DSC01577

szczoną omliy^ zjawiska można przeprowadzić przy założeniu, że jedynymi śnikami ładunku w materiale płytki są elektrony. W polu elektrycznym E_x o runku zgodnym z wektorem /\ elektrony poruszają się w płytce w kierunku „dwnym do zwrotu wektora pola, tzn w kierunku wektora v, przedstawiającego ich dkość. Na porusząjące się w polu magnetycznym elektrony działa siła Lorentza, irej wielkość można zapisać w postaci wyrażenia (reguła lewej dłoni):

Fi^m - fir ( vx H )

O)

nie: ju - prremkałność magnetyczna, <• - ładunek elektronu, // - wartość natężenia magnetycznego w miejscu elektronu Działanie siły Lorentza prowadzi do lefcyłema toru każdego elektronu rozpędzanego w polu E_x w kierunku określonym mytszym wzorem. Na skutek zmiany torów elektrony gromadzą się na jednej zwierzchni próbki (Ri a zaczyna ich brakować przy drogiej (A). Proces odchylania

fneczne połę elektryczne /■', Cy / h wytworzy siłę Coulomba Fę ^m Er e, arcrwdnałającą dalszemu odchylaniu elektronów, równoważącą siłę Lorentza Fl- W ■rankach równowagi i dla geometrii jak na Rys I można zapisać,

e Er^m * Hg k

(2)

w: vy jest składową wektora prędkości v. Hg składową wektora natężenia pola fcznego H. Z zależności (2) otrzymuje się:

E_r* vx H_z k

(3)

wą prędkości elektronu v_A można w pierwszym przybliżeniu (Dodatek Dl)

znaczyć z zależności:

-v_x ~u_eE_x

(4)

a, jest ruchliwością elektronów w materiale próbki. Łącząc wyrażenia (4) i (3) ■gęsię:

(5)

E_Y^ss-u_eE_xH_z k

idctywności <r materiału próbki oraz jej wymiarów. Ponieważ:

m

i o E_xb d

* /rJ€M gęstością prądu J_x w płaszczyźnie elektrody o wymiarach bx d, zaś:

a

^men u_e

m.