etyka msroda4

_vj._;, i a^\ KJWSKA

_vj._;, i a^\ KJWSKA

,,._vtr/w i I /.au.i»-'"v    j    czy

, ._c._nN i normy dotyczy, mają jakieś własności ,_cje szukaliśmy odrębności ocen i norm moralnych rozważania nie dały nam możliwości * K h “    ^:    _Lj]\onturóvv dla pojęcia moralności. Nie sądzę także,

_/a0M.vvaruau>r^.^ ^ _f[jnkgl j_aką oceny i normy moralne pełnią

^źeb> ^m'^/,U\    ‘ _m t/n ani w ich efektach zamierzonych, ani faktycznie

u życiu społecznym, uu.

swwtic/nwh P^r/c/y

mmi 'P¹*--przednimi)- ^ktor^ ¹

/adawalisim sobie dalej pytanie, .......maia inkit*ś m _

Sombuję tu problem pojęcia moralności ująć nieco inaczej; chcę dnak podkreślić, że uważam to za możliwe właśnie na marginesie dzieł O iwskiej przy wykorzy staniu jej analiz i przemyśleń. Spróbuję wykazać, że pojęcie moralności jest w lepszej sytuacji metodologicznej, niż można by sądzie biorąc pod uwagę wyniki dociekań podjętych w Podstawach... To co potocznie nazy wane bywa moralnością, stanowi rzeczywiście całość tak wieloaspektową i niespójną, że próby zbudowania jednej definicji analitycznej uwzględniającej wszystkie aspekty skazane są na niepowodzenie. Wydaje mi się jednak, że z tego niespójnego zespołu norm, z jakim mamy do czynienia, gdy chcemy w pojęciu moralności zamknąć wszystkie wiązane z nim intuicje semantyczne, można wyodrębnić kilka względnie spójnych części. Można zbudować kilka pojęć moralności. Nie tylko zresztą można to uczynić — faktycznie to właśnie czynimy; stosujemy bowiem zarówno w praktyce teoretycznej jak w życiu codziennym kilka kryteriów wyodrębniających spośród ogółu norm normy moralne. W ten sposób dysponujemy kilkoma pojęciami normy moralnej i każde z nich bywa, moim zdaniem, przydatne dla określonych celów badawczych, Być może kiedyś, przy dalszym rozwoju nauk społecznych, doczeka się realizacji dążność Petrażyckiego do zbudowania teorii, która by pozwoliła — w oderwaniu od sugestii języka potocznego — skonstruować jedno pojęcie moralności, przydatne dla każdej dyscypliny humanistycznej. Jak wiadomo, w koncepcji Petrażyckiego psychologia miała stanowić teorię logicznie wcześniejszą w stosunku do pozostałych nauk humanistycznych — stąd jego przekonanie o uniwersalnej przydatności psychologicznej definicji normy moralnej². Na razie takiego jednego uniwersalnie przydatnego po-

‘ Tamże, s. 174.

nauki prawa i moralności, WarszrfWa 1930.

Por. L. Petrażycki, Wstęp do

o pojęciu moralności

~"    -------- 79

j«C'“ ¹»>>^r“^{lności nie} Posiadamy. W różnych dziedzinach _h. , ,,.,/ywanych moralnymi stosujemy różne poKcia moralm^ “

:^r;^^{dyscyplinie okazuw s}*

2. stosowane kryteria. Na ogól wyodrębniamy normy moralne na podstawie jakichś intuicyjnie zastosowanych kryteriów. Oto - jak mi sie _/tj_aj_e — ważniejsze z nich.

a) Kryterium psychologiczne. Niekiedy stosujemy kryterium psychologiczne, wiążąc z pojęciem normy moralnej tak lub inaczej scharakteryzowany stan świadomości — np. wyrzuty sumienia w przypadku niewysłuchania normy, specyficzne poczucie powinności itp. Sprawy te obszernie omówiła Ossowska w Podstawach nauki o moralności.

Chcę zaznaczyć, że wskazując takie kryterium, nie próbuję budować definicji normy moralnej w jej wersji psychologicznej, sygnalizuję tylko, z jakiego rodzaju definiens miałby do czynienia ktoś, kto by taką definicję zbudował. Definiens musiałby być w definicji jakoś dokładniej określony Ta sama uwaga odnosi się również do innych pojęć normy moralnej, o jakich tu będę mówiła.

b) Kryterium socjologiczne. Moralność ma nie tylko swój aspekt psychologiczny, lecz również społeczny. Dlatego też, gdy interesuje nas aspekt społeczny tego zjawiska, stosujemy kryterium socjologiczne, wiążąc z pojęciem normy moralnej tak lub inaczej scharakteryzowane sankcje społeczne, względnie społeczne funkcje. Po tej linii idą zazwyczaj socjologowie i badacze kultur. Na przykład J. Wiatr stwierdza: „Nie treść normy, lecz typ sankcji, którą jest ona opatrzona, decyduje o zaliczeniu danej normy do jednego z czterech [...] systemów normatywnych" (autor wyróżnia religię, moralność, obyczaj i prawo)¹. Z. Bauman przyjmuje, że „«rozproszony» charakter sankcji moralnych odróżnia nakazy moralne od nakazów prawa, za którymi stoją sankcje przymusu, realizowanego przez władzę polityczną”².

Ossowska uwzględnia w Socjologii moralności dwa sposob> wyodrębniania zjawisk moralnych w cudzych kulturach. W drugim wyraźnie

Warszaw* 1964. ł 313.

1

   J.J. Wiatr, Społeczeństwo, Warszawa 1964. s-57-

2

   Z. Bauman, Zarys marksistowskiej teorii społeczeństw