I w odmianach czasu smak jest 93

20

20

MACIEJ KAZIMIERZ SARB1EWSKJ

Wy, kiedy burzyć na zielone włości Z swych wylatacie zbrojno majętności. Stamtąd dobyte kanarowe plony W swój przynosicie zamek usklepiony, W robocie obfitej,

W zbroi złotolitej.

Zbierajcie, żyjcie wiek w swojej słodkości.

Ja miasto wczasów świadom mych gorzkości W tym polu, kędy zioła malowane. Odpocznę i dni moje stroskane Będę łzami zlewał,

Czegom w nich używał.

Ach, nic tu koniec! Jeszcze moje życie Dozna podobno swoich trosk obficie. Niejeden czarny kamyczek potoczę,

Z nim nieraz smutną twarz łzami umoczę. Świadom złych niewoli.

Co sercu nic gwoli.

³⁰ Wstanę, a umysł na wszelkie przygody Uzbroję, aboś tymczasem świebody Zażyję jakiej. Czasom trzeba służyć,

Smutno, wdzięczno li, wszego mierno użyć. Nigdy nic ustanie Świat w swojej odmianie.

DO SWEJ LUTNI AD SUAM TESTITUDINEM

Sonora buxi filia sutilis... (iib. n 3)