17

w której:

e -■ podstawa logarytmów naturalnych (e 2J1S), fi - współczynnik' tarcia między cięgnem a bębnem. rp ~ kąt opasania bębna przez cięgno, wyrażony w radia nad i, Wprowadzając współczynnik m = e^,“'^r,'_t otrzymujemy uproszczony zapis wzoru 19.12

” ćk • m

Dla uproszczenia obliczeń w labl. 61 podane są "przybliżone wartości współczynnika m dla najczęściej stosowanych wartości pi oraz

Uwzględniaj ^'zależności 19.11 i 12 otrzymamy

7 = S,1 uh 7'-- S₂(>n— 1)    (19.13).

Wartość siły F .obciążającej dźwignię o b 1 i c z.a.m y z warunków równowagi sil działających na. dźwignię (przy kierunku ruchu obrotowego założonym na rys. 19.4):

- — dla hamulca zwykłego (rys. 19,4zi)

.F-l —	,S V	•a			(19,14;
— dla	ha	mul ca	różnicowego (ry	•s. 19.46)
F-l -	S 2 '	■a2--S			(19.15;
“j dla	hamulca		sumowego (rys.	19.4e)
i^7-/-	Sf	^r ci -\- tś"	■ a		(.1.9,1.6

Z analizy konstrukcji hamulców cięgnowych i warunków' równowagi określonych wzorami 19.13-z- 1.9.16, wynikają następujące wnioski:

.1. Hamulec zwykle i różnicowe nadają sie tylko do pracy przy stałym kierunku ruchu obrotowego bębna i wału, na którym jest on osadzony.

2. Hamulec sumowy może pracować przy zmiennym kierunku ruchu obrotowego wału, ale wymaga stosowania znacznie większej siły obciążającej F.

3.. Hamulec różnicowy wymaga stosunkowo małej siły obciążającej F Dla zapewnienia prawidłowej pracy tego hamulca musi być spełniony warunek:    w przeciwnym razie nastąpi sąmoza-

r i j    '

kleszczenie hamulca. Podany warunek można wyprowadzić na podstawie wzorów 19.11, 12 i 15.

Uwaga: W przykładach i zadaniach należy przyjmować bęben hamulcowy-z żeliwa, dobierając współczynnik tarcia ji z tabl. 61 lub z podręcznika [20] w zależności od materiału okładzin cięgna,

is*

275