Madonna15

*3⁶ MAKYA KONOPNICKA

Tej czarnej bryle życie,

Lecz twój śmiertelny uścisk i jx)t. Śmiertelne serca bicie...

I przyszła cicha, wieczna noc,

Żar zdmuchnąć z twoich powiek,

I w kamień weszła żywota moc, A martwy został — człowiek. Zamknął już oczy — jeszcze je Na dzieło swe otwiera...

— Tak po nieznanym życia śnie Została »Virgo Ncra«.

BOTTICELLI *).

Z zawitą siadła głową,

Jest matką, nic królową.

To dziecię — syn, nie król... Za cały ród niewieści Piastunką jest boleści,

Piastuje własny ból.

Jej ręka opuszczona.

Schyliły się ramiona,

Nad łonem jej wszechłon... Za całą dźwiga ziemię Poczęcia swego brzemię, Zrodzenia swego plon.

Anioły, co jej służą,

Nie zowią jej dziś różą.

*) Florencja, »L’ffizi« — La tribuna. —