377
§ 5. Ekstrema, wartości największe i najmniejsze
tów „podejrzanych” o to, że jest w nich ekstremum. Jednak swoją największą (najmniejszą) wartość funkcja u może osiągać i na brzegu obszaru. Dlatego też, dla znalezienia największej (najmniejszej) wartości funkcji u=f{x1,x2,...,x„)w obszarze 3t, trzeba znaleźć wszystkie wewnętrzne punkty „podejrzane" o ekstremum, obliczyć wartości funkcji w nich i porównać z wartościami funkcji w punktach brzegu. Największa (najmniejsza) z tych wartości będzie największą (najmniejszą) wartością funkcji w całym obszarze.
1) Znaleźć największą wartość funkcji
u=sin x+sin y—sin (*+y)
w trójkącie ograniczonym osią x, osią y i prostą x+y—2n (rys.
106).
Mamy tu
u'x=cosx — cosCt+y) , u,=cosy —cos(x+y) .
Wewnątrz obszaru pochodne są równe zeru jedynie w punkcie (fit.fn), w którym «=| ^3. Ponieważ na brzegu obszaru, to jest na prostych x=0,y = 0, x+y = 2n, badana funkcja jest równa zeru, więc oczywiście w znalezionym punkcie ma ona największą wartość.
2) Znaleźć największą i najmniejszą wartość funkcji
u=a x +b y +c z —{ax +by +cz ) ,
gdy zmienne x, y, z spełniają dodatkowy warunek x1+y1+z2 = l (a>b>c>0).
Obliczając z tego warunku z2 i wstawiając do wzoru określającego u otrzymujemy funkcję
u={a — c2) x2 + (b2 — c2) y2 + c2 — [(a—c) x + (b—ć) y2 + c ]2
dwóch zmiennych niezależnych x, y w kole x2+y2<l.
Pochodne
u'x=2x{a—c) {(a+c)—2 [(a—c)x2+(b—c)y2 +c]} , u'=2y(b-c) {(b+c)-2 [(u—c)x2 +(b—c)y2 +c]}
są równe jednocześnie zeru w punktach
(I) x—y—0 («=0),
(II) x=0, y=±\sll {u=^{b-cf),
(III) x=±i-s/2, p-0 (u=i(«-c)2).
Teraz trzeba zająć się brzegiem obszaru, to znaczy okręgiem x2+y2 = l. Wyznaczając stąd y2 i podstawiając do u otrzymujemy funkcję jednej zmiennej x:
uMa2-b2)x2 + b2-[(a-b)x2+b]2
w przedziale < — 1,1 >. Wewnątrz tego przedziału pochodna
u'=2(a-b)2x(l-2x2)
jest równa zeru dla
(IV) jt=0 («=0),
(V) *=±}V2 («=i(fl-ó)2).
Należy jeszcze pamiętać o końcach tego przedziału, tzn. o punktach
(VI)
x=±l (u=0).