pediatria wywiad 2

Ocena stanu ogólnego i rozwoju fizycznego

STAN OGÓLNY CHOREGO

Zespół objawów klinicznych, które spostrzega lekarz przy pierwszym kontakcie z pacjentem, jeszcze przed szczegółowym badaniem fizykalnym.

Stan ogólny można określić jako: dobry, średni, ciężki, bardzo ciężki.

Oceniamy poszczególne cechy:

Stopień świadomości

Ilościowe zaburzenia świadomości (ograniczenie prawidłowej reakcji na docierające bodźce):

•    zamroczenie (chwilowa utrata świadomości)

•    nieprzytomność (utrata kontaktu z otoczeniem, a zastosowanie silnych bodźców -potrząsanie, klepanie - wyzwala spowolniałą reakcję chorego, np. otwieranie oczu)

•    śpiączka (stan całkowitej utraty świadomości, chory nie reaguje na żadne bodźce z otoczenia, jedynie zachowuje podstawowe czynności życiowe)

Jakościowe zaburzenia świadomości - zachowana jest pełna świadomość, jej procesy ulegają zmianie (np. zespół majaczeniowy, urojeniowy).

Wygląd i zachowanie

Zachowanie się dziecka, zainteresowanie otoczeniem, aktywność ruchowa, żwawość, wesołość, reakcja na bodźce zewnętrzne, wyraz twarzy (cierpienie).

Stopień odżywienia

Należy zróżnicować ostry stan niedożywienia (utrata wody, elektrolitów, zmiana napięcia skóry i tkanki podskórnej = cechy odwodnienia) z przewlekłym (niedobór masy ciała, wystające kości, zapadnięte policzki, zaniki mięśniowe, obniżone napięcie mięśniowe). Ułożenie ciała i ruchomość

Dowolne ułożenie ciała - świadczy o zdrowiu i zachowaniu fizjologicznej ruchomości poszczególnych elementów składowych ciała.

Przymusowe ułożenie ciała - związane najczęściej z ograniczeniem ruchomości całego ciała lub jego odcinków, zazwyczaj świadczy o upośledzeniu stanu ogólnego chorego i toczącym się procesie chorobowym (np. odgięciowe ułożenie głowy w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych).

Zaburzenia chodu.

Stopień niewydolności narządowej (układowej) - np. duszność, tachykardia, wstrząs, zlewne poty.