CCF20081203020

Gdy przesunięcie jest dodatnie, zwiększa się grubość zęba na średnicy podziałowej oraz następuje zaostrzenie głowy zęba (rys. 11.14). Wynika stąd, że o wielkości stosowanego przesunięcia decyduje nie tylko niebezpieczeństwo podcięcia zęba, ale również nadmierne zaostrzenie jego wierzchołka.

Rys. 11.14. Zaostrzenie głowy zęba [3]

W tablicy 11.3 są podane orientacyjne wartości z_min dla kół o kącie przyporu a„ = 20°, jako wartości graniczne, zależne od współczynnika przesunięcia zarysu x. Z tablicy tej odczytujemy:

Tablica 11.3

Orientacyjne wartości z_min dla różnych wartości x [wg 4]

Współczynnik przesunięcia zarysu	na zewnątrz koła (x > 0)						x = 0	w głąb kola (x < 0)
	+ 1,0	+0,75	+0,65	+0,50	+ 0,40	+0,25	0,0	-0,25	-0,50	-0,65	-0,75	-1,0
-min	17	13	11	9	7	10	14	18	23	25	27	31
poniżej Zmin	następuje niedopuszczalne zaostrzenie zębów					następuje nadmierne podcięcie zębów

•    dodatnie (x > 0) przesunięcie zarysu (na zewnątrz koła) umożliwia zmniejszenie granicznej liczby zębów (z dopuszczalnym podcięciem) do

z ^7,

•    przy stosowaniu * = 0,4 +- 1 o minimalnej liczbie zębów z_min decyduje zaostrzenie wierzchołków zębów, a nie ich podcięcie,

•    przy przesunięciu zarysu w głąb koła (x < 0) wartości z_min rosną; oznacza to, że np. w kole o z = 23 można zastosować przesunięcie ujemne tylko do wartości x = —0,5.

Stosowanie przesunięcia zarysu zęba przy nie zmienionej jego wysokości h powoduje następującą zmianę wymiarów:

272