Kształtowanie się pedagogiki społecznej jako dyscypliny akademickiej
Fazy rozwoju pedagogiki społecznej - charakter ewolucyjny:
przed pedagogiką społeczną praktyka społeczno-wychowawcza, powstawanie placówek; Radlińska użyła terminu „pedagogika społeczna” w czasopiśmie „Muzeum” w 1908 roku
faza intensywnego tworzenia dyscypliny akademickiej i jej instytucjonalizacji 1925 - 1950 1925 - stworzenie kierunku pedagogiki społecznej w Studium Pracy Społeczno - Oświatowej pierwsze badania pod kierunkiem H. Radlińskiej - przyczyny powodzeń i niepowodzeń szkolnych - kompensacja
faza ponownej intensywnej instytucjonalizacji 1957 - 1970 1957 - powołano Katedrę Pedagogiki Społecznej w Warszawie 1962 - reaktywowana na UŁ
faza olbrzymienia instytucjonalnego i zasięgu przestrzennego 1970-1980
wchłanianie się nowych nurtów, instytucji, zadań
faza zwątpienia teoretycznego i nowych wyzwań 1980 - 1990 - tożsamość pedagogiki społecznej poszukiwana
faza symbolicznego powrotu do korzeni, ale i podkreślenia nowych wymiarów 1990 - nadal
Progi rozwoju - rewolucyjny sposób przechodzenia, skoki
Próg narodzin - tworzenie zrębów dyscypliny - XIX - tworzenie podstaw teoretycznych, szkolenie pracowników
Próg zerwania wojennego - zerwanie środowisk, relacji międzyludzkich, ludzie rozdzieleni przez siebie, tajne komplety, Studium Pracy społeczno - oświatowej, progresywne przygotowanie programu na czas zmiany
Próg odbudowy - odnowa i adaptacja do nowego kontekstu społecznego 1945 - 1950 odbudowa rzeczywistości po wojnie ; próg zagrożenia - przestrzeń, której nie wolno przekroczyć; próg rozumiany w sensie narodzin - nagromadzenia
Próg zaniku - niebyt instytucjonalny, ale przechowywanie idei; likwidacja Katedry Pedagogiki Społecznej UŁ
Próg współdziałania i wzajemność wsparcia (Kamiński, Wroczyński) 1957 - 1962 nowy wymiar instytucjonalny, powrót do przodków
Próg epistemologiczny - zwątpienia w pewność rozstrzygnięć, nowe wpływy teoretyczne, badania jakościowe, krytyka paradygmatu pozytywistycznego
Próg ontologiczny i aksjologiczny - nowe poszukiwania, nowe związki, praca socjalna, otwartość teoretyczna i praktyczna
Pedagogika społeczna, to nauka która ukształtowała się na skutek przeobrażeń gospodarczych, kulturalnych i społecznych Europy i Ameryki w XIX wieku. Przeobrażenia te zostały wywołane przez postęp techniki i ruchy rewolucyjne