719

Nieadekwatność czynnika odnoszącego stopę zwrotu do ryzyka... 719

- głównie dlatego, że wskaźnik Sharpe'a jest miarą powszechnie stosowaną, podczas gdy w chwili obecnej RRR jest zupełnie nieznany. W rezultacie inwestor bądź projektant systemów musi tak czy tak obliczać wskaźnik Sharpe'a, żeby porównywać swoje wyniki z wynikami specjalistów od zarządzania pieniędzmi, indeksami branżowymi lub alternatywnymi inwestycjami. Jednak wskaźnik ten stosowany jednocześnie z RRR daje dobry obraz względnej skuteczności inwestycyjnej.

Poza tymi dwiema miarami powinno się obliczać również ENPPT, aby upewnić się, czy wyniki systemu nie zostaną zagrożone przez wzrost kosztów transakcyjnych bądź niewielki spadek przeciętnego zysku z transakcji. Należy również sprawdzać wielkość maksymalnej straty, żeby zobaczyć, czy system nie generuje katastrofalnej serii strat. Dobrze też jest stosować dodatkowo AGPR, który jest wskaźnikiem obrazowo prezentującym stosunek zysków do strat.

NIEADEKWATNOŚĆ WSPÓŁCZYNNIKA ODNOSZĄCEGO STOPĘ ZWROTU DO RYZYKA JAKO OCENY WYNIKÓW ZARZĄDZANIA PIENIĘDZMI

W wypadku oceniania systemów transakcyjnych wybrany współczynnik typu stopa zwrotu/ryzyko sklasyfikuje systemy w tym samym porządku co szacunkowa procentowa stopa zwrotu. Jest to konsekwencją faktu, że fundusze konieczne do stosowania systemu mogą być jedynie szacunkową bazą ryzyka, co można dowieść następująco:

G

Wybrana miara typu stopa zwrotu/ryzyko = —

G

Szacunkowa procentowa stopa zwrotu z systemu dla danego rynku = —

gdzie G - przeciętny roczny zysk na kontrakt

R - wybrana miara ryzyka (na przykład odchylenie standardowe, AMR, ML)

F - łączne fundusze przeznaczone na transakcje

Jedyną praktyczną metodą oszacowania F jest przedstawienie go jako funkcji ryzyka. Dokładniej mówiąc, F można oszacować jako jakąś wielokrotność wybranej miary ryzyka, to znaczy:

F = kR

gdzie k - subiektywnie ustalony mnożnik miary ryzyka