Proponowane działania:

1. Ćwiczenie oddechowe „Latające piórko”, CD1 - akompaniament do piosenki Leci marzec.

N-l odwołuje się do wyobraźni dzieci, wręcza im paski bibułki, które będą symbolizowały piórko. Przy akomp, dzieci maszerują po całej sali, wymachując „piórkiem”. Podczas wysokiej muzyki (kilka powtarzających się dźwięków granych przez n-la w wysokim rejestrze na dowolnym instrumencie melodycznym) dzieci unoszą paski bibułki i dmuchają tak, aby „piórko” jak najdłużej utrzymywało się w powietrzu. Podczas niskiej muzyki kładą „piórko” na podłodze i dmuchają na nie, przemieszczając się za nim na czworakach.

2. Wykonanie karty pracy nr 63.

Chętne dzieci mogą nazwać figury geometryczne, z których został ułożony wiosenny kwiatek. N-l prosi dzieci o wybranie z naklejek trzech trójkątów czerwonych, jednego zielonego trójkąta i prostokąta oraz żółtego kółka. Proponuje samodzielne ułożenie z nich kwiatka według zamieszczonego wzoru i naklejenie go na kartce.

3. Zabawa naśladowcza „Z wizytą u Wiosny”, nagranie A. Vivaldiego Wiosna.

N-l zawiesza ilustrację o tematyce wiosennej i zaprasza dzieci na wycieczkę. Wszyscy tworzą „pociąg”. N-l śpiewa piosenkę Pociąg krasnoludków (muz. Andrzej Koszewski, sł. Antoni Sikorski).

Ze stacyjki „Siedmiu Smutków” rusza pociąg krasnoludków.

Maszynista z kozią bródką zagwizdał cichutko.

Wyruszając na wycieczkę zaczynają w drodze sprzeczkę:

„Czy ma pociąg jechać z planem, czy może w „nieznane?”.

Jest to sygnał do wyruszenia pociągu w stronę wiosny (obrazka). Po drodze pociąg zatrzymuje się przy kąciku przyrody, n-l śpiewa dowolną piosenkę o wiośnie. Następnie pyta, po czym można poznać, że jest wiosna. Po omówieniu oznak wiosny pociąg rusza dalej. Następnie n-l włącza nagranie A. Vivaldiego Wiosna i proponuje, aby dzieci pokazały za pomocą ruchu, w jaki sposób wiosną przyroda budzi się do życia.

4. Zabawa dydaktyczna „Na jaki kolor?”.

N-l rozkłada na dywanie krążki w kolorach: zielonym, czerwonym, żółtym i niebieskim. Dzieci siedzą w kole. W dużej obręczy na środku sali leżą sylwetki żabek, listków, biedronek, kwiatów, motyli, słoneczek i chmurek. N-l prosi dzieci, by wybrały sobie dowolne sylwetki (wycięte z białego kartonu) i przyporządkowały je do chmurek w określonym kolorze, np. sylweta żabki do zielonego krążka, ponieważ żabki są zielone, sylweta słoneczka do krążka żółtego, ponieważ słoneczko jest żółte itd. Dzieci kolorują wybrane przez siebie sylwety według ich przyporządkowania i układają na krążkach w takim samym kolorze. N-l zachęca do policzenia, ile jest kwiatów, chmurek, motyli itp. Dzieci mogą porównać, o ile jest więcej lub mniej, np. żółtych motyli i czerwonych biedronek.

5. Zabawa ruchowa „Marzec czarodziej” (wg K. Wlaźnik).

N-l rysuje z boku sali zaczarowane koło. Dzieci stoją w rozsypce, jedno wyznaczone dziecko będzie marcem czarodziejem: dostaje różdżkę. Pozostałe dzieci uciekają przed czarodziejem, który stara się je dotknąć różdżką. Dziecko dotknięte przez czarodzieja wchodzi do zaczarowanego koła i nie wolno mu stamtąd wyjść, dopóki inne dziecko nie odczaruje go dotknięciem.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Leci marzec, CD1 - PIOSENKI, chusta animacyjna, szarfy w 4 kolorach, kosz, sznurek, kolorowe piłeczki.

Proponowane działania:

1. Zabawa z chustą animacyjną „Kolorowe motyle”.

N-l zakłada dzieciom kolorowe szarfy. Prosi, by chwyciły za chustę i delikatnie nią falowały. Wyjaśnia zasady zabawy: chusta to kolorowy kwiat, którym lekko porusza wiatr. Dzieci to motyle: żółte, zielone, czerwone i niebieskie, które bawią się wśród kolorowych kwiatów. Po wypowiedzeniu nazwy

określonego koloru dzieci, które mają szarfy w tym kolorze, przebiegają pod chustą trzymaną przez resztę grupy.

2. Nauka I zwrotki piosenki Leci marzec, CD1.

Powtarzając za nauczycielem słowa piosenki, dzieci klaśnięciem zaznaczają każdą pauzę, a podczas refrenu wystukują rytm piosenki palcami o podłogę. Naukę przeplatamy ćwiczeniami. Dzieci maszerują podczas zwrotki, a podczas każdej pauzy na chwilę się zatrzymują.

3. Wysłuchanie piosenki Wiosna w błękitnej sukience (muz. S. Marciniak, sł. E. Zawistowska).

Wiosna w błękitnej sukience

Bierze krokusy na ręce.

Wykąpie je w rosie świeżej.

I w nowe płatki ubierze

Ref. Wiosna buja w obłokach. Wiosna płynie wysoko.

Wiosna chodzi po drzewach. Wiosna piosenki śpiewa.

Potem z rozwianym warkoczem

niebem powoli gdzieś kroczy.

Wysyła promienie słońca

I wiersze pisze bez końca.

Ref. Wiosna...

Nocą się skrada z kotami,

Chodzi własnymi drogami.

A teraz śpi już na sośnie

I nie wie, że sosna rośnie.

Ref. Wiosna...

N-l wręcza dzieciom barwne wstążki i proponuje dowolną interpretację ruchową podczas słuchania piosenki.

4. Spacer w ogrodzie.

Każde dziecko wybiera drzewo lub krzew, na którym wskaże pierwsze oznaki wiosny. N-l zachęca do nasłuchiwania radosnego świergotu ptaków.

5. Zabawa ruchowa z celowaniem „Rzuty piłeczkami”.

N-l zawiesza na gałęzi koszyk, a w odległości około metra od koszyka wyznacza linię rzutu. Dzieci w rzędzie próbują wrzucić do kosza swoją piłeczkę. Następnie zbierają rozsypane piłeczki i powtarzamy zabawę.

Temat kompleksowy: Wiosenna pogoda

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Koperty z 4 słoneczkami dla każdego dziecka, kolorowe kartki, emblematy figur geometrycznych, wycięte z folii samoprzylepnej sylwety słońca i chmurek dla każdego dziecka, kredki, kartony.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Wesołe słoneczka”.

Każde dziecko otrzymuje kopertę z czterema słoneczkami. N-l proponuje przeliczanie słoneczek stosownie do umiejętności dzieci w liczeniu. Następnie pokazuje wzór i prosi dzieci, by go zapamiętały i ułożyły w szeregu na podłodze.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Wiosenna pogoda”.

Wiosenna pogoda

Jeszcze śnieg, sypie, prószy,

Jeszcze wiatr wieje w uszy,

Ale już słonko mocniej grzeje,

Śnieżek topnieje.

- To wiosenna pogoda.

Topi się śnieg

W śniegowe kałuże,

Ptaki śpiewają

W wiosennym chórze.

Raz pada deszcz, raz słonko świeci,

To wiosenna pogoda tak przeplata

„Trochę zimy, trochę lata”.

Po wysłuchaniu wiersza nauczyciel prosi dzieci o określenie:

- Jaka jest wiosenna pogoda? - Jakie pory roku przeplata?

- Po czym można poznać, że mamy już wiosnę?

3. Zabawa twórcza z kolorowymi kartkami.

Dzieci naśladują różne zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla wiosny:

- padający deszcz - stukanie palcami obu rąk w leżącą na podłodze kartkę,

- szum wiatru - poruszanie kartką trzymaną oburącz w górę i w dół,

- zimową zawieruchę - gniecenie kartki.

Na koniec zgniatają kartki i wypowiadają rytmicznie rymowankę: Wiosna przeplata trochę zimy trochę lata.

4. Praca plastyczna „Wiosenne słonko i deszczowa chmurka”.

N-l wręcza dzieciom karki złożone na pół. Prosi dzieci, by na jednej połowie nakleiły słoneczko, na drugiej chmurkę, a następnie rozłożyły kartkę i dorysowały coś wg własnego pomysłu.

5. Zabawa „Jaka to figura geometryczna?”.

N-l rozdaje dzieciom emblematy figur geometrycznych. Rysuje w powietrzu wybraną figurę geometryczną i prosi dzieci o odgadnięcie nazwy pokazanej figury przez podniesienie odpowiedniego emblematu.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Papierowa kula, obrazek marcowej pogody, kolorowe środki kwiatów i płatki oznaczone kropkami od 1 do 4 (płatki i środki kwiatków z tą samą cyfrą w jednakowym kolorze), Deszcz, Burza, Słońce, CD1 - WESOŁE PLĄSY, materace gimnastyczne lub inny sprzęt bądź przedmioty stanowiące przeszkody, karta pracy nr 64.

Proponowane działania:

1. Zabawa słuchowo-ruchowa „Kukułcze jajo”.

Dzieci siedzą w kręgu. N-l opowiada kukułkach i ich zwyczaju podrzucania jaj do gniazd innych ptaków. Następnie proponuje zabawę „Kukułcze jajo”. Wybrane dziecko otrzymuje papierową kulę i chodzi za plecami siedzących kolegów, naśladując głos kukułki. Po chwili zostawia za plecami jednego z uczestników „jajo”, milknie i szybko wraca na swoje miejsce. Dziecko, które usłyszy, że zostało mu podrzucone jajko, zostaje kukułką i zabawa toczy się dalej. Jeśli nie usłyszy, n-l wskazuje, kto będzie kukułką.

2. Praca z obrazkiem„Marcowa pogoda”.

N-l rozmawia z dziećmi na temat marcowej pogody. Wymienia jej charakterystyczne cechy.

3. Zabawa matematyczna „Wiosenne kwiatki”.

N-l rozkłada w sali środki kwiatków i płatki oznaczone określoną liczbą kropek od 1 do 4. Dzieci odszukują i układają wokół środków płatki z taką samą liczbą kropek. Nauczyciel pyta dzieci, jakie kolory mają wiosenne kwiaty.

4. Zagadki słuchowo-ruchowe „W marcu jak w garncu”, CD1.

Zabawa polega na wykonywaniu różnych czynności w zależności od włączanych improwizacji. Gdy włączamy Deszcz, dzieci biegają po całej sali między kilkoma wcześniej przygotowanymi przeszkodami (kałużami). Improwizacja Słońce jest sygnałem do maszerowania po obwodzie koła, a improwizacja Burza zaprasza do schowania się w dowolnym miejscu sali (ucieczka przed burzą).

Prosimy dzieci o zachowanie ciszy podczas zabawy. Za każdym razem coraz bardziej przyciszamy muzykę.

5. Wykonanie karty pracy nr 64.

Omawiamy rysunki. Wskazujemy charakterystyczne cechy pogody zimowej, wiosennej i jesiennej. Prosimy dzieci o narysowanie wiosennej pogody tak, jak potrafią.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Leci marzec, CD1 - PIOSENKI, kołatki, obrazki przedstawiające zwierzęta, rolki po papierze toaletowym, kolorowe kredki, drobne ilustracje kwiatów, roślin i owadów wycięte z kolorowych czasopism, klej, skrawki kolorowego papieru, kartony w kontrastowym kolorze, pisaki.

Proponowane działania:

1. Improwizacja na kołatkach do piosenki Leci marzec, CD1.

N-l powtarza z dziećmi I zwrotkę. Zapoznaje dzieci z kołatką: nazwą, brzmieniem i technikami gry na tym instrumencie. Demonstruje dwa sposoby gry: potrząsanie i uderzanie o rękę, a następnie prosi

dzieci o wykonanie do piosenki swobodnej improwizacji na kołatkach. Podczas zwrotki dzieci maszerują z kołatkami po obwodzie koła. W trakcie refrenu zatrzymują się, ustawiają twarzami do środka koła i rytmiczne grają na kołatkach (po 4 uderzenia w takcie).

2. Zabawa ortofoniczna „Głosy zwierząt”.

N-l rozkłada na dywanie obrazki przedstawiające różne zwierzęta. Zachęca dzieci do naśladowania odgłosów zwierząt przedstawionych na obrazkach. Dzieci kolejno wybierają jeden obrazek. Nazywają przedstawione na nim zwierzę i naśladują jego odgłos. N-l powtarza wszystkie zademonstrowane

przez dzieci dźwięki, zwracając uwagę na odpowiednie ułożenie warg, języka i zębów podczas artykulacji.

3. Ćwiczenie plastyczne rozwijające wyobraźnię twórczą - kreatywne dopełnianie form.

N-l przygotowuje skrawki kolorowego lub jednolitego kolorystycznie papieru oraz kartony o kontrastowym kolorze, pisaki lub kredki. Prosi dzieci, by wybrały kilka kawałków papieru i nakleiły je w dowolnym miejscu na kartonie. Następnie proponuje, by dokładne przyjrzały się wykonanej pracy, i zastanowiły, co przypomina i do czego jest podobna.

4. Praca plastyczna „Wiosna”.

Dzieci, naklejając ilustracje kwiatów, owadów itp. wycięte z kolorowych czasopism na kolorowy karton, komponują obrazek „Pani Wiosna”. Chętne mogą uzupełnić pracę własnymi rysunkami. Zwracamy uwagę na kolory, jakimi dzieci będą rysowały wiosnę. Następnie prosimy dzieci, by poszukały kolorów wiosny wśród roślin podczas pobytu w ogrodzie.

5. Zabawa „Gdzie się ukryły ptaki?”.

Zabawę można przeprowadzić w sali lub ogrodzie. Dzieci cichutko spacerują. Na hasło: skowronek zatrzymują się, nasłuchują odgłosów ptaków, naśladują ich obserwację przez lornetkę (rolki po papierze toaletowym).

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Leci marzec, CD1 - PIOSENKI, instrumenty perkusyjne, sylwety kropli deszczu i płatków śniegu, 3 duże garnki, 3 drewniane łyżki, karta pracy nr 65.

Proponowane działania:

1. Nauka II zwrotki piosenki Leci marzec, CD1.

N-l uczy piosenki fragmentami na zasadzie echa, potem dzieci śpiewają piosenkę z akomp, instrumentów perkusyjnych: I zespół gra podczas zwrotki rytm marszowy (po 2 uderzenia w takcie) na kołatkach, II zespół wykonuje jedno uderzenie w tamburyn na każdą pauzę (takty 2, 4, 6, 8), III zespół

gra w trakcie refrenu rytm ósemkowy na drewienkach (4 uderzenia w takcie).

2. Zabawa zręcznościowa „Zupa wiosenna”.

N-l rozkłada składniki na wiosenną zupę: krople deszczu i płatki śniegu. Dzieli dzieci na trzy zespoły, włącza piosenkę Leci marzec i proponuje zbieranie składników na zupę: każde dziecko zbiera po dwa dowolne składniki i wrzuca je do garnka. Przerwa w muzyce oznacza zakończenie zbierania. Wygrywa drużyna, której zawodnicy szybciej zbiorą składniki. Teraz można wymieszać wszystkie składniki i zacząć gotować zupę.

3. Wykonanie marcowej zupy zgodnie z przepisem w garnku - kolaż.

Dzieci przyklejają na kartonie wszystkie składniki zupy.

4. Wykonanie karty pracy nr 65.

N-l pokazuje rysunki pasujące do wiosny i jesieni. Prosi dzieci, by nakleiły zielone kropki przy rysunkach pasujących do wiosny, a czerwone przy rysunkach pasujących do jesieni. Zachęca dzieci do pokolorowania na zielono wiosennego listka.

5. Zabawa „Oglądamy krokusy”.

Dzieci spacerują po sali przy spokojnej muzyce. Na hasło: oglądamy krokusy przysiadają i patrzą na podłogę, naśladując przyglądanie się kwiatom. Na hasło: wąchamy kwiaty dzieci robią długi wdech przez nos z zamkniętymi ustami, zatrzymują powietrze (żeby zapamiętać zapach) i wypuszczają przez usta, wydając okrzyk zachwytu ach!

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Odgłosy wiosny - Żaba, Bocian, Osa - CD1 DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE, piosenka Leci marzec - PIOSENKI, ilustracje przedstawiające żabę, bociana i osę, obrazek wiosennej łąki.

Proponowane działania:

1. Zabawa tematyczna „Pani Wiosna”.

N-l wręcza dzieciom stosowne rekwizyty i pomaga przeprowadzić zabawę tematyczną „Pani Wiosna”. Przy sprzyjającej pogodzie zabawę można przeprowadzić w ogrodzie.

2. Zagadki słuchowe „Wiosna na łące”, CD1 Odgłosy wiosny - Żaba, Bocian, Osa, piosenka Leci marzec.

Po wysłuchaniu kolejno każdego nagrania n-l prosi dzieci o wskazanie odpowiedniego obrazka wśród ilustracji przypiętych na tablicy lub zawieszonych na sznurku (kilka razy zmieniamy kolejność słuchanych odgłosów i po ułożeniu obrazków wypowiadamy w różnym tempie nazwy zwierząt). Kolejne słuchanie przeznacza na improwizacje wokalno-ruchowe (naśladowanie głosem i ruchem żaby, bociana, osy). Na zakończenie dzieci śpiewają piosenkę Leci marzec. Po każdej zwrotce i refrenie n-l zatrzymuje na chwilę nagranie i podnosi jedną z ilustracji. Dzieci naśladują ruchem i głosem określone zwierzątko.

3. Opowieść ruchowa „Na wiosennej łące”.

Była wiosna. Nad zieloną, pachnącą łąką fruwały motyle i pszczółki. Na krzewach siedziały wróbelki, a w górze śpiewał skowronek. Po łące spacerowały mrówki. Po stawie małe kaczuszki pływały za swoją mamą. Wtem rozległo się głośne kumkanie. To żabki ostrzegały się przed bocianem. Bocian stał na jednej nodze i wypatrywał czegoś w trawie. Nagle powiał wiatr. Dmuchnął na chmurkę,

która zakryła słońce. Zaczął kropić ciepły kapuśniaczek. Zwierzątka ukryły się przed deszczem pod listkami, a żabki schowały się w stawie przed bocianem. W trakcie opowiadania dzieci za pomocą dowolnie dobranych ruchów i gestów odgrywają to, co się dzieje w opowieści.

4. Zabawa matematyczna „Policz zwierzątka”.

N-l pokazuje ilustrację przedstawiającą wiosenną łąkę i żyjące na niej ptaki i owady. Zadaje dzieciom pytania na temat liczby zwierząt:

- Kto policzy motyle? - Ile jest ptaszków? - Ile pływa kaczuszek?

- Których zwierzątek jest najwięcej?

5. Zabawa artykulacyjna na podstawie wiersza E. Stadtmuller „Ko, ko, ko, kwa, kwa, kwa, kto mój języczek zna?”. Dzieci w trakcie czytania wiersza naśladują głosy występujących zwierząt stosownie do treści.

Ko, ko, ko, kwa, kwa, kwa,

kto mój języczek zna?

Jestem mały poliglota,

Bo rozumiem psa i kota,

Ptasi język także znam,

Zaraz udowodnię wam.

Kotek miskę mleka miał.

Pyszne było - miauknął: ... .

Piesek też by pewnie chciał. Szczeka głośno :... .

Małej myszce ser się śni. Piszczy cicho: ... .

Kurka zniosła jajek sto. Gdacze o tym: ... .

Kaczka śliczne piórka ma. Kwacze dumnie ... .

Nad jeziorkiem żabek tłum Kumka sobie: ... .

Jak to dobrze kumie, kumie, Że ktoś po żabiemu umie.

6. Zabawa ruchowa „Świeci słoneczko” (sł. H. Kruk).

N-l obrazuje tekst za pomocą gestów, dzieci prosi o ich naśladowanie:

Świeci słoneczko jasne - uniesienie rąk do góry

Wieje wiosenny wiatr - wymachy rąk nad głową

I każdy ma ochotę wędrować sobie w świat. - marsz w miejscu

Grzeje słoneczko jasne, - uniesienie rąk do góry i poruszanie dłońmi

Pada wiosenny deszcz, - przykucnięcie i stukanie palcami w podłogę

Urosną śliczne kwiaty,

My urośniemy też. - powolne unoszenie się do pozycji stojącej.

Temat kompleksowy: Kolorowe pisanki

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Kosz z pisankami, opaski dla kurczątek i dla mamy kwoki, białe opaski z pisankami w kolorze czerwonym, zielonym, żółtym i niebieskim, czerwona szarfa, nagranie dowolnej wesołej muzyki.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Kolorowe pisanki”.

Kolorowe pisanki

Siedzi kura w kurniku

Kod-ko-dak!

Już jajek w koszyku bez liku

Tak - tak, tak.

Wszyscy jajka malują

Oj - jak, jak?

Wielkanocne pisanki szykują

Oj - tak, tak.

Pierwsza pisanka w kropeczki,

Druga pisanka w kwiateczki,

Trzecia pisanka w paski,

A czwarta?

Na czwartą patrzy kurka

Z wiejskiego podwórka.

Nagle pękło jajeczko

Kod-ko-dak!

- Chodź tu do mnie, córeczko…

2. Rozmowa o pisankach.

N-l gromadzi dzieci wokół kosza pełnego różnej wielkości pisanek.

Wyjaśnia znaczenie słowa pisanka, zapoznaje z techniką wykonywania pisanek, zachęca do swobodnych wypowiedzi na temat kolorów, wielkości i motywów ozdobnych na pisankach.

3. Zabawa „Kwoka i kurczęta”.

N-l zakłada opaskę kwoki, a dzieciom wręcza opaski kurczątek. Chodzi po sali i mówi ko, ko, ko. „Kurczęta” mogą poruszać się w dowolnych kierunkach, mówiąc pi, pi, pi. Na hasło: lis kurczęta jak najszybciej zbierają się w ciasnej gromadce przy „kwoce”, która je chowa (nauczyciel ma przygotowany miękki koc). Przez chwilę „kwoka” i „kurczęta” pozostają w ciszy. Na hasło: nie ma

lisa kurczęta wybiegają spod skrzydeł „kwoki” i zaczynają spacerować. Zabawę powtarzamy kilka razy.

4. Zabawa ruchowa „Pisanki”.

Dzieci są przebrane za pisanki - mają założone opaski z pisankami w kolorze czerwonym, zielonym, żółtym i niebieskim - i spacerują po sali przy spokojnej muzyce. Na przerwę w muzyce dobierają się w kółeczka zgodnie z kolorami pisanek. Przy dowolnej wesołej muzyce „pisanki” tańczą w kółeczkach.

5. Zabawa bieżna „Jastrząb i kury”.

N-l wyznacza dziecko, które będzie jastrzębiem, i oznacza je czerwoną szarfą. Pozostałe dzieci będą kurami, które spacerują po sali w różnych kierunkach. Na hasło: jastrząb „kury” uciekają przed „jastrzębiem”, który zaczyna je gonić. „Kura”, która przysiądzie, nie może być złapana przez „jastrzębia”.

Scenariusz nr 2

Erodki dydaktyczne:

Ilustracja wiosennej łąki, sylwety postaci z bajki, instrumenty perkusyjne, kolorowe kulki z papieru lub krepiny, koszyk, drobno pogniecione skorupki jajek w miseczkach, klej, rysunki: jajka, kurczątka i kaczuszki, farby, kartony, klajster, taśma samoprzylepna, karta pracy nr 66.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie bajki A. Galicy „Bajeczka wielkanocna”.

Dzieci siedzą przed tablicą, na której jest przypięta ilustracja przedstawiająca wiosenną łąkę. N-l opowiada bajkę, manipulując sylwetami stosownie do treści:

Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.

- Jeszcze chwilę - mruczały wierzbowe Kotki - daj nam jeszcze pospać, dlaczego już musimy wstawać?

A Słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:

- Tak to już jest, że musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.

Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka - puk, puk! i przygrzewało mocno.

- Stuk - stuk! - zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki Kurczaczek.

Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardą.

- Najwyższy czas - powiedziało - to dopiero byłby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.

Teraz Słońce zaczęło się rozglądać dookoła po łące, przeczesało promykami

świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zająca. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.

- Co się stało, co się stało? - Zajączek przecierał łapką oczy.

- Już czas, Wielkanoc za pasem - odpowiedziało Słońce - a co to by były za święta bez ielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo alutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.

- Kogo? Kogo? - dopytywał się Zajączek, kicając po łące.

- Kogo? Kogo? - popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.

- Kogo? Kogo? - szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.

I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem a szyi.

- To już święta, święta - szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich romykami, nucąc taką piosenkę:

W wielkanocny poranek

Dzwoni dzwonkiem Baranek,

A Kurczątko z Zającem

Podskakuje na łące.

Wielkanocne Kotki,

Robiąc miny słodkie,

Już wyjrzały z pączka,

Siedzą na gałązkach,

Kiedy będzie Wielkanoc

Wierzbę pytają.

Po opowiedzeniu bajki n- pyta dzieci:

- Z czym kojarzy się wam Wielkanoc?

- Dlaczego słoneczko budziło bazie wierzbowe, zajączka, baranka, kurczątko?

- Jakie są symbole Świąt Wielkanocnych?

2. Zagadki słuchowe z instrumentami perkusyjnymi „Liczymy pisanki”.

N-l gra na dowolnym (poznanym przez dzieci) instrumencie perkusyjnym a zmianę od jednego do trzech dźwięków. Każdy dźwięk oznacza jedną pisankę. Dzieci określają, ile pisanek należy włożyć do koszyka, i rozpoznają instrument (nazywają go i wskazują). Kto poda prawidłową odpowiedź, wrzuca do koszyka odpowiednią liczbę pisanek - kulek z papieru lub kolorowej krepiny. Po zakończeniu zabawy n-l dokonuje klasyfikacji pisanek, układając je według kolorów: żółte, zielone, czerwone, niebieskie, białe.

3. Praca plastyczna „Marmurkowy obrazek”.

Na stolikach stoją miseczki, w których są drobno pogniecione skorupki jajek, obok leży klej. Dzieci mają do wyboru rysunki kurczątka, jajka lub kaczuszki, które wyklejają skorupkami. Rysunek należy dokładnie posmarować klejem i od razu obficie posypać skorupkami, całość starannie docisnąć, a skorupki, które się nie przykleiły, ponownie zsypać do miseczek. N-l proponuje dzieciom, by dotykając rysunków opuszkami palców, opowiedziały o swoich pracach. Po wysuszeniu marmurkowe obrazki można dowolnie pokolorować farbami.

4. Wykonanie karty pracy nr 66.

Dzieci liczą, ile pisanek jest w koszyku. N-l zachęca do pokolorowania pisanek i naklejenia kurczaka na wybranej pisance.

5. Zabawy twórcze z klajstrem.

N-l pyta dzieci, co jest żółte. Proponuje narysowanie słoneczka z bajki wielkanocnej. Przykleja kartony do stolików taśmą samoprzylepną. Prosi dzieci, by nabrały pełną dłoń klajstru wymieszanego z żółtą farbą, nałożyły na duży karton, a następnie rozprowadziły klajster kolistymi ruchami na całym podłożu i narysowały na środku koło, które należy wielokrotnie poprawiać w tym samym miejscu, aż powstanie grube koło przypominające słońce. Teraz dzieci mogą narysować na zewnątrz koła proste promienie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Obrazek tematyczny „Wielkanoc”, obręcze i liczmany: kurczątka, uformowane z papierowych pasków, podstawki, kolorowa plastelina, ilustracja wielkanocnego stołu, surowe i ugotowane jajka.

Proponowane działania:

1. Praca z obrazkiem „Wielkanoc”.

N-l rozmawia z dziećmi na temat zbliżających się Świąt Wielkanocnych, tradycji i zwyczajów świątecznych.

2. Zabawa słuchowa „Kurczątko”.

Dzieci zamieniają się w kurczątka i siadają w półkolu. N-l wybiera dziecko, które będzie kwoką. „Kwoka” staje tyłem do „kurcząt”. Wskazane przez n-la dziecko naśladuje głos kurczątka na sylabie pi, pi, pi. Zadaniem „kwoki” jest odnalezienie „kurczątka”. Dziecko, które zostanie rozpoznane, zostaje „kwoką”. Zabawę powtarzamy.

3. Liczenie kurcząt.

Dzieci siedzą w kole. N-l wręcza im obręcze i liczmany - kurczątka. Mówi wierszyk:

Po podwórku chodzi kwoka

I nie spuszcza kurcząt z oka.

- tu przy mamie jedno…

- tam dwa…

Ile to jest?

- Kokoda!

Następnie pyta dzieci, ile kurcząt ma kwoka. Po uzyskaniu odpowiedzi prosi o ułożenie liczmanów w obręczy zgodnie z treścią zagadki. Dzieci kładą 1 kurczątko, potem 2 i głośno liczą, ile kurcząt jest

razem. W zależności od umiejętności dzieci w liczeniu różnicujemy liczbę liczmanów i polecenia wydawane poszczególnym przedszkolakom.

4. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Pisanki”.

N-l rozmawia z dziećmi o wyglądzie pisanek, zwraca uwagę na ozdobne wzorki. Następnie wręcza dzieciom podstawki i plastelinę i proponuje ulepienie tęczowej pisanki. Prosi dzieci, by wyrabiały w rękach plastelinę do momentu, aż będzie miękka. Wówczas zachęca do zmieszania kolorów i uformowania pięknego jajka. Gotowe pisanki dzieci wkładają do podstawek.

5. Wysłuchanie wiersza M. Lewickiej „Mazurki i baby”.

N-l pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą wielkanocny stół i mówi wiersz.

Mazurki i baby

Złote słonko patrzy z chmurki,

mama piecze dziś mazurki.

Lukrem są pomalowane,

na nich z cukru jest baranek.

Pachną pięknie, słodko, świeżo,

obok baby smaczne leżą.

Na świątecznym, dużym stole

ciasta pełnią ważną rolę.

Bazie stoją już w wazonie

wielkanocna świeca płonie,

a mazurka pod baziami

tańczą baby z mazurkami.

N-l rozmawia z dziećmi o świątecznych wypiekach. Pyta, jak nazywają się tradycyjne ciasta świąteczne. Pokazuje obrazki z różnymi rodzajami ciast. Pomaga dzieciom nazwać wielkanocne ciasta.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Opaski zajączków i wróbelków, piosenka Kwoka, CD1 - PIOSENKI, koszyczek, pisanki lub papierowe kulki, pisak i koszulka foliowa z białą kartką w środku dla każdego dziecka, kolorowy papier, jajko kurze surowe i ugotowane, karta pracy nr 67.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Zajączki”.

Dzieci są podzielone na dwie grupy: zajączki i wróbelki - mają odpowiednie opaski na głowach. Przy dowolnej głośnej muzyce „zajączki” skaczą po łące (sali), a przy cichej - skaczą „wróbelki”, a „zajączki” w tym czasie zjadają marchewkę. N-l prosi „zajączki”, by postawiły górne ząbki na dolnej

wardze i w takiej pozycji naśladowały skrobanie marchewki. Zabawę powtarzamy, zamieniając rolami dzieci w zespołach.

2. Zabawa ruchowa do piosenki Kwoka, CD1.

Po wysłuchaniu i omówieniu piosenki nauczyciel opowiada dzieciom o zwyczaju ludowym polegającym na chodzeniu od domu do domu z kogucikiem. Podczas kolejnego słuchania proponuje zabawę: dzieci stają na obwodzie koła, jedno - „kwoka” chodzi z koszyczkiem blisko dzieci. Z chwilą zatrzymania nagrania „kwoka” oddaje koszyczek osobie, przy której się znajduje. Ta wkłada do koszyczka 1, 2 lub 3 pisanki (prawdziwe lub z papieru) i zabawa zaczyna się od początku. Osoba, przy której ponownie stanie dziecko z koszyczkiem, wyjmuje pisanki i liczy je. Oddaje koszyk koledze obok i zabawa zaczyna się od nowa.

3. Rysowanie owalnych kształtów.

N-l wręcza każdemu dziecku pisak i koszulkę foliową z białą kartką w środku. Prosi dzieci, by narysowały w powietrzu duże jajo strusia, a następnie jak największe jajo zamkniętym pisakiem na koszulce. Po nabyciu umiejętności rysowania kształtu owalnego dzieci rysują owal jaja pisakiem. N-l

ogląda narysowane jaja, poczym wyciera rysunki i prosi dzieci, by narysowały tyle jaj (wielkości jajka kurzego), ile zmieści się na koszulce. Narysowane jaja można pomalować w dowolne wzory tak, by powstały prawdziwe pisanki. Następnie dzieci zmieniają biały papier w koszulce na papier dowolnego koloru. Tym sposobem same wyczarują kolorowe pisanki.

4. Wykonanie karty pracy nr 67.

N-l pyta dzieci, ile kurczaków biega po trawie, a ile nie wyszło jeszcze ze skorupek. Poprosi o wskazanie, których kurczaków jest więcej. Proponuje pokolorowanie kurczaków biegających po trawie.

5. Zabawa badawcza.

N-l rozbija jajko kurze i pokazuje dzieciom jego zawartość. Wymienia, z czego się składa: skorupki, białka i żółtka. Zwraca uwagę na zarodek. Mówi, że kurczęta wykluwają się z jajek, które mają zarodki. Następnie pokazuje dwa takie same jajka. Wyjaśnia, że jedno jest surowe, a drugie ugotowane. Proponuje eksperyment: wprawia w ruch kolejno oba jajka i obserwuje z dziećmi, które

jajko kręci się szybciej. Wyjaśnia, że jajko gotowane kręci się szybciej.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Pluszowe kurczątko, piosenka Kwoka, CD1 - AKOMP, 2 koszyki, papierowe pisanki i kurczaki, tamburyn, niebieskie, czerwone i żółte obręcze, opaski dla kur, kaczek i gęsi, lignina, pojemniczki, ziemia, nasiona rzeżuchy, ziarna owsa.

Proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Gdzie jest kurczątko?”.

N-l pokazuje dzieciom małe kurczątko. Stawia je na stoliku i pyta, gdzie jest kurczątko. Potem kładzie je pod stołem, obok stołu, za stołem, przed stołem i za każdym razem zadaje to samo pytanie. Prosi, by dzieci określiły miejsce położenia kurczątka, używając odpowiednich przyimków.

2. Zabawa „Huśtanie kurczątka na brzuchu”.

N-l demonstruje dzieciom sposób wykonania ćwiczenia. Kładzie się na plecach, a na brzuchu ma małego kurczaczka. Robi długi wdech nosem, wypinając brzuch, a następnie powolny wydech (brzuch opada). Dzieci obserwują falowanie maskotki przypominające huśtanie. N-l zachęca dzieci, by pohuśtały swoje zabawki.

3. Zabawa ruchowa „Liczymy kurczęta”, piosenka Kwoka, CD1.

Zabawa przebiega podobnie jak w scenariuszu, s. 28, 29, z tym, że z koszykami chodzą dwie osoby. Do jednego koszyczka dzieci wkładają wycięte z kartonu pisanki, do drugiego - kurczaki. N-l porównuje liczebność tworzonych zbiorów pisanek i kurcząt, posługując się określeniami: dużo, mało, tyle samo. Zachęca, aby podczas zabawy dzieci intonowały melodię piosenki na zmianę na sylabach ko i pi.

4. Zabawa ruchowa „Zwierzęta z wiejskiego podwórka”.

N-l rozkłada obręcze, które będą pełniły rolę domków dla zwierząt z wiejskiego podwórka. W domkach żółtych mieszkają kaczki, w domkach czerwonych - kury, a w domkach niebieskich - gęsi. Wręcza dzieciom opaski symbolizujące te zwierzęta i proponuje zabawę „Zwierzęta z wiejskiego podwórka”. Dzieci-zwierzęta chodzą po sali przy dźwiękach tamburyna. Na hasło: zwierzęta

do domu dzieci chowają się w swoich domkach i głosem naśladują zwierzątka, które tam mieszkają. Dźwięk tamburyna zaprasza „zwierzęta” ponownie na spacer.

5. Obserwacja hodowli rzeżuchy i owsa w kąciku przyrody.

N-l układa na uformowany z ligniny kopiec ziarna rzeżuchy, które wcześniej namoczył. Również owies można wcześniej namoczyć, a następnie wysiać do małych, ozdobnych pojemniczków (wydmuszek) z ziemią. N-l zachęca dzieci do prowadzenia codziennych obserwacji i podlewania roślinek.

Temat kompleksowy: Zwyczaje wielkanocne

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Trójkąt, znaczki na tasiemkach z dużymi i małymi pisankami, drewienka, dzwoneczki, kołatki, grzechotki, wybrane symbole Świąt Wielkanocnych, kolorowy karton w kształcie dużej pisanki z naklejonym pośrodku kawałkiem futerka dla każdego dziecka, pisaki, maskotka zajączka.

Proponowane działania:

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Pisanka do pisanki”.

N-l wręcza dzieciom znaczki z dużymi i małymi pisankami. Dzieci zawieszają znaczki na szyi i biegają po sali. Na sygnał (uderzenie w trójkąt) dzieci, które mają znaczki z małymi pisankami, dobierają się w pary z tymi, które mają znaczki z dużymi pisankami i przykucają, formując kształt pisanki.

2. Poznawanie wielkanocnych zwyczajów na podstawie wiersza A. Rumińskiej „Zwyczaje wielkanocne”.

N-l eksponuje na stole symbole Świąt Wielkanocnych. Zapoznaje dzieci z wybranymi zwyczajami wielkanocnymi na podstawie wiersza.

Zwyczaje wielkanocne

Kiedy Wielkanoc przychodzi,

Tak się ją świątecznie obchodzi.

Trzeba jajka malować - kolorowe pisanki

Trzeba palemkę zdobić i białe baranki.

Można posiać rzeżuchę lub zieloną trawkę

Można wyciąć zajączka, kurczątko zabawkę.

Potem przynieść koszyczek

I na dnie wszystko ułożyć w nim ładnie:

Kolorowe pisanki,

Cukrowe baranki,

Wysoką palemkę,

Małą babeczkę,

Zieloną rzeżuchę,

Zajączka,

I dwa żółte kurczątka.

Kto zwyczaje wielkanocne zna,

Ten potem niespodziankę ma:

Czekoladowe jajeczka albo zajączki

„wskoczą” do jego rączki.

Rozmowa z dziećmi na temat:

- malowania jajek,

- śmigusa-dyngusa,

- przygotowania koszyczka,

- święconki.

3. Ćwiczenie narządów artykulacyjnych.

Dzieci naśladują głosy: baranka, koguta, kury i kurczątka. N-l dzieli dzieci na cztery zespoły, których zadaniem będzie odzywać się na dźwięk określonego instrumentu:

- drewienek - pieją koguty, - dzwoneczków - beczą baranki,

- grzechotek - piszczą kurczątka, - kołatek - gdaczą kury.

4. Praca plastyczna „Pisanka z zajączkiem”.

N-l rozdaje dzieciom kolorowe kartony w kształcie dużej pisanki z naklejonym pośrodku kawałkiem futerka. Zachęca do dotykania futerka i wypowiedzi na temat swoich odczuć. Zadaje dzieciom pytania:

- Jakie jest to futerko? - Co wam przypomina?

- Jakie zwierzątko do głaskania możemy wyczarować z tego futerka?

Proponuje dorysowanie nóżek, długich uszu i łebka. Zachęca dzieci do opowiedzenia o swoich zajączkach. Chętne dzieci mogą policzyć pisanki z zajączkami.

5. Zabawa tropiąca „Ukryty zajączek”.

N-l wychodzi z dziećmi do ogrodu. Mówi, że jest tu ukryty zajączek. Pokazuje sposób prowadzenia poszukiwań. Kiedy zajączek zostanie odnaleziony, dzieci sygnalizują koniec poszukiwań, naśladują charakterystyczny sposób poruszania się zajączka, mówiąc kic, kic, kic.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Piosenka Kwoka, CD1 - PIOSENKI, koszyczek lub wózek, kogucik, papierowe kule, szarfy i kółka do sersa w kolorze czerwonym, żółtym i zielonym, bębenek, pacynki zajączki, kredki, karta pracy nr 68.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Wielkanocne zwierzątka”.

Dzieci podzielone są na trzy grupy: kurczątka, baranki i zajączki. „Kurczątka” otrzymują żółte szarfy, „zajączki” - zielone, a „baranki” - czerwone. N-l rozkłada w sali kółka do sersa w takich samych kolorach co szarfy. Każde dziecko - zwierzątko przykuca w swoim domku (dzieci z szarfami o określonym kolorze wchodzą do kółek o takim samym kolorze). Na hasło: kurczątka żółte „kurczątka” zaczynają skakać obunóż i piszczeć. Na hasło: baranki zaczynają biegać na czworakach i beczeć „baranki” („kurczątka” wracają do domków), na hasło: zajączki zaczynają kicać wielkanocne „zajączki” („kurczęta” i „baranki” pozostają w domkach).

2. Wysłuchanie wiersza M. Lewickiej „Wielkanocne zajączki”.

Dzieci siedzą w półkolu. N-l prezentuje wiersz z wykorzystaniem pacynek zajączków.

Wielkanocne zajączki

Pytał raz zająca zając,

kręcąc noskiem i wzdychając:

„Powiedz, drogi przyjacielu

wszak na rzeczach znasz się wielu,

co dać dzieciom na Wielkanoc:

czy marchewkę, świeże siano,

pęk sałaty lub kapustę?

Martwię się już tak od szóstej!”

A przyjaciel tak mu powie:

„Po co tracić czas i zdrowie!

Schrup marchewkę lepiej sam,

bo ja inny pomysł mam.

Zajączkowa niespodzianka

wielkanocna to pisanka!

Sposób prosty, mówię z góry:

trzeba jajko wziąć od kury

i na twardo ugotować.

Gdy ostygnie pomalować,

w kwiatki, kropki, kreski, szlaczki.

Ej, ucieszą się dzieciaczki!

Napisz jeszcze swe życzenia

- wielkanocne pozdrowienia.

Wszystko już, kolego wiesz,

więc do pracy teraz śpiesz”.

Pomknął ucieszony zając,

ważne słowa powtarzając.

A w świąteczny, ciepły ranek

wszystkie dzieci roześmiane

otrzymały niespodzianki:

dyngus, bazie i pisanki.

Wraz z żółtymi żonkilami

mała kartka z życzeniami:

„Niechaj dziś dla wszystkich dzieci

wielkanocne słonko świeci.

Dla starszaka i dla brzdąca

pozdrowienia od ZAJĄCA.”

N-l pyta dzieci:

- O jakiej niespodziance od zajączka marzycie?

3. Zabawa inscenizacyjna i próby intonowania I zwrotki piosenki Kwoka, CD1.

Dzieci poruszają się po obwodzie koła, śpiewając I zwrotkę. Gdy muzyka milknie (n-l zatrzymuje nagranie w dowolnym momencie), dzieci zamienione w kurczęta kucają. Dziecko, które jest „kwoką” i maszeruje w środku koła w przeciwnym kierunku, stara się schwytać „kurczątko” (dziecko, które nie zdążyło kucnąć). Schwytane dziecko na jedną kolejkę opuszcza zabawę. Po zakończeniu piosenki chętne dzieci próbują ułożyć proste życzenia świąteczne.

4. Zabawa dydaktyczna „Przygoda kurcząt” (wg Z. Bogdanowicz).

N-l opowiada dzieciom o kwoce, która broniła swoich kurcząt przed kotem. Kurze pomagał pies. Proponuje zilustrowanie ruchem i głosem przygody kurcząt. Wskazuje dzieci, które odegrają rolę psa, kota, kury i kurcząt. „Kurczęta” biegają po podwórku, piszcząc pi, pi, pi. „Kot” skrada się do „kurcząt”,

wołając miau, miau, miau. „Kura” osłania „kurczęta”, wołając ko, ko, ko. „Pies” odpędza „kota”, szczekając hau, hau, hau. „Kot” zostaje przepędzony, „kurczęta” gromadzą się wokół „kwoki”.

5. Wykonanie karty pracy nr 68.

Dzieci kolorują dużego zająca i doklejają marchewkę małemu zajączkowi.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Kwoka, CD1 - PIOSENKI, białe kartony, kredki, pisaki, plastikowy kubek z wodą, karta pracy nr 69.

Proponowane działania:

1. Praca plastyczna „Świąteczny obrus”.

N-l daje dzieciom białe kartony. Prosi o narysowanie ozdobnych elementów o tematyce wielkanocnej.

2. Nauka II zwrotki piosenki Kwoka, CD1

Dzieci w siadzie skrzyżnym śpiewają piosenkę. Następnie n-l proponuje marsz po obwodzie koła wiązanego i śpiew z podziałem na role („kurczęta” śpiewają całą piosenkę z wyjątkiem ostatniego wersu, który wykonuje solista „kwoka”).

3. Zapoznanie ze znanym zwyczajem wielkanocnym na podstawie wiersza M. Lewickiej „śmigus-dyngus”.

śmigus-dyngus

Z jakiej dzisiaj to przyczyny

całe mokre są dziewczyny?

Czemu chłopcy wodę leją

i z tych dziewczyn wciąż się śmieją?

Wielkanocnym jest zwyczajem

lanie wody w Poniedziałek.

śmigus-dyngus, wodę brać

i nią wszystkich wkoło lać.

Nie gniewajcie się zmoknięci,

bądźcie lepiej uśmiechnięci.

Czysta woda nie zaszkodzi,

zdrowia doda i ochłodzi.

Gdy się wyschnie, przecież można

oblać tego, kto nas oblał.

N-l wyjaśnia dzieciom znaczenie słów: śmigus i dyngus i rozmawia na temat wiersza. Pyta dzieci:

- Co to jest śmigus-dyngus? - Dlaczego w święta pamiętamy o tym zwyczaju?

- Za pomocą czego polewamy się w lany poniedziałek?

Następnie ilustruje ruchem treść wiersza i zachęca dzieci do naśladowania tych gestów.

4. Zabawa ruchowa „smigus-dyngus”.

Dzieci ustawiają się w pary: chłopiec z dziewczynką. Następnie maszerują po sali, słuchając wiersza. W czasie ponownej recytacji - stosownie do treści - każdy chłopiec naśladuje skradanie się z wodą i polewanie, a dziewczynka przed nim ucieka. Potem dzieci naśladują strząsanie wody z ubrania: stają w rozkroku, luźno opuszczają ręce i stopniowo strząsają wodę z prawej i lewej ręki, z całego tułowia, a następnie z prawej i lewej nogi. Na słowa: śmigus-dyngus wszystkie dzieci rytmicznie klaszczą w dłonie. Chłopcy rytmizują słowa: śmigus dyn-gus, a dziewczęta: la-ny po-nie-dzia-łek.

5. Wykonanie karty pracy nr 69.

N-l ogląda z dziećmi ilustrację palmy wielkanocnej. Prosi o dokończenie kolorowania palmy i naklejenie po jednej stronie palmy pisanki, a po drugiej baranka.

6. Zabawa rozluźniająca „Przekaż kubeczek”.

Dzieci siedzą w kole. N-l napełnia plastikowy kubek wodą i podaje dziecku siedzącemu po swojej prawej stronie. Prosi o przekazanie dalej. Kubek przekazują sobie kolejno wszystkie dzieci. N-l zwraca uwagę na sposób trzymania kubka (całą dłonią).

Scenariusz nr 4

środki dydaktyczne:

Kostka do gry, ilustracja o tematyce wielkanocnej, karteczki oznaczone kropkami od 1 do 4, sosnowa gałąź, kolorowe wstążki, słoneczka z karbowanego papieru, wydmuszki, elementy pasujące do dekoracji wielkanocnego stołu: zielony owies, palmy wielkanocne, baranek, koszyczek, pisanki i niepasujące (bombka, choinka), folia, celofan, plastikowe butelki, gazety, papierowe kropelki.

Proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Odgadnij obrazek”.

N-l zakrywa obrazek o tematyce wielkanocnej karteczkami oznaczonymi określoną liczbą kropek. Przygotowuje kostkę do gry z określoną liczbą oczek. Chętne dziecko rzuca raz kostką, a n-l odkrywa fragment obrazka, na którym liczba kropek odpowiada liczbie oczek na kostce. Po odsłonięciu fragmentu ilustracji dzieci próbują odgadnąć, co przedstawia cała ilustracja.

2. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Zielony gaik”.

Dzieci przybierają dużą sosnową gałąź wstążkami, słoneczkami z karbowanego papieru, wydmuszkami jaj i innymi wiosennymi ozdobami. N-l eksponuje gałąź w kąciku przyrody. Opowiada o tradycji wykonywania gaiku i chodzenia z nim (gaik przedstawia nadchodzącą wiosnę).

3. Zabawa dydaktyczna „Co pasuje?”.

N-l pokazuje różne elementy dekoracyjne pasujące do stołu wielkanocnego i omawia je (zielony owies, palmy wielkanocne, baranek, pisanki). Zadaniem dzieci jest wybrać i ułożyć na jednym stole elementy potrzebne do dekoracji wielkanocnego stołu, na drugim - elementy niepasujące (bombkę, choinkę).

4. Zabawa twórcza z elementami kinezjologii edukacyjnej „Wiosenny obrazek” ukazująca zmienność pogody.

N-l wręcza dzieciom tace z kaszą manną lub piaskiem i pokazuje, jak można rysować na nich palcem słońce, chmurkę, padający deszcz, leniwe ósemki - motyle. Snuje opowieść: Jesteśmy na spacerze, jest słoneczna pogoda (dzieci rysują na tacach ćwiczone wcześniej kształty). Ale pogoda się zmienia. Zaczyna wiać wiatr (dzieci naśladują wiejący wiatr, poruszając: folią, celofanem, plastikowymi butelkami, gazetami itp.). Wiatr porusza drzewami (skłony tułowia na boki). Niebo chmurzy się i zaczyna padać deszcz (n-l rzuca w górę dużo małych papierowych kropelek). Krople deszczu powoli spadają na ziemię. Chcemy je złapać, ale jest to niemożliwe, ponieważ rozpływają się na naszych

dłoniach (dzieci zdmuchują krople w kałuże).

5. Zabawa „Czego brakuje na stole?” ilustrująca treść wierszy o tematyce wielkanocnej. N-l mówi wiersz R. Przymusa „Wielkanoc”.

Wielkanoc

Na stole pisanki pięknie malowane.

Wśród zieleni trawy cukrowy baranek.

Bazie w wazoniku, ciasta i wędliny...

WIELKANOC - i wielkie spotkanie rodziny.

Prosi, by chłopcy udekorowali stół symbolami, o których mowa w utworze. Następnie mówi o tym, że jeszcze coś powinno znaleźć się na wielkanocnym stole. Co to takiego, dowiedzą się po wysłuchaniu fragmentu wiersza M. Lewickiej

„Wielkanoc”.

Stoi koszyk wiklinowy

W nim baranek jest cukrowy

I jajeczka malowane

Pisankami nazywane. (...)

Teraz z kolei dziewczynki odszukają elementy, które wystąpiły w utworze, i ustawiają je na stole.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Kwoka, CD1 - PIOSENKI, chusteczka, obrazki przedstawiające pory roku i święta, kolorowe szarfy, karteczki z rysunkami produktów z koszyka wielkanocnego, palmy wielkanocne, materiał do wykonania palm, karta pracy nr 70.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna do piosenki Kwoka, CD1.

Dzieci śpiewają piosenkę z podziałem na role: do słów: a to moje ukochane śpiewają wszystkie dzieci (kurczęta), ostatni wers solista (kwoka). Zabawa ma podobny przebieg jak popularna zabawa „Mam chusteczkę haftowaną”.

2. Pogadanka na temat „Święta za pasem”.

N-l pyta dzieci, z jaką porą roku kojarzy się im Wielkanoc. Rozkłada na podłodze obrazki przedstawiające pory roku i święta i omawia je. Przypomina, że Święta Wielkanocne są na wiosnę. Prosi dzieci, by wybrały obrazek przedstawiający aktualną porę roku - wiosnę. Przypina go na tablicy. Obok przypina obrazek przedstawiający wielkanocny stół. Omawia, co znajduje się na stole.

3. Praca konstrukcyjna „Palma”.

N-l pokazuje dzieciom różne palmy wielkanocne. Rozmawia na temat ich wielkości, użytych do ich wykonania elementów ozdobnych. Następnie wykonuje wspólnie z dziećmi palmę z bukszpanu i wierzbowych gałązek. Palmę można ozdobić kwiatkami, mchem, ziołami, kolorowymi trawami i piórkami i ustawić w kąciku przyrody.

4. Wykonanie karty pracy nr 70.

Dzieci rysują owies pod barankiem, naklejają dzwoneczek pod szyją baranka. N-l pyta, czym pokryte jest ciało prawdziwego baranka.

5. Zabawa integrująca „Koszyczek wielkanocny”.

N-l omawia rodzaje potraw, które umieszczamy w koszyczku wielkanocnym. Następnie z kolorowych szarf układa na dywanie kształt dużego koszyka. Nakleja lub przypina jednej grupie dzieci karteczki z rysunkami wybranych potraw wielkanocnych. Dzieciom z drugiej grupy mówi, by ukryły takie same rysunki pod bluzką lub schowały do kieszeni. Zadanie polega na odnalezieniu się dzieci będących tą samą potrawą. Przedszkolaki, które mają ukryte obrazki, opowiadają w formie zagadki o tym, czym są (n-l pomaga sformułować opis bez podawania nazwy stosownie do możliwości dzieci). Po odgadnięciu potrawy dzieci dobierają się w pary (sprawdzają ukryte obrazki). Na zakończenie nauczyciel zaprasza wszystkie dzieci ustawione w pary „do koszyka”.

Moduł 8

Kwiecień - temat miesiąca „Strach ma wielkie oczy”

Temat kompleksowy: Cień

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Melodia ludowa Hej, tam pod lasem, CD1 - WESOŁE PLĄSY, lampa, biały materiał, instrumenty perkusyjne i alternatywne, wycięte z kartonu sylwety zwierząt leśnych: sarny, lisa, sroki, zająca, dzięcioła, kukułki, sowy i kilku drzew, orzech laskowy.

Proponowane działania:

1. Zapoznanie ze zjawiskiem cienia.

N-l pyta dzieci, czy wiedzą:

- co to jest cień; - kiedy powstaje cień.

Następnie wyjaśnia dzieciom sposób powstawania cienia. Przeprowadza w tym celu doświadczenie: w słabo oświetlonym pomieszczeniu przed pustą ścianą ustawia źródło światła (włączony rzutnik lub lampkę). Pokazuje, że światło rozchodzi się w linii prostej, zanim oświetli ścianę. Następnie staje na drodze światła i pokazuje powstały cień. Wykonuje różne ruchy tak, by dzieci zauważyły zależność zmienności kształtów cienia od jego właściciela, proponuje dzieciom zabawę ze swoimi cieniami.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Teatrzyk cieni”.

Teatrzyk cieni

Kiedy lampa wieczorem świeci,

Można zrobić teatrzyk dla mamy, dla dzieci.

Zależy, jak ręce przy świetle ułożę,

Powstaną cienie: myszki, kotka, pieska.

Każdy z was teatrzyk cieni zrobić może.

Wy też możecie nauczyć się zabawy rączkami.

I zrobić swój teatrzyk dla taty, dla dzieci, dla mamy.

Nauczyciel nawiązując do treści wiersza, proponuje dzieciom dowolne manipulowanie paluszkami w świetle lampy. Pokazuje różne ułożenia rąk tak, by powstały cienie różnych zwierzątek.

3. Teatrzyk cieni wg Cz. Janczarskiego „Kto w lesie mieszka”.

N-l robi z białego płótna ekran. Z kartonu wycina sylwety leśnych zwierząt: sarny, lisa, sroki, zająca, dzięcioła, kukułki, sowy i kilku drzew. Ustawia lampkę do oświetlenia sylwet z tyłu ekranu (dzieci siedzą przed ekranem). Podświetla lampką ekran i sylwety, którymi będzie poruszać. Dzieci śledzą ruchy cieni na ekranie. Kto w lesie mieszka (N-l stoi przed ekranem sceną i mówi wiersz, wskazując na widoczne cienie drzew.)

Miło jest chodzić

po leśnych ścieżkach.

A wiecie, dzieci,

kto w lesie mieszka?

(Przechodzi za ekran i poruszając sylwetkami mieszkańców lasu, przedstawia treść wiersza.)

Mieszka tu sarna,

co biega prędko.

- Nie bój się dzieci

zgrabna sarenko!

A tu widzicie

rudego liska.

Potrząsa kitą,

oczami błyska.

Ten ptak wesoły

to sroczka miła,

co w bajce dzieciom

kaszkę warzyła.

Zajączek skubie

trawy i zioła.

Ujrzał na drzewie

pstrego dzięcioła.

Kukułka kuka

daleko, blisko…

Już w suchych liściach

ma legowisko.

W lipowej dziupli

wiewiórka mieszka.

Poproście, może da wam orzeszka……

(Dzieci mogą własnymi słowami poprosić wiewiórkę o orzeszek. W odpowiedzi na prośby n-l rzuca zza ekranu w stronę dzieci orzech laskowy.)

Sowa dzień cały

drzemała smacznie.

A teraz, w nocy,

polować zacznie.

N-l pokazuje dzieciom sylwety bohaterów występujących w przedstawieniu, zadaje pytania:

- Kto mieszka w lesie?

- Co w bajce gotowała sroczka dzieciom?

- W czym legowisko ma jeż?

- Gdzie mieszka wiewiórka, która rozdaje orzeszki?

- Kiedy poluje sowa?

Zaprasza dzieci za ekran i pozwala eksperymentować z cieniem.

4. Teatrzyk cieni „Teatralna orkiestra”, CD1, melodia ludowa Hej, tam pod lasem.

N-l wręcza dzieciom instrumenty alternatywne i perkusyjne. W takt muzyki 3-4 osoby poruszają się za parawanem, grając na instrumentach. Pozostałe dzieci muszą podać nazwę instrumentu. Mogą również rozpoznać osoby grające na instrumentach. Potem następuje zamiana ról.

5. Zabawa dramowa na podstawie wiersza Cz. Janczarskiego „Kto mieszka w lesie”.

N-l zachęca dzieci do improwizacji czynności i sposobu poruszania się poszczególnych zwierząt:

- bieganie sarny,

- skradanie lisa potrząsającego kitą,

- gotowanie kaszy przez sroczkę, trzepanie skrzydłami,

- skoki zajączka, skubanie trawy i spoglądanie w stronę dziupli,

- lot kukułki i kukanie,

- śpiącego jeża w liściach,

- polowanie przez sowę i nawoływanie hu, hu.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Białe kartony, masa samoprzylepna, lampka, gruby flamaster, czapki, kapelusze, rysunki postaci z bajki: Tygryska, Krzysia, Sowy Przemądrzałej, Kubusia Puchatka, Prosiaczka i Kłapouchego i ich cienie, latarki, waciki, kontury cieni głów, podstawki z pokruszonymi szarymi suchymi pastelami.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Sesja zdjęciowa”.

N-l zaprasza dzieci na niecodzienną sesję zdjęciową: fotografowanie cienia głowy i to bez użycia aparatu. Przygotowuje dzieci do zdjęcia: poprawia włosy, dziewczynkom zawiązuje kucyki, chłopcy mogą założyć charakterystyczne czapki lub kapelusze tak, by powstały oryginalne cienie. Następnie przygotowuje zaciemnienie sali. Do ściany przykleja biały karton za pomocą masy samoprzylepnej. Na małym krześle sadza bokiem dziecko tak, by jego głowa była na wysokości kartonu. To będzie model. Profil głowy dziecka oświetla światłem lampki tak, by na kartonie powstał cień. Przyjmuje rolę fotografa i grubym flamastrem obrysowuje powstały cień. Następnie rysuje cień każdemu dziecku.

2. Zabawa na spostrzegawczość „Czyj to cień?”.

Dzieci siedzą na dywanie wokół n-la, który czyta dowolny fragment ilustrowanej bajki „Kubuś Puchatek”. Pokazuje dzieciom obrazki z postaciami Tygryska, Krzysia, Sowy Przemądrzałej, Kubusia Puchatka, Prosiaczka i Kłapouchego. Z sylwetek postaci robi cienie. Porównuje postacie i ich cienie. Zauważamy każdy, nawet najmniejszy przejaw spostrzegawczości u dzieci.

3. Zabawa twórcza z latarkami.

N-l zachęca dzieci, by w dowolny sposób zinterpretowały muzykę, np.: dzieci dowolnie poruszają się przy muzyce i „rysują” światłem latarki, oświetlając różne ciemne przedmioty. Fantastyczne efekty można zaobserwować podczas zabawy w zaciemnionym pomieszczeniu.

4. Wprawki dramowe.

N-l oznacza w dowolny sposób na dywanie miejsce, które będzie sceną. Przed sceną na krzesłach siedzą zabawki, to będzie widownia. Następnie zaprasza na scenę dzieci. Pokazuje, w jaki sposób aktorzy będą odgrywać wybrane scenki. Zadaniem aktorów będzie odegranie następujących ról:

- marsz z plecakiem pod górę,

- zejście z góry,

- przejście przez kałużę,

- poruszanie się do przodu, kręcąc się jak bąk,

- spacer smoka,

- „szmaciane lalki” - postawa wyprostowana, ręce w górze, rytmicznie opadają przeguby rąk, łokcie, ramiona, biodra, kolana, opadają, swobodnie układają się na podłodze,

- kołysanie drzew - dzieci kołyszą się na boki, stojąc w rozsypce,

- powitanie - w parach dzieci podają sobie ręce i patrzą sobie w oczy tak długo, jak trwa dźwięk po uderzeniu w trójkąt,

- „królowa i poddani” - nauczyciel pokazuje bardzo wolno różne gesty, poddani (dzieci) dokładnie powtarzają każdy gest; zabawę powtarzamy, wybierając do roli królowej chętne dziecko.

Spektakl można wykonać w dwojaki sposób: bezpośrednio przed dziećmi i za ekranem. Zwracamy uwagę na zasadnicze różnice w odbiorze.

5. Zabawa plastyczna „Portret cienia”.

N-l wręcza dzieciom narysowane kontury cieni ich głów. Na stołach rozkłada podstawki z pokruszonymi szarymi suchymi pastelami. Prosi o zamalowanie na szaro konturów swoich cieni poprzez rozcieranie za pomocą wacików opiłków pasteli. Na zakończenie organizuje wystawę portretów cieni. Zaprasza rodziców do obejrzenia i odgadnięcia, który cień jest cieniem ich dziecka.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne

Piosenki Jadą, jadą misie i Już księżyc zgasł, CD1 - WIĄZANKA TRADYC. MELODII DZIECIĘCYCH, dowolna muzyka, karta pracy nr 71, dwa obrazki przedstawiające to samo miejsce w dzień i w nocy, karton dużego formatu, kuleczki plasteliny, kredki, pacynki, sylwety cieni.

Proponowane działania:

1. Odnajdywanie różnic między obrazkami.

N-l pokazuje dzieciom dwa obrazki przedstawiające to samo miejsce w dzień i w nocy (mogą to być zdjęcia z ogrodu przedszkolnego). Zadaje pytania mające na celu podkreślenie różnic między obrazkami lub zdjęciami:

- Czy te obrazki są takie same?

- Czym się różnią?

- Co się dzieje na obrazku przedstawiającym np. ogród w dzień?

- Co się dzieje na obrazku przedstawiającym to samo miejsce w nocy?

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Dzień i noc”.

Dzień i noc

W dzień jest jasno, wszystko dobrze widać.

Drzwi i okna, szafę i zabawki.

W nocy jest ciemno, nawet kiedy księżyc świeci.

Pokój wygląda inaczej

Czasem nocy boją się dzieci…

Ale popatrzcie na swój pokój po ciemku:

Drzwi jak latawiec,

Szafa jak słoń wesoły,

Okna jak obrazki z gwiazdkami,

Czy jest się czego bać, powiedzcie sami?

N-l rozmawia z dziećmi o strachu, pyta:

- Czego się boicie najbardziej?

Następnie demonstruje postacie (śmiesznie ozdobione pacynki lub sylwety wycięte z kartonu): mrok, cienie, które pozwolą przeżyć przyjemne emocje w sytuacjach niemiłych. Dzieci opowiadają, czego się boją najbardziej. W czasie opowiadania mogą swobodnie poruszać sylwetami.

3. Wykonanie karty pracy nr 71.

N-l prosi dzieci o wskazanie, na którym obrazku jest noc, a na którym dzień. Pyta, co dzieci zwykle robią w nocy, a co w dzień. Prosi o naklejenie po jednej gwiazdce nad i pod księżycem, dorysowanie promieni słońcu i naklejenie obłoczka pod słońcem.

4. Zabawa plastyczna „Muzyczne skojarzenia”.

Na kartonie dużego formatu są przyklejone w dużych odległościach od siebie kuleczki z plasteliny (po jednej dla każdego dziecka). Dzieci wybierają dowolną plastelinową kropkę i słuchając dowolnej muzyki wybranej przez n-la, malują plasteliną, rozciągając ją we wszystkich kierunkach.

5. Zagadka słuchowa „Dzień i noc”, CD1 Jadą, jadą misie i Już księżyc zgasł.

Po wykonaniu karty pracy n-l zachęca dzieci do wysłuchania piosenek Jadą, jadą misie i Już księżyc zgasł, omawia ich charakter i treść. Kolejno do każdej piosenki dzieci dopasowują rysunki z karty pracy. N-l prosi o uzasadnienie wyboru. Następnie dzieci wykonują ćwiczenia słuchowo-ruchowe:

podczas I piosenki maszerują parami po obwodzie koła, w trakcie II - kładą się na podłodze i odpoczywają.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Miniatura Feliksa Rybickiego Kot i mysz, CD1 - KLASYKA INSTRUMENTALNA, tekturowe sylwety kota i myszy na patyku, karta pracy nr 72, karta dodatkowa - wyciskanki s. VII, lampa, biały materiał zawieszony na sznurku, dzwoneczki, obrazek słońca, sznurki o różnej długości: długie - ok. 1,5 m, krótkie - ok. 0,5 m, tace z kaszą manną.

Proponowane działania:

1. Zabawa w płonące płomienie.

Dzieci w ciszy kucają w kole jak najbliżej siebie, każde jest małą iskierką. Na sygnał dzwoneczka iskierki rozpalają się, unosząc powoli w górę ręce, głowę i prostując się. Na wypowiedziane rytmicznie słowo: ogień gwałtownie wyskakują do góry z krzykiem, a następnie ponownie przykucają. Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie.

2. Teatrzyk cieni do miniatury fortepianowej Feliksa Rybickiego Kot i mysz, CD1.

Po wysłuchaniu miniatury n-l opowiada dzieciom historię o kocie goniącym mysz, wspólnie z dziećmi ustala, przy którym fragmencie muzyki porusza się kot (muzyka niska), a przy którym mysz (muzyka wysoka). Wręcza dzieciom papierowe sylwetki kota i myszy (można wykorzystać sylwety z dodatkowych kart pracy s. VII). Dzieci według własnego pomysłu poruszają sylwetami, przedstawiając pozamuzyczną treść utworu, uwzględniającą wysokość dźwięków. Teatrzyk można wzbogacić, naśladując przedstawiane zwierzęta głosem.

3. Wykonanie karty pracy nr 72.

Dzieci opowiadają, co przedstawia rysunek. N-l pyta, cienie jakich zwierząt są przedstawione na karcie. Następnie prosi, by dzieci wycisnęły z tekturki myszkę i kotka i nakleiły na cienie.

4. Wysłuchanie wiersza M. Konopnickiej „Poranek”.

N-l przypina na tablicy obrazek rumianego, uśmiechniętego słoneczka. Zbiera dzieci w kole przed tablicą i proponuje wysłuchanie wiersza o słoneczku.

Poranek

Minęła nocka, minął cień,

Słoneczko moje, dobry dzień!

Słoneczko moje kochane,

W porannych zorzach rumiane!

Minęła nocka, minął cień,

Niech się wylega w łóżku leń,

A ja raniuchno dziś wstanę,

Zobaczę słonko rumiane.

Następnie rozmawia z dziećmi o tym, jak wygląda słońce opisane w wierszu, po czym proponuje zabawę ze słoneczkiem. Każde dziecko otrzymuje tacę z cienką warstwą kaszy manny, dotyka ziarenek kaszy, próbuje je rozgnieść, rysuje palcami w kaszy. N-l pyta, jaka jest kasza w dotyku, zwraca uwagę dzieci na kształt i wielkość ziarenek. Wyrównuje warstwę kaszy i prosi dzieci, by narysowały palcem wskazującym tarczę słońca, a następnie dorysowały promyki i wesoły uśmiech. Zachęca do policzenia promyków, pytając o to każde dziecko. Zachęca także dzieci do porównania i określenia, które słoneczko ma najwięcej promyków, a które najmniej. Dzieci mogą dobierać się w pary i porównywać liczbę promyków swoich słoneczek, wskazując, o ile więcej, mniej, a może tyle samo promyków narysowały.

5. Zabawa „Domki dla dzieci”.

N-l wręcza dzieciom sznurki o różnej długości (długie, ok. 1,5 m, krótkie, ok. 0,5 m). Prosi, by dokładnie obejrzały swoje sznurki i zmierzyły ich długość poprzez przyłożenie, a następnie wskazały krótkie i długie sznurki. Przy dźwiękach bębenka n-l zaprasza dzieci na spacer ze sznurkami. Oznacza długim i krótkim sznurkiem miejsca ustawienia - „domki dla dzieci”. Na wyraźny sygnał (jedno głośne uderzenie w bębenek) dzieci ustawiają się przy właściwym sznurku. N-l pomaga dzieciom w wyborze właściwego miejsca.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Dowolne, wcześniej poznane piosenki, CD1 - PIOSENKI, rekwizyty do teatrzyku cieni, skakanki, kartonowe słońce i księżyc, karta pracy nr 71 i 73.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie fragmentu wiersza W. Domerdzkiego „Księżyc”.

Księżyc

Srebrne pole

srebrna droga.

Nad polami

wisi rogal.

Błyska rogal

nocną porą…

Wkoło czuwa

gwiazdek sporo. (…)

Dzieci określają, do którego obrazka (karta pracy nr 71) pasuje treść wiersza. N-l prosi o uzasadnienie wyboru.

2. Zabawa „Dzień - noc”.

Dywan w sali zostaje podzielony na pół za pomocą skakanek, po jednej stronie dywanu leży kartonowe słońce, po drugiej księżyc. Dzieci biegają poza dywanem. Na hasło: noc wchodzą do części z księżycem, na hasło: dzień przechodzą do części ze słońcem.

3. Teatrzyk cieni „Tajemniczy koncert”, CD1 - dowolne, wcześniej poznane piosenki.

N-l prosi dzieci o rozpoznanie piosenki na podstawie fragmentu melodii lub rytmu. Dzieci, które wyrażą chęć zaśpiewania piosenki, ukrywa za białym materiałem (dzieci mogą śpiewać solo, tworzyć duety, tercety). Zadaniem pozostałych osób jest rozpoznanie po głosie i cieniu, kto śpiewa piosenkę. Zabawę powtarzamy kilka razy, zmieniając repertuar i śpiewające dzieci.

4. Zabawa „Cień”.

Dzieci są ustawione w pary. W rytmie skocznej muzyki jedno dziecko idzie do przodu. Drugie jak cień podąża za nim, naśladując jego ruchy. W czasie przerwy w muzyce dzieci zamieniają się rolami. Muzykę można dowolnie włączać i wyłączać.

5. Wykonanie karty pracy nr 73.

N-l pyta, co przedstawia rysunek i do czego służy to urządzenie. Prosi o policzenie słoni na lampie, naklejenie czwartego słonia i dokończenie kolorowania lampy.

Temat kompleksowy: Smoki i smoczki

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Glina, podstawki, farby plakatowe, papier toaletowy lub papierowe ręczniki, karta pracy nr 74.

Proponowane działania:

1. Zabawa naśladowcza „Smoki i smoczki”.

N-l pokazuje, jak się poruszają duże smoki i małe smoczki i zachęca dzieci do naśladowania.

2. Zabawa plastyczna „Smok i smoczek”.

N-l wręcza dzieciom glinę. Opowiada o jej właściwościach. Proponuje wykonanie ulepianek zgodnie z kolejnymi etapami:

- wyrabianie gliny, - odrywanie małych kawałków, - toczenie kulek, - formowanie wałeczków, - lepienie smoków i smoczków poprzez doklejanie poszczególnych fragmentów.

Dzieci opowiadają o swoich pracach. N-l umieszcza prace na wystawie.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Smoki i smoczki”.

Smoki i smoczki

Za górami, za lasami żyła sobie… królewna.

- Nie, nie królewna, lecz wspaniały smok.

- Jak smok może być wspaniały?

Jest okropny, zły i nawet rycerz śmiały

Nie może podejść do niego zbyt blisko,

Bo tak wielkie jest to smoczysko.

- Tak, ale TEN smoczek

Wypuszcza z pyszczka mały obłoczek

I ciągle się uśmiecha miło.

Jakby to dobrze było,

Gdyby ktoś zechciał wreszcie,

Pobawić się z nim, uwierzcie.

I spróbowałem.

Wy nawet nie wiecie: tak wesołego smoka

Chyba nie ma na świecie!

- Po tych zabawach z kolegą smokiem byłem zmęczony,

Mrugnąłem okiem i szybko zasnąłem.

I przyśnił mi się smok wspaniały,

Z którym bawiłem się dzień cały.

Lecz nagle, co to?... jakiś krzyk.

Mój braciszek mały płacze.

Zgubił smoczek, więc ja w mig

Szukam smoczka tu i tam

I zabawę świetną mam!

N-l wyjaśnia dzieciom na podstawie treści wiersza różnicę miedzy smokiem do ssania a smokiem - postacią z bajek. Zwraca uwagę, że czasami te same słowa mogą oznaczać różne rzeczy.

4. Wykonanie karty pracy nr 74.

N-l pyta dzieci, co przedstawia obrazek, i prosi o pokolorowanie dużego smoka na zielono oraz naklejenie pomiędzy smokiem i małym smoczkiem butelki ze smoczkiem.

5. Ozdabianie glazury w przedszkolnej łazience.

N-l mówi dzieciom, że ma pomysł na ozdobienie glazury. Rozdaje rolki papieru toaletowego lub papierowe ręczniki i prosi dzieci, by odrywały duże kawałki papieru, zgniatały je w dłoniach, zanurzyły na chwilę w wodzie, lekko odcisnęły i masa papierowa gotowa. Teraz mogą przyklejać powstałą masę do glazury lub drzwi. Na koniec należy ją delikatnie docisnąć i płaskorzeźba jest gotowa. Prace należy pozostawić do wyschnięcia, przynajmniej do następnego dnia. N-l rozmawia z dziećmi o powstałych pracach, zadając pytanie, co przedstawia płaskorzeźba. Utwardzone prace dzieci mogą dowolnie ozdabiać, malując na nich wzory, oczy,nos, usta czy włosy kolorowymi farbami plakatowymi.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

lusterka, Marsz CD1 - WESOŁE PLĄSY, przebranie dla smoka, np. czapka lub papierowa opaska ze smokiem, rysunek smoka na dużym kartonie, zielona farba plakatowa w miseczkach, kredki, karta pracy nr 75.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Wystraszony smok”.

N-l rozdaje dzieciom lusterka i zachęca do obserwowania poczynań swoich języków - smoków. Prosi, by przy szeroko otwartych ustach wysuwały język z buzi (nie powinien opierać się na dolnej wardze), a następnie chowały go daleko w buzi. Zabawę powtarzamy kilka razy.

2. Zabawa ruchowa „Smoczy berek”.

Wybieramy za pomocą wyliczanki dziecko, które odegra rolę smoka:

Raz, dwa, trzy, Smokiem będziesz ty!

Smok podskakując obunóż, musi dotknąć jedno z dzieci, które także podskakując, uciekają przed nim. Dotknięte dziecko zostaje smokiem.

3. Zabawa integracyjna z elementami ćwiczeń ortofonicznych „Marsz smoków”, Marsz CD1.

Pierwsze słuchanie utworu ma na celu ustalenie, ile słychać instrumentów (jeden, mało czy dużo - przypomnienie pojęcia orkiestra). Podczas kolejnego słuchania n-l zwraca uwagę na marszowy charakter utworu (można podjąć próbę maszerowania jak żołnierze), a następnie zaprasza dzieci do zabawy. Dziecko wybrane do roli smoka szuka przyjaciół, pozostałe maszerują po obwodzie koła

(ręce pod boki). „Smok” chodzi w środku koła w przeciwnym kierunku i papierową pałeczką dotyka dzieci, które starają się pięknie maszerować. Osoba dotknięta przez „smoka” idzie za nim, trzymając go za ubranie - „wyrusza na smoczą wyprawę”. Zabawa trwa do chwili, aż wszystkie dzieci zostaną dotknięte przez „smoka”. Zatrzymanie nagrania jest sygnałem do naśladowania smoczego ryku.

4. Wykonanie karty pracy nr 75.

Dzieci liczą, ile głów ma smok, rysują pod smokiem łąkę, nad smokiem chmury i naklejają w łapie smoka główkę sałaty.

5. Zabawa plastyczna „Dotknij smoka”.

N-l zawiesza na ścianie na stosownej wysokości (tak, by dzieci podskakując, mogły dotknąć do niego palcami) duży kartonu, na którym jest narysowany smok. Na stole ustawia miseczki z zieloną farbę plakatową. Prosi dzieci, by zanurzyły czubki palców wiodącej ręki w farbie, a następnie na sygnał podskoczyły i dotknęły smoka wszystkimi palcami.

6. Zabawy twórcze „Dla smoka”.

N-l proponuje dzieciom, by:

- wymyśliły zaklęcie, - przygotowały lekarstwo, - przygotowały potrawę,

- przestraszyły smoka, - zaprosiły go do wspólnej zabawy.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Pisaki, kontury smoków i smoczków, smoki do ssania, zabawki smoki, plastelina, koraliki, obrazki przedstawiające różne smoki, kredki, karta pracy nr 76.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Smoki i smoczki” - określanie wspólnych cech smoków i smoczków.

N-l pokazuje smoki do ssania i zabawki smoki przyniesione przez dzieci. Ogląda wspólnie z dziećmi i określa na ich podstawie wspólne cechy wszystkich smoków i smoczków.

2. Praca indywidualna przygotowująca do nauki pisania.

N-l wręcza każdemu dziecku kontur smoka lub smoczka (dzieci samodzielnie dokonują wyboru). Proponuje pogrubienie pisakiem wybranego konturu.

3. Praca z obrazkami - oglądanie obrazków przedstawiających różne smoki.

N-l zwraca uwagę na ich budowę: jedna lub kilka głów, duża głowa, z tyłu wzdłuż głowy i pleców ostry grzebień, cztery łapy z pazurami, duże oczy. Proponuje ulepienie smoków z plasteliny - swobodna ekspresja plastyczna.

4. Zabawa logopedyczna „Śmiejące się smoki”.

Dzieci zostają podzielone na trzy grupy, które będą naśladować śmiejące się smoki na różnych głoskach:

- pierwsza grupa - cha, cha, cha, - druga grupa - ho, ho, ho, - trzecia grupa - hi, hi, hi.

Najpierw smoki śmieją się w grupach kolejno, potem wszystkie jednocześnie.

5. Wykonanie karty pracy nr 76.

N-l wyjaśnia, że na rysunku jest przedstawiona smocza jama. Prosi dzieci o znalezienie i narysowanie drogi do jaskini smoka.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Dowolny utwór w dawnym stylu lub nagranie Flet prosty, CD1 - POZNAJEMY INSTRUMENTY, chustki, smoczek do ssania, skakanki, kartony, grube kredki świecowe lub markery, klocki w kształcie figur geometrycznych.

Proponowane działania:

1. Improwizacja ruchowa „Bal w smoczej jamie”, dowolny utwór w dawnym stylu lub nagranie Flet prosty CD1.

N-l proponuje dzieciom wysłuchanie fragmentu utworu, przy którym dawno temu na balu tańczyli król i królowa. Po wysłuchaniu nagrania zaprasza wszystkich do smoczej jamy, gdzie smoki urządziły bal. Zawiązuje dzieciom na plecach chustki. Poruszając się po sali, dzieci naśladują tańczącego smoka. Zatrzymanie nagrania oznacza, że zmęczony „smok” musi odpocząć - wszyscy kładą się na podłodze. Powrót muzyki jest sygnałem do ponownej improwizacji, ale teraz dwa lub trzy „smoki” tańczą blisko siebie.

2. Zabawa „Szukamy smoczka”.

N-l zaprasza dzieci do siebie i mówi, że pewna mama nie pamięta, gdzie zostawiła w sali smoczek do ssania dla swojego dziecka. Prosi dzieci o pomoc i wyrusza z nimi na poszukiwania. Wskazuje miejsca, gdzie mogą zajrzeć dzieci, stosując jako podpowiedź określenia: na, pod, obok, w.

3. Zabawa w parach „Przeprawa przez rzekę”.

N-l rozkłada pomiędzy dziećmi skakanki - tworzy mostek na rzece. Dzieci muszą przejść przez mostek, idąc w przeciwnych kierunkach. Kiedy się spotkają, powinny się wyminąć. Ktoś musi ustąpić pierwszeństwa, a ktoś inny musi się cofnąć. N-l podpowiada dzieciom, by podczas zabawy używały zwrotów grzecznościowych: proszę, dziękuję, przepraszam.

4. Układanie smoków z klocków w kształcie figur geometrycznych.

Dzieci liczą poszczególne figury (stosownie do umiejętności i w liczeniu).

5. Zabawa muzyczna - rysowanie w takt muzyki określonych wzorów.

N-l daje dzieciom grube kredki świecowe lub markery. Włącza dowolną rytmiczną muzykę. Proponuje swobodne poruszanie się po sali w rytm muzyki. Na hasło: rysujemy wskazane dziecko podchodzi do kartonu i zgodnie z muzyką rysuje, wykonując ruchy naśladujące malowanie pędzlem. Na hasło: czas

minął - odchodzi. Powtarzamy schemat zabawy tak, by kolejno rysowały wszystkie dzieci. Zgodnie z wcześniejszą umową dzieci rysują tylko określone wzory: ciągłe linie z góry na dół arkusza, po skosie i od strony lewej do prawej.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Flet prosty, CD1 - POZNAJEMY INSTRUMENTY, kartki, flet prosty lub ilustracja przedstawiająca flet prosty, krzesełka, kartony z narysowanym w różnych miejscach smoczkiem, kolorowe koperty z kropeczkami zrobionymi dziurkaczem, kolorowe kredki i flamastry, klej, sprzęty i zabawki znajdujące się w sali zabaw, duże klocki, koce, kartonowe pudła, krepina.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Uwaga: smok”.

Dzieci spacerują swobodnie po sali. Na hasło: uwaga, smok kryją się przed smokiem. Na hasło: smok odszedł wychodzą z ukrycia. Zabawę powtarzamy.

2. Poznajemy flet, nagranie Flet prosty, CD1.

N-l pokazuje dzieciom flet i zapoznaje z nazwą instrumentu, omawia jego wygląd, zwraca uwagę na brzmienie. Dzieci słuchają nagrania z CD1, nazywają instrument, określają, z jakiego materiału jest wykonany, oglądają ilustrację przedstawiającą flet prosty (jeszcze lepiej sam instrument). Słuchając

nagrania po raz kolejny, naśladują grę na flecie (ćwiczenie powtarzamy na zmianę, siedząc, stojąc i maszerując).

3. Zabawy naśladowcze.

- zabawy naśladujące zachowania zwierząt prehistorycznych (zły i wesoły dinozaur),

- zabawy naśladujące sytuacje i postaci ze świata sztuki (królewny, rycerze, krasnale, walka ze smokiem...).

4. Zabawa plastyczna „Ozdabianie smoczka”.

N-l wręcza dzieciom kartony z narysowanym w różnych miejscach smoczkiem. Na stołach leżą koperty z kolorowymi kropeczkami zrobionymi za pomocą dziurkacza, kolorowe kredki i flamastry, klej. Dzieci ozdabiają smoczek przez dorysowanie lub doklejenie czegoś. Prace eksponujemy w przedszkolnej galerii. Dzieci opowiadają, w co przemieniły smoczki. Doceniamy wyobraźnię

przedszkolaków i zauważmy coś szczególnego w każdej pracy.

5. Słuchanie opowiadania S. Szuchowej „Baśń o smoku i Krakusie” lub dowolnej legendy o smoku (w: H. Kruk Wybór literatury...).

N-l rozmawia z dziećmi na temat opowiadania. Pyta:

- Gdzie mieszkał smok? - Czy smok był dobry? - Kogo ludzie poprosili o pomoc?

- Jak Krak pomógł ludziom? - Kim został Krak?

6. Zabawa naśladowcza „Odgłosy smoka”.

N-l demonstruje, a dzieci naśladują odgłosy wydawane przez smoka podczas:

- chrapania,

- kaszlania,

- picia wody,

- ryczenia, - dmuchania ogniem, - jedzenia (mlaskanie).

7. Budowanie jaskini dla smoka - praca w grupach.

Dzieci, wykorzystując sprzęty i zabawki znajdujące się w sali zabaw, np. duże klocki, koce, kartonowe pudła, krepinę itp., budują jaskinię. Po zakończeniu każda grupa prezentuje swoje dzieło.

Temat kompleksowy: Czary-mary

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Złożone na pół kartony, kolorowe farby plakatowe, papierowy motyl, sznurek, mazaki, chusta animacyjna, kolorowa bibuła.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Biegnij jak”.

Wymieniamy nazwy zwierząt, a dzieci biegną, naśladując charakterystyczny sposób poruszania się wymienionego zwierzęcia. Podczas trasy jednego dziecka mówimy dwa lub trzy hasła. Wcześniej zademonstrujemy sposób poruszania się wszystkich zwierząt.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Czary-mary”.

Czary-mary

Czary-mary, czary-mary,

Będą dziś wspaniałe czary!

- Ale jak?

- A właśnie tak.

Gdy słonko zaświeci, weź lusterko -

Z lusterka wyskoczą zajączki,

Będą wesoło skakały,

Choć tutaj nie ma łączki.

Gdy zmieszasz farbę żółtą i niebieską,

Będziesz mogła malować zieloną kreską.

Na pewno uda ci się taka sztuka,

To świetna zabawa dla malucha.

Gdy namalujesz kolorową plamę

I złożysz kartkę na połowę,

Potem otworzysz jak książeczkę,

Zobaczysz motylka lub biedroneczkę.

Zabawa plastyczna na podstawie wiersza.

3. Praca plastyczna „Barwny motyl”.

Dzieci mają na stolikach kartony złożone na pół i kolorowe farby plakatowe. Na wybranej połowie malują barwną plamę o dowolnym kształcie. N-l składa kartkę na pół, a następnie otwiera. I czary-mary powstał z plamy kolorowy motyl. Po wysuszeniu dzieci dorysowują czółki i główkę. Mówią, jakie kolory mają skrzydełka motyla.

4. Zabawa bieżna „Motyle”.

N-l przymocowuje papierowego motyla do sznurka. Wspólnie z dziećmi ustala, w którym miejscu w sali będzie domek motyla. Następnie biega z motylem po sali - motyl powinien unosić się w powietrzu. Zadanie dzieci polega na schwytaniu motyla, zanim schroni się w swoim domku.

5. Zabawa z chustą animacyjną „Fruwające motyle”.

Dzieci drą kolorowe bibuły w dowolny sposób. N-l rozkłada chustę, a dzieci układają na niej podartą bibułę. Powolnym falowaniem wprawiają chustę w ruch, wywołując efekt fruwających motyli.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Małe lusterka, instrumenty perkusyjne, nagranie Wiosna z Czterech pór roku A. Vivaldiego, kreda, mozaika geometryczna - koła.

Proponowane działania:

1. Zabawy z lusterkami.

W słoneczny dzień n-l kieruje lusterko w stronę słońca. Prosi dzieci, by wskazały, gdzie pojawił się słoneczny zajączek. Manipuluje lusterkiem tak, by zajączek pojawiał się w różnych miejscach sali. Zachęca dzieci do określania, gdzie skacze zajączek. Wręcza dzieciom małe lusterka i zachęca do wyczarowania własnego zajączka.

2. Zabawa „Czarodziejskie instrumenty”.

Na dwóch stolikach leżą takie same instrumenty (kilka par). Dzieci kolejno podchodzą do instrumentów i dobierają je w pary. N-l proponuje, by przypomniały sposoby gry na tych instrumentach oraz ich nazwy. Uczy dzieci fragmentu wiersza „Czary-mary” (Czary-mary, czary-mary, będziemy dzisiaj czarowali, Ale jak? - A właśnie tak) , po czym wręcza dzieciom instrumenty

i ustawia dzieci w półkolu. Po wspólnej recytacji fragmentu wiersza dzieci grają po kolei wymyślony przez siebie zaczarowany rytm.

3. Słuchanie wiersza A. Patey-Grabowskiej „Wiosna-czarodziejka” Wiosna-czarodziejka

Zaświeciły słońcem kaczeńce,

niebo zamrugało okiem fiołka.

Idzie wiosna w zielonej sukience,

powiewa szalem białym jak obłok.

Idzie wiosna lekka jak oddech,

ze skowronkiem nuci piosenkę.

A gdzie stąpnie - tam kwiat wyrasta,

bez zakwita, gdy wyciągnie rękę.

N-l wyjaśnia, że w taki sposób autorka opisuje wiosnę słowami. Pyta dzieci, jakie oznaki wiosny opisuje autorka w wierszu. Mówi, że wiosnę można również opisać za pomocą muzyki.

4. Zabawa muzyczna do utworu Wiosna.

Dzieci słuchają charakterystycznego fragmentu nagrania. N-l pyta, na jakich instrumentach gra wiosna. Prosi dzieci, by wybrały instrumenty, na których zagrają muzykę wiosny, i zaprasza

je do muzykowania.

5. Zabawa matematyczna „Ile kropek ma biedronka?”.

N-l rysuje dla każdego dziecka kredą na stole lub podłodze sylwetkę biedronki. Wręcza dzieciom klocki w kształcie kół (mozaika geometryczna) i proponuje ozdabianie skrzydeł biedronkom stosownie do poleceń, np.: na jednym skrzydle biedronka ma 3 kropki, na drugim o jedno mniej (polecenia należy dostosować do indywidualnych umiejętności w liczeniu). N-l dostrzega i docenia starania każdego dziecka.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Kółka od sersa po dwa dla każdego dziecka, klej w tubie, obrazki talerzy wycięte z kolorowych czasopism, Gitara, CD1 - POZNAJEMY INSTRUMENTY, kredki, karta pracy nr 77.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Fruwające motyle”.

N-l wychodzi z dziećmi do ogrodu i proponuje zabawę. Wręcza po dwa kolorowe kółka od sersa i zachęca, by ułożyły z nich skrzydła (przy obu ramionach) i naśladowały fruwające motyle.

2. Zabawa twórcza „Makaron spaghetti”.

Dzieci stoją w rozsypce na dywanie. Gdy n-l mówi: makaron prosty wkładamy do garnka - dzieci stoją prosto z uniesionym w górę rękami i naśladują wkładany do garnka makaron, następnie naśladują makaron w trakcie gotowania: rytmicznie zginają ręce i całe ciało. Makaron zaczyna się gotować

i skręcać - dzieci wirują wokół własnej osi, aż ostatecznie swobodnie opadają na dywan, skręcając się. Zabawę powtarzamy w zmienionej formie: przedszkolaki siadają skrzyżnie i wskazującymi palcami obu rąk rysują skręcony makaron w powietrzu, na podłodze i na plecach kolegi.

3. Zabawa plastyczna.

N-l zaprasza dzieci do malowania makaronu klejem. Każde dziecko ma w ręku tubę dość płynnego kleju, która posłuży za pędzel. Dzieci, trzymając tubę w pewnej odległości od kolorowej kartki, wyciskają klej i nakładają na kartce jak makaron spaghetti. W trakcie malowania włączamy dowolną rytmiczną muzykę. Pod namalowanym makaronem dzieci naklejają talerze wycięte z kolorowych

czasopism.

4. Zapoznanie z brzmieniem gitary klasycznej, CD1 Gitara.

Dzieci słuchają brzmienia gitary. Określają, czy brzmi ona głośno, czy cicho (dzieci wymieniają zwierzęta, które mogą poruszać się przy dźwiękach gitary). N-l pokazuje obrazek przedstawiający gitarę klasyczną i omawia jej budowę. Podczas kolejnego słuchania dzieci naśladują fruwającą nad łąką biedronkę (lub motyla).

5. Wykonanie karty pracy nr 77.

Dzieci liczą, ile kropek ma biedronka na pierwszym skrzydełku. Zachęcamy je do pokolorowania drugiego skrzydełka i naklejenia kropek tak samo jak na pierwszym.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Kołysanka dla braciszka, CD1 - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY, niebieskie kartony, kolorowa plastelina, spinacze, sznurek, czerwona i niebieska kredka, płynny klej, kawałki kolorowej włóczki (najlepiej ze złotą lub srebrną nitką), skrawki cienkich, błyszczących materiałów, resztki świecidełek, resztki folii, błyszczących nitek, drobnych mieniących guziczków, duży

garnek, drewniana łyżka, brokat, papierowe talerze, firanka, karta pracy nr 78.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Co to za zwierzątko?”.

Dzieci oglądają pluszowe zabawki lub pacynki (koń, krowa, kura, pies, kot, świnka) i bawią się nimi dowolnie. Następnie n-l odwraca się i naśladuje głos wybranych zwierząt. Dzieci pokazują, które zwierzątko jest naśladowane. Potem dzieci mogą próbować naśladować sposób poruszania się niektórych zwierząt.

2. Wykonanie pracy „Kolorowy deszcz”.

Dzieci siedzą przy stolikach, mają przed sobą niebieską kartkę i kolorową plastelinę. N-l prosi, by rozmieściły małe kuleczki (krople deszczu) na całej powierzchni kartki i nakleiły je przez dociśnięcie. Gotowe prace przypina spinaczami do bielizny na rozwieszonym sznurku.

3. Wykonanie karty pracy nr 78.

N-l pokazuje narysowane na tablicy dwie linie. Pyta, kto narysował długą, a kto krótką linię. Prosi o poprawienie długiej linii czerwoną kredką, a krótkiej kredką niebieską.

4. Zabawa plastyczno-konstrukcyjna „Mieniąca się zupa”.

N-l mówi, że dzisiaj dzieci będą gotowały „mieniącą się zupę”. Podchodzi z nimi do skrzyni skarbów i wspólnie wybierają różne materiały przydatne do ugotowania zupy. Mogą to być: kawałki kolorowej włóczki (najlepiej ze złotą lub srebrną nitką), skrawki cienkich, błyszczących materiałów, resztki

świecidełek, resztki folii, błyszczących nitek, kilka drobnych mieniących się guziczków. Następnie stawia na stole duży garnek z drewnianą łyżką, włóczkę tnie na małe kawałki - to będzie makaron; skrawki materiału i folii staną się w zupie kawałkami warzyw. Tak przygotowane produkty wsypuje do garnka. Prosi dzieci o wsypanie świecidełek i dokładne mieszanie zupy podczas gotowania. Zupę

doprawiamy płynnym klejem. Każde dziecko nakłada małą porcję „mieniącej się zupy” na papierowy talerz. Nie ingerujemy w kształty, jakie dzieci nadadzą zupie. Kto będzie miał ochotę, może posypać zupę drobinkami brokatu. Po wystudzeniu prace wyeksponujemy w pobliżu okna tak, by promienie słońca wzmacniały efekt wizualny.

5. Zabawa „Kołysanka dla…”, CD1, Kołysanka dla braciszka.

Dzieci naśladują motyle lub biedronki sfruwające na ziemię, by odpocząć. Na hasło: kocyk w górę n-l unosi z dziećmi wysoko firankę i wszyscy chowają się pod nią. Na hasło: kocyk w dół wszyscy opuszczają firankę na podłogę, robiąc z niej kocyk. Dzieci z zamkniętymi oczami odpoczywają, słuchając kołysanki lub muzyki relaksacyjnej.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Flet prosty, Gitara CD1 - POZNAJEMY INSTRUMENTY, Marsz - WESOŁE PLĄSY, papierowy rulon, czerwone szablony biedronek i czarne kropki, słomki do napojów, zielone kartony, farba plakatowa w miseczkach w kolorze zielonym i żółtym, grube pędzle, klej, papierowe biedronki, wentylator, suszarka, kolorowa włóczka, wata, piórka, folia, liście, arkusz szarego papieru, klej w sztyfcie, piasek, sypka herbata owocowa, ciemne i jasne kartony (połowa grupy otrzymuje jasne, a połowa ciemne), kołatka.

Proponowane działania:

1. Wprawka dramowa „Na koncercie”, Flet prosty, Gitara, Marsz CD1.

Dzieci z rulonami zrobionymi z kartek papieru maszerują w takt muzyki po całej sali - „muzycy idą na koncert”. Gdy usłyszą dźwięki fletu prostego, zatrzymują się i naśladują flecistę na koncercie (sposób gry z naśladowaniem dźwięku, np. na sylabie fiu). Gdy usłyszą dźwięki gitary, siadają na podłodze lub krzesełkach i naśladują gitarzystę (sposób gry i dźwięk głosem, np. na sylabach plum lub plim).

2. Zabawa logopedyczna „Biedronka” (wg I. Jackowskiej i I. Rutkowskiej- -Błachowiak „Plamki, kropki i kropeczki”). N-l mówi wiersz:

Plamki, kropki i kropeczki

Czerwoną sukienkę

I czarne kropeczki

Widziałam u mojej

Małej biedroneczki.

Policzę twe kropki,

Nim polecisz w świat

Powiem wszystkim dzieciom

Ile miałaś lat…

Po recytacji n-l rozdaje dzieciom czerwone szablony biedronek i czarne kropki z kolorowego papieru oraz słomki do napojów. Dzieci nabierają powietrza za pomocą słomki tak, by na czubku „przykleiła się” kropka, i starają się utrzymać ją przez chwilę, a następnie szybciutko przenoszą na biedronkę (jedna, dwie lub trzy w zależności od umiejętności dzieci). N-l pyta, ile lat mają biedronki (dzieci liczą kropki).

3. Praca plastyczna „Motyle na łące”.

N-l pomaga dzieciom odrysować ich dłonie na dwóch różnokolorowych kartkach (w kontrastowym kolorze do tła). Nakleja wycięte dłonie po dwie, formując skrzydła motyla w dowolnych miejscach na zielonym kartonie. Wręcza dzieciom grube pędzle, żółtą i zieloną farbę plakatową w miseczkach i prosi o dorysowanie głowy i tułowia do motyli oraz trawki pod motylem. Zachęca dzieci, by opowiedziały o swoich pracach.

4. Zabawa badawcza „Biedroneczka”.

N-l układa papierowe biedronki na linii startu. Mówi rymowankę:

Biedroneczko, leć do nieba,

Przynieś mi kawałek chleba!

Włącza suszarkę lub wentylator. Wspólnie z dziećmi obserwuje, jak siła powietrza wprawia w ruch biedronki. Ocenia na oko, które biedronki pofrunęły najdalej. Następnie mierzy z dziećmi odległość za pomocą kolorowej włóczki. Pyta dzieci:

- Jak można wprawić w ruch lekkie przedmioty?

- Jak powstaje wiatr?

- Czy kto miał jakąś przygodę z wiatrem?

- W jaki sposób można naśladować wiatr?

Dzieci szukają w sali lekkich przedmiotów. Naśladując podmuch wiatru, wprawiają je w ruch.

5. Praca plastyczna „Jaki to wzór?” - zapoznanie dzieci z techniką malowania materiałami sypkimi.

Dzieci maszerują w kole w rytm kołatki lub dowolnej muzyki marszowej. N-l wręcza im sztywne kartony - ciemne dla jednej połowy grupy, a jasne dla drugiej. Prosi dzieci, by usiadły przy stolikach. Przed każdym dzieckiem stoi miseczka odpowiednia do koloru podkładki z suchym piaskiem dla dzieci z ciemnymi podkładkami i z owocową herbatą dla dzieci z jasnymi podkładkami. Dzieci rysują po śladzie klejem w sztyfcie dowolne kształty. W miarę szybko sypią na swoje podkładki piasek lub herbatę. Obrazki można delikatnie docisnąć kartonem, zsypać nadmiar materiału i czary-mary! - możemy podziwiać otrzymane wzory. N-l przypina prace (przemiennie kolorystycznie) w widocznym

miejscu na arkuszach szarego papieru i zachęca dzieci do wypowiadania się na temat swoich prac.

Temat kompleksowy: Lustereczko

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Lustra o różnym kształcie i przeznaczeniu, ilustracje przedstawiające różne lustra, wybrane baśnie i bajki, karta pracy nr 79.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Czy lusterko jest okrągłe?”.

Dzieci oglądają różne lusterka. Rozmawiają o ich wyglądzie. N-l wyjaśnia, że lustra mogą mieć różny kształt: owalny, okrągły, prostokątny, kwadratowy. Dobiera w pary takie same lusterka. Wyjaśnia, że mamy lustra ścienne, z oświetleniem, bez oświetlenia, w ramie, bez ramy, samoprzylepne, kosmetyczne. Następnie pyta dzieci:

- Do czego służy lusterko? - Dlaczego spoglądamy do lusterka?

2. Zabawa ruchowo-naśladowcza „Lustro”.

W zespołach dwuosobowych jedno dziecko wykonuje wymyślone przez siebie gesty, drugie będące odbiciem w lustrze powtarza te gesty (po kilku minutach następuje zmiana ról).

3. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Lustereczko”.

Lustereczko

Jest taka bajka, jaka, wiecie?

Zła królowa mówi:

- Lustereczko, powiedz przecie,

Kto jest najpiękniejszy na świecie?

Lustro, lusterko i lustereczko

Czy wiesz, komu się przyda, Haneczko?

Auto, tramwaj i autobus mają lusterko.

- Po co?

Motocykl, rower, nawet mikrobus ma lusterko.

- Po co?

A u fryzjera?

Luster, lusterek i lustereczek wybór duży.

- Dlaczego?

A u dentysty? Małe lusterko, do czego służy?

W pokoju lustro, w łazience lustro,

Zobaczcie sami.

Nawet są sklepy,

Tylko z lustrami.

4. Praca z obrazkiem.

N-l na podstawie treści wiersza wyjaśnia dzieciom, jakie zastosowania mogą mieć lustra: są niezbędne tam, gdzie potrzebna jest kontrola i obserwacja (lustra drogowe, sklepowe, w autobusach). Lustra mogą być używane także w pomieszczeniach: w łazienkach, korytarzach, sypialniach, garderobach, restauracjach, salonach mody, salonach kosmetycznych itp. (n-l w trakcie opowiadania

pokazuje odpowiednie ilustracje).

5. Lustro jako symbol.

Lustro jest symbolem świata, nieba, słońca, ognia, życia oraz symbolem baśniowym. W legendach i bajkach najczęściej służy do ukazywania odległych miejsc i sytuacji; pomaga wejrzeć w to, co nieznane. N-l czyta dzieciom fragmenty bajek, w których jest mowa o lustrze. Pyta dzieci:

- Czego dowiaduje się macocha od lustra w „Królewnie Śnieżce”? (w „Królewnie Śnieżce” macocha dowiaduje się od magicznego zwierciadła, gdzie ukrywa się Śnieżka).

- Czego dowiaduje się macocha od lustra w bajce „Królowa Śniegu”? (lustro ma właściwości niszczące - to, co piękne i dobre, rozpływa się w jego odbiciu, a to, co brzydkie nabiera wyrazistości; gdy stłuczone zwierciadło wpada do ludzkiego serca, zamienia je w bryłę lodu).

- Co stało się z bazyliszkiem, gdy spojrzał w lusterko? (według wierzeń ludowych lustro może nas też chronić, gdyż ma zdolność odbijania złych mocy, np. złego wzroku bazyliszka).

N-l wyjaśnia dzieciom, że na co dzień lusterko mówi nam prawdę o nas samych w zależności od tego, w jaki sposób w nie patrzymy.

6. Wykonanie karty pracy nr 79.

N-l prosi dzieci, by pokazały takie same lusterka i połączyły je liniami w pary. Pyta, czy wszystkie lusterka mają parę.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Melodia ludowa Hej tam pod lasem, CD1 - WESOŁE PLĄSY, latarki, szyba, folia, bombka, metalowe naczynia, czarna kawa, rysunek słonia na dużym arkuszu papieru, czarna mrówka wycięta z folii samoprzylepnej dla każdego dziecka, opaski na oczy, obrazek przedstawiający lustro.

Proponowane działania:

1. Interpretacja światłem - oddanie charakteru melodii ludowej Hej, tam pod lasem, CD1.

N-l zwraca uwagę, że melodia składa się z dwóch kontrastujących ze sobą części: spokojnej i skocznej. Dzieci stoją w kole i światłem latarki wolno kreślą na podłodze koła i fale do I części utworu, a krótkie, urywane kreski do II części. Podobne ćwiczenie można przeprowadzić za pomocą wstążek.

2. Zabawy mimiczne.

Rysowanie oburącz lustra w przestrzeni i na plecach kolegów. N-l prosi o zaprezentowanie różnych min i przyjrzenie się sobie w narysowanym lustrze. Pyta, w czym jeszcze można się przejrzeć.

Proponuje, by dzieci przejrzały się w szybie, folii, bombce, metalowym garnku i w czarnej kawie. Zachęca, by opowiedziały o swoich spostrzeżeniach.

3. Słuchanie bajki B. Lewandowskiej „Bajka na wprost nosa”.

W indyjskiej puszczy zabłądził kiedyś Najmniejszy Słoń. Ze smutku i pragnienia zwiesił trąbę prawie do samej ziemi, więc wyglądał jak Prostonos.

- Zabłądziłeś! - domyślił się Najmądrzejszy Wąż. - To może się zdarzyć każdemu. Zwłaszcza maluchowi. Zwłaszcza w puszczy. W trudnej chwili nie wolno zwieszać nosa!

Najmniejszy Słoń zadarł trąbę i zaraz poweselał:

- Banany na palmie! - zawołał radośnie.

Kiedy nieco podjadł sobie, zobaczył Najbardziej Kolorową Papugę.

- Może widzisz z wysoka moją mamę? - spytał. - Albo chociaż rzekę?

- Może widzę! - odparła Najbardziej Kolorowa Papuga. - A może - nie. Idź na wprost własnego nosa, ale go nie zadzieraj!

Opuścił Najmniejszy Słoń trąbę i zobaczył zwalone drzewo. A pod nim - mrowisko!

- Pomóż mi! - prosiła Najmniejsza Mrówka - to i ja ci pomogę!

Gdy Najmniejszy Słoń odsuwał pień, Najmniejsza Mrówka siadła mu na czubku nosa.

- Trzymaj trąbę w górze! - poradziła. - A ja będę się rozglądała po okolicy .

Zaraz za siedmioma palmami zobaczyła Dużą Mamę Najmniejszego Słonia. I rzekę!

- Dobrze mieć za przyjaciela Najmniejszą Mrówkę! - pochwalił ją słonik.

- I Najmniejszy Słoń też się może przydać! - Najmniejsza Mrówka pochwaliła słonia.

I, niechcący, ugryzła go w nos.

N-l rozmawia z dziećmi o przygodzie słonia, pomagając pytaniami:

- Gdzie zabłądził Najmniejszy Słoń?

- Jakie zwierzęta mieszkały w puszczy?

- Jak czuł się słoń, kiedy zabłądził?

- Kogo zapytał o swoją mamę?

- Komu pomógł Najmniejszy Słoń?

- Co poradziła słoniowi mrówka?

- Kto zauważył mamę słonia?

- Po czym możemy poznać, gdy ktoś jest smutny?

- Czy należy poddawać się, gdy coś nam nie wychodzi?

- Dlaczego dobrze mieć przyjaciół?

- Co to znaczy „nos do góry”?

Następnie, podsumowując rozmowę, mówi dzieciom, że dobrze jest mieć przyjaciół, gdyż mogą nam pomóc w razie kłopotów. Mama, tata, pani w przedszkolu i inni to ważne dla dzieci osoby. Do nich zawsze można się zwrócić z prośbą o pomoc. Bardzo ważne jest podejmowanie nowych wyzwań i niepoddawanie się, gdy pojawią się trudności.

4. Zabawa plastyczna „Słoń i mrówka”.

N-l rysuje na dużym arkuszu papieru dużego słonia z trąbą uniesioną do góry. Wręcza każdemu dziecku czarną mrówkę wyciętą z folii samoprzylepnej i prosi o samodzielne przyklejenie mrówki na trąbie słonia.

5. Rozwiązywanie zagadek.

Próby ustalania skutków braku lusterek. N-l czyta zagadkę:

Bywa w ramie, bądź bez ramy. Często się w nim przeglądamy.

Ono zawsze powie szczerze, Czy wyglądam jak należy.

Kim ja jestem? Pytam ciebie. Patrząc na mnie - widzisz siebie. (lustro)

Rozmawia z dziećmi na temat, co by było albo nie było, gdyby na świecie nie było luster i lusterek. Zachęca do wypowiedzi, pobudzając ich wyobraźnię pytaniami.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1 - WIĄZANKA TRAD, MELODII DIECIĘCYCH, AKOMP, małe obręcze, woreczki gimnastyczne, lusterka, farby, kolorowe wstążki, ubrania, farby, arkusze szarego papieru.

Proponowane działania:

1. Zabawa słuchowo-ruchowa „Lustereczko”, CD1.

W takt akompaniamentów melodii z WIĄZANKI TRADYC MELODII DZIEC dzieci odtwarzają ruchem i mimiką twarzy muzykę płynną i skoczną (np. kręcenie głową, zamykanie i otwieranie oczu). Zabawę można wzbogacić, przedstawiając nastroje z wykorzystaniem małych obręczy pełniących rolę lusterek (dzieci trzymają obręcze na wysokości głowy).

2. Inscenizacja wiersza D. Gellner „Lustereczko”.

Lustereczko

Dziewczynka I: Lustereczko, lustereczko W złotej ramie!

Mam do ciebie pytanie.

Lusterko: A jakie?

Dziewczynka I: No, wiesz przecież:

Kto jest najpiękniejszy na świecie?

Czy ja w tych nowych spinkach?

Czy jakaś inna dziewczynka?

Dziewczynka II: (odpycha pierwszą)

Lustereczko, lustereczko

Powiedz szczerze -

Kto ma najładniejszy kołnierzyk?

Dziewczynka III: Odsuńcie się choć trochę,

Bo ja mam fartuszek w grochy!

Dziewczynka IV: A ja mam rajstopki w kropki

I chustkę w białe stokrotki!

Dziewczynka I (ponownie się przepycha do lusterka, rozrzucając dookoła wstążki i stroje):

Powiedz, która lepsza wstążka?

Ta szeroka? Czy ta wąska?

Lustereczko, lustereczko,

Powiedz mi...

Lusterko: Ani mi się śni!

Dość mam tych wszystkich pytań.

Odwracam się i kwita!

Jak zniknie ten cały bałagan,

To wtedy z wami pogadam.

3. Zabawa na pojednanie „Radosne serce”.

Podczas pobytu dzieci w ogrodzie przedszkolnym n-l rysuje duże serce. Pyta, kto chce, aby było to jego serce. Pisze na środku rysunku imię dziecka (lub rysuje jego znaczek rozpoznawczy). Umawia się z dziećmi, że każdego dnia narysuje serce należące do innego dziecka. Wręcza wszystkim dzieciom, oprócz właściciela serca, woreczki symbolizujące przyjazne uczucia. Dzieci stają za linią rzutu i starają się umieścić jak najwięcej „uczuć w sercu”. Z pewnością właściciel serca poczuje się wspaniale, widząc, że wszyscy koledzy są jego przyjaciółmi.

4. Zabawa plastyczna „Ozdoby na lustrze”.

Malowanie farbami bezpośrednio na powierzchni lustra dowolnych elementów ozdobnych: kwiatów, motyli, kropek, serduszek itp. N-l przypomina zasady bezpiecznego obchodzenia się z lustrem i pomaga w wykonaniu zadania.

5. Spacer z lusterkami.

W czasie pobytu w ogrodzie nauczyciel wręcza dzieciom małe lusterka i zachęca do prowadzenia obserwacji. Proponuje dzieciom, by powierzchnię lustra skierowały na wybrany obiekt przyrodniczy lub fragment ogrodu. Zachęca do podzielenia się o swoimi spostrzeżeniami. W ten sposób można obserwować od dołu konary drzew, niebo lub skierować lusterko w stronę słońca, może uda się wyczarować zajączka.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Chusta, kosz z obrazkami różnych dań i produktów wyciętych z czasopism, dwie papierowe serwetki, ilustracja buzi skrzywionej i uśmiechniętej, folia, kredki, różnorodny materiał plastyczny, karta pracy nr 80.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowo-naoeladowcza „Przenosimy lustro”.

Dzieci chwytają chustę za krawędź, naprężają ją i przenoszą w inne miejsce w taki sposób, jakby to była prawdziwa szklana tafla. N-l proponuje, by naśladowały czynności, które wykonujemy przed lustrem (czesanie, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem itp.).

2. Zabawa „Jakie są twoje ulubione potrawy?”.

Dzieci siedzą w kole. W środku koła stoi kosz z obrazkami różnych dań i produktów wyciętych z czasopism. N-l rozkłada dwie papierowe serwetki. Do jednej przypina ilustrację buzi skrzywionej, a do drugiej uśmiechniętej. Pyta dzieci o ich ulubione potrawy. Następnie każde dziecko losuje jeden obrazek. Po obejrzeniu swoich obrazków dzieci układają je na właściwej serwetce: obrazki

przedstawiające ulubione potrawy przy buzi uśmiechniętej, a obrazki przedstawiające potrawy niesmaczne - przy skrzywionej buzi.

3. Zabawa logopedyczna „Pokaż, co jesz”.

N-l mówi do dzieci: wyobraźcie sobie, że siedzicie za stołem, na którym są różne produkty i potrawy. Możecie próbować różnych potraw, ale macie zasłonięte oczy i tak naprawdę nie wiecie, po co sięgacie. Wyrazem swojej buzi pokażecie, czy to, co jecie, jest smaczne czy nie. Jeżeli zjecie coś kwaśnego, to wasza buzia się skrzywi. Jeżeli to będzie coś smacznego, to z zamkniętymi ustami

poruszajcie buzią, naśladując żucie, a jeśli coś słodkiego, to oblizujcie szeroko otwarte usta językiem i uśmiechajcie się, a jeśli to będzie coś piekącego, gorzkiego, to skrzywicie się i studźcie języki - otwórzcie usta, wysuńcie język i dmuchajcie na niego. Następnie zaprasza do wykonania ćwiczeń pantomimicznych. Dzieci pokazują:

- jak kwaśna jest cytryna; - jak słodkie są lody;

- jak piecze pieprz na języku; - jak smakuje pizza.

Zabawę można urozmaicić w ten sposób, że chętne dziecko prezentuje przed grupą dowolną miną smak potrawy, którą je. Pozostałe dzieci odgadują po minie smak potrawy i mogą także podać przykłady potraw, które mają taki smak.

4. Praca plastyczno-konstrukcyjna.

Ozdabianie ramki lusterka (lustro o dowolnym kształcie wycięte z folii). N-l organizuje wystawę prac.

5. Wykonanie karty pracy nr 80.

Omawiamy miny, jakie mają dzieci przedstawione na rysunku. Proponujemy ich naśladowanie. Pytamy, czy wszystkie dzieci na rysunku są zadowolone, polecamy dorysować dziewczynce ulubioną minę, nakleić serduszko na bluzce dziewczynki z kokardą na głowie i dokończyć kolorowanie rysunku.

6. Zabawa „Gimnastyka na wesoło”.

N-l proponuje:

- wyścigi raków (do tyłu na czworakach),

- konkurs min,

- kto pierwszy usiądzie na balonie,

- wesoły aerobik,

- zrób tak jak ja.

Dzieci próbują wykonać ćwiczenia zgodnie z poleceniem.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne

Melodia ludowa Hej, tam pod lasem, CD1 - WESOŁE PLĄSY, różne karykatury i rysunki satyryczne, kredki, lusterka, rysunki kółek, schematyczne rysunki narysowane jak w lustrzanym odbiciu, farby, kartony z narysowanymi kółkami (1 lub 2) - stosownie do umiejętności dzieci w liczeniu.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Pokaż, w jakim jesteś humorze?” CD1.

Dzieci maszerują po całej sali, nucąc melodię Hej, tam pod lasem i robiąc przy tym smutne lub wesołe miny.

Jednocześnie obserwują, jakie miny pokazują koleżanki i koledzy. Po zakończeniu nagrania n-l pyta, czy ktoś zauważył, w jakim humorze był...? (i podaje imię dziecka).

2. Zabawa „Lustrzane odbicie”.

N-l wręcza dzieciom rysunki narysowane tak, jak w lustrzanym odbiciu. Pyta, co przedstawiają. Gdy dzieci zauważą, że rysunki są dziwne, proponuje obejrzenie ich w lusterku. W lusterku dzieci oglądają właściwy obraz przedmiotów.

3. Zabawa „W krzywym zwierciadle”.

Nl pokazuje dzieciom różne karykatury i rysunki satyryczne. Wyjaśnia, czego dotyczą, zwraca uwagę na śmieszne elementy. Pyta dzieci, czy lubią się śmiać z siebie. Następnie proponuje zabawę w parach. Jedno dziecko pokazuje zniekształconą postać, a drugie naśladuje.

4. Uzupełnianie rysunków z wykorzystaniem małych lusterek.

N-l rozdaje dzieciom kartony z narysowanymi kółkami (liczba kółek jest uzależniona od umiejętności dzieci w liczeniu). Prosi o policzenie kółek. Następnie wręcza każdemu dziecku małe lusterko i demonstrując sposób ustawienia lusterka (z boku rysunku i pod takim kątem, by były widoczne kółka

z kartonu), pyta dzieci, ile jest kółek w lusterku, których kółek jest więcej: na kartonie czy w lusterku, ile razem jest kółek (na kartonie i w lusterku).

5. Zabawa logopedyczna z lusterkami „Wesołe miny chłopca i dziewczyny”.

N-l pokazuje satyryczne rysunki przedstawiające różne miny. Proponuje ćwiczenia języka i warg. Dzieci powtarzają ćwiczenia pokazywane przez n-la, sprawdzając w lustrze ich wykonanie.

Moduł 9

Maj - temat miesiąca „Moja rodzina”

Temat kompleksowy: Ja i moja rodzina

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Marsz, Bieg, Podskoki CD1 - WESOŁE PLĄSY, szarfy, kartony w 4 kolorach, kwadraty i koła z papieru w kolorze kartonów, obrazek przedstawiający dom i rodzinę, karta pracy nr 81, zdjęcia rodziny.

Proponowane działania:

1. Praca z obrazkiem „Rodzina”.

Swobodne wypowiedzi dzieci na temat rodziny. N-l pyta:

- Jakie znaczenie ma dla nas rodzina?

- Co każdy z nas może zrobić, aby w rodzinie była radość?

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Ja sama”.

Ja sama

- Sama wkładam sukienkę.

- Sama wkładam buciki.

- Sama sprzątam zabawki.

- I sama zapinam guziki.

Bo nie chcę, żeby robiła to mama.

- Dziękuję, mamusiu, zrobię to sama.

Jestem już przedszkolakiem:

- Ubiorę się sama.

- Samodzielnie zjem śniadanie.

Ale gdy już leżę w łóżeczku,

Lubię, kiedy opowiada mi bajeczkę mama, I wtedy już nie chcę „sama”.

Dzieci pokazują, co potrafią robić same (wkładać ubrania, samodzielnie jeść). N-l pyta:

- Jak dzieci mogą pomagać rodzicom?

3. Zabawa ruchowa „Kto zna drogę do domu?”, Marsz, Bieg, Podskoki CD1.

N-l ustawia w rogach sali po jednym kartonie (żółtym, zielonym, czerwonym lub niebieskim) symbolizującym dom. Każde dziecko otrzymuje kwadrat lub koło z papieru w kolorze któregoś kartonu. Podczas akompaniamentu wszyscy poruszają się po sali w takt słyszanej muzyki (próby podskakiwania z nogi na nogę). Po zatrzymaniu nagrania dzieci podchodzą do odpowiedniego

kartonu. Jeżeli nie pomylą koloru kartonu, to naklejają na niego swoją figurę. Przy powtórzeniu zabawy ponownie otrzymują lub losują figurę geometryczną. Zwracamy uwagę na prawidłowe wykonanie podskoków z nogi na nogę.

4. Wykonanie karty pracy nr 81.

Dzieci naklejają w ramce zdjęcie swojej rodziny (dzieci przynoszą zdjęcia zgodnie z prośbą n-la) lub rysują. Nauczyciel pyta, kto znajduje się na fotografii lub na rysunku.

5. Zabawa naśladowcza „Co robią?” - naśladowanie czynności charakterystycznych dla danego członka rodziny.

N-l lub chętne dziecko pokazuje czynności wykonywane przez różnych członków rodziny, a dzieci odgadują, o kogo chodzi (np. mama zmywa naczynia, babcia robi na drutach, brat odrabia lekcje, tata naprawia półkę).

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Wiadro, szmatka, garnki, szczotka do zamiatania itp., plastelina, rysunki „Ja i moja rodzina” w formie kolorowanki wykonane przez n-la.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Dokończ zdanie”.

Dzieci siedzą w kręgu. N-l proponuje, by dokończyły zdania dotyczące ich rodziny, np.:

- W mojej rodzinie najbardziej lubię… - Moja rodzina najczęściej…

2. Praca plastyczna „Ja i moja rodzina”.

Dzieci kolorują rysunki wykonane przez n-la. Bardziej sprawne manualnie mogą ozdabiać je kuleczkami z plasteliny.

3. Zabawa ruchowa „Rodzina”.

Dzieci biegają po dywanie, na sygnał zatrzymują się i przyjmują postawę zgodnie z poleceniem:

- Proszę, by po mojej lewej stronie ustawiły się dzieci, które są „synami”, a po mojej prawej stronie dzieci, które są „córkami” (n-l wskazuje lewą i prawą stronę)

- Jak można inaczej nazwać dzieci, które ustawiły się po mojej lewej stronie? (chłopcy)

- Nazwijcie inaczej dzieci, które ustawiły się po mojej prawej stronie? (dziewczynki)

Dzieci ponownie biegają. Na sygnał zatrzymują się.

- Proszę, by dzieci, które są wnuczkami, usiadły na dywanie, a dzieci, które są wnukami kucnęły.

- Nazwijcie inaczej dzieci, które usiadły na dywanie. (dziewczynki, córki)

- Jak można inaczej nazwać dzieci, które kucają? (chłopcy, synowie)

4. Wyjaśnienie słów „rodzina”, „rodzice”.

N-l pyta dzieci, co znaczy słowo „rodzice” - mama i tata - oraz „rodzina”.

5. Zabawa integracyjna „Tata, mama i ja”, tradycyjna piosenka Ojciec Wirgiliusz (np. CD1 - „Płyta z uśmiechem. Pięciolatek”) Zabawę należy poprzedzić rozmową na temat prac domowych, przy których dzieci mogą pomagać rodzicom i rodzeństwu. N-l wybiera kilka takich czynności i wyznacza dzieci do roli taty, mamy, siostry i brata. Wybrane osoby uczą pozostałe dzieci pokazywania, jak wykonuje się te prace np.: zmywanie, mycie samochodu, zamiatanie. Zamiast śpiewać Ojciec Wirgiliusz, śpiewamy: Tata, Mama, Siostra, Brat i podajemy imię dziecka, które prowadzi zabawę. Powtarzając zabawę, można wykorzystać rekwizyty potrzebne do wykonywania czynności przez dzieci prowadzące. Wtedy nie ustalamy wcześniej czynności, które mają pokazywać dzieci, gdyż same rekwizyty będą sugerowały określone czynność.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Poszło dziewczę po ziele CD1 - WIĄZ, TRAD, MEL, DZIEC, kredki, akcesoria z kącika lalek, krem czekoladowy, żółte koło wycięte z kartonu, paski kolorowego papieru, karta pracy nr 82.

Proponowane działania:

1. Zabawa paluszkowa „Rodzina” (wg W. Szumanówny).

Rodzina

Ten pierwszy to nasz dziadziuś.

A obok babusia.

Największy to tatuś.

A przy nim mamusia.

A to jest dziecinka mała!

Tralalalala…

A to - moja rączka cała!

Tralalala... lalala...

Wierszyk można wykorzystać do inscenizowania palcami lub śpiewać na melodię krakowiaka.

2. Zabawa tematyczna „Dom”.

Dzieci odtwarzają w zabawie scenki rodzinne.

3. Słuchanie piosenki Poszło dziewczę po ziele, CD1 (przewodnik cz. 1, s. 82)

Po wysłuchaniu piosenki n-l zwraca uwagę na zachowanie jednego z bohaterów piosenki: dzieci oceniają, czy brat postąpił dobrze, łamiąc siostrze koszyczek. Pyta również, w jaki sposób brat mógł siostrze pomóc. Po opanowaniu słów i melodii uczymy układu ruchowego. Dzieci stoją w parach na obwodzie koła: chłopiec stoi odwrócony twarzą do środka koła z rękami na biodrach i lekko się kołysze, a dziewczynka wykonuje jeden obrót naokoło partnera (marsz). Następnie dzieci pokazują „wyciąganie bielizny”. Przy słowach Oj ty, ty należy pogrozić trzy razy palcem wskazującym prawej ręki i trzy razy lewej ręki zgodnie z rytmem piosenki (zarówno chłopiec, jak i dziewczynka).

Na koniec dzieci kołyszą się na boki, trzymając ręce na biodrach.

4. Zabawa „Kto jest wysoki, a kto niski?” - porównywanie wzrostu dzieci.

N-l wskazuje najwyższe i najniższe dziecko w grupie. Następnie dobiera dzieci w pary i porównuje ich wysokość. Prosi o wskazanie, co w sali jest wysokie, a co niskie. Pyta każde dziecko:

- Kto w twojej rodzinie jest najwyższy, a kto najniższy?

5. Wykonanie karty pracy nr 82.

N-l pyta, kto jest na obrazku. Prosi dzieci o pokolorowanie spódnicy mamy i naklejenie lizaka córeczce oraz piłki obok synka.

6. Wykonanie słoneczka „Szczęśliwa rodzina”.

Dzieci wymieniają członków swoich rodzin. N-l pyta, jak powinno być w każdej rodzinie, aby była szczęśliwa. Proponuje wykonanie słoneczka. Każde dziecko otrzymuje żółte koło wycięte z kartonu (tarcza słoneczka). Następnie n-l smaruje dzieciom usta kremem czekoladowym i poprosi o przesłanie całusków wszystkim członkom rodziny przez odciśnięcie ust na słoneczku. Zachęca

dzieci do ułożenia promyków wokół tarczy z pasków kolorowego papieru (wyciętych w kształcie promyków). Na zakończenie omawia prace dzieci.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Poszło dziewczę po ziele CD1 - WIĄZ TRAD, MEL, DZIEC, papierowe kwiaty w kolorze żółtym, czerwonym, zielonym i niebieskim, małe obręcze, papierowe sylwety członków rodziny lub

pacynki, klajster, piasek, kartony, papierowe serwetki, farby plakatowe.

Proponowane działania:

1. Zabawa relaksacyjna „Przytul mnie”.

Dzieci są ustawione w pary. Jedno to mama lub tata, a drugie - smutne dziecko. Zadaniem rodzica jest pocieszyć dziecko, przytulając je i głaszcząc.

2. Powtórzenie układu tanecznego do piosenki Poszło dziewczę po..., CD1(przewodnik cz.1, s.82).

3. Obrazki z masy piaskowej „Kwiatek dla rodziców”.

Kolejność wykonania pracy:

1. Gotujemy klajster z mąki i wody, po czym dodajemy piasku.

2. Kilka łyżek mąki pszennej zalewamy małymi porcjami zimnej wody i dok ładnie mieszamy, następnie roztwór wlewamy do gotującej się wody, ciągle mieszając. Aby uniknąć grudek, możemy roztwór przecedzić przez sito kuchenne. Proponujemy dzieciom, by nałożyły masę na karton. Dzieci nakładają garść masy na karton i rozprowadzają dłonią po całej powierzchni. Następnie wykonują

prosty rysunek kwiatka (najlepiej palcem). Za każdym razem powinny wycierać nadmiar masy w serwetkę.

Ważne! Zaraz po narysowaniu wzoru obrazki przenosimy w miejsce, w którym będą się suszyć. Nie przesuwamy obrazków, dopóki nie wyschną, gdyż może to spowodować popękanie pracy, a nawet odpadnięcie niektórych fragmentów. Po kilku dniach obrazek nadaje się do malowania (najlepiej farbą plakatową). Aby uzyskać efekt grubego nakładania farby dla urozmaicenia faktury obrazu, można pokolorować obrazki wykonane w grubej warstwie piasku farbą wymieszaną z klejem. Zajęcia można przeprowadzić z całą grupą. Ze względu na oszczędność czasu w dużych liczebnie grupach piaskową masę przygotowujemy przed przystąpieniem do zajęć. Praca jest dwuetapowa: pierwszy etap to przygotowanie rysunku w mokrym piasku z klejem, drugi (po upływie kilku dni) to malowanie go farbami plakatowymi.

4. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Szukamy domku”.

N-l układa na podłodze małe obręcze (o jedną mniej niż dzieci). Na hasło: szukamy domku dzieci zajmują miejsca w najbliższych obręczach. Na hasło: z domku wychodzą z obręczy i dowolnie się poruszają. Gdy znów padnie hasło: szukamy domku, dzieci szukają innych domków. Dziecko, które nie znajdzie domku, staje z boku i czeka dopóki nie padnie hasło: z domku.

5. Segregowanie papierowych kwiatków według koloru.

Prosimy dzieci o nazwanie kolorów kwiatów. Pytamy, dla kogo mogą być przeznaczone.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Akompaniament do piosenek Letnia wycieczka i Będę mamie pomagała, CD1 - AKOMP, Marsz, Bieg, Podskoki, CD1 - WESOŁE PLĄSY, żółte kredki, sylwetki mamy, taty i dziecka, karta pracy nr 83, karta dodatkowa - wyciskanki s. VIII.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Powitanie z autoprezentacją”.

Dzieci siedzą w kole. W wyznaczonej kolejności każde dziecko wchodzi do koła i głośno wypowiada swoje imię, dzieląc je na sylaby. W zależności od umiejętności dzieci mogą próbować dzielić na sylaby z jednoczesnym klaskaniem lub tupaniem. Po autoprezentacji dziecko wraca na miejsce, a pozostałe dzieci podają jego imię w ten sam sposób.

2. Ćwiczenia inhibicyjno-incytacyjne.

Marsz po kole przy dowolnej muzyce marszowej, np. CD1 - akomp, do piosenki Letnia wycieczka. Na przerwę w muzyce dzieci zatrzymują się i rysują oburącz duże serce w przestrzeni.

3. Wykonanie karty pracy nr 83.

Dzieci naklejają na kartce postacie mamy, taty i dziecka w kolejności od najwyższej do najniższej. N-l zachęca do narysowania nad nimi uśmiechniętego słoneczka.

4. Zabawa integracyjna „Moja rodzina”, CD1 Marsz, Bieg i Podskoki lub akompaniament do piosenki Będę mamie pomagała (nuty scenariusz, s. 90).

Dzieci słuchają melodii piosenki podczas ćwiczeń relaksacyjnych takich, jak: leżenie z zamkniętymi oczami na plecach i masowanie oburącz brzucha w takt muzyki; śpiewają melodię na dowolnych sylabach. N-l proponuje kilka ćwiczeń słuchowych. Dzieci poruszają się po całej sali zgodnie z akompaniamentem do marszu, biegu i podskoków. Gdy usłyszą melodię piosenki, siadają i nucą ją kolejno na sylabach: na, no, ne, nu. Dzieci otrzymują sylwetki mamy (1_4 dzieci), taty (1_ 4 dzieci) i dziecka (pozostałe). W trakcie nagrania z WESOŁYCH PLĄSÓW dzieci poruszają się po całej sali, dostosowując ruch do akompaniamentu. Gdy usłyszą melodię piosenki, ustawiają się, tworząc rodzinę tak, aby w każdej była jedna mama, jeden tata i dowolna liczba dzieci (początkowo n-l pomaga dzieciom). Po zatrzymaniu nagrania każdy zespół opowiada, z jakich osób składa się jego rodzina.

4. Zabawa pantomimiczna „Jak pomagam rodzicom”.

Dzieci prezentują ruchy charakterystyczne dla określonych czynności domowych, np.: wycieranie kurzu, układanie zabawek, odkurzanie, zmywanie, podlewanie kwiatów, spacer z psem itp.

Temat kompleksowy: Krasnoludek pomocnik

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Kredki, klej, zielony papier, kartki z narysowanymi czapkami krasnoludka, w kopertach obrazek krasnoludka pomocnika pocięty na 3 części, maskotka krasnoludek, karta pracy nr 84.

Proponowane działania:

1. Zabawa słowna „Krążący krasnoludek”.

Dzieci siedzą w kole i przekazują sobie maskotkę krasnoludka, mówiąc:

- Oto krasnoludek, dostałem go od...

- Ja mam na imię...

- Krasnoludka oddam..., osobie siedzącej po prawej stronie.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Czy to krasnoludki?”

Czy to krasnoludki

- Kto zamiata podwórze?

- Kto wyciera kurze?

- Kto obiadek gotuje?

- Kto łóżeczko szykuje?

- Kto kołysze braciszka?

- Czy wiecie, dzieciaki, kto to taki?

- To nie krasnoludki, to mama.

Od rana do wieczora wszystko robi dla nas!

Podziękujmy mamie na dobranoc i powiedzmy:

kochamy Cię, mamo!

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci:

- Dla kogo codziennie trudzi się mama?

- Czy mama bywa zmęczona?

- Czy mamie jest potrzebna pomoc?

- Kto mógłby pomagać mamie?

3. Zabawa plastyczna „Wyczarowywanie”.

Dzieci otrzymują kartki, na których są narysowane czapki krasnoludka. Kończą rysunek krasnoludka pomocnika według własnego uznania i umiejętności.

4. Wykonanie karty pracy nr 84.

N-l prosi o nazwanie postaci przedstawionej na rysunku, pokolorowanie ubranka krasnoludka i wyklejenie jego czapki kawałkami zielonego papieru.

5. „Krasnoludek pomocnik” - układanie obrazka z części.

N-l rozdaje dzieciom koperty z pociętym na 3 części obrazkiem krasnoludka. Prosi o ułożenie całej postaci. Wyjaśnia dzieciom, że jest to krasnoludek pomocnik. Następnie pyta dzieci:

- Co oznacza słowo „pomocnik”?

- W jakiej pracy możecie pomóc rodzicom?

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

CD1 piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie - AKOMP, piosenka Kołysanka dla braciszka - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY lub miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie - KLASYKA INSTRUMENTALNA, przyrządy do puszczania baniek mydlanych, pluszowy krasnoludek, rolki po papierze toaletowym, kawałki czerwonego materiału, waciki, kawałki włóczki, koraliki, druciki, papier kolorowy, plastelina, żołędzie, kasztany, folia aluminiowa.

Proponowane działania:

1. Powitanie dzieci za pomocą pluszowego krasnoludka i zaproszenie do wysłuchania wiersza Cz. Janczarskiego „Krasnalek”.

Krasnalek

Krasnalek malutki mieszka pod podłogą.

Zbiera okruszyny za stołową nogą.

A dla kogo krasnal zbiera okruszyny?

Powiem wam w sekrecie: dla mysiej rodziny.

N-l prosi dzieci, by powiedziały:

- Gdzie mieszkają krasnoludki? - Jak wyglądają krasnoludki?

- Czy krasnoludki są małe czy duże?

- Jak wygląda krasnalek pomocnik?

- Jakie jeszcze bywają krasnoludki?

- Jakie znają bajki, w których występują krasnoludki?

2. Opowieść ruchowa do piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 (nuty scenariusz, s. 193).

N-l omawia treść piosenki. Następnie prosi dzieci, by wcieliły się w krasnoludka, który będzie pomagał mamie w praniu, i wykonujemy opowieść ruchową.

Zwrotka I:

Takty 1-4, 7-8 i 11-12 - naśladowanie czynności prania (pocieranie dłoni zaciśniętych w pięści)

Takty 5 i 9 - po trzy rytmiczne uderzenia rękami o uda

Takty 6 i 10 - po trzy klaśnięcia

Zwrotka II:

Takty 1-4, 7-8 i 11-12 - naśladowanie mycia rąk

Pozostałe takty jak w zwrotce I.

Zwrotka III:

Takty 1-4, 7-8 i 11-12 - naśladowanie wycierania kurzu (zataczanie w powietrzu małych i dużych kół). Pozostałe takty jak w zwrotce I.

3. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Krasnoludek pomocnik”.

N-l pokazuje zgromadzone różnorodne materiały plastyczne. Prosi dzieci o wymyślenie, jak może wyglądać krasnoludek pomocnik i wskazanie materiałów potrzebnych do jego wykonania. Gdy krasnoludki są gotowe, dzieci nadają im imiona. Zachęcamy dzieci, by wzięły swoich pomocników do domu.

4. Zabawa „Bańki mydlane” - wydłużanie fazy wydechu.

Dzieci stoją w kręgu. N-l wręcza im przyrządy do robienia baniek i demonstruje, jak się robi bańki: należy nabrać powietrze nosem i zrobić długi wydech ustami w stronę kółeczka. Zwraca uwagę na kolorystykę baniek, ich wielkość i lekkość. Porównuje bańki do krasnoludków, mówiąc: znikają tak szybko jak krasnoludki.

5. Zabawa muzyczna „Bańki mydlane”, np. CD1 - akomp. do piosenki Kołysanka dla braciszka lub miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie.

N-l wyjaśnia przebieg zabawy: dzieci „bańki mydlane” płynnie poruszają się po sali w rytmie nastrojowej muzyki, uważając, aby nikogo nie potrącić, bo jeżeli się to zdarzy, „bańka mydlana” pęka i opada na podłogę. Zabawa trwa, aż skończy się muzyka. Gratulujemy tym dzieciom, które pozostały do końca „bańkami mydlanymi”.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Będę mamie pomagała, CD1 PIOSENKI, gałązki, kubeczki, miseczki, lalki, kosz z zabawkami, kartki, długopis, bajka „Królewna Śnieżka” piosenka My jesteśmy krasnoludki.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Chory krasnoludek”.

Dzieci naśladują ruchami narządów artykulacyjnych objawy choroby krasnoludka.

Pewien krasnoludek przeziębił się, co można zauważyć, obserwując jego zachowanie:

- Ziewa szeroko z opuszczoną nisko dolną szczęką (aaaaaaaaaa)

- Nie ma apetytu i źle wygląda (wciąganie policzków)

- Kaszle (naśladowanie kaszlu z wysuniętym na zewnątrz językiem)

- Bardzo marudzi (wymawianie wydłużonego mmmm przy zamkniętych ustach).

Co należy zrobić, by pomóc krasnoludkowi? Mama wezwała pogotowie. O, już słychać sygnał pogotowia (wyraźne wymawianie głosek z zamkniętymi ząbkami z przesadną artykulacją eo, eo, iu, iu). Pan doktor bada krasnoludka:

- Oglądanie gardła w lusterku (podczas wymawiania samogłosek przy szeroko otwartej buzi).

- Trzymanie ręki na gardle i wymawianie sylab (przy szeroko otwartych ustach):

ga go ge gu gy ka ko ke ku ky oko eke uku aku ago ego ugu ogo

ga go ge gu gy.

Po zbadaniu krasnoludka zaleca:

- Kilkakrotne płukanie gardła (gulgotanie z głową odchyloną do tyłu)

- Przyjmowanie lekarstw (naśladowanie połykania pastylek)

- Robienie inhalacji nosa

- Zaciskanie na przemian dziurek nosa (w tym czasie dziecko oddycha wolną dziurką)

- Wdychanie powietrze nosem - wydychanie ustami

Po takiej kuracji krasnalek od razu poczuł się lepiej i zaczął ziewać (naśladowanie ziewania z szeroko otwartymi ustami) i zasnął:

- Chrapanie (na wdechu i wydechu).

Po przebudzeniu krasnoludkowi wrócił apetyt i poprosił mamę o swoje ulubione przysmaki, które z apetytem zaczął zjadać (naśladowanie żucia z zamkniętymi ustami). Po posiłku krasnoludek dostał czkawki (wymawianie ap-ap, op-op, up-up, ep-ep, yp-yp, ip-ip). Mama dała mu pić przez smoczek (naśladowanie ssania smoka). Kiedy czkawka minęła, krasnoludek postanowił się pobawić. Zaczął puszczać kolorowe bańki mydlane. Dmuchał najpierw ustami w kółeczko przyrządu do puszczania baniek (wdech nosem, wydech ustami), a kiedy buzia mu się zmęczyła, postanowił dmuchać przez nos.

2. Zabawa „Kosz z zabawkami” - wybieranie spośród zabawek postaci i przedmiotów występujących w bajce „Królewna Śnieżka”.

N-l czyta dzieciom fragment bajki. Po wysłuchaniu bajki dzieci wybierają spośród zabawek postacie i przedmioty występujące w bajce.

3. Improwizacje ruchowe do piosenki Będę mamie pomagała, CD1 (nuty scenariusz, s. 90).

Po wysłuchaniu piosenki n-l omawia jej treści. Drugie słuchanie odbywa się w trakcie improwizacji. Dzielimy dzieci na zespoły. Pierwszemu zespołowi rozdajemy gałązki symbolizujące miotły, drugiemu - miseczki, trzeciemu - kubeczki, ostatni zespól dostaje lalki.

Podczas słuchania piosenki dzieci naśladują czynności zgodnie z otrzymanym rekwizytem.

4. Zabawa twórcza „Krasnoludek pomocnik”.

Dzieci są podzielone na dwie grupy i wypowiadają się, jak krasnal pomocnik pomaga mamie. W każdej grupie powinna być osoba dorosła (krasnoludek pomocnik), która zapisze wszystkie pomysły dzieci w formie opowiadania.

5. Zabawa naśladowcza „Orkiestra z lasu siedmiu krasnoludków”.

Dzieci naśladują odgłosy wydawane przez leśne zwierzęta i ptaki.

6. Zabawa w kole przy piosence „My jesteśmy krasnoludki”.

Dzieci naśladują ruchem i gestem słowa piosenki. Po zabawie nauczyciel ustala z dziećmi, w jakich pracach domowych dzieci krasnoludki będą pomagać rodzicom.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, czapki krasnoludków, 4 sznury ozdobnych korali, kłębki wełny, worek.

Proponowane działania:

1. Zabawa na spostrzegawczość „Skarby krasnoludków”.

N-l ukrywa w sali cztery sznury ozdobnych korali. Dzieci szukają ukrytych skarby, idąc po śladach krasnalków (krasnoludki powinny pozostawić różne ślady ułatwiające poszukiwania).

2. Zabawa „Zmęczony krasnoludek”.

Dzieci swobodnie biegają po sali przy wesołej muzyce (krasnoludki się bawią). W czasie przerwy w muzyce zatrzymują się (zmęczyły się) i pokazują: - jak wygląda zmęczony krasnoludek (buzia szeroko otwarta, język wysunięty na dolną wargę, szybki oddech);

- że są senne (ziewanie przy szeroko otwartej buzi). Zabawę powtarzamy.

3. Zabawa „Skarb Mikołaja”.

Skarbem Mikołaja jest worek. Wybrane dziecko udaje śpiącego Mikołaja. Obok Mikołaja stoi jego worek. Pozostałe dzieci to psotne krasnoludki. Jeden z nich skrada się najciszej, jak potrafi (by nie zbudzić Mikołaja), aby zabrać worek. Jeżeli Mikołaj usłyszy kroki zbliżającego się krasnoludka, budzi się, a krasnal ucieka (wraca na swoje miejsce). Jeżeli nie usłyszy kroków i krasnal dotrze do worka, może go wziąć (wtedy to dziecko zostaje Mikołajem). Zabawę powtarzamy, by chętne dzieci mogły wziąć w niej udział.

4. Zabawa integrująca grupę ,,Krasnoludki”, CD1 - akomp, do Wiązanki trad. melodii dziecięcych.

Dzieci siedzą na krzesłach ustawionych parami naprzeciw siebie w dwóch rzędach.

W trakcie muzyki wykonują następujące czynności: 10 kroków w miejscu,

2 klaśnięcia w kolana, 2 klaśnięcia w dłonie, 2 klaśnięcia w prawą dłoń partnera,

2 klaśnięcia w lewą dłoń partnera, 2 klaśnięcia w udo sąsiada z prawej strony,

2 klaśnięcia w udo sąsiada z lewej strony, przejście o jedno krzesło w prawo.

5. Zabawa „Taniec krasnoludków”.

N-l wręcza dzieciom czapki krasnoludków i zaprasza do tańca przy dowolnej muzyce.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

piosenka Będę mamie pomagała, CD1 - PIOSENKI, woreczki gimnastyczne, kredki, kolorowe czapki, kapcie, różne części garderoby, rekwizyty teatralne, wędki, czapki krasnali, koła hula-hoop, karta pracy nr 85.

Proponowane działania:

1. Krasnoludkowe zabawy „Łowienie czapek”.

Przebieg zabawy: wybieramy troje dzieci i wręczamy im wędki. W kołach rozkładamy po 3 czapki. Każdy zawodnik musi złowić wszystkie czapki krasnoludków znajdujące w kołach.

2. Zabawa „Krasnoludkowe kreacje”.

N-l przygotowuje różne przebrania i rekwizyty. Proponuje dzieciom, by wybrały dla małych krasnoludków nosy, włosy, oczy, uszy, wąsy, brody, części ubrania, dodatki... i oczywiście krasne czapeczki!

3. Zabawa rytmiczno-ruchowa i nauka I zwrotki piosenki Będę mamie pomagała, CD1.

Dzieci siedzą na dywanie, na głowie mają woreczki gimnastyczne. Powtarzając słowa piosenki, starają się, aby woreczek nie spadł im z głowy (proponujemy konkurs: kto nie zgubi woreczka podczas śpiewania?). Następnie śpiewają piosenkę i wykonują odpowiednie ruchy: takty 1-4 wystukiwanie woreczkiem o podłogę rytmu piosenki, takty 5-12 przekładanie woreczka z ręki do ręki.

4. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość „Dobierz kapciuszki”.

N-l opowiada dzieciom historyjkę o krasnoludkach figlarzach, które pomieszały wszystkie pary bucików. Całe szczęście krasnoludki potrafią także pomóc, wróciły więc rano do przedszkola, żeby uporządkować kapciuszki.

Przebieg zabawy:

Dwoje wskazanych dzieci opuszcza salę (otrzymują kolorowe krasnalkowe czapki). Pozostałe dzieci siedzą w kole. N-l wybiera te pary kapci, których wygląd jest odmienny. Dzieci zdejmują je i ustawiają pomieszane w środku kółka. Gdy wszystko jest przygotowane, wchodzą krasnoludki. Każdy bierze jeden kapeć i wyszukuje jego parę. Po dobraniu pary n-l staje naprzeciwko dzieci i mówi: Krasnoludek ma dziś kłopot - kłopot wielki, komu oddać pantofelki. Dziecko, do którego należą kapcie, podnosi się z miejsca i dziękuje krasnoludkowi za pomoc.

5. Wykonanie karty pracy nr 85.

N-l prosi dzieci, by wskazały, które krasnoludki pracują, a które się bawią. Następnie pyta, co robią krasnoludki, które pracują, i zachęca dzieci do ozdobienia ramki.

Temat kompleksowy: Mój przyjaciel

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Książeczki dla dzieci, zabawki, żywe zwierzątko - kot, kawałek materiału, obrazki przedstawiające postacie z bajek różniące się od ich prawdziwego wizerunku.

Proponowane działania:

1. Wycieczka do biblioteki w celu poszerzenia wiadomości.

N-l wyjaśnia dzieciom:

- co to jest biblioteka, - co się w niej znajduje,

- jak korzystamy z książek, - jaką rolę pełni pani bibliotekarka itp.

Wypożycza dla dzieci różne książki: baśnie, bajki, opowiadania, korzystając z pomocy dzieci i pani bibliotekarki. Zwraca uwagę dzieci na czynności związane z wypożyczaniem książek.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Mój przyjaciel”.

Mój przyjaciel

Czy ja mam przyjaciół? - rozmyślam od rana.

Mama jest już w kuchni, a ja siedzę sama.

Jest mi bardzo smutno, patrzę dookoła,

A tu nagle słyszę - ktoś mnie głośno woła.

Łapki wyciągnięte, uszko oklapnięte

i tak mówi:

To przyjaciel Uszatek chce pocieszyć cię.

- Popatrz, na półeczce masz książeczki swe.

Uśmiechają się do ciebie przyjaciółki twe.

A po chwili mama głaszcze mnie po głowie,

- Jeśli chcesz bajeczkę, przeczytajmy sobie!

I ty także masz wielu przyjaciół bliskich.

Rozejrzyj się dokoła, a odnajdziesz wszystkich!

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci:

- Kim jest Wasz przyjaciel lub przyjaciółka?

- W jakiej książce mieszka, kto jest autorem tej książki?

- Dlaczego właśnie ta postać jest Wam tak bliska, że się z nią zaprzyjaźniliście?

3. Zabawy z kotem.

Dzieci oglądają dokładnie kota, nazywają części jego ciała, obserwują sposób poruszania się, jedzenia i picia. Nauczyciel zwraca uwagę na jego futerko, wąsy i pazury. Zadaje pytania wprowadzające do pojęcia „para”:

- Ile kotek ma oczu? - Ile ma uszu? - Ile ma ogonków?

- Ile ma przednich łap? - Ile ma tylnych łap?

Wyjaśnia, że przyjacielem dzieci może być zarówno kolega, jak i zwierzątko czy książka. Prosi dzieci, by wskazały swojego przyjaciela.

4. Zabawa „Gdzie jest książka?”.

N-l ukrywa pod materiałem różne przedmioty, w tym książki. Dzieci starają się wskazać książkę za pomocą dotyku. Po zakończonej zabawie n-l czyta dzieciom wybraną książkę.

5. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość „Co nie pasuje?”.

N-l przygotowuje obrazki przedstawiające postacie z bajek, różniące się od ich prawdziwego wizerunku (np. Czerwony Kapturek, który ma w koszyczku złotą rybkę, Batman w kapeluszu, Kubuś Puchatek w sukni balowej i jednym pantofelku). Pyta dzieci, co nie pasuje na obrazkach.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Piosenka Będę mamie pomagała, CD1 - PIOSENKI, chusteczki, ilustracje różnych bajek (wykonane przez n-la lub kolorowanki), kredki, mazaki, karta pracy nr 86.

Proponowane działania:

1. Nauka II zwrotki piosenki Będę mamie pomagała, CD1 (nuty scenariusz, s. 90).

Dzieci otrzymują chusteczki. Śpiewając I zwrotkę, trzymają chusteczki za sobą (ukrywają je), słuchając zwrotki II, naśladują chusteczką czynności, o których mówią słowa piosenki (zamiatanie, zmywanie). Ucząc się słów i śpiewając II zwrotkę, wykonują chusteczką te same ruchy.

2. Wykonanie karty pracy nr 86. Dzieci rysują bohatera ulubionej książki.

3. Zabawa tematyczna „W księgarni”.

N-l zaprasza dzieci do swojego sklepu, nie wymieniając jego nazwy. Celem zabawy jest odgadnięcie nazwy sklepu. Chętne dzieci włączają się do zabawy, przyjmując rolę klientów pragnących zakupić dowolny produkt (n-l podpowiada nazwy produktów). Dopóki nie padnie prośba o książkę, n-l odpowiada, że produkt, o który dziecko prosi, jest np. za mokry, aby był w tym sklepie (mleko, coca-cola itp.), zbyt łatwo może zabrudzić (np. czekolada, masło) itd. Drogą eliminacji pomaga dzieciom w odgadnięciu, że sklep n-la to księgarnia.

4. Praca plastyczna „Ilustracje do ulubionej bajki”.

Kolorowanie ilustracji przedstawiających bohaterów ulubionych bajek (ilustracje wykonane przez n-la lub w kolorowanki).

5. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość „Ukryty obrazek”.

N-l zawiesza na tablicy ilustracje różnych bajek. Prosi dzieci, by odwróciły się tyłem do tablicy. Chowa jeden obrazek. Dzieci mają odgadnąć, który obrazek został schowany i co przedstawiał. Poprawne odpowiedzi nagradza brawami.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie z cyklu Sceny dziecięce, op. 15, CD1-KLASYKA INSTR, akompaniament do piosenki Jadą, jadą misie - Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych-AKOMP, ławki, ulubione dziecięce książeczki, kartony, kredki, opaski na głowę z czarnymi i białymi kotami.

Proponowane działania:

1. Pogadanka na temat „Z czego składa się książka?”.

Dzieci oglądają książki z kącika książki. N-l zwraca uwagę na numerację stron. Proponuje dzieciom, by powiedziały, co się znajduje na okładce (wskazuje imię i nazwisko autorów, tytuł, nazwę wydawnictwa, ilustracje). Następnie otwiera książkę na określonej stronie i prosi dzieci, by opowiedziały, co się na niej znajduje oraz pokazały ilustrację, która najbardziej się im podoba. Zachęca do uzasadnienia swojego wyboru.

2. Prezentacja przez dzieci swoich ulubionych książek.

N-l rozmawia z dziećmi na temat szanowania książek, wyjaśnia określenie „Książka - mój przyjaciel”, uświadamia dzieciom znaczenie książek w życiu człowieka (czy są potrzebne i dlaczego), wdraża do systematycznego kontaktu z książką. Następnie wymienia nazwy zawodów związanych z powstawaniem książek, np. pisarz, autor, grafik, ilustrator, drukarz.

3. W świecie baśni. N-l czyta dzieciom wybraną przez nie baśń.

4. Zabawa integracyjna „Przedszkolny przyjaciel”, CD1 - miniatura R. Schumanna

O dalekiej krainie, akompaniament do piosenki Jadą, jadą misie. Podczas miniatury dzieci chodzą po całej sali i szukają przyjaciela. W trakcie akompaniamentu z Wiązanki wybierają się z nim na wycieczkę rowerową - siadają na podłodze naprzeciwko siebie, łączą się stopami i naśladują jazdę na rowerze. Ruchy dostosowują do tempa akompaniamentu.

5. Zabawa ruchowa „Koty”.

Dzieci w opaskach z głowami czarnych i białych kotów naśladują sposób poruszania się kotów, chodząc na czworakach. Na hasło: koty białe wstają i dobierają się w pary te dzieci, które mają opaski z głowami białych kotów, i wchodzą na ławkę „płotek”. Za każdym razem zmieniamy hasło tak, by w pary łączyły się różne koty.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Różne ilustracje, książeczki, ziarenka ryżu, wycięte elementy ozdobne, klej, karki złożone na pół, paski z bloku technicznego wycięte w kształcie zakładki z narysowanymi wzorami.

Proponowane działania:

1. Zabawa usprawniająca narządy mowy „Dzień dobry, zwierzątka”.

Dzieci, siedząc przy stoliczkach, pokazują czynności opisywane przez n-la. Było bardzo wcześnie rano. Wszystkie zwierzątka jeszcze smacznie spały. Kogut i kury w kurniku na grzędzie (oblizywanie czubkiem języka górnych zębów po wewnętrznej stronie), krowa i koń w oborze (unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do podniebienia miękkiego), a piesek w budzie (oblizywanie od wewnątrz dolnych zębów). Pierwszy obudził się kogut, wyskoczył z kurnika (szerokie otwieranie buzi i wysuwanie języka, nie dotykając zębów), rozejrzał się po podwórku (kierowanie języka w kąciki ust, przy szeroko otwartych ustach), wyskoczył na płot (unoszenie języka nad górną wargę) i głośno zapiał - kukuryku!! Głośne pianie koguta obudziło kury, które zawołały: ko, ko, ko!! Na śniadanie kurki zjadły ziarenka (chwytanie wargami ziarenek ryżu preparowanego wysypanego na tacki). Obudził się też piesek, zaszczekał - hau, hau, hau!! Pobiegał wkoło podwórka (usta szeroko otwarte, oblizywanie warg ruchem okrężnym). Zmęczył się bardzo tym bieganiem i dyszy (wysuwanie szerokiego języka do brody). Wyszedł także ze swej kryjówki kotek i zamiauczał - miau, miau!! Wypił mleczko z miseczki (wysuwanie języka nad dłońmi ułożonymi w kształcie miseczki). W chlewiku świnka zaczęła potrącać ryjkiem drzwi. Krowa zaryczała - muu, muu!! A koń zaparskał, że też już nie śpi (parskanie, kląskanie).

2. Rozmowa na temat „Jak powstaje książka”.

N-l pokazuje ilustracje ukazujące etapy powstawania książki: pisanie, ilustrowanie, drukowanie. N-l ustala z dziećmi, jakie są kolejne etapy powstawania książki, omawia drogę książki do czytelnika, nazywając zawody ludzi pracujących przy produkcji i sprzedaży książek.

3. „Okładka ulubionej książki” - projektowanie.

Dzieci układają dowolną kompozycję z wyciętych elementów ozdobnych i naklejają na kartkę złożoną w formie okładki książki (kartkę składa n-l).

4. Słuchanie opowiadania H. Świdzińskiej pt. „Wędrówka słonia” (w: H. Kruk Wybór literatury do zabaw i zajęć w przedszkolu).

Po wysłuchaniu opowiadania rozmowa z dziećmi o potrzebie szanowania książek, odkładania ich na miejsce, mycia rąk przed ich oglądaniem. Wspólne porządkowanie książek w kąciku książek.

5. Praca plastyczna „Zakładka do książki”.

N-l wręcza dzieciom paski z bloku technicznego w kształcie zakładki z narysowanymi wzorami. Zachęca do pokolorowania wzorków kredkami świecowymi.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Miniatura fortepianowa Feliksa Rybickiego Kot i mysz, CD1 - KLASYKA INSTRUMENTALNA, piłki lub papierowe kulki, książki na półkach, liczmany, kartony - podstawki, szary papier pakowy, farby plakatowe, pluszowy kotek, karta pracy nr 87.

Proponowane działania:

1. Zabawa matematyczna „Liczenie książek”.

Przeliczanie książek na półeczkach (w zakresie dostosowanym do umiejętności dzieci). Układanie wskazanej liczby książek za pomocą liczmanów na podstawkach.

2. Zabawa dydaktyczna „Gdzie jest mój przyjaciel kotek?”.

N-l ustawia pluszowego kotka pod szafką, na szafce, na i pod stołem, za szafką i w szafce. Za każdym razem pyta dzieci: - Gdzie jest teraz kotek?

3. Wprawka dramowa „Mój przyjaciel kotek psotek” do miniatury fortepianowej F. Rybickiego Kot i mysz, CD1.

N-l opowiada historię o kotku, który jest pupilkiem całej rodziny. Pewnego dnia kotek otrzymał w prezencie kłębek wełny. Wkrótce kłębek stał się ulubioną zabawką kotka psotka. Każde dziecko otrzymuje mały kłębek wełny lub papierową kulkę.

N-l prosi dzieci, by przedstawiły scenkę, w której kotek psotek bawi się swoim prezentem. Aby ułatwić dzieciom zadanie, podaje sposoby wykorzystania kłębka wełny podczas kociej zabawy: podnoszenie i puszczanie, przetaczanie z ręki do ręki, klepanie, turlanie, dmuchanie itp.(dzieci przedstawiają kocie

zabawy na tle miniatury). Następnie proponuje odegranie scenki z uwzględnieniem tempa (także fragmentów rytmu). Zachęca dzieci, aby również głosem naśladowały kota (mruczenie, miauczenie, prychanie).

4. Wykonanie karty pracy nr 87. Dzieci dorysowują kotkowi futerko, wąsy i pazury.

5. Zabawa malarska „Trzy życzenia do złotej rybki”.

Malowanie marzeń rękami (bez użycia pędzla) na dużym papierze np. pakowym.

Temat kompleksowy: Moja mama

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Czerwone klocki w kształcie figur geometrycznych, narysowane portrety mam, plastelina, kredki.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Z mamą na karuzeli”.

N-l mówi, że dzieci z pewnością bardzo lubią kręcić się na karuzeli ze swoimi mamami. Język także lubi się kręcić w kółko. Proponuje, by włożyły język między wargi a dziąsła, i zakręciły nim raz w jedną, raz w drugą stronę.

2. Ilustrowanie ruchem wiersza A. Rumińskiej „Święto Mamy”.

Święto Mamy

Wspaniałe święto. Święto Mamy.

Co mamie damy?

- Ja narysuję czerwone serduszko.

- A ja zielone jabłuszko.

- Ja kolorowe kwiatuszki.

- Ja złote słoneczko.

- A ja żółte kaczuszki.

- Ja zaśpiewam piosenkę.

- A ja powiem wierszyk krótki:

Mamusiu kochana, uśmiechaj się od rana!

Dzieci ilustrują ruchem treść wiersza.

3. Zabawa konstrukcyjna „Czerwone serduszko”.

Dzieci układają serduszka dla mamy z czerwonych klocków w kształcie figur geometrycznych.

4. Zabawa plastyczna „Moja mama”.

N-l wręcza dzieciom narysowane portrety mam z wykropkowanymi wzorami korali na szyi. Dzieci naklejają kolorowe kuleczki z plasteliny (korale) w miejsce oznaczonych korali. Chętne dzieci mogą pokolorować portret. Portrety prezentujemy gościom podczas uroczystości.

5. Zabawa pobudzająca ekspresję ruchową pt. „Dworskie ukłony”.

Dzieci ćwiczą ukłony dla mam według własnych pomysłów.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Piosenka Będę mamie pomagała, CD1-PIOS, różne kwiaty, wazony, krążki, kredki, karta pracy nr 88.

Proponowane działania:

1. Wypowiedzi na temat „Dlaczego kocham swoją mamę?” na podstawie wiersza M. Lewickiej „Dzień Matki”.

Dzień Matki

Mamo! Dziś twe święto jest, podziękować zatem chcę,

za Twe czułe, dobre serce, za troskliwe, ciepłe ręce,

które mnie tuliły co dzień przy smuteczkach i pogodzie.

Mama życie mi umila, z Nią najlepsza każda chwila.

Nawet w ciemną noc, w pokoju z mamą nigdy się nie boję.

Zawsze przy mnie mama jest, gdy coś złego dzieje się.

Mamę moją bardzo kocham. jak urosnę jeszcze trochę,

łąkę kwiatów kupię całą i altankę zrobię małą.

W niej ławeczka i poduszka, mamie szepnę tam do uszka,

że jest najwspanialszą z mam i buziaka jeszcze dam.

2. Oglądanie bukiecików rozmaitych kwiatów.

N-l zwraca uwagę dzieci na różnorodność kwiatów, odmienność kolorów, kształtów i zapachów. Wręcza dzieciom bukieciki i proponuje samodzielne oglądanie kwiatów, przeliczanie, wdychanie zapachów oraz wskazanie różnic. Pokazuje poszczególne odmiany kwiatów (w tym tulipany), podaje nazwę każdej z nich, wkłada poszczególne odmiany do oddzielnych wazonów. Zwraca uwagę na nietrwałość kwiatów, konieczność wkładania ich do wody i delikatnego obchodzenia się z nimi.

3. Opracowanie III zwrotki piosenki Będę mamie pomagała, CD1 (nuty scenariusz, s. 90).

Nauka słów w pozycji siedzącej i podczas ruchu: dzieci wykonują rękami „młynek”, na słowach Oj, dziękuję lekko pochylają głowę. Następnie śpiewają piosenkę, wykonując podobne gesty w pozycji stojącej: zaczynają od „młynka”, następnie kołyszą się na boki z rękami na biodrach, na zakończenie robią głęboki ukłon artystyczny (długi, głęboki skłon w przód, ręce wzdłuż ciała).

4. Zabawa ruchowa „Tata do mamy”.

Chłopcy - tatusiowie stoją na jednym końcu sali, a dziewczynki - mamy na drugim (odległość dostosowujemy do możliwości ruchowych dzieci). Na hasło: tata do mamy chłopcy przybiegają do dziewczynek i stają z wybraną dziewczynką w parze. Przy wesołej muzyce dzieci tańczą w parach.

5. Wykonanie karty pracy nr 88.

N-l mówi, że na obrazku w wazonie są narysowane tulipany dla mamy. Jeden jest pokolorowany, drugi należy poprawić po śladzie i pokolorować, a trzeci spróbować narysować i pokolorować samodzielnie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Karton, nożyczki, taśma klejąca, mazaki, klej, kawałki różnych materiałów, piosenka Będę mamie pomagała, CD1 - AKOMPANIAMENTY, instrumenty alternatywne: kubki, pojemniki, plastikowe tarki, łyżki, pokrywki, kwiatki wycięte z kartonu (tulipany, stokrotki, róże), karta pracy nr 89.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia warg „Całuski dla mamy”.

Dzieci chcą pocałować mamę, ale ona jest daleko - posyłają więc całuski (usta wysunięte do przodu ułożone w dzióbek i cmokają).

2. Praca plastyczna „Trójkątna rodzinka”.

N-l rozdaje dzieciom stożki zrobione ze sztywnego kartonu. Prosi, by narysowały blisko wierzchołka twarz mamy, taty i swoją, a potem ozdobiły ubiory rodziców. Postacie mogą być różnej wielkości: duże i małe. Ubiór można zdobić, stosując technikę kolażu.

3. Zabawa słowna - rytmizowanie krótkiego tekstu.

N-l wręcza dzieciom sylwety kwiatów. Dzieci z tulipanami ustawiają się przy jednej ścianie, ze stokrotkami przy drugiej, a z różami przy trzeciej. Dzieci podzielone na zespoły, powtarzają chórem tekst, dzieląc go na sylaby:

- Ma-my dla ma-my tu-li-pa-ny.

- Ma-my dla ta-ty sto-krot-ki.

- Ma-my dla ro-dzi-ców ró-że.

4. Akompaniament do piosenki Będę mamie pomagała, CD1( nuty scenariusz, s. 90).

Dzieci wykonują na instrumentach alternatywnych: kubeczkach, tarkach, łyżeczkach, pokrywkach itp. prosty akompaniament dostosowany do tempa piosenki, np. uderzanie w instrument zgodnie ze wskazówkami n-la - stały rytm ćwierćnutowy, czyli po trzy uderzenia w takcie (grają zespoły, a nie wszystkie dzieci).

4. Wykonanie karty pracy nr 89.

N-l pyta, co przedstawia obrazek. Prosi dzieci o wskazanie serca, które zechcą podarować tatusiowi i pokolorowanie go.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenki Poszło dziewczę po ziele i Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 - AKOMP, kartony, kredki, małe zdjęcia mam, ozdobna tasiemka, kwiaty wycięte z kartonu, pisaki żelowe, brokat, obrazki przedstawiające zawody, karta pracy nr 90.

Proponowane działania:

1. Koncert dla mam (cz. I, scenariusz, s. 78, 79, 85).

Powtórzenie piosenek i układów tanecznych, CD1: piosenka Poszło dziewczę po ziele (śpiew i układ taneczny), Pucu, pucu - wielkie pranie (układ ruchowy).

2. Zabawa „Zawód, który mi się podoba”.

Dzieci losują obrazki przedstawiające różne zawody (stosownie do możliwości percepcyjnych dzieci). N-l opowiada, na czym polega praca w danym zawodzie. Po wylosowaniu wszystkich obrazków dzieci wskazują zawód, który chciałyby wykonywać. Jeżeli w grupie są starsze dzieci, mogą spróbować

uzasadnić swój wybór.

3. Zabawa słowna - kończenie rozpoczętych zdań:

- Moja mama jest... - Lubię, gdy... - Jest mi smutno, gdy...

- Tylko mama najlepiej... - Chciałbym, aby moja mama była zawsze...

4. Wykonanie karty pracy nr 90.

Dzieci opowiadają, jak wygląda ich mama. Rysują na sukience mamy Krzysia i Małgosi dowolne wzory, kolorują ją i naklejają broszkę.

5. Wykonanie upominku dla mamy „Naszyjnik”.

Dzieci oglądają zdjęcia mam przyniesione z domu. Naklejają fotografie na środek kwiatka w kształcie serca. Nauczyciel pomaga umocować ozdobną tasiemkę do zawieszenia na szyi. Płatki mogą ozdabiać dzieci według własnego pomysłu.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenki Będę mamie pomagała, Kwoka, CD1 - AKOMP, elementy domu wycięte z gazet, instrumenty alternatywne, paski papieru, rodzynki, pastylki pudrowe, cukierki halls, kartony złożone w kształcie zaproszenia, taśma dwustronna, brokat, suszone listki i zioła, miska, forma do ciasta, mikser, łyżka, różne talerze, sztućce, filiżanki, serwetki, kubeczki, mydło, szczotka do zębów i rąk, ręcznik, grzebień, suszarka, lokówka, pomadka, krem.

Proponowane działania:

1. Zabawy usprawniające narządy artykulacyjne wykonywane z lusterkiem.

- Naśladowanie śmiechu mamy i taty.

- „Kto silniejszy?” - napinanie warg w pozycji rozciągniętej. Dwie osoby siedzące naprzeciw siebie trzymają ustami kartkę papieru, każda ciągnie w swoją stronę (mama z dzieckiem).

- „Przytulamy mamę” - przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu rodzynek, ryżu preparowanego itp.

2. Przygotowanie koncertu dla mam (cz. II, scenariusz, s. 40).

Powtórzenie piosenek, zabaw i akompaniamentu, CD1 - Będę mamie pomagała (śpiew i gra na instrumentach alternatywnych), Kwoka (zabawa integracyjna z rodzicami). Próby śpiewania w zespołach i solo (są to tylko propozycje, o wyborze repertuaru decyduje n-l).

3. Zabawa „Dom z naszych marzeń”.

Układanie wyciętych elementów z gazet i naklejanie ich na rysunek domu. N-l określa położenie tych elementów.

4. Przygotowanie i rozdanie zaproszeń na uroczystość z okazji Dnia Matki.

N-l przygotowuje z dziećmi zaproszenia na uroczystość z okazji Dnia Matki. Propozycja zaproszenia: dzieci naklejają pasek taśmy dwustronnej posypany kolorowym brokatem na karton (przy węższym boku) złożony w kształt zaproszenia. Na ozdobny pasek naklejają zasuszony listek lub gałązkę dowolnego zioła. N-l wkłada w środek karteczkę z wydrukowanym tekstem zaproszenia.

5. Zabawa dydaktyczna „Wiemy, czego mamy potrzebują”.

N-l prosi dzieci, by wymieniły przedmioty potrzebne mamie do:

- pieczenia ciasta, - urządzenia przyjęcia, - mycia i czesania.

Przygotowuje różne przedmioty potrzebne do zabawy. Mówi dzieciom, że pewne trzy mamy zadzwoniły dzisiaj i powiedziały o swoich życzeniach. Jedna mama powiedziała, że ma wielką ochotę upiec ciasto, ale nie ma w czym go zrobić. Druga mama powiedziała, że chce zorganizować przyjęcie, ale nie ma naczyń, by nakryć do stołu. Trzecia mama chce pięknie wyglądać na uroczystości z okazji Dnia Matki, ale nie ma przyborów do mycia i czesania. Dzieci szukają w sali

potrzebnych mamom akcesoriów. Po znalezieniu pożądanych przedmiotów przydzielają każdej mamie tylko jeden potrzebny jej przedmiot.

Moduł 10

Czerwiec - temat miesiąca „Świat dzieci”

Temat kompleksowy: Świat dzieci

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Ilustracje przedstawiające różne zachowania, ławka, tunel, po dwa koła i mazak dla każdego dziecka, dwie koperty z tekstem do odczytania, karta pracy nr 91.

Proponowane działania:

1. Zabawa pantomimiczna „Dziwne kroki”.

Dzieci chodzą wesoło, smutno, z ciężkim workiem na plecach, przeskakują z kamienia na kamień, tak jak lubią chodzić.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Zabawy dzieci”.

Zabawy dzieci

Czy deszczyk pada, czy słonko świeci,

Bawią się dzieci.

Bawią się w ogrodzie i bawią w domu,

Smutki niepotrzebne są nikomu.

Razem bawią się wesoło,

Tańczą, skaczą, robią koło.

W kącie siedzi Krzyś, jest sam.

Podejdę do niego, zabawkę mu dam.

Krzyś radośnie się uśmiechnął,

Podziękował i po chwili

Wszyscy razem się bawili.

Rozmowa z dziećmi o ich ulubionych zabawach. N-l pyta:

- Dlaczego dzieci lubią się bawić?

Proponuje udział we wspólnej zabawie.

3. Zabawa ruchowa „Podróż do krainy dobrego humoru”.

N-l mówi dzieciom, że do krainy dobrego humoru można dotrzeć, pokonując tor przeszkód. Będzie to na przykład: przejście przez tunel, skoki po kamieniach, przejście po ławeczce, przejście jeszcze raz, bo pomyliła się nam droga, zapomnieliśmy okrążyć dwa razy drzewo. W tej krainie dzieci zawsze są

dla siebie miłe i wesoło się bawią.

4. Wykonanie karty pracy nr 91.

N-l pyta, do czego służy drabina i na który szczebelek weszła mrówka. Prosi dzieci, by wskazały pierwszy szczebelek drabiny, a następnie przykleiły ptaszka na trzecim szczebelku i pokolorowały całą drabinę.

5. Zabawa „Jak się czuł Krzyś?”.

N-l wręcza dzieciom po dwa koła i mazak, prosi, by narysowały na nich miny - radosną i smutną. Następnie zawiesza na tablicy dwie ilustracje i dwie koperty (dwa fragmenty wiersza „Zabawy dzieci”). Mówi imię dziecka, które wskaże kopertę, odczytuje znajdujący się w niej fragment wiersza, a dziecko

wskazuje ilustrację przedstawiającą opisywane w wierszu zachowanie Krzysia. Pozostałe dzieci wskazują i podnoszą minę wyrażającą uczucia dziecka. Następnie wypowiadają się na temat Krzysia.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie z cyklu miniatur fortepianowych Sceny dziecięce, op. 15 CD1 - KLASYKA INSTR. lub akomp, dowolnej, spokojnej piosenki z CD1, instrumenty perkusyjne, duża paczka z różnymi przedmiotami, kredki, karta pracy nr 92.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Ludzie do ludzi”.

Dzieci chodzą w rytm muzyki, na hasło: ludzie do ludzi dobierają się parami; w parach wykonują polecenia: kolano do kolana, ręka do ręki, czoło do czoła itp.

2. Słuchanie opowiadania Cz. Janczarskiego „Na karuzeli”.

- Dziś jest Dzień Dziecka - powiedziała Ania do swoich zabawek.

- Co to znaczy? - zapytał Uszatek.

- To znaczy - objaśniła Ania - że dziś dzieci na całym świecie mają swoje święto.

Dorośli przygotowali w tym dniu dla dzieci wiele niespodzianek.

- Ojej! To i w naszym miasteczku też będą niespodzianki! - ucieszyły się lalki

Lala i Róża. A Pajacyk Bimbambom podskoczył z radości.

- Pójdziemy dziś do parku - powiedziała Ania.

Po obiedzie całe towarzystwo poszło do parku. Kręciła się tam karuzela. Grała orkiestra strażacka. Stały kioski z książkami i słodyczami. W parku było dużo dzieci, a wszystkie uśmiechnięte.

Ania z przyjaciółmi podeszła do karuzeli.

- Czy chcecie się przejechać na karuzeli? - zapytała.

- Tak, tak! - zawołali przyjaciele.

Wszyscy siedli na konika. Tylko dla Pluszowego Króliczka zabrakło miejsca.

- To nic - powiedział Króliczek, który trochę bał się tej jazdy.

- Ja wolę biegać dookoła karuzeli. To nawet znacznie przyjemniej. I karuzela ruszyła.

N-l wyjaśnia dzieciom na podstawie opowiadania, że dzieci na całym świecie mają swoje święto 1 czerwca.

3. Zabawa „Dobierz parami”.

N-l pokazuje dzieciom paczkę z przedmiotami, które należy dobrać parami. Rozmawia na temat cech, którymi się różnią. Zachęca do wnioskowania typu: Barbie jest piękna, ale ta stara lalka, jest miła i można ją przytulać. Książka z kolorowymi obrazkami jest ładniejsza, ale ta stara zawiera ciekawe opowiadania. Prosi dzieci, by pokazały, które przedmioty w przedstawionych parach są lepsze, a które gorsze.

4. Zabawa słuchowo-ruchowa „W piaskownicy”, CD1 - R. Schumann O dalekiej krainie lub akomp, dowolnej, spokojnej piosenki.

Dzieci, słuchając muzyki, naśladują robienie babek z piasku, z chwilą zatrzymania nagrania n-l gra na instrumencie perkusyjnym jeden, dwa lub trzy dźwięki, które oznaczają liczbę babek. Na początku odpowiadają chętne dzieci, podają nazwę instrumentu i liczbę dźwięków, potem wywołane dziecko,

np.: Ciekawe, ile babek zrobił Krzyś? (Krzyś odpowiada).

5. Wykonanie karty pracy nr 92.

N-l pyta, ile dzieci bawi się na obrazku. Proponuje odszukanie babek z piasku i pokolorowanie ich. Następnie pyta, co jeszcze można zbudować z piasku.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Cztery pory roku A. Vivaldiego lub akomp, piosenek o tematyce jesiennej, zimowej, wiosennej i letniej, CD1 - AKOMP, korony na głowę dla czterech pór roku, obrazki z porami roku.

Proponowane działania:

1. Zabawa twórcza „Malujemy obrazy wyobraźnia”.

Dzieci leżą na dywanie z zamkniętymi oczami; n-l mówi, co mają zobaczyć oczami wyobraźni:

- Jesteśmy w lesie. Spacerujemy, a pod nogami szeleszczą liście. Liści jest bardzo,

bardzo dużo i mają przepiękne kolory. Zaczyna padać drobniutki deszczyk. Wszyscy chowamy się pod wielki parasol pani.

- Teraz jesteśmy w górach. Pada drobniutki śnieżek. Do nóg mamy przypięte narty, a na wielką górę wciąga nas wyciąg orczykowy. Podziwiamy wspaniałe zaśnieżone góry.

- Jesteśmy w sadzie. Drzewa pokryte są różowymi i białymi kwiatkami. Czujemy ich cudowny zapach. Trawa jest zielona, pokryta dywanem żółtych mleczy i białych stokrotek. Słychać piękny śpiew ptaków.

- Jesteśmy nad morzem. Leżymy na rozgrzanym piasku. Słońce ogrzewa nasze ręce, nogi i twarze. Podnosimy się. Widzimy rozbryzgujące się na brzegu fale. Pragniemy się ochłodzić w wodzie. Pędzimy co sił w nogach i rzucamy się na wodę.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Pory roku”.

Pory roku

Słonko, słonko dziś świeci. Radość, radość wokół nas.

Cieszą się, cieszą dzieci,

Jesień, jesienny przyszedł czas.

Wszystkim jest wesoło, Do przedszkola pora iść.

Na drzewach w parku, w lesie

Czerwony, żółty liść.

Słonko, słonko dziś świeci. Radość, radość wokół nas.

Cieszą się, cieszą dzieci,

Zima, zimowy przyszedł czas.

Wszystkim jest wesoło, Do przedszkola pora iść.

Na drzewach w parku, w lesie

Zmarznięty opadł liść.

Słonko, słonko dziś świeci. Radość, radość wokół nas.

Cieszą się, cieszą dzieci,

Wiosna, wiosenny przyszedł czas.

Wszystkim jest wesoło, Do przedszkola pora iść.

Na drzewach w parku, w lesie

Zielony, pierwszy liść.

Słonko, słonko dziś świeci. Radość, radość wokół nas.

Cieszą się, cieszą dzieci,

Lato, już letni przyszedł czas.

Wszystkim jest wesoło, Do przedszkola pora iść.

Na drzewach w parku, w lesie Zieleni się każdy liść.

3. Rozmowa na temat pór roku.

N-l wybiera cztery dziewczynki, które będą porami roku i zakłada im korony. Każda z dziewczynek może dobrać sobie spośród chłopców pomocnika. Następnie pyta dzieci:

- Dlaczego każda z pór roku jest ważna, a może któraś z nich jest najważniejsza?

4. Zabawa „Cztery pory roku”, dowolne piosenki z CD1.

W czterech miejscach oddalonych od siebie wiszą ilustracje przedstawiające poszczególne pory roku. N-l ustawia dzieci w pociąg, który dowiezie je do kolejnej pory roku. Przy każdej ilustracji zadaje pytania ułatwiające opisanie określonej pory roku oraz wyjaśnia, po czym można ją rozpoznać. Przy muzyce właściwej dla danej pory roku dzieci pokazują za pomocą ruchu, tańca, gestów lub gry na wybranych instrumentach nastrój tej pory roku. Na zakończenie zabawy dzieci pokazują aktualną porę roku.

5. Odgadywanie zagadek o porach roku. Dzieci siedzą w półkolu na krzesełkach. N-l mówi krótkie zagadki słowne dotyczące nazw pór roku (wynikające z treści poznanej piosenki).

Jaka to pora roku rozrzuca zieleń wokół?

Kaczeńce złoci na łąkach i słucha pieśni skowronka? (wiosna)

Jak tę porę roku zwie się pośród ludzi, Gdy słonko późno spać idzie, A wcześnie się budzi? (lato)

Co to za pani w złocie, czerwieni, Sady maluje, lasy przemieni?

A gdy odejdzie, gdzieś w obce kraje, Śnieżna zima po niej nastaje? (jesień)

Zgadnijcie dzieci, co to za pora, gdy lecą białe płatki,

Gdy pada i biało jest dookoła, i bałwana lepią dziatki? (zima)

Dzieci wskazują rozwiązania zagadek - obrazki z porami roku.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Dowolne nagrania dźwięków z działu DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE CD1 - Płyta z uśmiechem. 3-latek i Płyta z uśmiechem. 5-latek, piosenka Kwoka, CD1 - PIOSENKI, piłka, szablon złotej rybki, miska z wodą, kubek, kartka papieru, książeczka, pędzle.

Proponowane działania:

1. Ilustrowanie ruchem różnych dźwięków z otoczenia, CD1.

Dzieci wykonują ćwiczenia polegające na przedstawianiu słyszanych Dźwięków ruchem swojego ciała. Na przykład gdy usłyszą dźwięk dzwonka rowerowego, kładą się na plecach i wykonują „rowerki”, gdy rozlega się szczekanie psa - biegają na czworakach i naśladują szczekanie.

2. Zabawa integracyjna do piosenki Kwoka, CD1 (nuty scenariusz, s. 28, 29)

Po przypomnieniu piosenki (wysłuchanie i śpiew) n-l zaprasza dzieci do zabawy: wybrane dziecko zostaje „kwoką” i otrzymuje piłkę. Dzieci poruszają się w prawą stronę po obwodzie koła, trzymając się za ręce. „Kwoka” chodzi w przeciwnym kierunku i wskazuje piłką kolejne dzieci (na zasadzie

wyliczanki). Gdy muzyka milknie, wszyscy zatrzymują się, a „kwoka” przekazuje piłkę najbliższemu dziecku i zabawa zaczyna się od początku (przebieg podobny jak w zabawie „Mam chusteczkę haftowaną”). Dziecko, oddając piłkę koleżance lub koledze, może wymienić jego imię.

3. Wysłuchanie wiersza D. Wawiłow „Mokry deszczyk”.

N-l mówi wiersz, akcentuje wyrazy dźwiękonaśladowcze. Następnie zmienia tempo czytania. Należy zacząć od słów wypowiadanych spokojnie, cicho, potem mówimy coraz głośniej, dołączając ruch ciała. Dodatkowo można użyć przygotowanych wcześniej rekwizytów imitujących dźwięki zgodne z czytanym tekstem.

Mokry deszczyk

Pada deszcz, pada deszcz, moknie stary staw - wlewamy powoli wodę z kubka do miski

Przez podwodny zmierzch płynie ryba karp - zanurzamy rękę w misce z wodą i poruszamy palcami

Pada deszcz, pada deszcz, mokną włosy wierzb - dolewamy wody do miski

Płynie ryba karp i wymyśla wiersz - zanurzamy rękę w misce z wodą i poruszamy palcami

Taki mokry, taki mglisty - otrzepujemy mokrą rękę

Szeleszczący i wodnisty - zgniatamy kartkę papieru i wrzucamy ją do wody

Taki piękny wiersz - pokazujemy dzieciom książkę z wierszem. Podczas kolejnego czytania wiersza chętne dzieci mogą naśladować rekwizytami dźwięki zgodne z tekstem.

4. Nauka zawołania. N-l proponuje dzieciom, by nauczyły się zawołania:

Abrakadabra gwiezdny pył, abyś uśmiechnięty był.

5. Zabawa „Złota rybka”.

Dzieci siedzą w kole i przekazują sobie szablon złotej rybki, jednocześnie wypowiadając swoje marzenie.

6. Zabawa słowna „Lubię, gdy...”. Dzieci kończą rozpoczęte zdanie.

7. „Podróż w krainę wyobraźni”.

Dzieci zamykają oczy i wyobrażają sobie, gdzie chciałyby pojechać w podróż. Malują to miejsce palcami lub pędzlem przy cichym podkładzie muzycznym.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Kwoka, CD1 - PIOSENKI, przebranie dla „kwoki”, np. peleryna z bibuły, wycięte stopy, kostka do gry, kredki, mazaki, kalendarz ścienny, kartony, waciki, żółta farba, karta pracy nr 93, cukierki.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna i śpiewanie I zwrotki piosenki Kwoka, CD1.

Dzieci-kurczaki śpiewają piosenkę, lekko się kołysząc. Między nimi chodzi dziecko-kwoka. Z chwilą zakończenia zwrotki „kwoka” nawołuje swoje kurczęta, śpiewając fragment melodii piosenki na sylabie ko. „Kurczęta”, słysząc nawoływania, przybiegają do „mamy” i włączają się do śpiewania. Zabawę powtarzamy kilka razy.

2. Życzenia z okazji Dnia Dziecka.

Dzieci wypowiadają się na temat życzeń, o których spełnieniu marzą. Następnie odszukują kartkę w kalendarzu informującą o Dniu Dziecka. Powielone kartki dzieci mogą dowolnie ozdabiać.

3. Rozwiązanie zagadki słownej.

Widzisz je we dnie, nie widzisz w nocy, Zimą grzeje słabo, latem z całej mocy. (słońce)

4. Wykonanie karty pracy nr 93.

N-l pokazuje obrazek i pyta, co robią dzieci. Odszukuje chłopca, który nie ma zabawek. Zachęca dzieci, by dorysowały mu zabawkę.

5. Malowanie na kartonach „Wszystkim dzieciom świeci słońce”.

Dzieci malują na katonach, w tle muzyka relaksacyjna. N-l omawia prace i organizuje wystawę. Oklaski dla wszystkich.

6. Zabawa „Wyścig po słodki upominek”.

Dzieci są podzielone na grupy. N-l wręcza uczestnikom konkursu wycięte stopy. Rzut kostką (większa liczba oczek) wskazuje, która grupa rozpoczyna układanie stóp w kierunku prezentu. Zwycięża grupa, która pierwsza dotrze do prezentu. Zwycięska grupa po koleżeńsku dzieli się nagrodą z kolegami „przeciwnikami”.

Temat kompleksowy: Mój przyjaciel miś

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Kolekcja pluszowych misiów, papier pakowy.

Proponowane działania:

1. Zabawa pobudzająca wyobraźnię „Wiązanie uśmiechu”.

N-la zbiera „na niby” uśmiechy od dzieci i związuje je, aby w czasie zabawy każdy był zadowolony. Gdy lina jest już ciężka, kładzie ją na podłodze i przydeptuje razem z dziećmi po to, by zatrzymać uśmiechy na cały dzień. Na zakończenie zabawy rozwiązuje linę i uwalnia uśmiechy.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Mój przyjaciel miś”.

Mój przyjaciel miś

Mój przyjaciel miś zbuntował się dziś.

Chcę go zabrać na spacerek,

A on mówi: - Na rowerek!

Kiedy czas posprzątać zabawki,

On chce pędzić na huśtawki!

Misiu, misiu, tak niegrzecznie,

Musisz zmienić się koniecznie.

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci: - Z kim wam się kojarzy ten miś?

3. Zabawa dotykowa „Co się znajduje w paczce”.

Dzieci odgadują przez dotyk, co znajduje się w paczce (w paczce jest ukryty miś).

4. „Weź misia do ręki”.

N-l ogląda z dziećmi różne pluszowe misie. Zachęca, by wybrały sobie misia, który im się najbardziej podoba: obejrzały go, dotknęły, przytuliły, potarły nim o policzek itp.

5. Zabawa słowna - tworzenie listy atrybutów - „Jaki może być miś?”.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Piosenki Kolorowy świat, Taniec, Pucu, pucu - wielkie pranie, piosenki z Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, maskotki, gazety, różne przedmioty, do których można zastosować podobne określenia.

Proponowane działania:

1. Wprawki dramowe.

Dzieci naśladują ruchem i gestem:

- podawanie misia - bardzo ciężkiego, lekkiego, klejącego się itp.;

- kołysanie misiów (jedno dziecko jest misiem, drugie kołysze);

- karmienie misia (jedno dziecko jest misiem, drugie karmi);

- pocieszanie misia (jedno dziecko jest smutnym misiem, drugie pociesza);

- jakiego misia brakuje? (pokazanie ruchem).

2. Rozmowa z dziećmi na temat przyjaźni z misiem na podstawie wiersza M. Czerkawskiej „Nie obejdzie się bez misia”.

Nie obejdzie się bez misia

Bury misio jest ciekawy

i roboty, i zabawy.

Gdzie się tylko ruszy Krysia,

nie obejdzie się bez misia.

Przy śniadaniu, przy obiedzie

miś hyc! - już na stole siedzi.

Ciekawie nadstawia uszka

i zagląda do garnuszka.

Chce na oknie kozły fikać,

drzwi otwierać i zamykać,

chce w kuchence gaz zapalać,

ale Krysia nie pozwala.

W parku zawsze pierwszy pędzi

do wiewiórek, do łabędzi.

Gdzie się tylko ruszy Krysia,

nie obejdzie się bez misia.

N-l pyta dzieci: - Dokąd można zabrać misia ze sobą?

3. Zabawy z misiem - taniec na gazecie.

Dzieci tańczą ze swoim misiem na rozłożonej gazecie, na przerwę w muzyce składają gazetę na pół (z pomocą osoby dorosłej) i tańczą, tym razem na mniejszym kawałku. Kolejna przerwa w muzyce to kolejne złożenie gazety na pół. Zabawa kończy się, gdy gazeta jest tak mała, że nie da się już na niej tańczyć.

4. Zabawa słuchowo-ruchowa „Mój przyjaciel miś”, CD1 Wiązanka trad, mel, dziec, piosenki: Kolorowy świat, Taniec, Pucu, pucu - wielkie pranie.

N-l przypomina dzieciom piosenki (śpiew lub przypomnienie treści, zagadka). Kolejno przy każdej piosence ustala z dziećmi, co można robić z przyjacielem misiem:

Kolorowy świat - idziemy z misiem na wycieczkę

Jadą, jadą misie - jedziemy z misiem do lasu np. samochodem

Już księżyc zgasł - usypiamy misia

Poszło dziewczę po ziele - zrywamy z misiem kwiatki na łące

Taniec - tańczymy z misiem w kółeczku

Pucu, pucu - myjemy misia.

Dzieci wykonują improwizacje zgodne z ustaleniami, liczba piosenek do wykorzystania podczas jednego zajęcia zależy od możliwości dzieci.

4. Wyszukanie podobieństw pluszowych misiów do innych rzeczy z wykorzystaniem

przymiotników, takich jak: miękki jak..., włochaty jak..., miły jak...

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Krążki, opaski z pszczółkami, przebranie dla pszczółki, kartoniki oznaczone kółeczkami od 1 do 4, misie, plastelina, szablony misia, elementy składowe zabawki miś (karta dodatkowa, s. 122), klej, karta pracy nr 94.

Proponowane działania:

1. „Misie się bawią'' - zabawy przy akompaniamencie wesołej muzyki.

- Dzieci wiążą koło, trzymając między sobą misie. Dosuwają wolno nogę do nogi, najpierw np. w prawą, a potem w lewą stronę.

- Każde dziecko tańczy ze swoim misiem tak, jak potrafi.

2. „Opowiedz o swoim misiu” - prezentacja ulubionego misia.

Swobodne wypowiedzi dzieci ukierunkowane pytaniami:

- Jak się nazywa twój ulubiony miś? (np. powiedz sylabami) - Dlaczego go lubisz?- Skąd go masz?

3. Praca plastyczna „Mój przyjaciel miś”.

Dzieci wykonują z plasteliny lub układają z gotowych elementów i naklejają na szablon misia (w zależności od sprawności manualnej). Organizujemy galerię misiów. Doceniamy pracę każdego dziecka. (Można też wykorzystać dodatkową kartę pracy.)

4. Wykonanie karty pracy nr 94.

Dzieci rysują po śladzie misia przyjaciela i kolorują. Obok misia nakleją słoik z miodem, a nad nim pszczołę. N-l pyta dzieci, kto robi miód.

5. Pszczółka zaprasza do zabawy ,,Kwiaty i pszczoły”.

Dzieci zamienione w pszczoły fruwają między kwiatami w różnych kierunkach. Na krążkach leżących na dywanie leżą kartoniki oznaczone kółeczkami (suma liczb na krążkach równa się liczbie dzieci).

Na hasło: kwiaty kwitną, „pszczoły” przysiadają wokół kwiatów w takiej liczbie, jaką wskazuje kartonik. N-l pyta dzieci: - Na którym kwiatku jest najwięcej pszczół? - Na którym kwiatku jest najmniej?

- Gdzie jest tyle samo?

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Kwoka CD1 - AKOMP, żółta krepina do przebrania „kwoki”, instrumenty perkusyjne, kartony z narysowanym konturem zabawki, mazaki, kredki, dowolna muzyka relaksacyjna.

Proponowane działania:

1. Przypomnienie zabawy integracyjnej i nauka II zwrotki piosenki Kwoka, CD1 (nuty scenariusz, s. 28, 29).

Dzieci śpiewają piosenkę w pozycji siedzącej i podczas wcześniej poznanej zabawy integracyjnej. Aby uatrakcyjnić zabawę, wprowadzamy nowe sygnały, którymi będzie posługiwała się „kwoka”, np. dźwięk grzechotki oznacza, że do „kwoki” biegną dziewczynki, dźwięk tamburyna - chłopcy.

2. Zabawa ruchowa „Zamień się w swoją ulubioną zabawkę”.

Dzieci maszerują po sali w takt wybijany na bębenku. Gdy dźwięki instrumentu milkną, zamieniają się w swoją ulubioną zabawkę i poruszają się w taki sposób, aby ich koledzy mogli odgadnąć, co naśladują.

3. Zabawa twórcza.

Tworzenie pomysłów. Dzieci siedzą w kręgu i odpowiadają na pytanie, co by było, gdyby ze sklepów, z waszych domów i z przedszkoli znikły wszystkie misie.

4. Praca plastyczna ,, Kreatywne rysowanie”.

Dzieci losują kartki z narysowanym konturem zabawki (np. kontur wiaderka, skakanki, piłki, misia). Za pomocą mazaka lub kredki zamieniają prawdziwą zabawkę w zabawkę, jakiej nie ma na świecie.

5. Ćwiczenie relaksacyjne.

Dzieci maszerują w miejscu z równoczesnym klaskaniem lub wykonują dwa podskoki i klaśnięcie w dłonie itp.

6. Ćwiczenia relaksacyjne „Miś odpoczywa”.

N-l daje dzieciom poduszki lub rozkłada materace. Zachęca, by położyły się wygodnie, zamknęły oczy, oddychały spokojnie i posłuchały opowieści:

Wyobraźcie sobie, że jesteście teraz misiami. Jest słoneczny, letni dzień. Miś idzie wolno brzegiem morza, stąpa po żółtym, miękkim piasku. Bose stopy misia zapadają się w nim - piasek cichutko skrzypi - jest gładki i bardzo ciepły. Po jednej stronie miś widzi spokojne morze, a po drugiej - sosnowy las. Od morza wieje lekki wiatr. Zapach drzew miesza się z zapachem morskiej wody. Błękit

łączy się z zielenią i żółcią. Od barw i zapachów trochę kręci się misiowi w głowie. Jest senny, ma ochotę się położyć. Miś kładzie się na plaży. Misiowi jest ciepło, grzeje go słońce i piasek. Delikatny plusk fal uspokaja misia. W górze błękit nieba. Miś zamyka oczy, zapada w półsen. Z oddali dochodzą stłumione głosy. Misia otacza cichy, jednostajny szum morza i piękna muzyka (muzyka

milknie, cisza 5 - 10 sekund).

N-l włącza muzykę aktywizującą i rozpoczyna nową opowieść:

Od morza wieje orzeźwiający wiatr. Miś otwiera oczy, oddycha głęboko, przeciąga się, napina mięśnie. Czuje przypływ sił. Powoli wstaje. Na horyzoncie miś widzi żółte półkole wschodzącego słońca. Stąpa mocno po żółtym piasku. Spienione chłodne fale delikatnie dopływają do jego stóp. Miś wie, co ma robić, przyspiesza kroku. Ten spacer sprawia misiowi radość.

Po zrelaksowaniu dzieci stopniowo pionizują postawę ciała (przeciągają się, wspierają na łokciach), później przyjmują pozycję siedzącą, klęk na jednym kolanie, wstają.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie z cyklu miniatur fortepianowych Sceny dziecięce, op. 15 - CD1 KLASYKA INSTR, piosenka Jadą, jadą misie - Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, AKOMP, biała krepina, torebki foliowe, talerzyki posmarowane miodem, obrazki

ilustrujące zwyczaje niedźwiedzia brunatnego, karta pracy nr 95.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Wyjadanie miodu”.

N-l wybiera do zabawy kilkoro dzieci. Zadanie polega na jak najszybszym zjedzeniu miodu z talerzyka tylko za pomocą języka i bez pomocy rąk. Wygrywa dziecko, które najszybciej zje miód i będzie miało czystą buźkę.

2. Wykonanie karty pracy nr 95.

N-l pyta dzieci, który przedmiot na obrazku jest miękki, a który twardy. Proponuje pokolorowanie poduszki.

3. Zgaduj-zgadula.

N-l opowiada dzieciom o zwyczajach niedźwiedzia brunatnego, posługując się obrazkami.

Niedźwiedzie brunatne zapadają w sen zimowy, do którego przygotowują się już pod koniec lata. Bardzo dużo jedzą i szykują sobie legowisko - gawrę. Może to być jama w ziemi wyścielona liśćmi, gałązkami i mchem lub jaskinia, spróchniałe pnie drzew. Niedźwiedzie nie opuszczają gawry aż do wiosny. Kiedy się budzą, są dużo lżejsze i bardzo głodne! Małe misie rodzą się w zimie. Przez pierwsze miesiące życia są bezradne i pozostają pod czujnym okiem mamy, nie opuszczają legowiska. Kiedy mają 4 miesiące, pod opieką mamy niedźwiedzicy wybierają się na pierwszy spacer po okolicy. Niedźwiedź brunatny jest wszystkożercą - lubi prawie wszystko: owoce, korzenie

roślin, grzyby, żołędzie oraz ryby, jaja ptaków i mięso. Niedźwiedzie mają doskonały węch, mocne pazury do wspinania i grzebania w ziemi, świetnie umięśnione łapy. Oczy mają małe i słabo widzą, ale za to świetnie słyszą.

Po skończeniu opowiadania n-l zaprasza do zabawy chętne dzieci. Zadaje im pytania i podaje różne odpowiedzi. Dzieci, które znają poprawną odpowiedź, powinny szybko się zgłosić.

- Co robią niedźwiedzie brunatne zimą?

• lepią bałwany • śpią • jeżdżą na sankach • budują domki w śniegu.

- Co niedźwiadki lubią jeść?

• lody z kremem • najchętniej mleko • są wszystkożerne - jedzą ryby, owoce, grzyby i mięso

• w karcie dań misiów są tylko marchewka i kapusta.

- W jaki sposób niedźwiedzie przygotowują się do zimy?

• nie robią nic • jeżdżą na rowerze • dużo jedzą i szykują sobie legowisko.

- Jak nazywa się legowisko niedźwiedzi?

• gawra • dom • karmnik • buda.

- Czy niedźwiedzie:

• mają długie ogony • dobrze prowadzą samochód • lubią się bawić z dziećmi

• dobrze słyszą i mają doskonały węch.

Dzieci, które udzielą poprawnej odpowiedzi, powinny zostać nagrodzone brawami. Dostrzegamy każdy przejaw aktywności.

4. Ćwiczenie oddechowe „Tańczące piórka”, CD1, O dalekiej krainie.

N-l wręcza dzieciom torebki foliowe, w których znajdują się kawałki białej krepiny. Prosi o nadmuchanie torebek (przygotowujemy poduszkowce do lotu). Dzieci poruszają się po całej sali w takt muzyki, wymachując torebką (lecą do krainy szczęścia). Z chwilą zatrzymania nagrania chętne dzieci opowiadają, co widziały w krainie szczęścia, po czym ponownie dmuchają w torebkę

i zabawa zaczyna się od początku.

5. Wspólna zabawa w kole przy piosence Jadą, jadą misie, CD1.

Dzieci stoją w kole. N-l śpiewa znaną piosenkę o misiach i proponuje, by pokazywały ruchem jej treść, naśladowały głosem i tańczyły:

Jadą, jadą misie tra la, la la la

Śmieją im się pysie cha, cha cha cha cha

Przyjechały do lasu, narobiły hałasu

Przyjechały do boru, narobiły rumoru.

Jadą, jadą misie tra la, la la la

Śmieją im się pysie cha cha cha cha cha

A misiowa jak może prędko szuka w komorze,

Plaster miodu wynosi, pięknie gości swych prosi.

Jadą, jadą misie tra la, la la la

Śmieją im się pysie cha, cha cha cha cha

Zjadły misie plastrów sześć i wołają jeszcze jeść

Zjadły misie plastrów sześć i wołają jeszcze jeść.

Jadą, jadą misie tra la, la la la

Śmieją im się pysie cha, cha cha cha cha

Przyjechały do lasu, narobiły hałasu

Przyjechały do boru, narobiły rumoru.

Temat kompleksowy: Letnia wycieczka

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka, CD1 - PIOSENKI, chusta animacyjna, piłka dla każdego dziecka, kartki, kredki, pojemniki oznaczone rysunkiem lasu lub łąki, krążki, kartoniki oznaczone żabkami od 1 do 4, tamburyn, bębenek, trójkąt, szarfy w trzech kolorach: żółtym, czerwonym, zielonym, maskotki zwierzątka.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Dziwny pociąg”.

N-l zaprasza dzieci na letnią wycieczkę. Dzieci ustawione jedno za drugim tworzą pociąg poruszający się po okręgu chusty animacyjnej i wyjeżdżają z miasta. Zatrzymują się na stacji ,,Kolorowa łąka” lub „Czarodziejski las”, np. na stacji „Kolorowa łąka” dzieci udają, że witają je zwierzęta, które można

spotkać na łące - każde zwierzątko wita się swoim głosem: mee-mee, kum-kum, bzz-bzz, me-me, kle-kle (ćwiczenia ortofoniczne) oraz na różne sposoby, np. dotykając się kolankami, czołami, dłońmi, łokciami, stopami.

2. Słuchanie piosenki Letnia wycieczka, CD1.

Po wysłuchaniu piosenki dzieci przedstawiają swoje propozycje na letnią wycieczkę, np. spacer do lasu, nad staw, na łąkę itp. Następnie wybierają miejsce na letnią wycieczkę przez głosowanie.

N-l wystawia pojemniki oznaczone rysunkiem lasu lub łąki, prosi dzieci, by oddały swój głos przez wrzucenie piłeczki do wybranego pojemnika.

3. Inscenizacji ruchowa „Muzyczna bajka” do piosenki Letnia wycieczka.

Dzieci są podzielone na grupy: elfy (w zielonych szarfach), dzieci (w żółtych szarfach), krasnoludki (w czerwonych szarfach). N-l inicjuje zabawę: Nadeszło wreszcie oczekiwane lato, więc wszystkie duszki z łąk i lasów urządziły bal na jego powitanie: „dzieci” na półnuty zrywają kwiatki, „elfy” na ósemki

tańczą leciutko na paluszkach, „krasnoludki” na ćwierćnuty chodzą cichutko na całych stopach, naśladując różne codzienne sytuacje.

4. Zabawa „Wycieczka nad morze” z wykorzystaniem chusty animacyjnej.

- Zwierzątka jadą nad morze samochodem - dzieci trzymają swój koniec chusty i poruszają się powoli dookoła;

- Sztorm - dzieci podrzucają do góry maskotki, które leżą na chuście tak, aby nie spadły;

- Na dnie - kilkoro dzieci siedzi na podłodze, pozostałe falują nad nimi chustą;

- Rybak i ryby - czworo dzieci porusza się pod chustą na czworaka, obok chusty stoi jedno dziecko-rybak, którego zadaniem jest złapanie rybki;

- Wysyłamy upominki - dzieci są podzielone na dwie grupy, jedna grupa zamyka drugą grupę pod chustą, po krótkiej chwili otwiera chustę i zagląda do środka.

5. Zabawa matematyczna „Żabki na kamieniach” (krążkach).

Na luźno rozłożonych w sali krążkach nauczyciel rozkłada kartoniki z naklejonymi żabkami (od1 do4). Żabki siedzą pod ścianą, w wodzie. Na hasło: na kamienie wskakują na krążki w takiej liczbie, jaka jest podana na kartoniku. Na hasło: do wody żabki zeskakują z kamieni. W tym czasie n-l zamienia

kartoniki na kamieniach i zabawa zaczyna się od początku.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka CD1 - PIOSENKI, kartoniki z rysunkami zwierząt żyjących w lesie, makiety lasu i łąki, gazety, krzesełka, drabinki, ławeczki, karta pracy nr 96.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Zwierzęta w lesie”.

N-l pokazuje dzieciom kartoniki z rysunkami przedstawiającymi zwierzęta żyjące w lesie. Pyta, jak się nazywają zwierzęta, a następnie proponuje naśladowanie ich sposobu poruszania się i wydawanych przez nie dźwięków.

2. Rozmowa na temat łąki kierowana pytaniami.

N-l pokazuje dzieciom makietę przedstawiającą las i łąkę. Prosi, by opowiedziały, co widzą, pomagając dzieciom pytaniami:

- Jakie zwierzęta mieszkają w lesie? - Co się dzieje w lesie?

- Co rośnie w lesie? - Jak należy zachowywać się w lesie i dlaczego?

- Jakie zwierzęta pasą się na łące? - Kto ich pilnuje?

- Gdzie znajduje się łąka? - Co rośnie na łące?

3. Słuchanie piosenki Letnia wycieczka CD1, rozmowa na temat zbliżającego się lata.

Przypomnienie piosenki i intonowanie melodii na sylabie la podczas marszu. Następnie n-l zachęca do maszerowania przy piosence w dwóch kołach współśrodkowych w przeciwnych kierunkach. Po każdej zwrotce następuje zmiana kierunku marszu i sylaby, na której dzieci nucą melodię (lu, mi, ku, no, by, ce...).

4. Wykonanie karty pracy nr 96.

N-l pyta dzieci, jak należy się ubrać, kiedy jest ciepło i świeci słońce. Prosi o naklejenie słoneczka pod letnimi ubraniami i pokolorowanie sukienki lub bluzki.

5. Zabawa sprawnościowa „Tor przeszkód”.

N-l proponuje dzieciom przejście po dowolnym torze przeszkód, np.

- przejście przez tunel wykuty w skale - przeczołganie się pod kilkoma krzesłami,

- przejście przez rzeczkę po kamieniach - przeskakiwanie po „kamieniach” z gazety,

- wejście na skałę i zeskok - wejście na drabinkę i zejście z drabinki.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Sylwety na patyczkach przedstawiające: ślimaka, ważkę, pająka, jaskółkę, robaczka świętojańskiego, CD ze spokojną muzyką, kredki, karta pracy nr 97.

Proponowane działania:

1. Zabawa fabularyzowana ćwicząca narządy mowy „Dzień dobry, misiu”.

Dzieci odgrywają rolę misia, wykonują narządami mowy takie czynności jak miś w opowieści.

Miś obudził się wcześnie rano - poprzeciągał się, poziewał. Zrobił poranną gimnastykę - kilka podskoków (unoszenie języka na górny wałek dziąsłowy), kilka wymachów rąk (wypychanie językiem policzków) i pięć okrążeń (w prawo i w lewo) wokół stołu (ruchy okrężne języka w przedsionku

jamy ustnej, usta zamknięte). Umył ząbki (oblizywanie czubkiem języka górnych i dolnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych i otwartych ustach). Postanowił policzyć swoje ząbki (dotykanie czubkiem języka każdego zęba na dole i na górze). Nagle poczuł wielki głód i usłyszał, jak mu burczy

w brzuchu (wibrowanie wargami bbb, bbb). To znak, że pora na śniadanie (naśladowanie żucia i połykania z zamkniętymi ustami).

2. Wycieczka - obserwacja zwierząt żyjących w ogrodzie i na łące.

Podczas spaceru w ogrodzie lub na łące n-l pokazuje dzieciom żywego ślimaka oraz w miarę możliwości inne zwierzęta. Zwraca uwagę dzieci na sposób poruszania się, odżywiania, cechy charakterystyczne wyglądu i wydawane dźwięki.

3. Inscenizacja opowiadania H. Bechlerowej „O ślimaku - dziwaku” w: „O kotku, który szukał czarnego mleka”.

Na grządce sałaty mieszkał ślimak w małym domku. Ślimak nazywał się Sałatek. Codziennie wyglądał ze swojego domku. A ledwo się wychylił, widział trochę dalej za grządkami duży, biały dom. Tam mieszkał ogrodnik. Sałatek nie mógł się na ten dom napatrzeć. Założył nawet okulary, żeby lepiej widzieć. Wreszcie wywiesił takie ogłoszenie:

Chcę przebudować dom.

Może tak, może siak,

ale sam nie wiem jak.

Zgłoś się, mądra głowo,

na ulicę Sałatkową.

Jednego ranka przyleciała na ulicę Sałatkową ważka. Zabrzęczała przejrzystymi skrzydełkami i obeszła dom dookoła.

- No, rozumie się, brakuje tu okien. Co to za dom bez okien!

I w pół godziny gotowe było okienko z przezroczystymi szybami. Sałatek bardzo się ucieszył. Wyglądał przez okienko do samego południa. Zobaczył, że do jego domku zbliża się pajączek.

„Chyba nie do mnie…” - pomyślał Sałatek.

Ale pajączek już pukał w szybkę.

- Dzień dobry, Sałatku! Widzę, że masz okno w swoim domu. Ale cóż to za okno bez firanek! Chcesz - uprzędę ci firaneczki… Tiulowe, koronkowe, a mocne. Zobaczysz!

Sałatek zaniemówił. Firanki! Któryż ślimak ma firanki?... Patrzył z zachwytem, jak pajączek biega szybko wokół okienka, jak przędzie, splata cieniutkie niteczki. Niewiele czasu minęło, a już wisiała u okna firanka cienka, przejrzysta.

- Dziękuję ci, pajączku! Naprawdę jesteś mistrzem!

Ledwie pajączek znikł na zakręcie, przyleciała jaskółka.

- Śliczny masz domek, Sałatku! Okno ma, firanki, ale gdzie komin?

Postawię na twoim domku komin. Wiesz przecież, że jestem doskonałą murarką!

- Mam już okno, mam firanki, stawiaj i komin, jaskółeczko! - ucieszył się Sałatek.

Jaskółka była chętna do pracy . A nad stawem gliny pod dostatkiem. Sałatek tylko patrzył i nic nie mówił.

- No, zobacz sam! - powiedziała jaskółeczka po skończonej pracy.

- Piękny!

Odleciała, a Sałatek oglądał komin, kręcił różkami i cieszył się.

- No, chyba już niczego w moim domku nie brakuje! Zjem kolację i pójdę spać. Ale wtedy właśnie Sałatek zobaczył przez okno małe światełko. Światełko było już u progu.

- Dobry wieczór! Jestem świetlik. Nazywają mnie też świętojańskim robaczkiem

- powiedział gość. - Strasznie tu u ciebie ciemno, Sałatku! Co to za dom bez lampy? Chcesz, zostanę u ciebie i będę świecił.

Któż by nie chciał mieć takiej ślicznej latarenki! Więc świętojański robaczek został i świecił w ślimakowym domku przez cały wieczór. Odtąd wszystkie ślimaki zaczęły odwiedzać Sałatka. Każdy oglądał komin, okno, firanki. I mówił:

- Dziwak z tego Sałatka! Ale kto wie, może i ja swój dom przebuduję…

Pewno namyślają się dotąd, bo jakoś nie widać ślimakowych domków z oknem i kominem…

Rozmowa na temat opowiadania. N-l wręcza dzieciom sylwety przedstawiające ślimaki i zachęca do wypowiedzi na ich temat.

4. Zabawa ruchowa „Ślimaki”.

Dzieci poruszają się w takt muzyki, zgodnie z własną inwencją twórczą naśladują zachowanie i sposób poruszania się ślimaka. Dzieci mogą pokazywać, że mają rogi, pełzają w różnych kierunkach, wślizgują się na liście i kwiaty.

5. Wykonanie karty pracy nr 97.

N-l pyta dzieci, o czym powinniśmy pamiętać, gdy idziemy na plażę. Zachęca do pokolorowania wybranego stroju kąpielowego.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka CD1 - PIOSENKI, DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE - dowolne odgłosy otoczenia przyrodniczego, reklamówki, małe kawałki materiału, zabawki, książki, instrumenty perkusyjne, paski kolorowego papieru, klej, chusta animacyjna, ilustracje kwiatów łąkowych.

Proponowane działania:

1. Wprawka dramowa do piosenki Letnia wycieczka, CD1.

Dzieci naśladują czynności związane z przygotowaniami do wycieczki, np. pakowanie plecaka. Wykorzystajmy rekwizyty - reklamówki, w które dzieci będą pakowały zabawki, materiały, książki itp. Podczas wprawek dramowych ważne jest również improwizowanie głosem.

Następnie śpiewając melodię na dowolnych sylabach, zachęcamy dzieci do marszu ze zmiennym ustawieniem. Na hasło: jeden każdy maszeruje sam, na hasło: dwa - idziemy parami, na hasło: trzy - trójkami. Podczas powtórzenia można zmieniać hasło słowne na dźwiękowe, np. trzy uderzenia w bębenek.

2. Zabawa logopedyczna „Konik jedzie na przejażdżkę”.

Dzieci naśladują jadącego konika. Stukają czubkiem języka o podniebienie, wydając przy tym charakterystyczny odgłos kląskania. Następnie naśladują „zmęczonego konika”, parskając wargami.

3. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Miś z pasków papieru”.

N-l wycina z bloku technicznego z kolorowymi kartkami paski o szerokości ok. 2 cm i różnej długości:

30 cm - brzuszek

25 cm - głowa

20 cm - nogi (2x)

15 cm - ręce (2x)

10 cm - uszu (2x)

Pomaga dzieciom uformować z każdego paska koło i je skleić. Zachęca dzieci, by ułożyły z kół postać misia, i pomaga skleić ułożone elementy. Największe koło to tułów, do tułowia należy przykleić głowę oraz symetrycznie ręce i nogi, a do głowy - uszy. Zawiesza misie na nitce, z pewnością będą tworzyły ciekawą dekorację sali.

4. Ćwiczenia gimnastyczno-muzyczne (metoda Carla Orffa).

Dzieci śpiewają piosenkę Była sobie żabka mała i wykonują określone ćwiczenia gimnastyczne: dziewczynki skaczą z rękami na biodrach jak żabki, a chłopcy chodzą na palcach z rękami rozłożonymi szeroko na boki, naśladując bociany.

Była sobie żabka mała

re re kum kum, re re kum kum,

która mamy nie słuchała

re re kum kum bęc.

Na spacery wychodziła

re re kum kum, re re kum kum,

innym żabkom się dziwiła

re re kum kum bęc.

Ostrzegała ją mamusia

re re kum kum, re re kum kum,

by zważała na bociusia

re re kum kum bęc.

Przyszedł bociek niespodzianie

re re kum kum, re re kum kum,

i zjadł żabkę na oeniadanie

re re kum kum bęc.

A na brzegu stare żaby

re re kum kum, re re kum kum,

rajcowały jak te baby

re re kum kum bęc.

Jedna drugiej żabie płacze

re re kum kum, re re kum kum,

„Już jej nigdy nie zobaczę”

re re kum kum bęc.

Z tego taki morał mamy

re re kum kum, re re kum kum

trzeba zawsze słuchać mamy

re re kum kum bęc.

5. Zabawa „Pokaż, co usłyszałeś” - przedstawianie ruchem ciała dźwięków otoczenia, CD1.

Dzieci wykonują ćwiczenia polegające na przedstawianiu słyszanych dźwięków ruchem ciała (również głosem), np. skaczą i kumkają jak żaby, maszerują jak bociany.

6. Zabawa według pedagogiki zabawy ,,Rosną kwiaty”.

Wybrane dziecko, które jest kwiatem, wchodzi na środek rozłożonej chusty. Pozostałe dzieci, trzymając chustę za uchwyty, krążą wkoło. Dziecko-kwiat trzyma w ręce ilustrację kwiatu. Zabawę powtarzamy, wybierając inne chętne dziecko do roli kwiatka.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka CD1 - PIOS, Kroki i kroczki, Odgłosy wiosny- DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE, kredki, obrazki łąki i lasu do uzupełnienia z legendą, gotowe elementy do naklejania, klej (mogą być z folii samoprzylepnej), karta pracy nr 98.

Proponowane działania:

1. Wizualizacja „Letnia wycieczka”.

Dzieci leżą na dywanie z zamkniętymi oczami. N-l opowiada dzieciom, co mają zobaczyć oczami wyobraźni:

- Jesteśmy w lesie. Stąpamy po miękkim mchu, wokół kwitną kolorowe kwiaty, wiatr delikatnie porusza gałązkami drzew. Zaczyna padać drobniutki deszczyk. Wszyscy chowamy się pod duże drzewo.

- Teraz jesteśmy w górach. Spacerujemy po łące, na której pasą się owce. Słychać dzwoniące dzwoneczki. Pomiędzy owcami biega pies pasterski. Podziwiamy ukwiecone łąki i wysokie góry skąpane w promieniach słońca.

- Jesteśmy w sadzie. Drzewa pokryte są różowymi i białymi kwiatkami. Czujemy ich cudowny zapach. Trawa jest zielona, pokryta dywanem żółtych mleczy i białych stokrotek. Słychać piękny śpiew ptaków.

- Jesteśmy nad morzem. Leżymy na rozgrzanym piasku. Słońce ogrzewa nasze ręce, nogi i twarze. Podnosimy się. Widzimy fale uderzające o brzeg. Pragniemy się ochłodzić wodzie. Pędzimy co sił w nogach i rzucamy się na wodę.

2. Zabawa słowna - kończenie rozpoczętych zdań, np.:

- Stokrotki rosną na... - Bocian ma długie...

- Motyl ma kolorowe... - Jagody rosną w...

- Mech rośnie w... - Żaby mieszkają na...

- Mlecze rosną na... - Dziób bociana jest koloru...

- Mak jest koloru... - Konik polny mieszka na...

- Biedronki mają ubranko w... - Grzyby rosną w...

- Żaby są koloru... - Biedronki mieszkają na...

- Koniczyna rośnie na... - Na łące rośnie dużo...

- W lesie mieszka dużo...

3. Praca z obrazkiem.

N-l wręcza dzieciom obrazki przedstawiające łąkę i las. Oznacza za pomocą kropek liczbę elementów, które należy dokleić do właściwego ekosystemu, np.: dwie biedronki na łące, trzy misie w lesie itp. Prosi dzieci, by przyporządkowały do odpowiedniego środowiska przyrodniczego i dokleiły do obrazków odpowiednią liczbę elementów podanych w legendzie.

4. Zagadki słuchowe i próby śpiewania piosenki Letnia wycieczka (nuty scenariusz, s. 124),

Kroki i kroczki i Odgłosy wiosny CD1. Śpiew przeplatamy zagadkami, co lub kogo widziały dzieci podczas wycieczki. Etapy realizacji:

- nauka pierwszych czterech taktów piosenki w pozycji siedzącej,

- śpiew podczas maszerowania,

- wysłuchanie i określenie odgłosu.

Tak samo postępujemy z pozostałymi fragmentami piosenki i kolejnymi odgłosami.

5. Wykonanie karty pracy nr 98.

N-l prosi dzieci o wskazanie na obrazku, w których butach wybierzemy się na górską wycieczkę i połączenie linią butów w pary oraz dokończenie ich kolorowania.

6. Wizualizacja.

N-l mówi dzieciom, że wycieczka do lasu była męcząca i wszystkim przydałby się wypoczynek. Korzystając z pięknej pogody, proponuje położenie się z zamkniętymi oczami pod drzewami na miękkim mchu. Dzieci oddychają spokojnie, wąchają zapachy lasu i słuchają śpiewu ptaków.

Temat kompleksowy: Kto ty jesteś?.

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Mapa fizyczna Polski, globus, flaga, atlas, obrazki tematyczne, wskaźnik, karta pracy nr 99.

Proponowane działania:

1. Zapoznanie z nazwami: mapa, globus, atlas, flaga.

Dzieci oglądają przedmioty o podanych nazwach.

2. Rozmowa wprowadzająca na podstawie wiersza A. Rumińskiej „To mój dom”.

To mój dom

Czy wy wiecie, że wszyscy mieszkamy w jednym domu,

Jak u taty i mamy?

- W jednym domu?

Polska to ten dom.

- Co to jest Polska?

To nasz kraj, kraj, w którym razem mieszkamy.

Tu mówimy po polsku, jesteśmy Polakami.

Mamy też swój wspólny znak:

To orzeł biały

Mamy swoją flagę też.

- My ją znamy.

Na górze jak śniegowe płatki biały pas

Na dole - czerwony jak serce matki, która kocha nas.

3. Wyjaśnienie znaczenia słów „Polska”, „język polski”.

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci:

- Co to jest Polska? (to dom, pole, las, przedszkole, mama, tata). Następnie wręcza dzieciom obrazki i prosi, by przypięły je na mapie. Ukierunkowuje dzieci, tłumacząc, że np. plac zabaw - ogród przedszkolny to teren ogrodzony siatką, za który nie możemy wychodzić bez pozwolenia pani. Są na nim różne sprzęty do zabaw. Porównuje plac zabaw do naszego kraju i zadaje następne pytanie:

- Czy rozmawiając w przedszkolu, rozumiemy się wzajemnie, czy rozumiemy się w domu, na podwórku, w innym mieście? Dzieci odpowiedzą z pewnością, że tak, bo rozmawiamy w jednym języku - polskim. N-l podkreśla, że Polska to terytorium, które ma granice, w tych granicach posługujemy się językiem polskim. Proponuje, by dzieci wypowiedziały słowa: Polska i Polak, dzieląc

je na sylaby.

4. Wykonanie karty pracy nr 99.

Pytamy dzieci, jakie kolory ma nasza flaga, jaki kolor jest na dole, a jaki na górze. Prosimy o dokończenie kolorowania flagi.

5. Oglądanie mapy fizycznej Polski - wodzenie wskaźnikiem po konturach mapy. N-l prosi dzieci o nazwanie kolorów na mapie, wyjaśnia oznaczenia kolorystyczne stosowane na mapach:

zielony - lasy, niebieski - wody,

żółty - wyżyny, brązowy - góry.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Duże arkusze papieru, mazaki, kredki pastelowe, Letnia piosenka, CD1 - AKOMP.

Proponowane działania:

1. Praca plastyczna „Polska”.

Na dużych arkuszach papieru n-l szkicuje kontury mapy Polski. Prosi dzieci o pokolorowanie mapy (na wzór mapy fizycznej) kredkami pastelowymi zgodnie z oznaczeniem (góry, niziny, wyżyny są zaznaczone na mapie).

2. Zabawa ruchowa „Wyprawa w góry lub nad morze” przy akomp, do pios, Letnia wycieczka CD1.

N-l pokazuje na mapie miejsce, w którym mieszkają dzieci i miejsce, do którego wybiera się z dziećmi. Zastanawia się, jaka odległość dzieli te miejsca i jakim środkiem lokomocji można odbyć podróż. Przy muzyce dzieci naśladują gestami czynności związane z podróżowaniem, np.: pakowanie walizek, pożegnanie, wsiadanie do samochodu, zapinanie pasów, wsiadanie do autobusu lub pociągu, podanie biletów do sprawdzenia itp.

3. Wprawki dramowe.

- Jesteśmy w górach, wspinamy się wysoko (kolana unosimy wysoko w górę), idziemy ciężko pod górę. Jesteśmy na szczycie. Rozglądamy się dookoła, w lewo, w prawo, jeszcze raz. Schodzimy na paluszkach w dół.

- Tutaj możemy jeździć rowerem, powoli, szybko (leżąc na plecach, dzieci naśladują jazdę na rowerze). Dojechaliśmy do gęstego lasu. Nie da się jechać, musimy przedzierać się przez chaszcze (na czworakach przez hula-hoop). Jesteśmy nad jeziorem. Siadamy, żeby zastanowić się, co robić. Jest kładka (ławeczka), przechodzimy na drugą stronę.

- Pływamy w morzu, płyniemy łódką, opalamy się (oddechy - wdechy nosem, wydechy ustami). Wracamy do przedszkola - ustawiamy stonogę: Jestem sobie stonoga, stonoga, najpierw lewa noga, potem prawa noga.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Polskie godło, flaga, mozaika geometryczna (klocki białe i czerwone), nagranie hymnu polskiego.

Proponowane działania:

1. Zapoznanie dzieci z symbolami narodowymi.

N-l wyjaśnia pojęcie symbolu jako znaku przez porównanie: Nasza grupa ma swój znak… i Polska też posiada swój znak - godło. Następnie wskazuje, gdzie w przedszkolu widnieje ten znak. W czasie spacerów po okolicy szuka z dziećmi budynków, na których jest umieszczone godło polskie. Wyjaśnia, dlaczego godło polskie jest umieszczane na urzędach.

2. Słuchanie wiersza Cz. Janczarskiego „Barwy ojczyste”.

Barwy ojczyste

Powiewa flaga, gdy wiatr ją zerwie.

A na tej fladze biel jest i czerwień.

Czerwień - to miłość, biel - serce czyste…

Piękne są nasze barwy ojczyste.

3. Rozmowa na podstawie wiersza.

N-l pyta dzieci:

- Jakie są nasze barwy ojczyste? - Co oznaczają barwy na fladze?

Prosi o poszukanie w sali przedmiotów w barwach ojczystych.

4. Układanie z klocków w kształcie figur geometrycznych polskiej flagi.

5. Zapoznanie dzieci z kolejnym symbolem - hymnem polskim, CD np. Płyta z pomysłami 6-latek.

Dzieci słuchają polskiego hymnu, zachowując odpowiednią postawę. N-l pyta:

- Gdzie słyszałyście hymn? (np. na meczu piłki nożnej)

- Jakie znacie symbole Polski? (hymn, godło i flaga)

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Stroje ludowe z różnych regionów Polski, nagranie krakowiaka, paski zielonego papieru ponacinane z jednej strony w kształcie trawy, czerwone kredki, słomki, białe i czerwone paski papieru, klej, elementy orła i korony, czerwone kartki, mapa Polski, ilustracje strojów ludowych, karta pracy nr 100.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Trawa”.

Dzieci trzymają w rękach trawki (z zielonej bibuły) - wąchają trawkę, wdychając powietrze nosem i równomiernie wypuszczając ustami. Następnie dmuchają w trawkę, wypuszczając powietrze ustami z różną siłą (mocno - słabo).

2. Wykonanie karty pracy nr 100.

N-l ogląda z dziećmi obrazki. Pyta, który z obrazków przypomina dzieciom miejsce ich zamieszkania. Zachęca do pomalowania drogi na obu obrazkach.

3. Praca plastyczna.

Dzieci wykonują symbole narodowe: flagi - łączą dwa paski papieru: czerwony i biały i mocują (z pomocą n-la) do słomki; godło - naklejają gotowe elementy orła i korony na czerwone tło. Wystawka prac.

4. Zabawa na spostrzeganie „Wskaż taki sam”.

N-l pokazuje dzieciom ilustracje przedstawiające stroje ludowe z wybranych regionów Polski (znacznie się różniące). Przypina je na mapie Polski zgodnie z miejscem ich występowania. Następnie prezentuje stroje ludowe lub charakterystyczne elementy strojów, np. okrycia głowy. Dzieci pokazują na ilustracjach takie same stroje.

5. Zabawa słuchowa „Rozpoznaj”.

N-l włącza nagrania wybranych piosenek ludowych, w tym krakowiaka. Dzieci zaczynają klaskać, gdy usłyszą krakowiaka.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Różnorodne klocki, kartki papieru, ołówki, przedmioty o zróżnicowanej strukturze powierzchni, rysunek i ilustracja herbu rodzinnej miejscowości, ilustracje z zabytkami i krajobrazami okolicy.

Proponowane działania:

1. Zabawy manipulacyjno-konstrukcyjne „Domy”.

Budowanie domów (z udziałem n-la) z wykorzystaniem różnorodnych klocków; próba wskazania domu podobnego do domu dzieci, np. blok, domek jednorodzinny.

2. Spacer „Poznajemy zabytki” (w zależności od możliwości i lokalizacji przedszkola).

N-l zaprasza dzieci na spacer (wyjaśnia jego cel) do pobliskich miejsc pamięci narodowej lub domu kultury. Pokazuje miejscowe zabytki lub ogląda obrazki z zabytkami i krajobrazami okolicy.

3. Poznanie herbu swojej miejscowości.

N-l opowiada dzieciom legendę związaną z herbem, a następnie proponuje pokolorowanie herbu rodzinnej miejscowości.

4. Wysłuchanie wiersza H. Szayerowej „Kto na wycieczkę chce wyruszyć”.

Kto na wycieczkę chce wyruszyć

Kto na wycieczkę chce wyruszyć,

co mu potrzebne?

DOBRE USZY.

A jeśli przy tym jeszcze umyte…

To z takich uszu

wielki pożytek!

Bo tylko czystym uchem usłyszysz

w lesie -

odgłosy leśnej ciszy.

Kto lubi w lesie ze ścieżki zboczyć,

co mu potrzebne?

DOBRE OCZY!

A jeśli przy tym szeroko rozwrze,

dojrzy w gęstwinie

kosa, i dzierzbę,

a w cieniach zielonych

wilga się zazłoci

temu, kto ma dobre,

kto ma bystre oczy!

A temu, kto unika

traktów i szos,

co jest potrzebne?

DOBRY NOS.

A jeśli nie ma

kataru przy tym,

nos jest organem znakomitym!

Nosem

- każdy zapach odkrywasz,

który do ciebie wiatr skądś przywiał.

Bez nosa byś pojęcia nie miał,

jak pachnie trawa,

kwiat,

chleb…

cała ziemia!

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci:

- Co jest nam potrzebne, gdy chcemy wyruszyć na wycieczkę?

- Do czego potrzebne są na wycieczce czyste uszy?

- W jaki sposób możemy obserwować przyrodę za pomocą oczu?

- Do czego przyda się nos?

Przeprowadzamy zabawy uwrażliwiające narządy zmysłów.

5. Zabawa uwrażliwiająca zmysł wzroku.

Rozkładamy materiały o zróżnicowanej strukturze powierzchni, np.: korę drzew, papier ścierny, liście blaszkami na zewnątrz, kawałek muru. Dzieci dowolnie nimi manipulują. Następnie mówimy, że będziemy czarować. W tym celu ukrywamy pod kartką dowolny przedmiot z wyłożonych na stole.

Przytrzymujemy kartkę jednym palcem i lekko pocieramy ołówkiem po papierze. Po chwili powinny pojawić się kontury ukrytego przedmiotu. Zapraszamy dzieci do czarowania i wspólnie oglądamy „czarodziejskie obrazki”.

Moduł 11 - dodatkowy

Temat: „Czym podróżujemy”

Temat kompleksowy: Latamy

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Obrazki przedstawiające 4 środki lokomocji: samolot, samochód, łódkę, wóz

konny (rysunki każdego pojazdu w dwóch egzemplarzach), 2 kółka od sersa - kierownice, ławeczka, 4 laski gimnastyczne jako wiosła, kartki, kredki, gumki recepturki, nitka, balony, listewka, pinezki, samoloty złożone z kartek.

Proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Jak podróżujemy?” (wg Z. Bogdanowicz).

N-l pyta dzieci, jakimi pojazdami jeździły i jakie widziały w naturze lub na obrazkach. Proponuje, by naśladowały ruchem wskazane pojazdy. Następnie prosi, aby dzieci wybrały dowolne obrazki przedstawiające pojazdy. Wywołuje określone pojazdy, naśladując wydawane przez nie odgłosy i opisując je. Dzieci, które mają taki pojazd na obrazku, odkładają obrazek i poruszają się po sali, naśladując charakterystyczny dźwięk oraz sposób poruszania się przedstawionego pojazdu.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Latanie”.

Latanie

Lata mucha koło ucha - I co?

Lata osa koło nosa - A sio!

Lata motyl wokół kwiatka - Ojej!

A tu pszczoła - Czy nie widzisz jej?

Widzę! Skrzydła ma jak samolot,

Który lata wysoko po niebie.

Jeśli spojrzysz do góry, to może

Pomacha skrzydłami do ciebie!

Po recytacji wiersza n-l pyta dzieci:

- Czy leciałyście samolotem? - Dokąd odbywał się lot?

- Jak czułyście się, siedząc w samolocie?

3. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Samolot”.

N-l wspólnie z dziećmi wykonuje samoloty z papieru. Zachęca do ozdabiania samolotów według pomysłów dzieci.

4. Zabawy na placu przedszkolnym „Puszczanie samolotów”.

Dzieci pokazują, jak latają samoloty: wysoko - nisko (pokazują samolotami, jak poruszają się coraz wyżej, a potem coraz niżej). Zachęcamy do zabawy samolotami.

5. Zabawa badawcza „Ile waży powietrze?”.

- Wyznaczamy środek listewki za pomocą linijki i zaznaczamy go ołówkiem.

- Wbijamy pinezki w listewkę po obu stronach linii.

- Zawiązujemy gumką recepturką nitkę przez środek.

- Zaczepiamy pętelki gumki o pinezki, unosimy listewkę, trzymając ją za nitkę.

Prawidłowo zrównoważona listewka powinna pozostać w bezruchu.

- Przyklejamy taśmą na końcu listewki jeden balonik.

- Przyklejamy na przeciwległym końcu listewki drugi balonik, sprawdzamy, czy równowaga listewki nie została zachwiana.

- Związujemy szyjkę nadmuchanego balonika i przyklejamy go do listewki w tym samym miejscu, w którym był wcześniej przymocowany. Ciężar balonika sprawi, że koniec listewki opadnie jak obciążona szalka wagi.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Samochód osobowy, Helikopter, Pociąg, CD1 - DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE, rysunki różnych środków lokomocji, kredki, karta pracy nr 101.

Proponowane działania:

1. Praca plastyczna „Ulubiony pojazd”.

N-l wręcza dzieciom obrazki różnych pojazdów. Prosi, by wybrały taki, który im się najbardziej podoba. Zachęca do pokolorowania wybranego obrazka.

2. Praca z obrazkami.

Pogadanka na temat środków lokomocji na podstawie ilustracji - wdrażanie dzieci do swobodnych wypowiedzi.

3. Zagadki słuchowe „Co to za pojazd?” CD1 - Samochód osobowy, Helikopter, Pociąg.

Na podłodze są rozłożone obrazki przedstawiające te pojazdy. Po wysłuchaniu pierwszego odgłosu dzieci wyszukują obrazek przedstawiający samolot i naśladują głosem jego dźwięk. Podobnie postępują przy pozostałych nagraniach. Następnie słuchają odgłosów kilka razy (odtwarzanych w różnej kolejności) i układają obrazki zgodnie z kolejnością nagrań.

4. Zabawa ruchowo-naśladowcza „Podróż samolotem”.

Dzieci stoją w kole, w części I dzieci naśladują następujące czynności:

- włączamy silnik, przekręcając pokrętło dwa razy jedną ręką;

- to samo powtarzamy drugą ręką;

- zapinamy pasy: wyciągamy wyprostowane ręce przed siebie;

- lewą rękę zginamy w łokciu w prawą stronę, a prawą rękę zginamy łokciu w lewą stronę;

- wyglądamy przez okienko: ułożone wcześniej ręce unosimy do góry nad głowę i wyglądamy przez nie raz w jedną, raz w drugą stronę; czynność powtarzamy.

Pierwszą część zabawy powtarzamy jeszcze raz. W części II:

- wyciągamy wyprostowane ręce na boki i lecimy, machamy rękami, wzbijamy się w górę i opadamy;

- w dole koziołkujemy, tzn. dłonie obracamy wokół siebie;

- wzbijamy się ponownie wysoko i lecimy;

- lądujemy: uginamy nogi lekko w kolanach, a ręce zgięte w łokciach powoli prostujemy przed sobą.

5. Wykonanie karty pracy nr 101.

N-l pyta dzieci, co na obrazku ma skrzydła. Proponuje policzenie tego, co lata. Zachęca do pokolorowania helikoptera.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka, CD1 - PIOSENKI, papierowe samoloty w 4 kolorach, 4 obręcze, wybrane znaki drogowe, latawce, patyczki z przyklejonymi paskami krepiny, papierowe wiatraczki, karta pracy nr 102.

Proponowane działania:

1. Przeczytanie książeczki Janoscha „Miś i tygrysek”(Społ, Instytut Wydawniczy Znak,Kraków 2005)

N-l ilustruje treść opowiadania odpowiednimi znakami. Zwraca uwagę dzieci na znaczenie znaków w ruchu drogowym.

2. Zabawa ruchowa z elementami improwizacji, CD1 piosenka Letnia wycieczka (nuty s. 124).

N-l powtarza zwrotkę i uczy refrenu, następnie dzieli dzieci na cztery zespoły. W zespole pierwszym dzieci mają samoloty z żółtego papieru, w zespole drugim - z zielonego, w zespole trzecim - z czerwonego, w zespole czwartym - z niebieskiego. W czterech częściach sali n-l rozkłada po jednej obręczy (w tych samych kolorach). Dzieci z samolotami w ręku przykucają w rozsypce (samoloty

przygotowują się do lotu). Podczas śpiewania piosenki maszerują po całej sali, poruszając papierowymi samolotami. Pod koniec piosenki samoloty wracają na lotniska (dzieci zatrzymują się wokół obręczy odpowiedniego koloru i wkładają do niej samoloty). Po zakończeniu piosenki sprawdzamy z dziećmi, czy żaden pilot nie pomylił lotniska.

Następnie dzieci zamieniają się kolorami samolotów i powtarzamy zabawę.

2. Wykonanie karty pracy nr 102.

Dzieci kończą rysowanie okien w samolocie i naklejają polską flagę na ogonie samolotu.

3. Wysłuchanie wiersza Cz. Janczarskiego „Latawiec”.

N-l pokazuje dzieciom obrazki przedstawiające różne latawce i mówi wiersz.

Latawiec

Wznosi się latawiec

nad polem, nad drogą.

Wije się, szeleści

papierowy ogon.

Wyżej, jeszcze wyżej!

Już jest nad topolą.

To już nie latawiec,

a prawie samolot. (…)

Leci mój latawiec

w błękitnej przestrzeni

jak kosmiczny pojazd,

co wystrzelił z ziemi. (…)

Następnie pyta dzieci:

- Jak można bawić się latawcem? - Kiedy można puszczać latawce?

4. Ćwiczenia oddechowe.

N-l wręcza dzieciom patyczki z przyklejonymi paskami krepiny i papierowe wiatraczki. Dzieci, udając wiatr, dmuchają na zabawki i wprawiają je w ruch.

5. Puszczanie latawców lub wiatraczków.

Dzieci puszczają latawce, wystawiając je na podmuch wiatru w ogrodzie przedszkolnym.

Prowadzimy obserwacje, który latawiec wzbije się wyżej, a który niżej.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Miniatura O dalekiej krainie z cyklu Sceny dziecięce, op. 15 R. Schumanna, CD1 - KLASYKA IMSTRUMENTALNA lub dowolny, spokojny akomp, do piosenki z CD1, papierowe samoloty, wybrane znaki drogowe, kartoniki i bilety ze zbiorem kółek od 1 do 4, rekwizyty: lalki, paczki, torby.

Proponowane działania:

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Leci samolot”.

Dzieci biegają w rozsypce w różnych kierunkach z mijaniem, z ramionami rozłożonymi na boki, trzymają w ręku papierowe samoloty. Na hasło: lądujemy przykucają pod ścianą i czekają, na hasło: startujemy ponownie rozpoczynają bieg.

2. Zabawa logopedyczna „Samoloty”.

Dzieci (samoloty) biegają po sali. Szukając paliwa, dzieci naśladują głosem pusty zbiornik yyyy. Po znalezieniu paliwa kucają (tankują), następnie powoli wstają, wyciągają ramiona w górę i mówią iiiiii. Następnie łączą dłonie w górze, mówiąc aaaaaa, samolot powoli rozkłada skrzydła (ramiona) na boki - dzieci jednocześnie wypowiadają eeeeee, wznosi się w górę i leci (ramiona wyciągnięte przed klatką piersiową, dzieci robią kółeczko). Dzieci wypowiadają oooo i obracają się dookoła. Wreszcie samolot ląduje - dzieci kucają, mówiąc uuuuu.

3. Omówienie wyglądu i znaczenia znaków drogowych.

N-l określa kształt, kolor tarczy i umieszczony na nich symbol. Mówi, że znaki dzielimy na informacyjne, ostrzegawcze, zakazu i nakazu, oraz informuje, jakie spełniają funkcje.

4. Ćwiczenie oddechowe „Ruch na lotnisku”, CD1 O dalekiej krainie R. Schumanna lub dowolny, spokojny akompaniament do piosenki.

Dzieci w rozsypce wykonują siad klęczny. Każde otrzymuje samolot wykonany z papieru. Podczas utworu przedstawiają scenkę, w której samoloty kołują na lotnisku, ale nie mogą wystartować. Dzieci poruszają się na czworakach i dmuchają w samoloty leżące na podłodze (nie można dotykać samolotów).

5. Zabawa dydaktyczna „W który samolot wsiądziesz?”.

N-l dzieli połowę grupy na zespoły, każdy z zespołów będzie tworzyć jeden samolot. Dziecku, które będzie pilotem, przypina karton ze zbiorem kółek. Wyznacza stewardesę, która będzie sprawdzała bilety. Pozostałe dzieci to pasażerowie. Dzieci powinny sprawdzić przez porównanie liczby kółek na bilecie i na samolocie, czy wsiadły do właściwego samolotu. Bilety sprawdza przed lotem stewardesa.

Podróżni mogą zabrać ze sobą dowolne bagaże: lalki, paczki, torby itp.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka, CD1 - PIOS, tarcze gimnastyczne w 4 kolorach, obrazki powietrznych środków lokomocji pocięte na części, papierowe samoloty, instrument perkusyjny.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenie nóg „Samolot wznosi się i ląduje”.

Z niskiej pozycji dzieci wspinają się na palce, ramiona w bok, a następnie wolno

wykonują przysiad podparty.

2. Zabawa „Jaki to pojazd?”.

Dzieci składają pocięty na części obrazek dowolnego statku latającego.

3. Zabawa „Szukamy samolotów”.

Dzieci biegają przy dźwiękach instrumentu perkusyjnego. Kiedy muzyka cichnie, zatrzymują się i szukają w sali ukrytych papierowych samolotów. Sprawdzają przez przeliczenie, kto znalazł najwięcej samolotów.

4. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych „Spadochron”.

Dzieci stoją z dłońmi zwiniętymi w pięści. Następnie wykonują wymachy ramion w przód i w tył z lekkim ugięciem kolan i wahaniem tułowia w lewo i w prawo, w przód i w tył.

5. Zabawa ruchowa „Latający talerz” i utrwalenie piosenki Letnia wycieczka, CD1 (nuty s. 124).

Przeplatamy śpiew zabawą ruchową: każde dziecko otrzymuje jedną tarczę gimnastyczną - „latający talerz” w kolorze żółtym, zielonym, czerwonym lub niebieskim. W trakcie I części piosenki dzieci, które siedziały na czerwonej tarczy, wstają i wyruszają do Jesiennej Krainy (w takt muzyki poruszają się między pozostałymi dziećmi, trzymając tarcze nad głowami). Podczas części II do Zimowej Krainy wyruszają dzieci z tarczami niebieskimi. W czasie powtórzenia do Wiosennej i Letniej Krainy wędrują dzieci z tarczami zielonymi i z tarczami żółtymi.

Temat kompleksowy: Jedziemy

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Stoliki, pluszowy miś, zabawki samochody, przejecie dla pieszych narysowane na kartonie, pocięty na części obrazek samochodu (części składowe: koła, kierownica, zderzaki, drzwi), kredki, karta pracy nr 103.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Pociąg wjeżdża do tunelu”.

Dzieci są ustawione jedno za drugim - tworzą wagoniki. Muszą się mocno trzymać. Dla utrudnienia pociąg przejeżdża przez tunel zbudowany ze stołów i wtedy dzieci muszą się mocno pochylić. Na zakończenie nauczyciel pyta, co jeździ. Jednym z wymienionych pojazdów powinien być pociąg.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Jedziemy”.

Jedziemy

Jedzie tramwaj, jedzie autobus,

Jedzie pociąg i strażacki wóz.

Dokąd jedzie? Kogo będzie wiózł?

Robi się korek, gdy na drodze

Za dużo pojazdów się zbierze.

A ja w korku nigdy nie stoję,

- Bo ja jadę na rowerze.

Po wysłuchaniu wiersza n-l prosi dzieci, by wymieniły znane im pojazdy lądowe.

3. Zapoznanie z zasadami przechodzenia przez jezdnię.

N-l przedstawia dzieciom zabawkę - Krzysia. Krzyś to miś, któremu przydarzyło się coś dziwnego. Pewnego dnia wybrał się do sklepu. Gdy był już w połowie drogi, przypomniał sobie, że nie wziął pieniędzy. Odwrócił się i szybko pobiegł do domu. Tak się śpieszył, że wbiegł na ulicę na czerwonym świetle. A tu jakiś samochód na niego trąbi i mocno hamuje.

Pyta, co sądzą dzieci:

- Czy kierowca samochodu zrobił dobrze? - Jak zachował się Krzyś?

- Czy wolno wchodzić na ulicę, gdy jest zapalone czerwone światło?

Odpowiadając wspólnie z dziećmi na powyższe pytania, n-l sugeruje, że należy nauczyć misia Krzysia, jak należy przechodzić przez ulicę. Zanim przystąpimy do edukacji misia, przygotowujemy samochody i przejście dla pieszych.

4. Zabawa manipulacyjna „Złóż samochód”.

N-l zachęca dzieci do złożenia pociętego na części obrazka samochodu. Prosi o nazywanie części składowych (koła, kierownica, zderzaki, drzwi). Umieszcza te elementy we właściwych miejscach. Pyta, co jeszcze ma koła.

5. Wykonanie karty pracy nr 103.

N-l pyta, jak nazywa się samochód przedstawiony na obrazku, do czego służy i czy można nim podróżować. Prosi o dorysowanie brakującego szczebla w drabinie strażackiej oraz dokończenie kolorowania wozu strażackiego. Następnie pyta, czy dzieci wiedzą, dlaczego drabina strażacka musi być taka długa.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Samochód osobowy, Pociąg, Helikopter, Łódka, CD1 - DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE, ilustracje z pojazdami - karta dodatkowa, wyciskanki s. VIII, tamburyn, obrazki samochodu i roweru, przejście dla pieszych narysowane na kartonie, 4 duże obręcze, znaki drogowe.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Pociągi”.

Dzieci stoją w rzędzie, tworzą „pociąg”, który jedzie w rytm melodii granej na tamburynie. Przy wolnym akompaniamencie - jedzie pociąg towarowy, przy trochę szybszym - osobowy, przy bardzo szybkim - pospieszny.

2. Zagadka słuchowa „Co to za pojazdy?”, CD1 - Samochód osobowy, Pociąg, Helikopter, Łódka. Po wysłuchaniu, odróżnieniu odgłosów i nazwaniu pojazdów dzieci naśladują sposoby poruszania się tymi pojazdami: samochodem osobowym jedzie trzyosobowa rodzina, samolotem każdy sam, pociągiem wszyscy razem. N-l wręcza dzieciom obrazki do wyciskania przedstawiające te pojazdy (dodatkowe karty pracy s. VIII). Podczas odtwarzania nagrań (zmieniając kilka razy kolejność) prosi dzieci, by układały poszczególne ilustracje w odpowiedniej kolejności. Sprawdza poprawność wykonania zadania, podczas ponownego słuchania odgłosów.

3. Porównywanie samochodu z rowerem.

Dzieci przeliczają koła samochodu - niektóre dzieci liczą nawet do pięciu, razem z kołem zapasowym. Rower ma tylko dwa koła, ale za to dużo większe. Kierownica w samochodzie i kierownica w rowerze są zupełnie inne. Napęd obu pojazdów też jest inny. Zapewne każdy trzylatek wie, że aby uruchomić samochód, trzeba włożyć kluczyk do stacyjki.

4. Zabawa w przechodzenie przez ulicę.

N-l rozkłada przejścia dla pieszych, sygnalizator, wybiera dzieci, które będą przechodziły po pasach i dzieci, które będą jeździły samochodami. Następnie zamienia dzieci rolami. Wszystkie dzieci prezentują sposób przechodzenia przez jezdnię. Rozpoznają światło zielone i czerwone, rozglądają się na obie strony, żeby się upewnić, że samochody stoją. Miś także przechodzi na drugą stronę jezdni. Po skończonej zabawie parkujemy samochody w wyznaczonym miejscu, składamy przejście dla pieszych.

5. Zabawa „Porządkowanie znaków”.

Na podłodze rozkładamy 4 duże obręcze. Obok każdej układamy jeden znak: informacyjny, ostrzegawczy, nakazu i zakazu. Pozostałe znaki układamy na środku sali. Dzieci segregują znaki drogowe według kształtu tarczy, koloru i umieszczają je w odpowiednich obręczach.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Małe lusterka, kredki, znaki drogowe, niekompletne rysunki znaków drogowych, karta pracy nr 104.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Straż pożarna”.

N-l zachęca dzieci, by obserwując w lusterkach swoją twarz, wyraźnie wymawiały samogłoski w parach: e o, i u, a u z przesadną artykulacją.

2. Zabawa „Rowerek” - ruchy naprzemienne wg metody P. Dennisona.

Dzieci leżą na plecach i na przemian dotykają prawym łokciem lewego kolana, lewym - prawego. Nogi wykonują płynne ruchy jak przy jeździe na rowerze.

3. Wykonanie karty pracy nr 104.

Omawiamy obrazek. Prosimy dzieci, by nazwały i wskazały na obrazku pojazdy, które poruszają się po szynach. Proponujemy ich policzenie oraz poprawienie po śladzie torów pod pojazdami szynowymi. Należy również dokończyć kolorowanie pociągu i nakleić wesołe buzie w okienkach.

4. Rozmowa kierowana na podstawie wiersza W. Fabera „Światła na skrzyżowaniu”.

Światła na skrzyżowaniu

Niech każdy stanie

Przed skrzyżowaniem.

Palą się światła…

Popatrzmy na nie!

Światło zielone,

Jak młode listki,

Na drugą stronę

Zaprasza wszystkich.

A światło żółte,

Jak liść jesieni,

Ostrzega - spiesz się,

Bo ruch się zmieni!

Światło czerwone,

Jak mak, jak ogień -

Wszystkim przechodniom

Zamyka drogę!

N-l zapoznaje dzieci z zasadami przechodzenia przez ulicę (pasy - zebra, miejsca nieoznakowane, światła sygnalizacyjne).

N-l przedstawia pięć zasad przechodzenia przez ulicę:

1. Zatrzymaj się!

2. Popatrz w lewą stronę!

3. Popatrz w prawą stronę!

4. Spójrz jeszcze raz w lewo!

5. Wolna jezdnia - przechodź!

Następnie proponuje dzieciom spacer na najbliższe skrzyżowanie i wspólne przejście na drugą stronę jezdni.

5. Praca plastyczna „Brakujący element”.

N-l wręcza dzieciom niekompletne rysunki znaków drogowych. Prosi o dorysowanie brakującego elementu (prostego do wykonania i bardzo charakterystycznego) wybranego znaku po uprzednim obejrzeniu kompletnej wersji znaku.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka, CD1 - AKOMP, znaki drogowe, bębenek, szarfy, wycięte elementy z papieru kolorowego, klej, naklejone na arkusze papieru samochody w kolorze szarf, taśma samoklejąca, gazety czarno-białe.

Proponowane działania:

1. Utrwalenie piosenki Letnia wycieczka (nuty scenariusz s. 124).

Dzieci rytmicznie naśladują głosem pociąg - w rytmie piosenki wypowiadają sylaby puf-puf oraz tupią tup-tup. Następnie n-l ustawia dzieci w 6-8-osobowe „pociągi”, które będą poruszały się po sali, próbując śpiewać piosenkę (na każdej stacji dzieci zatrzymują się i powtarzają za n-lem 2-taktowe fragmenty piosenki).

2. Zabawa „Poznajemy znaki drogowe”.

Zadaniem dzieci jest odpowiednie reagowanie ruchem na pokazany znak drogowy, np.: droga dla rowerów - w pozycji leżącej na plecach dzieci naśladują pedałowanie, ruch okrężny - kręcą się wkoło własnej osi, nakaz jazdy prosto - chodzą w jednym kierunku itp.

3. Zabawa logopedyczna „Podróż pociągiem”.

Dzieci ustawione jedno za drugim w pociąg. Przy piosence Jedzie pociąg z daleka jadą w podanym kierunku, naśladując odgłos pociągu: fu, fu, fu.

4. Zabawa ruchowa „Ozdabiamy samochody”.

Dzieci podzielone na kilka zespołów zgodnie z kolorem szarf poruszają się w rytm muzyki granej na bębenku. Podczas przerwy w muzyce odszukują w Sali arkusze z naklejonym samochodem w kolorze swoich szarf i naklejają wycięte elementy według własnego pomysłu. Dekorujemy salę pracami dzieci.

5. Zabawa według metody pedagogiki zabawy „Latający dywan”.

Z dużej ilości czarno-białych gazet dzieci sklejają dywan za pomocą taśmy klejącej. Gdy dywan jest gotowy, siadają na nim po turecku i udają się w podniebną podróż, rozglądając się wokoło. Można zaproponować również inny wariant zabawy: dzieci unoszą na rękach papierowy dywan i poruszają się z nim po całej sali, wykonując różne podniebne ewolucje: przysiady, chodzenie we wspięciu na palcach, zmieniając nachylenie dywanu.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Jadą, jadą misie, CD1 - WIĄZANKA TRADYC MELODII DZIEC, kartony, kredki, krążki, kółka ringo, małe obręcze.

Proponowane działania:

1. Zabawa plastyczna „Widokówka z podróży”.

N-l zachęca dzieci, by narysowały miejsca, do których chciałyby pojechać w czasie wakacji.

2. Zabawa ruchowa „Samochody” według K. Wlaznik.

N-l wyznacza teren zabawy i miejsca postoju dla samochodów - dwa, trzy duże garaże. Wręcza dzieciom kółka lub krążki, które posłużą jako kierownice. Na sygnał: samochody jadą dzieci z kierownicami w rękach poruszają się w różnych kierunkach, naśladując trąbienie samochodów. Na sygnał: parkujemy każdy samochód wraca do swojego garażu, staje prosto i cicho. Innym wariantem

zabawy może być jazda w korku - samochody jadą wolno, kolejno, jeden za drugim lub zmiana koła - dzieci naśladują pompowanie koła.

3. Zabawa logopedyczna „Języczek wędrowniczek”.

Język wybrał się na wycieczkę do lasu. Pojechał tam na koniku (mlaskanie językiem - naśladowanie konia). Na łące zostawił konia (wibracja wargami). Następnie rozejrzał się dookoła (oblizywanie językiem ruchem okrężnym wargi: górnej i dolnej). Potem wszedł do lasu (język chowamy w głąb jamy gardłowej). Przeszedł las wzdłuż (przesuwanie języka po podniebieniu w stronę jamy gardłowej) i wszerz (przesuwanie językiem za zębami górnymi i dolnymi). W drodze powrotnej natrafił na gęste krzewy. Zaczął się przedzierać przez gęstwinę krzewów i drzew (przeciskanie języka przez zaciśnięte zęby górne i dolne). Zauważył, że zrobiło się ciemno, gdy wyszedł z lasu. Rozejrzał się w jedną i drugą stronę, spojrzał w górę i w dół (przesuwanie języka z jednego końca ust do drugiego - od ucha do ucha, potem sięganie nim nosa i brody). Wsiadł na konia i pojechał do domu (kląskanie językiem).

4. Zabawa słowna „Dokończ zdanie”.

N-l pyta dzieci, co to jest lato. Prosi o dokończenie zdania: Lato to…

5. Zabawa ruchowa „Podróż z przesiadkami”, CD1 - Jadą, jadą misie.

Dzieci poruszają się po całej sali dwuosobowymi zaprzęgami. Gdy muzyka milknie, zatrzymują się i słuchają polecenia n-la. Na hasło: pociąg dzieci jadą „pociągiem”, na hasło: samolot naśladują lecący samolot itp. Powtarzając zabawę, wykorzystujemy instrumenty perkusyjne - jedna grupa dzieci improwizuje na instrumentach, druga naśladuje ruch pojazdów (np. pociąg - uderzanie grzechotką, samolot - potrząsanie tamburynem). Zabawę urozmaicamy śpiewaniem piosenki w siadzie skrzyżnym.

Temat kompleksowy: Płyniemy

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne:

Papierowa rybka zamocowana na sznurku, piłki, foremki i łopatki do piachu, kartony dużego formatu, klej, różnorodny materiał plastyczny, spokojna muzyka.

Proponowane działania:

1. Zabawa bieżna „Kto będzie ciągnął rybkę” (wg K. Wlaznik).

Wybrane dziecko w odległości kilku kroków ciągnie na sznurku papierową rybkę. Dzieci gonią rybkę. To, które pierwsze jej dotknie, zastępuje dziecko prowadzące zabawę.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Pływanie żabką”.

Pływanie żabką

Ryba pływa jak ryba,

Kaczka jak kaczka,

Żabka - żabką.

A ja?

Choć nie jestem żabką,

Umiem poruszać w wodzie

Jak ona - prawą i lewą łapką.

Czy ja o czymś zapomniałem powiedzieć wam?

No tak, że pływam tylko pod opieką dorosłych, nigdy sam!

N-l wykorzystuje treść wiersza do omówienia zasad bezpieczeństwa w czasie uprawiania sportów wodnych. Podkreśla, że najważniejszą zasadą jest przebywanie w wodzie tylko pod opieką dorosłych oraz przestrzeganie regulaminu kąpieliska.

3. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym pod hasłem „Gry i zabawy na plaży”: gra w piłkę, budowanie w piaskownicy, wyścigi itp.

4. Praca plastyczna „Co można zobaczyć pod wodą” - kolaż.

Do wykonania pracy wykorzystujemy różnorodny materiał plastyczny. Rozbudzamy wyobraźnię dzieci ilustracjami podwodnego świata.

5. Zabawa wg pedagogiki zabawy „Woda i muzyka”.

Dzieci są wodą, która wypełnia całą wolną przestrzeń w sali tak, by nie było pustych miejsc. Poruszają się w rytm muzyki, naśladując ruchy wody. Przy muzyce spokojnej naśladują delikatne ruchy wody. Gdy muzyka jest szybka - wzburzone fale. Muzykę zmieniamy co kilka taktów.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Marszu, Bieg i Podskoki, CD1 - WESOŁE PLĄSY, kartki, folia malarska, pacynka żabki, kołatki, opaski żabek, obrazki sytuacyjne przedstawiające niebezpieczne zabawy.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia artykulacyjne przy piosence „Żabka”.

Manipulując pacynką żabki, n-l śpiewa:

Była sobie żabka mała, Re-re kum-kum, Re-re kum-kum,

Która mamy nie słuchała. Re-re kum-kum, bęc.

Na spacerek wychodziła. Re-re kum-kum Re-re kum-kum.

Innym żabkom się dziwiła. Re-re kum-kum, bęc.

Następnie pyta dzieci:

- Gdzie można spotkać żabkę? - Jak zachowała się żabka w piosence? - Jak śpiewała?

Powtarza piosenkę z udziałem dzieci (śpiewanie refrenu).

2. Zabawa ruchowa „Ziemia, woda, powietrze”, CD1 - Marsz, Bieg, Podskoki.

Dzieci poruszają się zgodnie z akompaniamentem, trzymając w ręku kartkę papieru. Na hasło: ziemia stają na kartce, na hasło: woda siadają na kartce, na hasło: powietrze dmuchają w kartkę trzymaną oburącz za rogi.

3. Improwizacja muzyczna „Koncert żabek”.

N-l zakłada dzieciom opaski z żabkami i prosi, by kucnęły na niebieskim materiale. Zachęca, by dały żabi koncert, śpiewając na sylabach re-re-re, kum-kum-kum, jednocześnie wystukując swój rytm na kołatkach.

4. Praca z obrazkiem.

Dzieci siedzą przed tablicą, na której znajdują się obrazki sytuacyjne. N-l prosi, by opowiedziały, co przedstawiają ilustracje. Zadaje pytania pomocnicze:

- Co się dzieje na obrazku? - Gdzie znajduje się dziecko?

- Czy taka zabawa jest bezpieczna? - Dlaczego nie można się tak bawić?

5. Wprawka dramowa „Morze”.

N-l rozkłada folię malarską, pod którą chowa różne zabawki (to będzie dno morza). Dzieci, trzymając folię za brzegi, poruszają nią rytmicznie, naśladując falowanie morza. Na sygnał wskakują na folię i naśladują pływanie i oglądanie dna morza.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Żaglówka złożona ze starych gazet dla każdego dziecka, ilustracje przedstawiające pojazdy wodne, melodia ludowa Hej, tam pod lasem, CD1-WESOŁE PLĄSY, 6-8 kawałków sznurka długości ok. 2-3 metrów, miska z wodą, kawałki styropianu, wykałaczki, trójkąty wycięte z kolorowego papieru.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Zwierzęce gadanie” wg wiersza J. Beszczyńskiego.

Co mówi bocian, gdy żabkę zjeść chce? Kle, kle, kle.

Co mówi żaba, gdy bocianów tłum? Kum, kum, kum.

Co mówi kotek, gdy mleczka by chciał? Miau, miau, miau.

Co mówi kura, gdy znosi jako? Ko, ko, ko.

Co mówi kogut, gdy budzi się w kurniku? Ku - ku - ryku.

Co mówi koza, gdy jeść jej się chce? Me, me, me.

Co mówi krowa, gdy brak jej tchu? Mu, mu, mu.

Co mówi piesek, gdy kogoś zjeść by chciał? Hau, hau, hau.

Co mówi baran, gdy spać mu się chce? Be, be, be.

Co mówi ryba, gdy powiedzieć chce?

Nic! Przecież ryby nie mają głosu! (naśladowanie otwierania i zamykania pyszczka)

Zachęcamy dzieci do naśladowania głosów zwierząt występujących w wierszu.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Pływanie”.

Pływanie

Kajak, kuter, okręt duży

Służy do wodnej podróży.

A moja żaglówka

Od brzegu do brzegu pływa

Po wannie, która morzem się nazywa.

Dzieci wskazują pojazdy wodne na ilustracjach i nazywają te wymienione w wierszu. N-l prosi o wskazanie pojazdu, który pływa najszybciej.

3. Zabawa „Rejs”.

N-l przygotowuje (składa) żaglówki ze starych gazet. Zapowiada rejs po oceanie. Dzieci poruszają się po sali, naśladując kołysanie statku na wzburzonych falach. W pewnym momencie zrywa się sztorm na oceanie i urywa tył statku (rufę). Sztorm przybiera na sile, urywa dziób statku i łamie maszt. Dzieci

samodzielnie oddzierają poszczególne elementy żaglówki. Następnie rozkładają zniszczone statki i czary mary powstała kamizelka ratunkowa, którą zakładają na siebie. Naśladując pływanie, dopływają do brzegu.

4. Zabawa ruchowa „Żeglarze”, CD1 - melodia ludowa Hej, tam pod lasem.

Dzieci siadają na podłodze w 3-4 rzędach (nogi wyprostowane, rozchylone na boki), trzymają się z dwóch stron grubego sznurka (podnoszą na wysokość bioder dwa sznurki ułożone na podłodze z prawej i lewej strony).W takt muzyki - na zmianę na każde raz w takcie pochylają się w przód i w tył lekko poruszają sznurkami (n-l, pochylając się, wypowiada słowa: w przód, w tył). Podczas zabawy zachęca dzieci do śpiewania melodii piosenki na wcześniej ustalonych sylabach. Przy kolejnych powtórzeniach na sygnał, np. uderzenie w talerze, dzieci unoszą i opuszczają sznurki.

5. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Żaglówka”.

N-l wykonuje z wychowankami małe żaglówki (nakłada na wykałaczkę trójkąt z kolorowego papieru, całość łączy z kawałkiem styropianu). Tak przygotowane żaglówki dzieci wkładają do dużej miski napełnionej wodą. Dmuchając, mają wprawić żaglówki w ruch. Następnie wykonują wdech nosem przy zamkniętych ustach i powoli dmuchają na żaglówkę na wydechu. Można też zaproponować zorganizowanie „Wyścigu żaglówek” (czyja żaglówka najszybciej dopłynie do przeciwległego brzegu).

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Pinezki, listewki, korki, żagle z kolorowego papieru, magnesy, taśma samoprzylepna, naczynie z wodą, podstawki pod naczynie z wodą, nagranie dźwięków różnych pojazdów, ławeczka gimnastyczna, kocyki, papier, pisaki, kredki, opaski z rysunkami różnych pojazdów.

Proponowane działania:

1. Zabawa sprawnościowa „Przeprawa wodna”.

N-l oznacza, którędy będzie przepływała rzeka. Mówi, że rzeka jest niebezpieczna i głęboka. Z jednego brzegu na drugi można przeprawić się w dwojaki sposób: przejść przez most lub przepłynąć na pontonie. Dzieli dzieci według zgłoszenia na dwie grupy. Jedna przeprawi się przez most (ławeczka ustawiona do góry węższą częścią), a druga przepłynie na pontonach (dzieci siadają na kocykach i odpychając się rękami, naśladują płynięcie). Zabawę powtarzamy, zamieniając dzieci rolami.

2. Zabawa plastyczna „Pokoloruj mandalę”.

N-l wręcza dzieciom mandale zawierające rysunki delfinów, kaczuszek lub łódek wpisanych koło. Włącza spokojną muzykę i prosi o pokolorowanie rysunków. Nie podpowiada, jakie wybrać kolory, gdyż chodzi o to, by dzieci wybierały kolory instynktownie.

3. Zabawa przy piosence „Jedzie pociąg” (w: „Świerszczyk” 22/1967).

Dzieci siedzą w kole, każde otrzymuje losowo wybraną opaskę. N-l proponuje, by dokładnie przyjrzały się pojazdom na swoich opaskach, po czym założyły je na głowy. Wtedy zaprasza je w podróż. Podczas piosenki dzieci naśladują ruch oraz dźwięk prezentowanego pojazdu:

Leci, leci samolot, (3x)

Wiezie koty kot pilot, (3x)

Uwaga! Ziemia już Wysiadajcie, koty już.

Płynie, płynie żaglowiec, (3x)

Na żaglowcu sto owiec, (3x)

Uwaga! Port tuż, tuż, Wysiadajcie owce już.

Jedzie auto, skrzypi oś, (3x)

W aucie siedzi wielkie Coś, (3x)

Uwaga! Stacja tuż Wysiadajcie, Cosie, już.

Jadą, jadą podróżni, (3x)

Mali, wielcy, przeróżni. (3x)

Uwaga! Stacja tuż. I zabawy koniec już.

Zabawę powtarzamy, gdy dzieci wymienią się między sobą opaskami.

4. Zabawa badawcza „Wyścigi magnesów”.

Wykonanie łódeczki:

- Wbijamy mocno po jednej stalowej pinezce w każdą korkową „łódeczkę”.

- Wycinamy z papieru 2 kolorowe żagle, mocujemy żagielki do wystających ostrzy pinezek.

- Kładziemy książki na blacie stołu, na książkach ustawiamy naczynie i wypełniamy je do połowy wodą.

- Do każdej listewki przyklejamy taśmą magnes. Delikatnie puszczamy z dziećmi„łódeczki” na wodę.

N-l proponuje dzieciom zabawę badawczą: wkłada listewkę z magnesami na dno naczynia. Prosi chętne dziecko, by zrobiło to samo, przesuwając listewki, próbują się ścigać.

5. Zabawa słuchowa „Jaki to pojazd”.

Dzieci siedzą na dywanie, n-l zachęca je do uważnego słuchania dźwięków i nazywania źródlą dźwięku:

- dzwonek roweru,

- silnik motorówki,

- klakson samochodu,

- pisk opon,

- wóz konny,

- dźwięk syreny wozu strażackiego.

Po odgadnięciu dzieci demonstrują dźwięki przypominające pojazdy: samochód - bi, bi, bi; rower - dzyń, dzyń, dzyń; wóz konny - kląskanie; pociąg - puf, puf, puf itp.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Miniatura fortepianowa R. Schumanna O dalekiej krainie z cyklu Sceny dziecięce, op. 15 CD1 - KLASYKA INSTRUMENTALNA lub spokojny akompaniament do dowolnej piosenki z CD1 - AKOMP, wstążki z bibuły, torebki foliowe, sylwety rybek wycięte z kolorowego papieru, koc, obrazki przedstawiające różne pojazdy.

Proponowane działania:

1. Zabawa matematyczna „Kolorowe rybki”.

N-l wysypuje przed dziećmi duże i małe sylwety rybek: złote, niebieskie, czerwone. Zadaniem dzieci jest uporządkować rybki ze względu na wielkość, kolor i porównać ich liczebność poprzez łączenie w pary, liczenie, określanie, których jest mniej, których tyle samo, a których jest więcej.

2. Zabawa „Dokończ według wzoru”.

Dzieci układają rybki obok siebie zgodnie z zaproponowanym rytmem.

3. Zabawa improwizowana „Podróż na tratwie”.

N-l rozkłada koc i zaprasza pięcioro dzieci, by przyklękły, podpierając się na rękach obok siebie. W ten sposób powstanie tratwa, która w czasie podróży będzie kołysana na wodzie. Asekuruje pasażera, który kładzie się na tratwie (na plecach kolegów). Po dopłynięciu pyta o wrażenia z podróży. Zabawę powtarzamy tyle razy, by każde dziecko mogło być częścią tratwy i pasażerem.

4. Improwizacja ruchowa „Latawiec”, CD1 - miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie lub spokojny akomp, do dowolnej piosenki.

W takt miniatury za pomocą wstążki z bibuły (wstążka ma znacznie szersze zakończenie) dzieci naśladują poruszające się latawce. Zatrzymanie nagrania jest sygnałem do naśladowania głosem słabego lub silnego wiatru. Podczas powtórzeń dzieci mogą na chwilę zamienić wstążki na ułożone pod ścianami torebki foliowe i naśladować wiatr za pomocą głosu i folii.

5. Zabawa „Zgaduj-zgadula”.

N-l wręcza dzieciom obrazki przedstawiające różne pojazdy i zadaje zagadki:

Co to jest za pojazd?

- Pod dowództwem kapitana Płynie po morzach i oceanach. (statek)

- Pływa po jeziorze. Opłynąć świat morze! Stanie, gdy nie dmucha Na nią wiatr. (żaglówka)

- Nie jest ptakiem, a ma skrzydła. Możesz się nim w podróż wybrać. (samolot)

- Choć nóg nie posiada, Szybko pędzi szosą, Bo go po tej szosie Cztery koła niosą. (samochód)

Dzieci wyszukują i demonstrują obrazek stanowiący rozwiązanie zagadki.

Temat kompleksowy: Chodzimy, skaczemy, biegamy

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Szarfy, dwa talerze - papierowy i plastikowy, taśma samoprzylepna, zielona taśma do metkowania, ciastolina lub plastelina w różnych kolorach.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Koniki”.

Na placu zabaw n-l wyznacza jedną lub dwie stajnie dla koni. Zgodnie z poleceniem „koniki” wybiegają ze stajni, biegną kłusem - szybko na palcach, idą stępa - powoli, z wysokim podnoszeniem kolan, biegną galopem - z odbijaniem się kolejno jednej i drugiej nogi, głośno - po drewnianym moście, cichutko - po piaszczystej drodze. Na sygnał wracają do stajni, parskają zmęczone (wibracja warg), jedzą owies (naśladowanie żucia).

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Chodzimy, skaczemy, biegamy”.

Chodzimy, skaczemy, biegamy

Chodzimy, skaczemy, biegamy

Gra muzyczka wesoło, robimy duże koło

I skaczemy tak, jak skacze piłeczka,

Bo ta muzyczka to poleczka.

W ogrodzie puszczamy latawce,

Nie chcemy siedzieć na ławce!

Biegamy szybciutko wokoło,

Wszystkim jest dzisiaj wesoło.

W wózeczku mała lala śpi,

Nie wiemy, co się lali śni.

Chodzimy cicho wokół niej,

I kołysankę śpiewamy jej.

N-l ilustruje ruchem treść wiersza.

3. Zabawa ortofoniczna „Słońce wschodzi i zachodzi”.

N-l mówi dzieciom, że znajdują się na leśnej polanie. Jest piękny dzień, co dzieci mogą zobrazować, unosząc ręce do góry. Stając we wspięciu na palcach, mówią: Słońce wschodzi coraz wyżej, następnie opuszczają ręce, mówiąc: A zachodzi coraz niżej (oddech przed rozpoczęciem obu fraz).

4. Zabawy z szarfami.

N-l wręcza dzieciom szarfy w kolorach przez nie preferowanych. Włącza muzykę do biegania i zachęca dzieci, by dowolnie biegały z szarfami po Sali tak, jak podpowiada muzyka, podrzucały i łapały szarfy. Następnie wykorzystuje szarfy jako przybory do rysowania i malowania. Zachęca dzieci do malowania drzew, kwiatów i domów na podłodze, na ścianach i w powietrzu.

5. Praca konstrukcyjna „Skaczące żabki”.

N-l pokazuje dzieciom, w jaki sposób mogą przykleić do papierowego talerza zielone metki (trawę), zrobić z ciastoliny płaskie kuleczki (żabki) i położyć je na trawniku. Następnie prosi o przygotowanie cieniutkich wałeczków z ciastoliny i ozdobienie nimi żabek. Dekoruje salę pracami. Proponuje dzieciom, by naśladowały ruchem skaczące żabki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Duże obręcze, plansze z narysowanym torem jazdy, magnes, samochód umocowany na kapslu, obrazek zebry, kartki, czarne kredki, piłka, karta pracy nr 105.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Z wyspy na wyspę”.

N-l układa dwie duże obręcze w dowolnych odległościach w rzędzie. Na hasło: z wyspy na wyspę dzieci przeskakują z koła do koła, na hasło: do wody dzieci biegają slalomem między kołami.

2. Wykonanie karty pracy nr 105.

N-l prosi dzieci o wskazanie na rysunku, gdzie schowały się żabki i pokolorowanie roślin wodnych. Pyta, o czym należy pamiętać, wybierając się na przejażdżkę łódką.

3. Konkurs „Wyścig samochodów”.

N-l rozdaje dzieciom plansze z torem jazdy, magnes oraz samochód umocowany na kapslu. Zadanie dzieci polega na przesuwaniu samochodu magnesem pod planszą po torze. Trasę należy przebyć jak najdokładniej i jak najszybciej.

4. Zabawa plastyczna „Przejście dla pieszych”.

N-l pokazuje dzieciom obrazek zebry i zadaje pytanie: Co wspólnego łączy to zwierzę z ruchem drogowym? (nazwa i pasy). Prosi o narysowanie na kartce przejścia dla pieszych.

5. Zabawa logopedyczna „Skaczące piłki”.

N-l wyjaśnia, że każde dziecko jest gumową piłką. Dzieci kucają, udając piłki, z których zeszło powietrze. Dmuchają kilka razy, by „nadmuchać piłki”. Kiedy piłki są już nadmuchane, wstają. N-l demonstruje odbijanie piłki od podłogi. Dzieci naśladują ruchem skaczące piłki. Na hasło wypowiadają długo fff, sygnalizując uchodzenie powietrza z piłek, po czym wolno opadają, kucając.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Kroki i kroczki, CD1 - DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE, 3 ilustracje do muzyki, instrumenty alternatywne, rysunek sygnalizatora świetlnego, zielone kredki, koła różnej wielkości, papierowe trójkąty i kwadraty, opaski na oczy, kreda, trójkąt - instrument muzyczny.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Dotykany berek”.

Dzieci biegają po sali lub ogrodzie przedszkolnym, w biegu starają się dotknąć wskazanych części ciała innego dziecka. N-l podaje nazwy części ciała, np. dotknij pleców, kolan, ręki itp.

2. Praca plastyczna „Sygnalizator świetlny”.

N-l wręcza dzieciom obrazek z sygnalizatorem świetlnym. Prosi o pokolorowanie tego światła, przy którym należy przechodzić przez ulicę.

3. Zagadka słuchowa „Czyje to kroki?”, CD1 - Kroki i kroczki.

N-l pokazuje trzy ilustracje przedstawiające biegnące dzieci, maszerujących żołnierzy, panią w butach na wysokich obcasach. Po obejrzeniu ilustracji dzieci słuchają nagrań. Po każdym nagraniu dopasowują odpowiednie odgłosy kroków do osoby z ilustracji. Podczas kolejnego słuchania przedstawiają te odgłosy za pomocą instrumentów alternatywnych (pudełek z ryżem, torebek foliowych, klocków...). Następnie zgodnie z odtwarzanym odgłosem poruszają się w następujący sposób: maszerują po całej sali - naśladują dzieci biegające po liściach; maszerują jedno za drugim po obwodzie koła - naśladują panie na wysokich obcasach; idą para za parą w wyznaczonym

kierunku - naśladują idących żołnierzy.

4. Zabawa dydaktyczna „Wskaż swoje koło”.

Dowolna zabawa kołami: toczenie, ślizganie itp. N-l zasłania dzieciom oczy (tym, które wyrażą na to zgodę) i prosi o rozpoznawanie kół za pomocą dotyku. Następnie zbiera koła i podaje dzieciom inne figury z prośbą o wskazanie za pomocą dotyku, która z nich jest kołem. Po odgadnięciu odsłania dzieciom oczy i prosi o odrysowanie kredą na podłodze swoich kół. Można także zaprosić dzieci na spacer lub bieg (w zależności od muzyki) po całej sali między kołami lub zaproponować przeskakiwanie przez koła - kałuże. Papierowe koła w zależności od pogody posłużą dzieciom jako parasole lub wachlarze. Na dźwięk trójkąta dzieci odnajdują ślad swojego koła, sprawdzając przez przyłożenie.

5. Zabawa relaksacyjna „Płynie rzeczka”.

Dzieci siedzą w kole tak, by mogły wykonywać ruchy wskazane w wierszyku na plecach siedzącego z przodu kolegi:

Tu płynie rzeczka, (przesunięcie palcami wzdłuż kręgosłupa)

Tu jest kładeczka. (przesunięcie palcami w poprzek pleców)

Po kładeczce idą słonie, (delikatne dotykanie pleców dłońmi złożonymi w pięści)

Za nimi biegną konie, (naśladowanie na plecach palcami biegnących koni)

Idzie też po możecie pani na szpileczkach, (naśladowanie na plecach palcami dotknięć szpilek)

Pada deszczyk, (opukiwanie opuszkami wszystkich palców całych pleców)

Czy Cię przeszedł dreszczyk? (delikatny uścisk w kark kciukiem i palcem wskazującym)

Chętne dzieci mogą naśladować ruchem wymienione aktywności.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, kredki, ilustracje przedstawiające wodę, kubeczki, pojemniki z wodą, karta pracy nr 106.

Proponowane działania:

1. Zabawa twórcza „Cień”, CD1 - akompaniament do Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych.

Jedno dziecko staje w środku koła i w takt muzyki naśladuje sposób poruszania się dowolnym pojazdem lub marsz, bieg, podskoki. Pozostałe dzieci powtarzają ruchy kolegi, a w przypadku pojazdu podają jego nazwę.

2. Rozwiązywanie zagadek.

Służy do mycia, służy do picia, Bez niej na ziemi nie byłoby życia. (woda)

N-l rozmawia z dziećmi o znaczeniu wody i sposobach jej wykorzystania. Zachęca do przeprowadzenia badania wody poprzez:

- obserwację (określanie koloru, wyglądu, stanu skupienia)

- wąchanie (określanie zapachu) - próbowanie (określanie smaku).

Informuje dzieci, że nie należy pić nieprzegotowanej wody z kranu, i zapoznaje je z konsekwencjami takiego zachowania.

3. Wykonanie karty pracy nr 106.

N-l prosi dzieci, by opowiedziały, co przedstawia ilustracja, i wskazały, co jest ciężkie, a co lekkie, pokolorowały latawiec, dokleiły balonik do sznurka, który trzyma chłopiec.

4. Ruch twórczy.

Naśladowanie ruchem czynności, przy których wykonywaniu potrzebna jest woda (np. myjemy ręce, zęby, pierzemy, pijemy wodę, pływamy, podlewamy kwiaty).

5. Zabawa ruchowa z elementami biegu.

Dzieci rozbiegają się. Na hasło: zbieram szyszki przybiegają i ustawiają się przed osobą prowadzącą. Na hasło: rozrzucam szyszki ponownie się rozbiegają.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Letnia wycieczka, CD1 - AKOMP, strój z bibuły dla leśniczego, szarfy dla każdego dziecka, kostium wiatru.

Proponowane działania:

1. Zabawa bieżna „Przejdź przez szarfę”.

Zachęcamy dzieci do swobodnego biegu po sali z szarfą w ręku. Na sygnał każde dziecko stara się przełożyć przez siebie jak najszybciej szarfę. Zabawę można urozmaicić, dzieląc dzieci na grupy według koloru szarfy.

2. Zabawa rytmiczno-ruchowa „Błyskawica - grzmot”.

Pada deszczyk, pada deszczyk, (dzieci naśladują padający deszcz)

Wieje wiatr, (dzieci naśladują wiatr)

Błyskawica, grzmot, (na słowo „błyskawica” - klaśnięcie, „grzmot” - tupnięcie)

Ale potem wyjdzie piękna tęcza. (dzieci rozkładają ręce, poruszając paluszkami)

3. Wysłuchanie wiersza L. J. Kerna „Piotruś i powietrze”.

N-l przebiera się za wiatr i recytuje fragment wiersza:

Piotruś i powietrze

W miastach uderzam o domów mury,

w górze na niebie rozpędzam chmury,

na morzu białe spostrzegam żagle,

więc mocno dmucham w te żagle nagle.

(...) Poruszam liście na wszystkich drzewach,

czasami gwiżdżę świszczę i śpiewam.

Prosi dzieci o odgadnięcie, co to jest:

Nigdzie nie postoję.

Czy znasz imię moje? (wiatr)

Następnie proponuje dzieciom, by wcieliły się w postać wiatru i przedstawiły ruchem różną siłę wiatru.

4. Zabawa „Czaty”.

Dzieci stoją w gromadce po jednej stronie sali, a nauczyciel stoi do nich tyłem po drugiej stronie sali. Dzieci idą cicho na palcach, gdy n-l odwróci się do nich twarzą, przyjmują pozycję w klęku podpartym.

5. Nauka wyliczanki, np. ,,Pałka, zapałka - dwa kije, kto się nie schowa, ten kryje”.

Zabawa w chowanego z wykorzystaniem wyliczanki.

6. Zabawa ruchowa „Raz, dwa, trzy, leśniczy patrzy”, CD1 - Letnia wycieczka.

Zabawa przebiega podobnie do popularnej zabawy „Raz, dwa, trzy, Baba-Jaga patrzy”, z tym że rolę Baby-Jagi przejmuje strażnik lasu, czyli leśniczy, a dzieci poruszają się w takt muzyki. Sygnałem do zatrzymania ruchu jest wyłączenie nagrania. Wtedy leśniczy sprawdza, czy żadne dziecko się nie poruszyło. Wygrywają dzieci, którym uda się dotrzeć do tajemniczej jaskini w środku lasu (wyznaczonego wcześniej miejsca w sali).

Moduł 12 - dodatkowy

Temat: „Zdrowym być”

Temat kompleksowy: Co jemy

.Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Emblematy owoców do przypięcia, białe serwetki bibułowe, pędzle, farby akwarele, pocięte obrazki warzyw i owoców.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Tańczące owoce”.

Dzieci z przypiętymi emblematami przedstawiającymi znane im owoce maszerują po sali w różnych kierunkach. Na umówione hasło szybko dobierają się parami zgodnie z emblematami (truskawki - truskawki, jagody - jagody itd.) i tańczą w kółeczkach.

2. Zabawa „Złóż obrazek”. Składanie w całość obrazków warzyw i owoców pociętych na części.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Wiem, co jem”.

Wiem, co jem

Chcesz skakać jak zajączki?

- Weź marchewkę do rączki.

Chcesz mieć białe ząbki jak wiewióreczka?

- Jedz codziennie jogurty i pij dużo mleczka.

Chcesz być jak niedźwiedź wielki?

- Jedz miód, ryby, a nie słodkie wafelki.

Wiem, co jem, wiem to sama,

Bo nauczyła mnie mama.

Rozmowa na temat treści wiersza i uświadomienie dzieciom znaczenia właściwego odżywiania.

4. Zabawa logopedyczna „Jemy owoce”.

N-l wymienia kolejno czynności, a dzieci pokazują językiem:

Myjemy owoce pod wodą (szeroko otwarta buzia, oblizujemy wargi dookoła).

Obieramy owoce nożem (górne zęby ustawiamy na dolnej wardze, skrobiemy wargę).

Kroimy owoce (wyraźnie wymawiamy: ciach, ciach, ciach).

Wąchamy owoce (usta zamknięte, wdychamy powietrze nosem, wydychamy ustami).

Zjadamy owoce (mlaskamy środkiem języka, naśladujemy buzią żucie).

Owoce bardzo nam smakowały (cmokamy wargami).

5. Praca plastyczna „Projektowanie serwetek”.

N-l wręcza dzieciom białe bibułowe serwetki. Proponuje malowanie farbami za pomocą pędzla na bibułkowej serwetce. Zwraca uwagę, że na serwetce powstały zupełnie nowe obrazki za sprawą rozpływających się na bibule konturów. Pyta, co przedstawiają, a po wysuszeniu ozdabia serwetkami kącik kucharski.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, obrazki sytuacyjne, opakowania i obrazki produktów spożywczych, modele owoców i warzyw, talerzyki, różne owoce, opaski na oczy, pojemnik z otworem.

Proponowane działania:

1. Pogadanka na temat „Uczymy się zdrowo odżywiać” na podstawie obrazków sytuacyjnych.

Zapoznanie dzieci z podstawowymi zasadami higieny, odżywiania i zdrowego trybu życia.

2. Zabawa z elementami ćwiczeń słuchowych „Wylosowałem, to powiem”, CD1 - Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych.

Rozmowa z dziećmi na temat zdrowego odżywiania oraz wesołej i smutnej muzyki. W trakcie słuchania n-l zaprasza dzieci do zabawy: na środku sali ustawia 2-3 stoliki, na których są opakowania po różnych produktach, obrazki przedstawiające żywność, modele owoców i warzyw. Podczas I melodii (wesołej) dzieci maszerują naokoło stolików i przyglądają się zgromadzonym rekwizytom. W trakcie II (smutnej) podchodzą do stolika i losują jeden produkt (owoc, obrazek przedstawiający coś do jedzenia). Następnie siadają i określają, czy jest on zdrowy, czy szkodliwy dla naszego organizmu. Zabawę powtarzamy kilka razy, dzieci za każdym razem biorą ze stolika inne opakowania.

3. Zabawy logopedyczne ćwiczące mięśnie warg.

- „Nic nie powiem” - mocne zaciskanie rozciągniętych warg.

- „Uśmiech do zdjęcia” - maksymalne oddalanie kącików ust od siebie i pokazywanie zębów.

- „Smutny i wesoły pajac” - naśladowanie miny wesołego i smutnego pajaca.

- „Baloniki” - nadymanie policzków. Na hasło: balon pękł - dzieci przekłuwają palcami balonik (mocne rozwarcie warg).

- „Usta zaglądają do brzucha” - wciąganie ust w głąb jamy ustnej.

4. Rozpoznawanie i opisywanie owoców za pomocą zmysłu dotyku i wzroku.

N-l mówi np.: To jest truskawka. Truskawka jest miękka, słodka, dojrzała jest czerwona. To są jagody. Są drobne, czarne, słodkie, malują usta, buzię i zęby itp. Następnie dzieci kolejno podchodzą do specjalnie przygotowanej skrzynki z wyciętym otworem, wewnątrz której znajdują się różne owoce,

i ostrożnie za pomocą dotyku rozpoznają je.

5. Zabawa badawcza „Owoce”.

N-l rozkłada na talerzyku wybrane owoce pokrojone w ósemkę i kostkę. Dzieci częstują się i nazywają owoc, którego spróbowały.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Papierowe serwetki, kartki złożone na pół z narysowaną połową dowolnego owocu, farby, talerzyki, kubeczki, karta pracy nr 107.

Proponowane działania:

1. Zabawy oddechowe z serwetkami.

Dmuchanie na różne sposoby: zdmuchiwanie z powierzchni, przesuwanie na określoną odległość, utrzymywanie jak najdłużej w powietrzu, w takim samym odchyleniu itp.

2. Dekalkomania „Owoce”.

N-l wręcza dzieciom złożoną na pół kartkę z narysowaną połową dowolnego owocu. Dzieci malują tę połowę (np. jabłka), a następnie składają kartkę (pomagamy dzieciom mniej sprawnym w złożeniu) i przyciskają. Po rozłożeniu kartki dzieci zobaczą cały owoc.

3. Zapoznanie z fragmentem wiersza M. Lewickiej „Letni bal u lalek”.

Letni bal u lalek

Pięć serdecznych koleżanek urządziło bal u lalek.

Sok, herbata, nawet kawa,

ciastka, torty - ej, zabawa

lepsza niż bal w karnawale!

Nikt się tu nie nudzi wcale!

Jest muzyka - magnetofon,

woła Ania przez mikrofon:

„Letni bal już zacząć czas,

zapraszamy więc do nas

wszystkich miłych, ważnych gości

Do zabawy i radości!”

Paulina z misiem złotym

miesza soki i kompoty,

a Dorota ciasta kroi:

„Komu deser, drodzy moi?”.

Piosenkarką jest Kamila,

śpiewem wszystkim czas umila.

A Krysieńka - blondyneczka

parzy kawę już w szklaneczkach. (…)

N-l pyta dzieci, które z produktów podawanych gościom na balu były zdrowe, a które nie. Wymienia kolejno produkty, a dzieci odpowiadają tak lub nie. Prosi, by zaproponowały zdrowe produkty, które mogą wejść w skład menu letniego balu (zapisujemy propozycje dzieci).

4. Letni bal dla lalek.

Przygotowujemy poczęstunek dla uczestników, wybierając produkty ze sporządzonej listy (owoce i warzywa, soki, woda).

5. Wykonanie karty pracy nr 107.

N-l nazywa przedstawione na rysunku owoce i pyta, które z nich rosną w lesie. Proponuje dorysowanie jagód na krzaczku i naklejenie małego krzaczka obok dużego.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Melodia ludowa Hej, tam pod lasem, CD1 - WESOŁE PLĄSY, tarcze gimnastyczne, warzywa, deska, miseczki, talerzyki, łyżki, serwetki.

Proponowane działania:

1. Taniec integracyjny „Zdrowa sałatka”, CD1 Hej, tam pod lasem.

N-l wręcza dzieciom tarcze gimnastyczne, które podczas I części utworu symbolizują tarkę do warzyw. Dzieci w takt muzyki naśladują ścieranie warzyw na tarce. Podczas części II tarcze zastępują deskę do krojenia - dzieci naśladują krojenie warzyw (uderzają w tarczę brzegiem wyprostowanej dłoni). Przy powtórzeniu części I tarcze symbolizują miskę, w której znajdują się pokrojone warzywa - dzieci naśladują czynność solenia warzyw. Przy powtórzeniu części II tarcze nadal symbolizują miski - dzieci mieszają warzywa wyimaginowaną łyżką. Po zakończeniu tańca „próbujemy sałatkę”.

2. Praca z obrazkiem „Warzywa i owoce”.

N-l rozmawia z dziećmi na temat owoców i warzyw, ukierunkowując pytaniami pomocniczymi:

- Czy warzywa i owoce są ważne dla naszego zdrowia?

- Do kogo idziemy, kiedy się źle czujemy?

- Jakie produkty należy jeść, by organizm był zdrowy?

3. Zabawa „Co jest w koszu?”.

Dzieci nazywają produkty i dzielą je na dwie grupy - owoce, warzywa.

- Co to są nowalijki? (wyjaśniamy pojęcia)

- Dlaczego należy jeść warzywa i owoce? (wyjaśniamy pojęcia witaminy, składniki odżywcze)

- Co należy zrobić przed ich zjedzeniem?

4. Wysłuchanie wiersza J. Papuzińskiej „Już się jesień...”.

Już się jesień...

Już się jesień rozminęła z latem,

Przyszła pora na kolacje pstrokate.

Synowie i córki!

Siekajcie ogórki,

selery i pory,

marchew, pomidory

w drobniusieńką kratkę.

Zrobimy sałatkę.

N-l wyjaśnia niezrozumiałe słowa: pstrokate, drobniusieńka, rozminąć się. Uświadamia dzieciom, dlaczego warzywa są niezbędne w codziennym jadłospisie, dlaczego zapobiegają chorobom.

5. Wykonanie sałatki.

N-l wystawia w miseczkach pokrojone warzywa. Prosi dzieci o pomoc przy nałożeniu i wymieszaniu warzyw. Przed przystąpieniem do pracy dzieci dokładnie myją ręce. Chętne mogą nazwać podane warzywa. N-l nakłada sałatkę na talerzyki i zaprasza dzieci do degustacji.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

CD z dowolną muzyką, mazaki, kartki, różne owoce i warzywa, deska do krojenia, noże, wykałaczki, talerzyki, mrożone owoce, maślanka, mikser, szklanki, plastikowe pojemniki z wodą z cukrem, solą, sokiem z cytryny, słomki, obrazki warzyw i owoców, dwie duże obręcze, papierowe talerze, pokrojone w plastry wybrane owoce i warzywa, karta pracy nr 108.

Proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Owoce i warzywa”.

N-l rozkłada na podłodze (obrazkiem w dół) ilustracje warzyw i owoców oraz dwie obręcze symbolizujące owoce i warzywa. Dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach muzyki. Podczas przerwy w muzyce dzieci podnoszą jeden obrazek i po rozpoznaniu wkładają do właściwej obręczy. N-l przypomina o zachowaniu zasad higieny przed spożyciem owoców i warzyw. Prosi dzieci, by określiły, które z tych produktów wystarczy umyć przed spożyciem, a które należy jeszcze obrać.

2. Wspólne przygotowanie owocowych niespodzianek - prace w zespołach.

,,Owocowe szaszłyki” - śliwka, marchew, papryka, winogrona, ser żółty

,,Owocowy koktajl” - maślanka, mrożone owoce

Smacznego!

3. Wykonanie karty pracy nr 108.

N-l pyta dzieci, jakie owoce są na rysunku i co zawsze należy zrobić przed zjedzeniem owoców. Proponuje dzieciom, by ozdobiły miskę według własnego pomysłu.

4. Zabawy badawcze z solą, cukrem, wodą, cytryną.

Rozpoznawanie i nazywanie produktów za pomocą smaku. Napełniamy plastikowe pojemniki wodą z rozpuszczonym cukrem, solą i sokiem cytryny. Dzieci losowo wybierają pojemnik i pijąc przez słomkę, określają smak: słodki, słony, kwaśny.

5. Praca plastyczna „Zdrowa żywność”.

Dzieci układają z pokrojonych w plastry owoców i warzyw kompozycje na papierowych talerzach. Prace eksponujemy w kąciku przyrody i zapraszamy dzieci z innych grup do zapoznania się ze zdrowymi produktami.

Temat kompleksowy: Ruch to zdrowie

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, kredki, patyk do rysowania na ziemi, opaski na głowę z rysunkami bocianów i jaskółek, kolorowe skakanki, karta pracy nr 109.

Proponowane działania:

1. Zabawa relaksacyjna w ogrodzie przedszkolnym.

Dzieci wybierają sobie wygodne miejsce i stają z zamkniętymi oczami. N-l prosi, by wykonały trzy spokojne wdechy i wydechy: wdech nosem, wydech ustami. Następnie dzieci otwierają oczy i uśmiechają się do siebie i do otaczającej przyrody.

2. Areobik „Wakacyjna rozruszanka nad wodą”, akompaniament do Wiązanki trad. Mel. dziec, CD1 - część I (do dwóch pierwszych melodii - nuty przewodnik cz. I, s. 81, 82).

N-l przypomina piosenki: Jadą, jadą misie i kołysankę Już księżyc zgasł. Dzieci mają wyobrazić sobie, że ćwiczenia wykonują w wodzie. Dzieci stoją w rozsypce przodem do n-la i naśladują jego ruchy (należy kilka razy przećwiczyć każde ćwiczenie i dopiero połączyć je w układ).

Melodia I:

takty 1-8: osiem kroków w miejscu, ręce opuszczone wzdłuż ciała (marsz po wodzie);

takty 9-17: nogi złączone, ręce rozłożone na boki. Na każde raz w takcie klaśnięcie nad głową, na dwa rozstawienie rąk w bok („nauka pływania”)

Melodia II:

takty 1-8: zataczanie kół rękami („nauka pływania” - wolne, obszerne ruchy ramion - trwające przez 2 takty);

takty 9-16: obroty biodrami w prawą stronę, ręce pod boki;

takty 9-16 (powtórzenie melodii): ten sam ruch w lewą stronę.

3. Zabawa dydaktyczna „Spiesz się do gniazda” według Z. Bogdanowicz.

N-l rysuje na placu zabaw koła w odległości 2 metrów (dla połowy

dzieci). Do każdego koła wchodzi dwoje dzieci. N-l wyjaśnia zasady zabawy: dzieci odgrywają rolę ptaków: bocianów i jaskółek. Na hasło: fruwają bociany (lub jaskółki) biegają wszystkie dzieci, które mają opaski z tymi ptakami. Na hasło: do gniazd ptaki zgodnie z ustaloną zasadą wbiegają po dwa do gniazd. Jeśli do gniazda wfrunie dziecko jako trzeci ptak, musi szukać sobie innego wolnego gniazda. Zabawę powtarzamy, zmieniając zasadę: do gniazda mogą wfrunąć trzy ptaki (zmniejszamy jednocześnie liczbę gniazd).

4. Wykonanie karty pracy nr 109.

N-l zwraca uwagę, że dziewczynki mają spódniczki takiego samego koloru jak skakanki, a trzecia dziewczynka nie ma skakanki. Zachęca do narysowania skakanki w kolorze jej spódniczki. Prosi o nazwanie tych kolorów i po- łączenie liniami w pary dziewczynek i skakanek, które pasują do siebie.

5. Zabawy ze skakankami.

Oglądanie różnych skakanek: porównywanie ich długości i kolorów. Wyszukiwanie skakanek w kolorach: żółtym, czerwonym, zielonym i niebieskim. Przeliczanie, ile jest skakanek. Próby nauki skakania obunóż przez skakankę.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Piłki, niebieska i żółta farba plakatowa, kartony, obrazki owadów wycięte z czasopism przyrodniczych, klej, karta pracy nr 110.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Unikaj piłki”.

N-l wyznacza teren zabawy i prosi dzieci, by stanęły na nim nieruchomo. Toczy w ich stronę kilka piłek. Dzieci rozbiegają się w różne strony w celu uniknięcia zderzenia z piłkami. Dziecko, które zderzy się z piłką, odchodzi na chwilę z zabawy.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Sport to zdrowie”.

Sport to zdrowie

Umiem już jeździć na rowerze,

W piłkę grać i skakać.

Umiem już pływać jak żaba,

I naśladować ptaka.

Każdy powie: sport to zdrowie,

Ale pamiętajcie, kochani,

Ćwiczcie razem z rodzicami!

N-l omawia treść wiersza, podkreślając rolę ruchu i uprawiania Sportu dla zdrowia. Pyta dzieci:

- Jakie sporty są wymienione w wierszu? (proponuje naśladowanie ruchem)

- Jakie są wasze ulubione zabawy ruchowe?

- W jakie zabawy bawicie się razem z rodzicami?

3. Zabawa plastyczna „W ogrodzie”.

N-l proponuje namalowanie trawy przy użyciu barwy niebieskiej i żółtej. Omawia prace, zwraca uwagę na różne odcienie zieleni. Prezentuje paletę barw z uwzględnieniem różnego stopnia ich nasycenia. Po wysuszeniu prac dzieci naklejają obrazki różnych owadów wycięte z czasopism przyrodniczych.

4. Słuchanie wiersza H. Zdzitowieckiej „Na plaży”.

Na plaży

Wesoło jest dzieciom

na piaszczystej plaży.

Smaga wiatr od morza,

słońce z nieba praży.

Wesoło jest dzieciom,

radosne ich minki.

Przyjechały białe,

odjadą „Murzynki”.

Dzieci naśladują ruchem zabawy, w jakie można się bawić na plaży.

5. Wykonanie karty pracy nr 110.

N-l omawia obrazek. Prosi dzieci, by nakleiły muszelki pod przedmiotami używanymi do pływania. Zachęca do pokolorowania kółka.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Kredki, biała bibuła, klej, rolki po papierze toaletowym, żółta i czarna krepina, czarny papier kolorowy, drucik dobrze wyginający się, taśma samoprzylepna, sylwety czterech pszczółek różnej wielkości, obrazki zwierząt i owadów.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie opowieści „Jak Wiercipiętek poznawał owady” na podstawie opowiadania M. Galicy (w: Antologia literatury...).

N-l zapoznaje dzieci z postacią Wiercipiętka, a następnie pyta:

- Kim jest Wiercipiętek? - Jakie owady spotkał na podwórku?

- Jakie jeszcze znacie owady? - O jakiej porze roku pojawiają się owady?

Proponuje dzieciom naśladowanie ruchem fruwających owadów.

2. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Pszczółka”.

N-l przygotowuje z dziećmi poszczególne części pszczoły: odwłok z rolki, głowę uformowaną z żółtej krepiny, czułka - druciki owinięte czarną krepiną i skrzydełka wycięte z bibuły. Pomaga dzieciom złożyć poszczególne elementy w całość, mocując je taśmą samoprzylepną. Gotowe pszczółki zawiesza na nitkach wysoko w sali. Dzieci będą mogły bawić się z nimi w zabawy

oddechowe (dmuchanie w kierunku pszczółek z różnym natężeniem).

3. Zabawa ortofoniczna „Naśladowanie odgłosów”.

Jedzie pociąg - fu, fu, fu

Trąbka trąbi - tu, tu, tu

A bębenek - bum, bum, bum

Na to żabki - kum, kum, kum

Konik człapie - człap, człap, człap

Woda z kranu - kap, kap, kap

Komar bzyczy - bzy, bzy, bzy

A wąż syczy - ssssss

Konik polny - cyk, cyk, cyk

Baran beczy - be, be, be

A owieczki - me, me, me.

N-l pokazuje dzieciom obrazek zwierzątka, którego odgłos naśladują.

4. Spacer „Wskaż owady”.

Dzieci obserwują napotkane na spacerze owady. Szukają owadów, które widział Wiercipiętek.

5. Zabawa matematyczna „Jaka pszczółka”.

N-l przypina na tablicy dwie identyczne kolorystycznie sylwety pszczółek. Wskazując pszczółki dzieciom, mówi: To jest duża pszczółka, a to jest mała. Ile jest pszczółek? Następnie przypina trzecią, jeszcze mniejszą pszczółkę, i mówi: Ta pszczółka jest mniejsza od tamtych dwóch. Na koniec przypina czwartą, najmniejszą, mówiąc: Ta pszczółka jest najmniejsza. Powtarza, pokazując poszczególne sylwety na tablicy: duża, mała, mniejsza, najmniejsza.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, szary papier, kreda, zielone skakanki, zielone woreczki gimnastyczne, szarfy w 4 kolorach, linki, obręcze.

Proponowane działania:

1. Zabawa badawcza „Badanie faktury kory”.

Dzieci na spacerze w ogrodzie lub pobliskim parku poznają korę wybranego drzewa za pomocą zmysłów (węch, dotyk, wzrok) i odpowiadają na pytanie, jaka jest kora. N-l wręcza dzieciom szary papier i kredę i proponuje, by położyły kartkę na korze drzewa i spróbowały ją delikatnie zarysować. Następnie wspólnie z dziećmi układa drzewo: z kartek z fakturą kory dzieci układają pień (nakładanie

na narysowany wzór), z zielonych skakanek konary, a z zielonych woreczków liście.

2. Zabawa „Żabki”.

Dzieci (te, które potrafią) robią baloniki z obu lub jednego policzka. Mocno zaciskają usta, lekko uderzając palcami w policzki, wyciskają porcjami powietrze.

3. Areobik „Wakacyjna rozruszanka nad wodą”, akompaniament do Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - część II (opracowanie ruchu do melodii Poszło dziewczę po ziele).

Przed opracowaniem ostatniej melodii n-l śpiewa z dziećmi piosenkę Poszło dziewczę po ziele, aby przypomnieć charakter utworu, jego zmieniające się tempo i artykulację (muzyka płynna i skoczna).

Melodia III:

takty 1-4: naprzemienne wymachy rąk w górę i w dół (dwie zmiany w takcie);

takty 5-6: na każde raz w takcie skłon w dół (dotknięcie „wody” czubkami palców), na dwa wyprost;

takty 7-8: 8 podskoków obunóż w przód, ręce wzdłuż ciała lub pod boki;

takty 9-10: ten sam ruch do tyłu.

4. Zabawa ruchowa „Skryj się, żabko, w wodzie”.

N-l układa z szarf (czerwonej, zielonej, żółtej i niebieskiej) cztery stawy. Zakłada dzieciom szarfy w takich samych kolorach i wyznacza jedno dziecko, które będzie bocianem. „Żabki” spacerują na czworaka obok stawów. Na sygnał - podniesienie szarfy określonego koloru w górę, „żabki” skokami uciekają do swojego stawu, gdzie będą bezpieczne. „Bocian” skacze na jednej nodze, dotknięte dziecko zostaje bocianem.

5. Zabawa skoczna „Wyszywanie”.

N-l rozkłada linę, a po obu jej stronach obręcze. Dzieci stoją w rzędzie przed liną. Na sygnał poruszają się w ustalonej kolejności skokami obunóż, przeskakując z jednej strony liny na drugą.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, patyki do rysowania na ziemi, parasole lub stoły w sali, polne kwiaty, długie trawy.

Proponowane działania:

1. Utrwalenie areobiku „Wakacyjna rozruszanka nad wodą”, CD1 - akomp. do Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych.

Zachęcamy dzieci, by wykonały areobik do całej wiązanki (scenariusze s. 178 i s. 182).

2. Zabawa naśladowcza „Zabawy sportowe”.

Dzieci naśladują ruchem gesty i czynności pokazywane przez n-la.

3. Zabawa „Żabki”.

Dzieci są ustawione w trójki (jedno jest rodzicem, dwoje dziećmi). „Rodzic” ustala imiona dzieci (mogą być ich własne). „Rodzic” odpoczywa pod grzybkiem (rozstawionym parasolem) lub pod stołem, a dzieci-żabki idą na spacer. Po trzykrotnym zapukaniu przez n-la w grzybek „rodzic” woła swoje

dzieci. Wywołane dziecko skacze do swojego grzybka i ostrożnie chowa się pod jego „kapeluszem”.

4. Ilustrowanie ruchem utworu M. Terlikowskiej „Lato, Lato, co ty na to”.

N-l wyznacza dzieci do roli lata, chłopca, dziewczynki, dzieci. Czyta utwór, a dzieci naśladują ruchy chłopca czy dziewczynki.

Lato, Lato, co ty na to

Jestem Lato, ciepłe Lato,

z malowanym koszem,

a w tym koszu dobre rzeczy

w darze wam przynoszę.

Poziomkami was częstuję,

miodem i agrestem.

Sztuk też uczę rozmaitych,

bo od tego jestem.

Więc mnie naucz pływać, Lato,

bardzo wdzięczny będę za to.

Lato, Lato, co ty na to?

Wodę w rzekach ci ogrzeję,

na to możesz liczyć.

Lecz pamiętaj: kto chce pływać,

musi pilnie ćwiczyć.

Nie wypływaj sam daleko,

bo woda zdradliwa.

BądŸ odważny, lecz ostrożny -

wtedy będziesz pływał.

A mnie naucz jagód szukać,

bo to trudna sztuka.

Lato, Lato, co ty na to?

Wstawaj raniutko, nigdy się nie leń.

W lesie uważnie rozgarniaj zieleń.

Szukaj polanek skąpanych w słońcu,

a pełen dzbanek uzbierasz w końcu. (...)

N*l pyta dzieci:

- Jakie owoce nam daje lato? - W jakie zabawy ruchowe można się bawić latem?

- Co można jeszcze robić latem? - Za co lubimy lato?

5. Zabawa „Taniec rusałek” przy muzyce poważnej.

Dzieci w wiankach na głowie (uplecionych przez n-la) mają wyobrazić sobie taniec w wodzie. Chętne dzieci mogą podjąć próby samodzielnego plecienia wianków z długich traw i polnych kwiatów.

Temat kompleksowy: Bezpieczne zabawy

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Wiązanka tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1 - AKOMP, zabawki - rekwizyty symbolizujące zabawy.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Sprzątamy samochód”.

N-l prosi dzieci, by wyobraziły sobie, że ich buzia to wnętrze samochodu, w którym trzeba zrobić generalne porządki. Zaczynamy od odkurzania podłogi (przesuwanie czubkiem języka po dnie jamy ustnej), następnie foteli (przesuwanie językiem po dolnych zębach), myjemy szyby (przesuwanie czubkiem języka po wewnętrznej stronie policzków). Wycieramy kurz z tablicy rozdzielczej i kierownicy (przesuwanie językiem po górnych zębach). Na zakończenie czyścimy światła (dotykanie górnych siekaczy na zmianę czubkiem języka).

2. Zabawa z elementami ćwiczeń dramowych „Rodzinna wycieczka” - akomp, do Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1.

N-l zaprasza dzieci na „wycieczkę rowerową”. Omawia zasady zachowania się na drodze. W takt akompaniamentu naśladuje czynności związane z przygotowaniem i przebiegiem wycieczki, objaśniając znaczenie każdego ruchu, np.: pompujemy koła; ruszamy wolno; jedziemy coraz szybciej; uwaga, czerwone światło; uwaga, przejazd kolejowy; wjeżdżamy pod górkę; zjeżdżamy z górki itp. Dzieci powtarzają ruchy za n-lem.

3. Zapoznanie z zasadami, których należy przestrzegać w czasie zabaw na powietrzu.

Dzieci siedzą w kręgu, w środku są ułożone rekwizyty symbolizujące różne zabawy. N-l objaśnia ich znaczenie. Prosi dzieci, aby wybrały te, które symbolizują ich ulubione zabawy. Omawia zasady, jakich należy przestrzegać w czasie zabaw na powietrzu, np.:

- W wodzie kąpiemy się w kole ratunkowym, pod opieką dorosłych.

- Na plaży stosujemy kremy z filtrem, aby ochronić ciało przed oparzeniem, głowę chronimy pod czapką.

- W pobliżu ulic ani na ulicy nie bawimy się piłką.

- Na rowerze i rolkach jeździmy w kasku po wyznaczonym terenie itp.

4. Wysłuchanie wiersza E. Piechny-Pietrzyk „Zwierzęta na wycieczce”.

N-l zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat wiersza, naprowadzając pytaniami pomocniczymi:

- Co zdarzyło się na jezdni?

- Na jakim świetle można przejść na drugą stronę ulicy?

- Co robimy, kiedy świeci się światło czerwone?

- Gdzie mogą przechodzić piesi przez ulicę?

5. Zabawa z tekstem „Cicho - głośno”.

Dzieci stoją w kole podzielone na trzy zespoły. Wypowiadają określone zdania: cicho, głośno, zgodnie z przyjętą pozycją. Dzieci z rękami uniesionymi wysoko w górze wypowiadają głośno zdanie:

Gdy zielone, idź, nie zwlekaj. Dzieci z opuszczonymi rękami mówią: Gdy czerwone stój i czekaj. Dzieci, które kucają, wypowiadają cicho zdanie:

Zebra mała pasy dała, byś bezpiecznie chodzić miała.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Kolorowe koła z papieru o średnicy 3-5 cm, klocki w kształcie figur geometrycznych, kartony z naklejoną folią aluminiową, klej, elementy wycięte z kolorowej folii samoprzylepnej, czerwone gumki frotki, gwizdek, karta pracy nr 111.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Rozsypane koła”.

Dzieci siedzą w kole. Na dywanie leżą kolorowe koła. N-l prosi dzieci, aby przyjrzały się rozsypance i powiedziały, jaki kształt dostrzegają. Następnie proponuje, by zamieniły się miejscami i ponownie przyjrzały się rozsypance. Pyta o spostrzeżenia i proponuje dzieciom układanie dowolnych kompozycji z kolorowych kół. Dokłada także klocki w kształcie figur geometrycznych - kwadraty,

prostokąty i trójkąty.

2. Wykonanie karty pracy nr 111.

Dzieci opowiadają, co dzieje się na obrazkach. N-l prosi o przyklejenie zielonej kropki pod obrazkami, na których dzieci postępują prawidłowo, czerwonej pod obrazkami, na których zachowują się niepoprawnie.

3. Zabawa z elementami kinezjologii edukacyjnej „Semafor”.

N-l wyjaśnia, co to jest semafor i jak działa. Zakłada dzieciom na prawą rękę czerwoną gumkę frotkę. Umawia się, że semafor pracuje zgodnie z sygnalizacją świetlną. Dzieci stoją z rękami zgiętymi w łokciach. Na sygnał gwizdka unoszą prawą rękę do góry, a lewą prostują i wyciągają do przodu. Na drugi sygnał następuje zmiana rąk.

4. Zabawa ruchowa „Jedzie pociąg” według pedagogiki zabawy.

Dzieci są podzielone na trzy grupy symbolizujące trzy pociągi. Każda grupa ma inny tekst do powtarzania. Grupa pierwsza mówi: Jedzie pociąg, jedzie pociąg. Druga grupa mówi: Coraz prędzej, coraz prędzej, a trzecia: Ciuch, ciuch… Na sygnał odjazdu pociągi zaczynają jechać, wypowiadając jednocześnie swój tekst.

5. Praca plastyczna - wyklejanka.

N-l rozdaje dzieciom kartony z naklejoną folią aluminiową. Proponuje naklejanie przygotowanych elementów z kolorowej folii samoprzylepnej w formie dowolnej kompozycji.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie CD1 - AKOMP, rysunki przedstawiające miejsca odpoczynku wakacyjnego (wykonane przez n-la), kredki, farby plakatowe.

Proponowane działania:

1. Spotkanie z policjantem - poznanie sposobów zachowania się w sytuacjach zagrożenia.

N-l omawia niepożądane zachowania i rozmawia z dziećmi na temat zasad bezpieczeństwa na drodze. Udziela dzieciom wskazówek na wakacje.

2. Zabawa ruchowa „Wesoła kąpiel”, CD1 - akomp,do piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie (nuty scenariusz, s. 193).

Podczas słuchania dzieci wyklaskują rytm piosenki oparty w większości na ostinacie ósemkowym (stały rytm ósemkowy - 4 uderzenia w takcie). Po opanowaniu rytmu utrwalamy go w zabawie: przy akompaniamencie tamburyna dzieci maszerują nad wodę wąską ścieżką (jedno za drugim za wyznaczoną osobą - mamą lub tatą). Gdy n-l włączy nagranie, naśladują wesołą kąpiel w wodzie

(chlapanie - rytmiczne podskoki z klaskaniem), pływanie (poruszanie się w rytmie piosenki), przeskakiwanie przez fale (rytmiczne podskoki obunóż). Początkowo n-l podaje polecenie, jak należy się poruszać, później dzieci same wybierają jeden ze sposobów. Zabawa może przyjąć formę zagadki, wtedy dzieci indywidualnie naśladują określony ruch, a pozostałe odgadują, co kolega lub koleżanka robią w wodzie.

3. Pogadanka na temat bezpiecznego i rozsądnego korzystania z kąpieli słonecznych i wodnych.

Zabawa dramowa „Giełda wakacyjnych pomysłów”.

4. Praca plastyczna „Wakacje”.

N-l demonstruje rysunki przedstawiające miejsca wakacyjnego odpoczynku. Dzieci wybierają dowolny rysunek (ten, który im się najbardziej podoba) i kolorują go kredkami lub malują farbami.

5. Zabawa usprawniająca język, wargi i żuchwę.

„Maszerowanie” - dotykanie czubkiem języka najpierw do wargi dolnej, potem do lewego kącika ust, do wargi górnej, do prawego kącika ust:

- kląskanie językiem,

- ziewanie,

„Szuflada” - mocne wysuwanie szczęki do przodu i cofanie do pozycji wyjściowej:

- liczenie ząbków przez dotykanie językiem (czubkiem) kolejno zębów na górze i dole,

- robienie kółek językiem po zewnętrznej stronie zębów przy zamkniętej buzi,

- nadymanie policzków.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Klapki plażowe, owoce w koszyku, papierowe gwiazdki śniegu, parasol, kalosze, plecak, strój kąpielowy, nasiona kwiatów, zabawki do piaskownicy, koło kąpielowe, rękawice, szalik, czapka, czepek, rolki, wykropkowane rysunki rybek, kredki, kreda, elektryczny sygnalizator świetlny lub dwa koła: zielone i czerwone wycięte z foli samoprzylepnej.

Proponowane działania:

1. Segregowanie przedmiotów i przyporządkowanie kolejnym porom roku.

Na stole leżą: klapki plażowe, owoce w koszyku, papierowe gwiazdki śniegu, parasol, kalosze, plecak, strój kąpielowy, nasiona kwiatów, zabawki do piaskownicy, koło kąpielowe, rękawice, szalik, czapkę, czepek, rolki. N-l prosi dzieci o posegregowanie przedmiotów i przyporządkowanie ich kolejnym porom roku, a następnie wskazanie przedmiotów przydatnych do zabaw i sportów letnich.

2. Zabawa dramowa „Idźcie jak”.

N-l mówi: Idźcie, skacząc po kamieniach; Zbiegajcie z górki; Idźcie jak roboty; Jesteście żabkami; Bawicie się w przedszkolu; Jedziecie na rowerze; dzieci wykonują te czynności.

3. Wysłuchanie fragmentu utworu W. Badalskiej „Wyjeżdżamy na wakacje”:

Wyjeżdżamy na wakacje

Jak wakacje, to wakacje! Czas wyjazdu bliski.

Zaczynamy dziś od rana pakować walizki.

To wcale nie takie łatwe, kłopot to niemały…

Co wziąć ze sobą, by wakacje dobrze się udały?

Najpierw… piłka. To jest racja.

Gra się w piłkę na wakacjach!

Wędkę… A czy są tam ryby?

Koszyk… Po co?

No… na grzyby.

Weź materac do pływania.

I… skakankę do skakania.

Czy weźmiemy jakieś gry?

Może bierki lub warcaby?

No, i dosyć! Bo w walizce

miejsca tylko aby, aby…!

Jeszcze tylko dwie rakiety.

Oj! Nie domknę już niestety. (…)

Upchaliśmy przecież!

Teraz tylko ruszać w drogę…

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci:

- W jakie zabawy będą bawiły się dzieci na wakacjach?

Proponuje dzieciom, by pokazywały te zabawy ruchem.

4. Rysowanie po śladzie.

N-l rozdaje dzieciom wykropkowane rysunki ryb. Proponuje rysowanie po śladzie, żeby dowiedzieć się, jakie to zwierzątko. Pyta dzieci:

- Co mówi ryba, gdy coś chce powiedzieć? (Nic, bo ryby nie mają głosu i tylko poruszają pyszczkami). Proponuje wysunięcie ust do przodu na kształt pyszczka i poruszanie nimi w określony sposób: zamykanie i otwieranie.

5. Zabawa na sprawnościowa „Jedziemy samochodem”.

N-l rysuje ulicę z zaznaczonym przejściem dla pieszych. Ustawia elektryczny sygnalizator świetlny lub naśladuje policjanta. Nakleja na dłoniach dwa koła: czerwone i zielone. Na początku ulicy ustawia zabawkę samochód. Wyjaśnia, że samochód prowadzi się, nawijając sznurek na patyk. Chętne dziecko zostaje kierowcą. Pozostałe obserwują, czy kierowca jedzie bezpiecznie. N-l steruje ruchem za pomocą sygnalizatora lub ręcznie. Miłej zabawy!

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie CD1 - AKOMP, czarna flaga z bibuły lub materiału, farby, szablony sygnalizatora, po dwa przedmioty lub rysunki posiadające cechy wspólne i różniące je.

Proponowane działania:

1. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Ulica”.

N-l z pomocą dzieci wykonuje makietę ulicy z zaznaczonymi przejściami dla pieszych (dzieci rozstawiają stałe elementy, kolorują pasy). Rozmawia z dziećmi na temat ich drogi do przedszkola. Proponuje odgadniecie zagadki:

Kto na skrzyżowaniu bez obawy staje, Bo ręką zatrzyma auta i tramwaje? (policjant)

Omawia strój policjanta.

2. Praca plastyczna „Sygnalizator”.

Dzieci malują światła na wyciętym z papieru szablonie sygnalizatora.

3. Zabawa na spostrzeganie „Czym się różni - w czym jest podobne”.

N-l pokazuje dzieciom dwa przedmioty lub rysunki posiadające cechy wspólne i różniące się. Prosi dzieci, by dokładnie im się przyjrzały, a następnie wskazały różnice i podobieństwa.

4. Ćwiczenia emisyjne „Zabawy w wodzie”, CD1 - akom, do piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie (nuty scenariusz, s. 193).

N-l wprowadza wzrokowy symbol oznaczający zakaz kąpieli - czarną flagę. Zapoznaje dzieci z melodią piosenki. Śpiewa zwrotkę na sylabie la, refren na słowie chla-pu, proponuje dzieciom połączenie śpiewu z ruchem: podczas zwrotek dzieci „brodzą w wodzie” (maszerują po sali, podnosząc wysoko nogi), w trakcie refrenu „ochlapują” kolegów i koleżanki. Na sygnał - podniesienie w górę czarnej flagi, wszyscy „wychodzą z wody” (ustawiają się zgodnie ze wskazówkami n-la, np. w szeregu, w parach, trójkami, w kole, w dwóch kołach współśrodkowych (chłopcy, dziewczęta) itp.

Temat kompleksowy: Czystość to zdrowie

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1-PIOS, różne przedmioty, kubek do mycia zębów, pasta w tubie i szczoteczka, sylwety szczotki, tuby i kubka, karta pracy nr 112.

Proponowane działania:

1. Wprowadzenie dzieci w tematykę czystości słowami wiersza A. Rumińskiej „Jestem czyścioszkiem”.

Jestem czyścioszkiem

Przed jedzeniem zawsze myję ręce:

Przed śniadaniem, obiadem, kolacją do łazienki pędzę.

Po jedzeniu myję zęby oczywiście:

Po śniadaniu, po obiedzie i… kolacji... będą czyste.

A wieczorem, kiedy pora do łóżeczka,

Biorę kąpiel ja i moja zabaweczka.

Potem mama cichutko woła mnie:

- Pora spać, czyścioszku, połóż się.

N-l nawiązując do treści wiersza, pyta dzieci:

- Czy lubicie się myć i kąpać? - Kiedy powinniśmy myć ręce?

- Jak często należy myć zęby? - Czy pamiętacie o myciu zębów po każdym posiłku?

- Kiedy jest pora na kąpiel?

Prosimy dzieci, by uzasadniły swoje odpowiedzi.

2. Opracowanie I zwrotki piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1.

Dzieci znają już rytm i melodię piosenki. Omawiamy treść i uczymy tekstu (rytmiczne powtarzanie słów). Śpiew łączymy z opowieścią ruchową.

Takty 1-4: marsz po obwodzie koła wiązanego,

takty 5 i 9: cztery razy pocieramy ręką o rękę (pięści zaciśnięte),

takty: 6 i 10: cztery klaśnięcia w dłonie,

takty: 7-8 obrót wokół własnej osi w prawo,

takty: 11-12: obrót wokół własnej osi w lewo.

3. Zabawa ruchowo-naoeladowcza „Lustra”.

N-l stoi przed dziećmi i pokazuje różne miny i gesty (poranna toaleta). Dzieci przeglądają się w lustrze, naśladując te miny.

4. Teatrzyk sylwet na podstawie wiersza W. Chotomskiej „Kino w łazience”.

Kino w łazience

Szczotka: - Jestem szczotka.

Tuba: - Jestem tuba.

Szczotka: - Pani tuba jest za gruba.

Tuba: - Jestem gruba, ale schudnę,

bo to wcale nie jest trudne.

Szczotka: - Buzia sama się otwiera -

mycie zębów będzie teraz.

Będę myła zęby póty,

aż umyję - w dwie minuty!

Kubek: - Teraz pora na mój występ -

dam ci trochę wody czystej.

Wypłucz buzię, umyj szczotkę

i piosenki zanuć zwrotkę: (na melodię „Szła dzieweczka do laseczka”)

Szła szczoteczka do kubeczka,

do kubeczka szła, do kubeczka szła.

I cieszyła się wraz ze mną

jak piosenka ta.

Kto zawsze, kto zawsze o zęby dba,

ten uśmiech wesoły na twarzy ma.

Spośród różnych przedmiotów dzieci wskazują przybory do mycia zębów.

5. Wykonanie karty pracy nr 112.

Na obrazku są przedstawione różne przedmioty. N-l prosi o wskazanie tych, które przydadzą się do porannej toalety i dorysowanie zębów do grzebienia.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 - PIOSENKI, plastelina, klocki w kształcie figur geometrycznych, sylwety kotków, dzieci i brudasa, czystego Tomka, kukiełka kotka, mydło, ręczniki, szablony lusterka.

Proponowane działania:

1. Zabawa z elementem wyprostnym „Wielkoludy i krasnoludy”.

Na hasło: spacerują wielkoludy dzieci chodzą po całej sali z rękami uniesionymi w górę. Na hasło: spacerują krasnale dzieci poruszają się, kucając z rękami na głowie ułożonymi w kształt spiczastej czapki.

2. Teatrzyk sylwet na podstawie wiersza H. Bechlerowej „Brudas i kotki”.

Brudas i kotki

My jesteśmy kotki, koci domek mamy,

do naszego domku gości zapraszamy.

Zaprosimy Jacka i Hanię, i Elę,

bo im więcej gości, tym będzie weselej.

Wejdźmy, bo już czas, kotki proszą nas.

Idzie jeszcze ktoś.

Czy to nowy gość?

Jakie włosy potargane!

Na fartuszku brzydkie plamy!

Jakie buty zabłocone!

Jakie włosy potargane!

To nie dla nas taki gość!

Tomku, prędko z nami chodź!

Co to wszystko znaczy? Na zabawę czas,

A tu kotki poszły, zostawiły nas.

Kotki go uczesały, Kotki go umyły…

Kotki - czarodzieje brudasa zmieniły!

Tylko o tym wszystkim nie mówcie nikomu…

Teraz chodźmy na zabawę do kociego domu!

Pokaz ,,W łazience” - dzieci robią to, co robi kotek (nauka lub przypomnienie - w zależności od terminu realizacji tematu - poprawnego mycie rąk). Przypomnienie o konieczności korzystania z mydła, wody i ręcznika.

3. Elementy dramy ,,Co robimy w łazience”.

Dzieci naśladują czynności wykonywane podczas porannej toalety. N-l proponuje także inny wariant zabawy: dzieci poruszają się przy spokojnej muzyce. Na przerwę w muzyce pokazuje dowolny przedmiot potrzebny do dbania o czystość. Dzieci pokazują ruchem i gestem, jak się z niego korzysta.

4. Zabawy plastyczne - praca w grupach.

„Ręczniki” - projektowanie wzorów z figur geometrycznych

„Lusterko” - ozdabianie ramy lusterka kawałkami plasteliny

5. Opracowanie wokalno-ruchowe II zwrotki piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1.

Powtórzenie I zwrotki opowieści ruchowej, nauka słów zwrotki II z jednoczesnym naśladowaniem mycia rąk (zwrotka), rytmicznymi klaśnięciami na słowach pucu, pucu i ponownym naśladowaniem mycia rąk (refren). Po tym ćwiczeniu uczymy opowieści ruchowej:

takty 1-4: naśladowanie mycia rąk;

takty: 5 i 9 oraz 6, 10 jak w zwrotce I;

takty: 7- 8 naśladowanie mycia brzucha (głaskanie ruchami okrężnymi - ruch w prawą stronę),

takty: 11-12 jak w taktach poprzednich, tylko w lewą stronę.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 - PIOS, instrumenty perkusyjne, zmiotki, ściereczki, śmietniczki, miski z wodą, ubrania lalek, lalki z kącika lalek, kartony, mazaki, karty dodatkowe, s. 117-121.

Proponowane działania:

1. Słuchanie wiersza A. Kwiecińskiej „Wielkie porządki”.

Wielkie porządki

Proszę spojrzeć na Dorotkę:

ma śmietniczkę, wielką szczotkę.

Bardzo się napracowała, pokój lalek posprzątała.

Teraz pranie - dzbanek, miska,

aż na nosek woda pryska!

Więcej mydła! Jeszcze muszę

wyprać obrus i fartuszek.

Bluzki, suknie, czapki, szale, by czyściutkie były lale.

N-l prosi dzieci o pomoc przy przebieraniu lalek. Zwraca uwagę na potrzebę uprania ubranek. Pyta dzieci, co jest potrzebne do prania. (Można także zaproponować dzieciom ubieranie postaci z dodatkowej karty pracy, s. 119-121.)

2. Praca w grupach: pranie ubranek dla lalek.

Dzieci segregują ubranka według koloru, płuczą w czystej wodzie, rozwieszają w łazience, a następnie przebierają lalki w czyste ubrania (wybór ubrań stosownie do temperatury).

3. Akomp, do piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1.

Dzieci podzielone na pięć grup, każda grupa otrzymuje inne instrumenty. Zwrotki - stały rytm ósemkowy (4 uderzenia w takcie), w I zwrotce - na grzechotkach, w II - na kołatkach, w III - na drewienkach. Refren - na słowach: pucu, pucu, chlapu, chlapu wystukiwanie rytmu piosenki na bębenku, w pozostałej części potrząsanie tamburynem.

4. Urządzenie w sali „Kącika czyścioszka”.

Dzieci pomagają przy pracach porządkowych w sali - działania w grupach: zbieranie rozrzuconych rzeczy, papierków, zamiatanie podłogi, wycieranie kurzu, ustawianie zabawek.

5. Praca plastyczna „Brudas”.

Kolorowanie sylwety chłopca mazakami. N-l zastanawia się wspólnie z dziećmi, jak można zmienić brudasa.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

Piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 - PIOSENKI, rysunki ręcznika, kroplomierze, rozwodniona farba, słomki do napojów, cebula, cukier, szklane słoiczki, ilustracja przedstawiająca ludzi wykonujących różne zawody, przykładowe narzędzia pracy, kartony, różnorodny materiał plastyczny, rysunki witaminy wykonane przez n-la.

Proponowane działania:

1. Opowieść ruchowa do III zwrotki piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1.

Uczymy dzieci III zwrotki piosenki Pucu, pucu- wielkie pranie. Po opanowaniu słów uczymy opowieści ruchowej do ostatniej zwrotki i śpiewamy całą piosenkę podczas ruchu (nuty i ruch scenariusze s. 193 i 196).

III zwrotka

takty: 1-4: naśladowanie czynności wycierania szmatką kurzu (kuliste ruchy w powietrzu jednocześnie prawą i lewą ręką),

takty: 5 i 9 oraz 6 i 10 jak w zwrotce I,

takty: 7- 8 i 11-12 złączenie przed sobą dłoni (kulka z dłoni), a następnie zatoczenie rękami dużego koła.

2. Praca plastyczna „Witamina”.

Ozdabianie rysunków witaminy (kształt rysuje n-l). N-l wyjaśnia dzieciom, dlaczego należy przyjmować witaminy. Wskazuje warzywa i owoce jako źródło witamin.

3. Wykonanie syropu (z cebuli i cukru) na przeziębienie.

N-l obiera i kroi cebulę, a następnie układa w szklanym słoiczku. Prosi dzieci o wsypanie odmierzonej porcji cukru. Zachęca do prowadzenia obserwacji.

4. Praca plastyczna „Ręczniki” - malowanie przez rozdmuchiwanie.

N-l wręcza dzieciom gotowy wzór, odmierza kroplomierzem kilka kropli rozrobionej wcześniej farby. Prosi dzieci, by rozdmuchiwały ją za pomocą rurki do napojów. Chętne dzieci mogą dorysować inne elementy według własnego pomysłu.

5. Zabawa „Kto czym pracuje”.

N-l pokazuje ilustrację, na której są osoby wykonujące różne zawody (w tym lekarz, dentysta, pielęgniarka). Zadaniem dzieci jest dopasowanie każdemu z nich określonych narzędzi pracy.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

Papierki po cukierkach, pudełko kartonowe, stare gazety, klej, piosenka Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 - PIOSENKI, instrumenty perkusyjne, sylwety zdrowego i chorego zęba, obrazki przedstawiające, co jest dobre, a co i złe dla zębów, kolorowe chustki.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Jak należy się ubierać”.

N-l wręcza dzieciom obrazki, na których postacie są ubrane odpowiednio i nieodpowiednio do warunków pogodowych. Zachęca do wypowiedzi, czy dzieci na rysunkach postępują dobrze i co należy zrobić, aby nie zachorować.

2. Spotkanie z lekarzem.

N-l prezentuje rekwizyty potrzebne lekarzowi do pracy. Wyjaśnia, do czego służą. Omawia znaczenia dla zdrowia higieny, ruchu, odpowiedniego odżywiania i szczepień ochronnych. Słucha stetoskopem pracę serca u chętnych dzieci.

3. Zabawa dydaktyczna „Zdrowe i chore zęby”.

N-l przypina na tablicy sylwety zdrowego i chorego zęba. Wspólnie z dziećmi zastanawia się, co jest złe, a co dobre dla zębów. Pokazuje obrazki i prosi o ich posegregowanie i przypięcie pod sylwetami zębów.

4. Rozmowa na temat konieczności ochrony środowiska.

N-l pyta dzieci, co by było, gdyby dzieci rzucały papierki na dywan. Podaje przykłady, w jaki sposób dzieci mogą dbać o przyrodę. Rozdaje dzieciom pudła kartonowe i prosi o wyklejanie ich gazetami. Proponuje wykorzystanie pudeł jako koszy na śmieci. Ustawia kosze wykonane przez dzieci w różnych miejscach w przedszkolu.

5. Utrwalenie komp., do piosenki Pucu, pucu - wielkie pranie, CD1 (scenariusz, s. 197).

6. Zabawa rozwijająca wyobraźnię „Kolorowe sny na czystej planecie”.

N-l zaprasza dzieci do swobodnej zabawy z kolorowymi chustkami. Proponuje, by spróbowały podrzucać chustki, starając się stanąć pod nimi podczas ich opadania, a następnie ułożyły się na dywanie „do snu”. Okrywa każde dziecko chustką (naśladowanie śpiących dzieci). W czasie „snu” opowiada im bajkę: Pewne dzieci w czasie snu przeniosły się na czystą planetę. Zamieszkiwały ją tajemnicze ludki, które jadły tylko zdrową żywność, nie znały chorób, były wesołe i szczęśliwe. Rosły tam kolorowe kwiaty pięknie pachnące i fruwały duże, kolorowe bańki mydlane i motyle. Wszystkim mieszkańcom bardzo podobało się na tej planecie. N-l budzi dzieci, zdejmując z każdego chusteczkę. Pyta, czy ich sen był przyjemny.

1

---