0000035 (3)

owoców, cukru. Mleka potrzebuje dziecko około ^l/z litra dziennie Produkty białkowe (jaja, mięso, ser, twaróg) potrzebne są w dość dużej ilości. Stosunkowo najmniej powinno ono spożywać tłuszczu — i raczej w postaci masła.

Ilość posiłków waha się od 4 do 5.

Na ogół liczyć się trzeba z gorszym apetytem u dzieci i dość dużą skalą specjalnej niechęci do pewnych potraw. Najczęściej do jarzyn, które jednak musi dziecko dostawać czy to w potrawach gotowanych, jak zupy, jarzynki, czy w surówkach. Nie należy brać zbyt uczuciowo okresowych wahań w apetycie dziecka Błędem jest żądanie od dziecka, żeby dzień w dzień jadło z tym samym apetytem. Chcąc, żeby dziecko jadło chętnie (wykluczamy chorobę), należy stosować te same zasady, jakie były omówione dla dziecka 1—3-letniego.

A więc:

a)    Dziecko powinno jadać stale o tej samej porze.

b)    Dziecko powinno jadać z dorosłymi dopiero wtedy, gdy dostaje te same potrawy, je samodzielnie i nie musi spieszyć się przy jedzeniu.

c)    Jedzenie dziecka należy traktować na wesoło lub obojętnie (żadnych krzyków, gróźb, kar itd.).

d)    Nie należy dziecku za dużo nakładać na talerz; lepiej później dołożyć na życzenie dziecka.

e)    Potrawy dobierać nie tylko według pożywności, ale i smaczne dla dziecka.

f)    Jedzenie podawać estetycznie.

g)    Stopniowo uczyć dziecko „ładnego” jedzenia.

h)    Nie odrywać dziecka do jedzenia od zabawy, nie dawać jeść rozespanemu.

i)    Jeżeli dziecko nie chce jeść, zabrać resztę jedzenia.

j)    Między godzinami posiłków nie dawać nic dziecku do jedzenia.

Rodzice i wychowawcy powinni pamiętać, że dziecko zdrowe samo nigdy się nie zagłodzi.

Okres przedszkolny jest okresem utrwalania kulturalnych nawyków. Dziecko powinno się przyzwyczaić do czystości zwłaszcza do mycia rąk (przed i po jedzeniu, po wyj-sciu z ubikacji, po zabawie) i do umiejętnego mycia rąk, a nie wycierania brudnych rąk o ręcznik. Dziecko musi nauczyć się mycia zębów. Powinno umieć dobrze wytrzeć nos. Specjalną uwagę należy zwracać na oczyszczenie nosa przed zabawą i przed snem. Powinno też stopniowo nauczyć się samodzielnie korzystać z ubikacji. Należy zwracać uwagę na utrzymanie porządku przez dziecko, czystości w pokoju, przy zabawach, przy ubieraniu się itd. Naturalnie nie wolno hamować zabaw dziecięcych obawą o zabrudzenie ubranka czy rąk. Do zabaw dziecko musi być tak ubrane, żeby bez krzywdy dla ubrania mogło się bawić.

Wszelkie zalecenia higieniczne muszą być dopasowywane indywidualnie do typu układu nerwowego dziecka. Na przykład tzw. dzieci nerwowe wymagają więcej ciszy, spokoju, mniejszej ilości wrażeń, hamowania ich ruchliwości itd. — gdy powolne, ospałe raczej muszą być pobudzane żywszym tempem zabaw i zainteresowań.

Zagadnienie chorób zakaźnych w wieku przedszkolnym jest pierwszorzędnej wagi. 50^a/ć chorób tego wieku to choroby zakaźne. Bronić możemy dziecko przed nimi trzema drogami:

1.    Unikać źródeł zakażenia, którym przede wszystkim są chorzy ludzie. Należy więc uświadomić rodziców, że walka z chorobami zakaźnymi jest wspólną walką, jednolitym frontem rodziców. Rodzice chorego dziecka powinni dostosować się do przepisów sanitarnych, a więc uzgodnić z lekarzem, kiedy dziecko po chorobie może się bawić, z innymi dziećmi, nie dopuszczać do odwiedzin w domu przez inne dzieci, dbać o czystość i dezynfekcję w domu, na żądanie lekarza sanitarnego umieścić dziecko w szpitalu itd.

2.    Jeżeli rodzicom wydaje się, że dziecko me jest zdrowe, że ma podwyższoną temperaturę, że inaczej niż zwykie się zachowuje, lepiej zatrzymać je 1—2 dni w domu, a nie posyłać do przedszkola, gdzie mogłoby zarazić inne dzieci. Ten bowiem lekki stan niedomagania może czasem być początkiem choroby zakaźnej.

3.    Rodzice sami, bez przymusu, powinni dopilnowywać stosowania szczepień ochronnych.