STOPIEŃ SZKOLENIA METODYKA

POZNAJ SIEBIE

Kraków 2002

METODA BRONNIKOWA KONSEKWENTNA I WYPRACOWANA

Oświadczam, ze ludzie nauczeni widzenia bez wykorzystywania oczu, rzeczywiście potrafią czytać teksty, wcześniej im nie znane, i potrafią re­alizować caty szereg innych działań, zazwfczaj wymagających korzystania ze wzroku. Wyniki obserwacji potwierdzają, ze uczący się tej metody nie po­trzebują posiadać jakichkolwiek wyjątkowych umiejętności.

Dostrzegłam, przede wszystkim, obecność systemu kształcenia, w któ­rym cały czas dąży się do tego, zeby maksymalnie wykorzystać możliwości organizmu. Kształtowanie nowego widzenia okazało się całkiem możliwe i u ślepych. Badania podkreślają jego fizjologiczność dla mózgu człowieka.

N. P. Bechterews, profesor RAN i RAMN,

Laureat Nagrody Państwowej ZSRR, członek zagraniczny Austriackiej, Fińskiej Akademii Nauk, Amerykańskiej Akademii Medycznej i Psychiatrii, Międzynarodowej Akademii Nauk, Eko­logii, Bezpieczeństaw Człowieka i Przyrody.

KSZTAŁTOWANIE NOWEGO BIOLOGICZNEGO GATUN­KU CZŁOWIEKA NAZIEMI JUŻ SIĘ ZACZĘŁO!

Dzieci, nauczone według systemu W. M. Bronnikowa, dają początek te­mu co będzie dopiero za 20-30 lat. Ich możliwości pokrywają się z obli­czonymi przez nas juz dawno cechami superoztowieka. O tym, co robi Bronnikow w swojej akademii wielu mówi, jak o fantastyce: naucza dzieci możliwości samodiagnozowania, rehabilitacji siebie i innych przy ciężkich chorobach; objętościowemu postrzeganiu informacji; tworzy nowe koncep­cje w systemie oświaty, gdzie dziecko powinno być poszukiwaczem wie­dzy, a nauczyciel — reżyserem, analitykiem i politykiem u tym procesie. To tylko pierwsze kroki na drodze rozwoju człowieka. Możliwości zaczęły wcie­lać się w praktyce!

J. A Fomin, prcfesor RNAN

SBN 83-916960-1-4 BniecnaB Muxa ii.noiimm EpoimuKOB

«Mercu rapuouioaiiMM (Ji.vikuhm opraii mu wa». Redaktor- S Dorzak CncTeiwHbicTCY«oiiormi pa3Bnrun ic.iobckíi.

<-RAk-ń\A/9nn? "AMinA" r r n.7 o wvivi RRr>Mi\iiKfiwi/

HARMONIZACJA FUNKCJI ORGANIZMU

NAWYKI NATURALNEGO UZDRAWIANIA I ROZWOJU SKALI WRAŻLIWOŚCI

I STOPIEŃ SZKOLENIA

Autor metody W.M. BRONNIKOW

Świadectwa autorskie N^sN^a 1586, 1598 Państwowe patenty N^fiN^a 2157263, 2143290, 2134596

Kraków 2002

Amida 2002

ISBN 83-916960-1-4

SPIS TREŚCI

itp.

Wykonując wszystkie ćwiczenia na różnej odległości, trzeba porównywać siłę od­czuć oraz swoje możliwości kierowania energią.

Inaoenie ćwiczenia

rys. 3

Przy każdych odczuciach bioenergii włącza się do pracy prawa półkula mózgu, po­wstaje rozwój prostych i odwrotnych biologicznych więzi, wypracowuje się świadome kierowanie nimi.

ĆWICZENIE 3 AKTYWIZACJA I ROZWÓJ SIL ŻYCIOWYCH

(Pionowe „pobudzenie" przepływu energii)

Pozycja wyjściowa: Nauczyciel i Uczeń stają twarzą w twarz.

Sposób wykonania

*

W trakcie wykonania ćwiczenia Uczeń powrñinien stać spokojnie i bez zbędnych ru­chów. Uwaga powinna być skierowana na odczucia.

Nauczyciel nie ma prawa wykorzystywać jakichkolwiek myśloksztattów (nie można myśleć o chorobach Ucznia, innych jego problemach). Pracę prowadzi się tylko z ener­gią.

Nauczyciel i Uczeń uaktywniają odczucia energii, nawiązują energetyczny kontakt pomiędzy swoimi dłońmi. Nauczyciel okrężnymi ruchami dtoni uaktywnia energetykę Ucznia. W rękach Ucznia powstają różnego rodzaju odczucia w postaci kłucia, ciepła, zimna, ciśnienia, ciągnących się nici, fal, wiaterku, huczenia itp. (indywidualna wrażli­wość odczuwania energii). Uczeń koncentruje swoją uwagę na odczuciach i rejestruje je. W miarę uwrażliwienia, odczucia będą powstawać również w innych częściach cia- ta.

PRACA Z FORMĄ ZEWNĘTRZNĄ

1. Powstanie trwałego kontaktu energetycz­nego Uczeń rejestruje komendą „Jest" i powoli odchodzi do tyłu na siedem metrów od Nauczy­ciela (rys. 6), nie opuszczając rąk. Nauczyciel i Uczeń utrzymując kontakt energetyczny między dłońmi, rozciągają pole energetyczne jak gumę.

2. Nauczyciel płynnymi okrężnymi ruchami rąk podnosi strumień energetyczny do góry, jak­by ubijając pierzynę, stwarza fale w połączonym polu. Nad głową, rozkładając ręce na boki, robi spadające ruchy rękami ku podłodze. Powtarza ruch 10-12 razy (lub do odczucia „zgęszczenia" pola).

3. Uczeń odwraca się, zgodnie z ruchem wskazówek zegara o 180° (rys. 7), plecami do Nauczyciela powoli opuszczając ręce w dót. Na­uczyciel powtarza opisane wyżej ruchy rękami 10-12 razy, zgęszczając pole od strony pleców.

4. Uczeń obraca się zgodnie z ruchem wska­zówek zegara twarzą do Nauczyciela (rys. 7). Nauczyciel równowarzy pole Ucznia w/żej opisa­nymi ruchami 2 - 3 razy.

m

PRACA Z FORMĄ WEWNĘTRZNĄ

1. Nauczyciel podchodzi do Ucznia stojącego w tym samym miejscu z opuszczonymi rękami i staje za jego plecami. Przesuwa się wokót Ucznia tylko zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

2. Nauczyciel podciągającymi okrężnymi ruchami rąk kieruje strumienie energii spod kolan do kości ogonowej i wzdtuż kręgo- stupa w górę do gtowy Ucznia. Przez gtowę i wzdtuż boków Ucznia, wykonuje spadające ruchy rąk ku podłodze (rys. 8). Ru­chy powtarza się 5-6 razy.

3. Nauczyciel stoi z lewej strony Ucznia. Prawą dtoń trzyma od strony pleców, lewą (ekran) z przodu Ucznia na odległości 10-15 cm. Podnosząc obydwie ręce równolegle, prawą dtonią powtarza pluskające ruchy w kierunku „ekranu". Nad głową przeprowadza prawą rękę do przodu i powoli opuszcza obydwie ręce wzdtuż tu­łowia. Powtarza ruchy 5-6 razy (rys. 9).

4. Nauczyciel - twarzą do Ucznia. Pod­ciągającymi ruchami obydwu rąk podnosi energię po bokach Ucznia w kierunku ra­mion, zaprowadzając ręce za szyję przepro­wadza nimi energię nad głową Ucznia w dót ku kolanom (rys. 10). Powtarza się ćwiczenie 5-6 razy.

5. Nauczyciel znajduje się z prawej strony Ucznia. Ruchy te same co w pkt. 3, tyl­ko lewa ręka pracuje od strony pleców, prawa - z przodu (ekran). Ruchy się powtarza 5-6 ra­zy (rys. 11).

6. Nauczyciel stoi z tytu Ucznia. Zapro­wadzając ręce do przodu chwyta dłońmi „fontannę" energii u podstawy szyi i ciągną­cymi ruchami przemieszcza ją za gtowę ku podstawie czaszki, przeprowadzając ją przez gtowę Ucznia do przodu - w dót, formu­je „hetm". Powtarza 5-6 razy. Jednocześnie sprawdza prawidło­wość formy i gęstość pola wokót gtowy Ucznia (rys. 12).

7. Nauczyciel - przed Uczniem. Okręż­nymi ruchami prawej dłoni zgodnie z ruchem

wskazówek zegara, harmonizuje pole nad głową robiąc 3 kręgi, powoli opuszcza rękę (rys. 13). Te same ruchy robi i przed ocza­mi Ucznia.

rys. 8

rys. 9

rxr\

rys. 11

rys. 10

rys. 12

rys. 13

8 Nauczyciel obchodzi Ucznia wokót (zgodnie z ruchem wskazówek zegara), zgęszczając i wygładzając pole Ucznia (tak jakby lepił „batwana").

Znaczenie ćwiczenia

Pobudzenie przepływu i wymiany energetycznej, prowadzi się w zewnętrznej i we­wnętrznej formie pola człowieka. Przy czym nikt z partnerów nie tracąc energii pobu­dza wzajemny rozwój. Zanim wymienią się pozycją partner, znajdujący się w pozycji Nauczyciela, robi silny „wydech" energii, znajdujący się w pozycji Ucznia, robi silnie „wdech" energii.

Ćwiczenie wspomaga rozwój i wzmocnienie całego systemu energetycznego orga­nizmu, kształtuje złączony (tantryczny) system między Uczniem i Nauczycielem. Uak­tywnia układ immunologiczny i odbudowuje inne funkcjonalne procesy organizmu.

Powstanie stanu ciężkości w ciele lub lekkich bolesnych odczuć jest skutkiem nie rozwiniętej wymiany energetycznej między formą wewnętrzną i zewnętrzną. Po kilku zajęciach nieprzyjemne odczucia powinny zniknąć.

Często powstaje odczucie ciągnięcia w środku kości rąk i nóg, gdzie rozmieszczo­ne są liczne kanały energetyczne. Właśnie dlatego na Wschodzie podobne ćwiczenie nazywa się „energetyczne oddychanie kośćmi".

ĆWICZENIE 4 CIĘŻKOŚĆ

rys. 14a

Pozycja wyjściowa: Uczeń siedzi, plecy wyprostowane, ręce na kolanach dłońmi skierowanymi do góry, kolana rozwiedzione na 10-15cm. Ćwiczenie wykonuje się tak na komendę Nauczyciela, tak i samodzielnie.

Sposób wykonania

Odczucie powinno powstawać na komendę Nauczyciela: „Niech ciało stanie się ciężkim". Uczeń w myślach przedstawia siebie w postaci pustego naczynia, orientując się na strumień schodzącej energii słonecznej, która jest dla człowieka wypełniającą for­mą, odczuwa, jak energia wpływa w naczynie. Całą uwagę skupia na ciele, możliwe odczucia w nim: cie­pło, pulsowanie, wypełnienie od środka. Jak tylko pojawiło się odczu­cie ciężkości, trzeba go zarejestro­wać i wrócić do stanu wyjściowego.

Wykonywać ćwiczenie lepiej na wydechu, kilka razy dziennie po 5-10min. Ciągłość ćwiczenia z czasem można zwiększyć.

rys.14

Diagnostyka: Zarejestrować problemowe strefy, gdzie odczucie ciężkościnie pojawia się, co oznacza obniżoną czujność, zły kontakt mózgu z danym organem lub obsza­rem, a także niewystarczającą kontrolę nad funkcjonowaniem podświadomości.

ĆWICZENIE 5 LEKKOŚĆ

rys. 14b

Pozycja wyjściowa: to samo co w ćwiczeniu 4.

Sposób wykonania

Odczucie lekkości powinno pojawić się po komendzie Nauczyciela: „Niech ciato stanie się lekkim". Uczeń w myślach orientuje się na strumieniu wschodzącej kosmicz­nej energii, który jest dla człowieka kształtującym formę. Ciało ciągnie do góry, jakby powiększone w objętości, zatraca poczucie ciężaru. Brak odczuć wewnętrznych orga­nów. Pojawienie się odczucia lekkości rejestruję się i powraca się do stanu wejściowe­go.

Ćwiczenie najlepiej wykonywać na wdechu, kilka razy dziennie po 5-10 min, obcią­żenie powoli zwiększać.

Diagnostyka: Zarejestrować obszary, gdzie odczucie lekkości nie powstaje, co świadczy o nie wystarczającej kontroli funkcji nadświadomości.

Znaczenie ćwiczenia „Ciężkość", „Lekkość"

Ćwiczenia nr 4, 5, polecamy wykonywać w różnych kombinacjach: jedne obszary i narządy są ciężkie, drugie są lekkie.

Przy wykonaniu dannych ćwiczeń mogą pojawić się subjektywne odczucia „wy­krzywienia" lub „asymetrii" ciała. Ćwiczenia polepszają wymianę energetyczną w ca­łym organizmie, krążenie, pracę aparatu oddechowego, przemianę materii, wzmacnia­ją naczynia krwianośne mózgu, harmonizują pracę prawej i lewej półkuli mózgowej.

ĆWICZENIE 6 PRZESUWANIE ODCZUĆ ENERGII

rys. 15

Pozycja wyjściowa: Uczeń siedzi, plecy wyprostowane, ręce na kolanach dłońmi skierowanymi ku górze, kolana rozwiedzione na 10 -15 cm.

Sposób wykonania

1 Nauczyciel stojąc przed Uczniem, dłonią wykonuje obroto­we ruchy zgodnie z ruchem wskazówek zegara nad jego dłonią prawej ręki, uaktywniając wymianę energetyczną do pojawienia się jakichkolwiek odczuć energii: ciepła, zimna, kucia, wibracji itp. Następnie Nauczyciel, kontynując obrotowe ruchy, powoli przesu­wa dłoń w górę wzdłuż ręki Ucznia, przesuwa nad ramionami, da­lej w dól po lewej ręce i dłoni. (Uczeń rejestruje swoje odczucia i powiadamia o nich Nauczyciela). Zamykając koto, pomaga Uczniowi przenieść odczucia energii na dtoń prawej ręki. Pomaga przetoczyć energię (ręka — ramiona — ręka) jeszcze 2-3 razy.

2. Uczeń przemieszcza energię samodzielnie, porównując siłę odczuć. Próbuje

przyspieszyć przemieszczenie energii, spowolnić, zahamować w każdym miejscu po­wstałego potoku energetycznego. Przy wykonaniu ćwiczenia energię przemieszcza się tylko zgodnie z ruchem wskazówek zegara (wzmacnia proces).

Jeżeli odczucia stabną lub znikają, Uczeń ponownie zwraca się o pomoc do Na­uczyciela. Dodatkowo Uczeń może rozwinąć przemieszczenie odczuć energii, wykonu­jąc elementy „Suchego masażu tybetańskiego".

Jeżeli ćwiczenie jest opanowane, można^arzemieizczać energię po nogach, ple­cach, brzuchu, klatce piersiowej, głowie, tworząc różne kombinacje.

Znaczenie ćwiczenia

Przemieszczając odczucia energii od jednego odcinka ciała do drugiego, Uczeń rozwija struktury mózgu, odpowiadające za te obszary. Obserwując odczucia i stopień kierowania energią, robi sobie diagnostykę funkcji świadomości.

ĆWICZENIE 7 AKTYWIZACJA I ZHARMONIZOWANIE STRUKTURY ENERGETYCZNEJ MÓZGU

(„pobudzanie" przepływu energii przez głowę)

rys. 16-21

Pozycja wyjściowa: Uczeń siedzi mając wyprostowane plecy. Nogi lekko rozsta­wione pod kątem prostym. Ręce położone na kolanach. Dłonie skierowane do góry.

Sposób wykonania

Ćwiczenie proponujemy wykonywać w parze. Na wysokości wzroku Ucznia w od­ległości 70-80-cm na ścianie umieścić kartkę papieru, na środku której jest umieszczo­ny kropka-punkt, wielkości 4-5mm. Nauczyciel stoi obok Ucznia lub za jego plecami. Ćwiczenie wykonuje się na podstawie sposobu „Oddychania myślą". Nauczyciel, przykładając ręce do wyznaczonych ob­szarów głowy Ucznia, wysyła strumień energii z jednej ręki do drugiej, kierując go przez środek głowy. Uczeń koncentruje swoja uwagę na punkcie, wsłuchując się w swoje odczucia w głowie i w całym organizmie. Przy zmianach wizerunku kropki-punktu a także odczuć, przeprowadza się diagnozowa­nie stanu systemu mózgu.

Pozycja nr 1, rys. 16 rys. 16

Dłoń jednej ręki położyć na czoło, drugą dłoń - ría tył gło­wy. Przy wydechu, od prawej ręki strumień energii „przepływa" przez głowę do lewej ręki. Następnie prawa ręka wsysa strumień energ ii na wdechu. Lewa ręka - ekran. Pozycja nr 2, rys. 17

Zmieniamy pozycję: dłoń jednej ręki znajduje się na ciemieniu, a druga na tylnej części głowy.

„Pobudzenie" energii głowy strumieniem energetycznym przeprowadzamy takim samym sposobem jak w pozycji nr 1.

Pozycja nr 3, rys. 18, 19

Przekątne „pobudzenie" energii gtowy strumieniem energe­tycznym realizuje się od lewego tylnego wzgórza wzrokowego do prawej skroni i z powrotem.

Dalej zmieniamy pozycje rąk: od prawego tylnego wzgórza do lewej skroni, od lewej skroni do prawego tylnego wzgórza wzro­kowego.

Pozycja nr 4, rys. 20

Potożyć dłonie prawej i lewej ręki rów­nolegle na tylno-ciemieniową część głowy. „Pobudzenie" energii gtowy strumieniem energetycznym przeprowadza się tak samo, jak w pozycji nr 1. Pozycja nr 5, rys. 21 ^rV^s- ¹⁹ Jedną dtoń położyć na ciemieniu

i mentalnie kierować energię pionowo góra - dót, od głowy przez kręgostup i z powrotem.

W każdej pozycji ilość powtórzeń może być od 10 do 20, w za­leżności od siły strumienia energii i reakcji na odczucia w głowie Ucznia. Po 3-4 zajęciach ilość ruchów w ćwiczeniu może być zwiększona.

Przeprowadzać zajęcia z Uczniem można do pojawienia się lekkiego bólu głowy, co jest oznaką dopuszczalnego obciążenia przy rozwoju wymiany energii mózgu. Po kilku zajęciach wszelkie nieprzyjemne odczucia powinny zniknąć.

Dla zharmonizowania stanu Ucznia i wyrównania jego biopola można wykonać następujące ćwiczenia: Nauczyciel ruchem rąk wyprostowuje kształt biopola Ucznia, dążąc do osiągnięcia jego równomierności po całym obwodzie (rys. 8-11).

Nauczyciel stoi za plecami Ucznia. Zagarniającym ruchem z obszaru grasicy przemieszcza bioenergię z powrotem do czwartego szyjnego kręgu i przez catą gtowę Ucznia aż do przodu. Ćwiczenie powtórzyć 5-7 razy (rys. 12).

Znaczenie ćwiczenia

Przy wykonaniu ćwiczenia aktywizuje się centrum uświadamiania odczuć, i dalej - harmonizowanie jego na nowym jakościowo poziomie. Możliwe, że wystąpi uczucie niewielkiego obciążenia i lekkiego bólu gtowy, co świadczy o stabo rozwiniętych naczy­niach krwionośnych mózgu.

Umieszczona na ścianie kartka z zaznaczonym punktem może zmieniać swój kon­trast: kropka może się rozpływać, rozdwajać się i znów się tączyć w jeden punkt. To świadczy o niedorozwoju i słabej stabilności pracy wzrokowych analizatorów. Po kilku zajęciach te zjawiska znikną, wypracuje się homeostaza (równowaga).

rys. 17

rys. 18

rys. 20

rys. 21

W trakcie wykonywania ćwiczeń polepsza się przemiana funkcji organizmu, wzmacnia się związek pomiędzy prawą i lewą półkulą, rozwijają się strefy mózgu, jegowewnętrzne i zewnętrzne struktury. Także polepsza się energetyczny i naczyniowy sys­tem prawej i lewej półkuli, homeostatycznego mechanizmu, który powinien utrzymy­wać w równowadze dynamiczny system energetycznej i informacyjnej wymiany, sys­tem krwionośny mózgu.

ĆWICZENIE 8 ENERGETYCZNY„PLUSK"

rys. 22

Pozycja wyjściowa: Uczeń siedzi z wyprostowanym kręgosłupem, nogi lekko roz­szerzone ustawione pod kątem prostym, ręce ułożone dłońmi do góry.

Sposób wykonania

• etap - ćwiczenie wykonuje się z otwartymi oczami. Uczeń i Nauczyciel (partnerzy) pracują w parze.

Uczeń znajduje się w pozycji wyjściowej. Nauczyciel stoi z jego boku. Jedna jego ręka znajduje się z przodu (ekran), obracającym ruchem drugiej dłoni aktywizuje od­czucie energii w obszarze kości ogonowej Ucznia do pojawienia się u niego nowych odczuć (drżenia, ukłucia, fal, energii, kuleczki, ciepła, zimna itp.).

Przy pojawieniu się jakichkolwiek odczuć Uczeń mówi „Jest", a Nauczyciel okręż­nym ruchem swojej dłoni powoli przemieszcza energię od kości ogonowej Ucznia wzdłuż kręgosłupa do głowy, a ręka- ekran podnosi się razem z ręka pracującą.

Trzeba za każdym razem pytać się Ucznia o od­czucia i w której części kręgosłupa są umiejscowione. ♦ Z momentem pojawienia się w głowie uczucia przy­pływu energii lub rozsadzania, Uczeń powinien samo­dzielnie „wyplusnąć" energię przez oczy i patrzeć przed siebie w ciągu 30-60 sek., dając możliwość energii wolno „wypływać". W tym przypadku koniecz­nie trzeba zwrócić uwagę na odczucie przechodzenia strumienia energii w oczach.

• etap - ćwiczenie wykonuje się w ten sam sposób, I W momencie gdy odczucie energii za pomocą ręki Nauczyciela wypełni gtowę, Uczeń powinien gwałtownie otworzyć oczy i odczuć, jak przez nie wyplusnął się strumień energii.

• etap - Uczeń samodzielnie stwarza odczucie energii w kości ogonowej, wzmacnia go koncentrując na nim uwagę, przemieszcza go wzdłuż kręgosłupa do głowy, i w mo­mencie odczucia przypływu energii do głowy, gwałtownie otwiera oczy i na wydechu robi wyrzucanie energii przez nie.

rys. 22

Ćwiczenie można wykonywać w różnych pozycjach: na stojąco, siedząc, leżąc. Niezbędnym jest doprowadzenie go do automatyzmu i w ciągu 2-3 sek., przyczyni wy­pracowując także siłę „plusku". Uczeń może samodzielnie skontrolować jakość „plu­sku", umieszczając rękę przed oczyma. W momencie wyjścia energii odczuwa się „kopnięcie" w dłoń.

Znaczenie ćwiczenia

Ćwiczenie zasila organizm energią, aktywizuję obieg energii po tylno-środkowym i przednio-środkowym kanałom, polepsza krwiobieg mózgu, wzmacnia naczynia krwio­nośne, robiąc je bardziej elastycznymi, giętkimi, aktywizuje wymianę energetyczną analizatorów oczu itp.

ĆWICZENIE 9 SUCHY MASAŻ TYBETAŃSKI

rys. 23-25

Pozycja wyjściowa: Uczeń stoi, nogi rozstawione na szerokość ramion.

Sposób wykonania

Oddech przy pracy z energią w tym ćwiczeniu wykonuje się przez otwarte usta z wysiłkiem przy wdechu i wydechu (koniuszek języka, opierając się o podniebienie, stwarza opór dla przechodzenia powietrza).

Wejście i wyjście energii do organizmu. Zewnętrzna powierzchnia -oddaje, we­wnętrzna - przyjmuje; plecy - wyjście energii, brzuch- wejście energii, głowa z tyłu- wy­jście energii, z przodu - wejście energii.

1. Energicznie rozetrzeć jedną rękę od ramienia do koniuszków palców po ze­wnętrznej powierzchni, dalej od koniuszków palców do ramienia po wewnętrznej po­wierzchni do wyraźnego odczucia ciepła. Podobnie należy roze­trzeć drugą rękę. Dalej po kolei rozcierać; zewnętrzną i wewnętrz­ną stronę nóg, obszaru kości ogonowej i brzucha, głowę, rozpo­czynając z tytu i kończąc obszarem twarzy.

2. Chwytając odczucie energii w obszarze siódmego kręgu szyjnego, na wdechu, jedną ręką trzeba jak by wyciągać i przesu­wać energie po zewnętrznej stronie ręki ku koniuszkom palców. Na wydechu, przemieszczać energie „wciskając" ją do środka, od koniuszków palców w górę po wewnętrznej stronie ręki. Ruchy należy powtarzać 5-10 razy. Takim sposobem pracujemy również z drugą ręką.

3. Chwytając odczucie energii w obszarze kości ogonowej (na wdechu), powoli „podciągnąć" energię obydwoma rękami w dót, do stóp. Na wydechu energię należy „wcisnąć" do wewnętrznej strony nogi, przemieszczając ręce do góry. Ruchy należy powtó­rzyć 5-10 razy. Analogicznie robimy na drugiej nodze.

4. Ma wdechu, chwytając energię w obszarze siódmego kręgu szyjnego, należy przemieścić ją w górę przez gtowę, a na wyde­chu „wcisnąć" ją w twarz i szyję. Powtórzyć ćwiczenie 5-10 razy.

5. Masując obydwoma rękami obszar kości ogonowej, na wdechu schwycić odczucie energii do dwóch garści. Dalej podpy- chającymi ruchami podnieść ręce do krzyża, przeprowadzić do przodu i na wydechu zrobić gwałtowne pchnięcie rękami, „wci­skając" energię do środka. Ćwiczenie należy powtarzać 5-10 razy.

W całości „Suchy masaż tybetański" zaleca się wykony­wać 5-10 min, stopniowo powiększając czas. Ćwiczenie moż­na wykonywać jak w pozycji leżącej, tak i w pozycji siedzącej. Zaleca się wykonywać ćwiczenie powoli, przysłuchując się odczuciom.

Uczeń powinien się postarać odczuć ruch energii, z którą on pracuje, jak w dłoniach tak i w całym ciele. Niezbędne jest także pilnowanie, żeby te odczucia się nie prferywaty. Niewy­starczająco czułe miejsca proponujemy „przepracować" ener­gią dodatkowo. Zadaniem Ucznia jest wywołanie odczucia spływającej energii po zewnętrznej stronie ręki i „wchłaniania" się jej po wewnętrznej powierzchni.

Proponuje się spróbować wywołać odczucie ruchu energii bez pomocy dłoni, wyłącznie przez rozkaz myślowy.

Znaczenie ćwiczenia

Ćwiczenie aktywizuje obieg energii w organizmie, wejście i wyjście energii przez centrum energetyczne, wzmacniając krwiobieg, rozwija system oddychania.

ĆWICZENIE 10 DRAGON

Pozycja wyjściowa: Nogi na szerokości ramion, lekko ugięte w kolanach. Ręce ugięte w łokciach. Dłonie znajdują się na poziomie ramion i skierowane są do góry.

Sposób wykonania

Przy wykonaniu ćwiczenia Uczeń powinien oddychać przez otwarte usta (w tym czasie język - lekko dotyka podniebienia, usta prawie zamknięte).

1. Na wdechu Uczeń jakby wsysa energię przez trzy podstawowe górne punkty (dłonie i środek głowy). Dalej przemieszcza ją do obszaru splotu słonecznego i na mo­ment zatrzymuje oddech. Na wydechu energię trzeba przemieszczać w dół, wyprowa­dzając ją przez trzy podstawowe dolne punkty (krocze i stopy).

2. Zmieniamy pozycje: wdech energii przeprowadzamy przez dolne punkty, a jej wydech - przez górne.

Przy wykonaniu ćwiczenia Uczeń powinien odczuć wsysanie energii jak górnym (głowa), tak i dolnym (krocze) centrum, tym samym przepompowując energię we­wnątrz ciała. Przy tym konieczne jest zmiana rytmu swojego oddechu i prędkość prze­mieszczenia energii.

Wykonywać ćwiczenia zaleca się wciągu 3-5 min. Przy braku nieprzyjemnych od­czuć wysiłek można zwiększyć.

Znaczenie ćwiczenia

Odbywa się rozwój wewnątrz kostnych, między narządowych i innych kanałów energetycznych icentrów organizmu, jeg o antygrawitacyjnych mięśni, naczyń krwiono­śnych, nerwów. Odbywa się profilaktyka wszystkich systemów organizmu, aktywizuje się przepływ energii słonecznej i kosmicznej.

„DZWON" ENERGETYCZNY

Dolny i górny „dzwony" rozwijają dwa centra energetyczne: górne- w samym środ­ku gtowy, dolne- w centrum krocza.

Dolny dzwon

Pozycja wyjściowa: Nogi rozstawione na szerokość ra­mion, kolana lekko ugięte, ręce odwrócone dtońmi do ciata i lekko rozwiedzione na strony.

Sposób wykonania

„Dzwon" skierowany w dót: jego wierzchołek znajduje się w środku gtowy, a jego podstawa - u czubków palców. Trzeba się postarać utrwalić wierzchołek „dzwonu" i „pod­wiesić" go w środku gtowy. Po tym konieczne jest złapać odczucia sektora pola energetycznego rękami, odczuwając jego gęstość, i powoli przemieszczać „stożek - dzwon" rę­kami wprzód - w tył, w prawo- w lewo, półkolem. Odczucia w głowie: ściśnięcie, gęstość, napięcie; w dolnej części - rozszerzenie. Pomiędzy dwoma centrami powinna pojawić się więź (naciągnięta gumka).

rys. 26 Górny dzwon

Kołysząc jeszcze trochę „wierzchołek - dzwon" rękami,

należy je zatrzymać. Przy tym postarajcie się odczuć, jak „energetyczne ręce" kontynuują ruch samodzielnie, zgodnie z nimi powinien ruszać się i sam „dzwon energetyczny". Przy tym pracują gór­ne i dolne centrum energetyczne.

Górny dzwon

Pozycja wyjściowa: Nogi rozstawione na szerokość ra­mion, kolana lekko ugięte, ręce podniesione do góry i lek­ko zgięte w łokciach.

Sposób wykonania

„Dzwon" jest skierowany do góry: jego wierzchołek znajduje się w centrum krocza, podstawa na wierzchołku gtowy. Odczuwając szczyt „dzwonu", uchwycić odczucie sektora poladookota gtowy, powoli przemieszczać go ręka­mi w przód- w tyt, w prawo- w lewo, półkolem.

Odczucia w dolnym centrum- ucisk, gęstość, napięcie. Odczucia w górnym centrum- rozszerzenie. Tak jak w ćwi­czeniu „dolny dzwon", popracować z „dzwonem" i centrum „rękami energetycznymi". Ćwiczenie wykonuje się 2-3 min., powoli przedłużając do 8-10 min (w zależności od samopo­czucia).

Inaaenie twiczena

rys. 26 Dolny dzwon

Rozwijają się i wzmacniają centra energetyczne w organizmie, polepsza się ogólny stan energetyczny, wypracowuje się homeostaza.

KOKON ENERGETYCZNY

rys. 28

Pozycja wyjściowa: Uczeń stoi z podniesionymi rękami na poziomie klatki piersio­wej, dłońmi skierowanymi do siebie i trzyma je w odległości 10-15 cm od swojego cia­ła.

o

Sposób wykonania

Dając sobie w myślach rozkaz odczuć kokon energetyczny, Uczeń dokonuje wokół siebie głaskająco-poklepujące ruchy do pojawienia się pod dłońmi sprężystej energe­tycznej gęstości, a w obszarach ciała, znajdujących się naprzeciwko przesuwających się dłoni, odpowiednio kłująco-wibrującego odczucia.

Uczeń takim sposobem obmacuje swój energetyczny skafander w różnych odcinkach, przekonując się w jednorod­ności wynikających odczuć. Następnie jego ręce powracają na poziom klatki piersiowej i kołysząc nimi jeszcze przez chwile, Uczeń zatrzymuje własne ręce, przy tym odczuwając, jak „ręce energetyczne" kontynuują ruch. Po kolejnym rozka­zie wraz z nimi rusza się „kokon energetyczny".

Uczeń rozkazuje sobie na przyspieszenie lub zwolnienie ruchu, próbując obracać „kokon" w różnych kierunkach, przemieszczać go do góry albo w dół. Następnie znów po­maga stworzyć odczucia własnymi rękami. Uczeń porównuje siłę i jakość odczuć w tym i innym przypadku.

Znaczenie ćwiczenia

Dochodzi do skoordynowania wewnętrznej i zewnętrznej struktury energetycznej, wypracowuje się wrażliwość w struk­turze pola.

ĆWICZENIE 13 AKTYWIZACJA WYMIANY ENERGETYCZNEJ ANALIZATORA WZROKOWEGO

(„Pobudzenie" przepływu energii przez oczy) rys. 29

Pozycja wyjściowa: Uczeń siedzi z wyprostowanym kręgosłupem, nogi lekko roz­stawione. Nauczyciel umieszcza jedną rękę na poziomie lewego oka Ucznia w odległo­ści 15-20 cm, druga ręka znajduje sięz prawej strony potylicznego wzgórza w odległo­ści 10-15 cm.

Sposób wykonania

1. Powoli kołysząc rękami z jednej strony do drugiej, bezwzględnie trzeba utworzyć pomiędzy nimi naciągniętą „nić energetyczną", kierując strumień energetyczny z jed­nej ręki do drugiej (po kolei nawdechu i wydechu). Pcdobriewykonuje siępracę z pra­wym okiem i lewym wzgórzem potylicznym.

i r\r\

2. Uczeń, dłonią jednej ręki przy­krywa lewe oko. Nauczyciel, umiesz­czając swoją dłoń w odległości 10-15 cm od prawego oka, ruchem obracają­cym stwarza kontakt z wychodzącym strumieniem energetycznym. Robiąc

wdech, płynnie odprowadza rękę od ^ Y.J \ \ >

oka do przodu, jakby wchłaniając dło- ' ' V - '

nią energię. Uczeń przy tym robi wy­dech (patrz: sposób oddychania ₂g w ćwiczeniu „Dragon" itp.) i maksymal­nie wzmacnia wyjście energii z oka.

Następnie, na wydechu Nauczyciel „wpycha" energię, prowadząc dłoń w kierunku oka Ucznia. Uczeń w tym momencie robi wdech i stara się maksymalnie wzmocnić proces wsysania energii przez oczy. Podobnie pracujemy z prawym okiem, następnie z obu oczami jednocześnie, dwoma rękami. Rytm wdechu i wydechu Nauczyciela i Ucznia są przeciwne.

Uczeń może wykonywać ćwiczenie samodzielnie. Zamykając jedno oko ręką, a przez dłoń drugiej ręki, odprowadzając ją od siebie, jednocześnie robi „wsysanie" energii z oka, łącząc to z wydechem przez usta. Następnie, na wdechu „wpycha" stru­mień energetyczny dłonią do oka (rys. 29a).

Przy wykonaniu ćwiczeń możliwe odczucia kłucia w oczach i łzawienie (szczegól­nie jeśli jest patologia). Wykonywać ćwiczenie należy 2-7 min, 2-3 razy dziennie, powo­li zwiększając obciążenie. Ćwiczenie można wykonywać na stojąco, na siedząco, lub na leżąco.

Znaczenie ćwiczenia

Ćwiczenie skierowane jest na rozwój naczyniowy, mięśniowy, energetyczny układu analizatorów wzrokowych.

ĆWICZENIE 14

AKTYWIZACJA ENERGII W CAŁYM CIELE W POZYCII LEŻĄCEJ

(poziome „pobudzenie" przepływu energii)

rys. 30. 31

Pozycja wyjściowa: Uczeń leży na brzuchu z rękami ułożonymi wzdłuż tułowia, są rozluźnione. Sposób wykonania

1. Nauczyciel powinien uaktywniać u Ucznia centrum, związane z poziomem ko­mórkowym (w obszarze pępka): głaskającym ruchem obu dłoni nawiązać więź z tym centrum Ucznia i krótkimi płynnymi ruchami podnieść energie dłońmi do góry „fontan­ną" na wysokość wyprostowanych rąk. Po czym należy powoli sprowadzić dłonie z po­wrotem Powtórzyć ćwiczenie 3-5 razy do pojawienia się uczucia gęstości energii w rę­kach.

2. Chwytając odczucie energii z centrum, rozciągającymi wi­chrowymi ruchami rąk odciągnąć strumień energetyczny w kierun­ku nóg Ucznia, odchodząc od niego na odległość 5 - 7 m. Zro­bić ruch podobny do „ubijania pierzyny", tym samym, aktywizu­jąc energie ruchem wichrowym rąk 3-5 razy. Nie zatrzymując ru­chu rąk, wrócić do Ucznia.

3. Dalej należy wykonać ze­staw ćwiczeń aktywizacji energii, jak jest opisane w p.2, w kierunku lewego boku, głowy i prawego boku Ucznia.

4. Skontaktować z centrum i skierować potok energetyczny wzdłuż kręgosłupa do gtowy. Po czym uczeń powinien odwrócić się na plecy. Chwytając strumień energetycz­ny od gtowy, skierować go głaskającymi ruchami do centrum, do obszaru pępka i po­nownie uaktywniać energię „fontanną".

5. Następnie, uaktywniając energię Ucznia, Nauczyciel po kolei, jakby „rozciąga" ją w czterech kierunkach: głowa, lewy bok, nogi, prawy bok. Ruch odbywa się według schematu, który jest opisany w p. 2 tego ćwiczenia.

6. Dalej, ruszając się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, głaskającym ruchem rąk Nauczyciel stara się zharmonizować i zagęścić pole Ucznia. W wypadku pojawie­nia się bólu lub nieprzyjemnych odczuć wykonanie ćwiczenia trzeba skrócić lub po­wstrzymać. W miarę rozwoju odczuć obciążenie Uczniowi należy zwiększyć.

Znaczenie ćwiczenia

W organizmie odbywa się aktywizacja energii na poziomie komórkowym, wzmac­niają się systemy oddychania, immunologiczny, wytwarzający krew.

ĆWICZEŃ IE 15 ODDECH MYŚLĄ

(„wdech i wydech polem ")

Pozycja wyjściowa: Nauczyciel i Uczeń stoją twarzą do siebie w odległości 50 cm, ich ręce znajdują się na poziomie barków, dłonie skierowane do przodu, zgięte w łok­ciach.

Sposób wykonania

Rozetrzeć dłonie, płynnie kołysząc nimi do przodu-do tylu, nawiązać kontakt ener­getyczny. Chwytając odczucia rękami, Uczeń odchodzi na odległość5 ■ 7 m Po czym on pracuje jak „odbiornik" odczuć.

J/it,

JUDArn^ '^Tlff

rys. 30

rys. 31

Nauczyciel robi płynne ruchy rękami do przodu - do tylu na poziomie klatki pier­siowej i z wydechem wysyła myślą strumień energetyczny ze swoich dłoni do dłoni

Ucznia, przy wdechu przyjmuje odbijający sygnat. Ćwiczenie wykonuje się na zmianę prawą i lewą ręką, następnie dwoma jednocześnie. Następnie, Nauczyciel i Uczeń wy­mieniają się rolami.

ĆWICZENIE 16 KONTAKT ENERGETYCZNY Z PRZEDMIOTAMI

rys. 32.33

Pozycja wyjściowa: Rozetrzeć dtoń do uczucia ciepta, podnieść ja nad przedmio­tem (stołem, siedzeniem krzesła itp.) na 50 - 70 cm.

Sposób wykonania

1. Powoli opuszczać rękę, dłoń napięta, uwaga koncentrowana na odczuciu ściśnięcia pola energe­tycznego pomiędzy ręką a przed­miotem. Dotknąwszy dłonią po­wierzchni, powoli podnosić rękę, odczuwając, jak broni się przed oderwaniem się pole energetycz­ne. Dobrze rejestrując pojawiające _{32 33} się odczucia, odłączyć uwagę od ^{y y} nadświadomej funkcji i poczuć, jak wszystkie odczucia od razu znikły.

Później, dla treningu należy wykorzystywać dowolne sytuacje życiowe dnia co­dziennego, tworząc i urywając kontakt energetyczny z rozmaitymi przedmiotami w róż­nych odległościach.

2. Stworzyć kontakt energetyczny dłoni z przedmiotem w odległości 2-3 metrów. Mentalnie wystać strumień energii z dłoni na przedmiot i postarać się odczuć odbity po­tok energetyczny w postaci wstrząsu, kłucia itp..

3. Z zamkniętymi oczami przy pomocy „wirtualnej ręki" odczuć dotyk ścian po­mieszczenia, określić odległość do nich. Wyobrażając wychodzące z ciała promyki energii, odbijające się od otaczających przedmiotów, wypracować odczucie przestrze­ni.

Znaczenie ćwiczenia

Uczący się poszerza zasięg swoich możliwości świadomego wykorzystania nad­świadomości.

PRAKTYCZNE NAWYKI POGOTOWIA

Każde ćwiczenie 1 stopnia lub jego jakaś część mają swój obszar oddziaływania. Tak na przykład:

Pobudzenie energii przez gfowę - jest bezpośrednim wzmocnieniem wymiany energe­tycznej gtowy. _#

Pionowe pobudzenie energii - praca na wzmocnienie przepływu pionowych strumieni przez człowieka (słonecznej i kosmicznej energij).

Poziome pobudzenie przepływu energii - aktywne wchłonięcie energii każdą komórką, wszystkimi tkankami.

„Dragon" - samodzielne wzmocnienie pionowych strumieni słonecznej i kosmicznej energii (odróżnienie Pionowego pobudzenia od „Dragona" polega na tym, że na eta­pie początkowym jedna osoba pomaga drugiej rozszerzyć kanały przepływu energii).

„Dzwon" - praca z dolnym i górnym centrum energetycznym, które pomagają ener­gii wejść do środku naszego ciała.

Suchy masaż tybetański - uaktywnienie pracy kanałów rąk i nóg, wzmożenie ruchu energetycznego po kole długowieczności (po małej orbicie kosmicznej - po tylno- i przodośrodkowym meridianom) - tym samym polepsza się dopływ energii do wszyst­kich organów.

Wiedząc, jakie ćwiczenia na który obszary wpływają, można wykorzystać to ćwicze­nie (częściowo lub w całości) w dowolnej sytuacil krytycznej, udzielić szybkiej pomocy jeszcze przed przyjazdem karetki. Ale w żadnym wypadku nie wolno wykluczać wy­kwalifikowanej pomocy medycznej. Nasza pomoc nie jest leczniczą, to po prostu jest likwidacja nagłej, krytycznej sytuacji.

Przy powtarzających się atakach, jak na przykład przy nadciśnieniu, my nie może­my ich likwidować cały czas, ponieważ nie doprowadza to do całkowitej likwidacji i nie daje szansy i możliwości pokonania choroby samodzielnie. W tym przypadku trzeba opowiedzieć o sposobach przywrócenia regulacji napięcia układu krwionośnego i po­kazać podstawowe ćwiczenia z metody.

NAGŁE PODWYŻSZENIE TEMPERATURY DO 40-41°C

Wysoka temperatura - jest naturalną obronną reakcją organizmu, powstającą przy przeziębieniach, grypie itp.. Koniecznie trzeba zrozumieć, że jeśli temperatura nie pod­nosi się - to jest zły wskaźnik, mówiący o tym że system immunologiczny źle pracuje, nie ma reakcji na wirus.

Gorączkowa temperatura (do 40-41°C) - jest pograniczem między życiem a śmier­cią, ponieważ przy temperaturze powyżej 4TC molekuły białka tracą swoja aktywność życiową, przy tym mogą pojawić się skurcze, stan śpiączki.

Naszym zadaniem jest obniżenie temperatury do 38^JC. Ta temperatura jest dobra do zwalczania wirusa i nie zagraża życiu.

Kiedy w organizmie człowieka jest zakłócona wymiana energii: głowa i niektóre or­gany wewnętrzne pracują jak przeszkoda, energia źle przechodzi przez nie, stąd idzie mocne rozgrzanie. Powstaje duże napełnienie energią, a „wydech energetyczny" jest utrudniony.

Koniecznie trzeba pomóc człowiekowi zrobić „wydech energetyczny". Do tego po­trzebne jest:

• usunąć podwyższony wyrzut energetyczny z tego miejsca, gdzie on jest (zazwy­czaj to jest gtowa );

• wzmocnić ogólny przepływ energii;

• przywrócić i zharmonizować pracę wegetacyjnego centrum (centrum termoregu- lacji, żeby organizm mógł podtrzymywać temperaturę niezbędną do życia;

• aktywizować krwiobieg w naczyniach włosowatych i oddech pomiędzy tkanka­mi, tak jak zazwyczaj przy podwyższonej temperaturze pracują tylko podstawowe cen­tralne pnie krwionośne i obciążenie idzie na serce, podwyższając ciśnienie.

Do tego istnieją następujące ćwiczenia.

1. W pierwszej kolejności pracujemy nad głową.

5. poluzujcie dookoła głowy pacjenta obszar podwyższonego wyrzutu energetyki, w tym celu trzeba złapać odczucie energii i rozkręcić go przeciwnie do ruchu wskazó­wek zegara;

6. popracujcie z formą wewnętrzną — przesuńcie całą energetykę, która na groma­dziła się dookoła gtowy, na przedniośrodkowy południk. Zagarnąć z ramion energię i przenieście przez gtowę do przodu („chetm");

7. poszerzcie aurę dookota głowy, tak jak aura u człowieka jest mata, a energia roz­piera go od wewnątrz - efekt „trzylitrowego stoika dookota gtowy". Energia nigdzie nie wychodzi i wtedy idzie duże obciążenie na naczynia w głowie, dla tego trzeba ztapać odczucie pola dookoła gtowy osoby i rozciągnąć go we wszystkie strony.

2. Następnie należy wzmocnić ogólną wymianę energetyczną - zróbcie „poziome pobudzenie" przepływu energii. (Wszystkie ćwiczenia należy robić bardzo energicznie).

3. Po tym odtwórzcie centrum termoregulacji: popracujcie z atlasem nad wegeta­cyjnym systemem nerwowym (weźcie obrazek z atlasu anatomicznego lub schemat, gdzie jest budowa mózgu oraz rdzenia kręgowego). Ztapcie odczucie pola pacjenta i przenieście na schemat, później na tym schemacie rozciągnijcie je po ósemce piono­wo i poziomo.

4 Na koniec, aktywizujcie pracę naczyniek włosowatych: popracujcie z atlasem nad systemem krwionośnym (weźcie ogólny krąg krwiobiegu - duży i mały).

PODNIESIENIE CIŚNIENIA

Przy podwyższonym ciśnieniu możemy obserwować to samo co przy podwyższo­nej temperaturze: powstaje mocny wzrost energii do gtowy, gromadzenie i rozsadze­nie wewnątrz, ale wyrzut się nie odbywa.

Naszym zadaniem jest zlikwidować podwyższoną energetykę z gtowy i zharmoni­zować pracę formy wewnętrznej.

9.R




Na początek, dobrze wymasujcie strefę; kark, szyję, plecy, górną część kręgosłu­pa. Dalej:

1. Uaktywnijcie pracę przedniośrodkowego południka: podnieście odczucie ener­getyki po bokach, złapcie dookoła gtowy I przeprowadźcie na przedniośrodkową linię. 2. Zlikwidujcie nadmiar energii ruchem rąk nad głową przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

1. Rozszerzcie i poluzujcie gęstość energii etookota gtowy, - złapcie odczucie ener­gii nad głową i wyciągnijcie strumień do góry.

2. Łapiąc rękami odczucie strumienia energii z oczu, wzmocnijcie jej wyjście ru­chem wyciągającym.

3. Otwórzcie wyjścia kanałów na rękach i nogach: energicznie rozgniatajcie i po­trząsajcie palcami rąk i nóg, wyciągnijcie przez kończyny strumień energii (część „su­chego masażu tybetańskiego"). Następnie pomagamy wyjściu energii z głowy: wycią­gamy energię z czubka głowy.

4. Po czym, popracujcie z atlasem nad systemem wegetacyjnym i krwionośnym. Kiedy stan polepszy się, i pacjent będzie mógł spokojnie siedzieć, można mu zrobić „górny dzwon".

OBNIŻENIE CIŚNIENIA. UTRATA PRZYTOMNOŚCI

Sytuacja przeciwna do poprzedniej, kiedy powstaje odpływ energii od gtowy w dół lub do otaczającej przestrzeni (brak impulsów prądowych w mózgu).

Naszym zadaniem jest podniesienie energetyki do gtowy i zrównoważenie stanu wszystkich systemów funkcyjnych.

Na początek dobrze rozetrzyjcie cały górny obszar z tyłu (plecy, kark, szyję itp ). Następnie:

1. Uaktywnijcie pracę tylnośrodkowego południka: z tyłu od kości ogonowej wzdłuż kręgosłupa podnieście energię. Także podnosimy po bokach do gtowy. Ale energii nie zrzucamy, lecz tylko podciągamy z kręgosłupa do głowy!

2. Zróbcie „Pobudzenie przepływu energii przez gtowę", wyciągnijcie energię przez oczy.

3. Otwórzcie wyjścia kanałów energetycznych rąk.

4. Gdy pacjent poczuje się lepiej, można mu zrobić „Pionowe pobudzenie energii" i „Dolny dzwon".

5. Na zakończenie popracujcież atlasem (system wegetacyjny i krwionośny).

WYPOWIEDZI UCZNIÓW PO UKOŃCZENIU KURSU I STOPNIA

Zaufałam systemowi, ponieważ nam dali do zrozumienia, że tu wszystko jest dobrze przemyślane, i technika bezpieczeństwa jest podstawą. Cala metoda jest z niązwiązana całkowicie nierozerwalnie, śale najważniejsze jest to, że ja potrafiłam coś zrobić! Poczułam coś, czego wcześniej nigdy nie odczuwałam. Na zajęcia ciągnęło mnie co raz bardziej. Chodziłam na te zajęcia z wielką radością.

Bachmurowa. M.R.

Zrobiłam się bardziej pewna siebie. Nawet dziewczyny ze szkoły mówią, że się zmieniłam. Mniej się denerwowałam, przestałam przezywać z byle powodu. Zrozumiałam, że to nie są jakieś magiczne sztucz­ki i nie jest to darem, lecz wszystkiego można się nauczyć.

z Zielińska Nadeżda

W rezultacie zajęć po kursie 1 stopnia wzrosła chęć działania, iść do przodu, nie stać w miejscu. Na­turalną potrzebą stało się dążenie do rozwoju swojego organizmu, osobowości, wykorzystania jak naj­większych zasobów swoich możliwości, pamięci, intuicji, koncentracji. I może wtedy znaleźć klucz, który pozwoli otworzyć drzwi do nas samych. Drzwi, za którymi stoi nieskończona wiedza.

Bardzo wiele się dowiedziałam na lekcjach W. M. Bronnikowa. On poszerzył granice mojej wiedzy o człowieku, jego więziach z niebem, ziemią, kosmosem i środowiskiem, w którym on się znajduje. Na tych lekcjach czuję, że dołączam się do czegoś nowego, postępowego, nowoczesnego kierunku w życiu, co jest ważne w tych trudnych niestabilnych czasach dla ludzi, tracących pracę i pewność dnia jutrzej­szego, którzy muszą jakoś przeżyć. Ważnym jest, aby nie zamykać się w kręgu swoich problemów, lecz dołączać do postępującego nurtu i przyciągać dzieci, przyjaciół, rodzinę.

Aloszyna E.W.

Zawsze czułem, że istnieję „coś", że w człowieku są ukryte niesamowite możliwości, rezerwy, które z różnych powodów nie mogą się przejawiać.

Teoria Bronnikowa pozwoliła w nowym świetle spojrzeć na wiele problemów, a zajęcia praktyczne da­ty możliwość poczuć w sobie nowe odczucia energii i sity.

Makarenko A.l.

Ćwiczyłem z własnymi dziećmi, dostarczało mi dużo przyjemności obserwowanie ich. Dostarczało mi dużo przyjemności także obserwowanie ich twarzy w momentach, gdy miały te lub inne odczucia. Patrzeć na ich szeroko otwarte zdziwione oczy i słyszeć okrzyki zachwytu: „To jest fantastyczne!". W krótkim okre­sie zajęć, tylko jeden miesiąc, w naszej rodzinie pojawiły się ulubione ćwiczenia. Przemieszczenie energii - uczucie, kiedy stworzona przez ciebie kula energetyczna kieruje się tam, gdzie ją wysyłają. Odczucie na tyle jest realne, że odczuwasz niesamowitą przyjemność z możliwości kierowania tą na razie mato zrozu­miałą sitą.

Kruglikow M.M.

Szczególnie, zapamiętałam słowa, w których niejednokrotnie się podkreślało: my nie leczymy, lecz dajemy wam technologię, kierując którą, wy możecie to robić sami. Na zajęciach dziwiłam się jak przy pomocy prostych, elementarnych działaniach można osiągnąć takie efektowne wyniki. Akurat mi brako­wało takiej wiedzy i ja ją otrzymałam.

Majorowa O.J.

Wchodząc na pierwszy stopień szkolenia, byłam zdziwiona, że rozwój ponad możliwości ludzi osiąga się lekko, dostępną prawie dla każdego metodą. Rewelacyjne, że w naszym kraju pojawiła się instytucja, gdzie prawie w ciągu miesiąca ze zwyczajnego człowieka robią prawdziwego czarodzieja. To jest wyni­kiem nowego poziomu wychowania i rozwoju. Kiedy zmienia się wyobrażenie o życiu - zmienia się cale

życie.

Mielnikowa A.M.

DIESIĘĆ ZASAD METODY BRONNIKOWA

1. Krok teorii ■ krok praktyki, na podstawie prawidłowości. Przy czym, trzeba najpierw wiedzieć, a później umieć, a nie na odwrót.

Każde osiągnięcie może pojawić się w nie odpowiednim czasie: pierwszoklasiście można pokazać jak się rozmnażają ssaki - ale czy on jest do tego przygotowany?

#

2. Niezbędna ilość stopni w osiągnięciu wiedzy i umiejętności.

Każde teoretyczne i praktyczne doświadczenie może być wykorzystane na szkodę przez nieuwagę.

3. Obecność mocnej, twardej i sprawdzonej techniki bezpieczeństwa. Od myśli i stów, do czynów i oddziaływań energetycznych i fizycznych.

Dzieląc kurs na stopnie, asekurując siebie i innych od problemów, można zaproponować system, w którym człowiek dopiero pod koniec życia podejdzie do pierwszej granicy niezbędnych osiągnięć.

4. Osiągać wymagane wyniki w maksymalnie krótkim czasie.

Maksymalnie krótki czas może dać maksymalne obciążenie.

5. Stała kontrola prawidłowości wyboru reżymu obciążenia i bezpieczeństwa w ścisłym kontakcie z ostatnimi osiągnięciami w nauce, najnowszymi technicznymi badaniami, dostarczenie grupom uczniów niezbędnych specjalistów i konsultantów.

Jednak najlepsza metoda z najlepszą techniką zabezpieczenia przed błędami, pokazana w szybkim tempie, może tak samo szybko być zapomniana.

6. Optymalna Ilość zajęć i dokładne utrwalenie nawyków.

Nawet mocno utrwalony nawyk może zaniknąć przy braku możliwości lub konieczności jego wyko­rzystania i rozwoju.

7. Nie zamykać się w samotności super zdolności, lecz stwarzać wiele możliwości wykorzystania metody w różnych sterach działalności (a, więc powiększać ilość odbiorców) i tworzyć formę klu­bowych kontaktów - nowe komfortowe wysoko zorganizowane środowisko dla przeszkolonych lub chcących otrzymać wiedzę dzieci i dorosłych.

A czy brakuję komfortowych, zorganizowanych i nawet zabezpieczonych struktur, przywołujących Dopełniać swoje szeregi? Jakdtugo one będą istnieć? Na ile one są potrzebne Społeczności, Przyrodzie, Kosmosowi?

8. Jego plany starannie wpisane do najbardziej ukrytych i potężnych zadań Kosmosu, Przyrody i Człowieka. I ten proces prowadzą ¡pielęgnują.

Czy brakowało tego, kto opowiada) o pięknych planach, liczył na pomoc i obronę mocniejszych, ale byt zmiażdżony i przewrócony? „Wierz w Boga ale nie przestawaj dziatać"- ostrzega ludov/e przysłowie.

9. Idź powoli, skromnie i ostrożnie, częściej utrzymując proces w roli „iii "- narzeczonej, która po prostu demonstruje, ale nie narzuca się: komu się spodoba ■ podejdzie żeby się poznać.

Powiedziano: „Uratujesz siebie - uratujesz innych". Ale czy może jeden człowiek, przekazujący wie­dzę, ideę, albo nawet niewielka grupa zrealizować taki pomysł w detalach?

10. Powinno zebrać się wiele osób. Należy proponować wiedze wszystkim, pomagać każdemu otworzyć się, znaleźć swoją rolę, miejsce i przeznaczenie we wspólnym procesie.

NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA O METODZIE

Dlaczego nie robicie testowania przed zajęciami: czy człowiek ma rzucony na niego urok?

Nie ma sensu. Jeśli człowiek został poddany jakiemuś nieznanemu oddziaływaniu obcej energii lub jest nadal pod jej wpływem, to skutkiem jest to, że struktura jego po­la przy opanowaniu ćwiczeń nie będzie wracać do normy. W praktyce nie mieliśmy ta­kich przypadków, choć uczniowi uważali, że ten problem dla nich istnieję. Co oznacza, że ćwiczenia bardzo skutecznie wyprowadzają człowieka na poziom niezależności od codziennych zewnętrznych energetycznych wpływów.

Czy może być zupetny brak pola u człowieka?

Pole to są siły życiowe. Ale zdarza się, że pole prawie pokrywa granice ciała, a w niektórych przypadkach miejscami nawet powstaję nie wyrzucenie energii do prze­strzeni materialnej, a wciąganie. Tworzą się lejki, jak swoiste „czarne dziury". Taki czło­wiek już balansuje na krawędzi.

Jeśli ja będąc w roli nauczyciela w domu zrobitem pięć „pobudzeń " przypływu energii, a dla mnie ani jednej, czyja tracę swoja energię?

Energia, dookoła nas i przez nas cały czas przepływa, człowiek jest generatorem życiodajnej energii. Ale jeden będzie miał utrudniony „wdech energetyczny", a inny „wydech". Dlatego u nowicjuszy może wyniknąć pewna destabilizacja. Na pierwszym etapie lepiej śledzić za równowagą, konsultować się u instruktora.

Czy można łączyć metodę Bronnikowa z medytacją, masażem czy głodówką?

Dopóki uczycie się, tę metodę z innymi technikami lepiej nie łączyć, albo przekon­sultować to z instruktorem. Kiedy oswoicie się z metodą, będziecie mogli sami zadecy­dować, co dla was jest dodatkowo potrzebne.

Czy duża jest strata energii przy pracy z biokomputerem?

Tak, bardzo duża. Dlatego u energetycznie nie przygotowanego, nie rozwiniętego człowieka on się nie włącza. Wielu ekstrasensów od urodzenia są bardzo wrażliwymi ludźmi, i biokomputer u nich pracuje do granicy wytrzymałości, mózg zmuszony jest zabierać energię od drugich organów. Mogą przez to wyniknąć choroby, patologia.

Na naszych zajęciach my najpierw uczymy sterowania wymianą energetyczną ¡technologii szybkiego przywrócenia potencjału energetycznego.

Czy na swoich zajęciach wykorzystujecie sugestię?

Dana metoda opiera się na zupełnie odwrotnym działaniu. Świadomość zawsze po­winna być w stanie gospodarza, pilnującego otaczającą sytuację dookoła.

Co to jest wampiryzm energetyczny?

Wraz ze zwykłym fizycznym kontaktem natychmiast powstaję energetyczny. Cho­rzy pesymiści-to są biorcy, wampiry energetyczne. Oni mają problem z poborem ener­gii. Lekarze lub ludzie na kierowniczych stanowiskach, to mimowolni dawcy energe­tyczni. Mówią, należy ustawiać ochronę, nie tracić energii. W rzeczywistości, o wiele bardziej skutecznym i po ludzku, nauczyć się odbudowywać straty energetyczne z po­mocą naszych ćwiczeń. Lepiej nauczyć tej metody samych wampirów.

W rzeczywistości o wiele bardziej niebezpiecznym jest, gdy człowiek dostaje za du­żo energii. Zawał, wylew, nadciśnienie,to są skutki tych przeciążeń.

Jak aktywizacja wymiany energii pomaga w nauce?

Jak okazuje się, że wystarczy kilka prostych ćwiczeń energetycznych w ciągu mniej niż minuta: „rozetrzeć ręce, poczuć kulkę energetyczną...", jak odzywa się stynny „Jen" nadświa­domości, mózg aktywizuje się i klasa pisze sprawdzian o jeden lub dwa stopnie wyżej, niż za­zwyczaj. Jeżeli do ćwiczeń energetycznych dodać możliwości biokomputera.a o ile spokoj­niejsze stają się energetycznie rozwinięte dzieci na przerwach w szkole! I nie od twardej dys­cypliny. Zanika potrzeba w szalonych gonitwach, krzykach i przepychankach. To jest „bru- nowski ruch molekut", w dużej mierze nieświadorqp potrzetfe kontaktu energetycznego i tym samym harmonizacji. Ucząc się prostych ćwiczeń, dzieci wypełniają swój organizm energią w inny sposób.

Jakie są szczegóły rozwoju energetyki u dzieci?

Te możliwości, o których czasami tylko marzą dorośli, dzieci je po prostu mają. Ważnym jest tylko pokierowanie przejawianiem tych zdolności, a czasem i przyhamowaniem w ich roz­woju. Od najprostszego kontaktu energetycznego, na twarzy każdego dziecka pojawia się uśmiech. U niego działają wszystkie receptory. Albo przypomnijcie sobie, jak świecą się oczy dziecka, gdy ono słucha bajeczki. W tych chwilach ono widzi, odczuwa wszystko o czym się opowiada, całkowicie uczestniczy w tym. Dlatego jak tylko opowiecie następnym razem tą sa­mą bajkę trochę inaczej - ono od razu zareaguje. U niego pozostała jeszcze cecha ekranu we­wnętrznej wizji.

O tym co i jak one widzą, dzieci dużo opowiadają rodzicom, znajomym, dorosłym - oni się śmieją, - nie fantazjuj, to się nie zdarza. Z jednej strony bardzo dobrze, że tak odpowiadają, zbytnio kierując dziecko na odbiór innego świata, można go odwieźć od realności. Z drugiej strony jest smutnym, dziecko jest tak blisko, jest tak związane z największą wiedzą tajemną!

W jakim wieku można rozpoczynać zajęcia energetyczne?

Nawet będąc w tonie matki, ale im wcześniej tym ostrożniej, nie w całym zakresie i po konsultacjach ze specjalistom metody.

Jedna z matek opowiadała, jak jej dziecko zaczynało się ruszać jak tylko ona zaczynała aktywizować wymianę energii w dłoni i przykładała ją do brzucha. Przy wypisywaniu ze szpi­tala, lekarze powiedzieli, że już ponad rok nie widzieli tak energicznego i radosnego dziecka (przy tym, że rodzice maja problemy ze zdrowiem). Teraz chłopczyk ma prawie trzy lata. Kie­dy matka się zajmuje ćwiczeniami energetycznymi, on od razu biegnie żeby wziąć w nich udziat. Malec nie choruje i jest prawidłowo rozwinięty. Są doświadczenia metody w pracy w przedszkolach. Dzieci jeden przez drugiego opowiadają o gammie swoich odczuć, które pojawiają się u nich przy rozwijaniu energetyki. Bardzo odpowiedzialnie podchodzą do wy­konania ćwiczeń energetycznych, jeśli mogą komuś ponnóc jeśli boli brzuch, głowa, jest stłu­czenie, przeziębienie. Oni są pierwszymi i skutecznymi lekarzami dla swoich przyjaciół, wy­chowawców i rodziców.

Jak energetyka może brać udziat w seksie?

Nie przypadkowo nazywamy wtaśnie ciałem podświadomość, świadomość i nad świado­mość. Jeśli to są ciała, pomiędzy nimi możliwe są wszystkie kontakty: seksualne, rodziciel­skie, naśladowania, obronne itp.

Ci, którzy odnoszą seks tylko do kontaktów stricte fizycznych, w wielkiej nnierze ogranicza­ją siebie i partnera. Szczególnie jeśli zwracają szczególną uwagę na rozmiary. Od rozciągnię­cia tkanki ilość czutych receptorów na powierzchni zmniejsza się. Obniża się I poziom wrażli­wości. Czasami je zaostrzają sitą sygnału od nowego rozciągania. Ale to j uż jest ból, a nie przy­jemność. Tak pojawia się sadyzm, masochizm. A jeśli rozwinąć stopień wrażliwości, nawet lek­ki dotyk będzie dostarczał upojenie.

Jak wiedza o energetyce pomaga zakochanym?

Każdy człowiek ma swoją indywidualną strukturę pola. Przy umiejętnym rozwoju proce­su, struktury harmonizują się i lekko tączą się w jedność przy stosunku.

Przy nieprawidłowym zachowaniu, te struktury zaczynają się coraz bardziej oddalać I wtedy nawet najlepsze zamiary ludzi nie wstrzymają ich od konfliktów, a później, najczę­ściej doprowadza to do rozerwania stosunków.

Jaka rolę gra energetyka przy poczęciu dziecka?

Na przyktad, spetnia obronną funkcję. Może pojawić się negatywny rezonans, i cudza energetyka będzie miata większy wpływ, niż pole z energoinformacyjną strukturą młodych. Jest to jeden z przykładów, jak u genetycznie zdrowych dzieci rodzą się czasem dzieci chore.

Jak rozwinięta energetyka może chronić przed cudzym działaniem?

Często, na cztowieka nie przygotowanego nawet nie trzeba specjalnie działać, wystar­czy rozruszać dwie, a tym bardziej trzy systemy funkcyjne.

Może się zdarzyć wiele niemitych sytuacji. Wyjście jest jedno: im mocniejsza wasza struktura energetyczna, im więcej posiadacie wiedzy, tym bardziej bezpieczne dla was ob­ce, świadome lub nieświadome dziatanie.

Więc, bez zajęć wedtug melody w ogóle nie ma ludzi z dobrym stanem energetycznym?

Takich spotykamy tylko w szpitalach na porodówce. Prawie wszystkie dzieci rodzą się z dobrymi wskaźnikami energii (parametry pola: 7 m - poziome pole i 60 cm- pionowe, po­winny być niezależnie od wieku, wagi i wzrostu). Ale z każdym miesiącem, a tym bardziej rokiem, energetyka funkcji nadświadomości, przez brak rozwoju gaśnie: od pierwszych dni my robimy niemowlętom masaż, gimnastykę-rozwijamy ciało; rozmawiamy z nimi rozwij­amy świadomość, a czy jest przynajmniej jedno ćwiczenie energetyczne w jakichkolwiek książkach o pielęgnacji i wychowaniu dzieci?

Dlaczego na zajęciach czasami nam chcę się ziewać?

Po obfitym posiłku, gdy nasyciliście swoje ciało podświadomości, zachodzi proces przetwarzania żywności, inne funkcje czasowo są wstrzymane. Powstaje potrzeba ziewa­nia. Na zajęciach następuje proces nasycenia energią waszej struktury energetycznej. Dla energetycznie głodnego organizmu, nowicjusza, to jest gwałtowny przeskok, ciało nad­świadomości „przejadło się". W pierwsze dni zajęć chęć zlewania, senność ma wiele osób, nawet sprytne dzieci. To samo dzieje się i na lekcjach, od przesycenia ciała świadomości. Po trzech, czterech zajęcia to mija.

Dlaczego wy najczęściej mówicie o szkoleniu dzieci?

My pracujemy ze wszystkimi kto do nas przychodzi, ale dzieci, potencjalni „mistrzowie olimpijscy" w opanowaniu nadświadomości, im trzeba pomóc żeby nie utracili swojego czasu.

Czy można samodzielnie opanować system Bronnikowa?

Można. Ale są ograniczenia przez stan zdrowia, który może ocenić tylko specjalista me­tody. Część ćwiczeń trzeba wykonywać w parach, sprawdzać prawidłowość ćwiczeń i real­ne możliwości ucznia w pracy z energią. W każdym przypadku samodzielnie podłączać biokomputer nie jest wskazane. To lepiej robić w jednym z centrów Bronnikowa.

Czy moie cztcwiek, który przeszedł pierwszy stopień szkolenia, nie opanować metody?

Każdy człowiek osiąga przy szkoleniu cztery wyniki:

1. Stan jego struktur, ciała nadświadomości, dochodzą do normy.

2. On wie, jak przy pomocy ćwiczeń utrzymywać tą formę w ciągu całego życia.

3. On umie za pomocą ćwiczeń pomagać sobie i bliskim w uzdrowieniu.

4. On może przekazać innym: dzieciom, krewnym, rodzinie choćby najprostsze nawy­ki pracy z bioenergią.

Uwaga: Włączenie biokomputera po typowym kursie niestety odbywa się nie u każde­go. U dorostych - ok. 70%, u dzieci praktycznie u każdego. Ktoś potrzebuje więcej czasu i wysitku na harmonizację struktur energetycznych. Włączenie biokomputera - to swoisty test dla ucznia na jego możliwość przejścia na II stopień.

Jak długo utrzymuje się efekt po zajęciach na pierwszym stopniu waszych kursów?

Jak ktoś się nauczy jeździć na rowerze nigdy tego się nie zapomni. Choć trening musi być regularny. Tak jest i tu.

Czy pomaga metoda Bronnikowa wychować w sobie pozytywne cechy charakteru?

Najważniejsze - że człowiek staje się bardziej świadomy, inteligentny, bardziej odpowie­dzialny, lider wśród rówieśników.

Wszystkie te cechy i zdolności, które opanowali wasi wychowankowie, czy nie zmusza­ją ich do odczucia być „ białym krukiem" lub spoglądać na innych ludzi z góry?

„Białym krukiem" można się poczuć, gdy inni nie posiadają takiej umiejętności. Dlate­go dzieci, dorośli, szkoląc swoich przyjaciół, tworzą system klubowy, nowe środowisko. A tam- zdrowe zawodnictwo. Wiedząc, że każdy potrafi opanować technikę i obudzić w so­bie podobne zdolności, uczniowie systemu nie zadzierają nosa.

Czy trzeba stwarzać ochronę przy pracy z osobą chorą?

Po prostu nie trzeba przywiązywać się mentalnie do informacji o tym, że pacjent jest chory, lecz pracować tylko z odczuciem energii.

Czy spotyka się partner z energią ujemną?

Świeci słońce - to energia pozytywna czy negatywna? Poleźcie w lecie na słońcu parę godzin. Opalicie się - pozytywna, a jak dłużej - pojawią się bąble - negatywna. W rzeczywi­stości trzeba poprawnie z niej korzystać. Negatywną może być informacja konkretnej oso­by. Ale nawet tę, pracując umiejętnie można neutralizować.

Czy trzeba ściągać zegarek i biżuterię w czasie zajęć ?

Na wszelki wypadek lepiej zdjąć. Zegarki, nie rzadko po „pobudzeniu" energetycznym zaczynają się spieszyć lub spóźniać, a czasem mogą się nawet zepsuć, kamienie w biżu­terii mogą pęknąć.

Kiedy najlepiej ćwiczyć: rano, w dzień czy wieczorem 1

Czas zajęć dużego znaczenia niema. Zorientujecie się sami - kiedy wam pasuje, ale pa­miętajcie, że na jednych ćwiczenia działają rozlużniająco, na Innych- pobudzająco. Dlate­go, niektórzy po wieczornych zajęciach nie mogą zasnąć przez kilka godzin.

Dlaczego Państwa uczniowie przy włączeniu ekranu wewnętrznego widzenia szczelnie za­wiązują oczy grubym czarnym materia fem?

Można korzystać z ekranu wewnętrznego widzenia I z otwartymi oczami. Ale, po pierw­sze, przy tym jest duże oddziaływanie na otoczenie. Po drugie, dla początkujących wtedy powiększa się stopień dezinformacji: na tle przedmiotów materialnych pojawiają się dodat­kowe obrazy. Po trzecie, oczy bez światła pracują w innym reżymie energetycznym.

Dlaczego wszystkie ćwiczenia wykonujecie z otwartymi oczami, a „plusk" energetyczny z za­mkniętymi?

Tym samym stwarza się przemieszczenie energii pomiędzy przestrzeniami. Resztę ćwi­czeń - praca z energią tylko w otaczającej przestrzeni.

Czy można udzielić pomocy człowiekowi wedtug lej metody, jeśli on nie chce, żeby mu pomagać?

Technicznie jest to możliwe, lecz powstaje pytanie etyczne. Jeśli cztowiek nie chce — nie narzucajcie jemu swojej pomopy. Tym bardziej, że osoba nie przygotowana może to odebrać nie jednoznacznie. Jednak, żeby uwolnić się od poczucia odpowiedzialności, opowiedzcie o możliwościach metody.

Czy próbowaliście robić „pobudzenie" energetyczne roślinom?

Rośliny wspaniale reagują na pracę energetyczną z nimi, gwałtownie powiększają się plony, tempo wzrostu, co niejednokrotnie potwierdzono praktyką.

Dlaczego w trakcie wykonywania ćwiczeń z przemieszczeniem odczuć energii w niektórych ob­szarach ciata zanikają odczucia energii?

To mogą być miejsca zastarzałych kontuzji, chorób przewlekłych lub złogów Itp. W trak­cie zajęć odczucia powracają. Oprócz tego polepsza się stan fizyczny.

Dlaczego u dzieci biokomputer otwiera się lepiej?

Jeśli w okresie dzieciństwa nie nawiązuje się kontaktu z nadświadomością, nie rozwija go, to w okresie dojrzewania biorą udział dominujące ciała podświadomości I świadomo­ści. Ciało nadświadomości jest ściśnięte i ograniczone. Rozwinąć go później jest trudniej i trzeba więcej czasu na to. Chociaż u każdego to jest bardzo indywidualne. Dopóki czto­wiek nie skończył pierwszego stopnia, nie wykorzystał wszystkich szans, to trudno przewi­dzieć wynik.

Dlaczego nie można zamykać oczu w trakcie zajęć, choć u niektórych przy zamkniętych oczach odczucia są o wiele lepsze?

Przy zamkniętych oczach dominuje strumień energii schodzącej w dół. Dla osoby nie przygotowanej jest to niebezpieczne, szczególnie w stanie krytycznym. Dlatego, na przy­kład, staramy się zmusić otworzyć oczy tracącego sity, stymulując tym aktywizacje sit ży­ciowych.

Teraz jest wielu instruktorów prowadzących metodykę Bronnikowa, czy prowadzą oni zajęcia tak samo?

Każdy instruktor, będąc stażystą, przechodził minimum trzy szkolenia u trzech różnych szkoleniowców, żeby poznać wersje podania materiału. Metoda znajduje się w stałej dyna­mice, staje się bardziej dynamiczną, bardziej doskonałą. Ale to nie znaczy, że każdy pro­wadzi zajęcia, jak mu się podoba. Są podręczniki metodyczne, jest instytut, kuratorium.

CIEŃKIE, GĘSTE I ŚRODKOWE CIAŁA CZŁOWIEKA

Często się mnie pyta; Co to jest ciało eteryczne, astralne, mentalne, przyczynowe, bud- dyczne? Co to jest podświadomość, świadomość, i nadświadomość? Czy to jest to samo czy to są rożne struktury?

Organizm człowieka jest ztożony z 5 poziomów organizacji:

mineralnego ❖ komórkowego ❖ organicznego

❖ intelektualnego ❖ społecznego

Każdy poziom ma nie tylko materialne ale budowę polową. Na przyktad, poziom mine­rałów: wszystkie jego elementy, molekuły znajdują się w stanie pobudzonym, co doprowa­dza do formowania na tym poziomie swoich elektromagnetycznych właściwości. Asocjacja molekuł całego organizmu stwarza jednolite pole molekuł (mineratów) poziomu w kształcie ciała eterycznego. Takim samym sposobem formują się struktury pola a także inne poziomy.







CIAŁA GĘSTE ~ poziom mineralny ■» komórkowy organiczny intelektualny ~ społeczny

schemat 2




Jak pokazano na schemacie nr 1, gęste ciato stwarza cienkie, a cienkie mają wptyw na gęste. Współdziałanie na każdym poziomie po­między gęstym i cienkim ciałem odbywa się przez elementy (e) i schemat (s) tych elemen­tów. Współdziałanie odbywa się, jak przejście informacyjnie- energetycznych (ie) strumieni od gęstego - do cienkiego i na odwrót.

CIAŁA ŚRODKOWE

CIAŁA GĘSTE	Elementy	Schematy	Informacja i energia	CIAŁA CIENKIE
1 mineralne	1^e	1^s	1^ie	eteryczne
£ komórlfDwe	2^e	2S	2ie	astralne
3 organiczne	3^e	3^S	3^ie	mentalne
4 intelektualne	4^e	4^S	4ie	przyczynowe
5 społeczne	5^e	5^S	5^ie	buddyczne
	PS	ś	ND

schemat 1

(PS-podświadomość, Ś- świadomość, ND- nadświadomość)

Gęste ciała:

1. Mineralny poziom

2. Komórkowy poziom

3. Organiczny poziom

4. Intelektualny poziom

5. Społeczny poziom






Schemat nr 2 pokazuje, ze ciała cienkie powtarzają kształt człowieka, przy tym ciato eteryczne znajduje się bardzo blisko do ciała gęstego, i wyraźnie go powtarza, a buddycz- ne, odwrotnie, oddalone od ciała i niema już określonych konturów.




MIĘDZYNARODOWA AKADEMIA ROZWOJU CZŁOWIEKA

Międzynarodowy projekt „INFORMACYJNA EKOLOGIA SOCIALNA XXI WIEKU" PROGRAM NAUKOWO- PRAKTYCZNY

„Zawód — „człowiek" Nauczanie podstawowego kursu rozwoju zdolności

• stopień-

• rozwój nawyków naturalnego uzdrowienia i profilaktyka chorób;

• przywrócenie odporności organizmu i sit życiowych;

• realizacja zdolności nadświadomości założonych w naturze człowieka.

• stopień -

• otwarcie ekranu wewnętrznego widzenia ze sterowanym obrazem i wypracowanie techniki bezpieczeństwa w przestrzeni wirtualnej;

• rozwój fotograficznej i kombinowanej pamięci;

• nawyk operowania potokiem informacji.

• stopień -

• opanowanie technologii alternatywnego (bezpośredniego) widzenia;

• poznawanie swojego organizmu i korekcja zakłóceń przy pomocy nabytych nawy­ków; proektowanie i formowanie holograficznej świadomości. Najbardziej zdolni będą mogli być przyjęci do grupy rocznego, stacjonarnego nauczania się super zdolności.

PROGRAM NAUKOWO-BADAWCZY „Medycyna XXI wieku"

Diagnostyka. Energoinformacyjna diagnostyka stanu zdrowotnego pełna lub czę­ściowa, ujawnia wewnętrzne i zewnętrzne przyczyny powstania patologii. Rozpracowu­je się i wykonuj się indywidualny program korekcji stanu zdrowia.

Rehabilitacja. Przywrócenie wzroku i nabycie alternatywnego sposobu widzenia dla ślepych i slabowidzących. Przywrócenie funkcji aparatu ruchowego dla chorych z pa­raliżem dziecęcym, z zabużeniem funkcji ruchu. Uzdrawiające kursy przy ciężkich do­legliwościach przewlekłych (sercowo-naczyniowej, endokrynologicznej, układu nerwo­wego).

SZKOŁA BRONNIKOWA

Pańskie dziecko ma problemy ze zdrowiem, nadmierne zmęczenie, staba pamięć, brak zainteresowania nauką i w ogóle życiem, konflikty z bliskimi, brak zdolności?

• Państwo życzą sobie, aby dziecko osiągnęło sukces i duże perspektywy wżyciu?

• My nauczymy dziecko być zdrowym, odbudować*sHy życiowe, wzmocnić pamięć i rozwinąć uwagę i koncentrację.

• Pomożemy w stanowieniu świadomej osobowości, otworzymy talenty i rozwiniemy zdolności.

• Przyciągniemy do udziału w programach naukowo-badawczych.

• Specjaliści szkoły pomogą waszemu dziecku oswoić podstawową wiedzę I nawyki nowych unikalnych profesji.

Szkota otwarta: Centrum Rozwoju CzłowiekaCJSMlCWM PROMOCJI ZDROWIA KRAKÓW: (0-12) 642 09 34, GSM Ó-^MłOrA" Os. 2 Putku Lotniczego W^M^rna^ lok 1A

% NIP 678 257 84 04 tel. [phone]

ANfDA

PROGRAM NAUKOWO — BADAWCZY „GEOGRAFIA CIENKO MATERIALNEGO ŚWIATA"

EKSPEDYCJA „KRYM — CENTRUM ORIENTACJI"

Ekspedycja odbywa się co roku w okresie letnim i zawiera w sobie:

• lekcje, seminaria, konferencje, wystawy;

• wyprawy do unikatowych zakątków Krymu;

• prace polowe w celach badawczych cienko materialnych obiektów (przyrody, sztucznych, technicznych, historycznych i Innych);

• opanowanie metod ezoterycznych i wymiana doświadczeń;

• udział w naukowo-badawczych programach.

Jest to nowa forma klubowa odpoczynku naszych przyjaciół i sprzymierzeńców, a takie jednocześnie system twórczego oswojenia technologii sukcesu zawodowego dla rozwiąza­nia rozmaitych zadań.

ZGŁOSZENIA I PROPOZYCJE PRZYJMOWANE SĄ POD ADRESEM:

, ásí^Sltf

^^ Centrum Rozwoju Człowieka „AMIDA'

amJDA

KRAKÓW: (0-1 2) 642 09 34, GSM 0-501 41 61 07 Os. 2 Pułku Lotniczego 6/3a, 31 -867 Kraków

CENTRUM PROMOCJI ZDROWIA

"AMIDA"

Svitlerra Dcztïak 30-004 Kráów, AI. J. Słowackiego 60 k>k1 A

NI P fi^G ÙJCiJ l-ini^Mr.nrr^

Nadszedł czas „Przesuwać kamień", czas krytycznego przewartościowania. Proces ten spetnia swoistą naturalną selekcję. Dla każdego cztowieka przepustką w nadcho­dzącą Przyszłość jest jego świadomość: czy jest zdolna i czy jest otwarta na przyjmo­wanie wiedzy.

SZKOLENIA GWARANTUJĄ:

Pierwszy stopień

1. Wyprowadzenie do normy funkcji nadświadomości i następnie samodzielne jej pod­trzymywanie.

2. Posiadanie wiedzy i zakresu ćwiczeń dla likwidacji bólu, normowaniu ciśnienia i po­mocy sobie samemu przy dolegliwościach przewlekłych. Umieć nie chorować i nie czuć zmęczenia.

3. Wiedza na temat techniki bezpieczeństwa przy energoinformacyjnym działaniu z bli­ska i na odległość.

□rugi stopień

4. Wysoką prędkość i duży zakres pamięci wzrokowej, przechowywanie i formowanie informacji na wewnętrzną, na ekranie biokomputera.

5. Umiejętność widzieć swoje wewnętrzne organy i obserwować siebie z różnych stron.

Trzeci stopień

6. Umiejętność widzienia z zamkniętymi oczami i nawet czytać takim sposobem.

7. Umiejętność prowadzenia poszukiwania ludzi, przedmiotów i obiektów na dowolną odległość.

Czwarty stopień

8. Wiedzę profesjonalną i nawyk zwiadu informacyjnego, kierowania procesami finan­sowymi i pracę analityka.

9. Wiedzę zawodową i nawyki pracy z obiektami i procesami cienkomaterialnego świa­ta w różnych zakresach.

Na I stopień nauczania przyjmowani są wszyscy, przejście na następne stopnie - po pomyśl­nym przejściu testów i rozmowie.

Pierwsze trzy stopnie składają się z dziesięciu zajęć po dwie godziny każde. Dzieci i dorośli mogą brać udział w zajęciach razem.

Pomiędzy stopniami nauki dopuszczalna jest przerwa przez dowolny czas. Nasi absolwenci zdolni są prognozować katastrofy i nadzwyczajne sytuacje, prowa­dzić obiektywną kontrolę nad ekologicznie niebezpiecznymi przedsiębiorstwami, sprzyjać radykalnym zwrotom w badaniach naukowych i stosownych opracowaniach w różnych dziedzinach. Wprowadzać do codziennej praktyki współczesnej medycyny nowoczesne metode konstrukcji i rekonstrukcji organiki. Wykorzystywać nietradycyjne sposoby — deszyfrowania informacji.

Dla realizacji Międzynarodowego projektu „INFORMACYJNA EKOLOGIA SOCJALNA XXI WIEKU" prowadzi się konkurs pasjonujących się ludzi dla przygotowania do pracy za granicą.

WIACZESŁAW MICHAJŁOWICZ BRONNIKOW

Doktor Filozofii, Profesor, Prezydent Międzynarodowej Akademii Rozwoju Człowieka

Autor metody „Kształtowanie alternatyw­nego widzenia u Człowieka".

i Metoda ta rozwija w Człowieku unikalne fe zdolności żywotności, fantastyczne, twórcze możliwości na podstawie otwarcia nie zapo­trzebowanych właściwości mózgu, założonego naturą, niezbędnych dla jutrzejszego dnia nauko- wo- technicznego rozwoju.

Nowa naukowa szkoła Bronnikowa kształtuje z Człowieka Rozumnego, żyjącego empi­rycznie, Człowieka Świadomego, budującego swoje życie na podstawie wiedzy przyszłych wydarzeń.

Nowe właściwości Człowieka tworzą i nową naukę, Naukę Człowieka Świadomego, nową oświatę, nową medycynę, gdzie w podstawie etyka Człowieka Świadomego, żyjącego duchowo. Duchowość — to jest droga poznania praw i zasad początku i końca Boskiej Idei - „ Człowiek".

Twórca nauki „Kosmopsychologia", łączącej osiągnięcia przyrodniczych i ścisłych nauk, a także wiedzę o nadświadomości człowieka w całościowy system zgodny z prawami natury.

Autor Międzynarodowego Projektu „Informacyjna socjalna ekologia XXI wieku" i kierownik na- ukowo-badawczego programu: „Geografia cienkomaterialnego świata"; „Medycyna projektowania, prowadzenie zdrowia człowieka"; „Genialne zdolności - każdemu dziecku"; „Minus jeden rok" (praca z dzieckiem na trzy miesiące przed poczęciem);

„Technologia osiągania sukcesu Człowieka Świadomego".




ISBN 83-916960-1-4

Tworzy na Krymie w miejscowości Feodosia kompleks unikatowych muzeów ezoterycznych wiedzi o Człowieku, Przyrodzie i Kosmosie. 9798391 696018

c;

c;

11

20

21

ĆWICZENIE 11

ĆWICZENIE 11

22

23

?4

26

27

---