CCF20081017020

na dwu szkiełkach zegarkowych, a następnie ocenia ilość pozostałości. Wyraźna dysproporcja tych ilości świadczy, że ilość wykonanych ekstrakcji była wystarczająca.

Połączone ekstrakty po dokładnym oddzieleniu od warstwy wodnej suszy się jednym ze środków suszących.

Czasem suszenie poprzedzone jest przemywaniem ekstraktu wodą lub wodnym roztworami kwasu lub zasady, w celu usunięcia z ekstraktu zanieczyszczeń rozpuszczalnych w wodzie lub też zasad albo kwasów. Przemywanie takie można uważać za ekstrakcję wodą lub wodnymi roztworami kwasów, lub zasad warstwy organicznej i należy je wykonać według zasad dotyczących ekstrakcji.

2. Ekstrakcja ciągła z roztworu (perforacja)

Perforatory można podzielić na dwie zasadnicze grupy, w zależności od tego, czy rozpuszczalnik użyty do ekstrakcji jest cięższy, czy lżejszy od ekstrahowanej cieczy. Zasadę działania obu typów perforatorów przedstawiono na rysunkach 1 i 2. Znana jest oczywiście duża ilość rozwiązań szczegółowych. Zasadnicza wada perforatorów polega na tym, że ekstrahowana substancja gromadzi się w naczyniu destylacyjnym, gdzie przez długi czas pozostaje w temperaturze wrzenia rozpuszczalnika, co może spowodować jej zniszczenie.

3, Maceracja i digestia

Maceracja polega na poddaniu ekstrahowanej mieszaniny substancji stałych działaniu rozpuszczalnika, a następnie odsączeniu ekstraktu od nierozpuszczonej pozostałości. Efektywność procesu można zwiększyć przez zastosowanie rozpuszczalnika dobrze rozpuszczającego ekstrahowaną substancję, rozdrobnienie ekstrahowanego ciała stałego oraz mieszanie w trakcie ekstrakcji. Pełniejszą ekstrakcję można uzyskać przez wielokrotne powtórzenie procesu.

Analogiczny proces prowadzony w podwyższonej temperaturze nosi nazwę di"

^R.VS. i    Rys. if

Perkolator    Aparat Sox~

Kapsenber-    hleta

gestii.

B.

cji

Perforator do ekstrakcji lekkim rozpuszczalnikiem