004 (38)

Choroba dziecka

Zarazem jest to czas:

w którym rodzice muszą podejmować ważne decyzje związane z leczeniem, wyrażaniem zgody na określone zabiegi lub określony typ leczenia

dlatego:

o pośpiech,

o brak cierpliwości ze strony personelu, o przedmiotowe traktowanie

stanowi często przeszkodę w nawiązaniu porozumienia z rodzicami - często niepotrzebnie opóźnia się moment podjęcia wspótpracy w procesie leczenia.

Choroba dziecka

Faza konstruktywnego przystosowania się do sytuacji

o to faza reorganizacji życia rodzinnego o rodzice mobilizują się do działania i walki o dziecko

o ich późniejszy sposób radzenia sobie w sytuacji choroby i długotrwałego leczenia cechuje ż3'wotność i dynamika

o towarzyszy im nadzieja i poczucie wpływu na zdarzenia

Choroba dziecka

Typowe strategie przystosowania rodziny do przewlekłej choroby dziecka wiążą się ze sposobem postrzegania takiej choroby przez rodziców

Rodzice najczęściej pojmują chorobą dziecka jako:

1.    krzywdę

2.    zagrożenie

3.    wyzwanie

m

Choroba dziecka

Faza pozornego przystosowania:

o rodzice mechanicznie podporządkują się zaleceniom,

o skoncentrowani są na chwili obecnej, o spodziewają się wszystkiego najgorszego, o nie są w stanie niczym się cieszyć o nie myślą o przyszłości dziecka i swojej

Choroba dziecka

Ocena, na jakim etapie reakcji kryzysowej znajduj;} się rodzina, pozwala:

o zrozumieć zachowania rodziców o udzielić wsparcia

należy pamiętać, że po opuszczeniu szpitala:

-    rodzice pozostają sami z dzieckiem z poczuciem pełnej

odpowiedzialności za stan zdrowia dziecka i jego losy,

-    rodzice sami podejmują decyzje, rozpoznają objawy świadczące o

pogorszeniu się stanu zdrowia dziecka a nawet o zagrożeniu życia,

na rodzicach spocz}>wa również zorganizowanie edukacji i stworzenie warunków rozwoju na miarę możliwości dziecka.

Jest to zadanie obciążające bardzo emocjonalnie, wymaga dobrego przygotowania i gotowości podjęcia całego ciężaru odpowiedzialności.

Choroba dziecka - jako krzywda

o koncentracja na szukaniu winnych, o użalanie się do wszystkich, o pielęgnowanie urazy, często irracjonalnej (np. w stosunku do rodzin ze zdrowymi dziećmi),

o przeżywanie wielu emocji żalu, złości i bezsilności, niesprawiedliwości, o częsta manifestacja buntu i agresji, skoncentrowanie na sobie, o często postawa roszczeniowa.