fotografowanie architektury

nie unosząc obleictjrwu. Jednakie przy takim położeniu aparatu o

ziemi. Właśnie dlatego, aby mieć na zdjęciu całość budynku P, P, (’

W) fotograf z konieczności unosi oś obiektywu (AP) do giry. co powod powstawanie skrótów. Jeżeli Jednak warunki na to pozwalają, foto powinien się cofnąć. Robiąc zdjęcie staramy się. aby oi obiektywu t fisia na punkt na wysokoici takiej samej, na jakiej znajduje się ap* Wtedy o» ta będzie lelala poziomo (rys. 27). Tak wykonane zdjęcie ile skomponowane. Aby poprawić kompozycję przy powiększaniu o my dolną, niepotrzebną część obrazu (rys. 28), na której widzimy ni kawy bruk czy Inr.ą powierzchnię ziemi.

Rys. 28

Rys. 29

Jeżeli istnieją odpowiednie warunki, staramy się robić zdjęcie z wysokości połowy fotografowanego budynku (rys. 29). Wtedy odległość od aparatu do podstawy I do szczytu budynku będzie w przybliżeniu Jednakowa. co pozwoli uniknąć zbieżności linii pionowych. Jest to oczywi: możliwe tylko wtedy, gdy w odpowiedniej odległości naprzeciw fotogrJ wanego budynku znajduje się wzniesienie terenu, lub stoi odpowiedni i dortępny dla naszych celów budynek. Oczywiście zbieżność linii pionowych będzie zlikwidowana pod warunkiem poziomego położenia osi obie-ktywu.

Inne sposoby uniknięcia szkodliwej zbieżności wymagają aparatu opisanego w rozdziale o sprzęcie fotograficznym. Aparat taki powinien mieć przesuw obiektywu do góry przy zachowaniu poziomego położenia Jogo osi (rys. 30). Rysunek 31 wyjaśnia działanie aparatu, P°* siadającego możliwość skłonów obiektywu. Opisanych urządzeń nie mają Jednak zwykle aparaty amatorskie i to zarówno małoobrazkowe J»* » aparaty na błonę zwojową.

Niejednokrotnie jednak robiąc zdjęcie nie możemy uniknąć zbieżności. Jeżeli* nie Jest bardzo dużo możno ją zlikwidować przy powiększaniu, co opisujemy w rozdziale o obróbce laboratoryjnej pozytywów. Trzeba tu zwrócić uwagę na przykre zjawisko: punkt B na rysunku 54 jest dużo bliżej obiektywu od punktu A. stąd obraz w punkcie B Jest dużo mocniej naświetlony niż w punkcie A. Aby uniknąć nierównego zaczernienia obrazu musimy w czasie naświetlania przysłaniać Jego partie bliższe B. Przy pewnej wprawie udaje sie to dobrze.

Jak powiedzieliśmy Już. istnieją wyjątki od zasady poziomego położenia osi obiektywu. Jeden dotyczy zbiegu górnego przy podniesieniu obiektywu. Jeżeli zbieżność linii pionowych połączymy z układem skośnym otrzymamy perspektywę, którą można śmiało stosować do większych fragmentów architektonicznych. Do fotografowania całych budowli metoda ta nie na-daje się (rys. 32).

Rys. 32    Rys. 33

Drugi wyjątek dotyczy perspektywy zbieżnej ku dołowi, a więc zdjęć “udynków z góry (rys. 33). Większe obiekty można w ten sposób ująć L**- ^ro^^ł*^c zdjęcia ze znacznej wysokości, na przykład ze szczytu L**⁷- ^wafunki takie zdarzają się Jednak rzadko n niewielu amatorów możliwość korzystania z helikopteru.

25