P1010111

adaptacja zawodowa, adaptacja społeczno-zawodowa, proces przystosowania pracownika do nowego środowiska pracy, a w pewnym stopniu także przystosowania środowiska społecznego (zespołu) do nowego człowieka (proces ten ma charakter sprzężenia zwrotnego). Główne cele a.z. to możliwie szybkie i pełne zintegrowanie nowego człowieka ze środowiskiem, poznanie przez niego ludzi z danej organizacji, procesów pracy, organizaqi i jej kultury, osiągnięcie samodzielności, pewności i wprawy w działaniu. W większych organizacjach w procesie a.z. uczestniczą często speqaliści personalni, którzy pełnią funkcje opiekunów, szczególnie młodych pracowników, rozpoczynających pierwszą pracę zawodową. Adaptację przyspieszają i ułatwiają mentorzy (—» mentoring).

ADD, Attention Deficyt Disorder, zespół zaburzeń uwagi, przypadłość neurologiczna wynikająca z nieznacznej dysfunkcji obszarów mózgu odpowiedzialnych za modulowanie emocji i wspieranie uczenia się. Problem dotyczy około 5% dorosłej populacji. ADD wywiera na człowieka wpływ negatywny i pozytywny. Do zjawisk negatywnych zaliczyć można skłonność do zwlekania z podejmowaniem działań, niedotrzymywanie terminów, nieumiejętność dobrej organizacji pracy, ciągłe spóźnienia, częste zapominanie, odpływanie myślami w trakcie rozmowy czy czytania, niestabilność w pracy (raz świetne, innym razem słabe wyniki). Zjawiska pozytywne to wybitna nieraz kreatywność i rzadkie talenty towarzyszące, zdolność radzenia sobie z wieloma problemami jednocześnie oraz sprawne przywództwo w okresie natłoku zmian. Ludzie z ADD często okazują zniecierpliwienie i tracą zainteresowanie daną pracą, o ile nie znajdują się pod wpływem stresu lub nie muszą wykonywać wielu zadań jednocześnie. Dzieje się tak, ponieważ stres powoduje zwiększone wydzielanie adrenaliny, która łagodzi ADD. Często „dopingują się” alkoholem i innymi używkami (Hallowell 2006, s. 35-36).

administracyjny kierunek w zarządzaniu, klasyczna nauka administraq*i, szkoła uniwersalistyczna, kierunek w teorii i praktyce zarządzania zainicjowany na przełomie XIX i XX wieku. Czołowi przedstawiciele to: francuski menedżer i teoretyk zarządzania Henry Fayol (1841-1925) oraz niemiecki socjolog, ekonomista i historyk Max Weber (1864—1920). Podstawowe zainteresowania kierunku administracyjnego ogniskują się wokół sprawnej organizacji, podziału pracy i kompetencji, kształtowania struktur organizacyjnych, funkcji kierowniczych i pracowniczych, treści pracy na stanowiskach i zasad normatywnych