img025

25

2.4. Recepcja i struktura przestrzeni cech

ta jest jednak zbyt ogólnikowa, by mógł z niej rzeczywiście skorzystać twórca maszyny rozpoznającej.

Ostatnio w zagadnieniach związanych z wyborem cech i optymalizacją struktury przestrzeni cech zaistniały nowe fakty. Spore szanse na rozwiązanie tego problemu wiązać można z bardzo intensywnie rozwijanym działem sztucznej inteligencji, poświęconym systemom ekspertowym, w ramach którego - być może - wypracowane zostaną także metody automatycznego wyboru cech w zadaniach rozpoznawania. Pewne nadzieje wiązać można także z powstającą obecnie dziedziną techniki, zwaną inżynierią wiedzy.

dziury

obecne

i    i obiekt 1

—!-----

obiekt 1

brak

I obiekt 2

■T“"

tak wypukłość

Rys. 2.2. W przestrzeni cech można umieszczać także obiekty opisane cechami binarnymi (oznaczającymi obecność lub brak określonej własności). Na rysunku przedstawiono przestrzeń cech, w której na osi poziomej oznaczono wypukłość linii konturowej obiektu, a na osi pionowej - obecność lub brak wewnętrznych konturów

Dotychczas stale zakładaliśmy, że wszystkie cechy xj (j = 1,2, ...,n) są dostępne równocześnie. Tymczasem proces pozyskiwania cech może wiązać się z pewnymi trudnościami (na przykład kosztami) i zwykle jest rozłożony w czasie.

Przykład. W diagnostyce medycznej poszczególne badania, których wynikiem są kolejno wykrywane symptomy (rozważane tu jako cechy, będące podstawą rozpoznawania) są uciążliwe dla pacjenta i obciążające dla placówki dia-