Madonna17

MAKYA KONOPNICKA

W stuleci rdzawy spiż, (idy zamkną się tc łona. Jak ziemia wytrzebiona.

Co rodzą dziś swój krzyż!

BOTTICELL1.

Magniflcn t¹).

— A więc uwiclbij, duszo moja. Pana...

Ty kwiat złamany i lilia zdeptana,

Iż cię zasadził wśród ciernia i głogu...

Więc dziękczynienia głos podnieś ku Bogu,

Który ci nadał rękoma obiema

Taki dział bólu, jakiego świat nie ma!

A więc uwiclbij, duszo moja. Pana,

Iż służebnicą zostałaś nazwana...

Iż na twą nizką i schyloną głowę Wejrzało oko jego piorunowe...

Iż szpony błysków swych zaostrzył złote I z nizin — porwał mnie aż na Golgotę 1

1

) Florencya. — *Uflui«.