29

WOJU

Ocena funkcjonowania dziecka i zasady prowadzenia zajęć wczesnego wspomagania rozwoju

29

■DŚci

które

fetor

iżuje

lerw

Inny

tylu

pści

cka.

miu

rań

nor

Icji

Irać

■eż

Ite,

ich

fch

kty

fć

Nawiązaniu społecznych interakcji sprzyjają zabawy tematyczne i zabawy wymagające współdziałania (np. wspólne przewożenie klocków dużą ciężarówką). Facylitator zabawy po przeprowadzeniu obserwacji swobodnych zabaw dziecka na początku sesji, powinien wiedzieć kiedy i w jakie zabawy można włączyć drugie dziecko (jeśli np. podczas pierwszej fazy dziecko zaangażowało się w dłuższą zabawę tematyczną, drugie dziecko może być wprowadzone do sali już pod koniec tej fazy).

Podczas wspólnych zabaw z rówieśnikiem dziecko może ujawnić inne zdolności językowe i motoryczne niż te, które demonstrowało bawiąc się z dorosłym. Inny może być również poziom jego funkcjonowania społecznego i wzorce interakcji. Należy odnotować te różnice.

Faza IV — interakcja rodzice — dziecko.

Rodzice uczestniczą przez cały czas w sesji zabawy. Dzięki temu:

• dziecko czuje się bardziej komfortowo,

• członkowie zespołu mogą zaobserwować jak często dziecko domaga się bliskości z nimi i w jaki sposób to okazuje (np. potrzebuje kontaktu fizycznego, domaga się słownego potwierdzenia),

• rodzice mogą porównać umiejętności demonstrowane przez dziecko podczas sesji, z tymi, które najczęściej obserwują w domu.

Nieustrukturalizowana interakcja.

Facylitator zazwyczaj prosi rodziców o przyłączenie się do zabawy dziecka dopiero w czwartej fazie. Mogą uczynić to indywidualnie lub we dwójkę. Na początku proszeni są o zademonstrowanie tych zabaw, które najczęściej przeprowadzają z nim w domu. Najczęściej okazuje się, że pomimo bawienia się z dzieckiem w zupełnie nowej sytuacji, demonstrowane przez nich wzorce interakcji są zbliżone do tych, które występują w warunkach domowych (możemy to sprawdzić zadając im odpowiednie pytania).

Podczas wspólnych zabaw z rodzicami dziecko może zademonstrować inne wzorce interakcji, wyższy poziom rozwoju językowego i inny styl rozwiązywania problemów niż to zaobserwowano w trakcie zabaw z facylitatorem (może być np. bardziej ekspresyjne, używać więcej słów, budować bardziej rozwinięte zdania).

W fazie czwartej zwracamy również uwagę na przejawy różnych trudności pojawiających się w duadzie rodzic - dziecko.

Separacja.

Po wstępnym okresie nieustrukturalizowanej zabawy rodzice proszeni są o opuszczenie pomieszczenia. Informują dziecko, że wrócą za kilka minut. Zespół obserwuje wszystkie zachowania dziecka występujące podczas separacji. Odnotowywane są jego reakcje emocjonalne po wyjściu rodziców, w trakcie ich nieobecności oraz po powrocie do sali.