DSC07311

łYzeciwnicy aktywnej polityki fiskalnej twierdzą, że nie jen to tnaOkwti

Według nich nie można oszukiwać ludzi przez cały czas. Zarówno pracownicy jg I pracodawcy uświadomią sobie, że tożsamość między nominalnym a realnym ^^HgH^łau^Aków nie ma więcej miejsca. fracodawcy ograniczą zatrudnię-nie (popyt na pracę), a pracownicy ograniczą podaż pracy.

haiom bezrobocia wróci do „naturalnego poziomu** 5%. ale wzwSgKT pojawieniem się oczekiwali inflacyjnych krzywa Phillipsa przyjmie nowe polo* I genie - przesunie się w prawo (na rys. 3 przyjmie położenie BB’). Zarówno robotnicy jak i pracodawcy będą w rokowaniach płacowych uwzględniać oczekiwany wzrost płac realnych^{1 2 3 4}, co oznacza, żc powrotowi do naturalnej stopy bezrobocia towarzyszy „wbudowanie** w proces gospodarczy oczekiwali In* i flncyjnych . Przy istniejącej pięcioprocentowej (jak poprzednio) stopie bezrabo* Hf cia oczekiwana inflacja będzie ponownie równa rzeczywistej, ale będzie ona wynosić 4%. a nie O, jak poprzednio.

Bod jęcie przez rząd ponownej próby obniżenia bezrobocia za pomocą ekspansywnej polityki fiskalnej doprowadzi do powtórzenia całego procesu i osiągnięcia przez stopę inflacji jeszcze wyższego poziomi.

Z powyższych rozważań można wysnuć następujące wnioski⁵:

1- WymiennoŚć {tracie off) między inflacją a bezrobociem istnieje tylko w krótkim okresie.

2.    W długim okresie wymienność nie istnieje: długookresowa krzywa Philipsa przyjmuje postać pionowej prostej, przecinającej oś odciętych w punkcie określającym naturalną stopę bezrobocia.

3.    Jedynie przy stopie bezrobocia równej jej naturalnemu poziomowi możliwy jest stabilny poziom inflacji; wyższe lub niższe bezrobocie oznacza przyhamowanie lub przyspieszeń»c procesów inflacyjnych.

4.    W długim okresie rządy mogą wybierać/tfte między niższym poziomem bezrobocia a wyższym określanym poziomem inflacji, czy okresowo tylko niższym bezrobociem, a ulegającym coraz większemu przyspieszeniu tempem inlla-

cj»-

1

* r—ńtojmy - wnosi pluć roulnycb. o ite nto jos» gwląssny w wzrosłem |»iitSt)wohi pracy.

2

I nawo daje rnUmmę wniSirtw substytucji etyamikOw wytwórczych <«P- P«y • aą«|ta płodu-

3

1 bm»|P-ltęM«h).w obniSy wMkatf popytu n» F-f.

4

A. WoJtyM. Atoww sranSy m> z.achodnuj ckonumli. ABKrmkOw 19*8. s. 3S.

5

I Pdi