0000001 (21)

402 Urazowe uszkodzenia narządu ruchu

Cięcie grzbietowe długości ok. 3 cm wzdłuż przyśrodkowego zarysu ścięgna prostownika. Odciągnięcie ku bokom części miękkich za pomocą małych haczyków — odsłania stawową powierzchnię zwichniętego czło-na i pod nią poprzeczne więzadełko międzytrzeszczkowe. Pociągając za kciuk w jego osi odsłania się całe więzadełko i przecina je podłużnie między trzeszezkami (ryc. 188). Obie trzeszczki odciąga się ku bokom, co umożliwia — przy równoczesnym pociąganiu za kciuk w jego osi —

402 Urazowe uszkodzenia narządu ruchu

Ryc. 188. Grzbietowe zwichnięcie kciuka (a); b — otwarte nastawienie wg Farabeufa

(wg Quenu).

a

zsunięcie podstawy człona na głowę kości śródręcza. Jeżeli, jak w zadawnionych przypadkach, akt ten utrudnia przykurcz miękkich tkanek — podkłada się pod głowę wygiętą podważkę i po oparciu jej końca o dłoniową powierzchnię szyjki kości śródręcza, spycha się człon podstawowy dłoniowo.

Po nastawieniu zeszywa się więzadło międzytrzeszczkowe jednym lub dwoma szwami jedwabnymi. Szew' tkanki podskórnej i skóry.

Palec unieruchamia się łuską gipsow^rą sięgającą do końca kciuka ustawionego w przeciwstawieniu i niedużym zgięciu w stawie śródręczno-palcowym, na okres 3—4 tygodni.

j. Złamania kości śródręcza

Złamania kości śródręcza występują w 90% przypadków u mężczyzn. Najczęściej złamaniu ulega podstawa I kości śródręcza (25%, Watson-Jo-nes, 1938) oraz szyjka V kości śródręcza (18%, Watson-Jones). Dalszy

Ryc. 139. Złamanie I kości śródręcza: a, b, c — zespolenie złamania typu Bennetta spos. Iselina i wsp.; d, e — złamanie typu Rolanda: f, g, h — zespolenie drutem Kirschnera poprzecznego złamania I kości śródręcza; i — sposób zespolenia złamania

V kości śródręcza.

26*