1

Wyznaczanie stałej inhibicji (K_;) dla dehydrogenazy bursztynianowej

WSTĘP

Dehydrogenaza bursztynianowa (EC 1.3.99.1 ) jest flawoproteiną integralnie związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialna. Grupą prostetyczną enzymu jest kowalencyjnie związana cząsteczka FAD. Pierścień izoalloksazynowy FAD wiąże się z enzymem wiązaniem kowalencyjnym przez boczny łańcuch histydyny. Cząsteczka dehydrogenazy bursztynianowej oprócz FAD zawiera 4 atomy zciaza nichemowcgo. Enzym jest zatem białkiem żelazo-siarkowym. W warunkach fizjologicznych enzy m utlenia bursziynian do fumaranu w myśl reakcji:

COOH			COOH
CHy 1	FAD	FADH: A	C-H
ch2 COOH Bur>/t\niun •		f / y ►	H-C COOH Fumaran

FADHi utworzony w rezultacie utleniania burs/tynianu me oddysocjowuje od enzymu, a dwa elektrony z FADHj sa przenoszone bezpośrednio na ugrupowania Fe-S. Akceptorem wodorów dla zredukowanej dehydrogenazy bursztynianowej jest koenzym 0 (ubiehinon).

W oznaczeniach aktywności enzymatycznej używane są sztuczne akceptory wodoru jak. błękit metylenowy czy też barwniki tctra/oliowe (błękit nitrotetra-zoliowy,2-[p-jodofenylo-(3-p-nitrofenylo)-5-fcnyIotctrazoliowy chlorek], W stosowanej metodzie oznaczania aktywności dehydrogenazy bursztynianowej akceptorem wodorów jest chlorek jodo-nitro-tetrazoliowy (1NT), który ulega redukcji do barwnego formazanu w myśl reakcji: