•HJUANIP
•HJUANIP
Po***,
Zamień się miejscami z drugą osobą.
Przejdź do drugiei pozycji i porusza, się tak. jakbyś był drugą osobą.
Upewnij się. że zauwazasz ruch, jaki w sobie wzbudziłeś w kroku 2.; to się zmieni.
Przejdź do pozycji obserwatora (do trzeciej pozycji percepcyjnej) i bacz-me obserwuj siebie or*az drugą osobę. W czym jesteście podobni? Co Was różni?
Zwróć uwagę na podobieństwa i różnice w ruchach wyrażających zasobne doznania, które pokazujecie sobie nawzajem.
Krok 6. Powrót do pierwszej P°zYcji; patrzenie w tym samym kierunku
Powróć do pierwszej pozycji, zupełnie zasocjowany z zasobnym wspomnieniem.
Teraz razem z drugą osobą powinniście stanąć obok siebie i patrzeć w tym samym kierunku. Zacznijcie ponownie wykonywać ruchy przedstawiające zasobne doznanie (każdy
Róbcie loakdh^aiznaj-
Z,eC,C ,ede" ^Pólny. podobny ruch.
długi, krótki, szybki wolny strefa „my*. ^
Jeżeli wykonujesz mniejszy wzór* z kilkoma zespołami, poleć im ^ w parach, a następnie je przen*^
Powtarzaj krok 7. tak długo. * cała czwórka, szóstka, ósenfaM osiągnie spójność we wspólnym ruchu, który stanie się źródłem zasobnego doświadczenia — dla każdego z osobna, a |ednocześme dla wszpr kich naraz.
Sprawdzenie rezultatu jest łatwe -a polega na rozwiązaniu danego problemu!
Kiedy tylko stajesz w obliau jakiegoś konfliktu, połącz siły z dn# osobą i wspólnie popracujcie nac dr nym problemem; potem stańcie. P2" trząc w cym samym kierunku« bujcie znaleźć wspólny ruch.
Jeżeli doznasz uczucia „wspo^ rozwiążemy ten problem , bę*b**° oznaczało, że wykonanie niniejsfcl0 ćwiczenia przyniosło zultat. W przeciwnym razie na^y powtórzyć, być może z bardzie, zistym subiektywnym zaso^^\ll znamcm ze strony każdego u^1'5*