WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH107 I

Już od dawna wiadomo, iż Murzyni cieszą się w podrównikowćj Afryce najlepszem zdrowiem, gdy tymczasem gorączki nadbrzeżne Europejczyków szybko zabijają. Żółta gorączka oszczędza w Ameryce Murzynów, a nawet Mulatów. Gdyby więc dał się przyczynowy związek pomiędzy ciemnem zabarwieniem skóry i nieczułością na pewno miejscowe choroby ustanowić, toby można przypuścić, że przy pierwszem osiedleniu się w okolicach z panującą gorączką osoby o skórze śniadej lub łatwo się barwiącśj, prędzej niebezpieczeństwo takiego pobytu przezwyciężyć zdołają, z drugićj zaś strony, osoby z bladą skórą łatwiej śmierci ulegają, tak, że w skutek takiego wyboru, ciemne zabarwienie dziedzicznem staćhy się mogło ^rj. Tern wypowiadamy tutaj li przypuszczenie, wymagające jednak ściślejszego uwierzytelnienia i mające tę wyłącznie zasługę, że dotąd jedyne usiłowanie do wyjaśnienia tego objawu w sobie zawiera. Musimy jednak natychmiast dodać, że Dr. N a o h t i g a 1 zauważył, iż po wylewach wody w Kuka rodowici czarni mieszkańcy Sudanu zimnicy bogniskowej tak samo szybko ulegali jak i cudzoziemscy przybysze ²).

Do znamion cielesnych człowieka, przechodzących stałej dziedzicznie na potomków, należy jego zarost włosów na ciele. Barwa tego włosu jest wprawdzie bardzo chwiejna i zawisła od barwnika, którego zniknięcie w starości siwiznę za sobą pociąga. Czerwony włos zdarza się, z wyjątkiem Ameryki, we wszystkich prawie częściach świata; nawet u Australczyków miał go Dumont d’U r v i 11 e ³) zauważyć. Nie jest on nadzwyczajnością wielką u fińskich ludów, ja-koteż i u Berberów w północnej Afryce. Pomiędzy tymi znajdują się w Marokko ⁴) jasnooey i jasnowłosi, tak, że już Skyłaks mówi o jasnowłosych Lydyjczykach, t. z. Gryz antach nad małym Syrfcem ⁵). Według Manetha, odznaczała się również królowa egipska Nito-kris, należąca do VI dynasty i, jasną cerą ciała, rumiauemi policzkami i jasnym włosem ⁶). Ten sam włos został rozpoznany i na mumiach Guanchów wymarłych mieszkańców wysp kanaryjskich, nałeżą-

^v) Wyjątek z wyki ulu D-ra '.Wells w obce Soyml Soeiety w roku 1813 Darwin, EnMtehung der Arten str. 3, i Absłfcmwung des Mensehen T. I, 214.

²) Zeitschrift fur Erdklinde. Berlin 1871. T. VI. Zksz. 4. str. 335.

³) Voyage d’Astroiabe. T. I, str. 404.

⁴) G. Bohlfs, Erster Aufenthalt in Marokko. Bremen 1873. str. GO

⁵) Su siar. Feripluscap.llO. Geogr. Graeci minores. ed. Muller. L 88.

⁶) L aut li. Aegyptisołic Rs^:sebnefe. Allg, Zeit. 1873 str. 1335.

http://rcin.org.pl