2(2)

sin £

e sin -pbu - \r +    ^ 'j

₃ =; -

śli pomierzoną serią kierunków zredukujemy do zera, w związku :zym K. = 0°00 00", to podane wzory możemy napisać w postaci:

e sin (f + E^)

sin

sin £ p ~

e sin (f + K^)

sin £.

e sin |360°~ {?+ K^j

Ha podstawie dwóch pierwszych wzorów otrzymamy prawidłowe zna— ki poprawek £^ i tz (patrz rysunek) , natomiast wzór trzeci daje znak przeciwny. Jeżeli opuścimy w tym ostatnim 360 i zmienimy znak kąta (cp + K3),to otrzymamy wzór ogólny na poprawką do dowolnego .kierunku wraz z odpowiednim znakiem:

sin £ . =

Rys. 1.48

(1.15)

ih ze względu na niewielkie kąty £ :

e sin W + E.)

i/ p" _m

(1.16)

Rozwijając sin z w szereg stwierdzimy, że zastąpienie wzoru 1.15) przez (1.16) nie spowoduje większego błędu poprawki t niż £1, nawet przy £ dochodzącym do 50¹.

Łatwo sprawdzić na dowolnym rysunku prawidłowość znaków po-rawek otrzymywanych z podanych wzorów.

Jeżeli kąt dyrekcyjny oznaczymy inaczej, od kierunku 1 do I-C, o wzory nieco się zmienią (rys. 1.49):

e sin (360° -    )

sin £,^ ~    ^    5

e sin {(360° - j>~ (Kg -    )]}

_    i ix. fi*/    ^    ^ł