństwa zapamiętał to, co piękne i bezpieczne; wzmaga pozytywne uczucia poprzez zabiegi językowe

  1. Sól ziemi” jako powieść ekspresjonistyczna

10. Powstanie polskiego eseju literackiego

Gra z konwencjami, stereotypowość i antystereotypowość opowiadań i powieści Witolda Gombrowicza

Teoria Czystej Formy i jej wpływ na twórczość S. I. Witkiewicza

Powieść - worek

Twórczość B. Schulza (koncepcja mityzacji rzeczywistości, poetyckość języka, wpływ psychoanalizy, oniryczność)

  1. dwie książki: „Sklepy cynamonowe” (1933 rok; pod protekcję Zofii Nałkowskiej) oraz „Sanatorium pod klepsydrą” (1937 rok)

    1. obydwa tomy to zbiory opowiadań pisanych w pierwszej osobie

    2. dorosły narrator ewokuje wspomnienia z dzieciństwa

    3. akcja rozgrywa się na pograniczu dwóch epok: XIX - wiecznej zastanej kultury mieszczańskiej oraz XX - wiecznej nowoczesności

    4. przełom oglądany jest z perspektywy pesymisty i aurze dekadencji

  2. piękno znajduje się w regresie form materialnych

    1. wyraźna estetyka brzydoty i choroby

    2. antywaloryczność łączy się z poczuciem kryzysu i krytyką współczesnej kultury

    3. główny bohater jest świat, który charakteryzuje się monstrualną przejrzystością, chorobliwym rozbuchaniem materii, fizycznym i umysłowym zwyrodnieniem jego przedstawicieli

    4. warstwę intersubiektywnie sprawdzalną Schulz opisuje bardzo

  3. proza Schulza jest silnie osadzona w tradycji (z uwagi na opozycję wobec panującego w międzywojniu realizmowi jest zaliczany do awangardy)

  4. zaciera granicę między światem realnym a snem, marzeniem a mitopodobym wydarzeniem

    1. mit to kategoria najbardziej podstawowa w pisarstwie Schulza

      1. nie ma na myśli, którejś z gotowych mitologii

      2. chodzi o żywy mit tkwiący w podświadomości człowieka, zwłaszcza w odczuciach dzieciństwa

      3. wyraźnie nawiązuje do archetypów Junga

    2. nie jest to mitologizacja prywatna; jest wyraźnie osadzona w tradycji biblijnej i helleńskiej

    3. dąży do odtworzenia prawd wspólnych całej ludzkości

  5. bohater często wchodzi w rzeczywistość równoległą do realnej

    1. ukryta rzeczywistość nie jest jednoznacznie radosna; może być koszmarem

    2. jest na pewno bujna, naładowana możliwościami, poetycka i zmysłowa

  6. dzieła Schulza to walka ze śmiercią z pozycji materialisty, piewcy materii

    1. świat pozagrobowy jako zdegenerowana forma materii

    2. zakłada jednorodność różnych form materii co uprawnia go do ingerencji w ich struktury

  7. jednym z najważniejszych motywów mitologicznych jest Księga

    1. jest to symbol wiedzy tajemniczej; istnieje w mitycznym poza - czasie

    2. znajdują się w niej odpowiedzi na wszystkie pytania

    3. w jej wyobrażeniu krzyżują się różne inspiracje (przede wszystkim wywodzące się z żydowskiej tradycji religijnej)

    4. wykorzystuje tylko niektóre elementy tych wierzeń

    5. wszystko wplata w przeżycia dziecka samodzielnie poszukującego ukrytego sensu w słowie pisanym

    6. dzieciństwo u Schulza to okres genialny

  8. oniryzm u Schulza jest bardzo charakterystyczny

    1. całe opowiadania się snopodobne

    2. tam nikt nie śpi, nie są to relacje z marzeń sennych danej postaci

    3. wszystkie opowiadania są oparte na mechanizmie snu (fantastyczność a jednocześnie materialność, podważenie zasad logicznych)

    4. u podłoża fabuł leży mitomania dziecka o rozbuchanej wyobraźni

  9. świat Schulza jest bardzo poetycki (wyraźne analogie do Leśmiana)

    1. proza silnie zmetaforyzowana

    2. barokowe zdania rozrastają się, tworzą ciągi

    3. wyraźne poszukiwanie właściwych określeń wśród ich bogactwa, wśród pewnego naddatku słownego terminów oddających rozwój materii

    4. poznanie ma charakter dynamiczny

      1. życie to nieustające przemiana, dzianie się

      2. płynność strumienia życia

      3. płynny stosunek między rzeczą a słowem

    5. rzeczy, procesy, pory roku czy dnia podlegają animizacji i personifikacji; przypisuje się im odrębny byt i samodzielną wolę

    6. zrazem dziwny, mistyczny świat wciąż posiada realne odniesienia

    7. dystans jest zbudowany poprzez użycie języka scjentyficznego

  10. erotyzm w prozie i grafice Schulza ma charakter perwersyjny

    1. jest zakorzeniony we wzorach ekspresjonistycznych

    2. znajduje się w kręgu oddziaływania modernizmu polskiego i austriackiego

Elementy psychologiczne i autobiograficzne w twórczości lat międzywojennych i powojennych. (Dąbrowska, Kuncewiczowa, Tokarczuk)

  1. Bezpośredni i pośredni monolog wewnętrzny w prozie międzywojennej (Kuncewiczowa, Joyce)

  1. Realizm i naturalizm w prozie międzywojennej

  1. Stosunek pisarzy różnych pokoleń do klęski wrześniowej i ocena perspektywy wojennej

  1. Powojenna powieść piastowska

  1. Proza rozrachunków inteligenckich - problematyka i innowacje

  1. Wpływ realizmu socjalistycznego na twórczość i życie literackie w Polsce.

Polska diaspora literacka: kraj - Londyn - Paryż (twórcy, pisma - „Kultura”; „Wiadomości”, kolejne fale emigracji i powrotów).

Polska diaspora literacka: kraj - Londyn - Paryż (twórcy, pisma - „Kultura”; „Wiadomości”, kolejne fale emigracji i powrotów).

Cenzura i jej wpływ na życie literackie w PRL - u, rola roku 1976 w historii literatury, ograniczenie i zniesienie cenzury


  1. Poezja wobec rzeczywistości i tradycji literackiej: lingwiści, Nowa Fala, turpiści, klasycyzm - programy literackie i twórczość



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
1.Propozycje periodyzacji literatury krajowej i emigracyjnej w XX wieku, kulturoznawstwo
1. peridyzacja literatury XX wieku, kulturoznawstwo
11 peridyzacja literatury XX wieku, Kulturoznawstwo, Wiedza o literaturze XX w
Panorama społeczeństwa polskiego w literaturze przełomu XIX i XX wieku
JAK LITERATURA, JAK LITERATURA POLSKA XIX I XX WIEKU TWORZY I DEMASKUJE MITY NARODOWE
Motywy bożonarodzeniowe w poezji polskiej XX wieku, Kultura ludowa
główne nurty w literaturze światowej i polskiej XX wieku, Dziennikarstwo - studia
jak literatura XIX lub XX wieku tworzy
Przed tekstowy swiat Z literackich archiwow XIX i XX wieku e 1gs6
Ogólna periodyzacja literatury polskiej XX wieku
PERIODYZACJA LITERATURY POLSKIEJ XX WIEKU i POSTMODERNIZM
PERIODYZACJA LITERATURY POLSKIEJ XX WIEKU, Polonistyka, III rok, HLP po 1918
Kultura paryska jako instytucja zycia kulturalnego, studia, polonistyka, OGÓLNIE O LITERATURZE XX WI
Główne ośrodki polskiego życia kulturalnego na emigracji w XIX i XX wieku
Od naśladownictwa rzeczywistości do?formacji tradycja i nowoczesność w literaturze XX wieku

więcej podobnych podstron