I w odmianach czasu smak jest 40

SEBASTIAN GRABOWIEC :KT

Jak ptaszek żałobliwy Po towarzyszu często,

Gdzie gałązki tkwią gęsto,

Styskujc; tak troskliwy

Ja krzyczę, byś mnie wspomógł, dobrotliwy.

A jeśli mdłe krewkości

Złośny nałóg uwodzi

I z kwapłiwością szkodzi

Tak, izby Twej srogości

Godzien; chciej pomnieć me niedołężności.

Wiesz, żem z ziemie stworzony,

Podłej, wilgotnej, ciemnej;

Więc w naturze nikczemnej.

Jak sen błąd rozmnożony,

⁴⁰ A zmysł przeciw duchowi zjątrzony.

Upaść — zwyczaj człowieczy;

Powstać — sposób anielski.

A Ty, Panie niebieski,

Wiedząc o wszelkiej rzeczy,

Znasz łzy, co mają grzechy me na pieczy.

Podaj rękę, co władnie.

Wznieś mc upadłe serce.

Które to samo treskcc.

Iż Twą łaskę grzech kradnie.

⁵⁰ Ratuj, póki mój dzień w zachód nie wpadnie.

CLXXIV

Przecz tak, na Boga, często kołacemy Głupstwem żądzej swej, a po swojej chcemy Woli mieć niebo i w nim skrytej rady Wieczne pokłady?

Lzaż śmiertelny człek zmieni bieg wieczny, Chcąc być od przygód i smutku beśpieczny? Chcąc żalu nie znać, a sna w polu, sadu Nie cierpieć gradu?

Pojźrzy po sklepie i kręgu przcjźrzystym,

¹⁰ Uznaj i wagę; patrz, jak kołem istym Chodzi, a ty chcesz, aby się toczyło,

Jak tobie miło?