img057

57

5.1. Metoda uogólnionych wzorców i otoczeń kulistych

O o □ II

P i    Pi    Pb    Pa

Ps    P7    Pb

Rys. 5.3. Otoczenie kuliste ma kształt zależny od przyjętej metryki (oznaczenia pi, p2 odpowiadają oznaczeniom w Dodatku 1)

Wartość e we wzorze (37a) może być wybierana według reguły

e = min( min e^,,ł).    (38)

*€/ '*6(1,N']

Przyjęcie zasady (37b) powoduje polepszenie jakości (niezawodności i wiarygodności) rozpoznawania (rys. 5.4), ale prowadzi do dodatkowego obciążenia pamięci systemu rozpoznającego, gdyż konieczne jest pamiętanie wszystkich wartości e^t,k. Przyjęcie reguły (37a) oszczędza pamięć i ogranicza czas obliczeń, ale zwiększa procent odpowiedzi odmownych i₀.

Przykład. Przy identyfikacji obiektów obserwowanych za pomocą radaru stosuje się - obok innych metod - technikę rozpoznawania obrazów. Na podstawie zapamiętanych zestawów cech echa radarowego wszystkich znanych obiektów (określone typy obiektów latających, chmury, stada ptaków itp.) procesor komputera wspomagającego pracę kontrolera przyjmuje wstępne hipotezy na temat tożsamości określonych obiektów rejestrowanych przez radar w nadzorowanym obszarze. Stosuje się przy tym zawsze pewne tolerancje: wartości parametrów echa identyfikowanego obiektu uznane zostają za zgodne z zapamiętanymi wartościami wzorca również wtedy, gdy nie są dokładnie identyczne, lecz różnią się o pewną wartość - oszacowaną z góry na podstawie możliwych błędów pomiarowych.

Osobnym problemem przy stosowaniu metod otoczeń kulistych jest nadmiarowość ciągu uczącego. Istotnie, łatwo sobie wyobrazić, że przyj-