20091217016

Podstawiając (2) do (1) otrzymujemy

u = C(l+———)

t-t/

a więc także

\_

u

c+

CD

T-Tr

Wykres 1/U(T) będzie wyglądał inaczej niż y(T) y(T) jest liniowy, natomiast 1/U(T) będzie liniowy jedynie na pewnym odcinku W pobliżu temperatury Cune me obowiązuje prawo Cune, wobec tego wykres będzie krzywą, następnie na fragmencie prostą i ponownie krzywą, tym razem z powodu obecności stałej C Aby wyznaczyć temperaturę Cune należy graficznie wyznaczyć punkt przecięcia prostoliniowego fragmentu wykresu z osią odciętych Ręcznie szkicuję wykres. Niestety, me odpowiada on założeniom teoretycznym W okolicach punktu Cune cała grupa punktów pomiarowych leży powyżej, a następnie poniżej naszkicowanej krzywej Wszystkie z nich powinny leżeć w okolicach tejże krzywej Nie wiemy, czym jest to spowodowane Dalej wykres przebiega juz prawidłowo, tzn widoczny jest prostoliniowy fragment wykresu, który następnie zakrzywia się z powodu stałej C W przypadku reszty punktów pomiarowych wykres dobrze .wpasowuje się" w punkty bez ewidentnych odstępstw i odchyleń

Przecinam więc prostoliniowy fragment wykresu z osią T i odczytuję wartość temperatury w tym punkcie Jest to 187°C Wrysowując dwie inne proste, które przecinają oś T w skrajnych punktach (proste te muszą przechodzić przez prostokąty błędów każdego punktu) otrzymujemy niepewności pomiarowe Wartości te to 179°C oraz 194°C. Decyduje większy błąd, więc ostatecznie otrzymujemy

Vł188l9M°q

artości temperatury Curie wyznaczone obiema metodami są sobie równe