I w odmianach czasu smak jest 87

MACIEJ KAZIMIERZ SARBIEWSKI

Przekład Jana Andrzeja Morsztyna

SERCE JEDNAKIE

Indignas, Lyce, naetiias...

(Lib. i 2)

Otrzyj, mój Piętrzę, płacz ciebie niegodny,

Lu boć czas niesie szczęście nicpogodne.

I ta Fortuna, co śmieszy i smuci,

Nie podług myśli bystrą kostką rzuci.

Jeśli teraz źle, nic tak zawsze będzie.

Jeszcze się słońce spod chmury dobędzic!

Wczora bił piorun, lał deszcz i powodzi,

Dziś Tytan promień rumiany rozwodzi.

Morze dziś tłucze okręty i broi,

¹⁰ Jutro spokojnie, jak w miednicy, stoi;

I wiatr, co na nim budził wały chyże,

Potem go tylko wierzchem wody liże.

Ledwie nic razem chodzą i niewiele Odchodzą siebie smutek i wesele;

To śmiech, to zaś płacz jednym prawie krańcem.

Mienionym do nas powracają tańcem.

Raz nam panują zabawy i żarty,

Drugi frasunek i kłopot zażarty.

I tak wiedziemy przez dziwne odmiany ²⁰ Ten żywot, różnym kwieciem przewijany.

Kwintyjus w Rzymie po zagonie długiem Wczora kładł skiby i sterował pługiem,

Dzisia buławą włada i hetmani,

I Sabińczyków bezpieczeństwo gani.

A jarzmo, które pozdejmował wołom.

Na karki kładzie swym nieprzyjaciołom.

Sprawiwszy dobrze, jako wiemy sługa,

Składa urzędy, wraca się do pługa

I toporami, znakiem rządu swego,

⁵⁰ Narąbie sobie chrustu zielonego;

Albo te rózgi, którymi był groźny

Rzymowi, wrzuci w piecyk pod czas mroźny.

Tak się świat i z tymi, co na nim jest, toczy,

Że prócz odmiany człowiek nic nie zoczy.

Dlatego ani daj się złemu pożyć

I w dobrym pomnij, że złe może ożyć,

1 tobie. Piętrzę, pójdą rzeczy ładno.

Choć cię zła chwila tknęła teraz w sadno.

213