76,77 (2)

„Toczymy po ulicy groszek, który zostanie" - wszyscy muszą wędrować palcem wskazującym i środkowym wzdłuż uda aż do kolana;

„spłaszczony" - uderzają obiema rękoma o kolana; „o" - kładą płasko lewą rękę na ustach; przy „jaka szkoda" kładą prawą rękę na głowie;

„straszna szkoda" - dwa razy dotykają lewą ręką do ust; „straszna" - znowu kładą prawą rękę na głowie,

W trakcie zabawy można udzielać dodatkowych instrukcji, dotyczących mimiki, głośności i tempa. „Groszek” można toczyć po ulicy na przykład ze śmiechem, z płaczem, radośnie, głośno, cicho, smutno, szybko, powoli itd. Im więcej poleceń trzeba wykonać oraz im szybciej będziemy przeprowadzali tę zabawę, tym bardziej należy uważać.

Polowanie na Iwy

Wszyscy odpowiadają: Prowadzący:

Wszyscy:

Prowadzący:

Wszyscy:

Prowadzący:

Wszyscy:

Wszyscy uczestnicy siedzą w kole i mają wystarczająco dużo przestrzeni, aby mogli się swobodnie poruszać. Tupiąc nogami o podłogę naśladują kroki, a jednocześnie uderzają dłońmi o uda. W czasie wykonywania tego ruchu prowadzący mówi: „Czy idziemy na polowanie na Iwy?"

„Tak, idziemy na polowanie na Iwy!" „Stop, co to takiego?" (pokazuje palcem) „Stop, co to takiego?"

„Czy to lew?"

„Czy to lew?"

„Nie, to nie lew" (potrząsa głową)

„Nie, to nie lew".

Te zdania i odpowiedzi stanowią refren, który powtarzany jest po każdym odcinku trasy!

1 odcinek Prowadzący:

„To jest brama, musimy przez nią przejść" (udaje, że otwiera skrzypiące drzwi)

- refren.

2 odcinek Prowadzący:	„To jest łąka, musimy przez nią przejść" (pociera dłonie, unosi nogi do góry tak, jakby szedł po wodzie) - refren.
3 odcinek Prowadzący:	„To jest most, musimy przez niego przejść", (wydaje taki odgłos, jakby szedł po drewnianym moście) - refren.
4 odcinek Prowadzący:	„To jest rzeka, musimy przez nią przejść” (zdejmuje buty, trzyma je w ręku nad głową, a drugą wykonuje takie ruchy, jakby pływał) - refren.
5 odcinek Prowadzący:	„To jest drzewo, musimy przez nie przejść" (udaje, że wspina się na drzewo) - refren.
6 odcinek Prowadzący:	„To jest jaskinia, musimy do niej wejść" (udaje, ze wchodzi do jaskini).

Tym razem nie powtarzamy refrenu. Prowadzący czeka, aż zapanuje zupełna cisza. Nagle woła: „Stop, co to takiego?" „Ach, to przecież lew!"

Teraz wszystkie stacje po kolei powtarzane są w odwrotnej kolejności, przy czym prowadzący możliwie jak najszybciej podaje, co trzeba zrobić. Na koniec mówi: „To jest brama, musimy przez nią przejść". Wszyscy naśladują skrzypienie bramy. „Brama jest zamknięta". Głośne trzaśniecie. A teraz wszyscy wołają wybawieni: „Ach!"

Ekspedycja do dżungli

Zabawę tę można przeprowadzać w dowolnym - ale nie za małym - pomieszczeniu. Prowadzący czyta powoli na przykład poniższe

77