Akupunktura w zespołach bólów kręgosłupa 129
Od dawna wiadomo, że pod wpływem terapii neural-nej podniesiony zostaje do normalnego poziomu zbyt niski ładunek elektryczny strefy bólu, przez co ból znika. Dolegliwość może być usunięta, nie oznacza to jednak jeszcze, że usunięta została przyczyna bólu.
Akupunktura w zespołach bólów kręgosłupa 129
Przy terapii neuralnej obserwuje się dwa, występujące zazwyczaj po sobie, zjawiska: wraz z wstrzyknięciem środka znieczulającego, ból znika na 30-60 minut. W tym czasie organizm rozkłada lek i - gdybyśmy mieli do czynienia jedynie z jego stłumieniem - ból powinien nawrócić. Drugie zjawisko to właściwe zjawisko neuralno-terapeutyczne: złagodzenie (a nawet zanik) bólu trwa znacznie dłużej. Jeżeli ból znika nagle wraz z pierwszym wstrzyknięciem w pole zaburzeń, mówimy o „zjawisku wtórnym".
Starochińska metoda leczenia za pomocą wkłuwania igieł w określone punkty na skórze, stosowana jest na całym świecie. Mimo to nie wiadomo jeszcze dokładnie, jakie mechanizmy decydują o efekcie akupunktury. Na Zachodzie przez długi czas uważano, że metoda ta działa na zasadzie hipnozy albo sugestii. Współczesne badania wykazały jednak, że w wyniku nakłuwania igłami organizm wytwarza endorfiny, czyli naturalne związki, działające przeciwbółowo. Można to udowodnić eksperymentalnie. Nazwa endorfiny wzięła się stąd, że substancje te działają podobnie do morfiny.
Skuteczne działanie u zwierząt
Istnieją pewne podobieństwa między akupunkturą a terapią neuralną. Niektóre punkty akupunktury i terapii neuralnej leżą w tych samych rejonach skóry. Ani sugestia, ani hipnoza nie mają nic wspólnego z działaniem obu metod, wiadomo bowiem, że skutkują one także u zwierząt! Efekty nie wszystkich metod da się natychmiast wyjaśnić z medycznego punktu widzenia, stąd zarówno akupunktura, jak i terapia neuralna potrzebowały czasu, by w niektórych krajach zostały uznane przez medycynę akademicką jako metody leczenia bólu.
Gen Mu
Prowadząc badania na myszach, amerykańscy naukowcy odkryli gen, który nazwali Mu. Jest on odpowiedzialny za tworzenie się receptorów, wrażliwych na endorfiny. Ta