Bajka o dwóch kogutach(1)

Bajka o dwóch kogutach

Kogucik Zlotopiórek wskoczył na płot i głośno zapiał:

—    Kukuryku! Już świt! Pobudka!

—Cdż to za piękny głosik—zagdakała kurka Czubatka, otwierając prawe oko.

Zlotopiórek dumnie zadarł głowę do góry J zatrzepotał skrzydełkami:

—    Kukuryku! — znów zapiał.

Na drugim płocic siedział inny kogucik, który też chciał obudzić mieszkańców podwórka. Rozdziawił szeroko dziób, nabrał powietrza i obwieścił wszystkim, że już świt.

—    Nie skrzecz! — tupnęła nóżką Czubatka, otwierając lewe oko. — Uszy nas rozbolą.

—    Dlaczego moje kukuryku Jest takie byle jakie?—wzdychał kogucik. —Wszyscy się ze mnie śmieją.

Zlotopiórek objął skrzydełkami swój gruby brzuch, który trząsł Się i podskakiwał, bo ptak chichotał i drwił z wyczynów swojego kolegi.

—    Cha cha cha, ale mamy śpiewaka na podwórku!

Nadeszła jesień. Chłodne ranki, porywisty wiatr i deszcz dawały się wszystkim we znaki. Zlotopiórek—Jak co dzień — wskoczył na płot i zapiał.

Jednak Jego kukuryku zabrzmiało inaczej niż zwykle, brzydko.

—    Kraczcsz Jak wrona! — śmiała się Czubatka.

—    Boli mnie gardło — wyjaśniał kogut.

Mijały dni, ale Zlotopiórek ciągłe skrzeczał.

—    Smutno mi — biadolił. — Wszyscy się ze mnie śmieją.

1 właśnie wówczas przypomniał sobie drugiego koguta, owego marnego śpiewaka i swoje drwiny. Ze wstydu jego czerwony grzebień poczerwieniał jeszcze bardziej.

—    Przepraszam clę — wymamrotał do kolegi. — Ja jut nigdy...

•    Rozmawiamy z dziećmi na temat opowiadania.

•    Prosimy wychowanków, by powiedzieli, co czują w podanych sytuacjach:

a)    Koleżanka nfstaje wszystkich cukierkami. Ciebie pomija.

b)    Nikt nie dut podać d ręki i iść z sobą » parze.

c)    Kolega mówi. te brzydko budujesz. Nie chce sif z tobą bmić.

dl Masz kłopot z zawiązaniem butów. Wszyscy potrafią już to robtć i śmieją sif z ciebie.

46