tarcza 4

ci A A

= -2vs

(4)*^}

Podstawiając (4) do (3) otrzymuje się:

AR

R

= £'(1 + 2v) +

Ap

P

)

Dla większości stosowanych obecnie metali na druciki tensometryczne Ap//? = 0. Tak więc dla pojedynczego drucika otrzymuje się prostą formułę:

AR ,

— = k ■ s , R

k = l + 2v.    (7)

Ponieważ liczba Poissona zawarta jest zwykle (dla współcześnie stosowanych materiałów na druciki) pomiędzy liczbami v = 0.24 -0,42 więc

1,48 < k <1,84 .

Gdyby drucik pracował poza granicami sprężystości to v = 0,5 oraz k-2. Aby przyrost rezystancji AR osiągnął możliwie dużą, łatwą do zmierzenia wielkość (pożądana wielkość optymalna ~ 1%), stosuje się najczęściej nie pojedyncze druciki ale siatki tensometryczne zwykle wg schematu rys. 1.

Rys. 1 Schemat budowy tensometru rezystancyjnego

Łatwo to udowodnić na przykład w przypadku drucika o przekroju kołowym i średnicy D:

?

A =

Tli)

cLA InD-dD n-AD-dD dD — =-=-^— = 2

4    A 4 A    2nl)    D

ale w/.ględna zmiana średnicy e:= dD/D = -vs . gdzie e - wydłużenie dmcika w kierunku długości /.

✓

JA

Stąd:

A

- 2-{-vs) = -2v£ .

Ap

Szczegółową dyskusję członu —^— /. (3) i (5); patrz 111

P

4