103
poziom; drugą pio»tą leżącą w płaszczyżaie alidady, w kierunku prostopadłym do la, o tym samym spoziomowaliśmy płaszczyznę alidady. Oś obco ta instruioontu i';~ jako prostopadła do płaszczyzny alidady, zajmie toraz położeni© pionowa. Kontrolą spoziomowania instrumentu będzie 6prawdzenio, osy przy obrcoia alidady środek pęoh8rzyka libcli pozostała w punkcie głównym. 7 razie występowania przesunięcia środka pęcherzyka należy opisane czynności powtórzyć,.
v«ż*li lstriuaent posiada dwie libale aiidadowa (rys. 115), to sprawdzeni* i rektyfikację drugiej libali można wykonać równoozośni© z refcty-
o
Ijy |
Rp |
3 | |
# 0 |
J |
0 |
<2 |
Pehitnit / Ąrhitnit £
flkacją pierwszej libali, używająo trzeciej śruby naatawnicsej. Najprościej jest jednak po zrektyfikowaniu jednej libcli i spoziomowaniu instrumentu Naprowadzić w dowolnym położeniu alidady środek pęcherzyka drugioj lib-sli do punktu głównego śrubkami rektyfikacyjnymi.
Wpływu błędu liboli na pomiar kąta poziomego ni* da się wyeliminować odpowiednią metodą pomiaru, ponieważ jest on znienny w zależności od kierunku osi celowej. TTobec tego libelę alidadową należy bardzo dokładnie rektyfikować, a szczególną uwagę zwracać na tj rektyfikację, jeżeli celowe przebiegają pod dużymi kątami wysokości lub depresji.
Sprawdzenie i rektyfikację libeli okrągłej sprowadza nię do zagadnienia libel krzyżowych alidady.
Ad 2 i 3. Wpływ błędu koligacji ó6 oraz wpływ Sy błędu “inklinacji V (błędu osi poziomej lunety p) na pomiar kierunku poziomego (na odczyt KH) ujmują następujące wzory, któro podajecy bez wyprowadzenia:
gdzie* x- kąt pomiędzy osią celową o o prostopadłą do oni p, y - kąt nachylania osi poziomej p obrotu lunety do poziomu, h - kąt wysokości lub depresji (- h), pod którym całujemy.
Ze wzorów (52) i (53) wynika, wpływ obu błędów zwiększa się ze wzrostem kąta pochylenia osi celowej względom poziomu.
Przy usuwaniu błędów inklinscyjnego i kolimacyjnsgo atoeujony takie metody i kolejność, ażeby wyeliminować wpływ jednego błędu przy wykrywaniu drugiego.