4. POLE GRAWITACYJNE

328. 1985/L

Układ stanowią: jednorodna kula o masie M i jednorodny pręt o masie m. W położeniu przedstawionym na rysunku siła wzajemnego oddziaływania grawitacyjnego tych ciał jest:

A) F = GMm/r² C) F < GMm/ r²

B) F>Mm/r² D) F = GMm/ ( r - R )²

329.

Cztery identyczne kulki (dwie z nich są jednakowo wydrążone) przyciągają się parami siłami grawitacyjnymi. Kulki te znajdują się w tej samej odległości od siebie. O siłach działających między kulkami możemy powiedzieć, że:

1. są jednakowe D) mogą, ale nie muszą być równe

2. F1>F₂ E) brak poprawnej odpowiedzi

C) F1<F₂

330.

Wewnątrz wydrążonej kuli (patrz rysunek) znajduje się mała kulka o masie m. Jeżeli między nimi działają tylko siły grawitacyjne, to mała kulka:

1. przesunie się do punktu I

2. przesunie się do punktu U

3. przesunie się do punktu III

4. przesunie się do punktu IV

E) po/ostanie nieruchoma

331.

Ciężar człowieka na powierzchni Ziemi wynosi 600N. Ciężar tego człowieka na planecie o dwukrotnie większej masie, lecz identycznym jak Ziemia promieniu wynosi: (Przyspieszenie ziemskie 1Om/s²)

A)600N B)300N C) 1200N D) ON E) 150N

332.

Ciężar człowieka na powierzchni Ziemi wynosi 700N. Na planecie o czterokrotnie większej masie i dwukrotnie większym niż Ziemia promieniu wynosi:

A)700N B)2800N C) 150 N D) 0 N

333. 1980/L

Podwojenie prędkości kątowej ruchu obrotowego Ziemi spowodowałoby:

1. stan przeciążenia ciał znajdujących się na Ziemi

2. zmniejszenie siły grawitacji pomiędzy Ziemią i ciałami znajdującymi się na jej powierzchni

C) zmniejszenie się wzajemnego nacisku powierzchni Ziemi i ciał spoczywających na niej, tym
znaczniejsze, im większa szerokość geograficzna danego miejsca na Ziemi

D) zmniejszenie wzajemnego nacisku powierzchni Ziemi i ciał znajdujących się na niej, tym znaczniejsze, im mniejsza szerokość geograficzna danego miejsca na Ziemi

334. 1992-94/MIS MaP

Na jednorodnej kulistej planetoidzie o promieniu 50 km zbudowano kopalnię o głębokości 5 km. Wskazania wagi sprężynowej przy ważeniu tego samego ciała na powierzchni planetoidy i na dnie kopalni będą w tym drugim przypadku:

A)o 10% mniejsze B) o 10% większe C) o 11.11% większe D) nie zmienią się

335. 1995/L

Ciało oddalono od powierzchni Ziemi tak, że siła przyciągania ziemskiego zmniejszyła się dziewięciokrotnie. Wtedy odległość tego ciała od powierzchni Ziemi (R - promień Ziemi ) wynosiła :

A) R B)2R C)3R D)9R

336. 1992-94/MIS MaP

Ciała na równiku stałyby się nieważkie gdyby (oznaczając promień Ziemi - R, a przyspieszenie ziemskie- g):

1. Ziemia zatrzymała się

2. okres obrotu Ziemi wokół jej osi wynosił 2π√R/g

3. okres obrotu Ziemi wokół jej osi wynosił 2 π√g/R

4. okres obrotu Ziemi wokół jej osi wynosił 4 π√R/g

337. 1994/L

Zależność natężenia pola grawitacyjnego od odległości r od źródła punktowego tego pola przedstawia

najlepiej wykres:

338. 1997/L

Jedna planeta ma masę M1 i promień R1 a druga masę M₂ i promień R₂ przy czym R2 = 2R1 a M₂ = 4M1 Stosunek przyspieszeń grawitacyjnych, z jakimi spadają ciała na tych planetach jest równy:

A)g1/g2=1/4 B) g1/g2=1/2 C) g1/g2=1 D) g1/g2=2

339. 1988/L

Promień Marsa stanowi 0,5 promienia Ziemi, a jego masa 0,1 masy Ziemi. Przyspieszenia grawitacyjne g_M na powierzchni Marsa i gz na powierzchni Ziemi spełniają równość:

A)g_M =0,05g_z B)g_M =0,20g_z C)g_M =0,25g_z D) g _M = 0,40 g_z

340.

Przyspieszenie grawitacyjne dowolnej planety jest równe liczbowo natężeniu pola grawitacyjnego:

1. w środku tej planety

2. na powierzchni planety

3. w odległości dwóch promieni od powierzchni planety

4. w każdym punkcie wewnątrz i na zewnątrz planety

E) wszystkie odpowiedzi są prawdziwe

341. 1999/L

Promień pewnej planety jest równy R, a jej średnia gęstość p. Przyspieszenie grawitacyjne na

powierzchni tej planety przedstawia wyrażenie (G - stała grawitacji):

A) 4/3 πGRp B) 3/4 πGR²p C) 3/4π GRp D) 4/3π GR²p

342.

Przyspieszenie na powierzchni pewnej planety będącej kulą o promieniu R wynosi g. Średnią gęstość tej planety wyraża wzór:

A)3gR/4πG B) 4πG /3gR C)3g/4πGR D)g/GR

343. 1998/L

Na powierzchni planety o promieniu R przyspieszenie grawitacyjne jest równe 25 m/s². W odległości 1,5 R od powierzchni planety przyspieszenie to wynosi:

A) 4 m/s² B) 8 m/s² C) 11 m/s² D) 17 m/s²

344. 1999/L

Kula o masie m wytwarza pole grawitacyjne, którego natężenie w punkcie K. ma wartość y. Po umieszczeniu drugiej kuli o masie Im (rys.), wartość natężenia pola y, w punkcie K. jest równa:

A)γ1= 1/2γ C)γ1=2γ

B)γ1=γ D) γ1 = 3γ

345. 1985/L

Wypadkowe natężenie pola grawitacyjnego wytworzonego przez Ziemię i Księżyc (bez uwzględnienia innych oddziaływań) w zależności od odległości od powierzchni Ziemi najlepiej przedstawia rysunek:

346.

W jakiej odległości od środka Ziemi przyspieszenie grawitacyjne jest równe połowie przyspieszenia na powierzchni. (R- promień Ziemi).

A)1R B)2R C) √2 R D) √2/2 R

347.

Przenosząc ciało o masie m = I kg wzdłuż toru ABC ruchem jednostajnym w pobliżu powierzchni Ziemi, należy wykonać przeciwko siłom grawitacji pracę równą:

A) 20 J B) 10 J C)-1OJ D)0J

348.

Praca jaką trzeba wykonać przeciwko siłom grawitacji, aby ciało o masie m przenieść ruchem jednostajnym ze środka planety o średniej gęstości d i promieniu R na jej powierzchnię, dana jest wzorem:

A) 2/3πGdR²m B)4/3πGdR²m C)2/3πGdR³m

D) 4/3πGdR³m

349. 1983/L

Ciało spada swobodnie z pewnej wysokości. Praca wykonywana przez siłę grawitacji nad ciałem w

kolejnych sekundach od początku spadania:

1. jest jednakowa . C) wzrasta w stosunku 1:3:5:7

2. wzrasta w stosunku 1:2:3:4 D) wzrasta w stosunku 1:4:9:16

350. 1980/L

Praca, wykonywana nad danym ciałem przez siły zewnętrzne w polu grawitacyjnym, jak i w polu elektrycznym, nie zależy od drogi, na której przesuwa się dane ciało. Przyczyną tego podobieństwa jest:

1. niezależność pracy wykonywanej nad ładunkiem od znaku ładunku

2. potencjalny charakter obu pól

3. ta sama natura linii sil obu pól

4. ta sama natura obu pól

351.

Wymiarem potencjału pola grawitacyjnego jest:

A) m² sˉ² B) m² s² C) kg¹ m¹ sˉ² D) m¹ kgˉ² sˉ²

352.

Przenosząc ciało o masie m=10kg ruchem jednostajnym z punktu A o potencjale V_A=-10 J/ kg do punktu B wykonano pracę W = 40J. Potencjał w punkcie B ma wartość:

A) lO J/kg B) - lO J/kg C) -6 J/kg D)0 J/kg

E) brak danych do obliczenia potencjału

353. 1994/L

Ciało spada swobodnie z wysokości h. Praca siły grawitacji wykonana w pierwszej, drugiej, trzeciej i

czwartej sekundzie:

1. jest stała D) wzrasta w stosunku 1 : 3 : 5 : 7

2. wzrasta w stosunku 1:2:3:4 E) wzrasta w stosunku 1:4:9:16

3. wzrasta w stosunku 1:2:4:8

354.

Dwa sputniki krążą wokół Ziemi po orbitach kołowych o różnych promieniach r₁ = r i r₂ = 4r (rys). Stosunek okresów T₂/T1 wynosi:

A) 4 B) 16 C)8 D) 1/2

355. 1987/L

Znając promień R orbity i okres T obiegu satelity wokół planety można masę M planety wyznaczyć ze wzoru (G - stała grawitacji):

A) M = 4 π² R³ / (GT²) B) M = 4 π² R² / (GT²) C) M = 2 π R³ / (GT²) D) M = 2 π R² / (GT²)

356. 1988/F

Po tej samej orbicie wokół Ziemi poruszają się bez napędu dwa satelity o masach m, i m₂ = 2 m . Okresy T_] i T₂ ich ruchów spełniają zależność:

A)T1=0,5T₂ B)T1=T₂ C) T1 = 2 T₂ D)T1=4T₂

357. 1992-94/MIS MaP

Promień orbity (r) satelity stacjonarnego Ziemi spełnia warunek (promień Ziemi - R, przyspieszenie ziemskie - g, a czas trwania doby - T):

A) r³=T²gR²/(2π²) B> r⁵=T²gR²/(4π²) C) r³=T²gR²/(8π²) D) r=gT²/(4π²)

358. 1995/L

Satelita porusza się wokół! pewnej planety z prędkością v, po kołowej orbicie o promieniu R. .leżeli G oznacza stałą grawitacji, to masa M tej planety jest równa:

A) M = Rv²/G B) M = Rv²/(2G) C) M = GR²/(2v) D) M = GR²/v

359. 1986/F

Moment pędu satelity o masie m, poruszającego się po orbicie kołowej o promieniu r , jest równy:

A) m√GM/r B)√GMm²r C)√GMmr D) √GMm²r²

360. 1992-94/MIS MaP

W układzie podwójnym dwie gwiazdy o masach M i 5M krążą po orbitach kołowych we wzajemnej odległości a. Promienie orbit tych gwiazd (liczone od środka masy) wynoszą odpowiednio:

A) a/2 i a/2 B) a/5 i 4a/5 C) 4a/5 i a/5 D) 5a/6 i a/6

361. 1992-94/MIS MaP

Ciało może uciec z pola grawitacyjnego Ziemi (oddalić się od niej do nieskończoności) gdy:

1. zostanie wystrzelone z pierwszą prędkością kosmiczną poziomo

2. zostanie wystrzelone z drugą prędkością kosmiczną poziomo

3. zostanie umieszczone na orbicie stacjonarnej, a następnie popchnięte lekko w górę (od Ziemi)

4. zostanie wystrzelone z pierwszą prędkością kosmiczną pionowo w górę

& energia

362. 1986/L ^m *

Krzywe na wykresie przedstawiają energie: kinetyczną E_k, potencjalną Ep i całkowitą E_c satelity w zależności od promienia orbity kołowej, po której się on porusza. Linie 1, 2, 3 kolejno odpowiadają:

1. E_k, Ep, E_c C) E_p, E_c, E_k

2. Ec, Ek, E_p D) E_k, E_C) E_p

363.

Energia potencjalna krążącego wokół Ziemi satelity wraz ze wzrostem wysokości:

1. rośnie D) jest stała niezależna od wysokości

2. maleje E) prawdziwe są odpowiedzi A,B i C

3. rośnie lub maleje

364. 1996/L

Księżyc krąży wokół! Ziemi po orbicie kołowej o promieniu R. Prędkość kątową Księżyca przedstawia

wyrażenie (M-masa Ziemi, G -stała grawitacji):

A)√GM/R B) √GM/R² C)√GM/R³ D)√GM/R4

365. 1995/MIS MaP

Merkury obiega Słońce po orbicie eliptycznej poruszając się coraz wolniej, gdy się od niego oddala, a coraz szybciej gdy się do Słońca zbliża. Całkowita energia mechaniczna Merkurego:

1. jest taka sama dla każdego położenia Merkurego na orbicie

2. największa, gdy Merkury znajduje się najbliżej Słońca

3. największa, gdy Merkury znajduje się najdalej od Słońca

4. nic o tej energii nie można powiedzieć

366. 1992-94/MIS MaP

Z Ziemi wystartowała rakieta i leci ku Księżycowi. Opory ruchu rakiety zaniedbujemy. Stan nieważkości pojawi się w rakiecie:

1. w punkcie zrównania się przyciągania Ziemi z przyciąganiem Księżyca

2. w chwili osiągnięcia pierwszej prędkości kosmicznej

3. w chwili osiągnięcia drugiej prędkości kosmicznej

D) w chwili usiania pracy silników

367. 1992-94/MIS MaP

Księżyc ma masę 81 razy mniejszą i średnicę 3,7 raza mniejszą od masy i średnicy Ziemi. Stosunek pierwszych prędkości kosmicznych na Księżycu i na Ziemi wynosi:

A) 3.7: 81 B) √3.7 : √81 C)(3.7)²:81² D)81 : 3.7

368. 1992-94/MIS MaP

Ilość prochu potrzebna do wystrzelenia pocisku z Ziemi na Księżyc jest:

1. większa od ilości prochu potrzebnej do wystrzelenia pocisku z Księżyca na Ziemię

2. mniejsza od ilości prochu potrzebnej do wystrzelenia pocisku z Księżyca na Ziemię

3. równa ilości prochu potrzebnej do wystrzelenia pocisku z Księżyca na Ziemię

D) większa lub mniejsza od ilości prochu potrzebnej do wystrzelenia pocisku z Księżyca na Ziemię,
zależnie od masy pocisku

369. 1997/L

Statek kosmiczny krąży wokół Ziemi po kołowej orbicie o promieniu R, z prędkością v. Gdyby poruszał się po orbicie o promieniu 4 razy większym, jego prędkość byłaby:

A) 4 razy mniejsza B) 2 razy mniejsza C) 2 razy większa D) 4 razy większa

370. 1985/L

Stosunek energii kinetycznej satelity znajdującego się na orbicie kołowej do jego energii potencjalnej jest równy:

A) 2 B)-2 C)-0,5 D)0,5

371.

Stosunek pierwszej prędkości kosmicznej do drugiej prędkości kosmicznej wynosi:

A) √2 B) 1 C) 1/√2 D) √2/2 E) odpowiedzi C i D

372.

Na jaką wysokość nad powierzchnię Ziemi wzniesie się ciało rzucone pionowo do góry z prędkością o wartości v =√gR , gdzie g- przyspieszenie ziemskie, R- promień Ziemi

A) oddali się w nieskończoność B) h = R C) h = 1/2R D) h = 2R

373.

Jaką pracę trzeba wykonać, aby ciało o masie m znajdujące się na powierzchni Ziemi umieścić na orbicie o promieniu 2R. g- przyspieszenie ziemskie

A) mgR B) 0.75mgR C) 0.5mgR D) 2mgR

374. 1990/L

Przyspieszenie grawitacyjne przy powierzchni planety o promieniu R jest równe g. Satelita poruszający

się wokół tej planety po orbicie o promieniu 3R ma prędkość określoną wzorem:

375.

Ile razy większa byłaby II prędkość kosmiczna, gdyby gęstość Ziemi i jej promień były dwa razy większe?

A) 2 razy B) 2 √2 razy C) 4 razy D) byłaby taka sama

376. 1988/F

Statek kosmiczny wznosząc się pionowo w górę ruchem jednostajnie przyspieszonym w ciągu 10 s osiągnął wysokość 3000m. Przeciążenie znajdującego się w nim kosmonauty wynosiło około:

A) 6 B) 7 C) 60 D) 70

377.

Prawo Hooke'a dotyczące odkształceń sprężystych ciał stałych wyraża wzór:

A/ - przyrost długości pręta

/₀ - długość początkowa pręta

S - przekrój poprzeczny

E - moduł Younga

F - działająca siła

p - naprężenie wewnętrzne

E) odpowiedzi B i D

378. 1991/L

Moduł Younga jest równy naprężeniu wewnętrznemu, przy którym:

1. przekrój poprzeczny ciała zmniejsza się dwa razy

2. długość ciała zwiększa się o 1/2 długości początkowej

3. długość ciała zwiększa się o długość początkową

4. następuje rozerwanie ciała

379.

Wykres przedstawia zależność naprężenia wewnętrznego pręta od względnego przyrostu jego długości. Moduł Younga wyrażony w N/m² wynosi:

A) 5-10⁶ C)0.5-10⁹

B)5-I0⁹ D)0.5-10⁸

380. 1995/L

Rozciągając stalowy drut o początkowej długości 10 m, wydłużono go o 1mm. Naprężenie w tym

rozciągniętym drucie było 20 MPa. Zatem moduł Younga stali, z której zrobiono drut, jest równy:

A) E = 20 MPa B) E = 20 ּ10² MPa C) E = 20ּ10⁴ MPa D) E = 20ּ10^a MPa

381.

W jakim stosunku powinny się mieć do siebie średnice dwóch prętów o jednakowej długości, aby przy jednakowych siłach działających na ich końce, wydłużenia były jednakowe? Moduły Yunga wynoszą odpowiednio: E, i E₂.

382.

Przy rozciąganiu pręta o długości / i przekroju poprzecznym S wykonanego z materiału o module Younga E siłą równoważącą siłę sprężystości wykonano pracę W. Bezwzględny przyrost długości pręta jest równy wyrażeniu:

383.

Dwa pręty stalowe o jednakowych długościach początkowych zawieszone jak na rysunku są rozciągane silą F. Jeżeli przekroje poprzeczne prętów spełniają warunek S1/S2 = 0,5 to stosunek wydłużeń ∆X1/∆ X₂ wynosi:

A)3 C)2

B)l D)0.5

384. 1994/L

Moduł Younga linki wynosi 10⁸ Pa. Linka ta o długości 1 m, poddana działaniu naprężenia o wartości 10^s Pa, zwiększy swoją długość o:

A) l0ֿ⁸m B) lO-4m C) 10ֿ¹ m D) 0,5 m E) 1 m

385. 1981/F

Pręt metalowy zawieszono pionowo (rycina). Naprężenie w pręcie w zależności od odległości od punktu zawieszenia przedstawia wykres:

A)1

B)2

C)3

D)4

386. 1999/L

Drut o długości / wydłużył się o 2 mm pod działaniem siły F. Drut trzykrotnie dłuższy, wykonany z tego samego materiału i o tej samej średnicy wydłużył się o 1 mm pod działaniem siły:

A) 1/6 F B)l/3F C)1/2F D) F

387.

Dwa pręty z różnych materiałów o jednakowej długości i przekroju poprzecznym rozciągano silą F. Jeżeli przyrosty długości ∆ X1=∆ X₂, to moduły Younga E_h E₂ spełniają zależność:

A) E1=2E₂ B)E₂=2E1 C) E1=E₂ D)E₂=3E1

388. 1992-94/MIS MaP

Sprężyna rozciągnięta została o x w stosunku do początkowej długości. Aby ją rozciągnąć o 2x w

granicach stosowalności prawa Hooke'a należy wykonać pracę:

1. √2 raza większą C) 4 razy większą

2. 2 razy większą D) zależną od materiału, z którego wykonano sprężynę

389.

Rozciągając pręt (odkształcenie sprężyste) o X wykonano pracę W. Który wykres przedstawia zależność wykonanej pracy W od wydłużenia X?

A)

390. 1993/L

Uczeń w ciągu 2 sekund rozciągnął sprężynę o 50 cm. Końcowa silą z jaką działał wynosiła 100 N. Średnia moc ucznia wynosi:

A) 12,5 W B)25 W C) 50 W D) 75 W E) 100 W

391. 1990/F

Dwie identyczne sprężyny oraz dwie kule o ciężarach P_A i P_B > P_A zawieszono kolejno tak, jak na rysunkach. Wydłużenia x1 i x₂ " górnej sprężyny oraz y1 i y₂ - dolnej w obu wypadkach spełniają zależność:

A) x1=x_z y1=y₂

B) x1=x₂ y1>y₂

3. x1<x₂ y1>y₂

4. x1<x₂ y1=y₂

392.

Pęd kuli o masie m wylatującej ze sprężynowego pistoletu wynosi (k — współczynnik sprężystości sprężyny, X -—jej początkowe odkształcenie):

A)X√k/m B)X√m/k C)m√X/k D)X√k•m E)X/√k•m

393. 1996/L

Rozciągnięcie sprężyny o 2 cm powoduje zgromadzenie w niej energii potencjalnej sprężystości o wartości 3 J. Po rozciągnięciu sprężyny o 6 cm energia ta wzrośnie do:

A)6J B)9J C) 18 J D)27 J

394. 1994'L

Wykres przedstawia zależność siły F działającej na ciało od wydłużenia x wywołanego jej działaniem. Pole zawarte pod wykresem jest miarą:

A) modułu Younga B)współczynnika sprężystości

3. naprężenia wewnętrznego

4. współczynnika rozszerzalności liniowej

E) pracy wykonanej przy odkształceniu ciała

Poniższy tekst dotyczy pytań 395 i 396

Pojedynczą sprężynę rozciągamy siłą F równoważącą aktualną siłę sprężystości. Przy wydłużeniu sprężyny o 12cm jej silą sprężystości wynosi F_o.

395.

Jeżeli dwie opisane powyżej sprężyny połączymy wg. rysunku, to pod wpływem siły zwiększającej się do F_o odkształcenie układu wynosi:

A) 12cm B)3cm C)8cm D)6cm E) 15cm

396.

Praca wykonana przy rozciąganiu powyższego układu sprężyn siłą zwiększającą się do F_o jest:

1. cztery razy mniejsza niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny

2. dwa razy mniejsza niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny

3. dwa razy większa niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny

4. cztery razy większa niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny

E) taka sama jak w przypadku rozciągania jednej sprężyny

397.

Aby gumkę o długości 0.5m rozciągnąć o 5cm trzeba wykonać pracę 2'10~^;J. Wydłużenie tej samej gumki o kolejne 5cm wymaga wykonania pracy:

A) 6•l0‾²J B)2•10‾²J C) 4•10‾²J D) 8•10‾²J E) 1O‾²J

398.

Z wysokości h spada swobodnie klocek o masie m na sprężynę o współczynniku k (rys). W wyniku tego sprężyna zostaje ściśnięta o x. Energia sprężystości ściśniętej sprężyny jest równa wyrażeniu:

A) m g h C) m g x

B)mg(h-x) D)mg(h + x)

399. 1992-94/MIS MaP

Aby rozciągnąć sprężynę o X należało użyć siły F, sprężynę rozcięto na dwie połowy, aby rozciągnąć jedną z połówek o X należy użyć siły:

A) F/4 B)F/2 C) F D) 2F

400.

Na dwóch sprężynach o różnych współczynnikach sprężystości k| i k₂ oraz jednakowych długościach początkowych zawieszono ciężarki o tych samych masach (rys.) Jeżeli wydłużenie sprężyny drugiej jest dwa razy większe od wydłużenia sprężyny pierwszej, to spełniona jest równość:

A) k1=2k₂ C) k1= k₂

B) k1 =4k₂ D) 2k1= k₂

401.

Wydłużenie dwóch sprężyn o współczynnikach sprężystości k₁ i k₂ jest jednakowe (rys.). Pomijając masę sprężyn, stosunek k,/ k₂ jest równy:

A) 1/2 C) 1

B)2 D)4

402.

Po zawieszeniu kulki o masie m sprężyna wydłuża się. Jeżeli maksymalne wydłużenie sprężyny wynosi X, to energia potencjalna sprężystości sprężyny:

1. wzrosła o m g X C) wzrosła o 0,5 m g X

2. zmalała o m g X D) zmalała o 0,5 m g X

403.

Ogrzewając kawałek cynku o masie 0,1 kg o 15 K dostarczono ciepła w ilości 540 J. Ciepło właściwe cynku jest równe:

A) 360 J/kg B) 36 J/kg K C) 360 J/kg K D) 36 J/kg

404. 1992-94'MIS MaP

Pręt metalowy podgrzano tak, że jego długość zwiększyła się o 0,1%. Objętość pręta zwiększyła się zatem o około:

A) 0,1% B)0,3% C) 0,6% D) 0,9%

405. 1989/F

Wykres pokazuje zależność temperatury od ilości dostarczonego ciepła dla dwóch kawałków metali o masach m1 = m i m2 =2m. Ciepła właściwe c, i c₂ tych metali spełniają zależność:

1. c1= c₂/2

2. c1 = c₂

3. c1= 2 c₂
   D)c1 =4c₂

406. 1990/F

Dwa pręty wykonane z materiałów o współczynnikach rozszerzalności \_t i X₂ mają w temperaturze 0°C długości I, i U > l|. Czy przy równoczesnym ogrzewaniu tych prętów ich długości mogą się zrównać?

1. nie jest to możliwe C) tak, jeśli λ1<λ2

2. tak, jeśli λ1=λ2 D) tak, jeśli λ1>λ2

407.

Dla ciał stałych stosunek współczynnika rozszerzalności liniowej X do współczynnika rozszerzalności objętościowej P wynosi:

A) 1 B) 3 C) √3 D) ⅓ E)√3/3

408.

Cienki jednorodny pręt o masie m i długości 1 w temperaturze 0°C ogrzano do temperatury t > 0°C. Jeżeli X jest współczynnikiem rozszerzalności liniowej pręta to energia potencjalna względem poziomu P:

1. nie zmieniła się C)zmalała o mglλ t

2. wzrosła o mglλ t D) wzrosła o 0.5 mglλ t

409

409.

t(°C)

Wykres przedstawia zależność długości od temperatury dla dwóch metalowych prętów. Współczynniki rozszerzalności liniowych X_] i k₂ tych metali spełniają zależność:

A)λ1=⅓λ2 B)λ1=⅔λ2 C)λ1=λ2 D)λ1=3/2λ2

410. 1989/F

Jeżeli jednorodny sześcian metalowy o współczynniku rozszerzalności liniowej X, ogrzano od 0 stopni C

do temperatury t. to jego energia potencjalna:

1. zmalała λ razy C) wzrosła λt razy

2. pozostała niezmieniona D) wzrosła ( 1 +λt) razy

411.

Końce stalowego pręta (rys.) o polu przekroju równym S przymocowane są sztywno do dwóch ścian. Jaka silą działa na każdą ścianę, po ogrzaniu pręta o AT, jeśli początkowo w pręcie nie występują żadne naprężenia? (Moduł Younga i współczynnik rozszerzalności liniowej dla stali wynoszą odpowiednio; E i X)

A)F=O,5 λES∆ T

2. F=2λ ES∆ T

3. F=λ ES∆ T

4. bez znajomości odległości między ścianami, siły nie da się wyznaczyć

6. CIECZE

412. I99I/L

Wykres przedstawia zależność ciśnienia hydrostatycznego od głębokości pod powierzchnią cieczy. Gęstość cieczy wynosi około:

1. 20 kg/m³

2. 200 kg/m³

1. 2000 kg/m³

3. 1/20 kg/m³

1200--

P[Pa]

413. I990/F

W naczyniu (rys.) znajdują się dwa rodzaje cieczy o gęstościach p, i p₂. Zależność ciśnienia hydrostatycznego od głębokości zanurzenia poprawnie ilustruje wykres:

414. 1988/F

Rysunek przedstawia trzy naczynia z wodą. Siła nacisku cieczy na dno naczynia jest równa jej ciężarowi:

1. w naczyniu 1

1. w naczyniu 2

2. w naczyniu 3

3. w każdym z tych naczyń

415. 1979/L

Do trzech naczyń o jednakowych dnach wlano po 1 litrze wody (por. rys.). Parcie wody na dno naczynia:

1. jest jednakowe we wszystkich naczyniach

2. jest największe w naczyniu 1

3. jest największe w naczyniu 2

4. spełnia nierówność: P1 < P₂ < P₃

416.

Sześcian o boku a = 10 cm zanurzono całkowicie w wodzie na głębokość 2a (rys). Parcie cieczy na dolną podstawę jest równe:

A)30N

B)100 N

C)3N

D) 0,1 N

417.

Stosunek ciśnień hydrostatycznych sfupa wody o wysokości Im na Księżycu i na Ziemi w przybliżeniu jest równy:

A) 6 B) 3 C) 1 D) 1/6 E) √6

418.

W kabinie windy znajduje się naczynie wypełnione cieczą o gęstości p do wysokości h. Podczas ruszania windy z przyspieszeniem a w górę i w dół, różnica ciśnień hydrostatycznych wywieranych na dno naczynia, wynosi:

A)ρgh

B)ρah

C)2ρah

4. ½ ρah

E)2ρgh

419. 1994/L

Dwa naczynia cylindryczne i stożkowe (rys.), o równych polach podstawy i takich samych wysokościach, napełniono cieczą. Parcia cieczy na dno w naczyniu pierwszym F₁ i w drugim F₂ spełniają zależność:

A) F1 = F₂ B) F1 =½F₂ C) F1=¼ F₂ D) F1 = 1/5 F₂

420.

W naczyniu znajduje się woda i nafta (rys). O ciśnieniach cieczy na poziomach: x, y, z można powiedzieć, że:

1. Plz=P2z

2. P1x>P2x
   C)Plz<P2z
   D)P1y <P₂y
   E) P1z>P2z

421. 1980/L

Rysunek przedstawia manometr rtęciowy, który ma być użyty do pomiaru ciśnienia w naczyniu, z którego pompa usuwa powietrze. Po osiągnięciu maksymalnego rozrzedzenia, rtęć w manometrze powinna zająć położenie przedstawione na rysunku:

422. 1994/L

Do jakiej wysokości h należy nalać jednorodną ciecz do naczynia cylindrycznego, aby siła parcia cieczy

na ścianę boczną była równa sile parcia cieczy na dno naczynia:

A) h = r/3 B) h = r/2 C) h = r D) h = 3/2 r E) h =πr

423.

W szczelnie zamkniętej, wypełnionej wodą beczce o pojemności 100 litrów wywiercono otworek i dołączano naczynia szklane o pojemności 2 1. Następnie do tych naczyń wlewano wodę. Beczka, w której

maksymalne ciśnienie nie może przekroczyć wartości 2 razy większej od ciśnienia atmosferycznego (Pmax < 2•P0)

A)nie może być rozerwana, gdyż 2 I wody wywierają dodatkowe ciśnienie P_x<P_max

B) może być rozerwana, jeżeli naczynie szklane jest w kształcie kuli

3. może być rozerwana, jeżeli naczynie szklane jest sześcianem

4. może być rozerwana, jeżeli naczynie szklane jest rurką o długości przekraczającej 20m ustawioną pionowo

E) będzie rozerwana, jeżeli poziom cieczy w dołączonym naczyniu będzie większy niż 20m licząc od dna beczki

424. 1999/L

Wodę ze szklanki cylindrycznej przelano w całości do drugiej szklanki cylindrycznej o promieniu podstawy dwukrotnie większym. Ciśnienie wody na dno w drugiej szklance, w porównaniu z ciśnieniem na dno w szklance pierwszej:

1. wzrosło dwukrotnie C) zmalało dwukrotnie

2. nie zmieniło się D) zmalało czterokrotnie

425.

W naczyniu w kształcie walca, w którym zrobiono dwa otworki, znajduje się ciecz. Jeżeli poziom cieczy jest utrzymywany stale na wysokości h, to stosunek prędkości wypływu cieczy w otworze górnym do prędkości wypływu cieczy w otworze dolnym wynosi około:

1. 1.41 D)0.50

2. 1.73 E)2.00 h

3. 1.00

426.

Ciężar ciała zanurzonego całkowicie w wodzie jest 2 razy mniejszy od ciężaru w próżni. Jeżeli Q oznacza ciężar ciała w próżni, to siła wyporu wynosi:

A)Q B)2Q C)0,5Q D) 3 Q

427. 1996/L

/m³) ciało to waży 300 N.

Ciężar pewnego ciała wynosi 400 N. Po zanurzeniu w wodzie (p = 1000 kg, Objętość tego ciała wynosi około:

A)0,001m³

B)0,01m³

C)0,l m³

D) 1 m³

428. 1988/L

Po morzu pływa kra lodowa. Jeżeli gęstość wody przyjmiemy 10³ kg/m³, a lodu 0,9-10³ kg/m³, to stosunek objętości jej części znajdującej się nad wodą do objętości jej podwodnej części wynosi około:

A) 9/10 B) 1/2 C) 1/9 D) 1/10

429. 1999/L

Klocek z drewna o gęstości 600 kg/m³ pływa w cieczy, przy czym 25% objętości klocka wystaje nad jej powierzchnię. Gęstość cieczy wynosi:

A) 750 kg/m³ B) 800 kg/m³ C) 850 kg/m³ D) 900 kg/m³

430.

Areometr zanurzył się w wodzie na głębokość 0.15m. Głębokość zanurzenia tego samego areometru w cieczy o gęstości pięć razy większej wynosi:

A)0.15m B)0.75m C)0.3m D) 0.03m E) areometr zatonął

431. 1989/L

Prostopadłościan o wysokości d zanurzano w wodzie. Zależność siły wyporu działającej na prostopadłościan w funkcji głębokości zanurzenia poprawnie podaje wykres:

432.

Ciało zawieszono na haczyku siłomierza (rysunek). Po zanurzeniu ciała w wodzie wskazanie siłomierza wynosi 2/3 ciężaru ciała. Gęstość ciała wynosi:

(ρwody=10³kg/m³)

A) 10³kg/m³ C) 4• 10³kg/m³

B) 2•10³kg/m³ D) 3• 10³kg/m³)

433. 1997/L

Piłka o masie 2 kg położona na wodzie pływa zanurzona do połowy. Jaką najmniejszą silę należy przyłożyć, aby całą piłkę zanurzyć w wodzie (g = 10 m/s²)?

A) 10 N B)20N C)30N D) 40 N

434. 1993/L

Kula o masie m pływa w cieczy, zanurzona do 1/3 swojej objętości. Aby ją całkowicie zanurzyć, należy podziałać skierowaną pionowo do dołu siłą równą

A) ⅓mg B) ½mg C) 1 mg D) 2mg E) 3 mg

435. 1992-94/MIS MaP

Dla danego ciała i danej cieczy siła wyporu na Księżycu jest:

1. większa niż na Ziemi C) taka sama jak na Ziemi

2. mniejsza niż na Ziemi D) siła wyporu nie występuje na Księżycu

436. 1994/L

Ciało pływa zanurzone do 4/5 swojej objętości, w cieczy o ciężarze właściwym 750 N/m^³. Ciężar właściwy ciała wynosi:

A) 550 N/m³ B) 600 N/m³ C) 650 N/m³ D) 700 N/m³ E) 750 N/m³

437.

Do szalek wagi przywiązane są dwie kulki o jednakowych ciężarach i objętościach V i 2V. Jeżeli kulki zanurzymy w dwu różnych cieczach (rys) o gęstościach odpowiednio p, i p₂ to waga nadal będzie w równowadze gdy:

A)ρ1=ρ2 C) ρ1=2ρ2

B)2 ρ1=ρ2 D)ρ1=4ρ2

438. 1998/L

Na ciało o masie 4,5 kg zanurzone w nafcie {gęstość nafty p_n=800 kg/m³) działa silą wyporu 5 N. Gęstość tego ciała wynosi (g=10 m/s²):

A) 6500 kg/m³ B) 7200 kg/m³ C) 8600 kg/m³ D) 9800 kg/m³

439.

Kra lodowa o gęstości 910² kg/m³ i objętości 1 m³ pływa po wodzie (rys 1). Ciężar jaki można położyć na tej krze, aby zanurzyła się całkowicie (rys 2) wynosi: (przyspieszenie ziemskie 10 m/s²)

A) 10³N

2. 9·10²N

3. 9·10³N

D) 104 N

440.

W naczyniu z wodą pływają trzy probówki o jednakowej objętości, lecz o różnych ciężarach (rys). Siła potrzebna do całkowitego zanurzenia każdej z probówek jest największa dla:

1. probówki 1

B)probówki 2

2. probówki 3

3. jednakowa dla wszystkich probówek

441. 1992-94/MIS MaP

Z łódki pływającej po basenie wyrzucono do wody jeden z następujących przedmiotów:

A) duży kamień B) koło ratunkowe C) metalowe wiosło D) beczkę soli

W którym przypadku poziom wody w basenie nie uległ zmianie?

442.

Przyspieszenie z jakim wypływa kulka o gęstości 5-10² kg/m³ z wody, jeżeli pominiemy opory ruchu, wynosi (g - przyśpieszenie ziemskie):

A)0,5g B)g C)2g D)3g

443. 1986/L

Dwa jednakowe naczynia wypełnione powietrzem zostały zanurzone do wody na te samą głębokość (rys.). Jedno z naczyń było otwarte, a drugie zamknięte hermetycznie. O wykonanych pracach W, i W₂ można powiedzieć, że:

A)W1 = W₂ C)W1<W2

B)W1> W₂ D) W1≥ W₂

444. 1992-94/MIS MaP

Próbka wody w temperaturze 4°C i ciśnieniu normalnym charakteryzuje się w porównaniu z identyczną masą wody o innej temperaturze:

1. największą objętością i największym ciężarem właściwym

2. najmniejszą objętością i największym ciężarem właściwym

3. największą objętością i najmniejszym ciężarem właściwym

4. najmniejszą objętością i najmniejszym ciężarem właściwym

Poniższy tekst dotyczy zadań 445, 446, 447.

Walec o wysokości H i przekroju poprzecznym S zanurzono całkowicie w cieczy o gęstości ρ. (rys)

445.

Zależność siły wyporu F od głębokości zanurzenia walca h poprawnie przedstawia linia:

1. a C)c

2. b D)d

446.

Gęstość cieczy, w której walec pływa całkowicie zanurzony można obliczyć ze wzoru:

A)F0/HS B) F0/gHS C) F0g/HS D) HS/F0g

447.

Pracę jaką wykonano przeciwko sile wyporu określa wzór:

A) F₀H B) 0,5 F₀H C) -F₀H D)-0,5 F₀H

448. 1995/MIS MaP

Współczynnik rozszerzalności objętościowej wody w zakresie temperatur 290K. do 300K wynosi średnio 0,00035 Kֿ¹. W temperaturze 277K (4°C) wartość tego współczynnika będzie:

1. większa niż 0,00035 Kֿ¹ C) równa 0.000I75Kֿ¹

2. równa 0,00035 Kֿ^l D) dużo mniejsza niż w pkt. A, B i C (prawie równa zeru)

449. 1978/L

Na powierzchni wody pływa kostka sześcienna; zależność głębokości zanurzenia kostki od temperatury wody najlepiej przedstawia:

1. krzywa 1

2. krzywa 2

3. pólprosta 3

4. krzywa 4

450.

Sprawdzano dokładność dwóch termometrów rtęciowych. Promień przekroju rurki w pierwszym termometrze wynosi! R. a objętość zbiorniczka V, zaś w drugim odpowiednio 2R i 3V.

1. pierwszy termometr jest 6 razy dokładniejszy niż drugi

2. pierwszy termometr jest 4/3 razy dokładniejszy niż drugi

3. drugi termometr jest 6 razy dokładniejszy niż pierwszy

4. oba termometry mają identyczną dokładność

451.

Badanie szybkości opadania czerwonych krwinek (tzw.OB) jest ważnym wskaźnikiem diagnostycznym w medycynie. W stanach chorobowych szybkość opadania czerwonych krwinek rośnie. Ze zmianą jakiej wielkości fizycznej w układzie wiąże się ten fakt:

1. zmniejszeniem lepkości osocza krwi

2. zwiększeniem lepkości osocza krwi

3. rozkładem termicznym cytrynianu sodu

4. nic zachodzi żaden proces fizyczny

452. 1987/L

Na ramce z drutu rozciągnięta jest błonka z mydlin (rys.) Mający swobodę przesuwania się bok AB jest w równowadze, gdy sita F ma wartość 2-10ֿ³ N. Napięcie powierzchniowe mydlin wynosi:

A

1. 5·10ֿ³ N/m

2. 10ֿ² N/m
   C)5ּ10ֿ²N/m
   D)10' N/m

453.

Jednostką współczynnika napięcia powierzchniowego cieczy jest:

A) J/m² B)N/m² C)N/m D)J/m E) odpowiedzi A i C

454. 1992-94/MIS MaP

Dwie bańki mydlane o promieniach równych odpowiednio 4 cm i 8 cm znajdują się na dwóch końcach tej samej rurki. Powietrze z zewnątrz nie jest dostarczane do układu, promień bańki mniejszej:

1. maleje do zera C) nic zmienia się

2. rośnie do 8 cm D) zależy od długości rurki

455.

W poziomo usytuowanej rurce włoskowatej zawarta jest ciecz, której temperatura na końcach rurki jest różna. Zaniedbując zmiany promienia rurki pod wpływem temperatury oraz pomijając wszelkie siły oporu możemy stwierdzić, że:

1. ciecz pozostanie w spoczynku

2. przemieści się w stronę chłodniejszego końca rurki

3. przemieści się w stronę cieplejszego końca rurki

4. będzie się przemieszczać ruchem drgającym

E) nie można przewidzieć zachowania się cieczy

456. 1984/L

Na środek powierzchni wody w zlewce nanosimy odrobinę talku. Następnie dodajemy pipetą kilka kropel żółci. Z obserwowanego efektu wynika, że:

1. żółć zemulgowała talk C) zwiększyło się napięcie powierzchniowe

2. zmniejszyło się napięcie powierzchniowe D) rozmieszczenie talku nie uległo zmianie

457. 1992-94/MISMaP

Które spośród niżej wymienionych zjawisk jest odpowiedzialne za nadawanie małym kropelkom cieczy kształtu kulistego:

1. dyfuzja C) polaryzacja

2. wloskowatość D) napięcie powierzchniowe

458.

Podczas topienia się srebrnego drutu o średnicy d, odrywają się od niego krople srebra o masie m każda. Współczynnik napięcia powierzchniowego ciekłego srebra można obliczyć ze wzoru:

A) σ=mg/2πd B)σ=2mg/πd C) σ=mg/πd² D σ=mg/πd

459.

Ile energii trzeba zużyć, aby porcję wody o masie m rozpylić na kropelki o średnicy d. Gęstość wody równa się p, a współczynnik napięcia powierzchniowego σ.

A)3mσ/4ρd B)4mσ/3ρd C)6mσ/ρd D) 6mσ/ρd²

460.

Na jaką wysokość podniesie się woda w łodygach żyta mających kapilary o średnicy przekroju 0,02 mm, jeśli przyjmiemy, że menisk tworzy powierzchnię półkuli. Współczynnik napięcia powierzchniowego wody a =0,075 N/m

A) około 0,37 m B) około 0,75 m C) około 1 m D) około 1,5 m

7. GAZY 461.

W naczyniu o objętości V znajduje się n cząsteczek gazu doskonałego. Zależność ciśnienia p na ścianki naczynia od średniej energii kinetycznej ruchu postępowego cząsteczek przedstawia krzywa:

1. 1 D)4

2. 2 E)5
   C)3

462.

Zwiększenie 2-krotne średniej prędkości ruchu postępowego cząsteczek gazu doskonałego w naczyniu o

stałej objętości wywołuje:

1. dwa razy większe ciśnienie

2. cztery razy większe ciśnienie

3. dwa razy większą średnią energię kinetyczną cząsteczek

4. cztery razy większą średnią energię kinetyczną cząsteczek

E) poprawne są odpowiedzi B i D

463.

Dwa naczynia o objętościach V i 2V zawierają po l molu gazu doskonałego o temperaturach odpowiednio T i 2T. Możemy wnioskować, że:

1. średnie prędkości ruchu postępowego cząstek gazu w obu naczyniach są jednakowe

2. w naczyniu pierwszym średnia prędkość jest większa 2-krotnie niż w drugim

3. w naczyniu drugim średnia prędkość jest większa 2-krotnie niż w pierwszym

4. w naczyniu drugim średnia prędkość jest √2 razy większa niż w pierwszym

E) wszystkie odpowiedzi są fałszywe

464.

Zależność średniej energii kinetycznej ruchu postępowego cząsteczek gazu doskonałego od temperatury T[K] przedstawia wykres:

C)

465. 1988/L

Jeżeli temperatura gazu idealnego wzrosła z T| = T do T₂ = nT, to średnia prędkość cząsteczek tego gazu wzrosła:

A) n razy B) √n razy C) n² razy D) 2n² razy

466.

Zbiornik wypełniony jest mieszaniną wodoru i azotu w temperaturze T. Nieprawdą jest że:

1. ciśnienie mieszaniny jest równe sumie ciśnień cząstkowych wodoru i azotu

2. jeżeli liczba cząsteczek wodoru jest równa liczbie cząstek azotu, to ciśnienia cząstkowe są takie same

3. średnie energie kinetyczne ruchu postępowego cząsteczek azotu i wodoru są sobie równe

4. średnie prędkości ruchu postępowego cząstek wodoru i azotu są jednakowe

467. 1993/L

W dwóch naczyniach o jednakowej objętości znajdują się: w jednym hel, a w drugim wodór. Temperatury obu gazów są jednakowe. Średnie prędkości ich cząsteczek spełniają związek:

A) V_He = V_H2 B) V_He = 2V_H2 C) V_He =½ V_H2 D) V_He = √2/2V_Ha E) V_He = √2V_H2

468. 1980/L

W termostacie znajduje się powietrze, w którym znajdują się m. in. cząsteczki H₂, O₂, CO₂. Co można powiedzieć o średnich energiach kinetycznych cząsteczek tych gazów:

1. największą średnią energię kinetyczną mają cząsteczki H,

2. największą średnią energię kinetyczną mają cząsteczki O₂

3. wszystkie trzy rodzaje cząsteczek mają jednakowe średnie energie kinetyczne

4. wszystkie trzy rodzaje cząsteczek mają jednakowe średnie energie kinetyczne ruchu postępowego

469.

Masa cząsteczkowa helu jest dwa razy większa od masy cząsteczkowej wodoru. Temperatura, w której średnia prędkość atomów helu jest równa prędkości cząsteczek wodoru w temperaturze t=27°C, wynosi:

A)54°C B)300K C) 27°C D) 600 K

470.

Średnia prędkość ruchu postępowego cząsteczek gazu doskonałego ulega zmianie w przemianach:

1. izotermicznej i izobarycznej D) izotermicznej i adiabatycznej

2. izobarycznej i izochorycznej E) tylko odpowiedzi B i C są poprawne

3. izochorycznej i adiabatycznej

471.

Ciśnienie gazu doskonałego wzrosło w przemianie izochorycznej dwukrotnie i wobec tego:

1. średnia prędkość cząsteczek wzrosła dwukrotnie

2. średnia energia kinetyczna cząsteczek zmalała dwukrotnie

3. średnia energia kinetyczna cząsteczek wzrosła dwukrotnie

4. średnia prędkość nie uległa zmianie

E) żadna z podanych odpowiedzi nie jest poprawna

472. 1984/L

Objętość wdychanego przez człowieka powietrza wynosi 500 cm³. Jeżeli N wyraża liczbę cząsteczek zawartych w 1 molu, to liczba cząsteczek tlenu, jaka dostaje się do piuc przy jednym wdechu wynosi około:

A) N/ 2,24 B)N/22,4 C)N/224 D) N / 44,8

473. 1990/F

W naczyniu z (lokiem znajduje się pewna ilość gazu. Stan tego układu jednoznacznie określają:

1. ciśnienie i objętość gazu C) temperatura i liczba moli gazu

2. ciśnienie, temperatura i liczba moli gazu D) liczba moli. objętość i masa gazu

474. 1980/L

Dane są: masa tlenu m, masa cząsteczkowa tlenu /i, jego temperatura i ciśnienie przed ogrzaniem: T, i p, oraz po ogrzaniu: T₂ i p₂, a także stała objętość tlenu: V. Do wyznaczenia stałej gazowej R trzeba skorzystać z następujących danych:

A) ∆T, ∆p, V B)∆T, p1, V, m C) T₁ ,p1,V, m, μ D) ∆T, ∆p, V,m, μ

. 1990/L

Wykres przedstawia zależność objętości od temperatury dla stałej masy gazu doskonałego. Stanowi gazu o maksymalnym ciśnieniu odpowiada punkt:

A)l B2 C3 D4

476. 1987/L

W układzie V, T proces ten poprawnie przedstawia wykres:

Gaz doskonały poddano przemianom pokazanym na wykresie p, V (rysunek).

477. 1983/L

Wykres przedstawia cykl przemian pewnej masy gazu w układzie współrzędnych p-T. Przemianę tę w układzie współrzędnych p-V może przedstawiać wykres:

478. 1988/L

Na rysunku w układzie V, T przedstawiono kolejne przemiany stałej masy gazu. W układzie p, V poprawnie pokazuje je rysunek:

479.

W pojemniku o objętości początkowej V_o znajduje się gaz doskonały. Jeżeli ciśnienie wzrośnie pięciokrotnie, a temperatura dwukrotnie, to objętość zajmowana przez gaz wynosi:

A)V0 B)10V0 C)5/2 V0 D)2/5 V0 E)2V0

. 1998/L

Gaz doskonały poddano kolejnym przemianom l→2→3 (rys). W wyniku tych przemian objętość gazu:

1. nie zmieniła się

2. wzrosła dwukrotnie

3. wzrosła sześciokrotnie

4. wzrosła ośmiokrotnie

481.

Rysunek przedstawia przemianę cykliczną w układzie p, T. Obraz tej przemiany w układzie p-V przedstawia wykres:

V V V V

E) żaden z podanych wykresów

482. 1998/L

W trzech pojemnikach o takiej samej objętości znajduje się odpowiednio: 96 g tlenu, 84 g azotu i 6 g wodoru o tej samej temperaturze. Ciśnienie gazu jest:

1. jednakowe we wszystkich zbiornikach

2. największe w zbiorniku z tlenem, najmniejsze w zbiorniku z wodorem

3. największe w zbiorniku z wodorem, najmniejsze w zbiorniku z tlenem

4. większe w zbiorniku z wodorem, jednakowe i mniejsze w zbiornikach z azotem i tlenem

483.

Dla jakiego ciśnienia sporządzono przedstawiony wykres:

1. 4.15ּ10³N/m²

2. 8.31·1O⁵ N/m²

3. 4.15·10^sN/m²

4. 1·1O⁵ N/m²

484.

Gaz doskonały o objętości 0,4 m³ i pod ciśnieniem 10^s Pa został poddany przemianie izotermicznej tak, że jego ciśnienie zmniejszyło się dwa razy. Objętość jaką zajmie gaz po tej przemianie wyniesie:

A) 0.4 m³ B) 0,2 m³ C) 0,8 m³ D) 0,1 m³

---