I w odmianach czasu smak jest 94

MACIEJ KAZIMIERZ SARBIEWSKI

Ciebie ja na ukochanym ¹⁰    Stogałęzim, w list odzianym

Jednym drzewie w dzień pogody Słońca jasnego zawieszę, pełen wewnętrznej swobody.

Niechaj w cię zefiry wdzięczne Swych tchów nawieją, a w brzęezne Strony twe zadzwonią, a ja Na zielonym mchu się złożę miłowonnego maja.

Ach! Mnie wpośród tych zamysłów Rozkosz ginie od mych zmysłów'.

Co za wicher nagle wstaje?

²⁰ Czarne chmury się gromadzą, a grzmotem niebo łaje!

Wstańmy! O nasze nietrwałe Uciechy, rozkoszy małe Jeszcze mówim, a tej chwili Radość ginie, ginie i to, co jest w sercu najmilej.

AD EQUITES POLONOS

JSec Lecbiis. neque Lecbicis...

(Lib. IV 16)

Polak to ma po naturze.

Bić się polem, a nic w murze.

Nie w murzech dużymi wieży

Utwierdzonych, walecznym Sarmatom należy Wojny wieść, jakoby w cieniu.

Lecz świata otwartego na wielkim przestrzeniu. Polak rzeczony od pola.

Jego to chuć wrodzona i własna jest dola:

Nic w' ścisłym miejsc poniewierku,

Ixcz w Marsowym szeroko uganiać się cyrku. Godne pięknego widoku

Męstwo i dzielność piękna. Przy słonecznym oku Wielkim czynom przynależy.

Komu żyć wiekopomnie i z sławą należy.

Snadź i dzielność mało warta,

Kiedy jest murowymi tarasy przywarta.

220